Επίσημη σελίδα ΟΑΚΚΕ

 Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Η. ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΚΕ ΟΑΚΚΕ ΣΤΗΝ EΡΤ ΣΤΙΣ 31 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

   

 

ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΑΚΚΕ ΣΤΙΣ 26 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

   

 

ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ

Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)

  Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής

1pag559

 

crisis russia

Άρθρα Αναφοράς

OAKKE WEB TV

Εκδόσες Μεγάλη Πορεία

ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

http://www.antinazi.gr/ 

www.antinazi.gr

ΑΝΤΙ ΝΑΖΙ

 

Ο προβοκατόρικος υπέρ της Χαμάς ρόλος της κυβέρνησης Νετανιάχου-Λίμπερμαν

Συνάντηση Νετανιάχου-Πούτιν στη Μόσχα το 2000 Συνάντηση Νετανιάχου-Πούτιν στη Μόσχα το 2000
Ό­λες οι ως τώ­ρα δι­πλω­μα­τι­κές νί­κες των προ­βο­κα­τό­ρων η­γε­τών της Χαμάς έ­χουν στο βά­θος να κά­νουν με το με­γά­λο σύμ­μα­χο του ρω­σι­κού σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­σμού που εί­ναι η κυ­βέρ­νη­ση συ­νερ­γα­σί­ας κύ­ρια α­νά­με­σα στο σο­βι­νιστι­κό κόμ­μα Λι­κού­ντ του πρω­θυ­πουρ­γού Μπ. Νε­τα­νιάχου και το ε­θνο­ρα­τσιστι­κό Γισ­ρα­έλ Μπε­ϊ­τε­νού του ρώ­σι­κης κα­τα­γω­γής και ε­θνο­ρα­τσι­στή υ­πουρ­γού ε­ξω­τε­ρι­κών Α. Λί­μπερ­μαν. Αυ­τή προ­έ­κυ­ψε
μέ­σα α­πό μια πο­λύ­χρο­νη πο­ρεί­α βίας και προ­βο­κα­τσιών στη διάρ­κεια της ο­ποί­ας η πιο δε­ξιά τά­ση της α­στι­κής τά­ξης του Ισ­ρα­ήλ έ­γινε πιο α­ντι­δρα­στι­κή κα­θώς προ­σπά­θη­σε να χρη­σι­μο­ποι­ή­σει τη δο­λο­φο­νι­κή βί­α της ρω­σο­κί­νη­της Χα­μάς προ­κει­μέ­νου τε­λι­κά να πλήξει ό­χι ε­κεί­νη αλ­λά τη Φα­τάχ και μέ­σω αυ­τής τη συ­γκρό­τη­ση α­νε­ξάρ­τη­του παλαι­στι­νια­κού κρά­τους. Η Χα­μάς εκ­με­ταλ­λεύ­τη­κε την προ­η­γού­με­νη α­ποχώ­ρηση του ισ­ρα­η­λι­νού στρα­τού και των ισ­ρα­η­λι­νών  ε­ποί­κων α­πό τη Γά­ζα (στα 2005) για να πά­ρει ε­κεί την πο­λι­τι­κή ε­ξου­σί­α και να δια­σπά­σει το πα­λαι­στι­νια­κό κρά­τος. Η συ­νέ­χι­ση της ε­πι­θε­τι­κό­τη­τάς της ε­νά­ντια στο Ισ­ρα­ήλ, σε συν­δυασμό με τη συμ­φι­λιω­τι­κή α­πέ­να­ντί της γραμ­μή του ρω­σό­φι­λου Α­μπάς, δια­δόχου του πα­λαι­στί­νιου πα­τριώ­τη-πα­ρά τα σο­βα­ρά οπ­πορ­του­νι­στι­κά λά­θη του- Για­σέρ Α­ρα­φάτ, ο­δή­γη­σε στην ά­νο­δο της α­κρο­δε­ξιάς στην ισ­ρα­η­λι­νή πο­λι­τική η­γε­σί­α.
Με τέ­τοιες δυ­νά­μεις στην ε­ξου­σί­α και στη Γά­ζα και στο Ισ­ρα­ήλ η πορεί­α προς τη θερ­μή σύ­γκρου­ση ή­ταν πια ζή­τη­μα χρό­νου και η αρ­χή έ­γι­νε ό­πως πά­ντα α­πό τη Χα­μάς με την α­πα­γω­γή και δο­λο­φο­νί­α των τριών ισ­ρα­η­λι­νών ε­φήβων στη Χε­βρώ­να. Αυ­τήν ι­σχυ­ρί­ζε­ται πως δεν την ορ­γά­νω­σε, ό­μως την κά­λυψε ο η­γέ­της της Χα­μάς, Χα­λέ­ντ Με­σά­αλ, συγ­χαί­ρο­ντας ευ­θέ­ως τους α­πα­γω­γείς για το κα­τόρ­θω­μά τους (βλ. Haaretz, 23/6). Στην ε­πι­χεί­ρη­ση για την α­νεύ­ρε­ση των α­παχθέ­ντων το Ισ­ρα­ήλ συ­νέ­λα­βε ε­κα­το­ντά­δες υ­πό­πτων, σχε­δόν το σύ­νο­λο των στελε­χών της Χα­μάς στη Δυ­τι­κή Ό­χθη, ο­ρι­σμέ­νοι εκ των ο­ποί­ων εί­χαν ανταλ­λα­χθεί πα­λιό­τε­ρα με τον ό­μη­ρο των ι­σλα­μο­φα­σι­στών στρα­τιώ­τη Γκι­λά­ντ Σα­λίτ. Σε α­ντί­ποι­να για τη δο­λο­φο­νί­α των 3 ισ­ρα­η­λι­νών ε­φή­βων, φα­σί­στες ισ­ρα­η­λι­νοί α­πή­γα­γαν και έ­κα­ψαν ζω­ντα­νό έ­ναν πα­λαι­στί­νιο έ­φη­βο στις 2/7. Συ­νε­λή­φθη­σαν έ­ξι ε­βραί­οι ύ­πο­πτοι αλ­λά το κύμα δια­μαρ­τυ­ρί­ας σά­ρω­σε την Πα­λαι­στί­νη. Τό­τε βρή­καν την ευ­και­ρί­α οι ι­σλα­μο­φα­σί­στες και στις 7/7 η Χα­μάς ε­ξα­πέ­λυ­σε ένα μπα­ράζ ρου­κε­τών στο Ισ­ρα­ήλ και, για πρώ­τη φο­ρά α­πό τη συμ­φω­νί­α ε­κε­χειρί­ας του ’12, α­νέ­λα­βε α­νοι­χτά την ευ­θύ­νη για την ε­πί­θε­ση, α­ξιώ­νο­ντας την α­πελευ­θέ­ρω­ση των υ­πό­πτων για τη δο­λο­φο­νί­α των τριών νε­ο­λαί­ων. Πά­νω ε­κεί άρ­χι­ζε η ισ­ρα­η­λι­νή ε­πι­χεί­ρη­ση με την ο­νο­μα­σί­α “Operation Protective Edge” κα­τά της Χα­μάς, η ο­ποία δρα σε συμ­μα­χί­α με άλ­λες φαιο­πρά­σι­νες και φαιο-”κόκ­κι­νες” ρω­σό­δου­λες οργα­νώ­σεις όπως εί­ναι η Ι­σλα­μι­κή Τζι­χά­ντ, το PFLP και το DFLP που ε­πί­σης συμ­μετέ­χουν στις ε­πι­θέ­σεις. 
Η Χα­μάς κά­νει ό­τι μπο­ρεί για να προ­βο­κά­ρει το Ισ­ρα­ήλ εμ­φα­νί­ζο­ντάς το σαν ε­γκλη­μα­τι­κό κρά­τος και η κυ­βέρ­νη­ση Νε­τα­νιά­χου-Λί­μπερ­μαν α­νταπο­κρί­νε­ται σε αυ­τή την κα­τη­γο­ρί­α με το να βομ­βαρ­δί­ζει πε­ριο­χές α­μά­χων. Δηλα­δή η Χα­μάς το­πο­θε­τεί τους ε­κτο­ξευ­τή­ρες της σε πολυ­σύ­χνα­στους χώ­ρους (νο­σο­κο­μεί­α, σχο­λεί­α, τζα­μιά) χρη­σι­μο­ποιώ­ντας τους α­μά­χους σαν αν­θρώπι­νη α­σπί­δα. Το Ισ­ρα­ήλ, που την έ­χει ξα­να­πά­θει στο πα­ρελ­θόν τώ­ρα, πριν βομ­βαρδίσει μια πε­ριο­χή, κα­λεί τους κα­τοί­κους της να την ε­γκα­τα­λεί­ψουν με τηλε­φω­νή­μα­τα, SMS, φυλ­λά­δια και βομ­βί­δες κρό­του για να ε­γκα­τα­λεί­ψουν τα κτί­ρια. Ό­μως α­πό τη μια δεν εί­ναι εύ­κο­λο για με­γά­λες μά­ζες να ε­γκα­τα­λεί­ψουν το χώ­ρο που ζουν σε σύ­ντο­μο διά­στη­μα και επει­δή δεν ξέ­ρουν που α­κρι­βώς θα βρουν σι­γου­ριά, α­πό την άλ­λη το Ισ­ρα­ήλ δεν ει­δο­ποιεί πά­ντα ώ­στε να αιφ­νι­διάσει την Χα­μάς και έ­τσι υ­πάρ­χουν πολ­λοί ά­μα­χοι νε­κροί, ι­διαί­τε­ρα γυ­ναι­κόπαι­δα, και ο α­ριθ­μός τους κα­θη­με­ρι­νά αυ­ξά­νε­ται.
Πά­ντως σε ε­πί­πε­δο πο­λι­τι­κού δόγ­μα­τος που υ­πάρ­χει πί­σω α­πό τους στρα­τιω­τι­κούς στό­χους κά­θε πλευ­ράς και πέ­ρα α­πό το ό­τι οι ισ­ρα­η­λι­νοί βομ­βαρ­δι­σμοί σκο­τώ­νουν πο­λύ πε­ρισ­σό­τε­ρους α­μά­χους α­πό τους ε­λά­χι­στους που σκο­τώ­νουν οι μη α­κρι­βείς πύ­ραυ­λοι της Χα­μάς, υ­πάρ­χει μια ποιο­τι­κή δια­φο­ρά α­νά­με­σα στα δυο στρα­τό­πε­δα: Η Χα­μάς σκο­τώ­νει ισ­ρα­α­η­λι­νούς α­μά­χους με τη λο­γι­κή ό­τι δεν πρέ­πει να υ­πάρ­χουν ε­βραί­οι κά­τοι­κοι στο Ισ­ρα­ήλ, δη­λα­δή με τη λο­γι­κή της γε­νο­κτο­νί­ας σε βά­ρος του ισ­ρα­η­λι­νού έ­θνους. Α­ντί­θε­τα το Ισ­ρα­ήλ δέ­χε­ται την ύ­παρ­ξη του πα­λαι­στι­νια­κού πλη­θυ­σμού και στην με­γά­λη πλειο­ψη­φί­α του και την ύ­παρ­ξη του α­νε­ξάρ­τη­του πα­λαι­στι­νια­κού κρά­τους. Βέ­βαια η ισ­ρα­η­λι­νή α­κρο­δε­ξιά τύ­που Μπε­ϊ­ντέ­νου αλ­λά και η τά­ση Νε­τα­νιά­χου στο Λι­κού­ντ δεν δέ­χο­νται στην ου­σί­α έ­να κα­νο­νι­κό πα­λαι­στι­νια­κό κρά­τος, ό­μως πέ­ρα α­πό το ό­τι αυ­τή η θέ­ση εί­ναι μειο­ψη­φι­κή στο Ισ­ρα­ήλ, ού­τε η ισ­ρα­η­λι­νή α­κρο­δε­ξιά έ­χει τη λο­γι­κή της γε­νο­κτο­νί­ας, ό­πως την έ­χει η Χα­μάς και γε­νι­κά οι σύγ­χρο­νοι α­ντι­ση­μί­τες.
 
Αλ­λά αυ­τά εί­ναι ψι­λά γράμ­μα­τα για τα δι­σε­κα­τομ­μύ­ρια των θε­α­τών της μα­το­βα­μέ­νης αυ­τής τη­λε­ο­πτι­κής πα­ρά­στα­σης. Μά­λι­στα τώ­ρα που οι ισ­ρα­η­λι­νές μά­ζες εί­ναι ό­λο και πιο φο­βι­σμέ­νες και θυ­μω­μέ­νες κα­τά των πα­λαι­στί­νιων γε­νι­κά κά­τω α­πό την ε­πί­δρα­ση της α­κρο­δε­ξιάς προ­πα­γάν­δας γί­νο­νται α­κό­μα πιο εύ­κο­λο πο­λι­τι­κό θύ­μα των α­ντι­ση­μι­τών. Χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά στη συ­νο­ρια­κή πό­λη Σντε­ρότ του Ισ­ρα­ήλ που δέ­χε­ται τις χει­ρό­τε­ρες ε­πι­θέ­σεις α­πό τη Χα­μάς οι κά­τοι­κοι μα­ζεύ­ο­νται σε έ­να λό­φο κά­θο­νται σε πο­λυ­θρό­νες και πα­ρα­κο­λου­θούν τους βομ­βαρ­δι­σμούς σα να βλέ­πουν ται­νί­α, τρώ­νε ποπ­κορ­ν και κά­θε τό­σο χει­ρο­κρο­τούν για έ­ναν εύ­στο­χο βομ­βαρ­δι­σμό σε βά­ρος της λωρί­δας της Γά­ζας. Τέ­τοιο    αι­μο­βό­ρο πλά­νο δύ­σκο­λα θα πέρ­να­γε έ­ξω α­πό τη Γά­ζα, ού­τε θα δια­δι­δό­ταν με μα­νί­α, ό­μως περ­νά­ει α­πό το α­κό­μα δη­μο­κρα­τι­κό Ισ­ρα­ήλ και δια­δί­δε­ται με μα­νί­α α­πό την πα­γκό­σμια νε­ο­χι­τλε­ρι­κή προ­πα­γαν­δι­στι­κή μη­χα­νή.
Να για­τί ο χα­μέ­νος της υ­πό­θε­σης εί­ναι το ρεύ­μα της πα­λαι­στι­νια­κής ε­θνι­κής α­νε­ξαρ­τη­σί­ας που εκ­φρά­ζει κά­θε φί­λος της συ­νύ­παρ­ξης των δύ­ο κρα­τών. Σή­με­ρα μό­νο το 10% των Πα­λαι­στι­νί­ων υ­πο­στη­ρί­ζει τον πα­λαι­στί­νιο πρό­ε­δρο Α­μπάς, κι αυ­τό ό­χι για­τί έ­κα­νε τη συμ­φι­λί­ω­ση με τους ι­σλα­μο­φα­σί­στες αλ­λά α­ντί­θε­τα για­τί συ­νερ­γά­ζε­ται α­στυ­νο­μι­κά με το Ισ­ρα­ήλ και για­τί πε­ριο­ρί­ζε­ται στις εκ­κλή­σεις σε Η­ΠΑ και Ε­Ε για να χα­λι­να­γω­γή­σουν το Ισ­ρα­ήλ (βλ. El Pais, 8/7). Α­ντί­θε­τα η Χα­μάς κερ­δί­ζει πο­λι­τι­κά κά­θε φο­ρά που σκο­τώ­νε­ται έ­νας Πα­λαι­στί­νιος ά­μα­χος α­πό ισ­ρα­η­λι­νή ρου­κέ­τα και μπο­ρεί να εκ­με­ταλ­λευ­τεί πο­λι­τι­κά α­κό­μα και τη δέ­σμευ­ση των μι­σθών της χα­μα­σί­τι­κης γρα­φειο­κρα­τί­ας α­πό το Ισ­ρα­ήλ και τον οι­κο­νο­μι­κό α­πο­κλει­σμό που έ­χει ε­πι­βά­λει αυ­τό μα­ζί με την Αί­γυ­πτο (φι­λι­κή προς τον Α­μπάς) στη λω­ρί­δα της Γά­ζας. 
Ο τρό­πος που διε­ξά­γε­ται η ισ­ρα­η­λι­νή ε­πι­χεί­ρη­ση, ό­πως α­πέ­δει­ξε και η προ­η­γού­με­νη το 2009 πο­λύ λί­γο θα πλή­ξει την πο­λι­τι­κο-στρα­τιω­τι­κή ι­σχύ της Χα­μάς. Το Ισ­ρα­ήλ μπο­ρεί να έ­χει α­σφά­λεια μό­νο αν βρει τρό­πους να κερ­δί­σει πο­λι­τι­κά τις πα­λαι­στι­νια­κές μά­ζες ξε­κινώ­ντας α­πό μια πραγ­μα­τι­κή συμ­μα­χί­α με τις πα­τριω­τι­κές πα­λαι­στι­νια­κές δυ­νά­μεις που α­να­γνω­ρί­ζουν την ύ­παρ­ξη του κρά­τους του Ισ­ρα­ήλ. Αυ­τό πα­λιό­τε­ρα δεν ή­ταν εύ­κο­λο για­τί η Χα­μάς εί­χε πε­ρισ­σό­τε­ρο γό­η­τρο πα­τώ­ντας στην κα­ταγ­γε­λί­α της υ­παρ­κτής δια­φθο­ράς της πα­λαι­στι­νια­κής αρ­χής στα κα­τε­χό­με­να. Ό­μως ε­δώ και αρ­κε­τά χρό­νια, ι­διαί­τε­ρα α­πό το 2007 και με­τά, που η Χα­μάς ά­σκη­σε τη δι­κιά της φα­σι­στι­κή, πο­λύ πιο διε­φθαρ­μέ­νη και κα­τα­πιε­στι­κή ε­ξου­σί­α στη Γά­ζα, που ά­σκη­σε ω­μή βί­α στη Φα­τάχ, και ο λα­ός της λω­ρί­δας δυ­στύ­χη­σε ό­σο πο­τέ, ε­νώ στη Δυ­τι­κή ό­χθη η κα­τά­στα­σή του βελ­τιώ­θη­κε υ­λι­κά, μια προ­σέγ­γι­ση Ισ­ρα­ήλ-Φα­τάχ ή­ταν δυ­να­τή. Αλ­λά μια τέ­τοια προ­σέγ­γι­ση προ­ϋ­πό­θε­τε πά­νω απ ό­λα τον τερ­μα­τι­σμό της ε­πέ­κτα­σης των ισ­ρα­η­λι­νών οι­κι­σμών στη Δυ­τι­κή ό­χθη και την πλή­ρη πο­λι­τι­κή ρή­ξη με τη Χα­μάς. Ό­μως οι σο­βι­νι­στές του Νε­τα­νιά­χου και  οι φα­σί­στες του ρώ­σου προ­βο­κά­το­ρα Λί­μπερ­μαν έ­κα­ναν το α­ντί­θε­το: συ­νέ­χι­σαν με πά­θος την ε­πέ­κτα­ση των οι­κι­σμών στα κα­τε­χό­με­να, ο­πό­τε γε­λοιο­ποί­η­σαν τη συ­νερ­γα­ζό­με­νη με αυ­τούς πα­λαι­στι­νια­κή αρ­χή, και ταυ­τό­χρο­να προ­σέγ­γι­ζαν με τρό­πο τη Χα­μάς ό­ταν πχ της έ­δι­ναν τη δυ­να­τό­τη­τα με πρό­σχη­μα την α­πε­λευ­θέ­ρω­ση του ισ­ρα­η­λι­νού στρα­τιώ­τη αιχ­μα­λώ­του της Σα­λίτ να  εμ­φα­νί­ζε­ται σαν πα­ρά­γο­ντας ει­ρή­νης αλ­λά και ε­θνι­κής νί­κης κα­θώς σε α­ντάλ­λαγ­μα του Σα­λίτ οι Νε­τα­νιά­χου-Λί­μπερ­μαν  α­πε­λευ­θέ­ρω­ναν ε­κα­το­ντά­δες ι­σλα­μο­φα­σί­στες της Χα­μάς.
 
Έ­να εύ­λο­γο ε­ρώ­τη­μα που βά­ζουν αρ­κε­τοί κα­λο­προ­αί­ρε­τοι άν­θρω­ποι εί­ναι πως δι­καιο­λο­γούν οι ισ­ρα­η­λι­νοί σο­βι­νι­στές στο λα­ό τους τη διαρ­κή επέ­κτα­ση των οι­κι­σμών που ση­μαί­νουν στην ου­σί­α ό­χι μό­νο συ­νέ­χι­ση της κα­τοχής αλ­λά και τον κα­τα­τε­μα­χι­σμό και τη διά­λυ­ση του πα­λαι­στι­νια­κού κράτους. Αυ­τοί λοι­πόν προ­βάλ­λουν κυ­ρί­ως το ε­πι­χεί­ρη­μα ό­τι μό­νο έ­τσι μπο­ρεί ο ισ­ρα­η­λι­νός πλη­θυ­σμός των υ­παρ­χό­ντων οι­κι­σμών αλ­λά και ό­λου του Ισ­ρα­ήλ να έ­χει στρα­τιω­τι­κή α­σφά­λεια αν πο­τέ το πα­λαι­στι­νια­κό κρά­τος ε­πιτε­θεί στο Ισ­ρα­ήλ. Στη βά­ση της λο­γι­κής αυ­τής το Ισ­ρα­ήλ κρα­τά­ει και τα υ­ψώ­μα­τα του Γκο­λάν α­πό τη Συ­ρί­α, αρ­νεί­ται να ε­πι­στρέ­ψει στα προ του πο­λέ­μου του 67 σύνο­ρα και ε­πι­διώ­κει να δια­πλα­τύ­νει τη στε­νή λω­ρί­δα ε­δά­φους του που βρί­σκεται με­τα­ξύ της Με­σο­γεί­ου και της Δυ­τι­κής Ό­χθης. Αυ­τή η λο­γι­κή πε­ρί “στρατη­γι­κού βά­θους”, που την ε­πι­κα­λού­νται συ­νή­θως ε­πε­κτα­τι­κές χώ­ρες ε­κτός α­πό α­ντι­δρα­στι­κή εί­ναι και α­νό­η­τη στην πε­ρί­πτω­ση του ση­με­ρι­νού Ισ­ρα­ήλ. Γιατί το Ισ­ρα­ήλ δεν έ­χει α­λη­θι­νό στρα­τη­γι­κό ε­χθρό το πα­λαι­στι­νια­κό κράτος, αλ­λά το ρω­σο­κι­νε­ζι­κό νε­ο­χι­τλε­ρι­κό ά­ξο­να. Αυ­τός ση­κώ­νει ό­πως και ο Χί­τλερ την α­ντι­ση­μι­τι­κή ση­μαί­α- αλ­λά έμ­με­σα με α­ντι­σιω­νι­στι­κό προ­κά­λυμ­μα- για να ε­νο­ποι­ή­σει ό­λες τις χώ­ρες και του λα­ούς του κό­σμου σε έ­ναν κα­τα­νο­η­τό κοι­νό  στό­χο, που εί­ναι ό­χι πια η εξό­ντω­ση των ε­βραί­ων γε­νι­κά αλ­λά η ε­ξόντω­ση του ισ­ρα­η­λι­νού κρά­τους, ως “κρά­τους δο­λο­φό­νου”, ως κρά­τους που εί­ναι τά­χα ταυ­τό­χρο­να κρά­τος των α­πα­ντα­χού Ε­βραί­ων αλ­λά, κυ­ρί­ως, κρά­τος δή­θεν κρυ­φός η­γέ­της ό­λων των δυ­τι­κών, “νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων” ι­μπε­ρια­λι­στι­κών κρα­τών, δη­λα­δή κρά­τος ε­ξου­σια­στής ό­λων των κρα­τών. Χά­ρη στις προ­βο­κά­τσιες που στή­νουν οι ρώ­σοι νε­ο­χι­τλε­ρι­κοί μέ­σω των ι­σλα­μο­να­ζι­στών της Χεζ­μπο­λάχ στο βορ­ρά και της Χα­μάς στο νό­το του Ισ­ρα­ήλ, αυ­τό το τε­λευ­ταί­ο βομ­βαρ­δί­ζει τις α­σπί­δες τους που στή­νουν με τους α­μάχους, ο­πό­τε η πα­γκό­σμια σο­σιαλφα­σι­στι­κή προ­πα­γάν­δα δια­τυ­μπα­νί­ζει τη σφα­γή, και την κά­νει πά­ντα τη μό­νη με­γά­λη και α­πε­χθή σφα­γή, ε­νώ αυ­τή κυ­ριο­λε­κτι­κά ω­χριά μπρο­στά  στις πο­λύ πιο με­γά­λες, ε­ντε­λώς στο­χευ­μέ­νες και ε­ντε­λώς α­πρό­κλη­τες σφα­γές των κρα­τών του σοσιαλφα­σι­σμού (Τσε­τσε­νί­α, Βο­σνί­α, Σου­δάν), που ο ί­διος και οι δυτι­κοί φι­λε­λεύ­θε­ροι κρύ­βουν ό­σο μπο­ρούν. Έ­τσι το Ισ­ρα­ήλ ό­λο και πε­ρισ­σό­τερο έ­χει α­πέ­να­ντί του έ­να στρα­τη­γι­κό βά­θος των ε­χθρών του ό­χι ό­σο εί­ναι το βά­θος της Δυ­τι­κής ό­χθης, ού­τε ό­σο εί­ναι το βά­θος της Συ­ρί­ας και του Ι­ράκ, αλλά ό­σο εί­ναι το βά­θος ό­λης της Μέ­σης Α­να­το­λής, συν το βά­θος του Ι­ράν, του Αφγα­νι­στάν, του Πα­κι­στάν, του Μπα­γκλα­ντές, αλ­λά α­κό­μα και της Ιν­δο­νη­σί­ας και ό­λης της Βό­ρειας Α­φρι­κής και πα­ρα­κά­τω της Νι­γη­ρί­ας και πα­ρα­κά­τω ό­σο στρα­τη­γικό βά­θος έ­χουν ό­λες οι χώ­ρες του τρί­του αλ­λά και του δεύ­τε­ρου κό­σμου, ό­που πια ο α­ντι­ση­μι­τι­σμός, σαν α­ντι­σιω­νι­σμός ή και σαν σκέ­τος α­ντι­ση­μι­τι­σμός μπαί­νει σι­γά-σι­γά και γί­νε­ται κομ­μά­τι της ό­λο και πιο κυ­ρί­αρχης στους φτω­χούς και κα­τα­πιε­σμέ­νους α­πό το δυ­τι­κό ι­μπε­ρια­λι­σμό λα­ούς φαιο-”κόκ­κι­νης” νε­ο­να­ζι­στι­κής ι­δε­ο­λο­γί­ας.
 
Με αυ­τή λοι­πόν την α­ντι­δρα­στι­κή και ε­ντε­λώς στε­νό­μυα­λη “στρα­τιωτι­κή” γραμ­μή οι α­ντι­δρα­στι­κοί του Ισ­ρα­ήλ ό­χι μό­νο παίρ­νουν τη χώ­ρα τους στο λαι­μό τους αλ­λά παίρ­νουν στο λαι­μό τους ό­λες τις δη­μοκρα­τι­κές χώ­ρες και τους λα­ούς, που σω­στά υ­πε­ρα­σπί­ζουν, και πρέ­πει να υ­πε­ρα­σπί­ζουν ως το τέ­λος το δι­καί­ω­μα του κρά­τους του Ισ­ρα­ήλ στην ύ­παρ­ξη πα­ρά τα ό­ποια λά­θη ή ακό­μα και ε­γκλή­μα­τα της α­στι­κής του τά­ξης. Πρέ­πει να το κά­νουν, α­κρι­βώς ε­πει­δή αυ­τό εί­ναι το μό­νο κρά­τος στον κό­σμο που γεν­νή­θη­κε α­πό τη νι­κη­φό­ρα πά­λη των λα­ών ε­νά­ντια στον τε­λευ­ταί­ο με­γά­λο κα­νι­βα­λι­κό ι­μπε­ρια­λι­σμό, το γερ­μα­νι­κό χι­τλε­ρι­κό ι­μπε­ρια­λι­σμό. Ε­πει­δή ο ε­βρα­ϊ­κός λα­ός μαρ­τύ­ρη­σε α­πό αυ­τόν τον ε­χθρό της αν­θρω­πό­τη­τας και του πο­λι­τι­σμού γε­νι­κά και σαν ισ­ρα­η­λι­νός λα­ός τον πο­λέ­μη­σε στο πλευ­ρό του πα­γκό­σμιου α­ντι­χι­τλε­ρι­κού μετώ­που και ε­πει­δή οι πο­λι­τι­κοί πρό­γο­νοι των α­πα­ντα­χού ι­σλα­μο­να­ζή­δων, οι παλαι­στί­νιοι Αλ Χου­σε­ϊ­νί και Σί­α πο­λέ­μη­σαν στο πλευ­ρό των χι­τλε­ρι­κών, ό­ποιος θέ­λει σή­με­ρα την κα­τάρ­γη­ση του κρά­τους του Ισ­ρα­ήλ εί­ναι και με τον παλιό Χί­τλερ και με τους νέ­ους ρω­σο­κι­νέ­ζους Χί­τλερ που έρ­χο­νται να συ­νε­χίσουν και να κλι­μα­κώ­σουν το έρ­γο του. Προ­βλέ­που­με, στη­ριγ­μέ­νοι στην ευ­κο­λία με την ο­ποί­α οι νέ­οι Χί­τλερ σε το­πι­κούς πο­λέ­μους και μπρο­στά στα μά­τια όλης της αν­θρω­πό­τη­τας κα­τε­βά­ζουν γε­μά­τα ε­πι­βα­τι­κά α­ε­ρο­πλά­να σαν μύ­γες, χρη­σι­μο­ποιούν τους ί­διους τους λα­ούς σαν ο­μή­ρους κα­θώς την ευ­κο­λί­α με την ο­ποί­α γε­νο­κτο­νούν, δο­λο­φο­νούν και βα­σα­νί­ζουν τους α­ντι­πά­λους τους ότι  μπρο­στά στους νέ­ους ε­πι­στή­μο­νες Χί­τλερ, ο πρώ­τος Χί­τλερ θα μοιά­ζει με έ­ναν α­πλό νευ­ρω­τι­κό κα­τά συρ­ρο­ή δο­λο­φό­νο.
Γι αυ­τό οι ισ­ρα­η­λι­νοί δη­μο­κρά­τες, ό­λοι οι Ε­βραί­οι στον κό­σμο που βλέ­πουν μα­κριά και ό­λες οι δη­μο­κρα­τι­κές χώ­ρες και λα­οί πρέ­πει να στα­μα­τήσουν αυ­τή τη στιγ­μή την πο­λι­τι­κή της ισ­ρα­η­λι­νής άρ­χου­σας τά­ξης και ι­διαί­τε­ρα την ε­πε­κτα­τι­κή προ­βο­κα­τό­ρι­κη πο­λι­τι­κή των Νε­τα­νιά­χου-Λί­μπερ­μαν χω­ρίς ό­μως πο­τέ και σε κα­μιά στιγ­μή να πά­ψουν να κα­ταγ­γέλ­λουν σαν κύ­ριο εχθρό και του πα­λαι­στι­νια­κού αλ­λά και του ισ­ρα­η­λι­νού λα­ού κα­θώς και της ει­ρή­νης στη Μέ­ση Ανα­το­λή τους ι­σλα­μο­να­ζή­δες  της Χα­μάς και τους πα­γκό­σμιους προ­στά­τες τους που εί­ναι η ρω­σο­κι­νέ­ζι­κη συμ­μα­χί­α και οι φί­λοι της στον ό­λο και πιο φι­λο­πό­λε­μο και δια­βρω­μέ­νο α­πό αυ­τούς Ο­Η­Ε.
 
Χω­ρίς να χά­νου­με λοι­πόν α­πό τα μά­τια μας τον κύ­ριο ε­χθρό θα πρέ­πει να απαι­τού­με ε­δώ και τώ­ρα α­πό το Ισ­ρα­ήλ να στα­μα­τή­σει τους οι­κι­σμούς στα κα­τε­χό­με­να και μά­λι­στα να αρ­χί­σει α­μέ­σως να ε­γκα­τα­λεί­πει ό­σους ε­μποδί­ζουν τη συ­νέ­χεια και συ­νο­χή του πα­λαι­στι­νια­κού κρά­τους, και ταυ­τό­χρο­να να δη­λώ­σει ό­τι θέ­λει τώ­ρα δα δια­πραγ­μα­τεύ­σεις για ά­με­ση ε­πι­στρο­φή του στα προ του πο­λέ­μου του 1967 σύ­νο­ρα. Έ­τσι θα ε­ξα­σφα­λί­σει συμ­μα­χί­α με τις πιο προ­ο­δευ­τι­κές τά­σεις της Φα­τάχ χω­ρίς να δε­χτεί το ζή­τη­μα της ε­πι­στρο­φής όλων των προ­σφύ­γων στο Ισ­ρα­ήλ που σή­με­ρα μπαί­νει προ­βο­κα­τό­ρι­κα α­πό τη Χα­μάς και ι­σοδυνα­μεί με κα­τάρ­γη­ση του κρά­τους του Ισ­ρά­ηλ. Αυ­τή εί­ναι η πρώτη και η πιο βα­σι­κή προ­ϋ­πό­θε­ση για να μπο­ρεί το Ισ­ρα­ήλ να εκ­στρα­τεύ­σει κατά της Χα­μάς που βομ­βαρ­δί­ζει τους α­μά­χους του Ισ­ρα­ήλ  α­πό θέ­σεις ε­ντός της Γά­ζας, χω­ρίς να της δί­νει πε­λώ­ριες πα­γκό­σμιες διπλω­μα­τι­κές  νί­κες. Η δεύ­τε­ρη προ­ϋ­πό­θε­ση για να ε­ξα­σφα­λί­ζει τις συ­μπά­θειες του πα­λαι­στι­νια­κού λα­ού της Γά­ζας που εί­ναι πια ω­μά, και το νιώ­θει, ό­μη­ρος της Χα­μάς, εί­ναι να α­πα­ντά­ει στους χα­μα­σί­τες προ­βο­κά­το­ρες για και­ρό πο­λι­τι­κο-δι­πλω­μα­τι­κά κα­τα­φεύ­γο­ντας σε διε­θνή όρ­γα­να και φό­ρα και στρα­τιω­τι­κά μό­νο σε έ­σχατη α­νά­γκη, ε­ξα­σφα­λί­ζο­ντας τό­τε τον ύ­ψι­στο  βαθ­μό α­σφά­λειας στους ά­μα­χους πα­λαι­στί­νιους και ό­χι το θά­να­το και την κα­τα­στρο­φή των υ­λι­κών ό­ρων της ζω­ής τους. Ση­μαί­νει ε­πι­πλέ­ον  με­γά­λη υ­λι­κή βο­ή­θεια και α­πο­ζη­μιώ­σεις στον πλη­θυ­σμό της Γά­ζας για τις ό­ποιες κα­τα­στρο­φές υ­φί­στα­νται α­πό το Ισ­ρα­ήλ σε κά­θε στρα­τιω­τι­κή α­ντι­πα­ρά­θε­ση και πλή­ρες σπά­σι­μο του ε­μπάρ­γκο σε μη ά­με­σα στρα­τιω­τι­κό υ­λι­κό. Αυ­τός ο τρό­πος πο­λέ­μου θα ση­μά­νει με­γά­λες α­πώ­λειες, κυ­ρί­ως αν­θρώ­πι­νες για τον ισρα­η­λι­νό στρα­τό, αλ­λά και πε­λώ­ριες υλι­κές θυ­σί­ες γε­νι­κά για τον ισ­ρα­η­λι­νό πλη­θυ­σμό. Ό­μως ει­δι­κά τις με­γά­λες ανθρώ­πι­νες α­πώ­λειες τις α­πο­κλεί­ουν ε­δώ και δε­κα­ε­τί­ες τα ισ­ρα­η­λι­νά ε­πι­τελεί­α στο ό­νο­μα του ό­τι ο ισ­ρα­η­λι­νός πλη­θυ­σμός εί­ναι λί­γος και δεν έ­χει περιθώ­ρια για πολ­λούς νε­κρούς. Αυ­τή η θέ­ση υ­πο­νο­εί ό­τι οι πα­λαι­στί­νιοι έχουν πε­ρισ­σό­τε­ρα τέ­τοια πε­ρι­θώ­ρια, ε­πει­δή εί­ναι πε­ρισ­σό­τε­ροι και πλη­θαίνουν γρη­γο­ρό­τε­ρα.  Αλ­λά τέ­τοιοι υ­πο­λο­γι­σμοί  ε­ξα­σφα­λί­ζουν α­κρι­βώς στη Χαμάς άλ­λο έ­να πο­λι­τι­κό ε­πι­χεί­ρη­μα για έ­ναν τάχα ε­θνο­εκ­κα­θα­ρι­στι­κό πόλε­μο που διε­ξά­γει το Ισ­ρα­ήλ.
 
Δη­λα­δή για μια α­κό­μα φο­ρά η γε­νι­κή στρα­τιω­τι­κή λο­γι­κή του Ισ­ρα­ήλ σε συν­δυα­σμό με την  ε­πε­κτα­τι­κή σο­βι­νι­στι­κή λο­γι­κή της ση­με­ρι­νής η­γε­τι­κής του ο­μά­δας ε­ξυ­πη­ρε­τεί πο­λι­τι­κο­δι­πλω­μα­τι­κά τους α­λη­θι­νούς ε­θνο­εκ­κα­θαρι­στές. Ε­κεί που έ­χουν φτά­σει δι­πλω­μα­τι­κά τα πράγμα­τα, δη­λα­δή σε μια με­γάλη διε­θνή α­πο­μό­νω­ση για το Ισ­ρα­ήλ, δεν υ­πάρ­χει γι αυ­τό στρα­τιω­τι­κή και πολι­τι­κή νί­κη χω­ρίς βα­ριές α­πώ­λειες. Χω­ρίς το­πι­κές και διε­θνείς συ­μπά­θειες, ι­διαί­τε­ρα μέ­σα στον πα­λαι­στι­νια­κό λαό, το Ισ­ρα­ήλ δεν θα μπο­ρεί να α­νασαί­νει και να πα­λεύ­ει για το με­γά­λο δί­κιο του, το ιε­ρό και α­πα­ρα­βί­α­στο δικαί­ω­μά του να υ­πάρ­χει, ό­πως κά­θε άλ­λο κρά­τος στον κό­σμο.