Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Ξαφνικά, ειρήνη επικρατεί στη χώρα. Αν και το κίνημα των δρόμων και των πλατειών συνεχίζεται σε χαμηλή ένταση, οι συγκρούσεις με την αστυνομία σταμάτησαν. Αυτό έγινε μόνο επειδή η κυβέρνηση, υπακούοντας στο κίνημα των δρόμων, δηλαδή στους καθοδηγητές του ΣΥΡΙΖΑ-ψευτοΚΚΕ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ, απέσυρε ολοκληρωτικά την αστυνομία από τους δρόμους και άρα από κάθε έλεγχο των μέτρων προστασίας από τον κορονοϊό, μετά από τη σπασιματική εξόρμηση των τελευταίων στη γειτονιά της Νέας Σμύρνης πριν ένα μήνα. Απ’ τη στιγμή που ο έλεγχος αποσύρθηκε, ο σοσιαλφασισμός πέτυχε στην κύρια πλευρά το σκοπό του, που είναι η ανεξέλεγκτη εξάπλωση του ιού. Αυτή την εξάπλωση τη θέλουν αυτά τα κόμματα για να γκρεμίσουν κι άλλο την ήδη τσακισμένη από τα αντιβιομηχανικά κινήματά τους οικονομία και να βασιλέψουν πάνω στην πείνα και τα ερείπια για λογαριασμό των ανατολικών αφεντικών τους, των ρωσοκινέζικων ιμπεριαλισμών χιτλερικού τύπου, που ήδη αγοράζουν χωρίς καμιά αντίσταση τη ραχοκοκαλιά της χώρας (ενέργεια, μεταφορές, γη).

Το παρατεταμένο lockdown ήρθε να επιδεινώσει την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας που στον πυρήνα της βρίσκεται το παραγωγικό-βιομηχανικό σαμποτάζ. Εκατοντάδες παραμένουν οι μπλοκαρισμένες επενδύσεις και τα έργα, ενώ οι μεγάλες καθυστερήσεις στην απονομή της δικαιοσύνης είναι ίσως ένα από τα μεγαλύτερα εργαλεία παραγωγικού σαμποτάζ που διαθέτει το πολιτικό καθεστώς. Οι εκκρεμείς δικαστικές υποθέσεις επενδύσεων και δημόσιων έργων ανέρχονται σε 250-300 και οι θέσεις εργασίας που ακολούθως διακυβεύονται άμεσα αγγίζουν τις 20.000. Αυτά τα νούμερα παραθέτει στο Κάπιταλ της 22/4 ο Γ. Κράλογλου, ένας από τους ελάχιστους δημοσιολογους του αστικού τύπου που καταγγέλει, και με αξιοπρόσεκτη επιμονή τη συνειδητή αντιβιομηχανική πολιτική όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών. (https://www.capital.gr/o-giorgos-kraloglou-grafei/3447596/pano-apo-20-000-theseis-ergasias-sta-xeria-tis-dikaiosunis). Μάλιστα δεν διστάζει κάπου να σημειώσει ότι αρκούν 40-50 άνθρωποι με την υποστήριξη Δημάρχων και κομμάτων και οι προσφυγές τους στο ΣτΕ για να ακυρώσουν ένα έργο υπερασπίζοντας κάποια συμφέροντα, που δεν κατονομάζει.

Eκείνο που χαρακτηρίζει περισσότερο από κάθε τι άλλο την ελληνική αστική τάξη στο επίπεδο της συνείδησης είναι η στενότητα της πολιτικής της σκέψης, πράγμα που έχει να κάνει σε τελική ανάλυση με το μοναδικά εξαρτημένο από τον ιμπεριαλισμό χαρακτήρα της. Αυτή η στενότητα φαίνεται πιο έντονα εκεί ακριβώς που θα περίμενε κανείς να είναι μικρότερη, δηλαδή στην εξωτερική πολιτική, και συγκεκριμένα στα λεγόμενα εθνικά θέματα.

Η ελληνική αστική τάξη, ιδίως σε ότι αφορά τα πολιτικά της επιτελεία, ήταν ξενόδουλη από τα γεννοφάσκια της. Ποτέ δεν φέρθηκε σαν πραγματικά εθνική τάξη. Πάντα λύγιζε τη μέση μπροστά στον ισχυρό κάθε φορά ιμπεριαλισμό. Σήμερα έχει επιλέξει τη συμμαχία με το ρώσικο και κινεζικό ιμπεριαλισμό.

Σε κάθε Πρωτομαγιά από αυτές των τελευταίων χρόνων η εργατική τάξη, δηλαδή αυτή που δουλεύει σκληρά, που παίρνει μισθούς πείνας, και που φοβάται μήπως χάσει αύριο τη δουλειά και βυθιστεί στην απελπισία της ανεργίας, λείπει στη συντριπτική πλειοψηφία της από την ιστορική γιορτή της, ενώ κάτω από τις σημαίες και τα ιστορικά σύμβολα της παρελαύνουν κατά πλειοψηφία οι χειρότεροι εχθροί της και ελάχιστοι παραπλανημένοι από τους φίλους της σε τελετές που εντελώς αναπόφευκτα δεν έχουν ούτε αληθινό παλμό ούτε επαναστατική συγκίνηση.