Στο EurActive της 15 Μαρ 2016 στο άρθρο «Μυτιληναίος: Η Κομισιόν πρέπει να διαδραματίσει μεγαλύτερο ρόλο στη διάσωση της Ελλάδας» ο δημοσιογράφος τον ρωτάει: «Τι θα λέγατε για την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα; Είναι αριστερός, πώς μπορείτε να προσμένετε ότι θα οδηγήσει την Ελλάδα στη σωστή κατεύθυνση;» και ο Μυτιληναίος απαντάει: «Το γεγονός πως μια κυβέρνηση είναι αριστερή ή δεξιά δε σημαίνει πως δεν, συμμορφώνεται με τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς. Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα ή οποιαδήποτε κυβέρνηση για όσο καιρό θέλει και θέλουμε να είμαστε μέλος της ΕΕ πρέπει να συμβαδίζει με τους κανόνες. Έτσι, μετά από μια περίοδο αναταραχής στην Ελλάδα το 2015, νομίζω η κυβέρνηση τώρα το αντιλαμβάνεται αυτό πολύ καλά και με πολλούς τρόπους προσπαθούν να φέρουν τα πράγματα εις πέρας στη σωστή κατεύθυνση. Δεν είναι θέμα δεξιάς ή αριστεράς. Αυτή είναι πραγματιστική πολιτική».
Ο Μυτιληναίος προβλήθηκε, εδώ και καιρό, από τον ΣΥΡΙΖΑ ως μια πολιτική προσωπικότητα διεθνούς κύρους και μεγάλης εθνικής εμβέλειας ο οποίος διαθέτει και το ανάλογο ειδικό πολιτικό βάρος ώστε να μπορεί να προτείνει ακόμα και διακομματικές λύσεις για την διέξοδο από την κρίση, την λύση του οικονομικού προβλήματος της χώρας καθώς και την θέση της απέναντι στην Ρωσία και στην ΕΕ. Ταυτόχρονα με την προβολή του από την κυβέρνηση ο Μυτιληναίος με σειρά συνεντεύξεων ξεκαθάριζε τις πολιτικές του θέσεις που σε όλα τα ζητήματα είναι ταυτόσημες με αυτές του ΣΥΡΙΖΑ και συνολικά με αυτές του σοσιαλφασισμού όπως και με αυτές της ρώσικης εξωτερικής πολιτικής. Μια τέτοια προσωπικότητα ως επερχόμενος πρόεδρος του ΣΕΒ δεν μπορεί παρά να αναγνωρίζεται από όλα τα κόμματα, ως ο «εθνικός εκπρόσωπος» του ελληνικού κεφαλαίου, γιατί καθεαυτό το ντόπιο βιομηχανικό κεφάλαιο δεν διαθέτει σήμερα κανέναν πολιτικό εκπρόσωπο και καμιά πολιτική υποστήριξη από κανένα κόμμα αφού όλες οι πολιτικές ηγεσίες σαμποτάρουν με σύστημα και επί δεκαετίες την παραγωγή με στόχο μια μειονεκτική Ελλάδα που την μετατρέπει σταδιακά σε ρώσικο προτεκτοράτο ο Πούτιν. Ο Μυτιληναίος ως πρόεδρος του ΣΕΒ θα προωθεί την ρώσικη πολιτική μετατροπής της χώρας σε προτεκτοράτο, θα συμμετέχει στο μοίρασμα όλων των δουλειών και των ξεπουλημάτων της χώρας, ως θεσμικός εταίρος στους ρώσους, στους κινέζους, και στους κομπραδόρους τους ντόπιους κρατικο-ολιγάρχες όπως είναι ο ίδιος, καθώς και στους δυτικούς συνεργάτες του ρωσοκινεζικού άξονα, θα βαθμολογεί τις επιδόσεις υποταγής του κάθε κεφαλαιοκράτη στο καθεστώς των σαμποταριστών, και θα τους κατατάσσει ανάλογα με τις πολιτικές επιδόσεις τους.
Απέναντι στο διακομματικό όργιο στήριξης σε αυτό το επικίνδυνο στοιχείο η αντιπολίτευση, που συγκροτήθηκε με τις κινήσεις των βιομηχάνων της ΕΒΙΚΕΝ και της «Ελληνικής Παραγωγής», για να σώσουν τις βιομηχανίες τους από τους σαμποταριστές και τύπους σαν τον Μυτιληναίο, σιωπά πράγμα που δείχνει την έλλειψη πολιτικού σθένους απέναντι στο κυρίαρχο μπλοκ εξουσίας, που ο Μυτιληναίος εκπροσωπεί.
Η πάχυνση του κρατικοολιγάρχη με τη ληστεία της ΔΕΗ από τις κυβερνήσεις Καραμανλή, Σαμαρά, Γ. Παπανδρέου και Τσίπρα
Ο συριζαίος κρατικο-ολιγάρχης είναι όμως πρώτα απ’ όλα Έλληνας, όπως δηλώνει, και μετά κεφαλαιοκράτης, του ΣΥΡΙΖΑ και του ψευτοΚΚΕ προσθέτουμε εμείς. Δεκέμβριος 2017 Deal Online: «Eίμαστε πατριώτες. Θέλουμε και πρέπει να είμαστε στο ευρώ». Λίγους μήνες μετά, επανέλαβε ότι «η επιστροφή στη δραχμή θα ήταν χρυσωρυχείο, γιατί (εμείς) θα λειτουργούσαμε με κόστη σε δραχμές και θα είχαμε έσοδα από εξαγωγές σε ευρώ ή δολάρια» για να προσθέσει «ως Έλληνας, δεν θέλω να δω τη χώρα να επιστρέφει εκεί που ήταν 50 χρόνια πριν, δεν θέλω να δω την κοινωνική αναταραχή, που θα ακολουθήσει την επιστροφή στη δραχμή. Συνεπώς, πρώτα είμαι Έλληνας και μετά επιχειρηματίας». Πάντως πριν 50 χρόνια σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη η Ελλάδα ήταν δυο φορές πιο ανεπτυγμένη βιομηχανικά από όσο σήμερα.
Ο «πρώτα Έλληνας» με το που αγόρασε την παλιά Πεσινέ το 2005 έφτιαξε εργοστάσιο ηλεκτρικής ενέργειας για κατανάλωση στην δική του βιομηχανία, του αλουμινίου, με κρατική επιδότηση 16 εκατ. Με τις πλάτες του ρωσόδουλου Καραμανλή του Β και των άλλων κομμάτων πλήρωνε τη ΔΕΗ με τιμολόγιο της σύμβασης της Πεσινέ του 1960. « Έτσι για το διάστημα μεταξύ Ιανουαρίου 2007 και Μαρτίου 2008 η ΔΕΗ, με διευθύνοντα σύμβουλο τον κ. Τ. Αθανασόπουλο, τιμολογούσε την Αλουμίνιον με τους όρους της σύμβασης του 1960! Η τότε διοίκηση της εισηγμένης υπό κρατικό έλεγχο επιχείρησης, κατά παράδοξο τρόπο, δεν προχώρησε σε αγωγή κατά της Αλουμίνιον για την απώλεια εσόδων που είχε το προαναφερόμενο διάστημα, παρ΄ ότι εσωτερικά είχαν υπάρξει έντονες αντιδράσεις…….» Από το άρθρο «Η ηλεκτρική ενέργεια Αλουμίνιον... Πεσινέ Νο 2. Αναβιώνει το σκάνδαλο της δεκαετίας του ΄60 με τις αποικιοκρατικού τύπου συμβάσεις» Βήμα 18/09/2011.
Στο ίδιο άρθρο διαβάζουμε: «Επιπλέον η Αλουμίνιον ΑΕ αρνήθηκε τον Ιούλιο του 2008 να πληρώσει την αύξηση του τιμολογίου της ΔΕΗ κατά 10% που επιβλήθηκε στους πελάτες υψηλής τάσης (τα μαύρα γράμματα δικά μας) και με διάφορα προσχήματα άφηνε ανεξόφλητους τους λογαριασμούς της στην επιχείρηση. Έφθασε έτσι τον Αύγουστο του 2010 να οφείλει στη ΔΕΗ το ποσό των 107,6 εκατ. ευρώ. Ακολούθησαν πάμπολλες συναντήσεις και ακόμη περισσότερες συζητήσεις στο διοικητικό συμβούλιο της ΔΕΗ, οι οποίες κατέληξαν σε ένα απολύτως ευνοϊκό για τον ιδιωτικό όμιλο συμβιβασμό. Το χρέος της Αλουμίνιον ΑΕ «κουρεύτηκε» και έπεσε από τα 107,6 εκατ. ευρώ στα 82,6 εκατ. ευρώ, θα αποπληρωθεί με ιδιαίτερα ευνοϊκούς όρους και η τιμή του ρεύματος που θα αγοράζει από τη ΔΕΗ είναι η χαμηλότερη δυνατή στα όρια της χαμηλής νυχτερινής ζώνης και των αργιών στα 40,7 ευρώ η μεγαβατώρα». Πακτωλοί χρημάτων ρέουν λοιπόν προς τον ολιγάρχη σε σχέση με τη δυσμένεια που επιφυλάσσουν για όλη την υπόλοιπη ψυχορραγούσα βαριά βιομηχανία. Ενώ αυτός και δεν πληρώνει και του κατεβάζουν τη μεγαβατώρα στα 40,7 ευρώ.
Μπορεί κανείς εδώ να αντιτείνει ότι η κιλοβατώρα της Αλουμίνιο ΑΕ του Μυτιληναίου βρίσκεται στο ύψος των τιμών των ευρωπαίων ανταγωνιστών της. Ναι, αλλά πουθενά οι αντίστοιχες ΔΕΗ δεν έχουν τόσο ψηλό κόστος και τιμή κιλοβατώρας λόγω γενικού σαμποτάζ της λειτουργίας τους, (όπως τιμή φυσικού αερίου 40% πιο ψηλά από τις άλλες χώρες, πανάκριβη τιμή για τις ΑΠΕ που τροφοδοτούν τη ΔΕΗ, ψηλότερο κόστος εξαγωγής του λιγνίτη λόγω καταστροφής των μεγάλων εκσκαπτικών αλλά και περιορισμού της συμμετοχής του λιγνίτη, που παραμένει παρόλα αυτά το πιο φτηνό καύσιμο, στο ενεργειακό μίγμα της ΔΕΗ, πελώρια βάρη από τη μη πληρωμή των λογαριασμών, που προκύπτουν από ότι το κράτος μεταθέτει στη ΔΕΗ το βάρος της κοινωνικής πολιτικής που δεν αναλαμβάνει το ίδιο κλπ). Αλλά το αληθινό πρόβλημα με την φτηνή κιλοβατώρα του Μυτιληναίου, είναι ότι αυτή δεν δίνεται σε κανένα άλλο εργοστάσιο της ενεργοβόρας βαριάς βιομηχανίας με αποτέλεσμα όλες να βυθίζονται στο χρέος και να κλείνουν ή να υπολειτουργούν και ο Μυτιληναίος να συσσωρεύει κεφάλαιο. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ίδιες κυβερνήσεις, που στην πράξη εξαιρούσαν από το σαμποτάζ την βιομηχανία του Μυτιληναίου σαμπόταραν με τις υψηλές τιμές της ενέργειας την ίδια την κρατική ΛΑΡΚΟ με «χρεώσεις 58 ευρώ ανά MWh, ενώ η συμμετοχή της ενέργειας στο συνολικό κόστος, υπερβαίνει το 30%. Σημειώνουμε ότι ο αντίστοιχος ευρωπαϊκός μέσος όρος σε ανάλογες βαριές ενεργοβόρες βιομηχανίες, δεν υπερβαίνει τα 35 ευρώ ανά ΜWh». Ο Ελληνικός ορυκτός πλούτος, άρθρο «Νικέλιο και ΛΑΡΚΟ ΓΜΜΑΕ: ο απολογισμός του 2015». Έτσι οι σαμποταριστές σώρευσαν χρέος της ΛΑΡΚΟ προς την ΔΕΗ ύψους 242 εκατ.
Αλλά το κεφάλαιο που συσσωρεύεται την ώρα που το υπόλοιπο κεφάλαιο καταστρέφεται, γίνεται κυρίαρχο και αγοράζει τα πάντα. Αλλά το πιο τρομερό δεν είναι ότι ο Μυτιληναίος πλουτίζει σαν παραγωγός αλουμίνας και αλουμινίου, αλλά ότι του έχουν δώσει άδεια να παράγει ο ίδιος ρεύμα, που αντί να κινεί με αυτό μέρος την παραγωγή της αλουμίνας και του αλουμινίου του, το πουλάει στη ΔΕΗ με πανάκριβη τιμή και έτσι τσεπώνει δεκάδες εκατομμύρια ευρώ κάθε χρονιά σε σχέση με άλλους παραγωγούς. Αυτό το δικαίωμα του Μυτιληναίου στη ληστεία του την έχουν δώσει νομοθετικά οι ρωσόδουλες κυβερνήσεις με τις άδειες των πουλημένων αντιπολιτεύσεων. Γι αυτό ο Μυτιληναίος δεν συσσωρεύει απλά σαν ευνοημένος από το κράτος βιομήχανος, αλλά σαν βδέλλα του δημοσίου, βδέλλα όλου του εξαθλιωμένου πλέον ελληνικού λαού.
Η μεγάλη ληστεία μέσω της ηλεκτροπαραγωγής
Συγκεκριμένα είναι η κυβέρνηση του ρωσόδουλου Καραμανλή του Β που επέτρεψε με νόμο στον ολιγάρχη να πουλάει από το ηλεκτρικό του εργοστάσιο ενέργεια στη ΔΕΗ αντί να την χρησιμοποιεί για το εργοστάσιο αλουμινίου, την ώρα που η άδεια του ηλεκτρικού του εργοστασίου ήταν για αυτοπαραγωγή. Πολύ σύντομα, η υπουργός Μπιρμπίλη, του επόμενου ρωσόδουλου, του Παπανδρέου, πρόσφερε στο εργοστάσιο του αλουμινίου κοινωνικό τιμολόγιο νοσοκομείων και μαιευτηρίων!!. «Η Αλουμίνιον της Ελλάδος αντιμετωπίστηκε σχεδόν ως νοσοκομείο ή μαιευτήριο» γράφει το Βήμα της 11/09/2011: «Το colpo grosso με το ρεύμα. Πώς η ΔΕΗ επιτρέπει στην Αλουμίνιον να κερδίζει εκ. ευρώ από το ρεύμα».
Σύμφωνα με το ίδιο άρθρο ο υπουργός οικονομικών του ΓΑΠ Γ. Παπακωνσταντίνου νομοθετεί μια ρύθμιση βάσει της οποίας και «το ρεύμα στη συγκεκριμένη μονάδα της Αλουμίνιον της Ελλάδας θα πληρώνεται (εννοεί το ρεύμα που παράγεται από το ηλεκτροπαραγωγό εργοστάσιο του Μυτιληναίου στη ΔΕΗ. Σημείωση δικιά μας) με τιμολόγιο αιολικής συν τη ρήτρα φυσικού αερίου με αποτέλεσμα να εκτινάσσεται σε δυσθεώρητα ύψη». Η Ελευθεροτυπία στις 29/3/2014 και στο άρθρο της «Πουλάει ακριβά και αγοράζει φθηνά ρεύμα από τη ΔΕΗ» μιλάει για ένα τρομαχτικό σκάνδαλο. «Στις διατάξεις του νόμου συμπεριελήφθη και μαθηματικός τύπος, βάσει του οποίου το ρεύμα από τις μονάδες ΣΗΘΥΑ θα πληρώνεται με τιμολόγιο αιολικής ενέργειας συν τη ρήτρα φυσικού αερίου, δηλαδή 130 ευρώ ανά MWh αντί 80 με 90 ευρώ, που εισπράττει μία παρόμοιας τεχνολογίας μονάδα φυσικού αερίου από τη χονδρεμπορική αγορά». Στο ίδιο άρθρο της Ελευθεροτυπίας διαβάζουμε ότι σύμφωνα με εκτιμήσεις ειδικών, το όφελος του Μυτιληναίου ήταν 70 εκατ το χρόνο, Η ληστεία της ΔΕΗ από τον Μυτιληναίο είναι ένα από τα επαγγελματικά μυστικά όλων των πολιτικών ηγεσιών που αποδεικνύουν τη ρωσοδουλεία τους φροντίζοντας να σώνουν τον ληστή Μυτιληναίο από την οργή του λαού. Τα ποσά είναι πολύ μεγάλα πράγμα που διαπιστώνεται και από το άρθρο του EurActiv που αναφέραμε στην αρχή, στο οποίο ο Μυτιληναίος δηλώνει ότι η κατανάλωσή του σε ηλεκτρική ενέργεια είναι πελώρια, άρα και η ληστεία της ΔΕΗ προσθέτουμε εμείς: « Όπως πιθανόν γνωρίζετε, o Όμιλος μας μέσω της M&M Gas και των λοιπών θυγατρικών μας, μαζί με τους εταίρους μας στις επιχειρήσεις φυσικού αερίου καταναλώνουμε το 40% των συνολικών αναγκών φυσικού αερίου» Αλλά επίσης και στο ίδιο άρθρο: «Χρειαζόμαστε κατά μέσο όρο 5-6% του συνόλου των αναγκών της ελληνικής ηλεκτρικής ενέργειας».
Τον «πρώτα Έλληνα» κρατικοολιγάρχη τον έχουν πληρώσει και τον πληρώνουν αδρά όλοι οι καταναλωτές. Στο παρακάτω απόσπασμα του άρθρου της Ελευθεροτυπίας που είδαμε προηγούμενα βλέπουμε ότι η εξομοίωση των τιμών παραγωγής ηλεκτρικού των εργοστασίων ΣΥΘΗΑ, όπως του Μυτιληναίου, με τις τιμές παραγωγής των ΑΠΕ επέβαλλε στην ΔΕΗ την τεράστια αύξηση του ρεύματος στους οικιακούς καταναλωτές. «Η επιβάρυνση που προκύπτει από αυτή την τιμολογιακή εξομοίωση των ΑΠΕ με τις ΣΗΘΥΑ, όπου στην ουσία εξομοιώνεται η καθαρή με τη ρυπόγονο ενέργεια, πέρασε στο τέλος ΑΠΕ. Ένα τέλος, που αυξήθηκε 6.933% σε δυόμισι χρόνια κι από 0,30 ευρώ/MWH, έφτασε τα 20,8 ευρώ! για τους οικιακούς καταναλωτές. Σύμφωνα με την τελευταία απόφαση της ΡΑΕ, η αύξηση του τέλους αυτού είναι θηριώδης»
Αλλά το καθεστώς των πρακτόρων δεν ήταν ικανοποιημένο με αυτά τα δώρα στον ευνοούμενό του ολιγάρχη, ήθελε να τον παχαίνει ακόμα πιο γρήγορα. Έτσι όταν «απελευθερώθηκε» η αγορά του φυσικού αερίου και μπορούσαν μερικοί βιομηχανικοί καταναλωτές να αγοράσουν μερικές ποσότητες φτηνού φυσικού αερίου από την Ρεβυθούσα με προθεσμία 28ημερών, οι σαμποταριστές έδιναν όλες τις ποσότητες στον Μυτιληναίο, όπως έμμεσα πλην σαφώς συνάγεται από τις διαμαρτυρίες της ΕΒΙΚΕΝ (ένωση των υπόλοιπων ενεργοβόρων βιομηχανιών) σύμφωνα με το προγραμματικό της κείμενο «Θέσεις και προτάσεις για τη αγορά φυσικού αερίου». Δες άρθρο μας στο φύλλο αυτό της Νέας Ανατολής ΕΒΙΚΕΝ-«Ελληνική Παραγωγή»: Δειλές απόπειρες αντίστασης του μη κομπραδόρικου βιομηχανικού κεφάλαιου στο σαμποτάζ.
Δηλαδή ο κρατικοολιγάρχης βουτάει για τον εαυτό του και το εκείνο το λίγο φτηνό αέριο, δηλαδή το υγροποιημένο, που είναι το μόνο που ως τώρα δεν μπαίνει στη χώρα από την Γκάζπρομ.
Η κατασκευή του κρατικοολιγάρχη Μυτιληναίου ως διεθνούς πολιτικής προσωπικότητας
Στις 25 Σεπτεμβρίου του 2017 ο Μυτιληναίος παρουσίασε στο συνέδριο του Economist την πολιτική του πρόταση, την πρόταση του Τσίπρα δηλαδή, ενώπιον του Ντάισελμπλουμ, του Τζακ Λιου υπουργού του Ομπάμα, του υπουργού οικονομικών Χουλιαράκη καθώς και σε πλήθος πολιτικών και επιχειρηματιών (!). Εκεί η εξαιρετική αυτή προσωπικότητα πρότεινε «ένα Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης της Οικονομίας που θα υποστηρίξουν όλα τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα, μαζί και ο ΣΥΡΙΖΑ» Σύμφωνα με το Euro2day της 26/9/2017 « Ο κ. Mυτιληναίος ήταν από τις λίγες φορές που δεν μίλησε χθες για τον όμιλο των εταιριών του. Η ομιλία του ήταν δομημένη στο διεθνές πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον, καθώς και στην παρουσίαση της θέσης του ώστε η χώρα να απαλλαγεί από τον βραχνά του χρέους αλλά και να αναπτύξει ένα νέο παραγωγικό μοντέλο».
Όπως διαβάζουμε στο ίδιο άρθρο ο Mυτιληναίoς πρότεινε τα εξής για την Ε.Ε : «1. Την οικονομική ενοποίηση και δημοσιονομική ένωση, αντικαθιστώντας τη λιτότητα από την ανάπτυξη. 2. Την προώθηση της καινούριας εκδοχής του Ευρωπαϊκού Συντάγματος πέραν της Συνθήκης του Μάαστριχτ και της Λισαβόνας. 3. Την ενιαία ολοκλήρωση της ευρωπαϊκής άμυνας». Είναι οι τρεις προτάσεις που δουλεύει εντατικά ο Τσίπρας και όλοι οι ρωσόφιλοι στην ΕΕ για να την διαλύσουν. Δημοσιονομική ένωση χωρίς προηγούμενη πολιτική ενοποίηση της ΕΕ σημαίνει να χρεοκοπούν τη χώρα μας και κάθε άλλη οι σαμποταριστές και να στέλνουν το λογαριασμό στην ΕΕ. Άλλωστε κι αυτό το είπε εκεί καθαρά: «Ο κ. Mυτιληναίoς παρατήρησε επίσης πως οι δανειστές, όταν θα δουν το εθνικό σχέδιο, το οποίο θα είναι ιδιοκτησίας μας, θα πειστούν και θα αναλάβουν τη μείωση του χρέους». Δημοσιονομική ένωση λοιπόν και μείωση του χρέους. Και εξέθεσε πιο αναλυτικά σαν δικιά του την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για το χρέος και την μείωσή του: « Η πρόταση Μυτιληναίου, η οποία, όπως είπε, αντιπροσωπεύει τη θέση κι άλλων επιχειρηματιών, βασίζεται στην κοινή παραδοχή δανειστών και ελληνικής πλευράς πως το χρέος δεν είναι βιώσιμο, αν δεν μειωθεί. Ο ίδιος λοιπόν προέτρεψε τις πολιτικές δυνάμεις του λεγόμενου ευρωπαϊκού τόξου να συμφωνήσουν σε ένα Σχέδιο Εθνικής Ανασυγκρότησης πενταετούς-επταετούς διάρκειας, το οποίο θα είναι ελληνικής «ιδιοκτησίας» και θα το αγκαλιάσουν οι πολίτες. Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτό μπορεί να αξιολογείται ανά τακτά χρονικά διαστήματα και ανάλογα με τις επιδόσεις του να μειώνεται το χρέος.» Αυτά τα έχει ακούσει να τα λένε και άλλοι επιχειρηματίες, όπως λέει. Όταν θα γίνει πρόεδρος του ΣΕΒ, τότε που θα αποφασίζει δηλαδή μόνος του, θα λέει ότι η πλειοψηφία των επιχειρηματιών επιθυμεί ό,τι του υπαγορεύουν τα αφεντικά του.
Επίσης ο θέλει και αλλαγή των βασικών συνθηκών της ΕΕ. Θέλει δηλαδή σήμερα ευρωπαϊκό σύνταγμα ή αλλαγή του υφιστάμενου συντάγματος, δηλαδή θεσμική εμβάθυνση της ενότητας όταν η ΕΕ δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ούτε καν με τακτική πολιτική ενότητα και με εθελοντικό τρόπο το ζήτημα των προσφύγων. Όσο αυτό το πρόβλημα προσπαθεί η ηγεσία Μέρκελ-που η ίδια με τη βοήθεια του Τσίπρα παρόξυνε- να το λύσει με καταναγκασμό τόσο δίνει στους σοβινοφασίστες τη δυνατότητα να διασπάνε περισσότερο την διχασμένη σε αυτό ΕΕ. ]
Τέλος και χαρακτηριστικά ο Μυτιληναίος ζήτησε ολοκλήρωση της ευρωπαϊκής άμυνας, που σήμερα σημαίνει ευρωπαϊκό στρατό, ο οποίος όμως ενώ είναι γενικά κάτι το εξαιρετικό, σήμερα χωρίς πολιτική ενοποίηση, ειδικά απέναντι στη ρώσικη φασιστική επιθετικότητα, σημαίνει μόνο διάλυση του ΝΑΤΟ που παρά την ηγεσία του πουτινικού Τραμπ και παρά τη επιθετικότητα του και τη συνεργασία του με τη Ρωσία στη Μέση Ανατολή, κάπως στέκεται απέναντι στη ρώσικη νεοχιτλερική απειλή στον ευρωπαϊκό Βορρά. Βλέπουμε ότι οι φιλοδοξίες του ολιγάρχη του σωλήνα δεν σταματάνε πουθενά. Τώρα θέλει να γίνει και ευρωπαίος στρατάρχης.
Ξεδιάντροπος πλασιέ της ρώσικης υπερδύναμης
Αλλά η βασική κουβέντα για την οποία ο μεγαλύτερος ιδιώτης καταναλωτής ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας, βρέθηκε σε εκείνο το τραπέζι ήταν άλλη: «Έχω την εντύπωση» είπε «πως το ρωσικό αέριο είναι πολύ φθηνό αέριο και οι αγωγοί κατασκευάστηκαν πριν χρόνια, οπότε αυτό είναι λανθάνον κόστος” και δεν διστάζει να γίνει πλασιέ του Ρώσικου φυσικού αερίου μέσω της κατεχόμενης από τα αφεντικά του Ελλάδας: «Πρέπει με κάθε τρόπο να ανοίξουμε τον ρωσοβουλγαρικό συνδετήριο αγωγό ο οποίος είναι δραματικά αργός στην πραγματοποίησή του και αυτό μας στερεί τη συνδεσιμότητα με την υπόλοιπη Ευρώπη….. Οπότε εάν έχουμε τον TAP, τη διασύνδεση με τους ευρωπαϊκούς κόμβους, τον IGB και πιθανόν ιρανικές προμήθειες και άλλη μία FSU (πλωτή μονάδα αποθήκευσης(LNG) στη Βόρεια Ελλάδα, όπως αναμένεται εδώ και καιρό, νομίζω η απάντηση είναι ναι, η Ελλάδα έχει πολλές πιθανότητες να γίνει κομβικό σημείο και πρέπει να λάβουμε υπόψη μας τα νέα ευρήματα αερίου στη νοτιοανατολική Μεσόγειο…»
Εδώ κοροϊδεύει ο ολιγάρχης. Ήδη φτιάχνεται η πρώτη δεξαμενή LNG (υγροποιημένου φυσικού αερίου) της Gazprom στην Αλεξανδρούπολη με σχέδιο την ετήσια μεταφορά στην κεντρική Ευρώπη 7 δις κυβικών αερίου πράγμα που είχε αποφασιστεί από το 2011. Όμως η δεξαμενή LNG δεν είχε φτιαχτεί όλα αυτά τα χρόνια γιατί περίμεναν τους Ρώσους να βγάλουν το αέριο από την αρκτική, και τώρα που μόλις το έβγαλαν, οι μηχανές άναψαν στο φουλ στην Αλεξανδρούπολη. Τώρα βέβαια και δεύτερη και τρίτη και δέκατη δεξαμενή θα τους φτιάξει ο Τσίπρας. Και αγωγό από την Αλεξανδρούπολη στη Βουλγαρία θα φτιάξουν για να μεταφέρουν το αέριο και προς την κεντρική Ευρώπη. Η κρατική ΔΕΠΑ αγόραζε ρώσικο αέριο και απαγόρευε στις βιομηχανίες να εισάγουν φτηνό LNG με το πρόσχημα ότι η χώρα είχε υπογράψει ρήτρες ποσοτήτων.. Η αλήθεια είναι ότι η ΔΕΠΑ απαγόρευε τις εισαγωγές του φτηνού LNG για να μην μπορούν να ξεφύγουν από το μεγάλο κόστος της ΔΕΗ και του ρώσικου αερίου οι βιομηχανίες, ιδιαίτερα οι βαριές, και έτσι να χρεοκοπούν. Επίσης αν οι κυβερνήσεις επέτρεπαν τις εισαγωγές LNG στην Ελλάδα αυτό δεν θα ήταν ρώσικο γιατί αυτό, όπως είπαμε, εξορύχτηκε πρόσφατα. Έτσι η ΔΕΠΑ δηλαδή το ρώσικο φυσικό αέριο θα έχανε όλους τους υποψήφιους πελάτες του, βιομηχανίες και κάθε είδους επιχειρήσεις. Οι πολύ πιεστικές ρήτρες που είχαν μπει από την Γκάζπρομ, οι ρώσικοι εκβιασμοί δηλαδή, μπορούσαν να καταργηθούν σε μεγάλο βαθμό αλλά ο Σαμαράς ούτε που συμμετείχε στις συνεδριάσεις της ΕΕ για τις μαφιόζικες μεθόδους με τις οποίες η Gazprom απομόνωνε και εκβίαζε κάθε χώρα χωριστά για να υπογράφει συμβόλαια. Με την εισβολή της Interpol στα γραφεία της Gazprom στις Βρυξέλλες και με την πίεση της ΕΕ οι τιμές της Γκάζπρομ μειώθηκαν και δόθηκαν και αποζημιώσεις όπως στην Γερμανία. Στην Ελλάδα τα χρεοκοπημένα λιπάσματα Καβάλας ζητούσαν να εισάγουν το φτηνό LNG και η ΔΕΠΑ, η κυβέρνηση δηλαδή το απαγόρευε. Επειδή χρωστούσαν στην ΔΕΠΑ αυτή τους έκοβε περιστασιακά το αέριο.
Σε ότι αφορά την συνεργασία ΕΕ και Ρωσίας που εξαρτά και διασπά αλλεπάλληλα μια σειρά χώρες, ως προοίμιο του παγκόσμιου πολέμου που προωθεί και με χαρακτηριστική περίπτωση την Ουκρανία, ο επερχόμενος πρόεδρος του ΣΕΒ ξεσπαθώνει υπέρ του αφεντικού του στο Euroactive: «Αλλά μιλώντας για τη Ρωσία και την ΕΕ νομίζω πως έχουμε περισσότερα να μοιραστούμε με τη Ρωσία παρά να χωρίσουμε..Αυτό που συμβαίνει τώρα δεν είναι καλό για κανένα μέρος. Οφείλουμε να προσπαθήσουμε για το καλύτερο και οι Ευρωπαίοι πολιτικοί οφείλουν να προσπαθήσουν να βρουν λύσεις να συνεργαστούν με τη Ρωσία. Δεν είναι πάντα εύκολο αλλά συνυπάρχουμε, θα συνυπάρχουμε, η Ρωσία είναι μεγάλος προμηθευτής πρώτων υλών, είναι μία μεγάλη αγορά για την ΕΕ, τους χρειαζόμαστε και μας χρειάζονται. Θα πρέπει να ενεργήσουμε με σύνεση», με την ίδια «σύνεση» προφανώς που ενεργεί ο Τσίπρας που πολεμούσε τα μέτρα της ΕΕ ενάντια στη Ρωσία λόγω της προσάρτησης της Κριμαίας.
Με αυτή του την ανοιχτή τοποθέτηση υπέρ μιας φιλορώσικης πολιτικής όχι απλά της Ελλάδας, αλλά όλης της Ευρώπης γίνεται κατανοητό γιατί η κυβέρνηση Τσίπρα σπρώχνει αυτήν την καθεστωτική βδέλλα στα κεντρικά πάνελ της Δύσης χωρίς κανένα από τα κοινοβουλευτικά κόμματα, ιδιαίτερα τα εμφανιζόμενα «αντικαπιταλιστικά», να ξεστομίζουν κουβέντα κριτικής. Πιστεύουμε πάντως πως ένας από τους βασικούς στόχους αυτής της διεθνούς προώθησης του Μυτιληναίου σε αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή είναι και η ψυχολογική αποδυνάμωση των αντιστάσεων του ντόπιου βιομηχανικού κεφάλαιου που εκδηλώνονται τελευταία ενάντια στον νέο ΣΕΒ. Ξέρουν καλά οι σοσιαλφασίστες που κυβερνάνε τη χώρα ότι η ντόπια αστική τάξη συμπεριφέρεται απέναντι σε κάθε εσωτερικό παράγοντα ανάλογα με την στήριξη που έχει από τον ιμπεριαλιστικό κόσμο. Ένας πρόεδρος λοιπόν του ΣΕΒ που κάθεται σαν συνομιλητής και σύμμαχος στο ίδιο τραπέζι με τον Λιου (ΗΠΑ), τον Ντάισελμπλουμ (ΕΕ) και καλεί σε σύσφιξη των σχέσεων αυτών των δύο οικονομικών γιγάντων με την Ρωσία χωρίς να συναντήσει καμιά αντίρρηση από τους προηγούμενους, λογαριάζεται αλλιώς από την αστική του αντιπολίτευση.
Οι μόνοι άνθρωποι που δεν φοβούνται τους Μυτιληναίους όση υποστήριξη κι αν έχουν από τον ιμπεριαλιστικό κόσμο και που τολμάνε να τις κατεβάσουν από το άλογο και να τις ξαπλώσουν καταγής είναι οι εργαζόμενοι της πόλης και του χωριού, οι άνεργοι και γενικά η φτωχολογιά της χώρας. Με μια μόνο προϋπόθεση: να έχουν καταλάβει ποιοι είναι. Αυτό θέλει τον χρόνο του, αλλά δεν θα αργήσει τόσο πολύ όσο φαίνεται από πρώτη άποψη. Και τα γεγονότα και η συνείδηση της επαναστατικής πρωτοπορίας και η συνείδηση και οργάνωση των μαζών θα επιταχυνθούν, στην αρχή με την επέλαση του κακού και μετά με την αντεπίθεση του καλού.