Επίσημη σελίδα ΟΑΚΚΕ

 Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Η. ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΚΕ ΟΑΚΚΕ ΣΤΗΝ EΡΤ ΣΤΙΣ 31 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

   

 

ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΑΚΚΕ ΣΤΙΣ 26 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

   

 

ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ

Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)

  Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής

1pag559

 

crisis russia

Άρθρα Αναφοράς

OAKKE WEB TV

Εκδόσες Μεγάλη Πορεία

ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

http://www.antinazi.gr/ 

www.antinazi.gr

ΑΝΤΙ ΝΑΖΙ

 

ΤΟΥΡΚΙΑ: Η ΣΤΕΝΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΜΕ ΤΗ ΡΩΣΙΑ ΦΕΡΝΕΙ ΤΗΝ ΕΠΕΚΤΑΤΙΚΗ ΣΤΡΟΦΗ ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Με­τά την α­πό­πει­ρα πρα­ξι­κο­πή­μα­τος στην Τουρ­κί­α τον πε­ρα­σμέ­νο Ιού­λη και την ά­θλια στάση της Δύ­σης α­πέ­να­ντι στο δη­μο­κρα­τι­κό τουρ­κι­κό λα­ό, η γει­το­νι­κή χώ­ρα κι­νεί­ται ολοταχώς προς το άρ­μα του ρω­σο­κι­νε­ζι­κού ά­ξο­να του φα­σι­σμού και του πο­λέ­μου. Έ­τσι σύντο­μα η Μόσχα α­να­βάθ­μι­σε τις διπλω­μα­τι­κές της σχέ­σεις με την Τουρ­κί­α που εί­χαν παγώσει με­τά το θερ­μό ε­πει­σό­διο του Νο­έμ­βρη του 2015, ή­ρε το ε­μπάρ­γκο που εί­χε επιβάλει στις τουρ­κι­κές ε­ξα­γω­γές και συμ­φώ­νη­σε για την κα­τα­σκευ­ή του α­γω­γού α­ε­ρί­ου Turkstream και του πυ­ρη­νι­κού σταθ­μού στο Α­κου­γιού.

 

Οι εκ­βια­σμοί των ευ­ρω­παί­ων φί­λων του Πού­τιν προς την Ά­γκυ­ρα (ή αλλά­ζε­τε την αντιτρομοκρατι­κή σας νο­μο­θε­σί­α που χτυ­πά­ει το ΡΚΚ ή δεν κα­ταργεί­ται η βί­ζα ει­σό­δου στην Ε­Ε) και η άρ­νη­ση της α­περ­χό­με­νης πο­λι­τι­κής η­γεσί­ας των Η­ΠΑ να της πα­ρα­δώ­σουν τον πραξικοπηματί­α Γκιου­λέν υ­πήρ­ξαν κα­θο­ρι­στι­κοί πα­ρά­γο­ντες για την αλ­λα­γής πλεύ­σης της χώρας. Για να α­πα­ντήσει στο πρώ­το ο Ερ­ντο­γάν έ­φτα­σε στο ση­μεί­ο να δια­κη­ρύ­ξει τη δυ­να­τό­τη­τα της χώ­ρας να προ­σχω­ρή­σει στους “5 της Σα­γκά­ης”, δηλ. στο ευ­ρα­σια­τι­κό στρα­τιωτι­κό σύμ­φω­νο του ρω­σο­κι­νε­ζι­κού να­ζι­στι­κού ά­ξο­να, ε­νώ μα­ζί με τον Πού­τιν πα­νη­γύ­ρι­σε για τη νί­κη Τρα­μπ στις α­με­ρι­κα­νι­κές προ­ε­δρι­κές ε­κλο­γές.  

Στο Ου­κρα­νι­κό βλέ­που­με μια α­νά­λο­γη με­τα­στρο­φή. Α­ντί να συ­νε­χί­σει να κα­ταγ­γέλ­λει τη ρω­σι­κή ει­σβο­λή και το δια­με­λι­σμό της χώ­ρας, η Ά­γκυ­ρα ευ­νο­εί τώ­ρα την κί­νη­ση του Κιέ­βου ό­χι μό­νο προς την Ε­Ε αλ­λά και προς τη Ρωσί­α.

Στη Μέ­ση Α­να­το­λή η Τουρ­κί­α δεί­χνει πια πρό­θυ­μη να πα­ρέμ­βει σαν πε­ρι­φε­ρεια­κή δύ­να­μη, σε συ­νερ­γα­σί­α και συ­νεν­νό­η­ση με τη Μό­σχα. Άλ­λω­στε με ο­μο­λο­γί­α του Ερ­ντο­γάν η α­πευ­θεί­ας επικοι­νω­νί­α των δύ­ο χω­ρών σε δι­πλω­μα­τι­κό και στρα­τιω­τι­κό  ε­πί­πε­δο για το συ­ρια­κό, έ­τσι ώ­στε να μην υ­πάρ­χει κα­μιά κί­νη­ση της Τουρ­κί­ας που θα μπο­ρού­σε να τη φέ­ρει σε σύ­γκρου­ση με τη Μό­σχα. Πρό­κει­ται δη­λα­δή για μια συ­νεν­νο­η­μέ­νη κα­τά­λυ­ση της κυ­ριαρ­χί­ας και ε­δα­φι­κής ακεραιότη­τα των γει­το­νι­κών κρα­τών. Αυ­τό δεί­χνουν οι δη­λώ­σεις Ερ­ντο­γάν πε­ρί συμ­με­το­χής στην α­πε­λευ­θέ­ρω­ση της Μο­σού­λης α­πό το ΙΚ που συ­νο­δεύ­ο­νταν α­πό δη­λώ­σεις αμ­φι­σβή­τη­σης της συμ­φω­νί­ας της Λω­ζάν­νης η οποί­α κα­θό­ριζε τα σύ­νο­ρα της Τουρ­κί­ας. Μά­λι­στα ο τούρ­κος πρόεδρος έ­φτα­σε στο ση­μεί­ο να υ­πο­δει­κνύ­ει ποιες ε­θνό­τη­τες πρέ­πει να πα­ρα­μεί­νουν και ποιες ό­χι με­τά την κα­τά­λη­ψη της Μοσούλης (Al-Monitor, 16/10) την ο­ποί­α ε­πι­θυ­μεί να προ­σαρ­τή­σει. Αυ­τή η νέ­α τα­χτι­κή φέρ­νει α­ντι­μέτω­πη την Ά­γκυ­ρα με τη Βα­γδάτη αλ­λά κιν­δυ­νεύ­ει να στρι­μώ­ξει επί­σης την αυ­τό­νο­μη κουρ­δι­κή κυ­βέρ­νη­ση του Ι­ράκ που βάλ­λε­ται α­πό πολ­λές πλευ­ρές και με την ο­ποί­α ο Ερ­ντο­γάν εί­χε ως τώ­ρα ε­ξαι­ρε­τι­κές σχέ­σεις.

Έ­τσι στο Συ­ρια­κό η Ά­γκυ­ρα τη­ρεί τώ­ρα σι­γήν ι­χθύ­ος για τα κτη­νώ­δη ε­γκλή­μα­τα των ρώ­σων εισβο­λέ­ων και του προ­στα­τευό­με­νου τους Ά­σα­ντ στο Χαλέ­πι που­λώ­ντας το δί­καιο α­γώ­να του συρια­κού λα­ού για α­νε­ξαρ­τη­σί­α και δημο­κρα­τί­α. Μά­λι­στα η Τουρ­κί­α α­δυ­να­τί­ζει αυ­τόν τον αγώ­να για­τί  α­πα­σχο­λεί δυ­νά­μεις του FSA που θα μπο­ρού­σαν να ε­λα­φρώ­σουν την πο­λιορ­κί­α του Χαλεπιού για να δί­νει στη βό­ρεια Συ­ρί­α το δι­κό της πό­λε­μο ε­νά­ντια στο ΡΚΚ.

Η Τουρ­κί­α στην α­ντί­θε­σή της στο κί­νη­μα του ΡΚΚ βρι­σκό­ταν ως προχθές, (δη­λα­δή πριν συμμαχή­σει με τους νέ­ους Χί­τλερ), στη δί­και­η πλευ­ρά της αντί­θε­σης για­τί ό­πως πά­ντα λέ­γα­με το ΡΚΚ δεν εί­ναι έ­να δη­μο­κρα­τι­κό αλ­λά ένα σο­σιαλ­φα­σι­στι­κό α­ντάρ­τι­κο. Ή­δη α­πο­δεί­χτηκε τώ­ρα στη Συ­ρί­α ό­τι ε­πιδί­δε­ται σε ε­θνο­κά­θαρ­ση των πε­ριο­χών που κα­τα­λαμ­βά­νει (βλ. κα­ταγ­γε­λί­α σύ­ρων προ­σφύ­γων για την εκ­δί­ω­ξη των σου­νι­τών Α­ρά­βων και των Τουρ­κμέ­νων α­πό το Ταλ Α­μπιά­ντ, www.vice.com, 21/10). Ό­μως τώ­ρα που ο Ερ­ντο­γάν πή­ρε την ά­δεια α­πό τη Ρω­σί­α να χτυ­πή­σει τους Κούρ­δους, κι­νεί­ται πα­ράλ­λη­λα και ό­χι σε σύ­γκρου­ση με αυτήν δη­λα­δή με τον κύ­ριο ε­χθρό της Συ­ρί­ας.

Σύμ­φω­να με τον Φι­κρέτ Μπι­λά, βε­τε­ρά­νο δη­μο­σιο­γρά­φο και α­να­λυ­τή της Χου­ριέτ, έ­τσι έ­χει η συμ­φω­νί­α με τη Μό­σχα: “Η συμ­φι­λί­ω­ση ε­πέ­τρε­ψε στις τουρ­κι­κές δυ­νά­μεις να μπουν στη Συ­ρί­α και να ε­πι­χει­ρή­σουν στην πε­ριο­χή α­πό τη Τζα­ρα­μπλούς ως το Α­ζάζ στα δυ­τι­κά, και νό­τια ως το αλ-Μπα­μπ, χωρίς κα­μί­α α­ντίρ­ρη­ση α­πό τη Μό­σχα. Η Τουρ­κί­α σε α­ντάλ­λαγ­μα συμ­φώ­νη­σε να μη βοηθή­σει α­ντάρ­τι­κες δυ­νά­μεις στο Χα­λέ­πι” (4/10). Ο υ­πο­στρά­τη­γος εν α­πο­στρα­τεί­α Αρ­μα­γάν Κού­λο­γλου δια­τη­ρεί ό­λες αυ­τές τις αυ­τα­πά­τες: “Η Τουρ­κί­α υ­ποστή­ρι­ξε το λά­θος ά­λο­γο, κι αυ­τό επέ­τρε­ψε στο PYD να ε­δραιω­θεί κο­ντά στα σύ­νορά της με την υ­πο­στή­ρι­ξη των Η­νω­μέ­νων Πολιτειών”, προ­σθέ­το­ντας ό­τι “Η συ­νεργα­σί­α με τη Δα­μα­σκό θα ε­πι­τρέ­ψει στην Τουρ­κί­α να ξεφορτω­θεί τό­σο το ΙΚ όσο και το PYD. Γνωρί­ζω ό­τι το κα­θε­στώς Ά­σα­ντ εί­ναι ά­σχη­μο, ό­μως τι μας εν­δια­φέ­ρει ε­μάς ό­ταν δια­κιν­δυ­νεύ­ο­νται τα ζω­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα της Τουρ­κί­ας;” (στο ί­διο). Δεν έ­χει ση­μα­σί­α που η Ρω­σί­α γέν­νη­σε το ΙΚ και ο Ά­σα­ντ το ά­φη­σε α­νε­ξέ­λε­γκτο για να γι­γα­ντω­θεί, ού­τε ότι δι­πλω­μα­τι­κή α­ντι­προ­σω­πεί­α του ΡΚΚ φι­λο­ξε­νεί­ται μό­νι­μα στη Μό­σχα. Αρ­κούν οι γλυ­κές υποσχέ­σεις για να πάψει κά­θε α­νη­συ­χί­α του νέ­ου συμ­μά­χου.   

Είναι φανερό πως η συμμαχία με την ανερχόμενη υπερδύναμη έχει οδηγήσει την Τουρκία σε ένα επικίνδυνο μονοπάτι μη σεβασμού των συνόρων, ακριβώς όπως η ίδια η ρωσική υπερδύναμη αρνείται τα σύνορα των εθνικών κρατών εισβάλοντας και διαμελίζοντάς τα. Η εξαχρείωση πάντως της τουρκικής πολιτικής ηγεσίας στο εξωτερικό εξελίσσεται παράλληλα με ένα διαρκές υπόγειο πραξικόπημα στο εσωτερικό..

Σύμ­φω­να με το ει­δη­σε­ο­γρα­φι­κό ι­στό­το­πο Al-Monitor (12/10), οι ε­κτε­τα­μέ­νες κρατι­κές εκκαθαρίσεις έ­δω­σαν την ευ­και­ρί­α σε μια μι­κρή ρω­σό­δου­λη πο­λι­τική δύ­να­μη - που εί­ναι το θλιβερό α­πο­μει­νά­ρι και η άρ­νη­ση του κά­πο­τε μα­ο­ϊ­κού Ερ­γα­το­α­γρο­τι­κού κόμ­μα­τος Τουρ­κί­ας - να α­ναρ­ρι­χη­θεί στα κλι­μά­κια του κρα­τι­κού μη­χα­νι­σμού, δη­μιουρ­γώ­ντας με τη στή­ρι­ξη του Ερ­ντο­γάν έ­να και­νούργιο “πα­ράλ­λη­λο κρά­τος”, έ­να κρά­τος που θα μπο­ρού­σε αρ­γό­τε­ρα να α­πει­λή­σει α­κό­μα και την ί­δια την πα­ρα­μο­νή του Ερ­ντο­γάν στην ε­ξου­σί­α. Πρό­κει­ται στην πραγμα­τι­κό­τη­τα για τη δεύ­τε­ρη φά­ση του πρα­ξι­κο­πή­μα­τος για την ά­λω­ση του κρά­τους α­πό τα τσι­ρά­κια του ρω­σι­κού σοσια­λι­μπε­ρια­λισμού, μί­α εγ­χεί­ρη­ση που διε­ξά­γε­ται στο ό­νο­μα της πά­λης ε­νά­ντια στους πραξικοπη­μα­τί­ες της προ­η­γού­με­νης φά­σης, για­τί ο Πού­τιν χρειά­ζε­ται τώ­ρα τον Ερ­ντο­γάν σαν σύμ­μα­χο αλ­λά πο­τέ δεν θα η­συ­χά­σει αν δεν έ­χει στη θέ­ση του έ­ναν δού­λο. Αυ­τό εί­ναι στη φύ­ση κά­θε κατα­κτη­τι­κού ι­μπε­ρια­λι­σμού.

Ένας άνθρωπος του Πούτιν ηγείται της εκκαθαριστικής θύελλας στην Τουρκία

Σύμ­φω­να λοι­πόν με το δη­μο­σί­ευ­μα:    

<<Μια σκλη­ρή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα εί­ναι ό­τι το κυ­βερ­νών Κόμ­μα Δι­καιο­σύ­νης και Α­νά­πτυ­ξης (Α­ΚΡ), πα­ρό­τι εί­ναι 14 χρό­νια στην ε­ξου­σί­α, δεν έ­χει ανα­πτύ­ξει μια α­νώ­τε­ρη γρα­φειο­κρα­τι­κή ο­μά­δα που να α­σχο­λεί­ται με υ­πο­θέ­σεις α­σφα­λεί­ας και πλη­ρο­φο­ριών. Κα­τά συ­νέ­πεια, ή­ταν ανα­πό­φευ­κτη μια πά­λη για την ε­ξου­σί­α στα α­νώ­τε­ρα κλι­μά­κια της Ε­θνι­κής Υ­πη­ρε­σί­ας Πλη­ρο­φο­ριών (ΜΙΤ), της Διοίκη­σης της Χω­ρο­φυ­λα­κής, του Υ­πουρ­γεί­ου Δι­καιο­σύ­νης και των Τουρ­κι­κών Ε­νό­πλων Δυνάμεων (TSK), ό­που δύ­ο δια­φο­ρε­τι­κές σχο­λές σκέ­ψης ή κλίκες δια­γω­νί­ζο­νται για να κα­λύ­ψουν τα κε­νά.   

Μί­α α­πό τις σχο­λές σκέ­ψης εί­ναι ε­κεί­νη του Κόμ­μα­τος Πα­τρί­δα, γνωστού ε­πί­σης και σαν Πατριωτι­κού Κόμ­μα­τος, που έ­λα­βε μό­λις 120.000 (0,25%) α­πό τα 50 εκα­τομ­μύ­ρια ψή­φους στις εκλο­γές της 1 Νο­έμ­βρη υ­πό την η­γε­σί­α του Ντο­γού Περι­ντσέκ. Α­πο­κα­λεί­ται ευ­ρέ­ως Ο­μά­δα Περιντσέκ....

.... Τώ­ρα, α­να­πά­ντε­χα, η Ο­μά­δα Πε­ρι­ντσέκ έ­χει γί­νει η ο­ντό­τη­τα στην ο­ποί­α βα­σί­ζε­ται περισσότερο ο Πρό­ε­δρος Ρε­τζέπ Τα­γίπ Ερ­ντο­γάν για να εκ­κα­θα­ρί­σει το κρά­τος α­πό τους Γκιουλενι­στές και να α­γω­νι­στεί ε­νά­ντια στο Εργα­τι­κό Κόμ­μα του Κουρ­δι­στάν (ΡΚΚ). Ο Ερ­ντογάν έχει χα­ρί­σει στην ο­μάδα αυ­τή ά­φθο­νες ε­ξου­σί­ες.

Η βασι­κή φι­λο­σο­φί­α της ο­μά­δας εί­ναι ό­τι για να ξε­πε­ρά­σει η Τουρκί­α τις σκλη­ρές πα­ρού­σες συνθή­κες, θα πρέ­πει να ε­πι­στρέ­ψει στα πρώ­τα χρό­νια της δη­μο­κρα­τί­ας και να ε­φαρ­μό­σει τον Κεμα­λι­σμό, την α­νε­ξαρ­τη­σί­α, τον κο­σμι­κι­σμό, τον κρα­τι­σμό και τον ε­θνι­κι­σμό.

Ο Πε­ρι­ντσέκ, που θε­ω­ρεί­ται α­πό ο­ρι­σμέ­νους στην Ά­γκυ­ρα πιο ι­σχυρός α­πό τον Πρω­θυ­πουρ­γό Μπι­να­λί Γιλ­ντι­ρίμ, τρά­βη­ξε πο­λύ την προ­σο­χή σε ένα τη­λε­ο­πτι­κό talk show στις 16 Αυγ. ό­ταν εί­πε, “Το Α­ΚΡ με τα τω­ρι­νά στε­λέ­χη του δε μπορεί να κυ­βερ­νή­σει την Τουρ­κί­α. Να γιατί ο Πρό­ε­δρος Ερντο­γάν ε­μπι­στεύ­ε­ται την πα­ρου­σί­α μας σε καί­ριες θέ­σεις του κρά­τους.”

Ο υ­παρ­χη­γός του Πε­ρι­ντσέκ, α­πό­στρα­τος Στρα­τη­γός Χα­σάν Ατ­τί­λα Ουγκούρ, έ­γι­νε πρώ­τη είδηση πρό­σφα­τα ό­ταν δή­λω­σε, πα­ρα­θέ­το­ντας τις πη­γές του στις μο­νά­δες α­σφά­λειας και πληροφο­ριών, ό­τι “[Μια] δεύ­τε­ρη α­πό­πει­ρα πραξι­κο­πή­μα­τος εί­ναι πο­λύ κο­ντά. [Η ο­μά­δα του Γκιουλέν] βρί­σκε­ται πί­σω από έ­να νέ­ο πρα­ξι­κό­πη­μα μα­ζί με το ΡΚΚ και ξέ­νες δυ­νά­μεις.”>>

Ε­δώ και οι υ­πό­λοι­ποι ρω­σό­δου­λοι πο­λι­τι­κοί πα­ρά­γο­ντες μέ­σα στην Τουρ­κί­α (Γκιου­λέν, ΡΚΚ) έχουν παί­ξει έ­να δι­πλό παι­χνί­δι εμ­φα­νι­ζό­με­νοι σαν φι­λο­δυ­τι­κοί πράγ­μα που έ­χει σαν στό­χο έ­χει να ε­νι­σχύ­ει στα μά­τια του Ερντο­γάν και των ο­πα­δών του στα­δια­κά την “φι­λι­κή” δι­πλω­μα­τί­α του Κρεμ­λίνου και την εί­σο­δο των φί­λων του μέ­σα στο κρά­τος αλ­λά και μέ­σα σε ό­λα τα πολι­τι­κά ρεύμα­τα. Η ί­δια η ε­μπρο­σθο­φυ­λα­κή αυ­τής της ε­σω­τε­ρι­κής εγ­χεί­ρη­σης, ο Πε­ρι­ντσέκ, θέ­λει να παρου­σιά­ζε­ται ε­πί­σης σαν πο­λέ­μιος του ε­θνο­τι­κού δια­με­λι­σμού της χώ­ρας και σαν ε­χθρός του θρη­σκευ­τι­κού σκο­τα­δι­σμού.

Σύμ­φω­να με την Ο­μά­δα Πε­ρι­ντσέκ, στα μέ­λη του ο­ποί­ου συ­γκα­τα­λέγο­νται αρ­κε­τοί στρα­τη­γοί και α­νώ­τε­ροι δι­κα­στι­κοί, ο κίν­δυ­νος του κι­νή­ματος Γκιου­λέν μέ­σα στο κρά­τος και στις κοι­νω­νι­κές οργα­νώ­σεις δεν έ­χει περά­σει. Γι’ αυ­τό εί­ναι α­να­γκαί­ο να δια­τη­ρη­θεί τό­σο το προ­σω­πι­κό χά­ρι­σμα του Ερ­ντο­γάν ό­σο και οι θε­με­λιώ­δεις αρ­χές της Τουρ­κι­κής Δη­μο­κρα­τί­ας. Όμως αυ­τή η ο­μά­δα εί­ναι α­συμ­βί­βα­στη με τους συ­ντη­ρη­τι­κούς που δια­μορ­φώ­νουν τη βά­ση του Α­ΚΡ. Ο Πε­ρι­ντσέκ, που πέρασε πά­νω α­πό πέ­ντε χρό­νια στη φυλα­κή - με­τα­ξύ άλ­λων ε­πει­δή υ­πο­τί­θε­ται σχε­δί­α­σε πραξικόπη­μα ε­νά­ντια στην κυ­βέρ­νη­ση Ερ­ντο­γάν - με­τά την α­πε­λευ­θέ­ρω­σή του δή­λω­σε, “Θα εξαλεί­ψου­με κάθε λα­τρεί­α.” Θε­ω­ρεί­ται σαν το “μυ­στι­κό χέ­ρι” πί­σω α­πό τις τω­ρι­νές εκ­κα­θα­ρί­σεις, ιδί­ως στην κρα­τι­κή α­σφά­λεια και τη γρα­φειο­κρα­τί­α πλη­ρο­φο­ριών. Πολ­λοί πι­στεύ­ουν ό­τι η Ο­μά­δα Πε­ρι­ντσέκ έ­παι­ξε ρό­λο-κλει­δί στην α­να­νέ­ω­ση της κα­τά­στα­σης έ­κτα­κτης α­νά­γκης που ή­ταν να εκπνεύ­σει στις 19 Ο­κτ.”  

Έ­τσι ξαφ­νι­κά αυ­τή η μι­κρή κλί­κα φαιο-”κόκ­κι­νων” ευ­ρα­σια­τι­στών έχει βρε­θεί στο ε­πί­κε­ντρο της κρα­τι­κής πο­λι­τι­κής . Οι λό­γοι που έ­κα­ναν τον Ερ­ντο­γάν να στη­ρι­χτεί σε μια τό­σο α­σή­μα­ντη πολιτική δύ­να­μη, υ­πο­στη­ρί­ζει το δη­μο­σί­ευ­μα, πρέ­πει να εί­ναι βα­σι­κά δύ­ο: πρώ­τον, η βά­ση του κυ­βερ­νώ­ντος κόμ­μα­τος έ­χει βα­θιά δια­βρω­θεί α­πό τους γκιου­λε­νι­στές σε α­ντί­θε­ση με την ο­μά­δα Πε­ρι­ντσέκ που πα­ρου­σιά­ζε­ται σαν σφο­δρός πο­λέ­μιός τους και, δεύ­τερον, μό­νο αυ­τή η μι­κρή πολι­τι­κή ο­μά­δα έ­χει κά­ποια α­ξιό­λο­γη ε­πιρ­ρο­ή πά­νω στους ο­πα­δούς του κο­σμι­κού χα­ρα­κτή­ρα του κρά­τους και γι’ αυ­τό ο Ερ­ντογάν ελ­πί­ζει να τη χρη­σι­μο­ποι­ή­σει για να ε­λέγ­ξει την κο­σμι­κή αντιπολί­τευση. Για να κερ­δί­σει την ε­ξου­σί­α θα πρέ­πει ό­μως πρώ­τα η ο­μά­δα αυ­τή να α­ντι­παλέ­ψει τους ε­θνι­κι­στές της βά­σης του Α­ΚΡ που διεκ­δι­κούν κι αυ­τοί τον έ­λεγ­χο του κρά­τους: 

<<Η άλ­λη κλί­κα που δια­γκω­νί­ζε­ται για να δια­σφα­λί­σει μια ι­σχυ­ρή θέ­ση μέ­σα στην κρα­τι­κή ασφάλεια/πλη­ρο­φο­ρί­ες εί­ναι το μπλοκ της “Α­ρε­τής” που α­παρ­τί­ζε­ται α­πό συ­ντη­ρη­τι­κούς-ε­θνι­κι­στές της βά­σης του Α­ΚΡ. Αυ­τή η ομά­δα, που χαί­ρει υ­πο­στή­ρι­ξης α­πό θρη­σκευ­τι­κούς ο­παδούς ό­πως εί­ναι η κοι­νό­τη­τα Menzil (Φά­σμα) της τά­σης Nakhshibendi και η σου­λε­ϊ­μα­νι­κή κοι­νό­τη­τα, α­νη­συ­χεί σο­βα­ρά για την αυ­ξα­νό­με­νη ε­πιρ­ρο­ή της Ο­μά­δας Πε­ρι­ντσέκ σε καί­ριες κρατι­κές θέ­σεις και για τον α­πο­φα­σι­στι­κό της ρό­λο στις εκ­κα­θα­ρί­σεις. Ο Αχ­μέτ Τα­σγκε­τι­ρέν, ο φι­λο-Α­ΚΡ συ­ντά­χτης της καθημε­ρι­νής Star, έ­γρα­ψε σε πρό­σφατο άρ­θρο του: “Ο με­γα­λύ­τε­ρος κίν­δυ­νος που πρέ­πει να ληφθεί υ­πό­ψη σή­με­ρα είναι η ε­ξό­ντω­ση των συ­ντη­ρη­τι­κών στε­λε­χών στη δι­καιο­σύ­νη, τις έ­νο­πλες δυ­νάμεις και τα πα­νε­πι­στή­μια με το στίγ­μα των ‘συ­νερ­γών της τρο­μο­κρα­τι­κής ορ­γά­νω­σης του Φετου­λάχ Γκιου­λέν’ α­φή­νο­ντας έ­τσι το πε­δί­ο ε­λεύ­θε­ρο για την α­νά­πτυ­ξη του Ντο­γού Πε­ρι­ντσέκ.”

Ο Τα­σγκε­τι­ρέν πρό­σθε­σε, “Αυ­τό που θέ­λουν εί­ναι να κά­νουν το Α­ΚΡ να ε­ξα­λεί­ψει την κοι­νω­νι­κή του βά­ση και να γε­μί­σει τα κρα­τι­κά όρ­γα­να με άτο­μα 100% α­ντι-Α­ΚΡ που θα μπο­ρού­σαν εύ­κο­λα να α­πο­τε­λέ­σουν το υ­πό­βα­θρο για άλ­λη μί­α α­πό­πει­ρα να δη­μιουρ­γη­θεί έ­να πα­ράλ­ληλο κρά­τος.”

Ο Α­λί Κα­ρα­χα­σά­νο­γλου της φι­λο-Α­ΚΡ η­με­ρη­σί­ας Akit, σε έ­να πρό­σφα­το άρθρο υ­πό τον τί­τλο “Δε μπο­ρού­με να πού­με ό­τι έφυ­γε η τρο­μο­κρα­τι­κή ορ­γάνω­ση Γκιου­λέν, έρ­χε­ται ο Πε­ρι­ντσέκ,” εί­πε ό­τι η Ο­μά­δα Πε­ρι­ντσέκ διευ­ρύ­νει τις εκ­κα­θα­ρί­σεις των Γκιου­λε­νι­στών α­πό ευαί­σθητες κρα­τι­κές θέσεις για να στο­χεύ­σει ε­πί­σης συ­στη­μα­τι­κά Ι­σλα­μι­στές.

Ο Κε­μάλ Οζ­τούρ­κ της φι­λο­κυ­βερ­νη­τι­κής Yeni Safak, στο άρ­θρο του “Πα­ρα­γκωνί­ζο­νται οι Ισλαμιστές;” εί­πε ό­τι μια και­νούρ­για φά­ρα που ι­σχυ­ρί­ζο­νται ότι εί­ναι ο­πα­δοί του Α­ΚΡ - ο­νο­μά­ζουν τον Ερ­ντο­γάν “αρ­χη­γό μας” - έ­χουν χά­σει τε­λεί­ως τον προ­σα­να­το­λι­σμό τους και βάζουν Γκιουλενιστές και Ι­σλαμι­στές στο ίδιο κα­λά­θι. Σύμ­φω­να με τον Οζ­τούρ­κ, οι α­πο­λύ­σεις χρησιμοποιού­νται για να διω­χτούν οι Ι­σλα­μι­στές-συ­ντη­ρη­τι­κοί α­πό καί­ριες ε­πί­ση­μες θέ­σεις.

Ο χει­ρό­τε­ρος φό­βος της συ­ντη­ρη­τι­κής-ε­θνι­κι­στι­κής κλί­κας εί­ναι μή­πως η Ο­μά­δα Πε­ρι­ντσέκ εκμεταλ­λευ­τεί την ε­πέ­κτα­ση της κα­τά­στα­σης έ­κτακτης α­νά­γκης ως τις 20 Ιαν. για να ε­ξου­δε­τε­ρώ­σει πλή­ρως ό­λα τα συ­ντη­ρη­τι­κά-ε­θνι­κι­στι­κά και φι­λο-Α­ΚΡ στε­λέ­χη α­πό κρα­τι­κές θέσεις με το πρόσχημα της δί­ω­ξης των Γκιου­λε­νι­στών>>.  

Ό­λα τα πα­ρα­πά­νω μας λέ­νε ό­τι τε­λι­κά η Ρω­σί­α σκά­βει το λάκ­κο του Ερντο­γάν και στο εξωτερικό και στο ε­σω­τε­ρι­κό.  Στο ε­ξω­τε­ρι­κό τον εν­θαρ­ρύ­νει να συ­γκρου­σθεί με τους πά­ντες και να α­πο­κτη­νω­θεί δια­λύ­ο­ντας σαν ο άλ­λος πό­λος του Ι­ράν σύ­νο­ρα και κρά­τη στη Μέ­ση Ανατο­λή. Στο ε­σω­τε­ρι­κό τον σπρώ­χνει να κά­νει κι άλ­λες  εκ­κα­θα­ρί­σεις με ο­δη­γό τον Πε­ρι­ντσέκ, δη­λα­δή εκκα­θα­ρί­σεις σε βά­ρος πλέ­ον και των φί­λων του, των συ­ντη­ρη­τι­κών ι­σλα­μι­στών, που τον έ­φε­ραν και υ­πέρ των πρα­κτό­ρων της Ρω­σί­ας που του κά­νουν το φί­λο όσο χρειά­ζεται για να δυ­να­μώ­σουν και με­τά να τον ρί­ξουν στα τάρ­τα­ρα.

Αυ­τή την τα­κτι­κή την έ­χου­με ξα­να­δεί με την Σερ­βί­α του Μι­λό­σε­βιτς, που ο Γκορ­μπα­τσόφ αρ­χι­κά και με­τά ο Γέλ­τσιν την έ­ρι­ξαν στην αν­θρω­πο­φαγί­α στην Κρο­α­τί­α, στη Βο­σνί­α και στο Κόσ­σο­βο και τε­λι­κά α­φού την α­πο­μό­νω­σαν α­πό τους πά­ντες, έ­φα­γαν τον Μι­λό­σε­βιτ­ς σε συμμα­χί­α με τους δυ­τι­κούς και μά­λι­στα βά­ζο­ντας μπρο­στά τους δυ­τι­κούς έ­τσι ώ­στε η Ρω­σί­α να ει­σπρά­ξει ο­λό­κλη­ρη την α­ντι­δυ­τι­κή βά­ση του. Έ­τσι έ­φε­ραν στην ε­ξου­σί­α στη Σερ­βί­α τους δι­κούς τους αν­θρώ­πους μεταμφιε­σμέ­νους εί­τε σε ευ­ρω­παί­ους, εί­τε σε ε­θνι­κι­στές..

Η δια­φο­ρά  με την Τουρ­κί­α εί­ναι ό­τι δεν πρό­κει­ται για  έ­να μι­κρό κρά­τος των Βαλ­κα­νί­ων αλ­λά για μια υ­πο­λο­γί­σι­μη στρα­τιω­τι­κή δύ­να­μη που α­ποτε­λεί φύ­λα­κα του δρό­μου των ε­νερ­γεια­κών δρόμων για την Ευ­ρώ­πη,. Η Τουρ­κί­α εί­ναι η  κα­ρω­τί­δα της  Ευ­ρώ­πης.

Κι ό­μως αυ­τό που κά­νουν σύσ­σω­μες οι πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις της Ευ­ρώ­πης εί­ναι να ξε­σπά­νε ό­λο το ε­πι­λε­κτι­κό δη­μο­κρα­τι­κό μέ­νος τους στον Ερ­ντο­γάν και γε­νι­κά στο ι­σλάμ ε­νώ κά­θο­νται προσοχή μπρο­στά στον αρ­χι­φα­σί­στα Πούτιν. Έ­τσι φτιά­χνουν τους Φι­γιόν, τις Λε­πέν, τους Ρέ­ντζι, τους Πέ­πε Γκρί­λο, τους Φά­ρα­τζ και τους Στά­ιν­μά­γιερ και τε­λι­κά τους Τρά­μπ, ό­λο αυ­τόν τον φασιστι­κό ε­σμό  που α­πο­τε­λεί  την πο­λι­τι­κή λε­ω­φό­ρο για να πε­ρά­σει  ο ρω­σι­κός νε­ο­χι­τλε­ρι­κός ιμπε­ρια­λι­σμός πά­νω α­πό την  Ευ­ρώ­πη και να την υ­πο­δου­λώ­σει.

-Δημοσιεύτηκε στο φ. 519 της Νέας Ανατολής-