Για να κα­τα­λά­βει κα­νείς την αυ­θαι­ρε­σί­α και την προ­κλη­τι­κό­τη­τα της α­πό­φα­σης αρ­κεί να κά­νει μί­α σύ­γκρι­ση με τον αρ­χαιο­λο­γι­κό χώ­ρο ό­λης της Ο­λυ­μπί­ας που πε­ρι­λαμ­βά­νει 6500 στρέμ­μα­τα!

Αυ­τά α­να­φέ­ρει σε σχε­τι­κό ρε­πορ­τάζ της η ε­φη­με­ρί­δα Πρώ­το Θέ­μα (25/4/2016). Το χτύ­πη­μα με τον μπαλ­τά ήρ­θε α­φού τε­λεί­ω­σε ε­πι­τυ­χη­μέ­να ο σχε­τι­κός δια­γω­νι­σμός τον Ιού­λη του 2014, και α­να­κη­ρύ­χθη­καν πλειο­δό­τες, α­φού το έρ­γο χα­ρα­κτη­ρί­στη­κε προ­α­παι­τού­με­νο για την αξιο­λό­γη­ση α­πό το κουαρ­τέ­το, και α­φού πέ­ρα­σε τις συ­μπλη­γά­δες του ΣτΕ.

Σύμ­φω­να με το Capital, 25/4/2016: «Η α­ξιο­ποί­η­ση των α­κι­νή­των στην πε­ριο­χή Α­φάντου α­πο­τε­λεί έ­να α­πό τα με­γα­λύ­τε­ρα α­να­πτυ­ξια­κά έρ­γα στην χώ­ρα, δε­δο­μέ­νου ό­τι το σύ­νο­λο της ε­πέν­δυ­σης α­να­μένε­ται να ξε­πε­ρά­σει τα 300 ε­κατ. ευ­ρώ.

Ση­μειώ­νε­ται, ό­τι α­πό τη συ­νο­λι­κή έ­κτα­ση 1.615 στρεμ­μά­των των δύ­ο α­κινή­των (1.360 στρέμ­μα­τα το Βό­ρειο Α­φά­ντου και 255 στρέμ­μα­τα το Νό­τιο Α­φά­ντου), τα 815 στρέμ­μα­τα πα­ρα­χω­ρού­νται με το θε­σμό της ε­πι­φά­νειας, εκ των ο­ποί­ων τα 530 στρέμ­μα­τα α­φο­ρούν στο γκόλ­φ, το ο­ποί­ο θα α­να­βαθ­μι­στεί βά­σει των πλέ­ον σύγ­χρο­νων προ­δια­γρα­φών, για διά­στη­μα 50 ε­τών».

Δη­λα­δή η ε­πέν­δυ­ση χρεια­ζό­ταν 1615 στρέμ­μα­τα και ο Μπαλ­τάς για να τη μα­ταιώ­σει και να κα­λυ­φθεί ό­τι δεν το έ­κα­νε στο­χευ­μέ­να, αλ­λά και ό­τι δεν α­θέ­τη­σε τις δε­σμεύ­σεις που α­νέ­λα­βε το ελ­λη­νι­κό κρά­τος με την προ­κή­ρυ­ξη του σχε­τι­κού δια­γω­νι­σμού και την α­νά­δει­ξη των πλειο­δο­τών, χρειά­στη­κε να τη θά­ψει μα­ζί με άλ­λα 8500 στρέμ­μα­τα τα ο­ποί­α με­τα­τρά­πη­καν α­πό τη μί­α μέ­ρα στην άλ­λη σε «αρ­χαιο­λο­γι­κό χώ­ρο». Θα έ­πρε­πε να εί­χε γί­νει προ­βο­λή και θό­ρυβος 10 φο­ρές σαν αυ­τόν της Αμ­φί­πο­λης για έ­να τό­σο με­γά­λο γε­γο­νός για τον πολι­τισμό που ο Μπαλ­τάς το τί­μη­σε με μί­α φτω­χή υ­πουρ­γι­κή α­πό­φα­ση που δη­μοσιεύ­τη­κε στα κρυ­φά σε έ­να ΦΕΚ....

Ή­ταν ό­μως τό­σο ω­μή η πα­ρέμβα­ση του Μπαλ­τά-Τσί­πρα που έ­γι­νε χω­ρίς κα­μί­α προ­η­γού­με­νη δια­βού­λευ­ση με τους ε­πεν­δυ­τές και τους φο­ρείς της περι­φέ­ρειας του Νό­τιου Αι­γαί­ου, ώ­στε βγή­καν να τον κα­ταγ­γεί­λουν α­νοι­χτά στον τύ­πο ο πε­ρι­φε­ρειάρ­χης του Νό­τιου Αι­γαί­ου, και ίσως για να κα­λυ­φθεί από την ορ­γή των ρο­δι­τών έ­νας βου­λευ­τής των Α­ΝΕΛ (ο γνω­στός για τις κα­τά­πτυστες α­ντι­ση­μι­τι­κές δη­λώ­σεις του Δ. Καμ­μέ­νος).

Κι ε­πει­δή αυ­τή η δου­λειά ή­ταν να γί­νει ή­συ­χα, χω­ρίς να θο­ρυ­βη­θεί ού­τε η κοι­νή γνώ­μη, ού­τε το κουαρ­τέ­το, ο Μπαλ­τάς α­μέ­σως βγή­κε να δώ­σει «διευ­κρι­νί­σεις» για κα­θη­συ­χα­σμό. Οι διευ­κρι­νί­σεις ή­ταν ί­διες με αυ­τές που δί­νουν ό­λα τα στε­λέ­χη της κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ό­ταν στρι­μώ­χνο­νται: Η α­πό­φαση ή­ταν τά­χα ε­πι­βε­βλη­μέ­νη, το λά­θος ή­ταν τά­χα των προ­η­γού­με­νων κυ­βερ­νή­σεων που ε­πέ­λε­ξαν τη συ­γκε­κρι­μέ­νη ε­πέν­δυ­ση να μπει στη λί­στα των α­πο­κρα­τικο­ποι­ή­σε­ων του ΤΑΙ­ΠΕΔ, και κα­τά τ’ άλ­λα αυ­τή η α­πό­φα­ση δεν ση­μαί­νει α­να­γκαί­α ό­τι η ε­πέν­δυ­ση μα­ταιώ­νε­ται, αλ­λά δεν δί­νε­ται και κα­μί­α εγ­γύ­η­ση ό­τι η ε­πέν­δυ­ση θα γί­νει. 

Αυ­τό θα ε­ξαρ­τά­ται κά­θε φο­ρά α­πό την αυ­θαί­ρε­τη βού­λη­ση του υ­πουργού Πο­λι­τι­σμού, α­φού σύμ­φω­να με τις διευ­κρι­νί­σεις, κά­θε ερ­γα­σί­α θα χρειά­ζε­ται την ά­δεια του. Δη­λα­δή, α­πλά κα­μιά ερ­γα­σί­α δεν θα γί­νε­ται μέ­χρι να απο­γο­η­τευ­τούν οι ε­πεν­δυ­τές και να α­πο­χω­ρή­σουν στην ο­ποί­α πε­ρί­πτω­ση και πά­λι δεν θα φταί­ει η κυ­βέρ­νη­ση, για­τί δεν μπο­ρεί να «θυ­σιά­σει» την προ­στασί­α του πο­λι­τι­σμού για το κέρ­δος… Το «οι άν­θρω­ποι πά­νω α­πό τα κέρ­δη» νο­είται μό­νο ό­ταν πρό­κει­ται για ντό­πιους, ευ­ρω­παί­ους ή α­με­ρι­κά­νους ε­πεν­δυ­τές ό­πως στη συ­γκεκρι­μέ­νη πε­ρί­πτω­ση, για­τί οι άν­θρω­ποι πρέ­πει να γί­νουν εί­τε ε­ξα­θλιω­μέ­νοι ά­νερ­γοι δού­λοι του φα­σι­στι­κού κρά­τους ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ εί­τε να γί­νουν δού­λοι στα κά­τερ­γα ρω­σο­κι­νέ­ζων α­ποι­κιο­κρα­τών τύ­που Κό­σκο. Αυ­τό εί­ναι πά­ντα το α και το ω της πο­λι­τι­κής ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. 

Ή­δη πά­ντως εκ­πρό­σω­ποι των ε­πεν­δυ­τών δη­λώ­νουν ό­τι δεν πρό­κει­ται να συ­νε­χί­σουν και ό­τι θα προ­σφύ­γουν δι­κα­στι­κά κα­τά της κυ­βέρ­νη­σης για απο­ζη­μί­ω­ση.

Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στη συ­γκε­κρι­μέ­νη πε­ρί­πτω­ση ό­πως και σε άλ­λες πε­ρι­πτώ­σεις ήρ­θε να κα­τα­στρέ­ψει πά­νω σε έ­δα­φος προ­ε­τοι­μα­σμέ­νο για χρό­νια α­πό μί­α σει­ρά κομ­μα­τι­κών η­γε­σιών ΠΑ­ΣΟΚ, ΝΔ που με α­φο­σί­ω­ση ε­φάρ­μο­σαν πρα­κτι­κές σα­μπο­τάζ στα πλαί­σια της ρω­σό­δου­λης πο­λι­τι­κής τους. Α­σφα­λώς α­νε­ξάρ­τη­τα α­πό το ποιος εί­χε την κυ­βέρ­νη­ση, ε­πι­κε­φα­λής πά­ντα στο σα­μπο­τάζ ή­ταν τα δύ­ο ψευ­το­α­ρι­στε­ρά κόμ­μα­τα ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και ψευ­τοΚ­ΚΕ που πρό­σφε­ραν πά­ντα την πο­λι­τι­κή πλατ­φόρ­μα και την «κι­νη­μα­τι­κή» βά­ση για να στα­μα­τά­νε κά­θε ε­πένδυ­ση που δεν ή­ταν στα χέ­ρια των α­να­το­λι­κών ο­λι­γαρ­χών οι ο­ποί­οι α­νέ­λα­βαν και α­να­λαμ­βά­νουν και ε­πί ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ τη με­ρί­δα του λέ­ο­ντος στα δη­μό­σια έρ­γα και στις προ­μή­θειες, ή των ί­διων των κι­νέ­ζι­κων και ρώ­σι­κων κρα­τι­κο­μο­νοπω­λια­κών κε­φα­λαί­ων. 

Λί­γες πε­ρι­πτώ­σεις πά­ντως εί­ναι τό­σο χα­ρα­κτη­ρι­στι­κές για τη χρόνια δια­κομ­μα­τι­κή πο­λι­τι­κή του σα­μπο­τάζ που έ­χει δια­λύ­σει τη χώ­ρα, ό­σο η του­ρι­στι­κή ε­πέν­δυ­ση στα Α­φά­ντου της Ρό­δου. Ο πρώ­τος ε­πεν­δυ­τής εμ­φα­νί­στηκε το 1980, με μί­α αμ­φι­λε­γό­με­νη πρό­τα­ση που κα­ταγ­γέλθη­κε α­πό το ΠΑ­ΣΟΚ πριν αυ­τό α­να­λά­βει την κυ­βέρ­νη­ση και α­κυ­ρώ­θη­κε. Ω­στό­σο ό­ταν ήρ­θε το ΠΑ­ΣΟΚ στην ε­ξου­σί­α το 1981 δεν έ­κα­νε τί­πο­τα για να βρει νέ­ο ε­πεν­δυ­τή και α­νέ­θε­σε στον ΕΟΤ να α­ξιο­ποι­ή­σει την πε­ριο­χή κά­τι που δεν έγι­νε. Ό­ταν α­νέ­λα­βε ο Μη­τσο­τάκης το 1990, εμ­φα­νί­στη­κε για πρώ­τη φο­ρά να εκ­δη­λώ­νει εν­δια­φέ­ρον έ­νας α­πό τους δύ­ο ση­με­ρι­νούς ε­πεν­δυ­τές που πλειο­δό­τη­σαν στο δια­γω­νι­σμό. Τί­πο­τα δεν προ­χώ­ρη­σε ό­μως έ­ως το 1993 πά­λι ε­πί ΠΑ­ΣΟΚ ο­πό­τε, ό­πως α­να­φέ­ρει το ρε­πορ­τάζ του Πρώ­του Θέ­μα­τος: «η πε­ριο­χή χω­ρο­θε­τή­θη­κε λε­πτο­με­ρώς και της α­πο­δό­θη­καν συ­γκε­κρι­μέ­νες προ­δια­γρα­φές δό­μη­σης, κά­τι που, πα­ρό­λες τις πα­λι­νω­δί­ες και τις τρο­πο­ποι­ή­σεις, προ­σέλ­κυ­σε ξέ­νους ε­πεν­δυ­τές. Οι ο­ποί­οι με τη σει­ρά τους α­πο­θαρ­ρύν­θη­καν α­πό τη στά­ση του ελ­λη­νικού κρά­τους, το ο­ποί­ο, το 1998 (επί Ση­μί­τη)α­πο­φά­σι­σε να κη­ρύ­ξει με συ­νο­πτι­κές δια­δι­κα­σί­ες ά­γο­νο τον σχετι­κό δια­γω­νι­σμό που εί­χε προ­κη­ρυ­χθεί. 

Τα ε­πό­με­να χρό­νια, ου­σια­στι­κά ως την ί­δρυ­ση του ΤΑΙ­ΠΕΔ, το 2011, α­κολού­θη­σε μια αλ­λη­λου­χί­α εκ­δή­λω­σης εν­δια­φέ­ρο­ντος α­πό διά­φο­ρους ι­σχυ­ρούς πα­ρά­γο­ντες, ελ­λη­νι­κών και μη συμ­φε­ρό­ντων αλ­λά διε­θνούς βε­λη­νε­κούς, υ­πήρξαν νέ­οι δια­γω­νι­σμοί, αλ­λε­πάλ­λη­λες με­τα­βο­λές στο κα­θε­στώς δια­χεί­ρισης και τους ό­ρους δό­μη­σης, α­ντι­δρά­σεις της το­πι­κής κοι­νω­νί­ας για τα προτει­νό­με­να σχέ­δια α­ξιο­ποί­ησης, α­κυ­ρώ­σεις, α­να­βο­λές, α­τέρ­μο­νοι δια­ξι­φισμοί κ.ο.κ.” (η υ­πο­γράμ­μι­ση δι­κή μας α­φού βλε­που­με ε­δώ ό­λο το υ­πό­δειγ­μα του σαμπο­τάζ σε ό­λη την Ελ­λά­δα).

Ό­ταν τε­λι­κά το 2014 α­να­δεί­χθη­καν οι πλειο­δό­τες, η ελ­λη­νο­α­με­ρι­κα­νικών συμ­φε­ρό­ντων ε­ται­ρεί­α Angeliades Inc για το έ­να τμή­μα της έ­κτα­σης (στο ο­ποί­ο ε­ντοπί­στη­κε τώ­ρα η αρ­χαιο­λο­γι­κή έ­κτα­ση) και η Αegean Sun Investments για το άλ­λο τμή­μα, α­πό τότε έ­ως σή­με­ρα, όπως α­να­φέ­ρει ο πε­ρι­φε­ρειάρ­χης νο­τί­ου Αι­γαί­ου σε α­νοι­χτή ε­πι­στο­λή του προς την κυ­βέρ­νη­ση: «προ­κύ­πτουν διαρ­κώς προ­βλή­μα­τα τα οποί­α έ­χουν α­φε­νός πλή­ξει την α­ξιο­πι­στί­α του Ελ­λη­νι­κού Δη­μο­σί­ου ως φο­ρέ­α συ­νερ­γα­σί­ας για ε­πεν­δύ­σεις, και α­φε­τέ­ρου ε­ξορ­γί­ζουν ό­λους ό­σους θε­ω­ρούν ό­τι η α­να­πτυ­ξια­κή προ­ο­πτι­κή της χώ­ρας εί­ναι ο δρό­μος για την έ­ξο­δο α­πό την κρί­ση και την α­νά­καμ­ψη της οι­κο­νο­μί­ας.  Θυ­μί­ζου­με ό­τι η έ­γκρι­ση του ΕΣΧΑ­ΔΑ για τη συ­γκε­κρι­μέ­νη ε­πέν­δυ­ση εί­χε κα­θυ­στε­ρή­σει, κα­θώς το Συμ­βού­λιο Ε­πι­κρα­τεί­ας με την υπ’ αρ. 26/2015 α­πό­φα­ση του έ­κρι­νε ό­τι πε­ρί­που 31,6 στρέμ­μα­τα της συ­νο­λι­κής προς α­ξιο­ποί­η­ση έ­κτα­σης εί­χαν ε­σφαλ­μέ­νο χα­ρα­κτη­ρι­σμό α­πό τον προ­σή­κο­ντα και πριν γί­νει πλή­ρης ε­πε­ξερ­γα­σί­α του ε­πεν­δυ­τι­κού σχε­δί­ου έ­πρε­πε τα ΤΑΙ­ΠΕΔ να διορ­θώ­σει το χα­ρα­κτη­ρι­σμό αυ­τό και να επα­νυπο­βάλ­λει το Ε­ΣΧΑ­ΔΑ προς έ­γκρι­ση». (σσ το Ε­ΣΧΑ­ΔΑ εί­ναι το Ειδικά Σχέδια Χωρικής Ανάπτυξης δημοσίων Ακινήτων α­πα­ραί­τη­το για την έ­γκρι­ση της ε­πέν­δυ­σης).

Η α­πό­φα­ση του Μπαλ­τά έ­γι­νε λί­γο πριν α­πό την ε­πα­νυ­πο­βο­λή του νέ­ου Σχε­δί­ου στο ΣτΕ για έγκρι­ση, α­κρι­βώς τη στιγ­μή που κό­βο­νται συ­ντά­ξεις, αυ­ξά­νε­ται ο ΦΠΑ, η φο­ρο­λό­γη­ση ει­σο­δη­μά­των, οι ει­σφο­ρές στα τα­μεί­α, η οι­κονο­μί­α αρ­γο­πε­θαί­νει και ο πλη­θυ­σμός ο­λο­έ­να ε­ξα­θλιώ­νε­ται, ε­νώ η συ­γκε­κρι­μέ­νη ε­πέν­δυ­ση α­πο­τε­λεί προ­α­παι­τού­με­νο σύμ­φω­να με το τρί­το μνη­μό­νιο (οι διαρ­θρω­τι­κού τύ­που θε­τι­κές πλευ­ρές των μνη­μο­νί­ων πο­τέ δεν α­να­φέ­ρο­νται), και θα χρεια­στεί να βρε­θούν για αυ­τή ι­σο­δύ­να­μα που ση­μαί­νει κι άλ­λα μέ­τρα 400 εκ Ευ­ρώ, δηλα­δή νέ­α πεί­να και α­νερ­γί­α ε­κεί που θα υ­πήρ­χε φαί και δου­λειά!!!! Κι ό­μως αυ­τό το πρω­τοφα­νές έ­γκλη­μα σε μια τρο­με­ρή στιγ­μή δεν ξε­σή­κωσε κα­μί­α θύ­ελ­λα α­ντι­δρά­σε­ων στην α­ντι­πο­λί­τευ­ση, ε­κεί ό­που πλέ­ον έ­χουν εγκα­τα­στα­θεί για τα κα­λά οι η­γε­σί­ες που εί­ναι υ­πο­ταγ­μέ­νες στο ρω­σο­κι­νέ­ζικο ά­ξο­να, και τους εν­δια­φέ­ρει μό­νο να υ­πο­δέ­χο­νται την Κό­σκο με εν­θουσιασμό και ό­λα τα άλ­λα να γκρε­μί­ζο­νται.

Η μα­ταί­ω­ση της ε­πέν­δυ­σης προ­κά­λε­σε ό­μως τό­ση ορ­γή και α­γα­νά­κτη­ση στα ί­δια τα θύ­μα­τα, στη συ­γκε­κρι­μέ­νη πε­ρί­πτω­ση την το­πι­κή κοι­νω­νί­α, που έκα­νε τον πε­ρι­φε­ρειάρ­χη Χα­τζη­μάρ­κο να μι­λή­σει ορ­γι­σμέ­να, για «κα­τα­στρο­φική μα­νία» της κυ­βέρ­νη­σης, και για «α­πώ­λεια του με­γα­λύ­τε­ρου πο­σο­στού του κα­τά κε­φα­λήν Α­ΕΠ α­πό ό­λες τις Πε­ρι­φέ­ρειες της Ευ­ρώ­πης» για τα νη­σιά του Νό­τιου Αι­γαί­ου. Μά­λι­στα οι ντό­πιοι ή­δη μι­λά­νε για χρό­νιο σα­μπο­τάζ. Η κτηνώ­δης πα­ρέμ­βα­ση Μπαλ­τά δη­λα­δή Τσί­πρα, και κυ­ρί­ως η σιω­πή ό­λων των υ­πο­λοίπων κομ­μα­τι­κών η­γε­σιών, θα προ­κα­λέ­σει α­φύ­πνι­ση των συ­νει­δή­σε­ων και με­γά­λο προ­βλη­μα­τι­σμό για έ­να φαι­νό­με­νο που για χρό­νια α­πέ­δι­δαν στη γραφειο­κρα­τί­α, μί­α ε­ξή­γη­ση ό­μως που τώ­ρα πια δεν ε­παρ­κεί μπρο­στά σε μί­α εν ψυχρώ και σε έ­να με­γάλο βαθ­μό συ­ναι­νε­τι­κή ε­κτέ­λε­ση σε συν­θή­κες χρε­ω­κο­πί­ας. Τώ­ρα θα αρ­χί­σει να α­πο­κα­λύ­πτε­ται το ε­γκλη­μα­τι­κό ξε­νό­δου­λο κα­θε­στώς των σα­μπο­τέρ και τα συμ­φέ­ρο­ντα που υ­πη­ρε­τεί.