Η Ευρωπαϊκή Στατιστική Αρχή στη μελέτη της εξετάζει την οικονομική αδυναμία των πολιτών να καλύψουν τα έξοδα για ένα συγκεκριμένο σύνολο προϊόντων και υπηρεσιών και θεωρεί ως «σοβαρή υλική υστέρηση» την αδυναμία τους να αντεπεξέλθουν οικονομικά ή στερούνται τουλάχιστον 3 από τον παρακάτω κατάλογο 9 αγαθών και υπηρεσιών: – Πληρωμή πάγιων λογαριασμών, όπως ενοίκιο ή δόση δανείου, πάγιοι λογαριασμοί (ηλεκτρικού ρεύματος, νερού, αερίου κλπ.), δόσεις πιστωτικών καρτών ή δόσεις δανείου για οικοσκευή, διακοπές κλπ., ή αγορές με δόσεις κύριας κατοικίας – Διακοπές για μία εβδομάδα – Διατροφή που να περιλαμβάνει κάθε δεύτερη ημέρα κοτόπουλο, κρέας, ψάρι ή λαχανικά ίσης θρεπτικής αξίας – Έκτακτες αλλά αναγκαίες δαπάνες αξίας, περίπου, 540 ευρώ – Τηλέφωνο (περιλαμβάνεται και το κινητό τηλέφωνο) – Έγχρωμη τηλεόραση – Πλυντήριο ρούχων – ΙΧ επιβατηγό αυτοκίνητο – Ικανοποιητική θέρμανση (http://www.statistics.gr/documents/20181/7146186/LivingConditionsInGreece_0318.pdf/e0a6a753-59b3-4d7b-85c0-2a8ffe0ae3c9, σελίδα 44).
«Τα τελευταία -επίσημα- στοιχεία του υπουργείου Εργασίας (ΕΦΚΑ) δείχνουν ότι με μισθό μόλις 383 ευρώ μεικτά καλείται να ζήσει σχεδόν ένας στους τρεις εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα καθώς απασχολείται με ευέλικτες μορφές εργασίας. Σε σύνολο σχεδόν 2,2 εκατομμυρίων εργαζόμενων, περισσότεροι από 657.000 έχουν συμβάσεις μερικής απασχόλησης, με το μέσο ημερομίσθιό τους να είναι κάτω από το μισό των αντίστοιχων ημερήσιων αποδοχών που λαμβάνουν όσοι έχουν πλήρες ωράριο» (http://www.tanea.gr/11-4).
Η ελαστική εργασία, η οποία αμείβεται πολύ χαμηλά, ενώ πολλές φορές η διάρκεια και η έντασή της είναι όση και της πλήρους απασχόλησης, είναι πια το πιο διαδεδομένο και το πιο αναπτυσσόμενο φαινόμενο στην αγορά εργασίας. Σύμφωνα με το σύστημα ΕΡΓΑΝΗ (του υπουργείου Εργασίας, αν και σωστότερο θα ήταν του υπουργείου Ανεργίας), το πρώτο τρίμηνο του έτους το 53% των προσλήψεων έγινε με συμβάσεις μερικής ή εκ περιτροπής εργασίας. Συμβάσεις πλήρους απασχόλησης έχουν περίπου 1,5 εκατομμύρια εργαζόμενοι σε ιδιωτικές επιχειρήσεις με τις μέσες μεικτές αποδοχές τους να είναι περίπου 1.148 ευρώ το μήνα (περίπου 800 καθαρά). «Ο μέσος μισθός για τους 2,19 εκατομμύρια μισθωτούς σε κοινές επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα μετά βίας υπερβαίνει τα 920 ευρώ» (στο ίδιο, το ποσό είναι μικτά).
Όσον αφορά στις συντάξεις η οικονομική εξαθλίωση είναι ακόμη χειρότερη αφού 1,16 εκατ. συνταξιούχοι σήμερα ζουν με κύρια σύνταξη της εξαθλίωσης με μόλις 364 ευρώ. Ειδικότερα κύριες συντάξεις της εξαθλίωσης εισπράττουν σχεδόν οι μισοί συνταξιούχοι στη χώρα. Είναι ενδεικτικό από τα στοιχεία του συστήματος “Ήλιος” του υπουργείου Εργασίας για το Φεβρουάριο του 2018, τα οποία και δείχνουν τη ζοφερή πραγματικότητα στην οποία ζουν οι συνταξιούχοι, οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις αναγκάζονται να συνεισφέρουν και στον προϋπολογισμό των παιδιών τους, ενώ από την 1/1/2019 θα τους περικοπεί και η “προσωπική διαφορά”. Σύμφωνα με το σύστημα “Ήλιος” μέχρι 500 ευρώ κύρια σύνταξη εισπράττουν 1.157.539 συνταξιούχοι. Από αυτές τις συντάξεις οι 612.933 είναι συντάξεις γήρατος με μέσο όρο αποδοχών τα 371,88 ευρώ, 395.359 είναι οι συντάξεις λόγω θανάτου (συντάξεις χηρείας) με 333,62 ευρώ μέσες αποδοχές,143.615 είναι οι αναπηρικές συντάξεις με μέσο όρο 386,48 ευρώ, ενώ 5.632 είναι λοιπές συντάξεις με μέσες αποδοχές 190,27 ευρώ (http://www.idika.gr/ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ_2018.pdf).
Η βασική αιτία της πτώσης των μισθών και αναπόφευκτα των συντάξεων είναι αποτέλεσμα του μακροχρόνιου σαμποτάζ που πραγματοποιείται ουσιαστικά με την έγκριση όλων των κομματικών ηγεσιών αν και ο μεγαλύτερος δήμιος της παραγωγής είναι η κυβέρνηση Τσίπρα. Το αποτέλεσμα του σαμποτάζ φαίνεται στην πτώση στο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (GDP) που είναι το σύνολο όλων των υπηρεσιών και αγαθών που παράγει μια οικονομία σε διάστημα ενός έτους, εκφρασμένο σε χρηματικές μονάδες, αλλά πολύ περισσότερο φαίνεται στην πτώση των επενδύσεων. Αυτή δεύτερη η πτώση στα χρόνια της κρίσης είναι ασύλληπτη και δείχνει το πόσο άσχημο είναι αυτό που έρχεται εφόσον οι παραγωγικές επενδύσεις συνεχίζουν να σαμποτάρονται. Ο παρακάτω πίνακας δείχνει στην πρώτη στήλη το ΑΕΠ της χώρας μας τα τελευταία χρόνια και ταυτόχρονα (στη δεύτερη στήλη) τον Ακαθάριστο Σχηματισμό του Παγίου Κεφαλαίου (GFCF). Ο GFCF είναι ένα στοιχείο στον υπολογισμό του ΑΕΠ που για κάθε λογιστική περίοδο μας δείχνει πόσο από την αξία που προστίθεται στην οικονομία επενδύεται σε πάγια αντί να καταναλώνεται, συμπεριλαμβανομένων και των δημοσίων επενδύσεων.
Εξαίρεση αποτελούν οι αγορές και οι πωλήσεις γης καθώς και η κατανάλωση των παγίων περιουσιακών στοιχείων (απόσβεση) που δεν υπολογίζονται στο μέγεθος αυτό. Στην τρίτη στήλη του πίνακα βλέπουμε το λόγο GFCF/ GDP, ο οποίος μας δείχνει το επί τοις εκατό ποσοστό του ΑΕΠ που επενδύεται πάγια σε μια οικονομία και αποτελεί το πιο βαθύ μέτρο σύγκρισης της οικονομικής κατάστασης κάθε χώρας, λαμβάνοντας υπόψη το μέγεθος της οικονομίας της.
Παρατηρούμε μια δραστική μείωση του ποσοστού του ΑΕΠ που επενδύεται μετά το ξεκίνημα της κρίσης το 2008. Οι σοσιαλφασίστες σαμποταριστές που βρίσκονταν κάθε φορά στην κυβέρνηση αντί να πάρουν μέτρα για την αύξηση των επενδύσεων έκαναν ακριβώς το αντίθετο. Η χώρα μας για «την περίοδο 2007-2016 εμφανίζει τη μεγαλύτερη συνολική μείωση του δείκτη GFCF μεταξύ των χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης με 68,6% (από το 26,01 στο 11,74) και ακολουθούν σε απόσταση η Ισπανία (με -36,7%), η Λετονία (με -34,3%), η Σλοβενία (με -30,7%) και η Πορτογαλία (με -29,5)» (http://www.kathimerini.gr/26-12-17). Αυτό το καταπληκτικό όσο και ανησυχητικό ποσοστό πτώσης γενικά δεν το προβάλλουν οι περισσότεροι έλληνες οικονομικοί αναλυτές, ούτε και οι ευρωπαίοι που συνήθως κανακεύουν την κυβέρνηση Τσίπρα για να πουν στις διεθνείς αγορές ότι όλα πάνε καλά στην Ελλάδα και μην ανησυχείτε για ένα ελληνικό κραχ ή ένα κραχ στην ΕΕ οπότε και για μια πτώση του Ευρώ. Γι αυτό το λόγο το νούμερο που κυκλοφορεί παγκοσμίως για να δείξει την ελληνική πτώση της παραγωγής στα χρόνια της κρίσης λόγω χρεωκοπίας, δηλαδή μεταξύ 2009-2017, είναι το 25% της πτώσης του ΑΕΠ. Κι αυτό το νούμερο είναι το μεγαλύτερο από κάθε άλλη χώρα που μπήκε στα προγράμματα της διάσωσης αλλά και το μεγαλύτερο στην ιστορία της ΕΕ. Όμως το αληθινά τερατώδες και αληθινά ανησυχητικό για το μέλλον της χώρας νούμερο είναι αυτό το ασύγκριτο σε σχέση με κάθε άλλη χώρα ποσοστό 68,6% της πτώσης στις επενδύσεις σε πάγια κεφάλαια.
Αυτό το ποσοστό μπορεί κανείς να το νιώσει εμπειρικά από τους όλο και πιο έντονους κραδασμούς του αυτοκινήτου του από τα χαλασμένα και ασυντήρητα οδοστρώματα των δρόμων μικρής και μεσαίας κυκλοφορίας όλων των πόλεων της χώρας, επειδή συντρίφτηκαν από τους σαμποταριστές οι δημόσιες επενδύσεις. Αλλά και στα πεζοδρόμια μπορεί να το παρατηρήσει κάποιος διαπιστώνοντας ότι είναι καλύτερα να περπατάει κοιτώντας διαρκώς κάτω παρά μπροστά, για να μην βρεθεί με καμιά ρήξη μηνίσκου εγκλωβισμένος στις όλο και πιο κατεστραμμένες πλάκες των πεζοδρομίων.