Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Αν αναζητήσει κανείς τις πολιτικές δυνάμεις τόσο στην Τουρκία όσο και στην Ελλάδα που εδώ και χρόνια μιλάνε τη γλώσσα του πιο πολεμικού εθνικισμού και της αδιαλλαξίας θα διαπιστώσει ότι είναι οι πιο φιλορώσικες. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Η Ρωσία και η σύμμαχός της Κίνα είναι δύο ιμπεριαλισμοί, που επειδή έρχονται καθυστερημένοι στο τραπέζι της μοιρασιάς του κόσμου και το βλέπουν πιασμένο από τους παλιούς, οικονομικά πολύ ισχυρότερους δυτικούς ιμπεριαλιστές, ακολουθούν το δρόμο που ακολούθησε η χιτλερική Γερμανία και η αυτοκρατορική Ιαπωνία στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο: Το δρόμο του πολέμου, των προσαρτήσεων και της επαναχάραξης συνόρων. Η Ρωσία είναι ο πολιτικοστρατιωτικός ηγέτης του ρωσοκινεζικού άξονα και η πρώτη ιμπεριαλιστική δύναμη μετά το Τρίτο Ράιχ που διαμελίζει χώρες και προσαρτάει τμήματα τους (Γεωργία, Ουκρανία), ενώ η Κίνα αρπάζει τις ΑΟΖ όλων των γειτόνων της. Η αλλαγή συνόρων είναι στη φύση τους, όπως είναι στη φύση των παλιών κατερχόμενων ιμπεριαλιστών η διατήρηση του στάτους κβο. Ετσι ενώ η Δύση αποφεύγει καιροσκοπικά να παίρνει θέση για τη λύση των αντιθέσεων ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία για να μην χάσει καμιά από αυτές, η Ρωσία υποδαυλίζει από τα μέσα, τις αντιθέσεις κάθε χώρας ενάντια στην άλλη για να διεισδύει και στις δύο υπονομεύοντας τους παλιούς κυρίαρχους. Τώρα έχει εξαρτήσει και τις δύο. Απλά την Ελλάδα τη θέλει να φαίνεται δυτική γιατί μόνο έτσι μπορεί να κρατάει την Τουρκία έξω από την Ευρώπη και ταυτόχρονα να αποδιοργανώνει και να διασπά τη δεύτερη.

Πουθενά τόσο πολύ όσο στο μακεδονικό δεν εκφράζονται με τόση βαρβαρότητα τα αποτελέσματα της παλινόρθωσης του καπιταλισμού στην ΕΣΣΔ και της συνακόλουθης διάλυσης των διεθνιστικών βαλκανικών κομμουνιστικών κομμάτων και η αντικατάσταση τους με σοσιαλφασιστικά και σοσιαλσοβινιστικά. Πιστεύουμε μάλιστα ότι σε καμιά άλλη χώρα στον κόσμο όσο στην Ελλάδα δεν εκδηλώνεται πιο χτυπητά αυτός ο εκβαρβαρισμός μιας και μόνο σε αυτήν δημιουργείται τώρα δα μπροστά στα μάτια μας ένα πλειοψηφικό στο λαό πολιτικό κίνημα που έχει πρακτικά στην ηγεσία του ένα κανονικό χιτλερικό κόμμα όπως είναι η «Χρυσή Αυγή».

Η εισαγωγή του ευρώ είναι ένα μεγάλο βήμα προόδου στο σύγχρονο κόσμο. Το γεγονός ότι ισχυρά καπιταλιστικά κράτη, που δεν τα δένει καμία εθνική συγγένεια, αλλά αντίθετα τα χαρακτηρίζει μια μακριά ιστορία αλληλοσπαραγμών, υιοθετούν κοινό νόμισμα είναι από μόνο του συγκλονιστικό.

Όταν η συμφωνία Ελλάδας- Ιταλίας είχε υπογραφεί στις 9 του Ιούνη, είχε γίνει και αυτή αντικείμενο θριαμβολογιών, όπως έγινε αργότερα και εκείνη με την Αίγυπτο. Αυτές οι θριαμβολογίες καταλήγουν και στις δυο περιπτώσεις σε έναν κοινό ισχυρισμό: ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα που έχει καλές σχέσεις με όλους τους γείτονές της εκτός από την Τουρκία, που αυτή φταίει για το ότι είναι κακές.

Έ­να πο­λύ συ­χνό φαι­νό­με­νο των τε­λευ­ταί­ων μη­νών στη χώ­ρα μας εί­ναι οι θριαμ­βο­λο­γί­ες της κυ­βέρ­νη­σης για ε­πί­τευ­ξη πρω­το­γε­νούς πλε­ο­νά­σματος. Πα­ρό­λες ό­μως τις ια­χές θριάμ­βου, εί­ναι κοι­νή η δια­πί­στω­ση του ελ­λη­νικού λα­ού ό­τι οι συν­θή­κες δια­βί­ω­σής του μέ­ρα τη μέ­ρα χει­ρο­τε­ρεύ­ουν πα­ρά βελ­τιώ­νο­νται,

Δημοσιεύουμε παρακάτω ένα άρθρο των βρετανικών FinancialTimes του γενικά οξυδερκή αναλυτή Γεδεών Ράχμαν, μεταφρασμένο από εμάς, που είναι το μόνο της ίδιας εφημερίδας από αυτά που ακολούθησαν την απόφαση της 13 του Ιούλη, που δεν είδε την πλατειά δημοσιότητα στη χώρα μας, ακριβώς επειδή μιλούσε για την κρυμμένη, την αντίθετη από την κυρίαρχη αυτή τη στιγμή εθνική και ευρωπαϊκή αλήθεια.

Πέμπτη 15 Απριλίου 2021. Μια ημέρα που θα γραφτεί με χρυσά γράμματα στα κατάστιχα της Ελ­ληνικής Ιστορίας. Διακόσια χρόνια μετά το ξέσπασμα της Εθνικής Παλιγγενεσίας, όταν οι γνήσιοι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων έδιω­ξαν από τα ιερά προγονικά εδάφη τους επαίσχυντους Οθωμα­νούς και δημιούργησαν εκείνο το φοβερό και τρομερό κράτος του μεγάλου τέκνου της Ελλάδος Καποδίστρια (του γνωστού υπουργού Εξωτερικών της τσαρικής Ρωσίας), βρέθηκε επιτέλους ο άξιος συνεχιστής των λαμπρών παραδόσεων του έθνους, που είχε τα κότσια να τα βάλει με τους παλιότουρκους μέσα στο ίδιο τους το σπίτι και να τους δείξει τι εστί βερίκοκο… Και το όνομα αυ­τού -για να μη μιλάμε γενικά κι αόριστα- Νίκος Δένδιας.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.