Το επιχείρημα και στις δυο περιπτώσεις ήταν ότι μια αντίθετη απόφαση θα οδηγούσε σε άνοδο των τιμών για τους καταναλωτές στα μεμονωμένα κράτη-μέλη. Επιπλέον αρκετές αρχές ανταγωνισμού στην Ευρώπη και ορισμένες κυβερνήσεις είχαν αντιδράσει θεωρώντας ότι η συγχώνευση θα εξαφάνιζε τους υπόλοιπους ομίλους που δραστηριοποιούνται στους σιδηροδρόμους. Έτσι η ευρωπαία επίτροπος ανταγωνισμού Μ. Βεστάγκερ ανακοίνωσε το μπλοκάρισμα της συμφωνίας έχοντας την αμέριστη στήριξη του ρωσόφιλου (και εννοείται κινεζόφιλου) επικεφαλής της Κομισιόν, Κ. Γιουνκέρ.
Στην πραγματικότητα μια συγχώνευση των δύο μονοπωλίων, γερμανικού και γαλλικού, θα δημιουργούσε τη δεύτερη μεγαλύτερη σιδηροδρομική εταιρία παγκοσμίως, κι έτσι θα μπορούσε να αναχαιτιστεί η επέκταση της κινεζικής CRRC (China Railway Rolling Stock Corp.), που κυριαρχεί στην παγκόσμια αγορά βασικά επειδή ενισχύθηκε πέρα από κάθε αντίστοιχη της από το κινεζικό φασιστικό κράτος και που τώρα μπαίνει με ορμή στην Ευρώπη εξουδετερώνοντας τα πολύ πιο αδύναμα ευρωπαϊκά μονοπώλια στον αντίστοιχο τομέα (https://www.project-syndicate.org/onpoint/europe-s-missing-champions-by-guy-verhofstadt-2019). Η CRRC είναι δύο φορές μεγαλύτερη ακόμα και από το άθροισμα της Αlstom και της Siemens, ενώ χωρίς την ενοποίηση είναι τέσσερις φορές μεγαλύτερη από την κάθε μία. Επιχειρώντας να ακολουθήσει το «γράμμα» των αντιμονοπωλιακών κανονισμών της Ένωσης η Κομισιόν «ξέχασε» να λάβει υπόψη αυτή τη μικρή λεπτομέρεια… Τώρα Γαλλία και Γερμανία προσπαθούν να πετύχουν την αλλαγή των κανόνων ανταγωνισμού μέσα στην ΕΕ έτσι ώστε να επιτρέπονται διασυνοριακές συγχωνεύσεις που θα ισχυροποιούσαν την Ευρώπη απέναντι στους κινέζους αλλά και αμερικανούς ανταγωνιστές της. Όταν η Βεστάγκερ λέει ότι παλεύει για χαμηλότερες τιμές στην ΕΕ εννοεί ότι η ευρωπαϊκή βιομηχανία πρέπει να συντριβεί από τις πολύ χαμηλότερες τιμές της Κίνας στους τομείς όπου το κινέζικο μονοπώλιο με σχέδιο κυριαρχεί, όπως στους σιδηροδρόμους, στις ανεμογεννήτριες και στα φωτοβολταϊκά, δηλαδή σε τομείς κλειδιά της ευρωπαϊκής οικονομίας. Στην ουσία πρόκειται για μια πολιτική ντάμπιγκ της Κίνας στην οποία η ΕΕ θα έπρεπε να απαντήσει με μια αντιντάμπιγκ πολιτική και όχι να τη διευκολύνει.
Η απόφαση της Κομισιόν καταδεικνύει προπάντων την πολιτική μυωπία της ευρωπαϊκής αστικής τάξης. Ένας γερμανός αξιωματούχος είπε για την Κομισιόν: «Δεν έχουν καταλάβει με ποιον τρόπο δουλεύει η Κίνα … δεν είναι μια οικονομία των αγορών. Υπάρχει αυτή η φούσκα της ΕΕ, δεν έχουν δει τις παγκόσμιες τεκτονικές αλλαγές» (https://www.reuters.com/article/us-alstom-m-a-siemens-politics/explainer-why-siemens-alstom-rail-merger-is-creating-european-tensions-idUSKCN1PB216 ). Δείχνει επίσης πόσο διασπασμένη και διαβρωμένη από τους ανθρώπους του ρωσοκινέζικου ναζιστικού άξονα είναι σήμερα στην ηγεσία της η ΕΕ. Βέβαια τύποι σαν την Βεστάγκερ δεν είναι φιλελεύθεροι. Αυτή ξέρει να χτυπάει μόνο τα δυτικά μονοπώλια ενώ συμπεριφέρεται με σκανδαλωδώς ευνοϊκό τρόπο στα ανατολικά. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι επέβαλε πελώρια πρόστιμα στην Google και στην Apple για τα οποία δοκιμάστηκαν οι ευρωαμερικανικές σχέσεις και κανένα απολύτως πρόστιμο στην Γκάζπρομ παρά τις διαπιστωμένες παρατεταμένες και πολύπλευρες από την πλευρά της παραβιάσεις των κανόνων ανταγωνισμού σε βάρος των ευρωπαίων ανταγωνιστών της. Ήταν φυσικό που με την ίδια οργή που αντέδρασαν στην απόφαση της Βεστάγκερ οι ανατολικοευρωπαϊκές χώρες θύματα του ρώσικου μονοπώλιου του φυσικού αέριου, με την ίδια ικανοποίηση την υποδέχθηκαν οι άνθρωποι της Γκάζπρομ. (https://www.euractiv.com/section/energy/news/as-expected-vestager-lets-gazprom-off-the-hook /) και το αγαπημένο τους σκυλί στη Γαλλία η φασίστρια Λεπέν που δήλωσε τρισευτυχισμένη με αυτήν την απόφαση. Είναι φυσικό ότι μια τόσο εξυπηρετική κυρία προαλείφεται για αντικαταστάτρια του Γιούνκερ και δυστυχώς αυτό που συμβαίνει συνήθως είναι η Ρωσία να μην χάνει μια καίρια θεσμική θέση που έχει αποκτήσει μέσα στην ΕΕ.
Αλλά το ζήτημα δεν είναι η ίδια η Βεστάγκερ είναι εκείνα τα τμήματα της ευρωπαϊκής μονοπωλιακής αστικής τάξης που αφήνουν τις κάθε Βεστάγκερ και κάθε Γιουνκέρ στη θέση τους επειδή δεν θέλουν να χάσουν τις προνομιακές τους σχέσεις με τη Ρωσία και την Κίνα ή έστω την ησυχία τους και έτσι υποκύπτουν στους εκβιασμούς τους. Aυτό το αντιμονοπωλιακό μέτρο της Κομισιόν θα μπορούσε να είχε κάποιο θετικό νόημα μόνο αν η ευρωπαϊκή αγορά ήταν προστατευμένη νομοθετικά από το κινέζικα μονοπώλια, οπότε στην περίπτωση της συγχώνευσης ο ανταγωνισμός θα συνέτριβε οτιδήποτε ευρωπαϊκό δεν ανήκε στο μονοπώλιο Siemens και Alstom. Άρα είτε η Ευρώπη φτιάχνει το δικό της πολιτικό εμπορικό προστατευτισμό απέναντι στο κινέζικο κρατικό μονοπώλιο που στηρίζεται στην πιο στυγνή δικτατορία πάνω στην εργατική της τάξη και στην πολύμορφη αρπαγή δυτικής τεχνολογίας, είτε επιτρέπει τη μονοπωλιακή της συγκέντρωση στο ύψος του ανταγωνιστή της. Και επειδή όποτε γίνεται λόγος για παραπέρα συγκέντρωση ενός μονοπωλιακού κεφάλαιου, δηλαδή του ιμπεριαλιστικού κεφάλαιου, βγαίνουν να σκίσουν τα ρούχα τους οι κάθε λογής υπερασπιστές του προμονοπωλιακού καπιταλισμού, είτε οι ειλικρινείς, όπως είναι οι μικροαστοί αντιδραστικοί ή κυρίως οι ανειλικρινείς δηλαδή οι αντίπαλοι μονοπωλιστές που χρησιμοποιούν μικροαστική κάλυψη, και γι αυτό συνήθως χρησιμοποιούν ψευτομαρξιστικά αντιμονοπωλιακά επιχειρήματα, πρέπει να θυμίζουμε στους πραγματικούς μαρξιστές την εξής φράση του Λένιν: «Ο ιμπεριαλισμός είναι τόσο θανάσιμος εχθρός μας όσο και ο καπιταλισμός. Ωστόσο ούτε ένας μαρξιστής δεν θα ξεχάσει ότι ο καπιταλισμός είναι προοδευτικός σε σχέση με τη φεουδαρχία και ο ιμπεριαλισμός σε σχέση με τον προμονοπωλιακό καπιταλισμό. Συνεπώς δεν έχουμε το δικαίωμα να υπερασπίζουμε κάθε αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Τον αγώνα των αντιδραστικών τάξεων ενάντια στον ιμπεριαλισμό εμείς δεν θα τον υποστηρίξουμε, τις εξεγέρσεις των αντιδραστικών τάξεων ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον καπιταλισμό δεν θα τις υποστηρίξουμε». Εννοείται ότι στην προκειμένη περίπτωση δεν έχουμε κανέναν αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό από τους αντιδραστικούς μικροαστούς ή τους προμονοπωλιστές αστούς, αλλά έχουμε έναν ιμπεριαλιστικό αγώνα που δίνουν οι Βεστάγκερ, Γιουνκέρ και Λεπέν ενάντια στις χώρες και τους λαούς της Ευρώπης για λογαριασμό του πιο αντιδραστικού ιμπεριαλισμού, αυτού του ρωσοκινέζικου νεοχιτλερικού άξονα.