Σε πε­ρί­που τρεις μή­νες α­πό τώ­ρα «ό­πως ε­κτι­μούν πα­ρά­γο­ντες της οι­κο­νομί­ας της χώ­ρας 400.000  επιχει­ρή­σεις και ε­λεύ­θε­ροι ε­παγ­γελ­μα­τί­ες που έ­χουν «κόκ­κι­να» χρέ­η πά­νω α­πό 65 δισ. ευ­ρώ και ο­φει­λές προς το Δη­μό­σιο θα κλη­θούν είτε να πλη­ρώ­σουν ή να βά­λουν λου­κέ­το» (www.dealnews.gr, 31-10). Αυ­τό θα συμ­βεί ε­ξαι­τί­ας του νέ­ου νό­μου για τον ε­ξω­δι­κα­στι­κό συμ­βι­βα­σμό που ψή­φι­σε η κυ­βέρ­νη­ση των σα­μπο­τα­ρι­στών.

“Ο ερ­γά­της κα­τα­στρέ­φε­ται αν δεν τον α­πα­σχο­λεί το κε­φά­λαιο. Το κεφά­λαιο κα­τα­στρέ­φε­ται ό­ταν δεν εκ­με­ταλ­λεύ­ε­ται την ερ­γα­τι­κή δύ­να­μη και για να την εκ­με­ταλ­λεύ­ε­ται πρέ­πει να την α­γο­ρά­ζει. Ό­σο πιο γρή­γο­ρα αυ­ξάνει το κε­φά­λαιο που εί­ναι προ­ο­ρι­σμέ­νο για την πα­ρα­γω­γή, το πα­ρα­γω­γι­κό κεφά­λαιο, ό­σο πιο αν­θη­ρή εί­ναι ε­πο­μέ­νως η βιο­μη­χα­νί­α, ό­σο πιο πο­λύ πλου­τί­ζει η α­στι­κή τά­ξη, όσο πιο κα­λά πά­νε οι δου­λειές, τό­σο πιο πολ­λούς ερ­γά­τες χρειά­ζε­ται ο κα­πι­τα­λι­στής, τό­σο πιο α­κριβά που­λιέ­ται ο ερ­γά­της. Α­πα­ραί­τητος ό­ρος για μια υ­πο­φερ­τή κα­τά­στα­ση του ερ­γά­τη εί­ναι λοι­πόν η ό­σο το δυ­νατόν πιο γρή­γο­ρη αύ­ξη­ση του κε­φά­λαιου” (Μαρ­ξ, Μι­σθω­τή ερ­γα­σί­α και κε­φάλαιο).