Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Η νέα ιστορική περίοδος στην οποία μπήκαμε με τη ρωσική νεοχιτλερική εισβολή στην Ουκρανία προκάλεσε την πρωτοφανή αφύπνιση των ευρωπαϊκών λαών και μιας σημαντικής μερίδας της ευρωπαϊκής μονοπωλιακής αστικής τάξης όχι μόνο ως προς την πολιτικοστρατιωτική απειλή που αποτελεί η πουτινική Ρωσία για την Ευρώπη, αλλά τελευταία και ως προς το πελώριο μέγεθος της ενεργειακής εξάρτησης της δεύτερης από την πρώτη. Ειδικά ο σημερινός ενεργειακός εκβιασμός της Ρωσίας στις χώρες της ΕΕ επιβεβαίωσε τις εκτιμήσεις της ΟΑΚΚΕ, που στηριγμένη στη μαοϊκή στρατηγική θεωρία των Τριών Κόσμων, είχε εδώ και πολλά χρόνια καταγγείλει την προσπάθεια των νεοχιτλερικών του Κρεμλίνου να περικυκλώσουν την Ευρώπη πολιτικοστρατιωτικά, να την εξαρτήσουν ενεργειακά και έτσι αδυνατισμένη και διασπασμένη να την καταλάβουν με έναν πόλεμο χιτλερικού τύπου.

Έπρεπε τα ρωσικά στρατεύματα να εισβάλουν μαζικά στην Ουκρανία και να πολιορκήσουν με μεσαιωνικό τρόπο όλες σχεδόν τις μεγάλες πόλεις της για να συνειδητοποιήσει η ευρωπαϊκή φιλελεύθερη αστική τάξη τον κίνδυνο που αντιπροσωπεύει για τις ευρωπαϊκές δημοκρατίες η ενεργειακή εξάρτησή τους από το μεγαλορώσο εισβολέα.

Τα μεσάνυχτα της 17 προς 18 Δεκέμβρη η ΔΕΗ και ο ΑΔΜΗΕ έκοψαν το ρεύμα στη Χαλυβουργική. Η επιχείρηση χρωστούσε 31,8 εκ. ευρώ στον πάροχο και ήταν ο δεύτερος μεγαλύτερος οφειλέτης μετά την κρατικά ελεγχόμενη ΛΑΡΚΟ (300 εκ.). Η ακριβή τιμή της ελληνικής ηλεκτρικής ενέργειας είναι η βασική αιτία του κλεισίματος της χαλυβουργίας Ελευσίνας και γενικά της καταστροφής της ελληνικής χαλυβουργίας, που είδε τις μεγάλες μονάδες της να κλείνουν η μια μετά την άλλη μόλις στα 5 τελευταία χρόνια.

Δυόμιση μήνες μετά τις 24 του Φλεβάρη οπότε ξεκίνησε η μεγαλύτερη και πιο ωμή εισβολή σε μια ευρωπαϊκή χώρα από μια άλλη μετά τον β παγκόσμιο πόλεμο αρχίζουν να διακρίνονται αχνά, κυρίως μέσα από τα γεγονότα και λιγότερο μέσα από τις δικές της διακηρύξεις, οι ευρύτερες στοχεύσεις της πουτινικής Ρωσίας, που η ίδια θέλει να συσκοτίζει και να πνίγει στην αμφιβολία. Παίρνοντας υπόψη μας το μακροπρόθεσμο, καλά μελετημένο, γεμάτο θεαματικές προσποιήσεις και κυρίως παγκόσμιο τρόπο με τον οποίο δρα πάντα αυτή η πιο πολιτική από τις δύο υπερδυνάμεις, εκτιμάμε ότι η κτηνώδης εισβολή της στην Ουκρανία ενώ αποτελεί την αρχή του προετοιμαζόμενου κατακτητικού της πολέμου ενάντια στην Ευρώπη, είναι ταυτόχρονα και ένα μέσο, ένας πρόσχημα, για την επιτάχυνση του μεσοπρόθεσμου πολιτικού στόχου της που είναι το κλείσιμο των στροφίγγων του φυσικού αέριου, οπότε η ενεργειακή πολιορκία και η πολιτική διάσπαση της Ευρώπης.

Πριν κιόλας από τους τελευταίους ελιγμούς και τον πόλεμο νεύρων του Πούτιν με την αποχώρηση ή την παραμονή των φουσάτων του στα σύνορα της Ουκρανίας, έχουν εδώ και λίγες βδομάδες διαμορφωθεί δύο ειδών αντιλήψεις στην Ευρώπη ως προς τις πιο πιθανές προθέσεις της πουτινικής Ρωσίας σε σχέση με την Ουκρανία. Η μια είναι ότι μάλλον η Ρωσία θα εισβάλει τώρα στην Ουκρανία και η άλλη ότι μάλλον δεν θα εισβάλει. Οι χώρες που έχουν την πρώτη εκτίμηση έχουν καλέσει εδώ και μέρες τους πολίτες τους να φύγουν από την Ουκρανία, ενώ αυτές που έχουν τη δεύτερη εκτίμηση αποφεύγουν να κάνουν ένα τέτοιο κάλεσμα ή το κάνουν διστακτικά. Στην κύρια πλευρά τους οι πρώτες είναι αυτές που αντιμετωπίζουν την πουτινική Ρωσία σαν έναν επικίνδυνο επιθετιστή που πρέπει να αντιμετωπιστεί κυρίως με μια καλή στρατιωτική άμυνα και οι δεύτερες εκείνες που την αντιμετωπίζουν σαν μια χώρα που δρα τώρα επιθετικά απλά επειδή αισθάνεται περικυκλωμένη, οπότε πρέπει να καθησυχαστεί κυρίως με υποχωρήσεις που θα αποφασιστούν απέναντι της μέσα από διπλωματικές διαδικασίες.

  ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΔΟΥΛΙΚΕΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΜΕ ΤΟ ΚΑΤΑΡ   Έχουμε γράψει πολλές φορές ότι οι ηγήτες των 6 κοινοβουλευτικών κομμάτων μαζί με τη ναζιστική συμμορία θέλουν να υποδουλώσουν τη χώρα στο ρωσοκινέζικο άξονα, με μοχλό τις λεγόμενες «αναπτυξιακές» επενδύσεις αποικιακού χαρακτήρα τύπου Κόσκο.

Έναν ακόμη δυναμίτη στο ήδη έτοιμο να καταρρεύσει οικοδόμημα της ελληνικής βαριάς βιομηχανίας ήρθε να βάλει η απόφαση του ΔΣ της κρατικής ΔΕΗ της 19 του Μάρτη. Πρόκειται για την αύξηση κατά 10% της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος υψηλής τάσης που αυτή πουλά. Οι καταναλωτές υψηλής τάσης είναι κατά κύριο λόγο τα εργοστάσια της βαριάς βιομηχανίας, ιδιαίτερα δε οι ενεργοβόρες βιομηχανίες.

  Μόνο ένα δημοκρατικό κίνημα του λαού και ένα νέο κίνημα εργαζομένων μπορούν να την εμποδίσουν   Το νομοσχέδιο που κατατίθεται και συζητιέται αυτές τις μέρες στη Βουλή σχετικά με το «σπάσιμο» της ΔΕΗ, σε «μικρή» (30%  της σημερινής ΔΕΗ) και «μεγάλη» ΔΕΗ (70% της σημερινής ΔΕΗ), αποτελεί στην πραγματικότητα ένα σχέδιο για την παραχώρηση της εθνικής μας ανεξαρτησίας στη ρώσικη υπερδύναμη και στη ντόπια ρωσόδουλη ολιγαρχία που έχει γιγαντωθεί τις τελευταίες δεκαετίες στη χώρα μας.

Η ενεργειακή κρίση που πλήττει την Ευρώπη επηρεάζει και τη χώρα μας. Μέχρι εκεί σταματάει η ανάλυση που επιτρέπει να γίνεται πλατύτερα πάνω στο ζήτημα το κυρίαρχο διακομματικό πολιτικό καθεστώς. Μια πιο προσεκτική ματιά θα φώτιζε ωστόσο, όχι μόνο τις αιτίες αυτής της κρίσης, που κυρίως έγκεινται στην πολιτικό-στρατιωτική επίθεση του ρωσικού χιτλερικού μονοπωλίου, αλλά και την ελληνική ιδιαιτερότητα, δηλ. το σαμποτάρισμα από το πολιτικό καθεστώς της εγχώριας παραγωγής, που προκαλεί εδώ ακόμα μεγαλύτερη έκρηξη της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος σε σχέση με την υπόλοιπη ΕΕ. Η ειδοποιός διαφορά βρίσκεται στο γεγονός ότι στη χώρα μας η μη αξιοποίηση της πυρηνικής ενέργειας και το σαμποτάρισμα της παραγωγής ορυκτών καυσίμων κινδυνεύει να καταστήσει απόλυτη την εξάρτησή της από ξένους προμηθευτές πετρελαίου (Ιράκ, Καζακστάν, Ρωσία κτλ.) και φυσικού αερίου. Το παρακάτω άρθρο του Κωνσταντίνου Γιωτόπουλου – τέως γενικού διευθυντή Οικον. ΔΕΗ, τέως προέδρου Επιτροπής Ενέργειας του Ευρωπαϊκού Κέντρου Επιχειρήσεων με Δημόσια Συμμετοχή (CEEP) και τέως διευθύνοντος συμβούλου της ΤΡΑΜ ΑΕ – στην Capital της 19/10 (https://www.capital.gr/me-apopsi/3589319/pio-sobares-gia-tin-ellada-oi-epiptoseis-tis-energeiakis-krisis), καταγγέλλει αυτήν ακριβώς την πολιτική του σαμποτάζ, το κρυμμένο αυτό σκάνδαλο μεγατόνων ενάντια στο οποίο εδώ και αρκετό καιρό και με ιδιαίτερο σθένος παλεύει η ΟΑΚΚΕ.

Σύμ­φω­να με το νο­μο­σχέ­διο για το φυ­σι­κό α­έ­ριο που πρό­κει­ται να ψηφι­στεί στη Βου­λή και συ­γκε­κριμ­μέ­να στην πα­ρά­γρα­φο 2 του άρ­θρου 12 η τι­μή χρή­σης του δι­κτύ­ου φυ­σι­κού α­ε­ρί­ου α­πό το έ­να ευ­ρώ τη με­γα­βα­τώ­ρα που εί­ναι σή­με­ρα α­νε­βαί­νει στα τέσ­σε­ρα ευ­ρώ. Η αύ­ξη­ση εί­ναι ο­ρι­ζό­ντια σε ό­λες τις βιο­μη­χα­νί­ες, πράγ­μα το ο­ποί­ο ση­μαί­νει ό­τι αυ­τή η αύ­ξη­ση των 3 ευ­ρώ/MWh ση­μαί­νει μια αύ­ξηση στο κό­στος α­ε­ρί­ου πε­ρί­που 8%, ό­πως κα­ταγ­γέ­λει η έ­νω­ση βιο­μηχα­νι­κών κα­τα­να­λω­τών ε­νέρ­γειας.