Το αποτέλεσμα αυτού του συναγωνισμού ανάμεσα στους αγοραστές και τους πωλητές θα εξαρτηθεί από την κατάσταση που υπάρχει στα δύο μέρη του συναγωνισμού που αναφέρθηκαν, δηλαδή αν θα είναι πιο δυνατός ο συναγωνισμός μέσα στο στρατό των αγοραστών ή ο συναγωνισμός μέσα στο στρατό των πωλητών… Τη νίκη ενάντια στον αντίπαλο θα την κερδίσει η μάζα του στρατού, που στις μονάδες της γίνεται το μικρότερο αλληλοφάγωμα» (Μαρξ: Μισθωτή εργασία και κεφάλαιο»).
Όπως προκύπτει από τα αποτελέσματα του πληροφοριακού συστήματος «ΕΡΓΑΝΗ» του ΟΑΕΔ, κατά το μήνα Οκτώβριο 2017 καταγράφεται μείωση της μισθωτής απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα, καθώς προκύπτει αρνητικό ισοζύγιο προσλήψεων – αποχωρήσεων κατά 98.420 θέσεις εργασίας. “Από τη σύγκριση των στοιχείων των δύο μηνών, Οκτώβριος 2017 και Οκτώβριος 2016, προκύπτει μειωμένη επίδοση κατά 15.610 λιγότερων θέσεων εργασίας για τον Οκτώβριο 2017 αρνητικό ισοζύγιο (-98.420) θέσεων εργασίας έναντι αρνητικού ισοζυγίου (-82.810) τον Οκτώβριο του 2016” (ΕΡΓΑΝΗ, Ροές μισθωτής απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα). Το υψηλό ποσοστό της ανεργίας, που είναι συνέπεια του παραγωγικού σαμποτάζ το οποίο διεξάγει αμείωτα για πάνω από 30 χρόνια το ρωσόδουλο διακομματικό μπλοκ στη χώρας μας, αυξάνει τον ανταγωνισμό στο στρατόπεδο των πωλητών εργατικής δύναμης, δηλαδή της εργατικής τάξης και αυτό έχει σαν άμεσο αποτέλεσμα την πτώση των μισθών, των μεροκάματων και την επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων. Η πτώση των μισθών, που όπως φαίνεται δεν έχει πια κατώτατο όριο στην Ελλάδα, και η επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων εντάθηκε τα τελευταία 7 χρόνια με δραματικό τρόπο, δηλαδή τα χρόνια της αναπόφευκτης εξαιτίας του σαμποτάζ χρεωκοπίας η οποία συνοδεύτηκε από μεγαλύτερο δυνάμωμα του σαμποτάζ, από νέες μορφές χρεωκοπίας (χρεωκοπία και ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών) και από νέα υπερχρέωση της χώρας (αύξηση του χρέους παρά τη διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του). Αυτό αποτυπώνεται στα παρακάτω γραφήματα που ακολουθούν. Τα στοιχεία είναι από το σύστημα ΕΡΓΑΝΗ (http://efka.gov.gr/_stats/stat_report.cfm), αφορούν τον Ιανουάριο κάθε έτους και αφορούν μόνον τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας.
Στο γράφημα παρακάτω βλέπουμε την εξέλιξη της απασχόλησης. Όπως φαίνεται εύγλωττα μεταξύ 2012 και 2017 η αύξηση του αριθμού των εργαζομένων πλήρους απασχόλησης είναι 74.694, ενώ αντίθετα η αύξηση του αριθμού των εργαζομένων μερικής ή εκ περιτροπής απασχόλησης είναι 259.793 δηλαδή μέσα στα τελευταία πέντε χρόνια ο αριθμός τους έχει διπλασιαστεί. Ή για να το πούμε αλλιώς το 2012 το ποσοστό των εργαζόμενων που ήταν μερικής ή εκ περιτροπής απασχόλησης σε σχέση με αυτούς της πλήρους ήταν το 25%. Το 2017 ήταν το 44%. Δηλαδή όταν καμαρώνουν οι συριζαίοι ότι ρίξανε την ανεργία λένε ψέματα γιατί η ανεργία που μείωσαν εξουδετερώνεται και με το παραπάνω από την πελώρια ανεργία που κρύβεται μέσα στη μερική απασχόληση.
Αυτή η κρυφή αύξηση της ανεργίας έχει επίσης σαν αποτέλεσμα οι εργασιακές σχέσεις να χειροτερεύουν ολοένα. Γιατί όπως είπαμε παραπάνω η ανεργία, που μεγαλώνει τον ανταγωνισμό στο στρατόπεδο των εργατών, κάνει ακόμη χειρότερη και πιο απάνθρωπη την εκμετάλλευση τους από τα αφεντικά. Προσλαμβάνεται ένας εργάτης για λίγες ώρες δουλειάς και τελικά δουλεύει πολύ περισσότερες ώρες από όσες έχουν συμφωνηθεί. Χωρίς να πληρώνεται και χωρίς να του κολλάνε ένσημα. Προσλαμβάνεται για 4 ώρες δουλειάς και δουλεύει τελικά έξι και οκτώ ώρες δουλειάς χωρίς βέβαια να πληρώνεται υπερωρία.
Η απειλή της ανεργίας είναι πανταχού παρούσα και η εργατική τάξη χωρίς το κόμμα της, αλλά έχοντας μπροστά της να της λένε ψέματα κόμματα ψευτοαριστερά και ψευτο-κομμουνιστικά είναι ακόμη ανήμπορη να αντιδράσει.
Στο επόμενο διάγραμμα φαίνεται η εξέλιξη του μέσου μικτού μισθού για τις δύο κατηγορίες των εργαζομένων.
Αν και ο αριθμός των εργαζομένων αυξήθηκε ελαφρά εν τούτοις ο μέσος μισθός ελαττώνεται σταθερά από το 2012. Και αυτό οφείλεται στο υψηλό ποσοστό της ανεργίας, δηλαδή στο μεγάλο ανταγωνισμό μεταξύ των πωλητών της εργατικής δύναμης, δηλαδή των εργατών. Το ύψος των μισθών είναι ακόμη χειρότερο για τους νέους εργαζόμενους μεταξύ 15-24 ετών, αρκετά πιο κάτω από το μέσο μισθό. Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιεύονται στην Καθημερινή της 30 Ιουλίου:
«1. Στη χειρότερη μοίρα, όπως θα αναμενόταν άλλωστε, βρίσκονται οι νεότεροι εργαζόμενοι ηλικίας 19 ετών και κάτω. Οι ασφαλισμένοι της ηλικιακής ομάδας 15-19 ετών είναι μόλις 33.000 άτομα και η μέση αμοιβή διαμορφώνεται στα 315,34 ευρώ μεικτά ή στα 264,88 ευρώ αν αφαιρεθούν οι ασφαλιστικές εισφορές του εργαζομένου. Βέβαια, συγκριτικά με τα προ κρίσης επίπεδα, οι αμοιβές εμφανίζουν τη μεγαλύτερη ποσοστιαία μείωση από όλες τις ηλικιακές ομάδες. Το 2009, οι νέοι ηλικίας 18 ετών εισέπρατταν 548 ευρώ μεικτά (κατά μέσο όρο), κάτι που σημαίνει ότι από τότε μέχρι σήμερα έχουν χάσει το 42% του μισθού τους.
2. Ανάλογη είναι η εικόνα και στους νέους ηλικίας 20 ετών. Στην ηλικιακή ομάδα 20-24 ετών, η μέση αμοιβή έχει υποχωρήσει στα 454 ευρώ μεικτά ή στα 381 ευρώ καθαρά. Σε σύνολο περίπου δύο εκατομμυρίων ασφαλισμένων μισθωτών στο ΙΚΑ, στην ηλικιακή ομάδα των 20-24 ετών ανήκουν αυτήν τη στιγμή 178.000 άτομα, δηλαδή περίπου οι 8 στους 100. Και για τους ηλικίας 20 ετών, η μέση μείωση αποδοχών ανέρχεται στο 42% συγκριτικά με τον Δεκέμβριο του 2009».
Στην εξέλιξη του μέσου μισθού δεν συμπεριλαμβάνεται όπως είναι φυσικό η μαύρη εργασία, που είναι πολύ μεγάλης έκτασης στην Ελλάδα και για την οποία κανένα κόμμα δεν μιλά. Οι σύγχρονοι μισθωτοί σκλάβοι δουλεύουν σε συνθήκες γαλέρας χωρίς υγιεινή στους χώρους δουλειάς, χωρίς ένσημα και με μεγάλη απλήρωτη εργασία. Και δεν εννοούμε την υπεραξία που παράγει ο εργάτης και που εκμεταλλεύεται ο καπιταλιστής. Εννοούμε τις παραπάνω από τις συμφωνημένες ώρες.
Το ρωσόδουλο σαμποταριστικό διακομματικό καθεστώς έχει παραδώσει την εργατική τάξη, ντόπια και ξένη, δεμένη χειροπόδαρα στην αστική τάξη μεγάλη και μικρή, που επιβιώνει προσκυνώντας τα νέα ρωσοκινέζικα αφεντικά της χώρας ξεσπώντας τα προβλήματά της από το σαμποτάζ πάνω στο προλεταριάτο. (Βέβαια σε αρκετές περιπτώσεις τα τελευταία χρόνια χρεωκοπούν άσχημα και μέλη της μεσαίας και μικρής αστικής τάξης που περνάνε και αυτά στο προλεταριάτο).
Στο επόμενο διάγραμμα φαίνεται το εκατοστιαίο ποσοστό των εργαζομένων πλήρους ή μερικής απασχόλησης επί του αριθμού των νέων προσλήψεων, που είναι το πιο καταπληκτικό στοιχείο γιατί δείχνει ότι οι νέες προσλήψεις είναι πια προσλήψεις πεινασμένων δούλων.
Γίνεται φανερό ότι το ποσοστό της μερικής ή εκ περιτροπής απασχόλησης αυξάνει σταθερά παρά τα αντιθέτως λεγόμενα από τους σαμποταριστές για την περίοδο της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ οι νέες προσλήψεις πλήρους απασχόλησης έχουν αντιστραφεί σε ποσοστό και είναι ασύλληπτα χαμηλότερες σε ποσοστό από τις προσλήψεις μερικής ή εκ περιτροπής απασχόλησης.
Η κατάσταση των εργαζομένων θα ήταν ακόμη χειρότερη αν ένας μεγάλος αριθμός ατόμων δεν έφευγαν από τη χώρα, αλλά παρέμεναν σαν άνεργοι σε αυτήν, χειροτερεύοντας ακόμη πιο πολύ τους μισθούς και τις εργασιακές σχέσεις. «Σύμφωνα με την έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος για το 2015, ο αριθμός των νέων ηλικίας 25-39 ετών που έφυγαν από την Ελλάδα την περίοδο 2008-2013 ανέρχεται σε «σχεδόν 223.000» νέους. Η έρευνα του καθηγητή του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας Λόη Λαμπριανίδη για την LSE, που ολοκληρώθηκε τον Ιούνιο του 2015, δείχνει ότι ο αριθμός των ελλήνων πτυχιούχων που ζουν και εργάζονται στο εξωτερικό ανέρχεται στις 185.338. Οι 139.041 από αυτούς έφυγαν μετά το 2010» (ΒΗΜΑ, 29-5).
Η χώρα θα μετατραπεί σε μια απέραντη γαλέρα, όπως ακριβώς είναι οι εργασιακές σχέσεις στο λιμάνι του Πειραιά που ξεπουλήθηκε στους κινέζους ιμπεριαλιστές.
Η φυγή στελεχικού δυναμικού ή η καταστροφή των ζωντανών παραγωγικών δυνάμεων
Σύμφωνα με την παραπάνω έρευνα του Λαμπριανίδη «Πάνω από το 70% όσων έφυγαν είναι κάτοχοι διδακτορικού και μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών». Έτσι η χώρα αποστερείται των ειδικευμένων στελεχών που είναι αναγκαία για τη λειτουργία της οικονομίας της στο επίπεδο των ειδικών και της πιο ανεπτυγμένης τεχνολογικής και επιστημονικής δουλειάς. Η μαζική έξοδος των ελλήνων επιστημόνων στο εξωτερικό ερμηνεύθηκε αρχικά αποκλειστικά σαν αντίδραση στο κύμα της ανεργίας που σάρωνε τη χώρα από την εκτεταμένη αποβιομηχάνισή της εξαιτίας του πολύχρονου σαμποτάζ στην οικονομία της. Ωστόσο, τα στοιχεία της έρευνας της ICAP, που πραγματοποιήθηκε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά το 2016 σε ένα δείγμα 853 επιστημόνων σε 49 χώρες του κόσμου μεταξύ των ελλήνων μεταναστών δίνουν μια διαφορετική εικόνα. «Το 40% των ερωτηθέντων ανέφεραν ως κύριο λόγο που τους ώθησε στην πόρτα της εξόδου από την Ελλάδα την αναξιοκρατία και τη διαφθορά. Ακολούθησαν η οικονομική κρίση (37%), η προοπτική εξέλιξης (34%) και η αδυναμία εύρεσης εργασίας (24%). Είναι αξιοσημείωτο ότι η διαφθορά και η αναξιοκρατία ήταν στην κορυφή της σχετικής λίστας και το 2015, παρά το γεγονός ότι ο κατάλογος των ερωτηθέντων ανανεώθηκε κατά 60%. Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι, ενώ στην έρευνα του 2015 το ποσοστό όσων ήταν στην κατηγορία παραμονής στη χώρα για διάστημα 0-2 έτη ήταν 25%, το 2016 ανήλθε σε ποσοστό 36%, δείγμα του ότι η διαρροή νέων επιστημόνων συνεχίζεται αμείωτη… Στα στοιχεία αυτά θα πρέπει να προσμετρηθεί και η αυξανόμενη τάση των αποφοίτων των ελληνικών πανεπιστημίων για αναζήτηση μιας καλύτερης επαγγελματικής προοπτικής στο εξωτερικό, όπως έδειξε πρόσφατη έρευνα της Κάπα Research. Επτά στους δέκα αποφοίτους επιθυμούν να φύγουν στο εξωτερικό για να εργαστούν».
Όπως έχουμε δείξει και σε άλλα άρθρα στη Νέα Ανατολή, η διαφθορά και η αναξιοκρατία έχουν πολιτικές ρίζες και είναι σύμφυτες με το διεφθαρμένο καθεστώς των σαμποταριστών που έχουν σαν επικεφαλής τους την ψευτοαριστερά.
Το ρωσόδουλο καθεστώς αφού ξεπουλά τη χώρα στα νέα αφεντικά, δεν κάνει τίποτα για να επιστρέψουν στη χώρα. Αυτό είναι σύμφωνο με την αποικιοποίηση της χώρας γιατί τα νέα ρωσοκινέζικα αφεντικά δεν θέλουν παρά ελάχιστα ντόπια στελέχη για τις δουλειές τους.
Μεγαλώνει το ποσοστό των μακροχρόνια ανέργων
Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ του δευτέρου τριμήνου του 2017 οι μακροχρόνια άνεργοι ανέρχονται σε 752.000 άτομα, δηλαδή σε ποσοστό 74%, επί του συνολικού αριθμού του 1.016.600 ανέργων. Αυτό είναι το δεύτερο ψηλότερο ποσοστό των μακροχρόνια ανέργων που έχουν καταγραφεί στο δεύτερο τρίμηνο του έτους τα 10 τελευταία έτη, δηλαδή την περίοδο 2008-2017 (http://www.naftemporiki.gr/25-9).
Από τα ίδια στοιχεία προκύπτει ότι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, δηλαδή το 35,3% του συνολικού αριθμού των ανέργων, δηλαδή 359.700 άτομα, είναι εκτός αγοράς εργασίας για περισσότερα από τέσσερα έτη.
Ο παρακάτω πίνακας απεικονίζει τον αριθμό των ανέργων σύμφωνα με τα χρόνια ανεργίας.
Αυτή η μακροχρόνια ανεργία στραγγαλίζει το πνεύμα του άνεργου, τον κάνει να νιώθει δυστυχής και ανίκανος για δουλειά, τον ταπεινώνει, του σκοτώνει τις δεξιότητές του και καταστρέφει τις γνώσεις του. Και αυτό έχει συνέπεια να δυσκολεύεται στη συνέχεια να βρει δουλειά ανάλογη των προσόντων του και των δεξιοτήτων του.
Όμως πέρα από αυτό είναι άμεση υλική ανάγκη ο άνεργος να ζήσει, ιδιαίτερα ο μακροχρόνιος άνεργος.
Το ρωσόδουλο καθεστώς δεν δίνει ούτε ένα επίδομα ανεργίας για αυτούς τους ανθρώπους και γενικά για όλους τους ανέργους. Κυριολεκτικά τους σκοτώνει και το κάνει με πρόγραμμα γιατί μόνο έτσι μπορεί να τσακίσει τους μισθούς αλλά και να κάνει τους άνεργους υποχείρια των φασιστικών και σοσιαλφασιστικών συμμοριών.
Γι αυτό σαν βασικό μέρος της πολιτικής πάλης μας ενάντια στην αποικιοποίηση της χώρας πρέπει να δώσουμε την πάλη για επίδομα ανεργίας για όλους τους ανέργους. Ακόμα και μέσα στο σαμποτάζ και στην αποεπένδυση υπάρχουν πλούσιοι, εύποροι και φτωχοί βυθισμένοι στην πείνα και στην εξαθλίωση. Οι πρώτοι πρέπει να πληρώσουν πολλά, οι δεύτεροι λιγότερα και οι τρίτοι πρέπει να επαναστατήσουν και να αποσπάσουν τουλάχιστον το δικαίωμα της επιβίωσης που δεν είναι τα εντελώς γελοία, προκλητικά ανεπαρκή χριστουγεννιάτικα μερίσματα που δίνει σαν λεφτά για κάλαντα ο αρχισαμποταριστής παραγωγός ανέργων Τσίπρας.