Η δεύτερη κάθοδος στις εκλογές ήταν η συνέχεια μιας πορείας πάνω από τριών χρόνων, στη διάρκεια της οποίας η Κίνηση είχε μια διαρκή παρουσία με τοποθετήσεις τόσο στις γενικές συνελεύσεις όσο και σε εκδηλώσεις του συνδικαλιστικού αυτού οργάνου των καθηγητών. Επίσης ο σύντροφος είχε έναν ενεργό ρόλο στο σχολείο του, ιδιαίτερα σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη δράση της ναζιστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής και, ιδιαίτερα τον τελευταίο χρόνο, με την αξιολόγηση.
Η Κίνηση κατέβηκε με θέσεις για την πολιτική κατάσταση της χώρας, για την κατάσταση στην εκπαίδευση, με ανάλυση της αντιδραστικής πολιτικής και συνδικαλιστικής γραμμής της ΟΛΜΕ, ενώ ταυτόχρονα διατύπωνε τις θέσεις της Κίνησης για την εκπαίδευση και το σχολείο. Είναι γεγονός ότι αυτές οι τοποθετήσεις στις γενικές συνελεύσεις, ιδιαίτερα στην εξήγηση της χρεωκοπίας της χώρας μας και του πολύχρονου σαμποτάζ στην οικονομία της και πώς αυτό εκφραζόταν στην παιδεία, κινούσαν πάντα το ενδιαφέρον των καθηγητών και ήταν οι μοναδικές που έδιναν μια εξήγηση για τη χρεωκοπία της χώρας. Μάλιστα η πειστικότητα των πολιτικών αυτών θέσεων ήταν τόσο δυνατή, που ακόμη και στελέχη άλλων παρατάξεων αναγκάστηκαν να συμφωνήσουν στην τελευταία εκλογοαπολογιστική συνέλευση με τη θέση για το ξεπούλημα της χώρας στο ρωσοκινέζικο κεφάλαιο.
Όχι όμως μόνο αυτό. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον υπήρξε και στις θέσεις σχετικά με το “άλλο σχολείο, δηλαδή το σχολείο που θα ενώνει την εκπαίδευση με την παραγωγή” που διατυπώνει η Κίνηση, σε αντιδιαστολή με το 12χρονο σχολείο του παραγωγικού σαμποτάζ, που είναι η θέση της ΟΛΜΕ. Για την υποστήριξη αυτών των θέσεων παραθέταμε αναλυτικά και τις θέσεις του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος, ιδιαίτερα τις θέσεις για την παιδεία του ΕΑΜ και της ΕΠΟΝ. Επίσης ενδιαφέρον υπήρξε για τη θέση, την οποία καμιά άλλη παράταξη δεν έχει, για την πιο πλατιά ενότητα γονιών-μαθητών-καθηγητών σαν την προϋπόθεση για την προοδευτική αλλαγή στο σχολείο και στην εκπαίδευση.
Οι φετινές εκλογές έγιναν μέσα σε ένα κλίμα φόβου, αφού η όψιμη αξιολόγηση, που εκτιμάμε ότι θα είναι πια εκκαθαριστικού και όχι διορθωτικού τύπου, είναι ήδη εδώ και καμιά παράταξη δεν έκανε κάποιο σοβαρό κίνημα για να την εμποδίσει. Η ΟΛΜΕ με μια ανακοίνωση μόνο καλούσε για τα μάτια τους καθηγητές σε ορισμένα μέτρα ενάντιά της. Καμιά όμως παρουσία δεν έκανε στους συλλόγους των καθηγητών για τη συστηματική οργάνωση της πάλης τους. Έτσι οι συνάδελφοι πορεύονται μόνοι τους ενάντια στην αξιολόγηση και τις συνέπειές της, έχοντας να αντιμετωπίσουν τις απειλές από τη διοίκηση και τους σχολικούς συμβούλους, οι οποίοι πολλές φορές, στην προσπάθειά τους να πείσουν τους καθηγητές να συμμετέχουν εθελοντικά στην ατομική αξιολόγηση, λένε ότι οι καθηγητές δε θα έχουν τις συνέπειες της διαθεσιμότητας ή της απόλυσης, όπως ορίζουν οι σχετικοί νόμοι στην περίπτωση της αξιολόγησης με χαμηλό βαθμό.
Μέσα δηλαδή σ’ αυτήν την τρίχρονη πορεία έχει διαμορφωθεί ένα μικρό, αλλά ελπιδοφόρο ρεύμα, που φέτος παγίωσε την παρουσία του, πάνω στις θέσεις της Κίνησης, το οποίο εκφράστηκε στις εκλογές με τις 17 ψήφους, μία περισσότερη από πέρυσι, την ώρα που οι άλλες παρατάξεις μείωναν τις δυνάμεις τους λόγω της ανάπτυξης του ρεύματος των φρούδων κυβερνητικών και παρακυβερνητικών ελπίδων του ΣΥΡΙΖΑ και των Παρεμβάσεων.
Είναι βέβαια γεγονός ότι αυτό το μικρό ρεύμα δεν έχει ακόμη φτάσει στο επίπεδο της οργανωτικής συγκρότησης και ασφαλώς έχει πολύ δρόμο, αλλά είναι οπωσδήποτε ένα μήνυμα για την πολιτική και κυρίως την ιδεολογική κατάσταση στο λαό. Η πορεία της χώρας μας προς τη χρεωκοπία, που έχει καταστρέψει τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων και καταστρέφει επίσης και τους καθηγητές, πορεία για την οποία είναι υπεύθυνα όλα τα κόμματα και ιδιαίτερα αυτά που μιλούν στο όνομα της Αριστεράς και του μαρξισμού, υποχρεωτικά θα φέρει τους καθηγητές (και όλο το λαό φυσικά) στην αναζήτηση μιας άλλης πολιτικής. Μιας πολιτικής που θα έχει σαν γνώμονα τη δημοκρατία και την ανάπτυξη της χώρας με βάση τα συμφέροντα του λαού. Μιας πολιτικής που θα συνδέει την εκπαίδευση με τις παραγωγικές ανάγκες της χώρας, που θα ενώνει τη θεωρία με τις πρακτικές της εφαρμογές.
Συνολικά οι ψήφοι και οι έδρες, πέρσι και φέτος, στη συγκεκριμένη ΕΛΜΕ είχαν ως εξής:
ΚΠΑΔ (Κίνηση Παιδεία για Δημοκρατία και Ανάπτυξη) 17, (πέρυσι 16)
Αγωνιστική συνεργασία (ΣΥΡΙΖΑ) 225, έδρες 4 (πέρυσι 198, 4 έδρες)
ΔΑΚΕ (ΝΔ) 29 (πέρυσι 44, 1 έδρα)
ΠΑΜΕ (ψευτοΚΚΕ) 34, έδρες 1 (πέρυσι 35, 0 έδρες)
Παρεμβάσεις 96, έδρες 2 (πέρυσι 90, 2 έδρες)