Επίσημη σελίδα ΟΑΚΚΕ

 Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Η. ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΚΕ ΟΑΚΚΕ ΣΤΗΝ EΡΤ ΣΤΙΣ 31 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

   

 

ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΑΚΚΕ ΣΤΙΣ 26 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

   

 

ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ

Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)

  Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής

1pag559

 

crisis russia

Άρθρα Αναφοράς

OAKKE WEB TV

Εκδόσες Μεγάλη Πορεία

ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

http://www.antinazi.gr/ 

www.antinazi.gr

ΑΝΤΙ ΝΑΖΙ

 

ΠΩΣ ΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΟΔΟΠΑΤΕΙ ΤΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΓΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ

Μέ­ρος του ι­δε­ο­λο­γι­κού πο­λέ­μου που έ­χει κη­ρύ­ξει η που­τι­νι­κή Ρω­σία στις δυ­τι­κές α­στι­κές κοι­νω­νί­ες διε­ξά­γε­ται μέ­σω μιας νέ­ας, τά­χα “αν­θρώπι­νης” ορ­θο­δο­ξί­ας, που φο­ρέ­ας της σε κά­θε χώ­ρα εί­ναι στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα επί­σκο­ποι και εκ­κλη­σια­στι­κά στε­λέ­χη πρά­κτο­ρες του ρώ­σι­κου νε­ο­χι­τλερι­σμού,

α­κρο­δε­ξιοί, φα­σί­στες και νε­ο­να­ζί που ορ­γα­νώ­νουν και καλ­λιερ­γούν στους πι­στούς τον α­ντι­ση­μι­τι­σμό και τον α­ντι­δυ­τι­κό ρα­τσι­σμό, δη­λα­δή το μίσος στους λα­ούς που έ­χουν λί­γο πο­λύ μά­θει να ζουν με τις ι­δέ­ες του α­στι­κού δια­φω­τι­σμού ή εν­νο­εί­ται, α­κό­μα πε­ρισ­σό­τε­ρο του μαρ­ξι­στι­κού προ­λε­τα­ρια­κού δια­φω­τι­σμού ό­σο και αν οι άρ­χου­σες τά­ξεις σε αυ­τές τις χώ­ρες βυ­θί­ζονται στην ι­μπε­ρια­λι­στι­κή-μον­πω­λια­κή α­ντι­δη­μο­κρα­τι­κή και σκο­τα­δι­στι­κή ι­δε­ο­λο­γί­α.

 

Με αυ­τή την έν­νοια ό­ποια εκ­κλη­σια­στι­κή γραμ­μή έ­χει συμ­φι­λιωθεί με με­ρι­κές στοι­χειώ­δεις αρ­χές του α­στι­κού δια­φω­τι­σμού, ό­πως πχ με την α­νε­ξι­θρη­σκί­α ή με την αρ­χή του δια­χω­ρι­σμού της εκ­κλη­σί­ας α­πό το κρά­τος, αυ­τή γί­νε­ται ο με­γα­λύ­τε­ρος ε­χθρός της που­τι­νι­κής ορ­θο­δο­ξί­ας. Το χει­ρότε­ρο κόκ­κι­νο πα­νί για τη ρώ­σι­κη ορ­θο­δο­ξί­α εί­ναι η ορ­θό­δο­ξη γραμ­μή του πατριαρ­χεί­ου της Κων/λης που του­λά­χι­στον σή­με­ρα, κι­νεί­ται μέ­σα στο α­στο­δη­μοκρα­τι­κό και γι’ αυ­τό α­νε­ξί­θρη­σκο πο­λι­τι­στι­κό ρεύ­μα της Ε­νω­μέ­νης Ευ­ρώ­πης. Η α­κύ­ρω­ση ό­μως του Οι­κου­με­νι­κού πα­τριαρ­χεί­ου δεν εί­ναι μια εύ­κο­λη υ­πόθεση, κα­θώς αυ­τό έ­χει συ­γκε­ντρώ­σει ι­στο­ρι­κά έ­να πε­λώ­ριο εκ­κλη­σια­στι­κό κύ­ρος, τα λε­γό­με­να πρω­τεί­α σε ό­λη την ορ­θο­δο­ξί­α. Χά­ρη σε αυ­τά μπο­ρεί να παρα­χω­ρεί την αυ­το­νο­μί­α και την αυ­το­κε­φα­λί­α σε κά­θε άλ­λη ορ­θό­δο­ξη εκ­κλη­σία, που ση­μαί­νει α­ντι­κει­με­νι­κά τη δυ­να­τό­τη­τα να κα­λύ­πτει εκ­κλη­σια­στι­κά την πο­λι­τι­κή α­νε­ξαρ­τη­σί­α κρα­τών που βάλ­λο­νται α­πό τη ρώ­σι­κη ι­μπε­ρια­λιστι­κή πο­λι­τι­κή και τη ρώ­σι­κη ορ­θό­δο­ξη εκ­κλη­σί­α που υ­πη­ρε­τεί αυ­τήν την πολι­τι­κή. Η αυ­το­κε­φα­λί­α, εί­ναι δη­λα­δή η ε­θνι­κή α­νε­ξαρ­τη­σί­α μιας χώ­ρας σε εκ­κλη­σια­στι­κό επίπε­δο ό­σο και αν α­πε­χθά­νε­ται αυ­τήν την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα το Οι­κου­με­νι­κό πα­τριαρ­χεί­ο. Και την α­νε­ξαρ­τη­σί­α αυ­τή μπο­ρεί να τη δί­νει το Οι­κου­με­νι­κό πα­τριαρ­χεί­ο για­τί δεν έ­χει πί­σω του ε­δώ και πολ­λά χρό­νια μια κρα­τι­κή ι­μπε­ρια­λι­στι­κή ε­ξου­σί­α. Η Μό­σχα α­ντί­θε­τα θέ­λει την υ­πο­ταγή ό­λων των εκ­κλη­σιών του κό­σμου και ει­δι­κά των ορ­θό­δο­ξων πλη­θυ­σμών της πρώ­ην ΕΣ­ΣΔ στο πα­τριαρ­χεί­ο Μό­σχας. Γι’ αυ­τό και ο στό­χος του εκ­κλη­σια­στι­κού πο­λέ­μου της Μό­σχας εί­ναι η κα­τάρ­γη­ση των πρω­τεί­ων του Οι­κου­με­νι­κού Πατριαρ­χεί­ου και η δη­μιουρ­γί­α της τσα­ρι­κής έ­μπνευ­σης Τρί­της Ρώ­μης.

Η α­δυ­να­μί­α του Βαρ­θο­λο­μαί­ου να α­πο­δώ­σει αυ­το­κε­φα­λί­α το 2008 στην ου­κρα­νι­κή εκ­κλη­σί­α, το πε­τρά­δι στο στέμ­μα της εκ­κλη­σια­στι­κής πο­λι­τι­κής του Κρεμ­λί­νου, ε­πι­τρέ­πο­ντάς της να α­πο­σπα­στεί α­πό την κα­τα­πιε­στι­κή διοίκη­ση του πα­τριαρ­χεί­ου Μό­σχας, ή­ταν μια ήτ­τα για το Φα­νά­ρι. Ο πό­λε­μος ό­μως δεν εί­χε χα­θεί α­φού ο Βαρ­θο­λο­μαί­ος α­ντι­στε­κό­ταν υ­πο­γραμ­μί­ζο­ντας, ταυτό­χρο­να με την άρ­νη­σή του να πα­ρα­χω­ρή­σει σε ε­κεί­νη τη φά­ση το αυ­το­κέ­φα­λο, τα δι­καιώ­μα­τά του στην πα­ρα­χώ­ρη­ση του αυ­το­κέ­φα­λου στις σλα­βι­κές εκ­κλησί­ες. Εί­χε φτά­σει μά­λι­στα τό­τε -με τις δη­λώ­σεις Δω­ρό­θε­ου -να α­πει­λή­σει α­κόμα και το πα­τριαρ­χεί­ο Μό­σχας ό­τι μπο­ρεί να κα­ταρ­γή­σει την αυ­το­κέ­φα­λη λειτουρ­γί­α του α­φού αυ­τή δεν έ­χει α­να­γνω­ρι­στεί α­πό κα­μιά Σύ­νο­δο, ό­πως πρέ­πει τυ­πι­κά να γί­νει.

Η πολιτική απομόνωση του Φαναριού από τη Δύση

Α­πό το 2008 οι διε­θνείς συ­σχε­τι­σμοί άλ­λα­ξαν ό­μως στα­δια­κά ρι­ζι­κά σε βά­ρος του Βαρ­θο­λο­μαί­ου. Η Ρω­σί­α έ­χει α­πό τό­τε πραγ­μα­το­ποι­ή­σει δύ­ο διαμε­λι­σμούς, αυ­τούς της Γε­ωρ­γί­ας και της Ου­κρα­νί­ας, σφά­ζει το συ­ρια­κό λαό και τη δη­μο­κρα­τι­κή α­ντι­πο­λί­τευ­ση με τον Ά­σα­ντ, προ­ω­θεί την υ­πο­τα­γή και το δια­με­λι­σμό της Τουρ­κί­ας με το PΚΚ, και α­πο­κτά με γρή­γο­ρους ρυθ­μούς τον πολι­τι­κό έ­λεγ­χο ό­λης της Μέ­σης Α­να­το­λής. Σ’ αυ­τή τη γε­ω­πο­λι­τι­κή κυ­ριαρ­χί­α το γου­ρου­νο­ποι­η­μέ­νο δυ­τι­κό μο­νο­πώ­λιο ό­χι μό­νο δεν α­ντι­δρά αλ­λά οι σά­πιες πο­λι­τι­κές ηγε­σί­ες των με­γα­λύ­τε­ρων χω­ρών του (Γαλ­λί­α, Γερ­μα­νί­α, Ι­τα­λί­α) ανα­γνω­ρί­ζουν τη Ρω­σί­α ως βα­σι­κό συμ­μα­χι­κό τους πα­ρά­γο­ντα στον πό­λε­μο κατά του Ι­σλα­μι­κού Κρά­τους, και ως πα­ρά­γο­ντα ει­ρή­νης στη Συ­ρί­α, στην Τουρ­κί­α, στο Ι­ράν στο Ι­ράκ, και στη Λι­βύ­η και γε­νι­κά στη Μέ­ση Α­να­το­λή και Βό­ρεια Αφρι­κή. Μέ­σα σ’ αυ­τό το κλί­μα διά­βρω­σης των στοι­χειω­δών α­στο­δη­μο­κρα­τι­κών πλαι­σί­ων ε­ξω­τε­ρι­κής λει­τουρ­γί­ας της Ε­Ε, ρω­σό­δου­λοι φα­σί­στες σαν τους Φάρα­τζ, Τζόν­σον, Κόρ­μπιν κλπ α­νοί­γουν το δρό­μο για τον πα­γκό­σμιο πό­λε­μο πετώ­ντας τη στρα­τιω­τι­κά ι­σχυ­ρή και αρ­κε­τά α­ντι­που­τι­νι­κή Βρε­τα­νί­α έ­ξω α­πό την Ε­Ε, τρέ­φουν μα­ζί με τη στα­ζί­τι­σα Μέρ­κελ και την πα­ρέ­α της στην Ε­Ε το ρατσι­σμό και το φα­σι­σμό με την προ­βο­κα­τό­ρι­κη πο­λι­τι­κή τους για το με­τα­να­στευ­τικό.

Την ί­δια ώ­ρα που η κρα­τι­κο­μο­νο­πω­λια­κή, μι­λι­τα­ρι­στι­κή και α­στυ­νομι­κή Ρω­σί­α του Πού­τιν προ­ε­τοι­μά­ζει πα­γκό­σμιο πό­λε­μο ο πρώ­τος ι­η­σου­ί­της πά­πας των τε­λευ­ταί­ων αιώ­νων, ο μοι­ραί­ος Φρα­γκί­σκος, συ­ντο­νι­σμέ­νος με τους υ­πό­λοι­πους δυ­τι­κούς ρω­σό­φι­λους συ­σφίγ­γει τις σχέσεις του με τη Ρωσί­α και μα­χαι­ρώ­νει α­στα­μά­τη­τα τον Βαρ­θο­λο­μαί­ο την ώ­ρα που αυ­τός θέ­λει να κλεί­σει το ι­στο­ρι­κό ρήγ­μα της α­να­το­λι­κής ορ­θό­δο­ξης εκ­κλη­σί­ας με την καθο­λι­κή εκ­κλη­σί­α και η Μό­σχα θέ­λει να το α­νοί­ξει. Χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά ε­νώ ο Βαρ­θο­λο­μαί­ος α­να­γνωρί­ζει την κα­θο­λι­κή εκ­κλη­σί­α ως χρι­στια­νι­κή εκ­κλη­σί­α και ο Κύ­ριλ­λος της Μό­σχας δεν την α­να­γνω­ρί­ζει, ο Φρα­γκί­σκος πα­λιός κα­λός φί­λος της δι­κτα­το­ρί­ας Βι­ντέ­λα συ­μπα­ρα­τάσ­σε­ται ε­πι­δει­κτι­κά με τον Κύ­ριλλο και ό­χι με τον Βαρ­θο­λο­μαί­ο.

Ό­πως η κό­μπρα υ­πνω­τί­ζει το θύ­μα της πριν την ε­πί­θε­ση, έ­τσι και η συ­νε­χώς ι­σχυ­ρο­ποιού­με­νη γε­ω­πο­λι­τι­κά Μό­σχα, α­φού εί­χε α­πο­σπά­σει α­πό τον Βαρ­θο­λο­μαί­ο στο Σα­μπε­ζύ της Ελ­βε­τί­ας την τε­ρά­στιας ση­μα­σί­ας στρα­τη­γι­κή υ­πο­χώ­ρη­ση, να μην βά­λει δη­λα­δή αυ­τός ζή­τη­μα αυ­τοκεφα­λί­ας της Ου­κρα­νίας, α­πέ­φευγε στη συ­νέ­χεια τις ά­σκο­πες συ­γκρού­σεις και τις με­γά­λες ε­ντάσεις μα­ζί του α­φού εί­χε και το πά­νω χέ­ρι λό­γω της α­πο­μό­νω­σης του α­πό τη Δύση. Έ­τσι ε­ξη­γεί­ται και το γε­γο­νός ό­τι ο Βαρ­θο­λο­μαί­ος έ­φυ­γε α­πό το στό­χα­στρο της ρώ­σι­κης προ­πα­γάν­δας, τα τε­λευ­ταί­α λί­γα χρόνια και στη χώ­ρα μας, ενώ πα­λιό­τε­ρα την πρώ­τη πε­ρί­ο­δο της εκ­κλη­σια­στι­κής ε­πί­θε­σης της Μό­σχας όπου ο Βαρ­θο­λο­μαί­ος ή­ταν πραγ­μα­τι­κά ι­σχυ­ρό­τε­ρος ή­ταν για τους φα­σί­στες και τους σο­σιαλ­φα­σί­στες ο Τούρ­κος και ο διά­βο­λος.

Μέ­σα σε αυ­τό το κλί­μα α­πο­μό­νω­σης ο Βαρ­θολο­μαί­ος προ­χω­ρά στην προ­σύ­νο­δο του Σα­μπε­ζύ ό­που ό­λες οι ορ­θό­δο­ξες εκ­κλη­σί­ες υ­πο­γρά­φουν στις 29/1/2016 ο­μό­φω­να τα κεί­με­να της Συ­νό­δου της Κρή­της και συμ­φω­νούν για την πραγ­μα­το­ποί­η­σή της. Τα κεί­με­να που βρί­σκο­νται μι­σό βή­μα α­πό την α­να­γνώ­ρι­ση της ρω­μαιο­κα­θο­λι­κής και της προ­τε­στα­ντι­κής εκ­κλη­σί­ας, που ε­πι­κυ­ρώ­νουν τον εκ­κλη­σια­στι­κό διά­λο­γο δε­κα­ε­τιών και α­να­φέ­ρο­νται στη συ­νερ­γα­σί­α των εκ­κλη­σιών, τα υ­πέ­γρα­ψαν και η φαιο”κόκ­κι­νη” εκ­κλη­σί­α της Μό­σχας και οι υ­ποταγ­μέ­νες σ’ αυ­τήν εκ­κλη­σί­ες ε­νώ δεν α­να­γνω­ρί­ζουν κα­μιά άλλη χρι­στιανι­κή εκ­κλη­σί­α ως τέ­τοια και τις χα­ρα­κτη­ρί­ζουν ό­λες ως αι­ρε­τι­κές. Με αυ­τή την υ­πο­γρα­φή η εκ­κλη­σί­α της Μό­σχας εμ­φα­νί­ζε­ται ως συ­ναι­νε­τι­κή και ε­νω­τική φρο­ντί­ζο­ντας να μην ε­νο­χλή­σει την α­πο­χαυ­νω­μέ­νη α­πό τους ρω­σό­δου­λους ηγέ­τες της Δύ­ση.

Η κό­μπρα ό­μως δεν έ­χει ε­πι­τε­θεί α­κό­μη για­τί θέ­λει, σε α­ντάλ­λαγ­μα των ό­πως α­πο­δεί­χτη­κε στη συ­νέ­χεια κού­φιων και πα­ρα­πλα­νη­τι­κών υ­πο­χω­ρήσε­ων της στο Σα­μπε­ζύ, να ε­ξα­σφα­λί­σει την ά­δεια α­πό το Βαρ­θο­λο­μαί­ο για την επί­σκε­ψη του Πού­τιν στο Ά­γιο Ό­ρος. Τη λα­μπρό­τη­τα της ε­πί­σκεψης την εξα­σφά­λι­σαν στο α­φε­ντι­κό τους οι ντό­πιοι η­γέ­τες ό­λων των κομ­μά­των της Βουλής αλ­λά και ε­κεί­νοι οι α­γιο­ρεί­τες η­γού­με­νοι που πέ­ρα­σαν α­πό το πα­τριαρ­χεί­ο Κων/λης στο ρώ­σι­κο στρα­τό­πε­δο για να σω­θούν α­πό το ε­πι­λε­κτι­κό σκάν­δαλο του Βα­το­πε­δί­ου, μέ­σω του ο­ποί­ου τους εί­χαν α­πει­λή­σει με ε­ξό­ντω­ση ο ΣΥΡΙ­ΖΑ, ο Κα­ρα­μαν­λής, ο ΓΑΠ κλπ  Η πο­λι­τι­κή κυ­ριαρ­χί­α του Πού­τιν στο Ά­γιο ό­ρος χα­ρα­κτη­ρί­ζε­ται α­πό το γε­γο­νός ό­τι αυ­τός πα­ρα­κο­λού­θη­σε τη λει­τουρ­γί­α στο να­ό του Πρω­τά­του κα­θι­σμέ­νος στο θρό­νο ε­νώ ο Πρό­ε­δρος της ελ­λη­νι­κής δη­μο­κρα­τί­ας α­να­γκά­στη­κε να φύ­γει α­πό τη λει­τουρ­γί­α για­τί του έ­δω­σαν έ­να στα­σί­δι να κά­τσει κο­ντά στον Πού­τιν σαν να ή­ταν ιπ­πο­κό­μος του.

Την ε­πο­μέ­νη της 27/6/2016 τα ρώ­σι­κα ΜΜΕ μι­λούν για τον Πού­τιν που έ­κα­τσε στο θρό­νο που προ­ο­ρί­ζο­νταν μό­νο για τους Βυ­ζα­ντι­νούς αυ­το­κρά­το­ρες και ότι έ­δω­σε έ­τσι έ­να σή­μα στην Τουρ­κί­α να μην τολ­μή­σει να ε­πι­τε­θεί στη Ρω­σί­α και στις ορ­θό­δο­ξες χώ­ρες Ελ­λά­δα, Κύ­προ, Αρ­με­νί­α, Βουλ­γα­ρί­α κλπ. Ο νε­ο­ναζι­στής θε­ω­ρη­τι­κός του Πού­τιν, ο γνω­στός μας Α­λε­ξά­ντερ Ντού­γκιν, δή­λω­σε ότι: “Θα έ­λε­γα ό­τι ο­δεύ­ου­με προς μια φυ­σι­κή εκ­πλή­ρω­ση των προ­φη­τειών του Α­γί­ου Κο­σμά του Αι­τω­λού και του Α­γί­ου Πα­ϊ­σί­ου του Α­θω­νί­τη ό­τι θα α­να­στηθεί η Βυ­ζα­ντι­νή Αυ­το­κρα­το­ρί­α με κορ­μό την Ορ­θο­δο­ξί­α”. Οι έλ­λη­νες φα­σί­στες τρε­λαί­νο­νται με τον Πού­τιν για­τί ο Ντού­γκιν τους έ­χει πεί­σει ό­τι θα τους δώ­σει την Κων­στα­ντι­νού­πο­λη ό­ταν την κα­τα­λά­βει α­ντί να την κρα­τή­σει ο ίδιος για τον ε­αυ­τό του.

Η ε­γκα­τά­λει­ψη του Βαρ­θο­λο­μαί­ου α­πό τη Δύ­ση εκ­φρά­στη­κε στην πο­λιτι­κή του α­πο­μό­νω­ση και στη συ­νέ­χεια αυ­τός εί­χε πια να α­ντι­με­τω­πί­σει τη μα­ζι­κή ε­πί­θε­ση της φαιο”κόκ­κι­νης” εκ­κλη­σια­στι­κής πο­λι­τι­κής του υ­πουρ­γεί­ου ε­ξω­τε­ρι­κών της Ρω­σί­ας, της με­γα­λύ­τε­ρης δι­πλω­μα­τικής μη­χα­νής του πλα­νή­τη. Μέ­σα σ’ αυ­τό το κλί­μα οι μέ­θο­δοι προ­ώ­θη­σης της πο­λι­τι­κής του ρώ­σικου νε­ο­χι­τλε­ρι­κού μο­νο­πω­λί­ου παίρ­νουν α­κραί­ες φα­σι­στι­κές μορ­φές. Η α­πάτη, η ω­μή υ­πο­κρι­σί­α, η α­προ­κά­λυ­πτη βί­α, οι δο­λο­φο­νί­ες κα­θώς και οι μα­ζι­κές σφα­γές περ­νούν “α­πα­ρατή­ρη­τες”.

Τα πισώπλατα μαχαιρώματα του πάπα και η μαζική επίθεση της πουτινικής εκκλησίας στη Σύνοδο της Κρήτης

Ο πά­πας Φρα­γκί­σκος, που εί­χε συ­να­ντη­θεί με τον Πού­τιν το κα­λο­καίρι του 2015 και α­να­γνώ­ρι­σε αυ­τόν τον σφα­γέ­α του συ­ρια­κού λα­ού ως προ­στά­τη των χρι­στια­νών του Μα­γκρέ­μπ και της Μ. Α­να­το­λής, δε­κα­τέσ­σε­ρις η­μέ­ρες με­τά την προ­σύ­νο­δο του Σα­μπε­ζύ φρό­ντι­σε και συ­ναντή­θη­κε στην Α­βά­να με τον πα­τριάρ­χη Κύ­ριλ­λο της Μό­σχας ε­πει­δή ό­πως εί­πε “ή­θε­λε να α­γκα­λιά­σει τα ορ­θό­δο­ξα α­δέλ­φια του”. Δη­λα­δή α­γκα­λιά­στη­κε με ε­κεί­να τα α­δέλ­φια του που τον θε­ω­ρούν αι­ρε­τι­κό και ό­χι με τα α­δέλ­φια του Οι­κου­με­νι­κού πα­τριαρ­χεί­ου που τον α­να­γνω­ρίζουν ως εκ­κλη­σί­α.

Μέ­σα σε αυ­τό το κλί­μα ξε­κι­νά η Μό­σχα τη μα­ζι­κή της ε­πί­θε­ση στον Βαρθο­λο­μαί­ο με με­θό­δους συ­ρι­ζαί­ων, κνι­τών και ψευ­το­α­ναρ­χι­κών φα­σι­στών που δια­λύ­ουν μια συ­νέ­λευ­ση που δεν ε­λέγ­χουν αν και οι ί­διοι συμ­με­τεί­χαν στη σύ­γκλι­σή της. Στις 13/6/2016, πέ­ντε η­μέ­ρες πριν ξε­κι­νή­σουν οι ερ­γα­σί­ες της Ορθό­δο­ξης Συ­νό­δου (18-26 Ιου­νί­ου 2016) στην Κρή­τη η εκ­κλη­σί­α της Μό­σχας, μα­ζί με τις εκ­κλη­σί­ες δο­ρυ­φό­ρους της, δη­λα­δή της Α­ντιο­χεί­ας, της Γε­ωρ­γί­ας, της Σερ­βί­ας και της Βουλ­γα­ρί­ας παίρ­νουν πί­σω την υ­πο­γρα­φή τους και ζη­τούν να ανα­βλη­θεί η Σύ­νο­δος. Στις 16/6 με ε­πι­στο­λή του ο Κύ­ριλ­λος της Ρω­σί­ας, εμ­φα­νί­ζεται ως ε­νω­τι­κός αλ­λά χα­ρα­κτη­ρί­ζει ως α­πλή “συ­νά­ντη­ση” τη Σύ­νο­δο που μπο­ρεί να θε­ω­ρη­θεί και ως προ­σύ­νο­δος και στις 17/6 ο ί­διος στέλ­νει ε­πι­στο­λή εκ­θέτο­ντας τη “δη­μο­κρα­τι­κή” α­ντί­λη­ψη της ορ­θο­δο­ξί­ας της Μό­σχας σε α­ντι­πα­ράθε­ση με αυ­τή του Φα­να­ριού και α­πευ­θύ­νει “έκ­κλη­ση” στην κα­τα­πιε­στι­κή ε­ξουσί­α του Βαρ­θο­λο­μαί­ου για ε­νό­τη­τα. Σε ό­λη την ε­πι­στο­λο­γρα­φί­α ο πα­τριάρ­χης Μό­σχας, ό­πως και τα πα­τριαρ­χεί­α που ε­λέγ­χει, δεν αναγνω­ρί­ζουν κα­μιά από­φα­ση της Συ­νό­δου της Κρή­της για­τί η ο­μο­φω­νί­α με την ο­ποί­α λει­τουρ­γούν οι Σύ­νο­δοι δεν υ­πάρ­χει πια λό­γω της α­που­σί­ας των τεσ­σά­ρων πα­τριαρ­χεί­ων.

Ο Ιερώνυμος καταθέτει τροπολογία για την αναγνώριση όλων των άλλων χριστιανικών εκκλησιών ως αιρετικών

Εν­νο­εί­ται α­πό την ε­πί­θε­ση του Κύ­ριλ­λου στον Βαρ­θο­λο­μαί­ο και στη Σύ­νο­δο της Κρή­της δεν θα μπο­ρού­σε να λεί­πει η Ιε­ρά Σύ­νο­δος της Ελ­λά­δας με ε­πι­κε­φα­λής τον ε­ντε­λώς ρω­σό­δου­λο και φι­λο­να­ζί Σε­ρα­φείμ του Πει­ραιά. Αυτοί αρ­νή­θη­καν κά­θε α­να­γνώ­ρι­ση των άλ­λων χρι­στια­νικών εκ­κλη­σιών σε αντί­θε­ση με την α­να­γνώ­ρι­ση “άλ­λων εκ­κλη­σιών και ο­μο­λο­γιών” που εί­χαν ε­γκρίνει μα­ζί με τους ρώ­σους προ­ϊ­στα­μέ­νους τους στην προ­σύ­νο­δο του Σα­μπε­ζύ. Η πλή­ρης διευ­κρί­νι­ση ποιες α­κρι­βώς εί­ναι οι εκ­κλη­σί­ες που α­να­γνω­ρί­ζο­νται και ποιες ό­χι α­φέ­θηκε στις μελ­λο­ντι­κές ε­πα­φές και συ­ζη­τή­σεις, ό­μως ήταν προ­φα­νές ό­τι η ρω­μαιο­κα­θο­λι­κή εκ­κλη­σί­α ή­ταν η πρώ­τη υ­πο­ψή­φια για μελ­λο­ντι­κή α­να­γνώ­ρι­ση. Ό­μως στη συ­νέ­χεια, και α­φού ο Πού­τιν εί­χε κά­τσει στο θρό­νο του Α­γί­ου Ό­ρους, η Ιε­ραρ­χί­α της Ελ­λά­δας σε α­πό­λυ­το συγ­χρο­νι­σμό με την πο­λι­τι­κή της Μό­σχας α­πο­φά­σι­σε και κα­τέ­θε­σε τρο­πο­ποί­η­ση στην Σύ­νο­δο που δεν α­να­γνώ­ρι­ζε κα­μιά α­πό τις άλ­λες μη ορ­θό­δο­ξες χρι­στια­νι­κές εκ­κλη­σί­ες. Εί­ναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ό­τι ο Σε­ρα­φείμ έ­θε­σε ως θέ­μα συ­ζή­τη­σης στην Ιε­ρά Σύ­νο­δο της Ελλά­δας την ε­κλο­γή του πά­πα α­πό... ορ­θό­δο­ξα εκ­κλη­σια­στι­κά όρ­γα­να!

Η άρ­νη­ση α­να­γνώ­ρι­σης της ε­νό­τη­τας της βά­σης των χρι­στια­νών πι­στών α­πό το Κρεμ­λί­νο, εί­ναι η α­ντα­νά­κλα­ση στο θρη­σκευ­τι­κό ε­πί­πε­δο του μί­σους που αυ­τό στα­λά­ζει στους πι­στούς της Ορ­θο­δο­ξί­ας ε­νά­ντια στις συ­ντριπτι­κά πε­ρισ­σό­τε­ρες χώ­ρες της Ευ­ρώ­πης στο κα­θα­ρά πο­λιτι­κό ε­πί­πε­δο. Το θρη­σκευ­τι­κό μί­σος των ορ­θο­δό­ξων ε­νά­ντια στην υ­πό­λοι­πη Ευ­ρώ­πη εί­ναι βα­σικός ό­ρος ε­ξα­πό­λυ­σης του κα­τα­κτη­τι­κού πο­λέ­μου της νε­ο­χι­τλε­ρι­κής Ρω­σί­ας ε­νά­ντια της. 

Στο τε­λι­κό κεί­με­νο της Συ­νό­δου της Κρή­της αυ­τό που μπό­ρε­σε να απο­σπά­σει ο Βαρ­θο­λο­μαί­ος α­πό τον Ιε­ρώ­νυ­μο ή­ταν να γί­νει α­πο­δε­κτή α­πλά η “ιστο­ρι­κή ο­νο­μα­σί­α” των μη α­να­γνω­ρι­ζο­μέ­νων ε­πί της ου­σί­ας άλ­λων χρι­στια­νικών εκ­κλη­σιών. Δη­λα­δή ο Βαρ­θο­λο­μαί­ος α­πο­δέ­χτη­κε την ε­ξής δια­τύ­πωση-τρο­πο­λο­γί­α του Ιε­ρώ­νυ­μου στο τε­λι­κό κεί­με­νο της Συ­νό­δου: “ ...Η Ορ­θό­δο­ξος Εκκλη­σί­α α­πο­δέ­χε­ται την ι­στο­ρι­κήν ο­νο­μα­σί­αν των μη ευ­ρι­σκο­μέ­νων εν κοινω­νί­α μετ’ αυ­τής άλ­λων ε­τε­ρο­δό­ξων Εκ­κλη­σιών και Ο­μο­λο­γιών...”, που ση­μαί­νει ό­τι κέρ­δι­σε έ­να μι­κρό πα­ρά­θυ­ρο επα­νό­δου στο μέλ­λον στο θέ­μα της α­να­γνώρι­σης του ι­στο­ρι­κού εκ­κλη­σια­στι­κού πε­ριε­χο­μέ­νου που α­ντι­στοι­χεί σε αυτό το ι­στο­ρι­κό ό­νο­μα. 

Ο συ­ρι­ζαί­ος Ιε­ρώ­νυ­μος που έ­φε­ρε πί­σω τις προ­σπά­θειες πολ­λών δεκα­ε­τιών προ­σέγ­γι­σης της Κα­θο­λι­κής με τις Ορ­θό­δο­ξες εκ­κλη­σί­ες, εμ­φα­νί­ζεται και ως ά­τυ­πος εκ­φρα­στής του Σε­ρα­φείμ και ό­λου του ρω­σό­δου­λου φα­σι­στικού συ­να­φιού κρα­τώ­ντας βέ­βαια και τις α­πο­στά­σεις α­πό αυ­τούς για τα μάτια της Ευ­ρώ­πης. Ο φί­λος του Τσί­πρα θριαμ­βο­λο­γεί με δή­λω­σή του ό­τι πέ­τυ­χε με την τρο­πο­λο­γί­α του μια ι­στο­ρι­κής ση­μα­σί­ας νί­κη για­τί α­να­γνω­ρί­στη­κε ΜΟΝΟ, ό­πως α­κρι­βώς με κε­φα­λαί­α γρά­φει, το ι­στο­ρι­κό ό­νο­μα των άλ­λων εκ­κλη­σιών και ό­χι η ι­στο­ρι­κή τους ύ­παρ­ξη. Έ­τσι αυ­το­προ­βάλ­λε­ται αυ­τός ο υ­πη­ρέ­της της ρώ­σι­κης εκ­κλη­σί­ας, ως ο Ε­ΝΑΣ, λέ­με ε­μείς, που έ­κλει­σε το θέ­μα υ­πέρ της μό­νι­μης διεκ­κλη­σια­στι­κής διά­σπα­σης των χρι­στια­νών πι­στών.

Βέ­βαια η Ιε­ρά Σύ­νο­δος της Μό­σχας που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε στις 15/7/2016 και α­σχο­λή­θη­κε με την Σύ­νο­δο της Κρή­της, τα θέ­λει ό­λα δι­κά της και γι αυ­τό δεν συμ­με­ρί­στη­κε τον “θρί­αμ­βο” του έλ­λη­να εκ­προ­σώ­που της. Το πα­ρα­κά­τω α­πόσπα­σμα δεί­χνει ό­τι η Ιε­ρά Σύ­νο­δος της Μόσχας δια­φω­νεί με το ε­πί­ση­μο κεί­με­νο της Συ­νό­δου της Κρή­της, δη­λα­δή α­κό­μα και με την πε­λώ­ρια υ­πο­χώ­ρη­ση του Βαρ­θο­λο­μαί­ου α­φού δεν δια­τυ­πώ­θη­κε ε­κεί κα­θα­ρά η μη α­να­γνώ­ρι­ση των άλ­λων εκ­κλη­σιών, και υ­πο­γραμ­μί­ζει ό­τι με­ρι­κοί ιε­ράρ­χες δεν υ­πέ­γρα­ψαν την αλ­λα­γή της τρο­πο­ποί­η­σης του Ιε­ρώ­νυ­μου α­πό την Σύ­νο­δο: “ Η Ορ­θό­δο­ξη Εκ­κλησί­α της Ρω­σί­ας μέ­χρι σή­με­ρα δεν έ­χει λά­βει ε­πι­σή­μως τα κεί­με­να τα ο­ποί­α ενε­κρί­θη­σαν α­πό τη Σύ­νο­δο στην Κρή­τη. Σύμ­φω­να με πλη­ρο­φο­ρί­ες ο­ρι­σμέ­νοι Ιε­ράρ­χες των κα­τά τό­πους Ορ­θο­δό­ξων Εκ­κλη­σιών, οι ο­ποί­οι συμ­με­τεί­χαν στη Σύ­νο­δο, δή­λω­σαν ό­τι δεν υ­πέ­γρα­ψαν το κεί­με­νο “Σχέ­σεις της Ορ­θο­δό­ξου Εκ­κλησί­ας προς τον λοι­πόν χρι­στια­νι­κόν κό­σμον” λόγ? της μη συμ­φω­νί­ας τους προς το πε­ριε­χό­με­νό του”.

Η άθλια στάση της ελληνικής αστικής τάξης

Η σιω­πή των ελ­λη­νι­κών κομ­μα­τι­κών η­γε­σιών και των Μέ­σων Ε­νη­μέ­ρωσης για ό­τι συ­νέ­βαι­νε πριν κα­τά τη διάρ­κεια και με­τά την Σύ­νο­δο εί­ναι χα­ρακτη­ρι­στι­κή της α­θλιό­τη­τας συ­νο­λι­κά της ελ­λη­νι­κής α­στι­κής τά­ξης. Ό­λοι μαζί συ­ντο­νί­στη­καν να κρύ­ψουν α­πό τους πι­στούς και τους πο­λί­τες την εκ­κλη­σια­στι­κή σύ­γκρου­ση α­νά­με­σα στο Κρεμ­λί­νο και στο υ­πο­τι­θέ­με­να “δι­κό τους” ελ­λη­νορ­θό­δο­ξο Οι­κου­με­νι­κό πα­τριαρ­χεί­ο με α­φορ­μή την Σύ­νο­δο της Κρή­της στε­ρώ­ντας το α­πό κά­θε πο­λι­τι­κή υ­πο­στή­ρι­ξη. Μό­νο δύ­ο εκ­πο­μπές της κρατι­κής τη­λε­ό­ρα­σης που έ­γι­ναν τα ξη­με­ρώ­μα­τα α­σχο­λή­θη­καν με το ζή­τη­μα.

Η πραγ­μα­τι­κή διά­θε­ση α­ντί­στα­σης του Φα­να­ριού στη Μό­σχα προ­δί­δεται α­στα­μά­τη­τα α­πό την ελ­λη­νι­κή α­στι­κή τά­ξη, που δεν μπο­ρεί να εί­ναι ού­τε καν ε­θνι­κι­στι­κή μπρο­στά στην συ­ντρι­πτι­κή πο­λι­τι­κή η­γε­μο­νί­α του ρώ­σι­κου σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­σμού στη χώ­ρα.

Η Μό­σχα μέ­σω των κυ­βερ­νή­σε­ων και των κομ­μα­τι­κών η­γε­σιών εκ­βιά­ζει α­πό την ε­πο­χή του Χρι­στό­δου­λου το Φα­νά­ρι ό­τι η ελ­λη­νι­κή εκ­κλη­σί­α πρέ­πει να εί­ναι με τη Ρω­σί­α για­τί αυ­τό ε­πι­τάσ­σει το εθνι­κό (δη­λα­δή το ρώ­σι­κο) συμ­φέ­ρον. Ο­πό­τε αν το Φα­νά­ρι τολ­μή­σει να α­ντι­σταθεί μέ­χρι ρή­ξης με τη Μόσχα, τό­τε η Α­θή­να θα του θυ­μί­σει ό­τι κιν­δυ­νεύ­ει να χά­σει και την οι­κο­νο­μι­κή του αυ­τάρ­κεια και την ί­δια την ι­στο­ρι­κή και διοι­κη­τι­κή βά­ση του στο Βό­σπο­ρο. Η οι­κο­νο­μι­κή αυ­τάρ­κεια του Φα­να­ριού στη­ρί­ζε­ται σε με­γά­λο βαθ­μό σε μη­τρο­πό­λεις μέ­σα στην ελ­λη­νι­κή ε­πι­κρά­τεια, στις λε­γό­με­νες “νέ­ες χώ­ρες” και στην Κρή­τη αλ­λά και στις εκ­κλη­σί­ες της ελ­λη­νι­κής ο­μο­γέ­νειας που ε­πί­σης ε­πη­ρε­ά­ζο­νται καί­ρια α­πό την ελ­λη­νι­κή κρα­τι­κή πο­λιτι­κή. Και α­πό την άλλη η διοι­κη­τι­κή και πο­λι­τι­κή υ­πό­στα­ση του Φα­να­ριού στην Τουρ­κί­α στη­ρί­ζεται σε καί­ριο βαθ­μό πά­νω στην πο­λι­τι­κή προ­στα­σί­α του α­πό το ελ­λη­νι­κό κράτος. Αλ­λά α­κό­μα και αν ο Βαρ­θο­λο­μαί­ος προ­σπα­θού­σε να στη­ρι­χθεί στην ση­μερι­νή τούρ­κι­κη κρα­τι­κή ε­ξου­σί­α πά­λι θα τον έ­φτα­νε η ρώ­σι­κη δι­πλω­μα­τί­α βά­ζο­ντας τους φί­λους της και στην Τουρ­κί­α και κυ­ρί­ως στην Ευ­ρώ­πη να τον κατη­γο­ρή­σουν για νε­ο-ο­θω­μα­νι­κή πα­ρέκ­κλι­ση.

Πά­ντως ο ελ­λη­νι­κός ορ­θο­δο­ξο­φα­σι­σμός ή­δη συ­σπει­ρώ­νε­ται ε­να­ντίον του Βαρ­θο­λο­μαί­ου με την κα­τη­γορί­α ό­τι θέ­λει να πα­ρα­χω­ρή­σει την αυ­τονο­μί­α στις λε­γό­με­νες “νέ­ες χώ­ρες”, να α­φαι­ρέ­σει δη­λα­δή την ε­πι­τρο­πι­κή διοί­κη­ση α­πό την εκ­κλη­σί­α της Ελ­λά­δας και να ε­ντά­ξει τις “νέ­ες χώ­ρες” πλή­ρως στο Φα­νά­ρι. Η σύ­γκρου­ση για τις “νέ­ες χώ­ρες” του Χρι­στό­δου­λου με τον “Τούρκο” πα­τριάρ­χη, ό­πως ο­νό­μα­ζαν το Βαρ­θο­λο­μαί­ο οι α­γα­να­χτι­σμέ­νοι ορ­θο­δο­ξοφα­σί­στες εί­ναι γνω­στή. Το ί­διο και τε­λευ­ταί­α ε­πί μή­νες η Ιε­ραρ­χί­α της Ελ­λάδος, πριν την Σύνοδο, συ­σπεί­ρω­νε τον ορ­θο­δο­ξο­φα­σι­σμό κα­τη­γο­ρώ­ντας τον Βαρ­θο­λο­μαί­ο ό­τι θέ­λει να α­πο­σπά­σει τις νέ­ες χώ­ρες με την ευ­και­ρί­α της Συ­νό­δου. Μά­λι­στα εί­χε ε­τοι­μά­σει και τρο­πο­ποί­η­ση στο κεί­με­νο της Συ­νό­δου ώστε του­λά­χι­στον να δια­τη­ρη­θεί το ση­με­ρι­νό κα­θε­στώς. Το ζή­τη­μα έ­λη­ξε προς το πα­ρόν με μια α­πλή δή­λω­σή του Βαρ­θο­λο­μαί­ου, που την δέ­χτη­κε ο Ιε­ρώ­νυμος, ό­τι δεν θα δώ­σει αυ­το­νο­μί­α.

Α­πό το 2008 μέ­χρι σή­με­ρα η Μό­σχα έ­χει κά­νει άλ­λο έ­να βή­μα. Κα­τη­γο­ρεί για α­ντι­δη­μο­κρα­τι­κό­τη­τα τον Βαρ­θο­λο­μαί­ο και την ε­ξου­σί­α του Οι­κου­με­νικού πα­τριαρ­χεί­ου ως δι­κτα­το­ρι­κή. Ο υ­πεύ­θυ­νος ε­ξω­τε­ρι­κών υ­πο­θέ­σε­ων του πα­τριαρ­χεί­ου Μό­σχας και ε­πο­μέ­νως και οι Ιε­ράρ­χες στην Ελ­λά­δα ή­θε­λαν πο­λύ νω­ρίς την συμ­με­το­χή ό­λων των ιε­ραρ­χών στη Σύ­νο­δο, πε­ρί­που ε­φτα­κο­σί­ων, ό­πως έ­λε­γε, και την με­τα­τρο­πή της ε­πο­μέ­νως σε συ­νέ­λευ­ση για να α­να­τρα­πεί δη­μο­κρα­τι­κά α­πό τη “βά­ση” η ε­ξου­σί­α του Βαρ­θο­λο­μαί­ου. Εί­ναι χα­ρα­κτη­ρι­στικές οι α­πό­ψεις εκκλη­σια­στι­κά χα­μη­λό­βαθ­μου στο άρ­θρο του Romfea με τί­τλο “ Το Φα­νά­ρι φέ­ρε­ται ως δι­κτά­τωρ”: “ Ο διά­κο­νος Βλα­ντί­μιρ σχο­λιά­ζο­ντας το ση­μερι­νό α­νακοι­νω­θέν, α­νέ­φε­ρε ό­τι “το Οι­κου­με­νι­κό Πα­τριαρ­χεί­ο πε­ρι­φρο­νεί υπε­ρο­πτι­κά Εκ­κλη­σί­ες και Προ­κα­θή­με­νους, κά­τι που εί­ναι ε­νά­ντια στην ε­νότη­τα της Ορ­θό­δο­ξης Εκ­κλη­σί­ας, δη­μιουρ­γώ­ντας έ­τσι μια εκ­κλη­σια­στι­κή δι­κτα­το­ρί­α.”

“Η Κων­στα­ντι­νού­πο­λη θέ­λει να σφε­τε­ρι­στεί το δι­καί­ω­μα της οι­κουμε­νι­κής δι­καιο­δο­σί­ας, δη­λα­δή το δι­καί­ω­μα να χα­ρί­ζει και να στε­ρεί της αυτο­κε­φα­λί­ας, με άλ­λα λό­για να διευ­θύ­νει ο­ποια­δή­πο­τε ορ­θό­δο­ξη εκ­κλη­σί­α”, είπε ο π. Βλα­ντί­μιρ.”

Κλεί­νο­ντας ο π. Βλα­ντι­μίρ υ­πο­γράμ­μι­σε ό­τι τα κεί­με­να εί­ναι η­μιτε­λή, α­ντι­δογ­μα­τι­κά, ε­νώ πολ­λές φρά­σεις κει­μέ­νων χρειά­ζο­νται α­ντι­κα­τάστα­ση που α­φο­ρούν σχέ­σεις της Ορ­θο­δό­ξου Εκ­κλη­σί­ας προς τον υ­πό­λοι­πο Χριστια­νι­κό κόσμο”.

Σε έ­να ση­μα­ντι­κό άρ­θρο μας του 2008 για τη σύ­γκρου­ση της ρώ­σι­κης εκ­κλη­σί­ας με το Φα­νά­ρι γρά­φα­με ό­τι: “Ο εκ­κλη­σια­στι­κός πό­λε­μος του Μό­σχας Α­λέξιου ε­νά­ντια στο Φα­νά­ρι προ­ε­τοι­μά­ζει το θερ­μό πό­λε­μο ε­νά­ντια στην Ου­κρανί­α” και α­να­λύ­α­με την εκ­κλη­σια­στι­κή ει­σβο­λή του πα­τριαρ­χεί­ου Μό­σχας στην Ου­κρα­νι­κή εκ­κλη­σί­α και στις άλ­λες ορ­θό­δο­ξες εκ­κλη­σί­ες των χω­ρών της πρώ­ην ΕΣ­ΣΔ προ­βλέπο­ντας ό­τι η εκ­κλη­σια­στι­κή ε­πέμ­βα­ση στο Κί­ε­βο προ­ετοι­μά­ζει τη στρα­τιω­τι­κή ε­πέμ­βα­ση της Ρω­σί­ας στην Ου­κρα­νί­α. Α­νά­λο­γη πο­λιτι­κή προ­ε­τοι­μα­σί­α στο εκ­κλη­σια­στι­κό ε­πί­πε­δο έ­γι­νε α­πό την Μό­σχα και για την στρα­τιω­τι­κή ε­πέμ­βα­σή της στη Συ­ρί­α. Πρώ­τα υ­πο­τά­χτη­κε το πατριαρ­χεί­ο Α­ντιο­χεί­ας στη Μό­σχα κα­θώς και τα εγ­γύς πα­τριαρ­χεί­α Ιε­ρο­σο­λύ­μων και Αλε­ξαν­δρεί­ας, ερ­χό­με­να ου­σια­στι­κά σε σύ­γκρου­ση με το Φα­νά­ρι, και με­τά α­κολού­θη­σε η στρα­τιω­τι­κή ει­σβο­λή της Ρω­σί­ας με τη συμ­φω­νί­α βέ­βαια των ρω­σόφι­λων δυ­τι­κών η­γε­τών. Σή­με­ρα ο χασάπης Ά­σα­ντ εί­ναι ο προ­στά­της των χριστια­νών στη Συ­ρί­α κα­τά το πα­τριαρ­χεί­ο Α­ντιο­χεί­ας.

Η ε­γκα­τά­λει­ψη α­πό τις ελ­λη­νι­κές κομ­μα­τι­κές η­γε­σί­ες και κυ­ρί­ως α­πό τους η­γέ­τες των με­γα­λύ­τε­ρων χω­ρών της Δύ­σης Βαρ­θο­λο­μαί­ου δί­νει στη ρώ­σικη εκ­κλη­σί­α το δι­καί­ω­μα να ε­πε­λαύ­νει η­γε­μο­νι­κά σε ό­λο τον ορ­θό­δο­ξο κό­σμο και να πο­δο­πα­τεί κυ­νι­κά ό­χι α­πλά τα πρω­τεί­α του πα­τριαρ­χεί­ου της Κων/λης αλ­λά κά­θε ορ­θό­δο­ξη εκ­κλη­σί­α που δεν υ­πο­τάσ­σε­ται στα πο­λι­τι­κά κε­λεύ­σμα­τα του Κρεμ­λί­νου. Η α­νε­ξάρ­τη­τη εκ­κλη­σια­στι­κή ε­πι­βί­ω­ση του Οι­κου­με­νι­κού πα­τριαρ­χεί­ου θα ε­ξαρ­τη­θεί α­πό το βαθ­μό της πο­λι­τι­κής ω­ρι­μό­τη­τας που θα δεί­ξουν οι ευ­ρω­πα­ϊ­κοί λα­οί και ο ελ­λη­νι­κός α­νά­με­σά τους, δη­λα­δή το κα­τά πό­σο βαθ­μό θα δια­λέ­ξουν άλ­λο δρό­μο α­πό τις μο­νο­πω­λια­κές α­στι­κές τους τά­ξεις που τό­σο πο­λύ συμ­φι­λιώ­νο­νται με τους χει­ρό­τε­ρους ι­μπε­ρια­λι­στές τρα­μπού­κους και τε­λι­κά υ­πο­τάσ­σο­νται σε αυ­τούς.