Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Ο Ομπάμα καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας του στην προεδρία των ΗΠΑ και μέχρι την πρόσφατη προεκλογική περίοδο προσπάθησε και σε μεγάλο βαθμό κατάφερε να καλλιεργήσει παγκόσμια το προφίλ του φιλελεύθερου δημοκράτη και του ειρηνόφιλου αντιεπεμβασία. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ανήκε από την πλευρά του πατέρα του σε μια ιστορικά καταπιεσμένη πλευρά του πληθυσμού των ΗΠΑ, τους Αφροαμερικανούς, τον έκανε γενικά συμπαθή σε πλατιές μάζες στη Δύση, αλλά και στον Τρίτο Κόσμο.

Έχουμε κατ επανάληψη επισημάνει ότι την ίδια ώρα που η κυβέρνηση Τσίπρα καμώνεται πως κάνει διαπραγματεύσεις για να ελαφρύνει τα μνημονιακά μέτρα για το λαό, εκείνο που κάνει είναι να μετατρέπει τις διαπραγματεύσεις σε ένα από τα καλύτερα εργαλεία της με τα οποία καταστρέφει ανελέητα την παραγωγή της χώρας, οπότε τελικά και την καταναλωτική δυνατότητα του πληθυσμού της, μία καταστροφή που αποδίδει στην ΕΕ. Το πιο βασικό για την κυβέρνηση, είναι ότι έτσι συνεισφέρει αποφασιστικά στον κεντρικό πολιτικό στόχο του αφεντικού της, της πουτινικής Ρωσίας, που είναι η διάσπαση της Ευρώπης, ιδιαίτερα του σκληρού της πυρήνα που είναι η Ευρωζώνη. 

Οι προβοκάτσιες Τραμπ αρχίζουν να παίρνουν κατακλυσμιαία μορφή, ιδιαίτερα όσον αφορά στην ενεργειακή αχίλλεια φτέρνα της Δύσης, δηλαδή το παγκόσμιο επίκεντρο της παραγωγής και ροών πετρελαίου, τη Μέση Ανατολή. Και φυσικά το αιώνιο «κέντρο» σε όλες τις ευρείας κλίμακας άδικες διεθνείς αντιπαραθέσεις και αλληλοφαγώματα, η πουτινική Ρωσία, είναι ήδη εκεί, καλά πλασαρισμένη,

Η πολιτική ζωή και αντιπαράθεση στις ΗΠΑ για πρώτη φορά θυμίζει τόσο έντονα Ευρώπη. Για πρώτη φορά δηλαδή βλέπουμε τα βρώμικα πλασμα­τικά δίπολα τα οποία έμαθε τόσο καλά να στήνει ο ρώσικος σοσιαλφασισμός στην ευρωπαϊκή ήπειρο από τη δεκαετία του ’70 και ακόμη περισσότερο από τη δεκαετία του ΄90 να μορφοποιούνται με παραπλήσιο τρόπο και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Η ξαφνική διπλωματική επίθεση και ο οικονομικός αποκλεισμός του Κατάρ από τη Σαουδική Αραβία, τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΕΑΕ), την Αίγυπτο, τη Λιβύη και μια σειρά από μικρότερες χώρες δεν έχουν μέσα τους τίποτα το προοδευτικό παρόλη τη μακρόχρονη αντιδραστική πολιτική που προώθησε το Κατάρ σε όλο το μεσανατολικό και αραβο-μουσουλμανικό κόσμο.

Το Δεκέμβρη του 2015 το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας προέβη στην αύξηση του κεφαλαίου των τεσσάρων ελληνικών συστημικών τραπεζών κατά 14 δις ευρώ με τη συμμετοχή ενεργών επενδυτών, όπως είναι τα αμερικανικά hedgefunds του Γουίλμπουρ Ρος και του Τζον Πώλσον.

Ενώ είχε γραφτεί το παρακάτω κείμενο και λίγο πριν δημοσιευτεί έγινε η παγκόσμιας στρατηγικής σημασίας διάλυση της τελευταίας συνόδου των G7 από τον αμερικανό πρόεδρο. Όχι τυχαία λίγο πριν οι υπόλοιποι έξι, που είναι οι αρχηγοί των μεγαλύτερων δεύτερης γραμμής ιμπεριαλιστικών χωρών του β κόσμου (Ευρώπη, Ιαπωνία, Καναδάς), είχαν καταψηφίσει την πρόταση του Τραμπ να συμμετάσχει ξανά στους G7 και η Ρωσία,

Κάθε ειρηνόφιλος άνθρωπος οφείλει να καταδικάσει την εισβολή της Τουρκίας και την κατοχή μιας λωρίδας εδάφους της Βόρειας Συρίας και να απαιτήσει την άμεση αποχώρηση και αυτού του ξένου στρατού από τη χώρα. Αυτό το λέμε παρόλο που υπάρχει πραγματικό ζήτημα άμυνας της Τουρκίας σαν χώρας από τις τρομοκρατικές επιθέσεις του φασιστικού εθνοσοβινιστικού ΡΚΚ που εμφανιζόμενο σαν YPGέχει αποκτήσει ισχυρές στρατιωτικές θέσεις στη Βόρεια Συρία λειτουργώντας πραξικοπηματικά μέσα στον κουρδικό πληθυσμό αρχικά κάτω από την προστασία του Ασαντ, της Ρωσίας και τελευταία των ΗΠΑ. Δεν είναι τυχαίο ότι η πιο ουσιαστική απάντηση του ΡΚΚ στην τούρκικη επίθεση ήταν ο βομβαρδισμός του τουρκικού πληθυσμού με αποτέλεσμα το θάνατο 6 αμάχων. Για μας όμως τόσο γενικά αλλά και ειδικά στις δοσμένες συνθήκες ο μόνος παράγοντας που έχει δικαίωμα να τα βάλει με το ΡΚΚ και οποιονδήποτε άλλο εισβολέα της χώρας δεν είναι καμιά ξένη δύναμη αλλά ο συριακός λαός στα πλαίσια του συριακού δημοκρατικού κινήματος, παρόλα τα πλήγματα που αυτό έχει δεχθεί.

Όλη η μισοφιλελεύθερη διανόηση του δυτικού μονοπωλίου σπάει το κεφάλι της με τη φυσιογνωμία και τις κινήσεις του Τραμπ, τον οποίο βαθιά απεχθάνεται αλλά ελάχιστα μπορεί να εξηγήσει, τουλάχιστον ως προς τον τρόπο που ξεδιπλώνει την γραμμή του στην παγκόσμια πολιτική και οικονομική σκακιέρα.

Η προστασία των γυναικών και των παιδιών μέσα στην οι­κογένεια είναι μια κατάκτηση των λαών που κερδήθηκε μέσα από τους μακρόχρονους αιματηρούς δημοκρατικούς και επαναστατικούς προλεταριακούς αγώνες τους για τη χειρα­φέτηση της γυναίκας. Αυτοί οι αγώνες οδήγησαν, ιδιαίτερα μετά το β΄ παγκόσμιο αντιφασιστικό πόλεμο, στην κατάκτηση ισχυρών θέσεων για τη γυναίκα σε όλα τα επίπεδα σε όλο τον κόσμο.