Σύμφωνα με τη μελέτη που έχει τίτλο: «Εκπαίδευση, επιχειρηματικότητα και απασχόληση: Ζητείται προσέγγιση», την οποία διενήργησαν η ελεγκτική εταιρεία ΕΥ, το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και η Endeavor Greece στα ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας, πάνω από δύο στους πέντε φοιτητές εξακολουθούν και σήμερα, όπως και προ κρίσης, να φοιτούν σε τρεις βασικές γενικές κατευθύνσεις: το 13% (από 18% το 2008) στις ανθρωπιστικές επιστήμες, το 12% (από 11% το 2008) στις κοινωνικές επιστήμες και επιστήμες της συμπεριφοράς και επίσης 12% σε επιστήμες εκπαίδευσης και κατάρτισης των διδασκόντων (από 13% το 2008). Συνολικά, το 53% των φοιτητών κατευθύνεται σε αντικείμενα σπουδών και κλάδους που δεν συμβάλλουν στην αναπτυξιακή προσπάθεια της χώρας» (http://www.dealnews.gr/22-6). Είναι χαρακτηριστικό ότι σε ένα τομέα που βρίσκεται πάντα στην αιχμή της οικονομίας, στον τομέα της πληροφορικής εξακολουθεί να κατευθύνεται ένα πολύ μικρό ποσοστό, μόλις το 4% των φοιτητών. Σύμφωνα με το παραπάνω δημοσίευμα «στην Ελλάδα παρατηρείται μεγάλη ζήτηση σε ειδικούς πληροφορικής, ενώ στην Ευρώπη προβλέπονται έως το 2020 750.000 κενές θέσεις εργασίας στον εν λόγω κλάδο. Η ζήτηση για επιστήμονες της πληροφορικής επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι αποτελεί τον κλάδο με τη μεγαλύτερη αύξηση της απασχόλησης, 22,7%, το 2016 σε σύγκριση με το 2008».
Στην Ελλάδα τα τμήματα των λεγόμενων ανθρωπιστικών σπουδών δέχονται πολύ μεγαλύτερο ποσοστό φοιτητών από ότι τα τμήματα πληροφορικής. «Πρόκειται πράγματι για διαστρέβλωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας» συμπεραίνεται στην ίδια μελέτη. Η εικόνα δεν είναι πολύ διαφορετική στα ΤΕΙ. «Αν και όλοι συμφωνούν ότι πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στην τεχνολογική εκπαίδευση, ο συνολικός αριθμός των σπουδαστών μειώθηκε κατά 6% το 2015 σε σύγκριση με το 2008. Ειδικά, στον κλάδο πληροφορικής η μείωση φτάνει το 29% και στον τομέα εμπορίου και διοίκησης επιχειρήσεων το 21%» (στο ίδιο). Όσο θα περνά ο καιρός και η χώρα θα κατρακυλά στην κρίση και τη διάλυση τόσο πιο φανερά θα γίνονται τα αποτελέσματα του χρόνιου σαμποτάζ της παραγωγής.
Αν και η ανεργία είναι γύρω στο 30% «όμως το 77% των εργοδοτών δηλώνει ότι δυσκολεύεται να βρει το κατάλληλο ανθρώπινο δυναμικό. Ο λόγος; Η Ελλάδα έχει το υψηλότερο ποσοστό εργαζομένων (26%) με υπερβάλλοντα προσόντα, όμως μόλις το 55% έχει προσόντα εναρμονισμένα με τις ανάγκες της αγοράς. Όπως ανέφερε ο κ. Π. Παπάζογλου, διευθύνων σύμβουλος της ΕΥ Ελλάδος, ο κυριότερος λόγος που ανέφεραν οι εργοδότες είναι το έλλειμμα σε τεχνικές δεξιότητες (29%), σε εμπειρία (27%), σε προσωπικές δεξιότητες (12%) και σε διαθέσιμους υποψηφίους (11%)» (στο ίδιο). Αυτό το έλλειμμα σε προσωπικές και τεχνικές δεξιότητες αποτυπώνεται κάθε χρόνο και στη μέση εκπαίδευση από τις τελευταίες θέσεις που καταλαμβάνει η χώρα μας στο διαγωνισμό Piza και ο οποίος αφορά εκτός από την κατανόηση κειμένου και τεχνικές δεξιότητες.
ΤΟ ΣΑΜΠΟΤΑΖ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΜΗΜΑ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΣΑΜΠΟΤΑΖ
Αυτή η αναντιστοιχία και η αποσύνδεση πραγματοποιείται στο όνομα της δήθεν επανάστασης και του δήθεν ανθρωπισμού, κατά κύριο λόγο από την ψευτοαριστερά που κυριαρχεί στην ΟΛΜΕ στη μέση εκπαίδευση, στη ΔΟΕ στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και βέβαια στα πανεπιστήμια από τις ηγεσίες των ψευτοαριστερών παρατάξεων. Το σύνθημα στο οποίο συμπυκνώνεται αυτή η μεθοδευμένη αποσύνδεση είναι το “όχι στο σχολείο της αγοράς και του κεφαλαίου”, εννοώντας ότι το σχολείο πρέπει να είναι μακριά από την παραγωγή αφού η παραγωγή είναι στην υπηρεσία του κεφαλαίου. Όπως δηλαδή ακριβώς σήμερα το ψευτοΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ κλείνουν τις επιχειρήσεις επειδή είναι στην υπηρεσία του καπιταλιστή ενώ ξέρουν ότι έτσι στερούν και την εργατική τάξη από τα μέσα της διαβίωσης της, αλλά και τους υλικούς όρους της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας, έτσι καταστρέφοντας τη σύνδεση της εκπαίδευσης με την παραγωγή, τις θετικές επιστήμες και την έρευνα, καταστρέφουν και την εκπαίδευση. Με αυτόν τον τρόπο οι εργάτες και ο λαός παραμένουν αμόρφωτοι και άνεργοι ενώ ο μισθός τους πέφτει στο χαμηλότερο ύψος αυτό της ανειδίκευτης εργατικής δύναμης σύμφωνα με τους σιδερένιους νόμους της αγοράς που κανένας καλύτερα από τον Μαρξ δεν έχει αναλύσει. Όλη η ψευτοαριστερά που μιλά στο όνομα του λαού και της εργατικής τάξης στην πραγματικότητα καταστρέφει την εργατική δύναμη του εργάτη και τον παραδίδει φτηνό κρέας στα δόντια σύσσωμης της αστικής τάξης, ιδιαίτερα σήμερα της ρωσόδουλης αστικής τάξης, παλιάς και νέας. Τα νέα αφεντικά, οι ρώσοι κρατικοολιγάρχες και οι κινέζοι αποικιοκράτες, μαζί με την ντόπια ρωσόδουλη αστική τάξη θέλουν φτηνή ανειδίκευτη εργατική δύναμη όπως αυτή του υπηρετικού τους προσωπικού, γιατί σύγχρονη βιομηχανία δεν θέλουν εκτός από εκείνη που σχετίζεται με τα δίκτυα μεταφοράς και επικοινωνιών κάθε είδους που αντιστοιχούν στα αποικιακά τους συμφέροντα. Αυτήν την πολιτική εξυπηρετεί η ψευτοαριστερά, αλλά και σύσσωμο το πολιτικό καθεστώς.
Πέρα από αυτήν την άμεση καταστροφή ο χωρισμός της εκπαίδευσης από την παραγωγή οπότε και από την εφαρμοσμένη έρευνα, οδηγεί στην απέραντη καταστροφή της υλικής βάσης της σοσιαλιστικής κοινωνίας που πάνω της θα οικοδομήσει η εργατική τάξη τους υλικούς όρους της ταξικής της κομμουνιστικής απελευθέρωσης.
Από την άποψη αυτή είναι θεμελιώδους σημασίας για την ύπαρξη της εργατικής τάξης και για το γρηγορότερο και σταθερότερο πλησίασμα στον επαναστατικό μετασχηματισμό, η αποκάλυψη του πελώριου παραγωγικού και εκπαιδευτικού σαμποτάζ για λογαριασμό των ρώσικων και κινέζικων αφεντικών της σε κάθε τμήμα της κοινωνίας.
-Δημοσιεύτηκε στο φ 525 της Νέας Ανατολής, Ιούνης 2017-