Νέα στοιχεία για την πουτινική επέμβαση στις εσωτερικές εξελίξεις στις ΗΠΑ - Η τροφοδοσία του ελεγχόμενου δίπολου φασισμού- «αντιφασισμού»
Σάββατο, 21 Οκτωβρίου 2017
Οι αποκαλύψεις για την ύπαρξη μιας καμπάνιας επηρεασμού του αμερικανικού λαού μέσω διαφημίσεων του facebook για λογαριασμό του Κρεμλίνου και πιο πολύ η αποκάλυψη ότι το τελευταίο μπορούσε να οργανώνει διαδηλώσεις λευκών ρατσιστών και να προκαλεί αντιδιαδηλώσεις αντιφασιστών μέσα σε περιφερειακές πολιτείες των ΗΠΑ, δίνει νέα διάσταση στην επέμβαση των νέων τσάρων στα εσωτερικά της ανταγωνιστικής τους αμερικανικής υπερδύναμης. Αυτό που είναι εκπληκτικό στην δεύτερη περίπτωση είναι το πόσο καλά η ρώσικη υπερδύναμη παρακολουθεί, μελετάει και αναλύει τις αντιθέσεις πολιτικές και κοινωνικές μέσα στις ΗΠΑ, ώστε να μπορεί να επεμβαίνει σε αυτές και μάλιστα άμεσα ή έμμεσα και στους δύο πόλους κάθε τέτοιας αντίθεσης.
Το αίσχος των Ευρωπαίων αστοφιλελεύθερων: Ταυτίζουν την αντιφασιστική Σοβιετική Ένωση με τον Χίτλερ, την ώρα που υποτάσσονται γλοιωδώς στο νέο Χίτλερ Πούτιν
Παρασκευή, 04 Οκτωβρίου 2019
Μεγάλη συζήτηση άνοιξε πριν από λίγες μέρες στη χώρα μας (αλλά σε ένα βαθμό και σε άλλες χώρες της Ευρώπης) γύρω από το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου, με τίτλο «Η σημασία της ευρωπαϊκής μνήμης για το μέλλον της Ευρώπης». Το κείμενο αυτό εγκρίθηκε από το σύνολο των μισοδημοκρατικών ευρωπαϊκών πολιτικών ομάδων, δηλαδή από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, τους σοσιαλδημοκράτες, τους φιλελεύθερους και κεντρώους (στους οποίους συμμετέχει και το κόμμα του Μακρόν), τους συντηρητικούς (στους οποίους συμμετέχουν οι Βρετανοί Συντηρητικοί του Τζόνσον και το κυβερνών κόμμα του Κατσίνσκι της Πολωνίας) και τους Πράσινους, ενώ σε αυτό αντιτάχθηκαν (όχι τυχαία) οι εθνικοφασίστες της λεπενικής και σαλβινικής ακροδεξιάς και η ψευτοαριστερή ευρωομάδα στην οποία ανήκει ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΑΚΕΛ, το Podemos, καθώς και το ψευτοΚΚΕ, που έχει όμως αποχωρήσει από την τελευταία, κρίνοντάς την ως «πολύ φιλοευρωπαϊκή και ρεφορμιστική».
Η ΑΠΑΤΗ ΜΕ ΤΟ «ΟΥΤΕ ΡΩΣΙΑ-ΟΥΤΕ ΟΥΚΡΑΝΙΑ» ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΜΟΥ
Δευτέρα, 28 Μαρτίου 2022
ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΣΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ
Όλη η επιχειρηματολογία του «Ριζοσπάστη», των μ-λ και των τροτσκιστών όταν καταγγέλλουν τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Ουκρανών ενάντια στους Ρώσους εισβολείς σαν ιμπεριαλιστικό, στηρίζεται στο επιχείρημα ότι στο πλευρό της Ουκρανίας βρίσκονται πολιτικο-οικονομικά και εν μέρει στρατιωτικά οι δυτικοί ιμπεριαλιστές. Aν ο πόλεμος που διεξάγουν οι ρώσοι ιμπεριαλιστές στην Ουκρανία δεν ήταν εντελώς αποκρουστικός και ξεδιάντροπα άδικος σε όλα του, αν δηλαδή δεν επρόκειτο για την απρόκλητη εισβολή μιας στρατιωτικής υπερδύναμης σε μια πολύ μικρότερη της οποίας βομβαρδίζει και ισοπεδώνει τις πόλεις γιατί κατά τη γνώμη της δεν αποτελεί ούτε χώρα, ούτε έθνος, τότε οι παραπάνω δεν θα δίσταζαν να τον υποστηρίξουν αρκεί και μόνο που η ισοπεδούμενη χώρα θα είχε σαν σύμμαχό της τις ΗΠΑ. Όμως κάτω από την παγκόσμια κατακραυγή για τον θύτη, δηλαδή τον επιτιθέμενο ιμπεριαλισμό πάνε στο γνωστό τέχνασμα της εξομοίωσης του με το θύμα, τη μη ιμπεριαλιστική Ουκρανία με το επιχείρημα ότι αυτή δεν έχει αυθύπαρκτο δικαίωμα στην ανεξάρτητη και ακέραια ύπαρξη αλλά είναι στην ουσία ένα εξάρτημα όργανο ενός άλλου, και γι αυτούς χειρότερου ιμπεριαλισμού, οπότε ο συγκεκριμένος πόλεμος είναι ιμπεριαλιστικός, δηλαδή άδικος και για τις δυο πλευρές του. Έτσι φωνάζουν στην πιο επαναστατική εκδοχή το «όχι στον πόλεμο των ιμπεριαλιστών» και στην πιο «ρεφορμιστική» το «ειρήνη». Εννοείται ότι σε αυτό το «ούτε-ούτε» τους ο τόνος δεν πέφτει στην Ρωσία αλλά στην Ουκρανία, στο ΝΑΤΟ και στις ΗΠΑ.