Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Οι Γάλλοι εργαζόμενοι είναι δίκαια και πλειοψηφικά οργισμένοι από την προσπάθεια του Μακρόν και της κυβέρνησης της πρωθυπουργού Μπορν να αυξήσουν την κατώτατη ηλικία για συνταξιοδότηση από τα 62 στα 64 χρόνια.

Το μέτρο αυτό χτυπάει πρώτα και κύρια το καθ’ αυτό προλεταριάτο που ξεκινάει νωρίς τον εργασιακό του βίο, χωρίς τη μεταβατική περίοδο των πανεπιστημιακών σπουδών και που είναι το σχετικά πιο κακοπληρωμένο και το πιο σκληρά εργαζόμενο. Απ’ αυτούς ζητάει ο Μακρόν να δουλέψουν περισσότερα χρόνια για να μπορούν να πάρουν μια πλήρη σύνταξη, προκειμένου να μην επιβαρυνθεί η ανταγωνιστικότητα του γαλλικού μονοπωλιακού κεφάλαιου στο διεθνή ανταγωνισμό του τόσο με τα αντίστοιχα στις υπόλοιπες χώρες του δυτικού τύπου καπιταλισμού (χοντρικά οι χώρες της G7 μαζί με τη Νότια Κορέα και την Αυστραλία), αλλά και με τη σοσιαλιμπεριαλιστική Κίνα και τις αναδυόμενες καπιταλιστικές οικονομίες του Τρίτου Κόσμου (Ινδία, Βραζιλία, Νότια Αφρική κλπ).

 

Η φύση και τα αποτελέσματα της συνόδου των G20 στην Αγία Πετρούπολη επιβεβαιώνουν σκανδαλωδώς την παρακάτω ανάλυση της ΟΑΚΚΕ που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα μας την 1ης του Σεπτέμβρη. Σε μια στιγμή δηλαδή όπου πουθενά

 

ISIS και Χαμάς στην υπηρεσία των ρώσων εισβολέων και διαμελιστών της Ουκρανίας

 

Στο Χα­λέ­πι της Συ­ρί­ας εκδη­λώ­νε­ται σή­με­ρα κα­θα­ρό­τε­ρα α­πό ο­πουδή­πο­τε αλ­λού το πραγ­μα­τι­κό α­πο­κρου­στι­κό πρό­σω­πο του ρω­σι­κού νε­ο­χι­τλερι­σμού. Μι­σή κα­τοι­κη­μέ­νη πό­λη πε­ρι­κυ­κλω­μέ­νη α­πό ξέ­νες στρα­τιω­τι­κές δυ­νάμεις - το α­να­το­λι­κό τμή­μα της πό­λης που ε­λέγ­χε­ται α­πό την α­ντί­στα­ση - σφυ­ροκο­πείται α­νη­λε­ώς και ι­σο­πε­δώ­νε­ται α­πό τα ρω­σι­κά μα­χη­τι­κά α­ε­ρο­σκά­φη, ενώ οι ε­γκλω­βι­σμέ­νοι 250.000 κά­τοι­κοί της προ­σπα­θούν να ε­πι­βιώ­σουν α­νά­με­σα στα χα­λά­σμα­τα χω­ρίς τρο­φή, νε­ρό, η­λε­κτρι­κό ή ια­τρι­κή μέ­ρι­μνα.

ΣΑΒΒΑΤΟ 8 ΜΑΡΤΗ 2014 ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΡΩΣΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ "ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ" ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΡΩΣΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΑΡΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΜΑΙΑΣ

 

H ναζιστικού τύπου, μαρτυρική με αργό πνιγμό εξόντωση δεκάδων παιδιών της συριακής πόλης Χαν Σεϊχούν ουσιαστικά μπροστά στα μάτια όλης της ανθρωπότητας, είναι οπωσδήποτε ένας σταθμός για τις εξελίξεις όχι απλά στη Συρία, αλλά ευρύτερα στη Μέση Ανατολή και σε ολόκληρο τον κόσμο.

 

Η πο­λι­τι­κή κρί­ση που έ­χει ξε­σπά­σει τον τε­λευ­ταί­ο χρό­νο και έ­χει ο­ξυν­θεί α­κό­μη πε­ρισ­σό­τε­ρο τους τε­λευ­ταί­ους μή­νες στη Δη­μο­κρα­τί­α της Μα­κε­δο­νί­ας ε­πι­τα­χύ­νει α­πλώς τη δια­δι­κα­σί­α α­πο­μά­κρυν­σης της πο­λι­τι­κής ηγε­σί­ας της γει­το­νι­κής χώ­ρας α­πό το φι­λο­ευ­ρω­πα­ϊ­σμό και την προ­σέγ­γι­σή της με τη ρώ­σι­κη φα­σι­στι­κή υ­περ­δύ­να­μη.

 

Tο κόμ­μα του Πού­τιν, Ε­νω­μέ­νη Ρω­σί­α, ση­μεί­ω­σε μί­α ά­νε­τη νί­κη στις ρω­σι­κές βου­λευ­τι­κές ε­κλο­γές της 18/9 κα­τα­λαμ­βά­νο­ντας τα 3/4 των ε­δρών στην Κρατι­κή Δού­μα, με το υ­πό­λοι­πο πο­σο­στό να μοι­ρά­ζε­ται στα φι­λι­κά του ε­πί­σης φασι­στι­κά κόμ­μα­τα, κυ­ρί­ως το «Κ»ΚΡΟ (Ζιου­γκάνοφ), το Φι­λε­λεύ­θε­ρο Δη­μο­κρα­τι­κό Κόμ­μα (Ζι­ρι­νόφ­σκι) και τη Δί­και­η Ρω­σί­α (Μι­ρό­νοφ).

Αφιονισμένο το στίφος των ηγετών και των στελεχών της ψευτοαριστεράς, προκειμένου να αντισταθμίσει και να ανακόψει το κύμα συμπάθειας προς το μαρτυρικό λαό της Ουκρανίας, έχει ξεκινήσει από την αρχή του πολέμου τις σχετικοποιήσεις, προκειμένου να βγάλει λάδι τους δολοφόνους, βασανιστές και βιαστές του Κρεμλίνου, που είναι και τα αφεντικά του.

Κλασικότερο των επιχειρημάτων του στίφους αυτού είναι ότι η τωρινή πάνδημη συγκίνηση και κινητοποίηση των λαών (και σε κάποιο βαθμό και κυβερνήσεων) πολλών δημοκρατικών χωρών για την Ουκρανία είναι υποκριτική, αφού οι σημερινοί υπερασπιστές των Ουκρανών έδειξαν τάχα μικρότερη ή καθόλου ευαισθησία για τους πολέμους και το αίμα που χύνεται άφθονο σε άλλα σημεία του πλανήτη. Μολονότι πολλές φορές οι ψευτοαριστεροί, με αρχηγούς τους κνίτες του Περισσού, ξεκινούν μια μακρόσυρτη λίστα των μεταπολεμικών επεμβάσεων και εγκλημάτων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού από την Κορέα του 1950 και δώθε, συχνά -και προκειμένου να μοιάζουν πιο πειστικοί- μιλούν πολύ για σχετικά πιο πρόσφατες συγκρούσεις (ή παλιότερες που συνεχίζονται και στο σήμερα).

Αναφέρονται έτσι εκείνες σε Υεμένη και Παλαιστίνη, ενώ θυμούνται συχνά και τη «Γιουγκοσλαβία». Με τη λέξη αυτή δεν εννοούν την πολυεθνική Γιουγκοσλαβία του 1945-1991, αλλά το σέρβικο έκτρωμα της «μικρής Γιουγκοσλαβίας», δηλαδή εκείνης των Σερβίας - Μαυροβουνίου (από την οποία οι Μαυροβούνιοι απέδρασαν αμέσως μόλις τους δόθηκε η ευκαιρία, το 2006) που βομβαρδίστηκε από το ΝΑΤΟ το 1999.

Ο εξαναγκασμός σε παραίτηση του αμερικανού υπουργού άμυνας Τζέιμς Μάτις σημειώθηκε σε μια χρονική στιγμή όπου η αμερικανική υπερδύναμη είχε μόλις αρχίσει να αποκτά συνείδηση της πολιτικής πραγματικότητας ενός κόσμου τις τύχες του οποίου ολοένα και λιγότερο μπορεί να ορίζει. Το άλμα αυτό αποκρυσταλλώθηκε στη δημοσίευση του αμυντικού δόγματος των ΕΠΑ για το 2018 όπου κατονομάζονται σαν κύριες απειλές για την αμερικανική ασφάλεια