Τρεις δε­κα­ε­τί­ες πί­σω, απ’ ό­λες τις πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις σε πα­γκόσμιο ε­πί­πε­δο μο­νά­χα η μι­κρή Ο­ΑΚ­ΚΕ εί­χε α­ντι­λη­φθεί το βρό­μι­κο ρό­λο του Βαλέ­σα μέ­σα στο ε­πα­να­στα­τι­κό κί­νη­μα του πο­λω­νι­κού λα­ού και στην υ­πη­ρε­σί­α του Κρεμ­λί­νου και μό­νο αυ­τή τον κα­τήγ­γει­λε γι’ αυτό μέ­σα α­πό την ε­φημε­ρί­δα της. 

«Αυ­τό που χα­ρα­κτη­ρί­ζει την α­νά­πτυ­ξη αυ­τού του νέ­ου ερ­γα­τι­κού απερ­για­κού κι­νή­μα­τος, το πιο με­γά­λο με­τά α­πό ε­κεί­νο που προ­η­γή­θη­κε α­πό την ε­πι­βο­λή του στρα­τιω­τι­κού νό­μου το 81, εί­ναι ό­τι σ’ αυ­τό α­να­δει­κνύ­ο­νται νέα συν­δι­κα­λι­στι­κά στε­λέ­χη που πέ­ρα α­πό το θάρ­ρος και την α­πο­φα­σι­στι­κότη­τα που τους δια­κρί­νει, συν­δέ­ο­νται με τις πιο ε­πα­να­στα­τι­κές τά­σεις μέ­σα στο ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα. Η α­νά­πτυ­ξή του ε­μπο­δί­ζε­ται σή­με­ρα στο ε­σω­τε­ρι­κό του, ό­πως και πριν α­πό 8 χρό­νια, α­πό το προ­δο­τι­κό ρεύ­μα συμ­φι­λί­ω­σης με το σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­σμό με ε­πι­κε­φα­λής τον Βα­λέ­σα και την Κα­θο­λι­κή Εκ­κλη­σί­α»*. 

Πα­ρα­κά­τω, σχο­λιά­ζο­ντας δη­λώ­σεις με τις ο­ποί­ες ο Βα­λέ­σα ε­ξέ­φρα­ζε την α­ντί­θε­σή του στις α­περ­γί­ες των ερ­γα­ζο­μέ­νων και την υ­πο­στή­ρι­ξη στις κα­θε­στω­τι­κές «με­ταρ­ρυθ­μί­σεις» σαν α­πο­τρε­πτι­κές α­πέ­να­ντι στην ε­πα­νά­στα­ση, γρά­φα­με:  

«Αυ­τές οι θέ­σεις α­πο­τε­λούν στή­ριγ­μα της σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­στι­κής Ρω­σί­ας του Γκορ­μπα­τσώφ, η ο­ποί­α εμ­φα­νί­ζε­ται α­πό το Βα­λέ­σα σαν κά­τι διαφο­ρε­τι­κό α­πό την Πο­λω­νί­α, στο δρό­μο των με­ταρ­ρυθ­μί­σε­ων. (…) Ο Βα­λέ­σα, και ό­λο το ρεύ­μα που έ­χει δια­μορ­φώσει μα­ζί με την Εκ­κλησί­α α­πο­προ­σα­να­το­λί­ζουν με τον τρό­πο αυ­τό τους ερ­γά­τες και το λα­ό της χώ­ρας, ρί­χνο­ντας νε­ρό στο μύ­λο του σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­σμού». 

«Τη στιγ­μή λοι­πόν που αυ­τό το ρε­φορ­μι­στι­κό κα­θο­λι­κι­στι­κό ρεύ­μα της «Αλ­λη­λεγ­γύ­ης» ο­λο­κλη­ρώ­νει την προ­δο­σί­α του α­πέ­να­ντι στις α­νά­γκες, τις προσ­δο­κί­ες και τα βα­θύ­τε­ρα πι­στεύ­ω του πο­λω­νι­κού λα­ού, ή­δη βρί­σκε­ται στην άλ­λη με­ριά του χα­ρα­κώ­μα­τος. Έ­τσι αρ­γά ή γρήγορα θα α­πο­μο­νω­θεί από το ε­πα­να­στα­τι­κό α­ντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κό πνεύ­μα της πο­λω­νι­κής ερ­γα­τι­κής τά­ξης». 

Ό­σο για τη στά­ση της μο­νο­πω­λια­κής Δύ­σης που βιά­στη­κε να υ­πο­στηρί­ξει τη ρώ­σι­κη γραμ­μή Βα­λέ­σα, ση­μειώ­να­με στο φ. 93 της 12 Μά­η 1989:

«Έ­τσι τα εκ­βια­στι­κά δι­λήμ­μα­τα και πιέ­σεις προς τη Δύ­ση που έ­βαζε το κα­θε­στώς του Για­ρου­ζέλ­σκι το Μάρ­τη πριν α­πό τη συμ­φω­νί­α, ό­τι δη­λα­δή αν δεν ε­πι­τα­χυν­θούν οι ρυθ­μοί α­νά­πτυ­ξης οι­κο­νο­μι­κής συ­νερ­γα­σί­ας με­τα­ξύ των δυ­τι­κών κρα­τών και της Πο­λω­νί­ας, η «κοι­νω­νική α­να­τα­ρα­χή της χώ­ρας», αυ­τές οι πιέ­σεις και πά­νω απ’ ό­λα ο κα­θη­συ­χα­σμός της Δύ­σης συ­νε­χί­ζουν α­πό τη με­ριά του Βα­λέ­σα ο ο­ποί­ος πα­ρου­σιά­ζει για το σκο­πό αυ­τό πο­λύ πε­ρισσό­τε­ρα α­τού και προ­σό­ντα α­πό τον Για­ρου­ζέλ­σκι! Έ­τσι ο Βα­λέ­σα ε­τοι­μά­ζε­ται να τα­ξι­δέ­ψει στη Δυ­τι­κή Ευ­ρώ­πη για να προ­πα­γαν­δί­ζει αυ­τή τη συμ­φω­νί­α σα με­γά­λη ε­πι­τυ­χί­α «στο δρό­μο προς τη δη­μο­κρα­τί­α.» Μό­νο ο Βα­λέ­σα τε­λι­κά θα μπο­ρέ­σει να προ­σφέ­ρει τέ­τοιες υ­πη­ρε­σί­ες στο φα­σι­στι­κό κα­θε­στώς της Πολω­νί­ας αλ­λά και στη πο­λι­τι­κή του σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­σμού και του με­γά­λου αφε­ντι­κού και αυ­το­κρά­το­ρα του α­να­το­λι­κού μπλοκ, του Γκορ­μπα­τσώφ». 

Η ε­πι­βε­βαί­ω­ση των ε­κτι­μή­σε­ών μας για το βρό­μι­κο ρό­λο του Βα­λέσα ύ­στε­ρα α­πό τό­σο με­γά­λο χρο­νι­κό διά­στη­μα δεί­χνει την α­νω­τε­ρό­τη­τα της μαρξι­στι­κής-λε­νι­νι­στι­κής-μα­ο­ϊ­στι­κής πο­λι­τι­κής α­νά­λυ­σης α­πέ­να­ντι στην αστι­κή. Αυ­τό ση­μαί­νει ό­τι το ε­πα­να­στα­τι­κό προ­λε­τα­ριά­το στέ­κε­ται σή­με­ρα ο με­γα­λύ­τε­ρος εγ­γυ­η­τής της α­νει­ρή­νευ­της, α­πο­φα­σι­στι­κής πά­λης με το σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­σμό, που ε­τοι­μά­ζε­ται για έ­να νέ­ο πα­γκό­σμιο πό­λε­μο, και η ψυ­χή του α­ντι­φα­σι­στι­κού με­τώ­που που θα ο­δη­γή­σει αρ­γά ή γρή­γο­ρα στη συ­ντρι­βή του.   

      *    Α­πο­δει­κνύ­ε­ται  πά­ντως σή­με­ρα ό­τι έ­να ι­σχυ­ρό κομ­μά­τι της πο­λω­νικής κα­θο­λι­κής εκ­κλη­σί­ας, το ο­ποί­ο εκ­προ­σω­πεί­ται αυ­τήν την πε­ρί­ο­δο πο­λιτι­κά α­πό το α­ντι­ρώ­σι­κο ε­θνο­α­νε­ξαρ­τη­σια­κό κυ­βερ­νη­τι­κό ρεύ­μα Κα­τσίν­σκι, εί­χε τό­τε α­ντι­στα­θεί στη γραμ­μή συν­θη­κο­λό­γη­σης με τη Ρω­σί­α και τους μεταμ­φιε­σμέ­νους σε φι­λε­λεύ­θε­ρους πρά­κτο­ρές της τύ­που Βα­λέ­σα και σή­με­ρα Του­σκ. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα οι ρώ­σοι σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­στές στη­ρί­χθη­καν περισ­σό­τε­ρο στους δυ­τι­κούς φι­λε­λεύ­θε­ρους και στους ψευ­το­κομ­μου­νι­στές που ντύ­θη­καν φι­λε­λεύ­θε­ροι για να πιά­σουν τα οι­κο­νο­μι­κά και πο­λι­τι­κά πόστα ε­πί Βα­λέ­σα, πα­ρά στο ε­θνι­κι­στι­κό  κομ­μά­τι της κα­θο­λι­κής εκ­κλη­σί­ας.