Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

 

Την ίδια ώρα που εντείνεται η χιτλερική επέμβαση των ρώσων σοσιαλιμπεριαλιστών στην ανατολική Ουκρανία, τα ελληνόφωνα φερέφωνά τους – που έχουν εδώ το μονοπώλιο της ενημέρωσης – προσπαθούν μάταια να μας πείσουν πως δεν υπάρχει καμία ρωσική εισβολή,ότι τα θύματα είναι αποτέλεσμα της «απροκάλυπτης επέμβασης των ΗΠΑ και της ΕΕ στη χώρα αυτή» (βλ. π.χ. ανακοίνωση ψευτοΚΚΕ, 29/8)

Ένα άρθρο της Wall Street Journal φαίνεται να ενισχύει τις αρχικές εκτιμήσεις μας ότι η «ανταρσία Πριγκόζιν» ήταν ένα από τα πολλά πραξικοπήματα που κατά καιρούς έχει σκηνοθετήσει η ΚαΓκεΜπε και ότι από μεν τακτική άποψη είχε σαν στόχο να επιτρέψει στον Πούτιν να συνεχίσει να δρα με τη Βάγκνερ στην Αφρική, ενώ στρατηγικά είχε σαν στόχο να ενισχύσει την εικόνα που από την πρώτη στιγμή του πολέμου στην Ουκρανία κατασκευάζει αυτός για τη Ρωσία, δηλαδή μιας υπερδύναμης και επιθετικής και σχετικά ανήμπορης να πετύχει τους στόχος της, ώστε να μπορεί και να απειλεί αλλά και να καθησυχάζει, να περικυκλώνει και να διασπάει τη Δύση. Το δεύτερο στόχο φαίνεται η «ανταρσία» να τον ικανοποιεί από την πρώτη στιγμή καθώς δεν έχουμε δει ως τώρα ούτε έναν από τους «έγκυρους αναλυτές» της ρώσικης πολιτικής σκηνής που να μην βλέπει τα «μεγάλα και πρωτοφανή ρήγματα» στο καθεστώς που φανέρωσε αυτή η «ανταρσία», ιδιαίτερα μετά την «εξευτελιστική» απόφαση του Πούτιν να συνδιαλλαγεί με τον «προδότη πραξικοπηματία» και να του εξασφαλίσει μια αξιοπρεπή υποχώρηση στην υποτελή του Λευκορωσία.

Ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα των συλλόγων της ουκρανικής κοινότητας, εκατοντάδες ουκρανοί συγκεντρώθηκαν την Κυριακή 7/1 στο μετρό του Πανεπιστημίου για να κάνουν πορεία προς την πλατεία Συντάγματος. Εκεί παρατάχθηκαν στο πάνω μέρος της με σημαίες, πανώ και πλακάτ με συνθήματα και εκπρόσωποί τους μίλησαν στους συγκεντρωμένους και στο λαό της Αθήνας για να καταγγείλουν τη ναζιστική επίθεση της Ρωσίας ενάντια στην Ουκρανία που συνεχίζεται με μεγάλη σφοδρότητα ιδιαίτερα τις τελευταίες μέρες. Στη διάρκεια της πορείας και μετά στη συγκέντρωση φωνάχτηκαν τα σύνθηματα: «Ρώσοι, φασίστες, δολοφόνοι», «Κάτω τα χέρια από την Ουκρανία» «Πούτιν, φασίστα, δολοφόνε», «Έξω η Ρωσία από την Ουκρανία», «Όπλα για τη νίκη στην Ουκρανία», «Η Ουκρανία ποτέ δεν θα λυγίσει, για όλη την Ευρώπη θα νικήσει».

 

Την ώρα που οι νέοι τσάροι του Κρεμλίνου και τα φαιο-«κόκκινα» παπαγαλάκια τους σε κάθε χώρα προπαγανδίζουν τη θέση της λεγόμενης περικύκλωσης της Ρωσίας από τη Δύση, η τελευταία (και κυρίως η Ευρώπη) μόλις τώρα έχει αρχίσει να ξυπνάει από το λήθαργό της για να ανακαλύψει με τρόμο ότι είναι oυσιαστικά άοπλη απέναντι στον «περικυκλωμένο» αντίπαλό της.

Η συγκέντρωση στο Σύνταγμα για τον γιορτασμό της εθνικής ανεξαρτησίας, που γίνονταν ταυτόχρονα σε πολλές χώρες του κόσμου είχε μαζική συμμετοχή. Η πλατεία χρωματίστηκε από την επιβλητική σημαία των 50 μέτρων που είχαν ετοιμάσει και κρατούσαν σε όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης οι Ουκρανοί μετανάστες και πρόσφυγες, κυρίως γυναίκες και παιδιά που είχαν αφήσει πίσω τους άντρες να πολεμάνε. Αυτό που διέκρινε κανείς σε σχέση με τις συγκεντρώσεις της αρχής του πολέμου ήταν ότι τότε ήταν σαν μια βαριά στενοχώρια ανάμικτη με κατάπληξη να διαπερνούσε το πλήθος. Προχτές έβλεπε κανείς μια άλλου είδους ατμόσφαιρα από όλες τις ως τώρα συγκεντρώσεις ακόμα και τις δύο πρώτες αμέσως μετά τον πόλεμο που ήταν μαζικότερες. Τώρα δεν υπήρχαν αλλεπάλληλες ομιλίες όπως τότε, αλλά ο κόσμος συμμετείχε και φώναζε ασταμάτητα επί δύο ώρες συνθήματα και τραγούδαγε και διέκρινε κανείς μια ζωντάνια και μια αισιόδοξη αποφασιστικότητα και μια μεγάλη συγκίνηση που δεν την είχαμε ξαναδεί. Μας είπαν φίλοι ουκρανοί ότι ούτε οι ίδιοι δεν περίμεναν τόσο μεγάλη συμμετοχή έξι μήνες μετά το ξέσπασμα του πολέμου.

Αφιονισμένο το στίφος των ηγετών και των στελεχών της ψευτοαριστεράς, προκειμένου να αντισταθμίσει και να ανακόψει το κύμα συμπάθειας προς το μαρτυρικό λαό της Ουκρανίας, έχει ξεκινήσει από την αρχή του πολέμου τις σχετικοποιήσεις, προκειμένου να βγάλει λάδι τους δολοφόνους, βασανιστές και βιαστές του Κρεμλίνου, που είναι και τα αφεντικά του.

Κλασικότερο των επιχειρημάτων του στίφους αυτού είναι ότι η τωρινή πάνδημη συγκίνηση και κινητοποίηση των λαών (και σε κάποιο βαθμό και κυβερνήσεων) πολλών δημοκρατικών χωρών για την Ουκρανία είναι υποκριτική, αφού οι σημερινοί υπερασπιστές των Ουκρανών έδειξαν τάχα μικρότερη ή καθόλου ευαισθησία για τους πολέμους και το αίμα που χύνεται άφθονο σε άλλα σημεία του πλανήτη. Μολονότι πολλές φορές οι ψευτοαριστεροί, με αρχηγούς τους κνίτες του Περισσού, ξεκινούν μια μακρόσυρτη λίστα των μεταπολεμικών επεμβάσεων και εγκλημάτων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού από την Κορέα του 1950 και δώθε, συχνά -και προκειμένου να μοιάζουν πιο πειστικοί- μιλούν πολύ για σχετικά πιο πρόσφατες συγκρούσεις (ή παλιότερες που συνεχίζονται και στο σήμερα).

Αναφέρονται έτσι εκείνες σε Υεμένη και Παλαιστίνη, ενώ θυμούνται συχνά και τη «Γιουγκοσλαβία». Με τη λέξη αυτή δεν εννοούν την πολυεθνική Γιουγκοσλαβία του 1945-1991, αλλά το σέρβικο έκτρωμα της «μικρής Γιουγκοσλαβίας», δηλαδή εκείνης των Σερβίας - Μαυροβουνίου (από την οποία οι Μαυροβούνιοι απέδρασαν αμέσως μόλις τους δόθηκε η ευκαιρία, το 2006) που βομβαρδίστηκε από το ΝΑΤΟ το 1999.

Δέκα μήνες από την έναρξη της δεύτερης, ανοιχτής εισβολής τους στην Ουκρανία τα ρωσικά ναζιστικά στρατεύματα έχουν χάσει όχι λίγες από τις προηγούμενες θέσεις τους. Οι επιτυχίες αυτές του ουκρανικού στρατού οφείλονται σ’ ένα μεγάλο βαθμό στο παλλαϊκό κίνημα αντίστασης το οποίο αναπτύσσεται μέρα με τη μέρα στις κατεχόμενες από τα ρωσοχιτλερικά στρατεύματα περιοχές της χώρας. Πρόκειται για το πρώτο λαϊκό αντιφασιστικό αντάρτικο της Ευρώπης σε συνθήκες τρίτου παγκόσμιου πολέμου, ένα ηρωικό κίνημα που δείχνει στους ευρωπαϊκούς λαούς το δρόμο της αντίστασης στην επικείμενη επέλαση των νέων ρωσοκινέζων χίτλερ στις χώρες τους, ενώ ταυτόχρονα ξεσκεπάζει σα συνεργάτη των ναζί μια ψευτοαριστερά που με ύπουλο τρόπο επιχειρεί να σαμποτάρει την αντίσταση του ουκρανικού λαού και του ουκρανικού κράτους απέναντι στους δολοφόνους τους. Το παρακάτω ρεπορτάζ των Τάιμς της Νέας Υόρκης της 26/12, το οποίο δημοσιεύουμε εδώ σε δική μας μετάφραση, μας δίνει μια ζωντανή εικόνα του κινήματος αυτού μέσα από τις εμπειρίες των πρωταγωνιστών του που δραστηριοποιήθηκαν στη νυν απελευθερωμένη περιοχή της Χερσώνας (https://www.nytimes.com/2022/12/25/world/europe/ukraine-kherson-defiance-russia.html).

Ο βομβαρδισμός- συνειδητή μαζική σφαγή των αμάχων της πολυκατοικίας του Ντνίπρο, έρχεται να θυμίσει στους κατοίκους όλου του πλανήτη ότι η νεοχιτλερική Ρωσία όχι απλά συνεχίζει αλλά κλιμακώνει το γενοκτονικό της πόλεμο ενάντια στην ηρωική Ουκρανία. Πρόκειται για έναν πόλεμο που είναι τμήμα εκείνου που ετοιμάζει στρατιωτικά και προς το παρόν κυρίως πολιτικοδιπλωματικά και οικονομικά ενάντια σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Αυτή η κλιμάκωση πρέπει να απαντηθεί από τις ευρωπαϊκές χώρες και στα τρία επίπεδα του.

ΣΤΟ ΙΡΑΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ - ΕΞΩ Η ΡΩΣΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ - ΛΑΟΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΠΟΤΕ ΝΙΚΗΜΕΝΟΙ

- Συγκέντρωση διαμαρτυρίας μπροστά από την ιρανική πρεσβεία το Σάββατο 11 Φεβρουαρίου στις 12:00 το μεσημέρι, με αφορμή την επέτειο της επιβολής της απάνθρωπης δικτατορίας του Χομεϊνί

- Συγκέντρωση διαμαρτυρίας και αλληλεγγύης την Κυριακή 12 Φεβρουαρίου στις 5:00 το απόγευμα στο Σύνταγμα μπροστά από τη Βουλή

 

ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΡΩΣΙΚΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΕΚΒΙΑΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΑΖΙΚΗ ΦΙΛΟΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΗΣ

Η άρνηση της πολιτικής ηγεσίας της Ουκρανίας να υπογράψει τις συμφωνίες πολιτικής σύνδεσης και ελεύθερου εμπορίου της χώρας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, λίγες ημέρες μονάχα πριν από την προγραμματισμένη ημερομηνία,