Η εκλογική αναμέτρηση στις ΗΠΑ είναι η πιο κρίσιμη για ολόκληρο τον πλανήτη μετά το  δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Γιατί αυτές θα κρίνουν το αν η πουτινική Ρωσία θα καταλάβει την προεδρία των ΗΠΑ με τον εγκάθετο της φασίστα Τραμπ, πράγμα που αυτή τη φορά θα σημαίνει ότι θα πάρει και την εξουσία. Αυτό με τη σειρά του θα κρίνει το εάν, το πότε  και κυρίως το κάτω από ποιους όρους ο νεοχιτλερικός Άξονας  Μόσχας-Πεκίνου, θα μπορέσει να εξαπολύσει την κεντρική μαζική του επίθεση ενάντια στην Ευρώπη, που ήδη την έχει ξεκινήσει κυρίως στα ανατολικά της σύνορα με την αποικιακή επίθεση του στην Ουκρανία, και δευτερευόντως με την αντισημιτική – αντιευρωπαϊκή προβοκατόρικη της επίθεση από το Νότο ενάντια στο Ισραήλ.  Πιο συγκεκριμένα αυτές οι εκλογές θα κρίνουν το αν η Ευρώπη θα βρεθεί ή όχι ακάλυπτη από τις ΗΠΑ τόσο στρατιωτικά όσο και ενεργειακά. Αν συμβεί το πρώτο οι νεοχιτλερικοί θα αποτολμήσουν και μάλιστα θα επιταχύνουν τη μεγάλη επίθεσή τους στην Ευρώπη πριν αυτή προλάβει να καλύψει με οποιοδήποτε τρόπο τις δυο αυτές στρατηγικές αδυναμίες της για να μπορέσει να τους ανακόψει όπως μπόρεσε να ανακόψει τους προηγούμενους Χίτλερ η αντιφασιστική ενότητα ΕΣΣΔ, Αγγλίας και ΗΠΑ. Τα ανάλογα μπορούμε να υποθέσουμε ότι θα συμβούν στο δεύτερο μεγάλο μέτωπο του Τρίτου Παγκόσμιου μετώπου που ακόμα δεν έχει ενεργοποιηθεί, αυτό ενάντια στις βιομηχανικές δημοκρατικές χώρες του Δυτικού Ειρηνικού και της Ωκεανίας το οποίο θα ξεκινήσει με την επίθεση της Κίνας στην Ταϊβάν.

Στην ανακοίνωσή της 16/6/2025 για τον πόλεμο Ισραήλ–Ιράν,* η ΟΑΚΚΕ προειδοποιούσε ότι οι βομβαρδισμοί του Ισραήλ, «κάτω από την πολιτική επίβλεψη του πουτινικού προβοκάτορα προέδρου των ΗΠΑ», όχι μόνο δεν θα αποδυναμώνανε το αντιδραστικό καθεστώς της Τεχεράνης, αλλά θα το σπρώχνανε βαθύτερα στην αγκαλιά της Ρωσίας και της Κίνας, ενισχύοντας τις πιο φιλοπουτινικές και εθνοφασιστικές πτέρυγές του. Συγκεκριμένα η ανακοίνωση τόνιζε πως:

«η επίθεση αυτή δεν θα κινητοποιήσει το δημοκρατικό κίνημα του Ιράν εναντίον του καθεστώτος των μουλάδων. Αντίθετα θα το προβοκάρει και θα ανοίξει το δρόμο στον απόλυτο έλεγχο του εθνοφασιστικού αντισημιτικού και επεκτατικού καθεστώτος του από τους πολύ ισχυρούς, αλλά όχι ακόμα κυρίαρχους μέσα σε αυτό, υποτακτικούς της νεοχιτλερικής Ρωσίας».

Πρόσφατα σε ένα γεωπολιτικό κείμενο που δημοσιεύτηκε στο Capital.gr** επιβεβαιώνεται πλήρως αυτή η εκτίμηση.

Το άρθρο σημειώνει ευθύς εξαρχής ότι, παρά τις προσδοκίες για ρήξη Ιράν–Ρωσίας:

«Στην πραγματικότητα, συνέβη το αντίθετο: ο δωδεκάημερος πόλεμος έσπρωξε την Τεχεράνη ακόμη πιο κοντά στη Μόσχα και οδήγησε σε νέες συμφωνίες συνεργασίας, συμπεριλαμβανομένου του πυρηνικού τομέα». Δηλαδή το προβοκατόρικο χτύπημα ενίσχυσε τη ρωσική επιρροή, αντί να την περιορίσει.

 

Οι α­πο­κα­λύ­ψεις της έκ­θε­σης της α­με­ρι­κα­νι­κής Γε­ρου­σί­ας για τα βα­σα­νι­στή­ρια της CΙΑ σε βά­ρος κρα­του­μέ­νων στο ό­νο­μα της πά­λης ε­νά­ντια στην τρο­μο­κρα­τί­α καί­νε την η­γε­σί­α και τους βα­σι­κούς μη­χα­νι­σμούς ε­σω­τε­ρι­κής και ε­ξω­τε­ρι­κής α­σφά­λειας αυ­τής της υ­περ­δύ­να­μης.

 

Η περιστασιακή εργασία σήμερα στις ΗΠΑ εξελίσσεται σε μάστιγα καθώς όλο και περισσότερος κόσμος αναγκάζεται να κάνει περιστασιακές δουλειές που του αποφέρουν ελάχιστη αμοιβή και δε διασφαλίζουν σχεδόν καμία από τις κατακτήσεις του εργατικού κινήματος μιας

Η ήττα του φασίστα Τραμπ το πρώτο καθήκον κάθε φίλου της ειρήνης και της δημοκρατίας - Στήριξη στον Μπάιντεν αλλά χωρίς αυταπάτες

Ο Μπάιντεν όμηρος των Ομπάμα - Σάντερς

Χωρίς την ηγεμονία στο αντιφασιστικό μέτωπο της λαϊκής και εργατικής Αριστεράς οι μισοδημοκρατικές φράξιες της αστικής τάξης οδεύουν νομοτελειακά προς συντριβή

Είχαμε εκτιμήσει σε προηγούμενο άρθρο μας που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα μας στις 27/9/2018 (http://oakke.gr/esoteriki-politiki/item/1052-) ότι η όψιμη φιλοδυτική μεταμφίεση της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας εξυπηρετεί το σχέδιο απορρόφησης της γειτονικής Τουρκίας από το ρωσοκινεζικό πολεμικό άξονα.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει έστω και την τελευταία στιγμή να πάψει να ταλαντεύεται για το αν θα μείνει μόνη της απέναντι στον Πούτιν και τον Σι και να νομίζει ότι θα την σώσει η αδύναμη μισοδημοκρατική μειοψηφία του ρεπουπλικανικού κόμματος των ΗΠΑ ή ακόμα χειρότερα οι νεοναζί της Κίνας του Σι. Η Ευρώπη πρέπει να στηριχθεί στον εαυτό της, στα δημοκρατικά αντιφασιστικά κινήματα και στις δημοκρατικές αντιφασιστικές δυνάμεις σε όλο τον κόσμο, ανάμεσα τους και σε αυτές των ΗΠΑ. Κυρίως όμως στην εποχή που τόσο οι κλασικοί φασίστες, όσο κυρίως οι φασίστες με "αριστερές" σημαίες οδηγούν το όλο και πιο εξαθλιωμένο παγκόσμιο προλεταριάτο σε έχθρα με τις αστικές δημοκρατίες και σε φιλία με το νεοναζιστικό Άξονα Ρωσίας-Κίνας και με τον αμερικανό κουίσλιγκ φίλο τους Τραμπ και την κλίκα του, το πιο κρίσιμο και ζωτικό καθήκον των αριστερών δημοκρατών και των πραγματικών κομμουνιστών είναι το να αντισταθούν στον Άξονα συσπειρώνοντας και όχι χτυπώντας το ευρωπαϊκό αλλά και το τριτοκοσμικό προλεταριάτο. Αυτό σημαίνει να αποδείξουν στην πράξη ότι δεν μπορεί ο πατριωτικός πόλεμος της Ευρώπης απέναντι στους νεοναζί, που έχει αρχίσει στο ηρωϊκό ουκρανικό μέτωπο, να γίνει με τους μεγαλοαστούς να συσσωρεύουν όλο και πιο μεγάλο πλούτο και τους λαούς να πληρώνουν μόνοι τους και μάλιστα κύρια για το κόστος της άμυνας τόσο σε χρήμα σήμερα όσο και σε ζωές αύριο. Αυτό σημαίνει ότι τώρα είναι η ώρα να ξεπηδήσει μια νέα δημοκρατική και επαναστατική αντιφασιστική αριστερά και ένα νέο μαζικό αντισοσιαλφασιστικό κομμουνιστικό κίνημα. Γιατί η αστική τάξη, ακόμα και όταν εκτελεί από τις συνθήκες πατριωτικά καθήκοντα αντλεί τη δύναμη της αντίστασής της από την αποφασιστικότητα των μαζών. Η ίδια ακόμα και στην καλύτερη της εκδοχή έχει την τάση του συμβιβασμού, ιδιαίτερα όταν σε μια πρώτη φάση ο φασισμός κερδίζει ένα μεγάλο κομμάτι των μαζών όπως γίνεται σήμερα στην Ευρώπη, ιδιαίτερα στη χώρα μας, και πιο πολύ στις ΗΠΑ.

  Θυμάστε τον αμερικανό Αλ Γκορ, τον αντιπρόεδρο του Κλίντον, που για μερικές χιλιάδες ψήφους λιγότερες από τον Μπους στη Φλόριντα είχε χάσει τη χρυσή ευκαιρία

Όσα δεν φέρνανε παλιότερα τα χρόνια τα φέρνουν τώρα οι μέρες. Οι παγκόσμιες και οι τοπικές πολιτικές εξελίξεις είναι τόσο καταρρακτώδεις και κυρίως τόσο απροσδόκητες ώστε ποτέ όσο σήμερα οι πολιτικά ανήσυχοι άνθρωποι δεν ήταν υποχρεωμένοι να αναζητήσουν με αγωνία καινούργιες ερμηνείες των γεγονότων σε νέα εδάφη ανάλυσης. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια όλο και περισσότεροι μαρξιστές ερευνούν με πολύ περισσότερο ενδιαφέρον από όσο παλιότερα τις πολιτικές αναλύσεις της ΟΑΚΚΕ και την πλησιάζουν.

 

Σε μια ομιλία του σε ανώτερους στρατιωτικούς κύκλους το Φλεβάρη, ο Πούτιν ζήτησε από τις στρατιωτικές βιομηχανίες να εξαλείψουν το χάσμα ασφάλειας που χωρίζει τη Ρωσία από τις ΗΠΑ. «Η δυναμική των γεωπολιτικών εξελίξεων απαιτεί η απάντησή μας να είναι