Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Αυ­τή την ε­πι­χεί­ρη­ση την πα­ρα­κο­λου­θεί με χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά ε­σκεμ­μέ­νη α­πά­θεια, που ση­μαί­νει ουσιαστικά με έ­γκρι­ση, σύσ­σω­μη η κοι­νο­βου­λευ­τι­κή  α­ντι­πο­λί­τευ­ση.

Ε­τσι λοι­πόν ψη­φί­στη­κε στις 28 Γε­νά­ρη η τρο­πο­λο­γί­α του γκαουλάιτερ των ΜΜΕ Παπ­πά, η οποία προ­βλέ­πει ό­τι ο α­ριθ­μός των τη­λε­ο­πτι­κών α­δειών θα α­πο­φα­σί­ζε­ται με α­πλή πλειο­ψη­φί­α α­πό το Κοι­νο­βού­λιο, δη­λα­δή α­πό την κυ­βέρ­νη­ση, έ­πει­τα α­πό σχε­τική ει­σή­γη­ση του αρ­μό­διου υ­πουρ­γού Ε­πι­κρα­τεί­ας χωρίς κα­μί­α ε­μπλο­κή του ΕΣ­Ρ που εί­ναι του­λά­χι­στον έ­να δια­κομ­μα­τι­κό όρ­γα­νο. Στις 10 Φλε­βά­ρη το υπουρ­γι­κό συμ­βού­λιο α­πο­φά­σι­σε ό­τι οι τη­λε­ο­πτι­κές ά­δειες θα εί­ναι τέσ­σερις. Η α­πό­φα­ση ε­πι­κυ­ρώ­θη­κε α­μέ­σως α­πό τη Βου­λή. Λί­γες μέ­ρες με­τά α­σκή­θη­κε ποι­νι­κή δί­ω­ξη στον Ψυ­χά­ρη για η­θι­κή αυ­τουρ­γί­α σε α­πι­στί­α των τρα­πε­ζι­κών υ­παλ­λή­λων της Alpha, με την κα­τη­γο­ρί­α ό­τι τους πα­ρα­κί­νη­σε να του δώ­σουν έ­να προ­σω­πι­κό δά­νειο 57 εκ ευ­ρώ χω­ρίς ε­παρ­κείς ε­ξα­σφα­λί­σεις!!!

Ποινική δίωξη για το αδίκημα του πλειοψηφικού μετόχου. Στόχος  η εξόντωση του Ψυχάρη, η πιστωτική ασφυξία του MEGA και ο τελικός έλεγχος του ΔΟΛ

Πως α­πο­φάν­θη­κε ο ει­σαγ­γε­λέ­ας ό­τι οι ε­ξα­σφα­λί­σεις του δα­νεί­ου δεν ή­ταν ε­παρ­κείς; Α­πό μί­α έκ­θε­ση της Τρά­πε­ζας Ελ­λά­δας η ο­ποί­α ο­νο­μά­στη­κε «Έκ­θε­ση ει­δι­κής έ­ρευ­νας» και η ο­ποί­α έ­γι­νε ε­πει­δή ο ό­μι­λος πα­ρου­σί­α­ζε το με­γα­λύ­τε­ρο ύ­ψος δα­νεί­ων α­πό τις υ­πό­λοι­πες ε­πι­χειρή­σεις ΜΜΕ, λες κι αυτό α­πό μό­νο του α­πο­τε­λεί α­ντι­κεί­με­νο «ει­δι­κής έ­ρευ­νας». Αυ­τή ό­μως ή­ταν η βα­σι­κή κα­τη­γο­ρί­α του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ε­δώ και και­ρό κα­τά του ΔΟΛ ει­δι­κά, και κα­τά των ΜΜΕ γε­νι­κό­τε­ρα, τα ο­ποί­α κα­τη­γο­ρού­σε τά­χα για θα­λασ­σο­δά­νεια. Αλ­λά θα­λασ­σο­δά­νεια ση­μαί­νει να δα­νεί­ζε­σαι λε­φτά για μια δου­λειά και να τα το­πο­θετείς  σε μια άλ­λη ή να τα α­πο­θη­σαυ­ρί­ζεις, πράγμα για το οποίο όμως δεν κατηγορείται ο Ψυχάρης. Προ­φα­νώς σε συμ­μόρ­φω­ση με την κυβερ­νη­τι­κή γραμ­μή άρ­χι­σε να ψά­χνει για ε­γκλή­μα­τα η Τρά­πε­ζα της Ελ­λά­δας.

Στη έκ­θε­ση δια­πι­στώ­νε­ται λοι­πόν ό­τι κα­κώς η Alpha έ­δω­σε δά­νειο στον Ψυ­χά­ρη για να α­γο­ρά­σει με­το­χές στον ΔΟΛ με τον ι­σχυ­ρι­σμό ό­τι ο Ψυ­χά­ρης έπρε­πε να προ­σελ­κύ­σει νέ­ους ε­πεν­δυ­τές στον ΔΟΛ, και ό­χι να πά­ρει δά­νειο ε­πιβα­ρύ­νο­ντας το κύ­ρια δι­κό του (!) συ­γκρό­τημα. Σύμ­φω­να ό­μως με την έκ­θε­ση χω­ρίς την εί­σο­δο νέ­ων κε­φα­λαί­ων στον ΔΟΛ, ού­τε το προ­σω­πι­κό του δά­νειο, ούτε τα δά­νεια που έ­χει πά­ρει ο ε­πι­χει­ρη­μα­τι­κός ό­μι­λος θα εί­ναι βιώ­σι­μα Αυ­τές οι ε­κτι­μή­σεις για την ε­πι­χει­ρη­μα­τι­κή πο­ρεί­α του ΔΟΛ κα­τά τον ει­σαγ­γε­λέ­α α­πο­τέ­λε­σαν τη βά­ση για κα­κουρ­γη­μα­τι­κή δί­ω­ξη. Δεν θα υ­πήρ­χε δη­λα­δή κα­κούρ­γη­μα αν ο ΔΟΛ εί­χε «ε­πι­τρέ­ψει την εί­σο­δο νέ­ων κε­φα­λαί­ων στον ΔΟΛ» που ση­μαί­νει αν εί­χε δια­θέ­σει με­το­χές σε κά­ποιους α­να­το­λι­κούς ο­λι­γάρ­χες που έτσι, μαζί με τον Μπόμπολα θα αποκτούσαν την πλειο­ψη­φί­α στο ΜΕΓΚΑ. Ε­πί­σης το σκη­νι­κό θα άλ­λα­ζε α­μέσως αν ο τε­λευ­ταί­ος α­πο­φά­σι­ζε τώ­ρα να που­λή­σει τις με­το­χές του, ο­πό­τε τα δάνεια θα ξα­να­γί­νονταν βιώ­σι­μα…

Στη βά­ση του πα­ρα­πά­νω α­σύλ­λη­πτου σκε­πτι­κού η Τρά­πε­ζα της Ελ­λά­δας συ­στή­νει να γί­νουν κα­τα­σχέ­σεις στα πε­ριου­σια­κά στοι­χεί­α του ΔΟΛ, μιας ε­πι­χεί­ρη­σης που ως τώ­ρα δεν εί­χε πρό­βλη­μα να ε­ξυ­πη­ρε­τεί κα­νο­νι­κά τα δά­νειά της, ώ­στε να ε­ξα­σφα­λι­στεί τά­χα η α­πο­πλη­ρω­μή τους. Βεβαίως ο μόνος τρόπος να εξασφαλιστεί η μη αποπληρωμή των δανείων είναι να αρχίσουν οι κατασχέσεις μιας επιχείρησης. Ασφαλώς αυτό ση­μαί­νει και δυ­να­τό­τη­τα κα­τά­σχε­σης α­κό­μα και των ε­φη­με­ρί­δων του συγκροτήματος!!! Με λί­γα λό­για ό­,τι και να γί­νει ο Ψυ­χά­ρης ή πρέ­πει να πά­ει φυ­λα­κή ή να χά­σει τον έ­λεγ­χο του συ­γκρο­τή­μα­τος που ε­λέγ­χει, δη­λα­δή ό­λα αυ­τά τα ΜΜΕ να φι­μω­θούν, ή να αλ­λά­ξουν με τη βί­α ιδιοκτήτη, δηλαδή την πο­λι­τι­κή γραμ­μή τους ! Αυ­τή α­κρι­βώς εί­ναι η τα­κτι­κή με την οποί­α το κα­θε­στώς Πού­τιν έ­λεγ­ξε σε διάστημα 10 χρόνων τα κα­νά­λια της Ρω­σί­ας (ο Τσίπρας θέλει να το κάνει πιο γρήγορα) ο­πό­τε και μπό­ρε­σε να ε­πι­βάλ­λει τη μοντέρνα, δηλαδή τη με καλυμμένη βία μέθοδο φασιστικής δι­κτα­το­ρί­ας, μιας και κα­νέ­να α­πό τα ε­γκλή­μα­τα του δεν γί­νο­νται γνω­στά στο ρω­σι­κό λα­ό.

Α­να­φέ­ρει χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά η έκ­θε­ση της ΤτΕ που με­γά­λα α­πο­σπά­σμα­τά της «όλως τυ­χαί­α» δη­μο­σιεύ­τη­καν στην Αυ­γή: η ε­πι­χει­ρη­μα­τι­κή ε­πι­λο­γή του μο­ναδι­κού πλέ­ον με­τό­χου να ε­ξα­γο­ρά­σει ό­λες τις με­το­χές της ε­ται­ρεί­ας, «αύ­ξησε ση­μα­ντι­κά τον δα­νει­σμό της σε ε­πί­πε­δο που δεν φαίνε­ται να εί­ναι (δηλα­δή δεν αποκλείεται και να εί­ναι- ση­μεί­ω­ση δι­κιά μας) ο­μα­λά ε­ξυ­πη­ρε­τή­σι­μο, πα­ρά μόνο κα­τό­πιν σο­βα­ρής ε­νί­σχυ­σης των κε­φα­λαί­ων της» και ό­τι η δα­νειο­δό­τη­ση είναι ε­πι­λή­ψι­μη για­τί «δεν α­φο­ρού­σε την κά­λυ­ψη των λει­τουρ­γι­κών α­να­γκών της ε­ται­ρεί­ας, αλ­λά τη στή­ρι­ξη της ε­πι­χει­ρη­μα­τι­κής ε­πι­λο­γής του φο­ρέ­α για πλή­ρη ι­διο­κτη­σια­κό έ­λεγ­χό της»!!! Πρό­κει­ται για πρω­το­φα­νείς ι­σχυ­ρι­σμούς μιας κυβερνητικά ελεγχόμενης εθνικής κρατικής τράπεζας τους ο­ποί­ους στη συ­νέ­χεια μετέτρεψε σε ποι­νι­κή δί­ω­ξη η ει­σαγ­γε­λι­κή αρ­χή. Μά­λι­στα, εί­ναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ό­τι δια­πι­στώ­νε­ται πλή­ρης νο­μι­μό­τη­τα στη δια­δι­κα­σί­α της δα­νειο­δό­τη­σης των 140 εκ ευ­ρώ που πή­ρε σαν ε­πι­χει­ρη­μα­τι­κό δά­νειο ο ό­μι­λος, και ό­τι μό­νο το δά­νειο των 57 εκ ευ­ρώ που πή­ρε ο Ψυ­χά­ρης για να α­γο­ρά­σει με­το­χές ε­λέγ­χε­ται για «πα­ρεκ­κλί­σεις» α­πό τους κα­νο­νι­σμούς δα­νειο­δό­τη­σης.

Βεβαίως πριν φτάσουμε σε αυτές τις ανακαλύψεις της ΤτΕ και της δικαιοσύνης έχουμε την επί μακρόν προαναγγελία του ότι η κυβέρνηση  θέλει να εγχειρήσει τα κανάλια, και κυρίως το όργιο των κυβερνητικών παρεμβάσεων στη δικαιοσύνη αρχίζοντας από τις ωμές επεμβάσεις της συριζαίας προέδρου του Αρείου Πάγου Θάνου (θυμίζουμε υπερασπίστρια της αθώωσης του ναζί Κ. Πλεύρη) και φθάνοντας ως τις επεμβάσεις του Παπαγγελόπουλου.  Είναι φυσικό μετά από όλα αυτά, στην α­πά­ντη­σή του ο ΔΟΛ να μι­λά­ει για «ποι­νι­κο­ποί­η­ση πι­στώ­σε­ων» και α­ντι-ΜΜΕ κλί­μα (Ναυ­τε­μπο­ρι­κή, 24/2).

Με­τά την ά­σκη­ση της ποι­νι­κής δί­ω­ξης, α­πέ­τυ­χε, όπως ήταν φυσικό η προ­γραμ­μα­τι­ζό­μενη αύ­ξη­ση των 15 ε­κα­τομ­μυ­ρί­ων Ευ­ρώ στο ΜΕΓΚΑ, που ήταν α­να­γκαί­α για την ε­πι­βί­ωση του κα­να­λιού. H ά­σκη­ση της δί­ω­ξης έ­κα­νε α­πα­γο­ρευ­τι­κή ο­ποια­δή­πο­τε δα­νειο­δό­τη­ση, κα­θώς και την α­να­διάρ­θρω­ση της υ­πάρ­χου­σας δα­νειο­δό­τη­σης του κα­να­λιού ώ­στε να εί­ναι αυ­τό βιώ­σι­μο. Έ­τσι ο διευ­θύ­νων σύμ­βου­λος του κα­ναλιού υ­πο­χρε­ώ­θη­κε να πα­ραι­τη­θεί! Με λί­γα λό­για η κυ­βέρ­νη­ση πα­ρέ­λυ­σε τον ΔΟΛ με μια τρο­με­ρή σφυ­ριά στο κε­φά­λι και με­τά του πή­ρε την πε­ριου­σί­α λέ­γοντας ό­τι έ­χει χά­σει την ι­κα­νό­τη­τα να έχει την ε­πι­μέ­λειά της.

Αυ­τή τη στιγ­μή στο MEGA μέ­το­χοι εί­ναι οι Ψυ­χά­ρης – Βαρ­δι­νο­γιάν­νης, και με έ­να πο­σο­στό 32,73% ο α­να­το­λι­κός κρα­τι­κο­ο­λι­γάρ­χης Μπό­μπο­λας, ο ο­ποί­ος προ­φα­νώς ε­δώ και και­ρό αρ­νεί­ται να κα­τα­βά­λει ο­ποιο­δή­πο­τε πο­σό για αύ­ξηση του κε­φα­λαί­ου. Τώ­ρα προ­τεί­νει τη με­τα­φο­ρά του MEGA στις ε­γκα­τα­στά­σεις του Πή­γα­σου, δη­λα­δή του Έ­θνους (!), ε­νώ η ει­δη­σε­ο­γρα­φί­α α­να­φέ­ρει την πι­θα­νή είσο­δο του άλ­λου ε­ντε­λώς λού­μπεν και τρα­μπού­κου α­να­το­λι­κού ο­λι­γάρ­χη Μα­ρινά­κη στη με­το­χι­κή σύν­θε­ση με μί­α νέ­α αύ­ξη­ση κε­φα­λαί­ου.

Ο Ψυ­χά­ρης α­πο­κα­λύ­πτει τις πα­ρεμ­βά­σεις και τους εκ­βια­σμούς Τσίπρα, αλ­λά σύσ­σω­μο το δια­κομ­μα­τι­κό κα­θε­στώς κα­λύ­πτει τον πρω­θυ­πουρ­γό που έ­πρε­πε να εί­χε ή­δη πα­ραι­τη­θεί.

Με­τά την ά­σκη­ση της ποι­νι­κής δί­ω­ξης, ο Ψυ­χά­ρης πέ­ρα­σε στην α­ντεπί­θε­ση και α­πο­κά­λυ­ψε με άρ­θρα στο Βή­μα συ­να­ντή­σεις που έ­κα­νε ο Τσί­πρας με τον Ψυ­χά­ρη στις ο­ποί­ες ο πρώ­τος δια­μαρ­τυ­ρή­θη­κε για μη ευ­νο­ϊ­κή κά­λυ­ψη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και του ί­διου. Ε­πί­σης τα δη­μο­σιεύ­μα­τα ανα­φέρ­θη­καν στην α­παί­τηση του Τσίπρα για πα­ρα­γκω­νι­σμό ε­νός συ­γκε­κρι­μέ­νου δη­μο­σιο­γρά­φου α­πό προ­ε­κλο­γι­κές πο­λι­τι­κές εκ­πο­μπές, ο ο­ποί­ος δεν κα­το­νο­μά­ζε­ται αλ­λά φω­το­γρα­φί­ζε­ται, και εί­ναι ο Πρε­τε­ντέ­ρης με τον ταυ­τό­χρο­νο εκ­βια­σμό για μπο­ϊ­κο­τάζ των στε­λε­χών του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στο ΜΕΓΚA. (Θυ­μό­μα­στε πό­σο ο Πρε­τε­ντέ­ρης εί­χε α­πει­λη­θεί α­πό τους φί­λους της «17Ν» με δο­λο­φο­νί­α, πράγ­μα που δεί­χνει πό­σο βα­θειά ο πιο τρα­μπού­κι­κος ψευ­το­α­ναρ­χι­σμός εί­ναι ε­νερ­γού­με­νο του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ). Οι πα­ρεμβά­σεις ε­πε­κτά­θη­καν σύμ­φω­να με ό­σα α­να­φέ­ρο­νται στα σχε­τι­κά άρ­θρα του Βήματος στην α­παί­τη­ση για ανα­βάθ­μι­ση συ­γκε­κρι­μέ­νου πο­λι­τι­κού συ­ντά­κτη στο MΕΓΚΑ, την πρό­σλη­ψη στο δελ­τίο του σταθ­μού κε­ντρι­κού αρ­θρο­γρά­φου της «Αυ­γής», κα­θώς και την α­ντι­κα­τάστα­ση του διευ­θυ­ντή της εφημε­ρί­δας ΝΕ­Α, με στέ­λε­χος του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ!!!

Οι συ­να­ντή­σεις δεν δια­ψεύ­στη­καν πο­τέ α­πό τον Τσί­πρα, ού­τε υ­πήρ­ξε σα­φής διά­ψευ­ση του περιεχομένου τους. Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ι­σχυ­ρί­στη­κε ό­τι ο Ψυ­χά­ρης ή­ταν που ζή­τη­σε τις συ­να­ντή­σεις για δια­γρα­φή των χρε­ών του. Δεν μπό­ρε­σε ό­μως να ε­ξη­γή­σει για­τί ο Τσί­πρας κρά­τη­σε μυ­στι­κές τις συ­να­ντήσεις και δεν κα­τάγ­γει­λε τον Ψυ­χά­ρη που υ­πο­τί­θε­ται ό­τι ή­ταν αυ­τός που τον εκβί­α­σε.

Και ε­νώ ο Τσί­πρας ή­ταν τό­σο βα­ρειά έκ­θε­τος, του­λά­χι­στον σαν δι­πρό­σω­πος, κα­μί­α α­πό τις η­γε­σί­ες των υ­πό­λοι­πων κομ­μά­των δεν α­παί­τη­σε τη διερεύ­νη­ση των κα­ταγ­γε­λιών, ού­τε ζή­τη­σε την πα­ραί­τη­ση Τσί­πρα, ό­πως θα έ­κα­ναν η­γε­σί­ες κομ­μά­των σε μί­α χώ­ρα που λει­τουρ­γεί στοι­χειωδώς δη­μο­κρα­τι­κά. Α­ντί­θε­τα σύσ­σω­μο το πολιτικό κα­θε­στώς, ά­φη­σε αυ­τές τις κα­ταγ­γε­λίες να πε­ρά­σουν σαν έ­να ε­πει­σό­διο ε­νός δή­θεν προ­σω­πι­κού πο­λέ­μου Τσί­πρα-Ψυχά­ρη. Αλ­λά το χει­ρό­τε­ρο εί­ναι ό­τι έ­δω­σαν την έ­γκρι­σή τους για να κα­τα­πιαστεί ξαφ­νι­κά η Ε­πι­τροπή Πό­θεν Έ­σχες της Βου­λής με το να ε­ρευ­νά εκ νέ­ου τα πό­θεν έ­σχες που εί­χε κα­τα­θέ­σει σα δη­μο­σιο­γρά­φος ο Ψυ­χά­ρης α­πό το 2001 στη­ρίζο­ντας ου­σια­στι­κά την κυ­βέρ­νη­ση στη δη­μα­γω­γι­κή γκαι­μπε­λι­κή της προ­παγάν­δα για πό­λε­μο κα­τά της δια­φθο­ράς την ώ­ρα που πρό­κει­ται για μί­α κυ­βέρ­νη­ση που ξε­πλέ­νει πιο συ­στη­μα­τι­κά α­πό ο­ποια­δή­πο­τε άλ­λη ό­λα τα στε­λέ­χη της α­πό κά­θε κα­τη­γο­ρί­α για δια­φθο­ρά και πνί­γει κά­θε σχε­τι­κή έ­ρευ­να.

Να καταγγείλουμε τη φασιστική δικτατορία νέου τύπου που ετοιμάζει το καθεστώς στο όνομα του πολέμου κατά της διαφθοράς

Η σύ­γκρου­ση Τσί­πρα-Ψυ­χά­ρη δεν έ­χει κα­θό­λου προ­σω­πι­κό χα­ρα­κτή­ρα, εί­ναι κα­θα­ρά μί­α πο­λι­τι­κή ε­πί­θε­ση που σαν άμεσο στό­χο έ­χει τον έ­λεγ­χο του MEΓΚA, ή ακόμα και των βα­σι­κών πο­λι­τι­κών ε­φη­με­ρί­δων του ΔΟΛ, Βή­μα και Νέ­α. Πρό­κειται για μί­α ε­πί­θε­ση που ο σο­σιαλ­φα­σι­σμός είχε ξε­κι­νή­σει α­πό πα­λιά, όταν η δο­λο­φο­νι­κή συμ­μο­ρί­α της «17Ν» έ­ρι­ξε τη ρου­κέ­τα στο MΕΓΚΑ, και αργότερα όταν οι ναζήδες της ΧΑ, προστατευόμενοι του ΣΥΡΙΖΑ, με τον άλλο Παππά, ουρούσαν στο κτίριο των γραφείων του ΜΕΓΚΑ.

Ο λό­γος που ο Ψυ­χά­ρης έ­χει α­πο­μο­νω­θεί πο­λι­τι­κά σε αυ­τή τη σύ­γκρου­ση εί­ναι ό­τι ε­πέ­λε­ξε να τα βά­λει στην αρ­θρο­γρα­φί­α του και στη δη­μο­σιο­γρα­φι­κή κά­λυ­ψη του MEGA ό­χι μό­νο με το ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, αλ­λά με το πραγ­μα­τι­κό α­φε­ντι­κό των πο­λι­τι­κών η­γε­σιών της χώ­ρας τη νε­ο­να­ζι­στική Ρω­σί­α του Πού­τιν. Πρόκει­ται για πολ­λά τέ­τοια άρ­θρα και ρε­πορ­τάζ τα τε­λευ­ταί­α δυο χρό­νια ι­διαίτε­ρα, ό­πως πχ για την Ου­κρα­νί­α, ή για μί­α σει­ρά άρ­θρα ε­νά­ντια στη φα­σι­στι­κή ε­πί­θε­ση του Κο­τζιά κα­τά της Athens Review of Books που τον κα­τήγ­γει­λε για τους δε­σμούς του με τα σο­σιαλ­φα­σι­στι­κά α­να­το­λι­κά κα­θε­στώ­τα (Για­ρου­ζέλ­σκι), άρ­θρα που στη φαιο-«κόκ­κι­νη» δι­κτα­το­ρί­α που ε­τοι­μά­ζουν για τη χώ­ρα δεν θέ­λουν με τίποτα να προβάλ­λο­νται και να δη­μο­σιεύ­ο­νται.

Αν η κυ­βέρ­νη­ση πε­ρά­σει τις πρα­ξι­κο­πη­μα­τι­κές της με­θο­δεύ­σεις ενά­ντια στα ΜΜΕ σαν τά­χα α­να­γκαί­ες για την κα­τα­πο­λέ­μη­ση της δια­φθο­ράς και της δια­πλο­κής α­ξιο­ποιώ­ντας τη σκαν­δα­λώ­δη δια­κομ­μα­τι­κή σιω­πή για αυ­τή την ω­μή φα­σι­στι­κή ε­πί­θε­ση, α­φε­νός θα μπο­ρέ­σει να νομιμο­ποι­η­θεί α­πέ­ναντι στην Ευ­ρώ­πη που ως τώρα δεν βλέ­πει με κα­θό­λου κα­λό μά­τι τις πρω­το­φα­νείς ρυθ­μίσεις για 4 κα­νά­λια πα­νελ­λα­δι­κής εμ­βέ­λειας, ρυθμίσεις που ό­μοιες τους δεν υ­πάρ­χουν και δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν σε κα­νέ­να ευ­ρω­πα­ϊ­κό, δηλαδή  μη φασιστικό, κρά­τος, και α­φε­τέ­ρου θα βρε­θούν με την πλάτη στον τοίχο όλα τα υπόλοιπα κανάλια.

Η ε­πί­θε­ση δεν πρό­κει­ται να στα­μα­τή­σει στον Ψυ­χά­ρη και στο MEGA. Ή­δη ετοι­μά­ζουν νέ­ο νο­μο­σχέ­διο για τον έ­λεγ­χο των ρα­διο­φώ­νων και του δια­δι­κτύου, Πρέ­πει οι δημο­κρά­τες να κα­ταγ­γεί­λουν με ό­λη τους τη δύ­να­μη και ό­σο πιο μα­ζι­κά γί­νε­ται τις φα­σι­στι­κές με­θο­δεύ­σεις του δια­κομ­μα­τι­κού κα­θεστώ­τος Τσί­πρα ε­νά­ντια στα ΜΜΕ και στην ε­λευ­θε­ρί­α του τύ­που, αλ­λιώς ο λα­ός μας θα βρε­θεί δε­μέ­νος με βα­ριές α­λυ­σί­δες και θα το κα­τα­λά­βει μό­νο ό­ταν πια δεν θα μπο­ρεί να α­ντι­δρά­σει. Κι αυ­τό για­τί ό­λη η δου­λειά γί­νε­ται με βαρύ α­ναι­σθη­τι­κό και μά­λι­στα α­πό πο­λύ πα­λιά.

Το βαρύ ιδεολογικό αναισθητικό που προηγήθηκε της φασιστικής επίθεσης στον Τύπο

Το α­ναι­σθη­τι­κό αυτό είναι μια μα­κρυά ι­δε­ο­λο­γι­κή προ­ε­τοι­μα­σία α­ντί­στοι­χη με ε­κεί­νη με την ο­ποί­α γί­νε­ται η κα­τα­στρο­φή των πα­ρα­γω­γι­κών δυ­νά­με­ων. Την πα­ρα­γω­γι­κή κα­τα­στρο­φή οι ρω­σό­δου­λοι την κά­νουν, ό­πως τό­σες φο­ρές έ­χου­με πει, ταυ­τί­ζο­ντας τις πα­ρα­γω­γι­κές δυ­νά­μεις με την κα­πι­τα­λιστι­κή τους χρή­ση, και με­τά με μια α­ντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή φρα­σε­ο­λο­γί­α σκο­τώ­νουν τις πα­ρα­γω­γι­κές δυ­νά­μεις αλ­λά ε­πι­λε­κτι­κά μό­νο εκείνες των ε­χθρών τους κα­πι­ταλι­στών. Α­νά­λο­γα για τα ΜΜΕ λέ­νε ό­τι α­φού εί­ναι στην ι­διο­κτη­σί­α α­στών, οπό­τε υ­πη­ρε­τούν τα α­στι­κά συμ­φέ­ρο­ντα και την α­στι­κή πο­λι­τι­κή, δη­λα­δή μια έτσι κι αλ­λιώς α­ντι­λα­ϊ­κή πο­λι­τι­κή, λέ­νε διαρ­κώς ψέμ­μα­τα, ο­πό­τε δεν μας πει­ρά­ζει κα­θό­λου να κλεί­σουν ή να αλ­λά­ξουν χέ­ρια και να πά­νε σε ο­ποιουσ­δήπο­τε άλλους κα­πι­τα­λι­στές. Αυ­τό ση­μαί­νει ό­τι για τους σο­σιαλ­φα­σί­στες εί­ναι α­διάφο­ρο αν τα ΜΜΕ εί­ναι στα χέ­ρια του φα­σι­σμού ή της αστι­κής δη­μο­κρα­τί­ας, αφού και η α­στι­κή δη­μο­κρα­τί­α λέ­ει ψέμ­μα­τα. Αυτό ήταν το νόημα της μεγάλης εκστρατείας που είχε ξεκινήσει το ψευτοΚΚΕ και μετά ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ ενάντια στα κανάλια μετά τη μεταπολίτευση, και γι' αυτό το λόγο είχε δώσει ουσιαστική ιδεολογική κάλυψη στο σύνθημα "αλήτες- ρουφιάνοι- δημοσιογράφοι" που θα ήταν απλά ισοπεδωτικό αλλά έντιμο αν καταφερόταν και ενάντια -και πρώτα απ όλους ενάντια- στους δημοσιογράφους του Ριζοσπάστη.

Α­σφα­λώς και η α­στι­κή δη­μο­κρα­τί­α λέ­ει ψέμ­μα­τα, πό­σο μάλ­λον η πα­ρακμα­σμέ­νη, διε­φθαρ­μέ­νη, και ε­ξα­γο­ρα­σμέ­νη α­πό τα ξε­χω­ρι­στά κε­φά­λαια α­στική δη­μο­κρα­τί­α της ε­πο­χής του ι­μπε­ρια­λι­σμού. Ό­μως υ­πάρ­χουν δύ­ο κε­φα­λαιώδεις δια­φο­ρές ανάμεσα στην  α­στι­κή δη­μο­κρα­τί­α και στο φασισμό σε αυτό το ζήτημα: Η πρώτη διαφορά είναι ότι στην αστική δημοκρατία α­κρι­βώς εξαι­τί­ας της α­νοιχτής πο­λι­τι­κής εκ­δή­λω­σης της σύ­γκρου­σης των ε­πί μέ­ρους α­στι­κών και ι­μπερια­λι­στι­κών συμ­φε­ρό­ντων, δεν μπο­ρεί να κρυ­φτεί ή να α­ντι­στρα­φεί ο­λο­κληρω­τι­κά η α­ντι­κει­με­νι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα α­φού δεν μπο­ρούν ό­λα τα συμ­φέ­ρο­ντα αυ­τά να συμ­φω­νή­σουν ταυτόχρονα σε μια ε­νιαί­α πα­ρου­σί­α­σή της και σε μια ε­νιαί­α α­νάγνω­σή της στις μά­ζες. Αυ­τό το πλε­ο­νέ­κτη­μα το έ­χει μό­νο ο φα­σι­σμός, ως το πιο συ­γκε­ντρω­μέ­νο κε­φά­λαιο, που μπο­ρεί ό­χι μό­νο να κρύ­βει και να α­ντι­στρέ­φει την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, αλ­λά και να κα­τα­σκευά­ζει και να κινηματογραφεί ο­λό­κλη­ρα γε­γο­νό­τα για να πετύχει αυτή την αντιστροφή, όπως πχ να στήνει "αυθόρμητες" εκδηλώσεις λατρείας, γκάλοπ κλπ στη φασιστική ηγεσία. 

Η δεύ­τε­ρη και πο­λύ πιο με­γά­λη δια­φο­ρά εί­ναι ό­τι μό­νο ο φα­σι­σμός μπο­ρεί να ε­πι­βά­λει και μά­λι­στα για πο­λύ και­ρό την  ψεύ­τι­κη πραγ­μα­τι­κό­τη­τα του σε ό­λη την κοι­νω­νί­α, δη­λα­δή και στην υ­πό­λοι­πη α­στι­κή τά­ξη και στις λα­ϊκές μά­ζες τι­μω­ρώ­ντας α­κό­μα και ε­ξο­ντώ­νο­ντας όσους τολ­μά­νε να πα­ρουσιά­ζουν α­κό­μα και τα πιο μι­κρά, α­σύν­δε­τα κομ­μά­τια της πραγ­μα­τι­κό­τη­τας που οι άν­θρω­ποι μπο­ρούν να δουν μέ­σα α­πό τα κά­γκε­λα της με­γά­λης φα­σι­στι­κής φυ­λα­κής τους.

Δεν εί­ναι τυ­χαί­ο ό­τι σή­με­ρα την κε­ντρι­κή ι­δε­ο­λο­γι­κο-πο­λι­τι­κή πλατ­φόρ­μα αυ­τής της ε­πί­θε­σης την προ­σφέ­ρει στο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, το μη­τρι­κό και κα­θοδη­γη­τι­κό του κόμ­μα, το ψευ­τοΚ­ΚΕ, που εί­ναι ο ορ­γα­νω­τής της σο­σιαλ­φα­σι­στικής ψευ­το­τα­ξι­κής προ­πα­γάν­δας, δη­λα­δή της «α­ντι­καπιτα­λι­στι­κής» προπα­γάν­δας των πιο αρ­πα­κτι­κών και βί­αιων κρα­τι­κο­μο­νο­πω­λι­στών κα­πι­τα­λι­στών του κό­σμου, των με­γα­λο­ρώ­σων.

Αυ­τό το κόμ­μα ό­χι μό­νο δεν κα­τα­ψή­φι­σε πο­τέ τις φα­σι­στι­κές δια­τάξεις των νό­μων και των τρο­πο­λο­γιών του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ για τα κα­νά­λια, αλ­λά αυ­τό το έ­κα­νε με την το­πο­θέ­τη­ση ό­τι η ε­νη­μέ­ρω­ση εί­ναι κοι­νω­νι­κό α­γα­θό ο­πό­τε δεν πρέ­πει να βρί­σκε­ται στα χέ­ρια ε­πι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων. Αυ­τό ό­μως ση­μαί­νει, στο βαθ­μό που δεν υ­πάρ­χει και δεν μπο­ρεί να υ­πάρ­ξει σή­με­ρα α­πο­λύ­τως κα­μιά μορ­φή κοι­νω­νι­κής ι­διο­κτη­σί­ας των κα­να­λιών, ό­τι τα ξε­χω­ρι­στά τμή­ματα της α­στι­κής τά­ξης, και τα ξε­χω­ρι­στά πο­λι­τι­κο-ι­δε­ο­λο­γι­κά ρεύ­μα­τα που εκπρο­σω­πούν αυ­τά τα τμή­μα­τα, έ­τσι κι αλ­λιώς δεν έ­χουν δι­καί­ω­μα να εκ­φράζο­νται ε­λεύ­θε­ρα μέ­σα α­πό τα δι­κά τους ΜΜΕ. Αυ­τό ση­μαί­νει ό­τι αν μια κυ­βέρ­νηση, εν προκει­μέ­νω η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, φι­μώ­σει και πά­ρει ό­λα τα κα­νά­λια από τον έ­ναν ι­διο­κτή­τη και τα δώ­σει σε ο­ποιον­δή­πο­τε άλ­λο φί­λο της, αυ­τό δεν έ­χει α­πο­λύ­τως κα­μιά ση­μα­σί­α, α­φού έ­τσι κι αλ­λιώς κα­νέ­να α­πό αυ­τά τα κα­νάλια δεν α­πο­τε­λεί κοι­νω­νι­κή ι­διο­κτη­σί­α. Η αλ­λιώς, α­φού δεν υ­πάρ­χει κομ­μουνι­σμός τό­τε ή φα­σι­σμός ή α­στι­κή δη­μο­κρα­τί­α εί­ναι το ί­διο, ό­πως ε­φό­σον δεν υ­πάρ­χει κομ­μου­νι­σμός, το να εί­ναι ο Πει­ραιάς α­ποι­κια­κό λι­μά­νι μιας φα­σιστι­κής χώ­ρας ή λι­μά­νι μιας α­νε­ξάρ­τη­της δη­μο­κρα­τι­κής χώ­ρας εί­ναι το ί­διο και το αυ­τό.

Να για­τί πρέ­πει να υ­πο­στη­ρι­χθεί το συ­γκρό­τη­μα του Λα­μπρά­κη πα­ρόλα τα δι­κά του με­γά­λα ι­στο­ρι­κά ψέμ­μα­τα, τις δι­κές του α­πο­κρύ­ψεις και πα­ραμορ­φώ­σεις της πραγ­μα­τι­κό­τη­τας σε δύ­σκο­λες στιγ­μές αυ­τού του τό­που και πιο πο­λύ τις δι­κές του ευ­θύ­νες για τη συμ­με­το­χή του σε ό­λες τις ε­θνι­κές εκ­στρα­τεί­ας που έ­φε­ραν τα τε­λευ­ταί­α 49 χρό­νια  τους σο­σιαλ­φα­σί­στες στην εξου­σί­α. Πό­σο α­πο­φα­σι­στι­κά και «πρω­το­πό­ρα» δεν συ­νει­σέ­φε­ρε αυ­τό το συ­γκρό­τη­μα στις α­ντι­τουρ­κι­κές ε­θνι­κές υ­στε­ρί­ες με­τά τη δι­κτα­το­ρί­α που βο­ή­θησαν στην α­να­θέρ­μαν­ση του ε­θνο­σο­βι­νι­σμού και, κυ­ρί­ως, κα­το­χύ­ρω­σαν το ρώσι­κο σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­σμό σαν στρα­τη­γι­κό σύμ­μα­χο της χώ­ρας, ή στις φα­σι­στι­κές εκ­στρα­τεί­ες για να αλ­λά­ξει η μι­κρή γει­το­νι­κή μας χώ­ρα με τη βί­α το όνο­μά της που  κά­να­νε το ρω­σό­δου­λο πλέ­ον κλασ­σι­κό φα­σι­σμό και να­ζι­σμό καθώς πρέ­πει πο­λι­τι­κά ρεύ­μα­τα της χώ­ρας, η στις αλ­λε­πάλ­λη­λες εκ­στρα­τεί­ες επι­λε­κτι­κής κά­θαρ­σης στο πλευ­ρό των σο­σιαλ­φα­σι­στών οι ο­ποί­ες ε­ξό­ντω­σαν πο­λι­τι­κά σχε­δόν ό­λο το ευ­ρω­παιό­φι­λο πο­λι­τι­κό προ­σω­πι­κό της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και ά­νοι­ξαν το δρό­μο στην ουσια­στι­κή συ­ρι­ζο­ποί­η­ση ό­λου του κοι­νοβου­λευ­τι­κού κό­σμου σή­με­ρα, ο­πό­τε τε­λι­κά και στην εκ­κα­θά­ρι­ση του ί­διου του συ­γκρο­τή­μα­τος Λα­μπρά­κη.

Με­τά α­πό τους α­στούς που λί­γο πο­λύ του α­ντι­στέ­κο­νται πο­λι­τι­κά ο σο­σιαλ­φα­σι­σμός θα στρα­φεί α­νοι­χτά ε­νά­ντια στην πο­λι­τι­κή α­ντί­στα­ση των λα­ϊ­κών μα­ζών

Ό­μως τώ­ρα τον ΔΟΛ δεν τον στραγ­γα­λί­ζουν οι σο­σιαλ­φα­σί­στες για όλα αυ­τά τα ε­γκλή­μα­τα και τις α­μαρ­τί­ες του, αλ­λά για ό­λα τα θε­τι­κά του, δη­λαδή για τις φι­λο­ευ­ρω­πα­ϊ­κές του δη­μο­κρα­τι­κές πλευ­ρές και βα­σι­κά για τις αντι­στά­σεις του στον φα­σι­σμό, και στον κλασ­σι­κό να­ζι­στι­κό και στον δή­θεν κόκ­κι­νο, οι ο­ποί­οι ε­φορ­μά­νε  α­γκα­λια­σμέ­νοι για να κα­τα­πιούν τη χώ­ρα. Γι αυ­τό πρέ­πει να ε­να­ντιω­θού­με στο στραγ­γα­λι­σμό του ΜΕ­ΓΚΑ, του ΔΟΛ και με­τά του ΣΚΑΙ και του κά­θε κα­να­λιού και του κά­θε συ­γκρο­τή­μα­τος ΜΜΕ που θέ­λει με τη σει­ρά του να πνί­ξει ή να ε­λέγ­ξει το δια­κομ­μα­τι­κό κα­θε­στώς Τσί­πρα.

Ας μην έ­χει κα­νείς κα­μιά αμ­φι­βο­λί­α: Ο νέ­ου τύ­που φα­σι­σμός, ο σο­σιαλι­μπε­ρια­λι­στι­κός πνί­γει τώ­ρα τους α­στούς που του α­ντι­στέ­κο­νται και μετά θα ε­φαρ­μό­σει την πιο σκλη­ρή δι­κτα­το­ρί­α του, για τις φτω­χές λα­ϊ­κές μά­ζες. Το ό­τι ξε­κι­νά­ει α­πό τους α­στούς αυ­τό ο­φεί­λε­ται στο ό­τι αυ­τήν την ι­στορι­κή ε­πο­χή η ερ­γα­τι­κή τά­ξη και οι λα­οί δεν έ­χουν α­κό­μα οι­κο­δο­μή­σει τα δικά τους, α­λη­θι­νά μα­ζι­κά κομ­μου­νι­στι­κά και λα­ϊ­κά κόμ­μα­τα, τα ο­ποί­α θα τους έδι­ναν τη γνώ­ση και την ορ­γά­νω­ση, να α­ντι­στα­θούν με ά­με­ση α­πο­τε­λε­σμα­τι­κότη­τα στους σοσιαλ­φα­σί­στες. Και δεν υ­πάρ­χουν α­κό­μα σε μα­ζι­κό ε­πί­πε­δο αυτά τα κόμ­μα­τα για­τί αυ­τός ο νέ­ου τύ­που ι­μπε­ρια­λι­σμός ξε­κί­νη­σε την πο­ρεί­α του για την κα­τά­χτη­ση του κό­σμου τσακί­ζο­ντας α­πό τα μέ­σα τις λα­ϊ­κές ε­ξου­σί­ες της ΕΣ­ΣΔ και της Κί­νας, τις πρώ­τες στην ι­στο­ρί­α του πλα­νή­τη, και με­τά με­τα­τρέ­πο­ντας αυ­τές τις ε­ξου­σί­ες και ό­λα τα κομ­μου­νι­στι­κά κόμ­μα­τα, που ε­πί­σης τσά­κι­σε α­πό τα μέ­σα, στο α­ντί­θε­τό τους. Έ­τσι οι σο­σιαλ­φα­σί­στες, παντού στον κό­σμο, ξε­κι­νά­νε σή­με­ρα α­πό αυ­τό που πρώ­τα βρί­σκουν μπρο­στά τους και έ­χει κά­ποια πο­λι­τι­κή και οι­κο­νο­μι­κή ορ­γά­νω­ση, δη­λα­δή τα α­ντί­πα­λα κομ­μά­τια της α­στι­κής τά­ξης, που στην πλειο­ψη­φί­α τους εί­ναι εί­τε δυ­τι­κού ι­μπε­ρια­λι­στι­κού, εί­τε ε­θνι­κι­στι­κού τρι­τοκοσμι­κού τύ­που. Αυ­τά τα κομμά­τια της α­στι­κής τά­ξης, ό­σα α­ντι­στέ­κο­νται και δεν συμ­βι­βά­ζο­νται ή δεν συ­νερ­γά­ζο­νται με τους σο­σιαλ­φα­σί­στες, εί­ναι για τους σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­στές έ­να νέ­ο ευ­ρύ­τε­ρο εί­δος ε­βραί­ων  με­τά την ε­ξό­ντω­ση των ο­ποί­ων, έρ­χε­ται η ώ­ρα των λα­ϊ­κών δη­μο­κρα­τών, των α­ρι­στε­ρών και των πραγ­μα­τι­κών κομ­μου­νιστών, που αυ­τοί έ­χουν α­να­λά­βει α­πό την ι­στο­ρί­α το κα­θή­κον να προ­βάλ­λουν την πιο με­γά­λη και α­πο­τε­λε­σμα­τι­κή α­ντί­στα­ση στους φα­σί­στες και τε­λι­κά, ανα­πό­φευ­κτα, να τους συ­ντρί­ψουν.

Ε­μείς οι κομ­μου­νι­στές της ε­πο­χής της α­ντι­πα­λι­νόρ­θω­σης δεν πρέ­πει κά­νου­με ξα­νά τα πα­λιά μοι­ραί­α α­ρι­στε­ρί­στι­κου τύ­που λά­θη, της πρώ­της επο­χής α­νό­δου του φα­σι­στι­κού ι­μπε­ρια­λι­σμού πριν τον β πα­γκό­σμιο πό­λε­μο. Ιδιαί­τε­ρα πρέ­πει να α­ντι­πα­λαί­ψου­με τη σο­σια­λι­μπε­ριαλι­στι­κή ι­δε­ο­λο­γί­α που στον πυ­ρή­να της εί­ναι ο α­ντε­πα­να­στα­τι­κός τρο­τσκι­σμός ο ο­ποί­ος, ό­ταν δεν περ­νά­ει α­νοι­χτά με τον φα­σι­σμό, ταυ­τί­ζει την α­στι­κή δη­μο­κρα­τί­α με τον φα­σι­σμό για να ε­μπο­δί­σει την δη­μιουρ­γί­α του α­ντι­φα­σι­στι­κού με­τώ­που.