Ο βασανιστικός θάνατος του 46χρονου Τζορτζ Φλόιντ κάτω από το γόνατο του ρατσιστή αστυνομικού Σόβιν και των συνεργών συναδέλφων του ήταν η αφορμή για να ξεσπάσει όχι μόνο η οργή της μεγάλης μάζας των αφροαμερικανών ενάντια στην ιδιαίτερα βάναυση και άδικη αντιμετώπισή τους από την αστυνομική και δικαστική εξουσία, αλλά να σαρώσει όλη την Αμερική ένα πρωτοφανές στη μαζικότητά του γενικότερο δημοκρατικό αντιφασιστικό κίνημα.

Γράφαμε στην αφίσα μας για το φασιστικό κράτος που στήνει η συμμορία Τσίπρα:

«Η μέ­θο­δος φα­σι­στι­κο­ποίη­σης του κρά­τους που α­κο­λου­θεί η συμ­μο­ρί­α Τσί­πρα εί­ναι τέ­τοια που να μην τη φέρ­νει σε α­νοι­χτή σύ­γκρου­ση με την ευ­ρωπα­ϊ­κή κοι­νή γνώ­μη,

Η δολοφονία του 29χρονου οπαδού της ΑΕΚ Μιχάλη Κατσουρή στα επεισόδια που σημειώθηκαν στη Νέα Φιλαδέλφεια και στα οποία πρωτοστάτησαν οι νεοναζί Bad Blue Boys οπαδοί της Ντιναμό Ζάγκρεμπ μαζί με φίλους τους της Θύρας 13 όχι μόνο είναι ένα αποτρόπαιο έγκλημα που πρέπει να καταδικαστεί από όλο τον αθλητικό και πολιτικό κόσμο, αλλά και λειτουργεί σαν μια τεράστια προβοκάτσια υπέρ του νεοναζιστικού άξονα Ρωσίας-Κίνας σε τοπικό επίπεδο. Κι αυτό γιατί οι διαβόητοι κροάτες χούλιγκαν-νεοναζί, με τη στάση που έχουν πάρει δήθεν κατά της Ρωσίας και υπέρ της Ουκρανίας, λερώνουν τους δήθεν συμμάχους τους και δίνουν ανθρώπινη αξία στους κτηνώδεις «εχθρούς» τους!

Στην περίπτωση των Ρομά πολύ πιο χτυπητά απ’ ότι σε άλλα καταπιεσμένα και περιθωριοποιημένα κομμάτια του πληθυσμού εκδηλώνονται δύο μορφές φασισμού που η μία βοηθάει την άλλη να δυναμώνει. Η μία μορφή είναι η κλασική ρατσιστική του αστυνομικού φιλοχρυσαυγίτη που μισεί και γι’ αυτό κυνηγάει με μανία και πυροβολεί τον Ρομά (συνήθως μάλιστα τον μικροπαραβατικό και όχι το βαρύ εγκληματία). Η άλλη, πιο λεπτή και πιο σύγχρονη, είναι εκείνη της συριζέικης φιλο17νοεμβρίτικης ψευτοαριστεράς, που προστατεύει και βοηθάει να ανδρωθεί ένα εγκληματικό μεγαλοσυμμορίτικο στρώμα μέσα στους Ρομά.

Στην αρχή των εξελίξεων υπάρχει μια οργή της νεολαίας ενάντια στην αστυνομία. Δεν υπάρχει νεολαίος που να μην έχει τουλάχιστον μία εμπειρία βάναυσης και ταπεινωτικής μεταχείρισης ιδιαίτερα από το σώμα των ειδικών φρουρών στο οποίο ανήκει και ο δολοφόνος του Αλέξη.

Ο Κουφοντίνας σταμάτησε την απεργία πείνας δηλώνοντας νικητής μιας και «αυτό που έγινε εκεί έξω» είναι πολύ πιο σημαντικό από αυτό για το οποίο ξεκίνησε. Αλλά αυτό «που έγινε εκεί έξω» ξεκίνησε ακριβώς γιατί ο ίδιος δήλωνε αποφασισμένος να πεθάνει αν το αίτημα του δεν γινόταν δεκτό, ή αλλιώς όλο το κίνημα γι αυτόν απόκτησε πλάτος και πάθος έχοντας σαν σημαία του το σύνθημα «να μην υπάρξει νεκρός απεργός πείνας στην ευρωπαϊκή Ελλάδα».* Τώρα που αυτός σταμάτησε την απεργία πείνας χωρίς το βασικό αίτημα του κινήματος να έχει γίνει δεκτό, το κίνημα αυτό βρίσκεται βαριά εκτεθειμένο μέχρι γελοιοποίησης.

Από τα πρώτα άρθρα πολιτικής ανάλυσης του γαλλικού τύπου μετά το τέλος των πρόσφατων συγκρούσεων που ακολούθησαν τη δολοφονία του έφηβου Ναέλ από την αστυνομία μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι αυτές απομονώθηκαν από τη μεγάλη πλειοψηφία του γαλλικού λαού και τροφοδότησαν το δίπολο φασισμού – σοσιαλφασισμού. Μάλιστα ενώ ήταν κυρίως αυθόρμητες βοήθησαν συντριπτικά τον κλασικό φασισμό.

Ξαφνικά, ειρήνη επικρατεί στη χώρα. Αν και το κίνημα των δρόμων και των πλατειών συνεχίζεται σε χαμηλή ένταση, οι συγκρούσεις με την αστυνομία σταμάτησαν. Αυτό έγινε μόνο επειδή η κυβέρνηση, υπακούοντας στο κίνημα των δρόμων, δηλαδή στους καθοδηγητές του ΣΥΡΙΖΑ-ψευτοΚΚΕ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ, απέσυρε ολοκληρωτικά την αστυνομία από τους δρόμους και άρα από κάθε έλεγχο των μέτρων προστασίας από τον κορονοϊό, μετά από τη σπασιματική εξόρμηση των τελευταίων στη γειτονιά της Νέας Σμύρνης πριν ένα μήνα. Απ’ τη στιγμή που ο έλεγχος αποσύρθηκε, ο σοσιαλφασισμός πέτυχε στην κύρια πλευρά το σκοπό του, που είναι η ανεξέλεγκτη εξάπλωση του ιού. Αυτή την εξάπλωση τη θέλουν αυτά τα κόμματα για να γκρεμίσουν κι άλλο την ήδη τσακισμένη από τα αντιβιομηχανικά κινήματά τους οικονομία και να βασιλέψουν πάνω στην πείνα και τα ερείπια για λογαριασμό των ανατολικών αφεντικών τους, των ρωσοκινέζικων ιμπεριαλισμών χιτλερικού τύπου, που ήδη αγοράζουν χωρίς καμιά αντίσταση τη ραχοκοκαλιά της χώρας (ενέργεια, μεταφορές, γη).

Το μεγαλειώδες μαζικό κίνημα διαμαρτυρίας των Αφροαμερικανών των ΗΠΑ με τη συμμετοχή και τη θερμή στήριξη των δημοκρατών της χώρας ενάντια στην αστυνομική ρατσιστική βαναυσότητα πρέπει να υποστηριχθεί από κάθε δημοκρατικό άνθρωπο στον πλανήτη. Πρέπει να υποστηριχθεί και όταν η οργή των διαδηλωτών φτάνει σε βίαιες αναμετρήσεις με μια αστυνομία που έχει κλιμακώσει τα τελευταία χρόνια τη συστηματικά κτηνώδη και θεσμικά ατιμώρητη συμπεριφορά της απέναντι στο έγχρωμο και φτωχό κομμάτι του πληθυσμού της χώρας.

Εκείνο που δεν πρέπει να υποστηριχθεί αλλά αντίθετα να καταδικαστεί αποφασιστικά είναι οι εμπρησμοί μαγαζιών και το πλιάτσικο επειδή έρχονται σε σύγκρουση με τις διαθέσεις της συντριπτικής πλειοψηφίας του αμερικανικού λαού και γι’ αυτό βοηθάνε καίρια την πολιτική αντεπίθεση ακόμα και την εκλογική νίκη της όλο και πιο εκτεθειμένης και απομονωμένης προεδρίας Τραμπ.

Αν αυτές τις ενέργειες και άλλες πολύ πιο ανησυχητικές, όπως την αντισημιτική επίθεση στο Λος Άντζελες, τις υποδαυλίζουν φασιστικά και σοσιαλφασιστικά πολιτικά ρεύματα, η πάλη με αυτά είναι υπόθεση του ίδιου του δημοκρατικού κινήματος και όχι των οποιωνδήποτε απαγορεύσεων του φασίστα Τραμπ. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτός έχει την ανοιχτή στήριξη του φίλου του, ηγέτη του παγκόσμιου και σοσιαλφασιστικού στρατοπέδου Πούτιν που ξέρει και μπορεί όσο κανείς να χρησιμοποιεί προβοκάτορες με αριστερό μανδύα για να δυναμώνει τους κλασικούς φασίστες και να λερώνει γνήσια λαϊκά κινήματα σαν κι αυτό που ξετυλίγεται σήμερα στις ΗΠΑ.

Αθήνα, 2 Ιουνίου 2020