Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Η Ουκρανική Κοινότητα διοργανώνει στις 17/4 στις πέντε το απόγευμα συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος, για την υποστήριξη του δίκαιου αγώνα του ουκρανικού λαού ενάντια στην κτηνώδη εισβολή του Χίτλερ-Πούτιν που συνεχίζεται εδώ και 50 μέρες. Καλούμε κάθε δημοκρατικό άνθρωπο να συμμετέχει σε αυτή τη συγκέντρωση.

Η ουκρανική αντίσταση απέναντι στους ρώσους νεοχιτλερικούς εισβολείς κρατάει γερά. Οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις, με ακμαίο ηθικό και εξοπλισμένες από τις δυτικές δημοκρατίες με πυραυλικά συστήματα υψηλής κινητικότητας, ετοιμάζονται να ανακαταλάβουν στρατηγικής σημασίας περιοχές όπως είναι αυτή της Χερσώνας. Παράλληλα, στα υπό κατοχή εδάφη αναπτύσσεται ένα παλλαϊκό κίνημα αντίστασης ικανό να δυσχεράνει αποφασιστικά τη θέση των καταχτητών.

Ενώ η μεγάλη εξέγερση του ιρανικού λαού ενάντια στο φασιστικό καθεστώς των μουλάδων συνεχίζεται με αμείωτη ένταση συγκλονίζοντας όλο τον πλανήτη, οι ιρανοί πρόσφυγες στην Ελλάδα συνεχίζουν τις μαχητικές κινητοποιήσεις τους.

Οργάνωσαν συγκέντρωση στο Σύνταγμα το απόγευμα της Κυριακής, 16/10 για να καταγγείλουν τη βίαιη καταστολή της εξέγερσης των πολιτικών κρατούμενων στις διαβόητες φυλακές-κολαστήρια του Εβίν από το εγκληματικό καθεστώς του Ιράν. Αυτή ήταν η δεύτερη συνεχόμενη κινητοποίηση μετά τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην πρεσβεία του Ιράν της 14/10.

Η επίθεση με αληθινά πυρά από ρωσικές ειδικές δυνάμεις κατά τριών σκαφών του ουκρανικού ναυτικού, ο τραυματισμός μελών του πληρώματος και η κατάληψη των σκαφών, αποκάλυψε πιο καθαρά από ποτέ σε όλο τον κόσμο την επιθετική φύση της ρωσικής νεοναζιστικής υπερδύναμης.

Η απρόκλητη και βάρβαρη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έφερε τα πάνω κάτω στις διεθνείς σχέσεις και προκάλεσε παγκόσμιους τριγμούς και ανακατατάξεις. Μία από τις πιο σημαντικές συνέπειές της είναι και η στάση που επέλεξαν να κρατήσουν οι χώρες σʼ ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα, αφού αυτό δεν αφορά μόνο στη σχέση Ρωσίας-Ουκρανίας, αλλά γενικότερα στη σχέση του ρωσοκινεζικού νεοναζιστικού Άξονα κυρίως με τη ΕΕ, που αυτός θέλει να καταπιεί, και δευτερευόντως τις ΗΠΑ του Δημοκρατικού κόμματος. Τώρα πια φαίνονται σχετικά καθαρά τα δύο μπλοκ, που ποτέ δεν είχαν πάψει να υπάρχουν, παρά την πολιτική της Ρωσίας να κάνει μετά τα 1990 τον ψόφιο κοριό και τον τάχα φιλοδυτικό «εταίρο». Βέβαια, αυτό το ξεκαθάρισμα δεν έχει γίνει ακόμη σε απόλυτο βαθμό, καθώς πολλοί ρωσόφιλοι κρύβονται ακόμη πίσω από παχιά λόγια περί σταματήματος του πολέμου. Όσο όμως η Ουκρανία αντιστέκεται, τόσο όλοι θα είναι αναγκασμένοι αργά ή γρήγορα να πάρουν θέση υπέρ του ενός ή του άλλου στρατοπέδου.

Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία έφερε στο φως διάφορες πτυχές της πολιτικής κυριαρχίας του ρωσικού μονοπωλίου στη χώρα μας. Στον τομέα της ενημέρωσης, υπάρχει βέβαια ο βρόμικος ρόλος του τηλεοπτικού σταθμού OPEN του ρώσου κρατικο-ολιγάρχη Σαββίδη. Ο OPEN προσπαθεί τις τελευταίες μέρες να εμφανιστεί σαν αντικειμενικός και να κρύψει την ρωσοφιλία του ώστε να μην υποχρεωθεί ο δήθεν δυτικός Μητσοτάκης να τον κλείσει και να κυνηγήσει με κυρώσεις τον Σαββίδη όπως και τον άλλο ρωσο-ολιγάρχη Ριμπολόβλεφ. Όμως αυτοί είναι οι ανοιχτοί άνθρωποι της Ρωσίας και έτσι κι αλλιώς στο πολιτικό επίπεδο τους έχει πάρει η μπάλα. Το ιδιαίτερα καλό της φάσης είναι ότι βγαίνουν στην επιφάνεια οι σκοτεινοί δεσμοί που συνδέουν ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια και δημοσιογράφους στην υπηρεσία του ΣΥΡΙΖΑ με ρώσους πουτινικούς ολιγάρχες.

Το ψευτοΚΚΕ πασχίζει πολύ για να δείξει ότι στέκεται υπεράνω των μεγάλων συγκρούσεων που κλονίζουν τον πλανήτη μας σήμερα, που η επίθεση της ρωσικής νεοχιτλερικής υπερδύναμης, η οποία πολιτικο-διπλωματικά είναι επικεφαλής του πολεμικού άξονα Μόσχας-Πεκίνου, διεξάγεται τόσο ωμά και απροκάλυπτα. Στην πραγματικότητα η στάση αυτού του κόμματος – που γεννήθηκε από την βίαιη επέμβαση των ρώσων σοσιαλφασιστών στα εσωτερικά του παλιού επαναστατικού ΚΚΕ στα μέσα της δεκαετίας του ’50 – συνιστά στην πράξη τη μεγαλύτερη στρατηγική υποστήριξη των άνομων ρωσικών ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Μια πρόσφατη έρευνα της αντικαθεστωτικής ρωσικής εφημερίδας Νόβαγια Γκαζέτα μελέτησε τη στάση των κομμάτων του ευρωκοινοβουλίου απέναντι σε μια σειρά αποφάσεις του που αφορούσαν το ρωσικό κράτος και βρήκε ότι τα κόμματα της ψευτοαριστεράς καθώς και εκείνα της κλασικής ακροδεξιάς ήταν εκείνα που περισσότερο υποστηρίζουν στην πράξη το καθεστώς του Κρεμλίνου. Στο φαιο-«κόκκινο» αυτό μέτωπο πρωτοστατεί το ψευτοΚΚΕ ενώ δε λείπει από κει και η ΣΥΡΙΖέικη μετάστασή του.

Μια ιδιαιτερότητα του πολέμου που διεξάγει σήμερα η Ουκρανία για την επιβίωσή της είναι η πλατιά χρησιμοποίηση των drones, κυρίως των μικρών καμικάζι drone προβολής πρώτου προσώπου (first person view – FPV), που αποδείχτηκαν ένα ιδιαίτερα αποτελεσματικό όπλο φθοράς του αντιπάλου. Το μικρό drone τέτοιου τύπου είναι ένα χαμηλού κόστους και γρήγορο στη συναρμολόγηση όπλο ακριβείας, ικανό να πλήξει άρματα μάχης και άλλους στόχους, όπως πυροβολικό, θέσεις πεζικού, φορτηγά, από απόσταση έως και 20χλμ. και έχει προκαλέσει κατά τους τελευταίους μήνες το μεγαλύτερο μέρος των ρωσικών απωλειών σε τανκς. Τόσο μεγάλη υπήρξε η διάδοση του κινήματος των drones ώστε τον περασμένο Φλεβάρη ο πρόεδρος της χώρας Ζελένσκι ανακοίνωσε τη δημιουργία ξεχωριστού κλάδου μη επανδρωμένων συστημάτων μέσα στις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις. Η ευρηματικότητα που δείχνει η Ουκρανία στη διεξαγωγή του πολέμου, καταφέρνοντας έτσι να προκαλεί ζημιά σε έναν αντίπαλο με πολλαπλάσια ισχύ, αποτελεί χαρακτηριστική ένδειξη ενός δίκαιου δημοκρατικού και πραγματικά πατριωτικού πολέμου που διεξάγει η Ουκρανία σε αντίθεση με τον άδικο φασιστικό ιμπεριαλιστικό πόλεμο που διεξάγει το πολλαπλάσια υλικά πιο ισχυρό ρώσικο κράτος, που από την πολιτική φύση του είναι διεφθαρμένο, και υπερσυγκεντρωτικό με τις μάζες εντελώς αποξενωμένες από κάθε πρωτοβουλία.

Αφιονισμένο το στίφος των ηγετών και των στελεχών της ψευτοαριστεράς, προκειμένου να αντισταθμίσει και να ανακόψει το κύμα συμπάθειας προς το μαρτυρικό λαό της Ουκρανίας, έχει ξεκινήσει από την αρχή του πολέμου τις σχετικοποιήσεις, προκειμένου να βγάλει λάδι τους δολοφόνους, βασανιστές και βιαστές του Κρεμλίνου, που είναι και τα αφεντικά του.

Κλασικότερο των επιχειρημάτων του στίφους αυτού είναι ότι η τωρινή πάνδημη συγκίνηση και κινητοποίηση των λαών (και σε κάποιο βαθμό και κυβερνήσεων) πολλών δημοκρατικών χωρών για την Ουκρανία είναι υποκριτική, αφού οι σημερινοί υπερασπιστές των Ουκρανών έδειξαν τάχα μικρότερη ή καθόλου ευαισθησία για τους πολέμους και το αίμα που χύνεται άφθονο σε άλλα σημεία του πλανήτη. Μολονότι πολλές φορές οι ψευτοαριστεροί, με αρχηγούς τους κνίτες του Περισσού, ξεκινούν μια μακρόσυρτη λίστα των μεταπολεμικών επεμβάσεων και εγκλημάτων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού από την Κορέα του 1950 και δώθε, συχνά -και προκειμένου να μοιάζουν πιο πειστικοί- μιλούν πολύ για σχετικά πιο πρόσφατες συγκρούσεις (ή παλιότερες που συνεχίζονται και στο σήμερα).

Αναφέρονται έτσι εκείνες σε Υεμένη και Παλαιστίνη, ενώ θυμούνται συχνά και τη «Γιουγκοσλαβία». Με τη λέξη αυτή δεν εννοούν την πολυεθνική Γιουγκοσλαβία του 1945-1991, αλλά το σέρβικο έκτρωμα της «μικρής Γιουγκοσλαβίας», δηλαδή εκείνης των Σερβίας - Μαυροβουνίου (από την οποία οι Μαυροβούνιοι απέδρασαν αμέσως μόλις τους δόθηκε η ευκαιρία, το 2006) που βομβαρδίστηκε από το ΝΑΤΟ το 1999.

Τη μέρα που όλος ο πλανήτης ανατριχιάζει από τα αποτρόπαια εγκλήματα του στρατού της νεοχιτλερικής Ρωσίας στην Μπούκα της Ουκρανίας, στο κέντρο της Αθήνας έγινε μοτοπορεία υπέρ της ρώσικης εισβολής. Μία σειρά αυτοκίνητα με τις ρώσικες σημαίες να ανεμίζουν και με το φασιστικό σύμβολο Ζ στα καπό και στις πόρτες των αυτοκινήτων να παρέλασαν με αστυνομική προστασία μπροστά από μία Βουλή που κανένας αντιπρόσωπος της δεν αντέδρασε. Η μεγάλη αυτή ντροπή ήταν η πρώτη αποκάλυψη για την πλευρά με την οποία συμπαρατάσσονται στ’ αλήθεια το ελληνικό κράτος και οι κοινοβουλευτικές ηγεσίες σε αυτό τον πόλεμο.