Επίσημη σελίδα ΟΑΚΚΕ

 Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Η. ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΚΕ ΟΑΚΚΕ ΣΤΗΝ EΡΤ ΣΤΙΣ 31 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

   

 

ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΑΚΚΕ ΣΤΙΣ 26 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

   

 

ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ

Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)

  Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής

1pag559

 

crisis russia

Άρθρα Αναφοράς

OAKKE WEB TV

Εκδόσες Μεγάλη Πορεία

ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

http://www.antinazi.gr/ 

www.antinazi.gr

ΑΝΤΙ ΝΑΖΙ

 

ΠΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΗΚΕ Η ΝΕΑ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΡΩΣΟΥΣ ΧΙΤΛΕΡ

 

Την ώ­ρα που η­λε­κτρι­σμένη η Eνω­μέ­νη Ευ­ρώ­πη μι­σο­ναρ­κω­μέ­νη πα­ρακο­λου­θεί την ά­νο­δο του φαιο-”κόκ­κι­νου” με­τώ­που στην ε­ξου­σί­α σε έ­να κρά­τος μέ­λος της, η ρω­σι­κή νε­ο­χι­τλε­ρι­κή υ­περ­δύ­να­μη ε­ντεί­νει το δια­με­λι­σμό της Ουκρα­νί­ας διε­ξά­γο­ντας νέ­α ε­πί­θε­ση για την κα­τά­λη­ψη της στρα­τη­γι­κής ση­μασί­ας πό­λης Μα­ριού­πο­λης, στις ό­χθες της Α­ζο­φι­κής.

Η κα­το­χή της θα διευ­κο­λύνει το σχη­μα­τι­σμό ε­νός χερ­σαί­ου δρό­μου που θα συν­δέ­ει την Κρι­μαί­α με τη Ρω­σί­α θω­ρα­κί­ζο­ντας έ­τσι το σύ­νο­λο των ε­δα­φών αυ­τών α­πό μί­α εν­δε­χό­με­νη α­ντε­πί­θε­ση του ου­κρα­νι­κού στρα­τού για την απε­λευ­θέ­ρω­σή τους. Γι’ αυ­τό και ο βομ­βαρ­δι­σμός της πό­λης έ­πρε­πε να εί­ναι α­νη­λε­ής και αι­μα­τη­ρός. Η νέ­α αυ­τή ε­πί­θε­ση του ρω­σι­κού νε­ο­να­ζι­σμού βρί­σκει την Ου­κρα­νί­α σε τρα­γι­κή πο­λι­τι­κο-στρα­τιω­τι­κή κα­τά­στα­ση, κα­θώς η πο­λι­τι­κή της η­γε­σί­α - στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα μια ψευ­δο-πα­τριω­τι­κή με­ταμ­φί­ε­ση του προ­η­γού­με­νου φι­λο­ρω­σι­κού κα­θε­στώ­τος Για­νου­κό­βιτ­ς - κά­νει ό­τι μπο­ρεί για να προ­βο­κάρει τον α­γώ­να του ου­κρα­νι­κού λα­ού για να α­πο­κα­τα­στή­σει την κυ­ριαρ­χί­α και ε­δα­φι­κή α­κε­ραιό­τη­τα της χώ­ρας του (π.χ. δεν δί­νει μι­σθούς και πι­στώ­σεις στον πλη­θυ­σμό στις κα­τε­χό­με­νες πε­ριο­χές, στέλ­νει τάγ­μα­τα α­νοι­χτών να­ζί στο μέ­τω­πο για να πο­λε­μή­σουν τους ει­σβο­λείς κτλ.). Ε­πί­σης α­ντί να υ­πο­τάσ­σει την τα­χτι­κή της στο πώς θα α­πε­λευ­θε­ρω­θεί η χώ­ρα α­πό τις ρω­σι­κές κα­το­χικές δυ­νά­μεις, η πο­λι­τι­κή η­γεσί­α του Κιέ­βου έ­χει α­να­γά­γει σε ύ­ψι­στη προ­τεραιό­τη­τα την αυ­στη­ρή ε­φαρ­μο­γή της συμ­φω­νί­ας του Μιν­σκ, που στην ου­σί­α παγιώ­νει τις ρω­σι­κές κα­τα­χτή­σεις στα νο­τιο­α­να­το­λι­κά. Α­ντί να πρω­το­στα­τήσει στη συ­γκρό­τη­ση ε­νός πα­γκό­σμιου α­ντι­φα­σι­στι­κού με­τώ­που κρα­τών που θα απο­μό­νω­νε δι­πλω­μα­τι­κά τη Ρω­σί­α σαν κύ­ριο ε­χθρό των λα­ών και θα συ­νέ­τρι­βε τε­λι­κά την ε­πί­θε­σή της προς δυ­σμάς - πιέ­ζο­ντας προς αυ­τή την κα­τεύ­θυνση και τις τα­λα­ντευό­με­νες, γε­νι­κά υ­φε­σια­κές α­πέ­να­ντι στη Ρω­σί­α δυ­νά­μεις, ό­πως εί­ναι οι η­γε­μο­νι­στι­κές Η­ΠΑ και η μισο-δια­σπα­σμέ­νη και α­μή­χα­νη διπλω­μα­τι­κά Ε­Ε - ά­φη­σε στις τε­λευ­ταί­ες την “κη­δε­μο­νί­α” του δι­πλω­μα­τι­κού της αγώ­να προς με­γά­λη ι­κα­νο­ποί­η­ση του Κρεμ­λί­νου.

 

Η Δύ­ση απ’ τη με­ριά της αρ­νεί­ται να στη­ρί­ξει με ου­σια­στι­κό τρό­πο την πο­λύ­πα­θη Ου­κρα­νί­α (α­πο­στο­λή ο­πλι­σμού, δια­κο­πή δι­πλω­μα­τι­κών σχέ­σε­ων με τη Μό­σχα κτλ.), ό­χι μό­νο για­τί τα βρα­χυ­πρό­θε­σμα οι­κο­νο­μι­κά συμ­φέ­ρο­ντα των μο­νο­πω­λι­στών της την υ­πο­χρε­ώ­νουν να το κά­νει, αλ­λά και - ει­δι­κά τώ­ρα τελευ­ταί­α - ε­πει­δή πραγ­μα­τι­κά έ­χει πει­στεί ό­τι δεν α­πο­τε­λεί η ί­δια η Ρω­σί­α το με­γαλύ­τε­ρο κίν­δυ­νο για την ύ­παρ­ξή της αλ­λά κά­ποιος άλ­λος. Αυ­τό το αί­σθημα της το καλ­λιέρ­γη­σαν οι ε­γκέ­φα­λοι των μυ­στι­κών υ­πη­ρε­σιών του Κρεμ­λί­νου με τη με­θο­δευ­μέ­νη προ­βο­κα­τό­ρι­κη ε­ξα­πό­λυ­ση και γι­γά­ντω­ση των ι­σλα­μο­ναζί του “ι­σλα­μι­κού κρά­τους” στη Μέ­ση Α­να­το­λή που επι­δει­κτι­κά α­πο­κε­φα­λίζουν δυ­τι­κούς ο­μή­ρους μπρο­στά στις κά­με­ρες και φέρ­νουν την α­πό­λυ­τη βαρ­βα­ρό­τη­τα στις πε­ριο­χές που κα­τέ­χουν. Ό­μως α­κό­μα πιο πει­στι­κή ή­ταν η ορ­γάνω­ση και ε­κτέ­λε­ση του μα­κε­λειού στο Πα­ρί­σι την ευ­θύ­νη του ο­ποί­ου α­νέ­λα­βε ε­πί­ση­μα έ­να σκέ­λος του α­ντι-δυ­τι­κού ε­γκλη­μα­τι­κού δι­κτύ­ου της Αλ Κά­ι­ντα.       

Πρό­κει­ται για έ­να χτύ­πη­μα η πο­λι­τι­κή ση­μα­σί­α του ο­ποί­ου εί­ναι ανά­λο­γη ε­κεί­νου που έ­πλη­ξε τους Δί­δυ­μους Πύρ­γους πριν α­πό 15 χρό­νια. Ο τρό­μος του να­ζι­σμού με ι­σλα­μι­κό μαν­δύ­α ε­γκα­τα­στά­θη­κε για πρώ­τη φο­ρά στην καρδιά της Ευ­ρώ­πης και ευ­νό­η­σε την α­νά­πτυ­ξη δυο τά­σε­ων μέ­σα ε­κεί: α) τη διά­σπα­ση του λα­ού με ό­ρους ρα­τσι­στι­κούς, ε­πο­μέ­νως και την α­νά­πτυ­ξη των α­ντί­στοι­χων φαιών φι­λο­ρώ­σι­κων πο­λι­τι­κών δυ­νά­με­ων (βλ. κί­νη­μα Pegida στη Γερ­μα­νί­α, “εθνι­κό μέ­τω­πο” στη Γαλ­λί­α) και β) την εκ νέ­ου σύ­μπτυ­ξη ε­νός με­τώ­που Δύ­σης-Ρω­σί­ας για στρα­τιω­τι­κές ε­πεμ­βά­σεις σε βά­ρος του Τρί­του Κό­σμου και ι­διαίτε­ρα σε βά­ρος ο­ρι­σμέ­νων μου­σουλ­μα­νι­κών κρα­τών που ο ρω­σο­κι­νε­ζι­κός ά­ξο­νας του πο­λέ­μου και του φα­σι­σμού ε­πι­θυ­μεί δια­κα­ώς να ε­λέγ­ξει. 

Έ­τσι εί­δα­με τον Ο­λά­ντ να προ­σκα­λεί την α­κρο­δε­ξιά α­νοι­χτά ρω­σό­φιλη η­γέ­τι­δα του “ε­θνι­κού με­τώ­που” Λε­πέν στο προ­ε­δρι­κό μέ­γα­ρο στα πλαί­σια του ε­θνι­κού με­τώ­που ε­νά­ντια στον τρό­μο που προ­α­νήγ­γει­λε (δη­λα­δή ό­λοι μα­ζί οι γάλ­λοι, ευ­ρω­παί­οι και α­ντιευ­ρω­παί­οι). Ε­κείνη βρή­κε α­μέ­σως ευ­και­ρί­α για να ζη­τή­σει την έ­ξο­δο της Γαλ­λί­ας α­πό τη Σέν­γκεν, με τη δι­καιο­λο­γί­α ό­τι έτσι θα φυ­λά­ει κα­λύ­τε­ρα τα σύ­νο­ρά της α­πό πα­ρό­μοιες ε­πι­θέ­σεις. Αλ­λά το α­ποκο­ρύ­φω­μα της α­πά­της ή­ταν η α­μαύ­ρω­ση της μα­ζι­κής πο­ρεί­ας του Πα­ρι­σιού της 11/1 α­πό τη συμ­με­το­χή ε­κεί με­τα­ξύ άλ­λων του υ­πουρ­γού ε­ξω­τε­ρι­κών του Πούτιν, Σ. Λα­βρόφ, δί­πλα στον πρό­ε­δρο της μι­σο­κα­τε­χό­με­νης Ου­κρα­νί­ας Π. Πο­ρο­σένκο!   

Αυ­τή η κί­νη­ση ση­μαί­νει ό­τι η Δύ­ση (κα­θώς και η ε­πί­ση­μη Ου­κρα­νί­α) ανα­γνω­ρί­ζει τον ε­μπρη­στή ε­νός νέ­ου πα­γκό­σμιου πο­λέ­μου ό­πως εί­ναι η ρω­σική υ­περ­δύ­να­μη σα σύμ­μα­χο ε­νά­ντια στο τζι­χα­ντι­σμό, πράγ­μα που ση­μαί­νει ό­τι εί­ναι πρό­θυ­μη να κά­νει νέ­ες υ­πο­χω­ρή­σεις α­πέ­ναντί του. Ξε­χνά­ει ό­μως πως η ί­δια η Μό­σχα ε­ξέ­θρε­ψε αυ­τά τα κα­θάρ­μα­τα μέ­σα α­πό τα γε­νι­κά φι­λι­κά της καθε­στώ­τα του Ιράν, του Ι­ράκ και της Συ­ρί­ας που τα ά­φη­σαν να α­λω­νί­ζουν στη Μ. Α­να­το­λή την ώ­ρα που η ί­δια δια­μέ­λι­ζε κυ­νι­κό­τα­τα μια χώ­ρα της Ευ­ρώ­πης. Άλλω­στε η μα­ζι­κό­τε­ρη σε πα­γκό­σμιο ε­πί­πε­δο δια­δή­λω­ση ε­νά­ντια στο Charlie Hebdo και υπέρ των δο­λο­φό­νων του Πα­ρι­σιού έ­γι­νε όχι στο Πα­κι­στάν ή στην Υε­μέ­νη αλ­λά στο Γκρόζ­νι της Ρω­σί­ας, ορ­γα­νω­μέ­νη α­πό τις το­πι­κές ρω­σό­δου­λες ταγ­μα­τασφα­λί­τι­κες τσε­τσε­νι­κές αρ­χές. 

Αλ­λά η Δύ­ση, ο­λο­έ­να και πε­ρισ­σό­τε­ρο δια­βρω­μέ­νη α­πό τους πρά­κτορες του σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­σμού που ε­πι­βιώ­νουν και δια­πρέ­πουν μέσα στη λάσπη του ευ­ρω­πα­ϊ­κού υ­φε­σια­σμού, κά­νει πως δε βλέ­πει την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Ήδη πριν την ε­πί­θε­ση στο Πα­ρί­σι ο ό­λο και πιο φι­λο­ρώ­σος Ο­λά­ντ κα­λού­σε για την ά­με­ση άρ­ση των κυ­ρώ­σε­ων α­πέ­να­ντι στη Ρω­σί­α (βλ. Τά­ιμ­ς της Νέ­ας Υόρ­κης, 5/1), ενώ η α­κό­μα χει­ρό­τερη ε­πί­τρο­πος ε­ξω­τε­ρι­κών υ­πο­θέ­σε­ων της Ε­Ε, Φ. Μο­γκε­ρίνι, πα­ρου­σί­α­σε έ­να υ­πό­μνη­μα με το ο­ποί­ο τασ­σό­ταν υ­πέρ μιας α­να­θέρ­μαν­σης των σχέ­σε­ων με τη Μό­σχα αν η τε­λευ­ταί­α ε­φάρ­μο­ζε ε­πί της ου­σί­ας τη συμ­φω­νί­α του Μιν­σκ και στα­μα­τού­σε τις ε­χθρο­πρα­ξί­ες, στά­ση για την οποί­α ε­πι­κρίθη­κε α­πό ο­ρι­σμέ­νες α­να­το­λι­κο­ευ­ρω­πα­ϊ­κές κυ­βερ­νή­σεις. Για πα­ρά­δειγ­μα, ο λι­θουα­νός υ­πουρ­γός ε­ξω­τε­ρι­κών Λί­νας Λιν­κε­βί­σιους α­πά­ντη­σε λέ­γο­ντας ό­τι “Δεν πι­στεύ­ω ό­τι πρέ­πει τώ­ρα να σκε­φτού­με πώς θα ε­πα­να­συν­δε­θού­με. Η Ρωσί­α θα πρέ­πει να σκε­φτεί πώς θα ε­πα­να­συν­δε­θεί” (Reuters, 19/1).  

Τέ­τοιο ή­ταν λοι­πόν το “α­ντι­τζι­χα­ντι­στι­κό” και υ­φε­σια­κό α­πέ­να­ντι στη Ρω­σί­α κλί­μα που ε­πέ­τρε­ψε στον Πού­τιν να πα­ρα­βιά­σει την ε­κε­χει­ρί­α που εί­χε συμ­φω­νή­σει και να στεί­λει νέ­α στρα­τεύ­μα­τα για να κα­τα­λά­βουν νέ­α ε­δάφη της Ου­κρα­νί­ας με­ταμ­φιε­σμέ­να σαν “αυ­το­νο­μι­στές” του Ντον­μπάς. Το ί­διο κλί­μα ο­δή­γη­σε και σε μια σει­ρά άλ­λες ε­ξε­λί­ξεις ό­πως ή­ταν π.χ. το πρα­ξι­κό­πημα στην Υε­μέ­νη α­πό τους φι­λο-ι­ρα­νούς Χού­τι, ή η δια­με­σο­λά­βη­ση για την “ε­πί­λυση” της συ­ρια­κής σύρ­ρα­ξης α­πό το Κρεμ­λί­νο. Η πρόσφα­τη α­νά­λη­ψη του ελ­λη­νικού υ­πουρ­γεί­ου ε­ξω­τε­ρι­κών α­πό τον Κο­τζιά έ­ναν α­κραιφ­νή ο­πα­δό της νε­ο­χιτλε­ρι­κής “θε­ω­ρί­ας” του Ντού­γκιν - σύμ­βου­λου του Πού­τιν - δηλ. έ­να α­νοι­χτά φαιο-”κόκ­κι­νο” σκυ­λά­κι της Μό­σχας μέ­σα στην Ε­Ε θα βα­ραί­νει ποιο­τι­κά το κλί­μα σε βά­ρος της ου­κρα­νι­κής α­νε­ξαρ­τη­σί­ας και α­κε­ραιό­τη­τας ε­νώ προ­οιω­νίζει πο­λύ ά­σχη­μες ε­ξε­λί­ξεις για τις χώ­ρες και τους λα­ούς της Ευ­ρώ­πης.  Α­πό δω και πέ­ρα η Ελ­λά­δα θα εί­ναι έ­νας ό­μη­ρος της Μό­σχας μέ­σω του ο­ποί­ου αυ­τή θα α­πει­λεί την Ευ­ρώ­πη με οι­κο­νο­μι­κή κα­τα­στρο­φή αν αυτή δεν υ­πο­κύ­ψει στους  γε­ω­πο­λι­τι­κούς της εκ­βια­σμούς.