Το καθεστώς και πιο ειδικά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έπαθε χοντρή ζημιά και βρέθηκε σε άμυνα. Αφού έβαλε όλα τα φερέφωνά της να βρίζουν τους εργάτες για “τσάτσους του αφεντικού τους” με την πιο μεγάλη ξεδιαντροπιά, έβαλε για ξεκάρφωμα την Κωνσταντοπούλου και το Μητρόπουλο, πρόεδρο και αντιπρόεδρο της Βουλής αντίστοιχα, να κάνουνε τάχα τους συμπαραστάτες των εργατών, ενώ αυτοί οι δύο ποτέ τόσα χρόνια δεν είχανε πει μια καλή κουβέντα για τον αγώνα των μεταλλωρύχων και δεν είχανε βγάλει άχνα όταν το κόμμα τους, ο ΣΥΡΙΖΑ, στήριζε κάθε βία και συκοφαντία των τραμπούκων κατά του εργατόκοσμου της Χαλκιδικής.
Όμως, το καθεστώς έχει κι άλλούς άσσους στο μανίκι του για να προλάβει να σκοτώσει το μεταλλείο και το εργοστάσιο χρυσού, πριν προλάβουν οι εργάτες να καταλάβουνε από πού τους ήρθε το χτύπημα. Έτσι τώρα τελευταία το καθεστώς ΣΥΡΙΖΑ τους ρίχνει καθησυχαστικές κουβέντες, που τις λένε και καλόπιστοι άνθρωποι, ότι “πάμε καλά”, “το Συμβούλιο της Επικρατείας μας δικαίωσε”, “τα άλλα κόμματα εκτός των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι μαζί μας”. Ο στόχος είναι ένας: οι εργάτες να κάτσουν ήσυχα - ήσυχα περιμένοντας ν’ αρχίσει η δουλειά για την εξόρυξη χρυσού και το εργοστάσιο, νομίζοντας ότι το πράγμα πάει καλά, μέχρι η κυβέρνηση με χίλια δυο προσχήματα να αναγκάσει τους Καναδούς να σηκωθούνε να φύγουνε, αφήνοντας σύξυλους και στην ανεργία εκατοντάδες μεταλλωρύχους.
Το βασικό πρόσχημα με το οποίο θα κλείσουν το μεταλλείο είναι ο “εμφύλιος στη Χαλκιδική”
Το καθεστώς των ψευτών και απατεώνων, κυρίως των υποτιθέμενων “αριστερών” που εδώ και 20 χρόνια δεν αφήνουνε να γίνει εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική, δεν μπορεί να πατήσει για να κλείσει το μεταλλείο στη θεωρία ότι τάχα θα μολύνει και θα γεμίσει καρκίνο την περιοχή. Γιατί αυτή, παρόλο που έχει περάσει σ’ ένα κομμάτι του λαού από το ΣΥΡΙΖΑ και από κάποια μέσα ενημέρωσης, επιστημονικά έχει γίνει κουρέλι από τους πιο αξιόλογους επιστήμονες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ μέσα στις στημένες “επιστημονικές επιτροπές” κατά των μεταλλείων ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μόνο έναν δικό του μεταλλειολόγο μηχανικό να επιμένει ότι η μεταλλουργία χρυσού είναι επικίνδυνη για την υγεία των κατοίκων.
Η θεωρία την οποία θα πλασάρει, ήδη πλασάρει, ο ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως ο αρμόδιος υπουργός Λαφαζάνης, για να ματαιώσει την επένδυση είναι ακόμη πιο βρώμικη: “δεν ξέρουμε”, λέει, “εάν μολύνει ή δε μολύνει, πάντως ο κόσμος επάνω στη Χαλκιδική έχει χωριστεί σε δυο στρατόπεδα. Ξύλο, συγκρούσεις, ΜΑΤ, βία, μέσα σε τέτοιο περιβάλλον πώς μπορεί να γίνει η επένδυση; Επενδύσεις με ΜΑΤ και αστυνομία, με εμφύλιο στη Χαλκιδική δε γίνονται. Άρα για το καλό του λαού και για να μη θρηνήσουμε κανένα θύμα, ας πάει στο καλό και το μεταλλείο και βλέπουμε τι θα γίνει με τους εργάτες”. Αυτή τη θέση έκφρασε στη συνέχεια και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Δραγασάκης λέγοντας ότι “δεν θέλουμε άλλες Σκουριές, δηλαδή επενδύσεις που θα στηρίζονται στα ΜΑΤ”.
Αυτή η “θεωρία” είναι η μεγαλύτερη παλιανθρωπιά, γιατί ο Λαφαζάνης ξέρει καλά ότι το κλίμα “εμφύλιου” το έφτιαξε ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, που ξεσήκωσε και καθοδηγάει όλους τους τραμπούκους ενάντια στο μεταλλείο και στους εργάτες. Μάλιστα, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μαζί τους και τους ψευτοαναρχικούς “παλικαράδες”, που λένε ανοιχτά ότι δεν είναι κατά του μεταλλείου επειδή μολύνει, αλλά επειδή θεωρούνε κάθε βιομηχανία κακό πράγμα και επέμβαση στη φύση. Όμως ο άνθρωπος από τότε που κατέβηκε από τα δέντρα παρεμβαίνει στη φύση, την αλλάζει για να βελτιώνει τη ζωή του, αλλά κοιτάει πάντα να ‘ναι και σε αρμονία μαζί της και να μην την καταστρέφει με τις αλλαγές που της κάνει. Αλλιώτικα, αν η ανθρωπότητα δεν προχωρούσε έτσι, ακόμα θα τρώγαμε βελανίδια, θα κυνηγούσαμε ζώα με το κοντάρι, θα φοράγαμε προβιές αντί για ρούχα και θα μέναμε σε καλύβες από άχυρα και ξύλα.
Αυτή τη θεωρία του εμφύλιου, λοιπόν, οι εργάτες πρέπει να τη χτυπήσουνε, κυριολεκτικά να την τσακίσουνε για να σώσουνε το μεταλλείο, τη δουλειά τους και το μέλλον των ίδιων και των παιδιών τους. Κι αυτό μπορεί να γίνει μονάχα άμα βουτήξουνε μέσα στη μάχη για να κάνουν γνωστό στο λαό ότι επιστημονικά η μεταλλουργία χρυσού, με τη μέθοδο που θα γίνει στις Σκουριές, δε μολύνει το περιβάλλον και δεν είναι κίνδυνος για τους κατοίκους.
Οι εργάτες μπροστά στη μάχη για τη διαφώτιση του λαού ενάντια στους σαμποταριστές και τη “θεωρία” τους ότι η μεταλλουργία θα σπείρει το θάνατο
Πολλοί εργάτες, από καλή πρόθεση, σκέφτονται ότι δεν είναι δικιά τους δουλειά να αποδείξουνε ότι το μεταλλείο χρυσού δε θα μολύνει το περιβάλλον. Νομίζουνε ότι αυτό είναι δουλειά μονάχα της εταιρείας και των επιστημόνων της. Οι ίδιοι, με τα στοιχεία που έχουνε δει από τις μελέτες των επιστημόνων και που έχουν συζητήσει, έχουνε πειστεί ότι δεν υπάρχει κίνδυνος, αλλά θεωρούνε ότι προς τον έξω κόσμο το βασικό είναι να βάζουν μπροστά το ζήτημα του ψωμιού και της δουλειάς τους. Θεωρούν ότι αυτό από μονάχο του, σε μια εποχή τέτοιας ανεργίας και πείνας για το λαό, φτάνει και περισσεύει για να κερδίσουνε τη συμπάθεια του κόσμου.
Κι όμως, αυτό ακριβώς εκμεταλλεύονται οι κλεισοεργοστασιάκηδες του ΣΥΡΙΖΑ για να πουν σε έναν προοδευτικό κόσμο: “τους καταλαβαίνουμε τους ανθρώπους, τη δουλειά τους θέλουνε να σώσουνε, αλλά δε γίνεται για να σώσουνε το ψωμί τους 2.000 οικογένειες μεταλλωρύχων να γεμίσει καρκίνο όλη η Χαλκιδική. Προέχει η υγεία των κατοίκων, ακόμα και των ίδιων των μεταλλωρύχων”. Έτσι αυτοί οι απερίγραφτοι ψεύτες βγαίνουνε κι από πάνω, παρουσιάζοντας τους εργάτες σαν τόσο καθυστερημένους και άξεστους ανθρώπους, που να προτιμάνε να πάθουν καρκίνο και να πεθάνουν οι ίδιοι και τα παιδιά τους, προκειμένου νά ‘χουνε μεροκάματο για πέντε ή δέκα χρόνια.
Καθαρές κουβέντες. Οι μεταλλωρύχοι δεν θα μπορέσουν να νικήσουν αν δεν αξιοποιήσουν τους πιο έγκυρους ειδικούς επιστήμονες της μεταλλουργίας χρυσού στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο, που μπορούν να επιβεβαιώσουν σήμερα σε ημερίδες και σε συνέδρια ότι η μέθοδος εξόρυξης στις Σκουριές (ακαριαία τήξη σε κλειστό φούρνο) είναι η πιο σύγχρονη που υπάρχει σε όλο τον κόσμο στη μεταλλουργία χρυσού (με πρωτοπόρα στη χρήση της τη Φινλανδία) και ότι είναι εντελώς ακίνδυνη για το περιβάλλον. Οι εργαζόμενοι στις Σκουριές οφείλουν κυρίως και μπορούν να απαιτήσουν από τα κανάλια πριν τα ελέγξει ή τα κλείσει ο ΣΥΡΙΖΑ, να πραγματοποιήσουν εκπομπές όπου θα εμφανιστούν μπροστά στο λαό οι ειδικοί των δύο πλευρών να μιλήσουν δια μακρών για το ζήτημα και εκεί θα φανεί η γύμνια των διάφορων αντιγκόλντ. Αυτό γιατί οι πραγματικοί επιστήμονες και οι πραγματικοί ειδικοί ξέρουν να εκφράζουν και να εκλαϊκεύουν τις βασικές έννοιες της επιστήμης και της τεχνολογίας ενώ οι κομπογιαννίτες αποκαλύπτονται μπρσστά τους. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να επιτρέψει τη μεταλλουργία στις Σκουριές, παρά μόνο αν υποχρεωθεί από ένα παλλαϊκό κίνημα υπέρ της επένδυσης και μάλιστα πανελλαδικής εμβέλειας που θα ξεσηκώσουν οι μεταλλωρύχοι γύρω τους.
Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να κερδηθούνε πολιτικά και οι καλοί άνθρωποι της Ιερισσού και της Θεσσαλονίκης, να καταλάβουνε την αλήθεια και να μείνουνε μόνοι τους οι τραμπούκοι του ΣΥΡΙΖΑ και του ψευτοαναρχισμού, απομονωμένοι και απαξιωμένοι από το λαό της περιοχής, σαν ψεύτες και απατεώνες που είναι.
Για τη θεωρία ότι η επιστήμη είναι πουλημένη στο κεφάλαιο
Οι εχθροί του μεταλλείου και της ανάπτυξης, σ΄ αυτά τα επιχειρήματα, απαντάνε σαν τάχα μου “μαρξιστές” ότι το τι λένε οι επιστήμονες δεν έχει καμιά σημασία, αφού αυτοί πληρώνονται από το κεφάλαιο και από το κράτος, που επίσης ανήκει στο κεφάλαιο, για να λένε ψέματα υπέρ των επιχειρηματιών.
Αυτή η θεωρία έχει μια μεγάλη αχίλλεια φτέρνα: η επιστήμη είναι η σωρευμένη γνώση και πείρα των ανθρώπων, που γίνεται θεωρία και γενικοί κανόνες για το πώς κινείται η φύση και η κοινωνία. Από τότε που υπάρχει επιστήμη, από τα αρχαία χρόνια, η κοινωνία είχε πλούσιους και φτωχούς, εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους, πατρίκιους και πληβείους. Με βάση τη θεωρία αυτή, η επιστήμη δεν έπρεπε να είχε κάνει ούτε ένα βήμα μπροστά όλ’ αυτά τα χρόνια, αφού σαν όργανο των κυρίαρχων κάθε φορά τάξεων θα έπρεπε να υποθέσουμε ότι όλοι οι επιστήμονες έλεγαν και λένε ψέματα που συμφέρουν μόνο τα αφεντικά κάθε εποχής.
Όμως η επιστήμη, ακριβώς επειδή είναι αναγκαία σε κάθε κοινωνία για να αναπτύσσει τις δυνάμεις της παραγωγής, τις μηχανές, τα εργαλεία και την παραγωγικότητα της δουλειάς, αλλά και να βελτιώνει τη ζωή, πρώτα για τους εκμεταλλευτές αλλά σε ένα σημείο της εξέλιξης και μέσα από την ταξική πάλη και για τους φτωχούς, έχει και τη σχετική ανεξαρτησία της. Ειδικά στον καπιταλισμό του σχετικά ελεύθερου ανταγωνισμού, δεν μπορεί ένα κεφάλαιο, π.χ. της μεταλλουργίας, να βγάζει μοναχό του ψεύτικα επιστημονικά πορίσματα ότι όλα πάνε πρίμα, ενώ γεμίζει καρκίνο την περιοχή.
Γιατί εκεί θα έρθει ένας άλλος κεφαλαιοκράτης της περιοχής, που δε θέλει να πεθάνει ούτε ο ίδιος σαν πρόσωπο ούτε σαν οικονομική δραστηριότητα και θα αποκαλύψει την απάτη, κάνοντας μελέτη με δικούς του επιστήμονες. Επίσης, θα έρθει η Ευρωπαϊκή Ένωση, που οι λαοί της με μάχες και αίμα έχουν κατακτήσει να μην τους σπέρνει καρκίνο ο κάθε αστός επιχειρηματίας και θα κάνει δική της μελέτη και θα βάλει τέτοια εμπόδια σ’ αυτόν που μολύνει, που θα του κάνει ασύμφορη τη δουλειά και τελικά θα τον κλείσει. Τέλος και πάνω απ’ όλα θα έρθουν οι ίδιοι οι εργάτες που - όταν δε ζουν σε συνθήκες διχτατορίας - θα σηκώσουν τον κόσμο στο πόδι γιατί θέλουν μεν να δουλέψουν, αλλά δε θέλουν να πεθάνουν από τις αρρώστιες για ένα μεροκάματο.
Έτσι, το γενικό το συνολικό κεφάλαιο, τουλάχιστον στις κάπως πιο αναπτυγμένες και πιο δημοκρατικές χώρες, αντί να κοιτάει να κερδίσει δυο πενταροδεκάρες μην τηρώντας τα περιβαλλοντικά μέτρα, σκέφτεται: “θα δώσω κάτι παραπάνω για την περιβαλλοντική προστασία, ώστε να μη με ενοχλήσει κανείς και να μπορώ να βγάζω κέρδος για πολλά χρόνια χωρίς εμπόδια και συγκρούσεις”. Είναι αλήθεια ότι δε σκέφτεται κάθε κεφαλαιοκράτης έτσι, αλλά γι’ αυτό υπάρχουνε τα κινήματα του λαού, οι ειδικοί επιστήμονες, ακόμα και οι κρατικές υπηρεσίες ελέγχου πού ΄χουνε φτιαχτεί με την πίεση του λαού για να ελέγχουνε τον κάθε μεμονωμένο αστό ώστε να μη σπέρνει αμέριμνος αρρώστια και καταστροφή.
Αυτά όλα ούτε τα λένε ούτε θέλουνε να τ’ ακούσουνε οι ΣΥΡΙΖΑίοι και οι κουκουλοφόροι τραμπούκοι, γιατί δε τους βολεύουνε στην προσπάθειά τους να κλείσουνε το μεταλλείο.
Προσοχή στους ψεύτικους φίλους Σαμαρά - Στ. Θεοδωράκη - Κουτσούμπα
Εμείς σαν ΟΑΚΚΕ, που βρισκόμαστε δίπλα στους μεταλλωρύχους της Χαλκιδικής από τα μέσα της δεκαετίας του ’90, επί εποχής TVX, τους παροτρύνουμε να στηριχτούν κυρίως στις δυνάμεις τους και στην αλήθεια που κουβαλάει το κίνημά τους, αξιοποιώντας όσες δυνάμεις, μέσα στους επιστήμονες, στους δημοσιογράφους, στους τοπικούς και πανελλαδικούς φορείς θέλουνε και μπορούνε να σταθούνε δίπλα τους.
Αυτοί που εμφανίζονται από το κεντρικό πολιτικό καθεστώς τώρα δα σαν φίλοι τους, όπως ο Σαμαράς, ο Θεοδωράκης του Ποταμιού και ακόμα περισσότερο ο Κουτσούμπας του ψευτοΚΚΕ είναι οι μεγαλύτεροι υποκριτές και εχθροί των μεταλλείων, το ίδιο με τον ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό γιατί κανείς τους δε λέει ανοιχτά, καθαρά και ξάστερα τη φράση “να γίνει το εργοστάσιο μεταλλουργίας χρυσού”.
Ο μεν Σαμαράς λέει “είμαι υπέρ των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων”, αν και αποφεύγει να λέει τη φράση “μεταλλουργία χρυσού”, που είναι η βάση για την επιβίωση των μεταλλείων. Ούτε εξηγεί γιατί δυόμισι χρόνια που κυβερνούσε δεν έδωσε ορμητικά και κυρίως πολιτικά, διαφωτιστικά τη μάχη υπέρ της επένδυσης, δηλαδή δεν έβγαλε τους βουλευτές του μαζικά να την υπερασπιστούν, δεν βοήθησε την υπόθεση των εργατών, αυτός ο “μεγάλος υποστηρικτής” της δουλειάς και της ανάπτυξης. Έβαλε μπροστά την αστυνομία η οποία, χωρίς την πάλη στο πολιτικό και στο επιστημονικό επίπεδο, είναι σκέτη προβοκάτσια.
Ο Θεοδωράκης λέει “είμαι υπέρ της ανάπτυξης” γενικά κι αόριστα και δεν υπερασπίζεται καθόλου τη θέση ότι το μεταλλείο δε μολύνει. Άλλωστε, στο πρόγραμμα του Ποταμιού έχει πει ότι ως παράδειγμα και μοχλό ανάπτυξης για τη χώρα μας θεωρεί το λάδι, τον τουρισμό τις “μπουγάτσες ποιότητας”, δεν λέει κουβέντα για βιομηχανία ενώ στην εντελώς αποβιομηχανοποιημένη Ελλάδα θεωρεί ότι βασικό πρόβλημα είναι “η μόλυνση των θαλασσών” από τις παραγωγικές δραστηριότητες...
Ο δε Κουτσούμπας - ψευτοΚΚΕ έχει την πιο ύπουλη θέση. Λέει ότι θέλει μεταλλείο χρυσού, αλλά μονάχα άμα γίνει σοσιαλιστικό ή έστω κρατικό που σημαίνει ότι δεν θέλει το συγκεκριμμένο κεφαλαιουχικά και τεχνικά ώριμο να φτιαχτεί εργοστάσιο αλλά ένα άλλο μελλοντικό, δηλαδή ένα εντελώς ανύπαρκτο ιδεατό ερηγοστάσιο. Δηλαδή τώρα θέλει τους μεταλλωρύχους άνεργους και μόνο μετά θάνατο τους θέλει κύριους του ορυκτού πλούτου. Κυρίως όμως κατηγορεί τους εργάτες ότι είναι όργανα της Eldorado Gold, όταν λέει ότι στη Χαλκιδική συγκρούεται ουσιαστικά το κεφάλαιο του χρυσού με το κεφάλαιο των ξενοδόχων. Με τον τρόπο του δηλαδή το ψευτοΚΚΕ λέει: “έχουνε βέβαια άδικο οι τραμπούκοι που σας δέρνουνε και σας πετάνε μπουλόνια, γιατί τους βάζουνε οι ξενοδόχοι της Ιερισσού. Αλλά κι εσείς προσέξτε, γιατί επιμένοντας να γίνει τώρα το εργοστάσιο γίνεστε όργανο της άλλης πλευράς. Περιμέντε λοιπόν νά ‘ρθω εγώ στην εξουσία και τότε θα φτιάσουμε μαζί το λαϊκό χρυσωρυχείο”. Άρα, το σημερινό μεταλλείο δεν πρέπει να γίνει. Δηλαδή το ψευτοΚΚΕ έχει την ίδια πολιτική με τον ΣΥΡΙΖΑ μόνο που αντί να πετάει μπουλόνια τους ρίχνει σφαίρες από ζάχαρη, ή αλλιώς παλεύει από τα μέσα για τη διάσπαση των εργατών. Απο την πλευρά μας δεν μπορούμε να μην σκεφτούμε ότι το ψευτοΚΚΕ σαμπόταρε σκληρά με τραμπουκισμούς επί χρόνια τα μεταλλεία της TVX και μαζί με το ΣτΕ ματαίωσε τελικά τη μεταλλουργία χρυσού. Μόλις πήρε ο Μπόμπολας τα μεταλλεία δεν τα πολέμησε αλλά όταν τα πήρε η Εντοράντο η Παπαρήγα το 2013 μίλησε στην Ιερισσό καθαρά κατά του μεταλλείου και υπέρ του τάχα μου “περιβαλλοντικού” κινήματος των τραμπούκων. Απλώς το ψευτοΚΚΕ καθότανε πιο πίσω από τον ΣΥΡΙΖΑ για να μην εκτίθεται στους εργάτες, ώστε σήμερα να τους κάνει το φίλο και να τους καταστρέψει από τα μέσα. Έχουμε εκτιμήσει ότι αν φύγει η Ελντοράντο, αφεντικό με τον έναν ή τον άλλον τρόπο πολύ πιθανά θα γίνει ο Μπόμπολας και ξέρουμε καλά ότι στα εργοτάξια του Άκτωρα κυριαρχούν οι συνδικαλιστές του ψευτοΚΚΕ. Ένα κόμμα ή είναι φίλος των εργατών ή είναι απέναντί τους. Αν είναι σε απόσταση και τους κοιτάει να χαροπαλεύουν είναι γύπας και τους περιμένει.
Σαμαράς, Θεοδωράκης και Κουτσούμπας θέλουνε να κλείσουνε το μεταλλείο όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ και οι τραμπούκοι, απλώς τα λένε με άλλη γλώσσα μπας και αποκοιμίσουν τους εργάτες μέχρι η Eldorado να βαρεθεί, να αιμορραγεί οικονομικά και να φύγει. Και τότε μην τους είδατε.
Άμα έχεις τέτοιους φίλους, τι τους θέλεις τους εχθρούς...
Τώρα είναι η ώρα - Η μόνη πιθανότητα για να σωθούν τα μεταλλεία
Έχουμε πει από καιρό ανοιχτά στους εργαζόμενους της Χαλκιδικής ότι για μας ο λόγος που το κράτος, δηλαδή τα βασικά πολιτικά κόμματα, πολεμάνε τόσο λυσσασμένα κατά των μεταλλείων είναι ότι στην Ελλάδα όλες οι κομματικές ηγεσίες, τόσο των ανοιχτά αντιδυτικών ΣΥΡΙΖΑ, ψευτοΚΚΕ, ΑΝΕΛ και ναζί της Χρυσής Αυγής, όσο και των υποτιθέμενων φίλων της Ευρώπης ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποταμιού θέλουνε, ανοιχτά ή καλυμμένα, τη στροφή της χώρας μας προς τη Ρωσία.
Η Ρωσία θέλει το Άγιο Όρος, την “Κιβωτό της Ορθοδοξίας”, δικό της, για να εξυπηρετήσει τα σχέδιά της για παγκόσμια κυριαρχία. Έτσι, για κάθε φίλο της Ρωσίας, για κάθε Λαφαζάνη και ΣΥΡΙΖΑ, είναι πρόκληση ένα καναδικό, δηλαδή ένα δυτικό κεφάλαιο, να στήσει μια τόσο σύγχρονη μεταλλουργία χρυσού λίγα χιλιόμετρα παραπέρα από το Άγιο Όρος που ο Πούτιν το θέλει για παγκόσμια εκκλησιαστική βάση. Γιατί μεταλλείο με σύγχρονους ευρωπαϊκούς και βορειοαμερικάνικους όρους και στάνταρ παραγωγής σημαίνει σύγχρονη τεχνολογικά ανάπτυξη, ψηλά περιβαλοντικά στάνταρ συγκεντρωμένοι εργάτες με συνδικαλιστικά δημοκρατικά δικαιώματα και με πολιτική δύναμη που αντικειμενικά θα επηρεάζει τις εξελίξεις προς αντίθετη κατεύθυνση απ’ αυτήν που θέλει η Ρωσία και οι φίλοι της. Αυτό τους πονάει, και όλα τ’ άλλα για τη μόλυνση είναι στάχτη στα μάτια και κοροϊδίες που δεν τις πιστεύουν στο βάθος ούτε οι ίδιοι οι φιλορώσοι ΣΥΡΙΖΑίοι.
Σήμερα όμως, που ο λαός μας, μέσα στην ανέχεια που τον ρίξανε κύρια οι ίδιες αυτές φιλικές προς τη Ρωσία δυνάμεις ιδιαίτερα τα τελευταία πέντε χρόνια με το κλείσιμο των εργοστασίων παράλληλα με τη χρεωκοπία, διψάει για ένα πραγματικό, ειρηνικό, ταξικό εργατικό κίνημα για ψωμί, δουλειά, πραγματική αξιοπρέπεια, δημοκρατία κι ανάπτυξη. Οι Λαφαζάνηδες και οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν μπορούν να κλείσουν χωρίς πολιτικό κόστος το σπίτι 2.000 μεταλλωρύχων και των οικογενειών τους. Επίσης, επειδή οι ρωσόφιλοι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θέλουνε τακτική συμμαχία με τις ΗΠΑ του Ομπάμα κατά της Ευρώπης, τους είναι δυσκολότερο να διώξουν “στην ψύχρα” μια καναδική εταιρεία, η οποία σε γενικές γραμμές προστατεύεται διπλωματικά και από την ισχύ της Αμερικής. Μόνο γι αυτόν τον τελευταίο λόγο, δηλαδή επειδή περιμένουν να τελειώσει αυτή η φάση των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές, όπου έχουν μαζί τους την προεδρία των ΗΠΑ, πιστέυουμε ότι κρατάνε ανοιχτό το ενδεχόμενο της μεταλλουργίας χρυσού. Μόλις αποδεσμευτούν θα τη ματαιώσουν εκτός αν αντιμετωπίσουν ως τότε πιο δυνατό, πιο ευρύ το ήδη αγαπητό στο λαό κίνημα των μεταλλωρύχων. Ο μόνος δηλαδή τρόπος οι μεταλλωρύχοι να καταφέρουνε να νικήσουνε και να γίνει το μεταλλείο είναι να κάνουν τον ΣΥΡΙΖΑ να φοβηθεί ότι θα έχει πιο μεγάλο πολιτικό κόστος μέσα στο λαό αν κλείσει το μεταλλείο απ’ ότι αν το αφήσει να ζήσει. Αυτό πρέπει να εκμεταλλευτούνε οι μεταλλωρύχοι προχωρώντας στο πιο πλατύ μέτωπο για την επιστημονική ενημέρωση, για να πείσουν τον απλό κόσμο και στη Χαλκιδική και σε όλη την Ελλάδα για το δίκιο τους στο ζήτημα του περιβάλλοντος.
Εμείς με την ειρήνη, τον εργατικό πολιτισμό, τη δημοκρατία, την ανάπτυξη, την επιστήμη, την πρόοδο και το μέλλον κι αυτοί με τις σφεντόνες, τα μπουλόνια, τις κουκούλες, τη βία, τις κραυγές, το μίσος, τη λατρεία για την πισωδρόμηση και την επιστροφή στη βαρβαρότητα.
Αν αυτή η εικόνα φτάσει να γίνει κτήμα του λαού, τίποτα δε θα μπορέσει να σταθεί εμπόδιο στο να νικήσει η αλήθεια. Οι μεταλλωρύχοι, από την εποχή του Μποδοσάκη ακόμα, ξέρουνε τι θα πει σκληρές ταξικές μάχες για το δίκιο, ενότητα, εργατικός ηρωισμός, πάλη μέχρι τη νίκη, που θα είναι νίκη των μεταλλωρύχων και κάθε αληθινού τους φίλου, νίκη ολόκληρης αυτής της όμορφης και τόσο βασανισμένης χώρας που κάποιοι προσπαθούνε να τη γκρεμίσουνε από τα μέσα για λογαρισμό ξένων και ντόπιων αφεντικών.
Αθήνα, 9 Μαΐου 2015