Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Είχαμε εκτιμήσει σε προηγούμενο άρθρο μας που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα μας στις 27/9/2018 (http://oakke.gr/esoteriki-politiki/item/1052-) ότι η όψιμη φιλοδυτική μεταμφίεση της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας εξυπηρετεί το σχέδιο απορρόφησης της γειτονικής Τουρκίας από το ρωσοκινεζικό πολεμικό άξονα.

Ποτέ μια τόσο μεγάλη σφαγή, όσο αυτή των χιλιάδων αθώων αμάχων του Μανχάταν δεν είχε τόσο κρυμμένο το δράστη της. Αυτό είναι που την κάνει ξεχωριστή από ιστορική άποψη και από αυτό το σημείο πρέπει να ξεκινήσει η πολιτική της ανάλυση. 

H εισβολή των ταγμάτων εφόδου του Τραμπ στο Καπιτώλιο είναι μια ιστορικής σημασίας επίθεση του φασισμού σε μια χώρα που αν και ιμπεριαλιστική δεν είχε ποτέ στη σύγχρονη ιστορία της αντιμετωπίσει τη σοβαρή αμφισβήτηση των πιο στοιχειωδών δημοκρατικών μορφών διακυβέρνησης και πιο ειδικά της αρχής της ομαλής εναλλαγής των πολιτικών κομμάτων στην εξουσία. Αυτή η εναλλαγή έχει αμφισβητηθεί πριν την εισβολή από τον ισχυρισμό του απερχόμενου προέδρου ότι η προεδρία Μπάιντεν έχει κλαπεί από τον ίδιο, οπότε παρόλο που είναι πια δεδομένη από άμεση πρακτική άποψη αυτή η προεδρία θα αντιμετωπίζεται από ένα μεγάλο κομμάτι του αμερικανικού λαού σαν προεδρία ενός σφετεριστή και θα εμποδίζεται σε κάθε βήμα της και με κάθε δυνατή μορφή.

Η συμμετοχή της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας στη σχεδίαση, ανάπτυξη και παραγωγή των Νατοϊκών πυραύλων Evolve SeaSparrow Missile (ESSM Block 1) χρονολογείται από τα μέσα της δεκαετίας του ’90. Το ελληνικό πολεμικό ναυτικό χρησιμοποιεί επιχειρησιακά τον πύραυλο RIM-162 ESSM Block 1 ως αντιαεροπορική άμυνα 4 φρεγατών ενώ τον Αύγουστο του 2017 η αμερικανική Raytheon ανακοίνωσε ότι έχουν παραδοθεί ήδη 2000 πύραυλοι και ότι η παραγωγή τους θα συνεχιστεί και μετά το 2017. Σήμερα η συμμετοχή αφορά το εξελιγμένο μοντέλο ESSM Block 2 με νέο σύστημα κατεύθυνσης που ενσωματώνει ενεργό δύο διαμορφώσεων και ημιενεργό ραντάρ, με αποτέλεσμα να μπορεί να κατευθύνεται στο στόχο αυτόνομα χωρίς να εξαρτάται από το πολεμικό πλοίο.

Η απόφαση για τη μεταφορά της αμερικάνικης πρεσβείας από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ αποτελεί μια προβοκάτσια ιστορικών διαστάσεων, με την οποία ο Τραμπ κλιμακώνει τη ρατσιστική αντιμουσουλμανική εκστρατεία του και είναι ρυθμισμένη έτσι ώστε να στείλει στο παγκόσμιο φασιστικό, αντισημιτικό στρατόπεδο, το οποίο οικοδομεί ο νεοχιτλερικός άξονας Ρωσίας- Κίνας υπό την ηγεσία της πρώτης, ένα δισεκατομμύριο διακόσια εκατομμύρια μουσουλμάνων, και με πιο μεγάλο φανατισμό ανάμεσά τους τα 350 εκατομμύρια των Αράβων.

Η ελληνική αστική τάξη κι ακόμη περισσότερο η φιλοϊμπεριαλιστική ελληνική ψευτοαριστερά, δηλαδή ο σοσιαλφασισμός, δεν είχαν ποτέ αντιιμπεριαλιστικές τάσεις και σκοτούρες. Ήξεραν πάντα, η πρώτη να ξεπουλιέται στον κυρίαρχο ηγεμονιστή κι αργότερα ιμπεριαλιστή κάθε εποχής ή ακόμη χειρότερα στη μεγάλη εκείνη δύναμη που μυριζόταν ότι βαδίζει προς την κυριαρχία, η δε δεύτερη να αποτελεί από το 1956 τσιράκι των Ρώσων σοσιαλμπεριαλιστών μεγαλοαστών και αργότερα (λόγω υποταγής στις διεθνείς συμμαχίες της φασιστικής Μόσχας) και των Κινέζων ομολόγων τους.

  Για μια ακόμη φορά το διπλωματικό ενδιαφέρον των ισχυρών ιμπεριαλιστικών χωρών έχει επικεντρωθεί στο πυρηνικό πρόγραμμα της Βόρειας Κορέας.

  Η ήττα του ρεπουμπλικανικού Μιτ Ρόμνεϋ στις τελευταίες αμερικανικές προεδρικές εκλογές ήταν για το ρωσοκινεζικό επιθετικό άξονα ένα δώρο ανεκτίμητης, πιστεύουμε ιστορικής αξίας. Η υπερεπεμβατική πολιτική Ομπάμα ενάντια στον τρίτο κόσμο και μάλιστα υπέρ των ρωσόδουλων φασιστών του και η αγαστή συνεργασία του με την ίδια τη Ρωσία θα δυναμώσουν

Όλη η μισοφιλελεύθερη διανόηση του δυτικού μονοπωλίου σπάει το κεφάλι της με τη φυσιογνωμία και τις κινήσεις του Τραμπ, τον οποίο βαθιά απεχθάνεται αλλά ελάχιστα μπορεί να εξηγήσει, τουλάχιστον ως προς τον τρόπο που ξεδιπλώνει την γραμμή του στην παγκόσμια πολιτική και οικονομική σκακιέρα.

Δεν έχουν περάσει ούτε τρεις μήνες από τις πρώτες μέρες της αμερικανικής στρατιωτικής νίκης στο Ιράκ και η πιο ηλίθια υπερδύναμη δοκιμάζει εκεί τη μια ήττα μετά την άλλη και τη μια δυσάρεστη έκπληξη μετά την άλλη. Αυτές οι ήττες που