Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Ο λαός, ιδιαίτερα οι εργαζόμενοι, νιώθει σήμερα δύο σκοτάδια να τον καταπλακώνουν: το ένα είναι αυτό της απειλής του φυσικού θανάτου από τον κορωνοϊό, και το δεύτερο η συντριπτική απειλή μίας μεγαλύτερης καταστροφής των ήδη άθλιων όρων της διαβίωσης τους, μέσα από την απώλεια εισοδημάτων και θέσεων εργασίας. Ο κορωνοϊός επελαύνει στο κορμί μιας χώρας που είναι οικονομικά-παραγωγικά πολύ άρρωστη και που κάθε παρατεταμένη καραντίνα μπορεί να την αποτελειώσει. Για το ότι σε μια τέτοια χώρα αυτή η καραντίνα έγινε για δεύτερη φορά αναπόφευκτη έχουν βαριές, εγκληματικές ευθύνες η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση.

Μπορεί το διακομματικό καθεστώς να πανηγυρίζει για την πολιτική του απέναντι στη νόσο του covid-19 όμως υπάρχει ένας δείκτης που υποδηλώνει πόσο καλά μια κυβέρνηση έχει προετοιμάσει τον πληθυσμό για να αντιμετωπίσει την κρίση. Αυτός είναι πολύ χαμηλός. Αυτό το μέγεθος μας το έδωσε μια πρόσφατη δημοσκόπηση της PulseRC. Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση ένας στους τρεις (33%) πιστεύει πως ο ιός χρησιμοποιείται αδικαιολόγητα για τον εκφοβισμό της κοινής γνώμης, για την επιβολή αναγκαστικού εμβολίου (33%) και σε βάρος των προσωπικών δεδομένων των πολιτών (35%), ενώ μόνο το 37% ακολουθεί την επίσημη επιστημονική εκδοχή που λέει ότι ο ιός δημιουργήθηκε τυχαία στη φύση. Το 52% θεωρεί ότι είναι ανθρώπινο δημιούργημα και ένα μεγάλο μέρος αυτής της κατηγορίας (30% επί του συνόλου) πιστεύει πως δημιουργήθηκε για κάποιο σκοπό, π.χ. για τη διενέργεια ενός μυστικού πειράματος ενδεχόμενα για τον έλεγχο του πληθυσμού (https://www.kathimerini.gr/1082628/article/epikairothta/ellada/dhmoskophsh-ths-pulse-rc-gia-thn-k-oi-misoi-pisteyoyn-oti-o-ios-kataskeyasthke) ενώ ένα 11% δηλώνει ότι δε γνωρίζει. Αν και πολλές απ’ αυτές τις απόψεις δεν είναι ακόμα πλειοψηφικές, ωστόσο το πεδίο αβεβαιότητας αγγίζει το 50% (απαντήσεις του στυλ «μάλλον ναι, μάλλον όχι»), κάτι που υποδηλώνει ότι ένα πολύ μεγάλο τμήμα του κοινού είναι ανοιχτό στην παραπληροφόρηση.