Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Η Ο­ΜΥ­ΛΕ συ­νε­χί­ζει να κα­ταγ­γέλ­λει την πρό­τα­ση του υ­πουρ­γεί­ου για τα εργασιακά ως α­νεπαρ­κή. Στην τε­λευ­ταί­α α­να­κοί­νω­ση της θε­ω­ρεί υ­πεύ­θυ­νους τό­σο την κυ­βέρ­νηση ό­σο και τα πο­λι­τι­κά κόμ­μα­τα για το ερ­γα­σια­κό κα­θε­στώς που θα ε­πικρατή­σει στο λι­μά­νι. Χα­ρα­κτη­ρί­ζει ζή­τη­μα δη­μο­κρα­τί­ας και ε­θνι­κής κυ­ριαρ­χί­ας τη διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων, και ζη­τά­ει τό­σο α­πό την κυ­βέρ­νη­ση ό­σο και α­πό τα κόμ­μα­τα να το­πο­θε­τη­θούν. 

 

Η Ο­ΑΚ­ΚΕ θα συ­νε­χί­ζει να στη­ρί­ζει με κά­θε τρό­πο τους λι­με­νερ­γά­τες και τους ερ­γα­ζό­με­νους του ΟΛ­Π στον α­γώ­να τους και θα ε­πι­μεί­νει στην καμπά­νια της δια­φώ­τι­σης του λα­ού για το έ­γκλη­μα της με­τα­τρο­πής του Πει­ραιά σε κι­νέ­ζι­κη α­ποι­κια­κή και φα­σι­στι­κή βά­ση, και τις συ­νέ­πειες που θα έ­χει αυ­τό για το λα­ό της πό­λης και για ό­λη τη χώ­ρα.

Με αποικιοκρατική αλαζονεία η Κόσκο απαιτεί την επέκταση του εργασιακού γκέτο

Για να ε­ξυ­πη­ρε­τή­σει τα συμ­φέ­ρο­ντα της Κό­σκο αρ­χι­κά η κυ­βέρ­νη­ση “πα­ρέ­λει­ψε” στο κεί­με­νο του νό­μου για τη λει­τουρ­γί­α του λι­μα­νιού και τη διοί­κη­ση του ΟΛ­Π α­πό την Κό­σκο, να συ­μπε­ρι­λά­βει ο­ποιαδή­πο­τε ρύθ­μι­ση για τα ερ­γα­σια­κά δι­καιώματα, και στη συ­νέ­χεια αρ­νή­θη­κε ε­πίμο­να μια τέ­τοια ρύθ­μι­ση πα­ρά τις ε­πα­νει­λημ­μέ­νες δια­μαρ­τυ­ρί­ες των σω­μα­τεί­ων. Μό­νο ύ­στε­ρα α­πό τον πα­ρα­τε­τα­μέ­νο α­περ­για­κό α­γώ­να των λι­με­νερ­γα­τών που κρά­τη­σε έ­να μή­να με κύ­ριο αί­τη­μα να ι­σχύ­σει ο Γε­νι­κός Κα­νο­νι­σμός Προσω­πι­κού του ΟΛ­Π και να μη θι­γεί το υ­φι­στά­με­νο ερ­γα­σια­κό κα­θε­στώς στη νέ­α κα­τά­στα­ση, η κυ­βέρ­νη­ση πρό­σθε­σε μια κο­λο­βή διά­τα­ξη που α­να­φέ­ρε­ται σε ι­σχύ υ­πό ό­ρους του κα­νο­νι­σμού, και για να χρυ­σώ­σει το χά­πι στους λι­με­νερ­γά­τες τους πρό­σφε­ρε τη δυ­να­τό­τη­τα με­τα­τά­ξε­ων, έ­να αί­τη­μα που δεν εί­χαν και δεν πρό­βα­λαν μέ­χρι να τους το προ­τεί­νει το υ­πουρ­γεί­ο για να τους ξε­φορ­τω­θεί η Κό­σκο και να φτιά­ξει α­νε­νό­χλη­τη το ερ­γα­σια­κό γκέ­το της και να πληρώ­νει γι αυ­τό το ελ­λη­νι­κό κρά­τος.

Συ­γκε­κρι­μέ­να στο κυ­βερ­νη­τι­κό νο­μο­σχέ­διο προ­βλέ­πε­ται ό­τι το Διοι­κη­τι­κό Συμ­βού­λιο του ΟΛ­Π το ο­ποί­ο θα διο­ρί­ζει η Κό­σκο, έ­χει την ε­ξου­σί­α να κα­ταρ­γή­σει και να α­ντι­κα­τα­στή­σει τον υ­φι­στά­με­νο Γε­νι­κό Προ­σω­πι­κό Κανο­νι­σμού με μια α­πλή α­πό­φα­σή του. Για να κα­θη­συχά­σει τους λι­με­νερ­γά­τες ο δι­πρό­σω­πος Δρί­τσας, κα­τέ­φυ­γε στην ε­ξής με­θό­δευ­ση: Ά­φη­σε τη ρύθ­μι­ση ό­πως έ­χει, και στην αι­τιο­λο­γι­κή έκ­θε­ση του νο­μο­σχε­δί­ου συ­μπε­ριέ­λα­βε μί­α ερ­μη­νεί­α, σύμ­φω­να με την ο­ποί­α η ρύθ­μι­ση αυ­τή δεν μπο­ρεί να ε­φαρ­μο­στεί για την κα­τάρ­γη­ση του κα­νο­νι­σμού, πα­ρό­λο που αυ­τό προ­βλέ­πε­ται ρη­τά στο κεί­μενο του νό­μου μπρο­στά στον ο­ποί­ο η αι­τιο­λο­γι­κή έκ­θε­ση δεν έ­χει κα­μιά ι­σχύ. Σε ό­τι α­φο­ρά την αλ­λα­γή του κα­νο­νι­σμού ε­πί­σης συ­μπε­ριέ­λα­βε ερ­μη­νεί­α στην αι­τιο­λο­γι­κή έκ­θε­ση ό­τι δεν μπο­ρεί αυ­τή να γί­νει μο­νομερώς, αλ­λά χωρίς ρη­τή α­να­φο­ρά σε δια­δι­κα­σί­α αλ­λα­γής με συλ­λο­γι­κή σύμ­βα­ση ή με διαι­τη­σία ό­πως ζη­τού­σαν οι ερ­γα­ζό­με­νοι. Εί­ναι σα­φές ό­τι ού­τε και αυ­τή η ερ­μη­νεί­α θα έ­μπαι­νε στην αι­τιο­λο­γι­κή έκ­θε­ση χω­ρίς την πί­ε­ση των κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων των ερ­γα­ζο­μέ­νων. Εί­ναι ό­μως α­κό­μα πιο σα­φές ό­τι έ­να κρά­τος που έ­χει α­πο­δείξει πό­σο εί­ναι δια­τε­θει­μέ­νο να κα­ταρ­γεί την ερ­γα­τι­κή νο­μο­θε­σί­α του στην πρά­ξη υ­πέρ της Κό­σκο, θα της ε­πι­τρέ­ψει να κά­νει τις δι­κές της ερ­μη­νεί­ες στο πως θα χρη­σι­μο­ποι­ή­σει τα δι­καιώ­μα­τα που της δί­νει ο ί­διος ο νόμος.

Ή­δη κα­τά τη δια­δι­κα­σί­α της ψή­φι­σης του νο­μο­σχε­δί­ου στη Βου­λή, κυβέρ­νη­ση και κοι­νο­βου­λευ­τι­κά κόμ­μα­τα δέ­χτη­καν την πρα­ξι­κο­πη­μα­τι­κή πα­ρέμβα­ση της Κό­σκο και της ι­κα­νο­ποί­η­σαν μια σει­ρά α­πό αι­τή­μα­τα που της δί­νουν διευ­ρυ­μέ­νες ε­ξου­σί­ες στο λι­μά­νι και κα­ταρ­γούν σε πολ­λά ση­μεί­α τον κρα­τι­κό έ­λεγ­χο.

Συμπεράσματα από τον αγώνα των λιμενεργατών

Οι λι­με­νερ­γά­τες έ­χουν κα­ταγ­γεί­λει τους πα­ρά­νο­μους ό­ρους με τους ο­ποί­ους δό­θη­κε αρ­χι­κά η προ­βλή­τα Ι­Ι στην Κό­σκο, ι­διαί­τε­ρα τις σκαν­δα­λώδεις φο­ρο­α­παλ­λα­γές, στη συ­νέ­χεια η Ι­Ι­Ι με το “φι­λι­κό” δια­κα­νο­νι­σμό κρά­τους - Κό­σκο ε­πί κυ­βέρ­νη­σης Σα­μα­ρά και στην τε­λευ­ταί­α φά­ση ε­πί κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-Α­ΝΕΛ το όρ­γιο των πα­ρά­νο­μων και πα­ρά­τυ­πων δια­δι­κα­σιών που α­κο­λουθή­θη­καν για να πά­ρει η Κό­σκο ό­λο το λι­μά­νι. Ο α­γώ­νας τους στην τε­λευ­ταία αυ­τή φά­ση κλι­μα­κώ­θη­κε με την α­περ­γί­α που κρά­τη­σε για έ­να μή­να και που εί­χε σαν κύ­ριο το δί­καιο αί­τη­μα της δια­σφά­λι­σης των ερ­γα­σια­κών τους δι­καιω­μάτων α­πό την ΚΟ­ΣΚΟ. Ι­διαί­τε­ρα η Ο­ΜΥ­ΛΕ εί­χε κι­νή­σει μί­α σει­ρά προ­σφυ­γών και στην Ευ­ρώ­πη, στην Ε­πι­τρο­πή Α­ντα­γωνισμού, αλ­λά και στην Ελ­λά­δα ε­νά­ντια στις πα­ρά­νο­μες δια­δι­κα­σί­ες που α­κο­λού­θη­σαν οι κυ­βερ­νή­σεις με την έ­γκριση ή την α­νο­χή ό­λων των κοι­νο­βου­λευ­τι­κών κομ­μά­των.

Οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις αυ­τές, πα­ρό­λο που πέ­τυ­χαν κά­ποιες υ­πο­χω­ρή­σεις α­πό την πλευ­ρά της κυ­βέρ­νη­σης δεν έ­χουν α­κό­μα πε­τύ­χει το βα­σι­κό στό­χο τους: Να μην ε­πε­κτα­θούν σε ό­λο το λι­μά­νι οι πρω­το­φα­νείς για με­γά­λη ε­πι­χείρη­ση στην Ελ­λά­δα βάρ­βα­ρες ερ­γα­σια­κές συν­θή­κες της Κό­σκο.

Ό­πως εί­πα­με στην αρ­χή έ­νας πα­ρά­γο­ντας για αυ­τό εί­ναι ό­τι ο α­γώ­νας βρέ­θη­κε α­πό την αρ­χή σε α­πο­μό­νω­ση α­πό το σύ­νο­λο των κοι­νο­βου­λευ­τι­κών κομ­μά­των και α­πό τα ε­λεγ­χό­με­να α­πό αυ­τά συν­δι­κά­τα, για­τί εί­ναι ό­λα τους φι­λο­κι­νέ­ζι­κα, ό­πως α­πο­δεί­χτη­κε πε­ρί­τρα­να στη συ­ζή­τη­ση στη Βου­λή για τον κυ­ρω­τι­κό νό­μο της σύμ­βα­σης πα­ρα­χώ­ρη­σης.

Οι κυ­βερ­νή­σεις και οι η­γε­σί­ες των κοι­νο­βου­λευ­τι­κών κομ­μά­των έχουν κά­νει ό­τι μπο­ρούν για την ε­γκα­τά­στα­ση στον Πει­ραιά του φα­σι­στι­κού κινέ­ζι­κου μο­νο­πω­λί­ου για­τί εί­ναι δου­λι­κές στο νέ­ο με­γά­λο α­φε­ντι­κό της χώρας, τη Ρω­σί­α του Πού­τιν της ο­ποί­ας η Κί­να εί­ναι στρα­τη­γι­κή σύμ­μα­χος. Γι’ αυτό άλ­λω­στε η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-Α­ΝΕΛ προ­χω­ρά­ει στην ι­διω­τι­κο­ποί­η­ση του ΟΛ­Θ με το ί­διο μο­ντέ­λο που ε­φαρ­μό­στη­κε στο λι­μά­νι του Πει­ραιά για­τί  συμ­με­τέ­χουν στο δια­γω­νι­σμό με α­ξιώ­σεις οι ρώ­σι­κοι σι­δη­ρό­δρο­μοι. Ε­κεί η δια­δικα­σί­α κα­θυ­στε­ρεί για­τί εί­ναι πιο δύ­σκο­λο στην Ευ­ρώ­πη να χω­νέ­ψει έ­να αμι­γώς ρώ­σι­κο κε­φά­λαιο σε με­γά­λο ευ­ρω­πα­ϊ­κό λι­μά­νι, ι­διαί­τε­ρα με­τά το δια­μελι­σμό της Ου­κρα­νί­ας α­πό τη Ρω­σί­α.

Ή­ταν χα­ρα­κτη­ρι­στι­κή η κα­τά­πτυ­στη στά­ση των κοι­νο­βου­λευ­τι­κών κομ­μά­των στη Βου­λή ό­ταν πα­ρά τις εκ­κλή­σεις της Ο­ΜΥ­ΛΕ, κα­νέ­νας δεν την υ­ποστή­ρι­ξε στο αί­τη­μα να συ­μπε­ρι­λη­φθούν οι ρυθ­μί­σεις που ζη­τού­σε στο νό­μο, ό­πως ε­πί­σης και ό­ταν α­γνο­ή­θη­καν πλή­ρως οι θαρ­ρα­λέ­ες κα­ταγ­γε­λί­ες του προέ­δρου της Γε­ωρ­γα­κό­που­λου στην Ε­πι­τρο­πή της Βου­λής για τις ά­θλιες συν­θήκες δου­λειάς στις προ­βλή­τες Ι­Ι και Ι­Ι­Ι, για τα μη­νύ­μα­τα στα κι­νη­τά των εργα­ζο­μέ­νων στις τρεις τα ξη­με­ρώ­μα­τα, και για τη με­τα­φο­ρά μέ­χρι και σή­με­ρα των τραυ­μα­τι­σμέ­νων σε ερ­γα­τι­κά α­τυ­χή­μα­τα με ΙΧ α­ντί για α­σθε­νο­φό­ρο για να μην ε­λέγ­χε­ται η Κό­σκο για τις συν­θή­κες α­σφά­λειας. Α­ντί­θε­τα α­κρι­βώς από αυ­τή τη στά­ση κυ­βέρ­νη­ση και κόμ­μα­τα κι­νη­το­ποι­ή­θη­καν ε­σπευ­σμέ­να και κου­ρέ­λια­σαν την κοι­νο­βου­λευ­τι­κή δια­δι­κα­σί­α για να ι­κα­νο­ποι­ή­σουν τα αιτή­μα­τα της ε­πι­στο­λής της Κό­σκο.

Η α­πο­μό­νω­ση ω­στό­σο α­πό τα κοι­νο­βου­λευ­τι­κά κόμ­μα­τα και συν­δι­κάτα δεν θα ή­ταν αρ­κε­τή για τη διά­λυ­ση αυ­τού του α­γώ­να, αν αυ­τός εί­χε κα­τα­φέ­ρει να συ­σπει­ρώ­σει έ­στω σε ε­πί­πε­δο συ­μπά­θειας τους ερ­γα­ζό­με­νους και το λα­ό του Πει­ραιά και ό­λης της χώ­ρας.

Μί­α τέ­τοια συ­σπεί­ρω­ση ό­μως δεν θα μπο­ρού­σε να γί­νει κά­τω α­πό το σύν­θη­μα που σή­κω­σαν α­πό την αρ­χή ό­λα τα σω­μα­τεί­α των λι­με­νερ­γα­τών σαν κεντρι­κό, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νης της Ο­ΜΥ­ΛΕ δη­λα­δή το σύν­θη­μα “ό­χι στην ι­διω­τικο­ποί­η­ση”.

Πέ­ρα α­πό το ό­τι αυ­τό εί­ναι έ­να ψέ­μα α­φού δεν πρό­κει­ται για ι­διω­τικο­ποί­η­ση, αλ­λά για κρα­τι­κο­ποί­η­ση του λι­μα­νιού του Πει­ραιά α­πό το κι­νέ­ζικο κρά­τος, αυ­τό το σύν­θη­μα ι­διαί­τε­ρα στις ση­με­ρι­νές συν­θή­κες της κρί­σης και της ε­ξα­θλί­ω­σης ε­νός με­γά­λου τμή­μα­τος του πλη­θυ­σμού, δεν μπο­ρεί να κερδί­σει το λα­ό ό­ταν υ­πάρ­χουν ε­νά­μι­σι ε­κα­τομ­μύ­ριο ά­νερ­γοι που δεν μπο­ρούν να βρουν ό­χι μια α­ξιο­πρε­πή δου­λειά, αλλά ο­ποια­δή­πο­τε δου­λειά. Ι­διαί­τερα δεν μπο­ρεί να κερ­δί­σει τους ερ­γα­ζό­με­νους στον ι­διω­τι­κό το­μέ­α που δου­λεύ­ουν κά­τω α­πό ά­θλιες συν­θή­κες, με ά­θλια με­ρο­κά­μα­τα, και συ­χνά έ­ξω α­πό ο­ποια­δή­πο­τε προ­στα­σί­α της ερ­γα­τι­κής νο­μο­θε­σί­ας.

Αυ­τοί ό­λοι θα μπο­ρού­σαν να υ­πο­στη­ρί­ξουν με αρ­κε­τή θέρ­μη τους λιμε­νερ­γά­τες και τους υ­παλ­λή­λους του ΟΛ­Π, αν αυ­τοί ξε­κα­θά­ρι­ζαν α­πό την αρ­χή ό­τι δεν ε­πι­διώ­κουν κά­ποια ει­δι­κά προ­νό­μια κρα­τι­κο-υ­παλ­λη­λι­κού τύ­που, αλλά σαν ερ­γα­ζό­με­νοι θέ­λουν τα ερ­γα­σια­κά και τα νό­μι­μα συν­δι­κα­λι­στι­κά δι­καιώ­μα­τα που εί­χαν, που έ­χουν σε με­γα­λύ­τε­ρο ή μι­κρό­τε­ρο βαθ­μό και άλ­λες με­γά­λες ε­πι­χει­ρή­σεις α­κό­μα και ι­διω­τι­κές αλ­λά δεν τις έ­χει η συ­γκε­κριμέ­νη Κό­σκο. Αν έ­βα­ζαν δη­λα­δή σα βα­σι­κό ζή­τη­μα ό­τι δεν πρό­κει­ται για μια ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση που γί­νε­ται στο λι­μά­νι, αλ­λά ό­τι ε­τοιμά­ζε­ται ε­κεί μια γαλέ­ρα με ερ­γα­σια­κές συν­θή­κες Κί­νας, δη­λα­δή φα­σι­στι­κές, μιας και στις κι­νέζι­κες κρα­τι­κές ε­πι­χει­ρή­σεις α­πα­γο­ρεύ­ε­ται κά­θε συν­δι­κα­λι­σμός δια ρο­πά­λου. Αυ­τές οι συν­θή­κες δεν θα ή­ταν έ­νας ι­σχυ­ρι­σμός αλ­λά εί­ναι ζω­ντα­νές στις προ­βλή­τες 2 και 3.

Έ­τσι, θα α­ντέ­στρε­φαν το κλί­μα που δη­μιουρ­γεί­ται α­πό την κυ­βέρ­νηση και α­πό τους δή­θεν φι­λο­α­να­πτυ­ξια­κούς φί­λους της Κό­σκο, ό­τι οι ερ­γα­ζόμε­νοι του ΟΛ­Π εί­ναι μί­α άλ­λη διε­φθαρ­μέ­νη και τε­μπέ­λι­κη συ­ντε­χνί­α του δη­μοσί­ου που δεν θέ­λει ε­πεν­δύ­σεις στην Ελ­λά­δα που έχουν ι­διω­τι­κού τύ­που συνθή­κες ερ­γα­σί­ας. Οι ερ­γα­ζό­με­νοι του ΟΛ­Π έ­πρε­πε να α­να­δεί­ξουν ό­τι α­πλά δεν θέ­λουν ό­ρους Κί­νας, δη­λα­δή να α­να­δεί­ξουν ό­τι δεν υ­πάρ­χει σε κα­μί­α άλ­λη ευ­ρω­πα­ϊ­κή χώ­ρα α­ντί­στοι­χη πε­ρί­πτω­ση κι­νέ­ζι­κης ε­πέν­δυ­σης που να έ­χει συνο­δευ­τεί α­πό την κατάρ­γη­ση της νο­μο­θε­τι­κής προ­στα­σί­ας των ερ­γα­σια­κών δι­καιω­μά­των στη χώ­ρα αυ­τή και γε­νι­κά την κα­τα­πά­τη­ση των κα­το­χυ­ρω­μέ­νων στις ευ­ρω­πα­ϊ­κές συν­θή­κες στοι­χειω­δών ερ­γα­σια­κών δι­καιω­μά­των. Κα­νο­νι­κά δη­λα­δή αυ­τό το τό­σο ση­μα­ντι­κό κί­νη­μα έ­πρε­πε να ζη­τά­ει ε­νό­τη­τα με την Ευρώ­πη, και ό­χι να την κα­ταγ­γέλ­λει σα δή­θεν υ­πεύ­θυ­νη για την ε­γκα­τά­στα­ση της Κό­σκο, ε­πει­δή η Ευ­ρώ­πη στη­ρί­ζει τις ι­διω­τι­κο­ποι­ή­σεις.

Για να ε­πι­τρα­πεί στην Κί­να η ε­ξα­γο­ρά της σου­η­δι­κής αυ­το­κι­νη­το­βιο­μη­χα­νί­ας Volvo, αυ­τή υ­πο­χρε­ώ­θη­κε να σε­βα­στεί ευ­λα­βι­κά τις συν­θή­κες ερ­γασί­ας ό­πως α­κρι­βώς εί­χαν δια­μορ­φω­θεί μέ­χρι τη με­τα­βί­βα­ση. Μό­νο σε χώ­ρες του τρί­του κό­σμου, κυ­ρί­ως της Α­φρι­κής, έ­χει ε­πι­τρα­πεί στην Κί­να, να κά­νει ε­πενδύ­σεις με την ε­φαρ­μο­γή βά­ναυ­σων ερ­γα­σια­κών συν­θη­κών και κτη­νώ­δους κατα­πί­ε­σης ό­πως κά­νει στην 2 και 3 του Πει­ραιά.

Στην προ­πα­γάν­δα κυ­βέρ­νη­σης και α­ντι­πο­λί­τευ­σης ε­νά­ντια στους λι­με­νερ­γά­τες χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­κε και το ζή­τη­μα των με­τα­τά­ξε­ων, ι­διαί­τε­ρα αφού υ­πάρ­χει το αρ­νη­τι­κό ι­στο­ρι­κό των προ­γραμ­μά­των της ε­θε­λού­σιας ε­ξό­δου με τα ο­ποί­α τέ­λειω­σαν οι κι­νητο­ποι­ή­σεις των ερ­γα­ζο­μέ­νων στην πρώ­τη φάση της ε­γκα­τά­στα­σης της Κό­σκο στην προ­βλή­τα Ι­Ι. Τό­τε ό­λα τα σω­μα­τεί­α δέ­χθη­καν να α­δειά­σουν την προ­βλή­τα για την Κό­σκο με κρα­τι­κά έ­ξο­δα και τη διευκό­λυ­ναν με αυ­τό τον τρό­πο να ε­γκα­τα­στή­σει το κά­τερ­γό της.

Πα­ρό­λο που δεν έ­βα­λαν σαν αί­τη­μα τις με­τα­τά­ξεις, τα σω­μα­τεί­α τις δέ­χθη­καν ό­ταν τους τις πρό­τει­νε το υ­πουρ­γεί­ο χω­ρίς να κα­ταγ­γεί­λουν το φόρτω­μα για άλ­λη μια φο­ρά του κρα­τι­κού προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού για να ε­λα­φρυν­θεί το κό­στος ε­γκα­τά­στα­σης της Κό­σκο. Ε­κεί πά­τη­σε το πιο ά­θλιο κομ­μά­τι του ΠΑ­ΣΟΚ υ­πό τη ση­με­ρι­νή η­γε­σί­α της φι­λο­συ­ρι­ζαί­ας Φ. Γεν­νη­μα­τά, και ό­χι μό­νο δεν έ­βα­λε σαν κε­ντρι­κό ζή­τη­μα στη Βου­λή το αί­τη­μα των ερ­γα­ζο­μέ­νων για σεβα­σμό του γε­νι­κού κα­νο­νι­σμού προ­σω­πι­κού του ΟΛ­Π, αλ­λά έ­βα­λε θέ­μα ο­νο­μα­στικής ψη­φο­φο­ρί­ας ε­νά­ντια στις με­τα­τά­ξεις, τις ο­ποί­ες κα­τα­ψή­φι­σε μα­ζί με το ψευ­τοΚ­ΚΕ και τους να­ζή­δες !!! Οι με­τα­τά­ξεις μπο­ρεί να υ­πάρ­χουν σαν μια διέ­ξο­δος α­πό το νο­μο­θε­τη­μέ­νο πια α­πό την κυ­βέρ­νη­ση κά­τερ­γο της Κό­σκο ή διέ­ξο­δος α­πό την κό­λα­ση της α­νερ­γί­ας, ι­διαί­τε­ρα αν η Κό­σκο ε­πι­χειρήσει α­πο­λύ­σεις των “α­τί­θα­σων” του ΟΛ­Π. Ό­μως τα σω­μα­τεί­α δεν πρέ­πει να τις κά­νουν δε­κτές για άλ­λη μια φο­ρά σαν κρα­τι­κή μέ­θο­δο ε­ξα­γο­ράς για να α­δειά­σουν το χώ­ρο για λο­γα­ρια­σμό της Κό­σκο. Γι’ αυ­τό πρέ­πει να κα­ταγ­γέλ­λουν την  κυ­βέρ­νη­ση ό­τι προ­τεί­νει τις με­τα­τάξεις για να φέ­ρει τη γα­λέ­ρα.

Μό­νο με έ­να τέ­τοιο κί­νη­μα που θα ε­νη­μέ­ρω­νε το λα­ό της Ελ­λά­δας, και ει­δι­κά τον πει­ραιώ­τι­κο λα­ό, θα μπο­ρού­σε να έ­χει η α­περ­γί­α ε­πι­τυ­χί­α ει­δικά α­πό την ώ­ρα που προ­κα­λού­σε προ­βλή­μα­τα στα κρουα­ζιε­ρό­πλοια, στον του­ρισμό, στους μικρέ­μπο­ρους και στους μα­γα­ζά­το­ρες. Ό­λοι ό­σοι ζού­σαν α­πό αυ­τές τις δου­λειές  έ­γι­ναν εύ­κο­λα ε­πιρ­ρε­πείς στην κρα­τι­κή προ­πα­γάν­δα και την προ­πα­γάν­δα της α­ντι­πο­λί­τευ­σης ε­νά­ντια στην α­περ­γί­α.

Θα μπο­ρού­σαν να πει­στούν αν η α­περ­γί­α έ­βα­ζε στα κε­ντρι­κά της ε­πιχει­ρή­μα­τα τον κίν­δυ­νο που α­πο­τε­λεί για ό­λο το λι­μά­νι το κα­θε­στώς της διαφθο­ράς και των συμ­μο­ριών που θα ε­γκα­τα­στα­θεί μα­ζί με την Κό­σκο. Αυ­τοί ε­μπι­στεύ­ο­νται τους “νέ­ους ε­πεν­δυ­τές” για την α­νάπτυ­ξη της οι­κο­νο­μι­κής ζω­ής της πό­λης, και α­πο­χαυ­νώ­νο­νται α­πό τις πα­νη­γυ­ρικές ια­χές κυ­βέρ­νη­σης και α­ντι­πο­λί­τευ­σης για τη συμ­φω­νί­α που θα σώ­σει υ­πο­τί­θε­ται το λι­μά­νι, θα δη­μιουρ­γή­σει νέ­ες θέ­σεις ερ­γα­σί­ας, νέ­ες ε­πι­χει­ρη­μα­τι­κές δρα­στη­ριό­τη­τες κλπ. Δεν έ­χουν πά­ρει τα μα­θή­μα­τα τους α­πό ό­σα έ­χουν γί­νει στις προ­βλή­τες ΙΙ και Ι­Ι­Ι που δεν έ­φε­ραν ού­τε χι­λιά­δες νέ­ες θέ­σεις ερ­γα­σί­ας, ού­τε νέ­ες επι­χει­ρή­σεις στην πό­λη. Δεν κα­τα­λα­βαί­νουν ό­τι μπή­κε καρ­κί­νος στην Ελ­λά­δα, ό­τι πρό­κει­ται για τον πρώ­το καρ­κι­νι­κό ό­γκο που ε­γκα­τα­στά­θη­κε στην καρ­διά της χώ­ρας, στην καρ­διά του ε­μπο­ρί­ου και των με­τα­φο­ρών.

Το σύν­θη­μα “ό­χι στην ι­διω­τι­κο­ποί­η­ση” το ε­πέ­βα­λαν κα­τά τη γνώ­μη μας στους λι­με­νερ­γά­τες, ε­πί ποι­νή διά­σπα­σης του α­γώ­να οι ψεύ­τι­κοι φί­λου του της λε­γό­με­νης α­ρι­στε­ράς, ΠΑ­ΜΕ, Α­ΝΤΑΡ­ΣΥΑ, ΛΑ­Ε, και φρό­ντι­σαν μά­λι­στα να το φορ­τώ­σουν σε ε­πί­πε­δο συν­θη­μα­το­λο­γί­ας με την α­ντιευ­ρω­πα­ϊ­κή τους πλατ­φόρ­μα που κα­τα­φέ­ρε­ται ε­νά­ντια στα μνη­μό­νια, αλ­λά ό­χι ε­νά­ντια στο πα­ρα­γω­γικό σα­μπο­τάζ που τα φέρ­νει, ού­τε ε­νά­ντια στο κα­θε­στώς που κά­νει το σα­μπο­τάζ. Με τον ί­διο τρό­πο που κρύ­βουν α­πό το λα­ό τους α­λη­θι­νούς ε­χθρούς του, έ­τσι έ­κρυ­ψαν και α­πό τους λι­με­νερ­γά­τες τον α­λη­θι­νό ε­χθρό τους στο λι­μά­νι που εί­ναι το φα­σι­στι­κό κρά­τος της Κί­νας.

Αυ­τή η γραμ­μή κυ­ριάρ­χη­σε στην  Έ­νω­ση των Μό­νι­μων και Δό­κι­μων Λιμε­νερ­γα­τών που εί­ναι άλ­λο σω­μα­τεί­ο α­πό την Ο­ΜΥ­ΛΕ. Η διοί­κη­ση της Έ­νω­σης ανέ­στει­λε πρώ­τη και μό­νη της στις 21/6 την α­περ­γί­α σε έ­να κρί­σι­μο ση­μεί­ο των δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων με το υ­πουρ­γεί­ο, πριν κα­τατε­θεί το νο­μο­σχέ­διο και πριν βγά­λει το πό­ρι­σμα της η Ε­πι­τρο­πή Α­ντα­γω­νι­σμού. Έ­τσι δό­θη­κε έ­να καί­ριο χτύ­πη­μα στον α­γώ­να που έ­φε­ρε διά­σπα­ση και α­πο­μό­νω­σε την Ο­ΜΥ­ΛΕ η ο­ποί­α μπόρε­σε να συ­νε­χί­σει την α­περ­γί­α έ­ως τις 24/6 με το αί­τη­μα να α­φαι­ρέ­σει η κυ­βέρ­νη­ση τη ρύθ­μι­ση για το δι­καί­ω­μα της Κό­σκο να κα­ταρ­γή­σει τον Γε­νι­κό Κα­νο­νισμό Προ­σω­πι­κού, η ο­ποί­α έ­χει γί­νει σή­με­ρα έ­χει γί­νει νό­μος.

Έ­να α­ντί­στοι­χο και ύ­που­λο χτύ­πη­μα εί­χε δο­θεί α­πό ψευ­τοΚ­ΚΕ και να­ζή­δες στην κι­νη­το­ποί­η­ση ε­νά­ντια στο “φι­λι­κό δια­κα­νο­νι­σμό” κρά­τους -Κό­σκο που της έ­δω­σε και την προ­βλή­τα Ι­Ι­Ι. Τό­τε έ­να κε­ντρι­κό ε­πι­χεί­ρη­μα που είχε φέ­ρει στο πλευ­ρό των λι­με­νερ­γα­τών και τις ευρω­πα­ϊ­κές συν­δι­κα­λι­στι­κές ενώ­σεις και εί­χε δη­μιουρ­γή­σει προ­βλή­μα­τα για την έ­γκρι­ση α­πό την Κομι­σιόν ή­ταν ό­τι η Κό­σκο δεν δέ­χε­ται το συν­δι­κα­λι­σμό στην προ­βλή­τα Ι­Ι. Α­μέσως διορ­γα­νώ­θη­κε α­πό την Κό­σκο μί­α ψευ­το­α­περ­γί­α μί­ας η­μέ­ρας στην ο­ποί­α πρω­τα­γω­νί­στη­σαν το ψευ­τοΚ­ΚΕ και οι να­ζή­δες, μό­νο και μό­νο για να πει­στεί η Ευ­ρώ­πη ό­τι η Κό­σκο δεν λει­τουρ­γεί πια στην Ελ­λά­δα με ό­ρους γα­λέ­ρας, και τελι­κά να πά­ρει το πρά­σι­νο φως για να ε­πε­κτα­θεί και στην προ­βλή­τα Ι­Ι­Ι. Α­πό τότε μέ­χρι σή­με­ρα α­περ­γί­α νέ­α στις 2 και 3 δεν έ­χει γί­νει ε­νώ συ­νε­χί­ζε­ται ε­κεί η ί­δια κα­τά­στα­ση.

Η ΟΑΚΚΕ συμπαραστέκεται στο δίκαιο αγώνα των λιμενεργατών

Η Ο­ΑΚ­ΚΕ α­πό την πρώ­τη στιγ­μή κα­τάγ­γει­λε το σχέ­διο κα­το­χής του λιμα­νιού α­πό την Κί­να με α­φί­σα που κολ­λή­θη­κε σε Α­θή­να και Πει­ραιά το Δε­κέμ­βρη του 2015 με την ο­ποί­α κα­λού­σε ταυ­τό­χρο­να σε συ­μπα­ρά­στα­ση στο δί­καιο α­γώνα των λι­με­νερ­γα­τών και συμ­με­τεί­χε με μπλοκ, πα­νό και συν­θή­μα­τα σε πο­ρείες και συ­γκε­ντρώ­σεις δια­μαρ­τυ­ρί­ας των λι­με­νερ­γα­τών σε Α­θή­να και Πει­ραιά. Συμ­με­τεί­χε με μπλοκ στην συ­γκέ­ντρω­ση δια­μαρ­τυ­ρί­ας τους στην Α­θή­να με πα­νό με το σύν­θη­μα “Να μη γί­νει ο Πει­ραιάς κά­τερ­γο της φα­σι­στι­κής Κί­νας” και στις δύ­ο πο­ρεί­ες του Ιού­νη στον Πει­ραιά κα­τά τη διάρ­κεια των δια­πραγμα­τεύ­σε­ων με το Δρί­τσα για την ι­σχύ του Γε­νι­κού Κα­νο­νι­σμού Προ­σω­πι­κού με πα­νό με σύν­θη­μα “Να μη γί­νουν σκλά­βοι της Κό­σκο οι ερ­γά­τες του ΟΛ­Π”. Ι­διαίτε­ρα σε αυ­τές τις δύ­ο τε­λευ­ταί­ες κι­νη­το­ποι­ή­σεις η α­ντα­πό­κρι­ση α­πό τους λι­με­νερ­γά­τες ή­ταν θερ­μή τό­σο για την πα­ρου­σί­α μας σε αυ­τές ό­σο και για τα συν­θή­μα­τα που φω­νά­χτη­καν ό­πως: “Ό­χι το λι­μά­νι κά­τερ­γο της Κό­σκο”, “Πα­ρά­νο­μο και άκυ­ρο το πού­λη­μα στην Κό­σκο”, “Να ε­φαρ­μο­στεί η νο­μο­θε­σί­α, ο Πει­ραιάς δεν εί­ναι κι­νέ­ζι­κη α­ποι­κί­α”, “Φταί­ει η κυ­βέρ­νη­ση για την α­περ­γί­α που θέ­λει στο λι­μά­νι της Κό­σκο τη δου­λεί­α”, “Ή νι­κά­ει η α­περ­γί­α ή ο Πει­ραιάς της Κί­νας α­ποι­κί­α”.

Τό­σο στην α­φί­σα μας, ό­σο και στις προ­κη­ρύ­ξεις μας εί­χα­με ε­πι­ση­μάνει τον κίν­δυ­νο α­πό τους ψευ­το­α­ρι­στε­ρούς δή­θεν φί­λους αυ­τού του α­γώ­να που έ­κα­ναν κε­ντρι­κό σύν­θη­μα το “ό­χι στην ι­διω­τι­κο­ποί­η­ση” και έ­κρυ­βαν ό­τι πρό­κει­ται για κρα­τι­κο­ποί­η­ση υ­πέρ της Κί­νας.

Με αυ­τό τον τρό­πο προ­ώ­θη­σαν τα συμ­φέ­ρο­ντα της Κί­νας στο λι­μά­νι α­νοί­γο­ντας της το δρό­μο να με­τα­τρέ­ψει ο­λό­κλη­ρο το λι­μά­νι του Πει­ραιά σε έ­να δου­λο­κτη­τι­κό κά­τερ­γο χω­ρίς ερ­γα­σια­κά και συν­δι­κα­λι­στι­κά δι­καιώ­ματα.

Η Ο­ΑΚ­ΚΕ στην προ­πα­γάν­δα της και στα συν­θή­μα­τα της έ­κα­νε κε­ντρικό αυ­τό το ζή­τη­μα και α­γκα­λιά­στη­κε α­πό τους λι­με­νερ­γά­τες, ει­δι­κά στην τελευ­ταί­α κι­νη­το­ποί­η­ση ό­που εί­χε μεί­νει μό­νη της η Ο­ΜΥ­ΛΕ να δια­μαρ­τύ­ρε­ται. Μι­λή­σα­με με ερ­γα­ζό­με­νους και μας εί­παν ό­τι διά­βασαν τα έ­ντυ­πά μας, μας πα­ρα­κο­λου­θούν, και ε­κτι­μούν ι­διαί­τε­ρα τη συ­μπα­ρά­στα­σή μας.

Ό­μως ο πιο α­ντι-Κό­σκο πυ­ρή­νας αυ­τού του α­γώ­να, η Ο­ΜΥ­ΛΕ, δεν έ­κα­νε πο­τέ κε­ντρι­κό σύν­θη­μα την α­ντί­στα­ση στο κά­τερ­γο της Κό­σκο και κρά­τη­σε μέχρι το τέ­λος τη ση­μαί­α του συν­θή­μα­τος “ό­χι στην ι­διω­τι­κο­ποί­η­ση”, νο­μί­ζου­με κυ­ρί­ως για να πε­τύ­χει την ε­νό­τη­τα με το άλλο σω­μα­τεί­ο, την Έ­νω­ση των Μόνι­μων και Δό­κι­μων Λι­με­νερ­γα­τών. Τε­λι­κά α­πο­δεί­χτη­κε ό­τι η κοι­νή λά­θος προπα­γαν­δι­στι­κή γραμ­μή δεν έ­πει­σε το λα­ό και η διοί­κη­ση της  Έ­νω­σης των Λι­μενερ­γα­τών έ­δω­σε και το χτύ­πη­μα με το σπά­σι­μο της α­περ­γί­ας τη χει­ρό­τε­ρη στιγμή.

Έ­τσι βα­σα­νι­στι­κά θα ξε­κι­νή­σουν, θα δι­δα­χθούν, και θα δια­μορ­φω­θούν τα κι­νή­μα­τα της νέ­ας ε­πο­χής ε­νά­ντια στα νέ­α βάρ­βα­ρα α­φε­ντι­κά που φέρ­νει στη χώ­ρα το σο­σιαλ­φα­σι­στι­κό κα­θε­στώς. Ε­πει­δή αυ­τά θα εί­ναι υ­πο­χρε­ω­τικά α­πο­μο­νω­μέ­να α­πό τα ό­λο και πιο ξε­νό­δου­λα κοι­νοβου­λευ­τι­κά κόμ­μα­τα θα α­να­γκα­στούν να βρουν την αυ­το­νο­μί­α τους και την ε­νό­τη­τα τους ε­νω­νό­με­να με το λα­ό και μι­λώ­ντας στο λα­ό στη γραμ­μή της πο­λι­τι­κής και συν­δι­κα­λι­στικής δη­μο­κρα­τί­ας, του α­ντι­φα­σι­σμού και του διε­θνι­στι­κού πα­τριω­τι­σμού.

Οι ερ­γα­ζό­με­νοι στο λι­μά­νι κρα­τά­νε τις τύ­χες τους στα χέ­ρια τους. Κα­μί­α Κί­να και κα­νέ­να δου­λι­κό σε αυ­τή πο­λι­τι­κό κα­θε­στώς, κυ­βέρ­νη­ση και κοι­νο­βου­λευ­τι­κές η­γε­σί­ες, δεν θα μπο­ρέ­σουν να ε­πι­βά­λουν το νό­μο τους, αν αυτοί συ­σπει­ρω­θούν  για να διεκ­δι­κή­σουν το δί­κιο τους και ε­πι­διώ­ξουν το ευ­ρύ­τε­ρο δυ­να­τό μέ­τω­πο με τους ερ­γα­ζό­με­νους στις προ­βλή­τες Ι­Ι και Ι­Ι­Ι, με το λα­ό και με τους ερ­γα­ζό­με­νους και τους δη­μο­κρά­τες του Πει­ραιά, και ο­λόκλη­ρης της χώ­ρας.