Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Στα μέ­σα Μά­η ανα­μέ­νε­ται να πραγ­μα­το­ποι­η­θεί το τα­ξί­δι του Σα­μα­ρά στο Πε­κί­νο για τη σύ­να­ψη ση­μα­ντι­κών συμ­φω­νιών με τους Κι­νέ­ζους. Η ημε­ρο­μη­νί­α έχει ήδη φι­ξα­ρι­στεί και, όπως γρά­φει η εφη­με­ρί­δα Κε­φά­λαιο στις 27/4, η ση­μειο­λο­γί­α της έγκει­ται στο ότι «ο Έλλη­νας πρω­θυ­πουρ­γός θα εί­ναι από τους πρώ­τους Ευ­ρω­παί­ους ηγέ­τες που θα συ­να­ντη­θούν με τη νέ­α ηγε­σί­α του ΚΚΚ

Η κυβέρνηση Τρουντώ του Καναδά, που ανέλαβε το Νοέμβρη, επιδιώκει στενότερες οικονομικές και πολιτιστικές σχέσεις με τη σοσιαλιμπεριαλιστική Κίνα: μεγαλύτερη εξάρτηση του καναδικού κεφαλαίου από την κινεζική αγορά, περισσότερες κινεζικές επενδύσεις στον Καναδά, προσέλκυση μεγάλου κινέζικου τουρισμού και φοιτητόκοσμου κτλ. Αυτή όμως η ολοένα και στενότερη προσέγγιση έχει οδηγήσει έναν αισθητό περιορισμό των αστοδημοκρατικών δικαιώματων και ελευθεριών μέσα στη χώρα. Πρώτοι αποδέκτες αυτής της καταπίεσης είναι οι δημοσιογράφοι των πάμπολλων κινεζόφωνων μέσων που δραστηριοποιούνται στον Καναδά.

Από το «μη χρησιμοποιείτε μάσκα», που κάποιους θα σκότωνε, στην υποχρεωτική χρήση με επιβολή προστίμου

Σύμφωνα με τον υπεύθυνο της κυβέρνησης, λοιμωξιολόγο Σ. Τσιόδρα η μάσκα δεν ήταν μόνο “αχρείαστη” σε όλη την περίοδο της καραντίνας και της εξάπλωσης του κορονοϊού, αλλά και “επικίνδυνη” για την προστασία από αυτόν. Καταγγείλαμε από την πρώτη στιγμή ότι η απόρριψη της μάσκας σαν προστατευτικό μέσο εκτός από το ότι σκότωνε περισσότερους ανθρώπους εξυπηρετούσε την πάγια αντιβιομηχανική σαμποταριστική πολιτική της κυβέρνησης για την όσο το δυνατόν πιο αργόσυρτη έξοδο από την καραντίνα.

Η ανοιχτή υποστήριξη που έδωσε η ΝΔ, ιδιαίτερα η καραμανλική φράξια, στη συγκέντρωση του Συντάγματος ενάντια σε κάθε λύση στο ζήτημα του ονόματος, η μαζική συμμετοχή σε αυτή της εκκλησιαστικής ηγεσίας η οποία μάλιστα ανέλαβε να κουβαλήσει μέσω των ενοριών της όσο γίνεται περισσότερο κόσμο από όλη την Ελλάδα, το γενικό πάθος του τηλεοπτικού τύπου να τη διαφημίσει και να την αναδείξει, και κυρίως η στάση της κυβέρνησης που δήλωσε ότι θα την πάρει υπόψη της στην πολιτική της για το όνομα, ενισχύουν την εκτίμηση που έχουμε κάνει ότι δεν θα υπάρξει λύση για το όνομα ώστε να μην μπει για μια ακόμα φορά η γειτονική χώρα στο ΝΑΤΟ.

Πριν από λίγο καιρό ήρθε στη δημοσιότητα η είδηση ότι ένας κινέζος επενδυτής αγόρασε 100 σπίτια στα Εξάρχεια ενώ προηγούμενα είχε αγοράσει έναν άλλο μεγάλο αριθμό από σπίτια τα οποία μεταπούλησε ακριβότερα. (http://news.in.gr/economy/article/?aid=1500169574).

Μια πολύ χαρακτηριστική στιγμή από τα γεγονότα του 1989 στην Κίνα είναι η καταστροφή από ένα τεθωρακισμένο στρατιωτικό όχημα του περίφημου αγάλματος της θεάς της Δημοκρατίας, μίας αρκετά ογκώδους κατασκευής από αφρολέξ και πεπιεσμένο χαρτί πάνω σε μεταλλικό καλούπι που παριστάνει μια γυναίκα να κρατά έναν πυρσό. Το άγαλμα κατασκευάστηκε από φοιτητές της κεντρικής ακαδημίας καλών τεχνών και στήθηκε στην πλατεία Τιεν Αν Μεν από τολμηρούς νεολαίους που αψήφησαν τις απειλές της ασφάλειας ότι θα έχαναν το δίπλωμά τους. Τοποθετήθηκε ανάμεσα στο Μνημείο των Ηρώων του Λαού και την Πύλη της πλατείας κοιτάζοντας προς το τεράστιο πορτραίτο του Μάο που κρέμεται εκεί. Αν και πολλοί συγκρίνουν το έργο με το άγαλμα της Ελευθερίας των ΗΠΑ προβάλλοντας τον ισχυρισμό περί αμερικανικής καλλιτεχνικής (και παραπέρα πολιτικής) επιρροής, ένας γλύπτης που ήταν παρών στην κατασκευή του αγάλματος ονόματι Τσάο Τσινγκ-γιουάν έχει εξηγήσει ότι οι δημιουργοί του όχι μόνο συνειδητά απέφυγαν να πάρουν σαν πρότυπο το άγαλμα της Νέας Υόρκης επειδή μια τέτοια κίνηση θα ήταν φιλο-αμερικανική, αλλά αντίθετα επηρεάστηκαν πολύ από το πασίγνωστο έργο σοσιαλιστικού ρεαλισμού της σοβιετικής γλύπτριας Βέρας Μούχινα που παριστάνει έναν εργάτη και μία αγρότισσα με προτεταμένα χέρια να κρατούν το σφυροδρέπανο.

Η ΟΑΚΚΕ σε ανύποπτο χρόνο είχε χαρακτηρίσει το Γιώργο Παπανδρέου ρωσόδουλο.

Η πιο ισχυρή αλλά και πιο πρόσφατη επιβεβαίωση του χαρακτηρισμού αυτού ήρθε στις 3 του Σεπτέμβρη (ανήμερα, μάλιστα, της επετείου ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ από τον επίσης ρωσόδουλο πατέρα του!), οπότε επισκέφθηκε το Πεκίνο ύστερα από επίσημη πρόσκληση της κινέζικης κυβέρνησης για να παραστεί στις εκδηλώσεις που γίνονταν υποτίθεται για την 80ή επέτειο από τη λήξη του Β΄ παγκόσμιου πολέμου. Οι εκδηλώσεις αυτές κάθε άλλο παρά αντιφασιστικές ήταν, αφού πέρα από το ότι σε αυτές συμμετείχαν οι κορυφαίοι σοσιαλφασίστες ηγέτες Πούτιν, Σι Τζιν Πινγκ και Κιμ Γιονγκ Ουν (της Ρωσίας, της Κίνας και της Βόρειας Κορέας, αντίστοιχα), κορυφώθηκαν με μια στρατιωτική παρέλαση που κατά γενική ομολογία, είχε χαρακτήρα επίδειξης δύναμης και εκφοβισμού της Δύσης ενόψει του επερχόμενου Γ΄ παγκόσμιου πολέμου. Τρεις μέρες πριν από αυτήν την επέτειο είχε ξεκινήσει μια Σύνοδος του Οργανισμού της Σαγκάης και μια σειρά ηγέτες είχαν συμμετάσχει σε αυτήν. Από αυτούς οι περισσότεροι παρακολούθησαν και την παρέλαση καθώς ο Οργανισμός της Σαγκάης έχει έναν γενικά αντιδυτικό χαρακτήρα. Όμως όσοι δεν θέλανε να δείξουν αντίθεση με τη Δύση δεν παρακολούθησαν την παρέλαση. Τέτοιοι ήταν ο Ερντογάν και ο Μόντι. Ο ΓΑΠ δεν συμμετείχε στη Σύνοδο της Σαγκάης αλλά ήταν στην παρέλαση, δηλαδή έκανε ότι το χειρότερο. Και για να μην υπάρχει αμφιβολία για τις προθέσεις του παρακάθισε και στο επίσημο γεύμα που παρέθεσε «προς τιμήν των διεθνών προσκεκλημένων» ο Σι.

Η εικόνα που ερχόταν στις τηλεοράσεις ήταν το πιο βασικό μέρος του πολέμου Ισραήλ-Χαμάς, γιατί σε αυτόν τον πόλεμο νικητής θα ήταν αυτός που θα κέρδιζε τις εντυπώσεις. Η κυρίαρχη πολιτική εικόνα που βγήκε λοιπόν από τον πόλεμο ήταν ότι

Η αριστερά ήταν πάντα ο πιο ορκισμένος εχθρός του φασισμού-ναζισμού. Απέναντί του το κομμουνιστικό κίνημα αντέτασσε το πιο πλατύ λαϊκό αντιφασιστικό μέτωπο. Ωστόσο σήμερα η κυρίαρχη εμφανιζόμενη σαν «αριστερά» στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς συμπλέει με τους ναζί σε μια σειρά από κρίσιμα ζητήματα, συνεργάζεται μαζί τους άλλοτε κρυφά και άλλοτε εντελώς απροκάλυπτα. Τέτοια παραδείγματα συνεργασίας σε κινηματικό-συνδικαλιστικό επίπεδο έχουν συγκεντρωθεί ουκ ολίγα τα τελευταία χρόνια.

Πρόσφατα η κυβέρνηση της Τανζανίας αποφάσισε να διακόψει την κατασκευή του λιμανιού Μπαγκαμόγιο που χρηματοδοτείται από το κινεζικό κράτος. Το έργο υπογράφηκε στα 2013 και φιλοδοξεί να δημιουργήσει το μεγαλύτερο λιμάνι στην ανατολική Αφρική, όμως ο νυν πρόεδρος της χώρας Τζον Μανγκουφούλι το απέρριψε χαρακτηρίζοντάς το «εκμεταλλευτικό και επικίνδυνο». Είπε στα τοπικά μέσα ενημέρωσης ότι οι κινέζοι χρηματοδότες έθεσαν «σκληρούς όρους που μόνο τρελοί θα μπορούσαν να τους αποδεχτούν» (The Economic Times, 6/7).