Πολλές ξένες εταιρείες της Δύσης θα ζήλευαν την ιδιότυπη ασυλία που απολαμβάνει η κινεζική κρατική Cosco, η ιδιοκτήτρια του λιμανιού του Πειραιά, στη χώρα μας. Πολύ σπάνια θα συναντήσει κανείς μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα ή διαδικτυακή ενημερωτική πύλη να ασκήσουν οποιαδήποτε κριτική σε αυτό το φασιστικό ναυτιλιακό γίγαντα στον οποίο οι έλληνες Κουίσλιγκς έχουν παραδώσει το βασικότερο λιμάνι της ναυτιλιακά ισχυρής χώρας μας. Συνήθως την εκθειάζουν γράφοντας ότι η Κόσκο δίνει ζωή στο λιμάνι του Πειραιά φέρνοντας πελώρια φορτία.

Η Ελλάδα όλη συμπυκνώνεται στον επί δεκαετίες ιεροτελεστικό αυγουστιάτικο εμπρησμό της Αττικής. Αυτός ο ρυθμός τα τελευταία χρόνια έχει γίνει εντελώς καταστροφικός. Όπως θα δούμε πιο αναλυτικά στην τελευταία ενότητα αυτού του κειμένου, η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα σε όλη τη Μεσόγειο που έχει ταυτόχρονα το πιο μεγάλο ποσοστό καμένων δασών στο σύνολο της δασικής επιφάνειάς της και δεύτερο, και το χειρότερο, είναι εκείνη με το πιο μεγάλο ποσοστό καμένων δασών στην πρωτεύουσα της, εκεί δηλαδή ακριβώς που τα δάση είναι πιο πολύτιμα σαν πηγή οξυγόνου και αναψυχής για τον πληθυσμό μιας χώρας και όπου όλα τα άλλα κράτη τα φυλάνε. Αυτή η διπλή ελληνική ιδιομορφία για την οποία δεν μιλάει κανείς, οδηγεί κατ ευθείαν στο συμπέρασμα ότι οι ελληνικές φωτιές είναι αποτέλεσμα σκόπιμου εμπρησμού.

Η ΟΑΚΚΕ ήταν όπως πάντα και θα είναι στο πλευρό του λαού που δίνει πρώτος τη μάχη ενάντια στους νεοχιτλερικούς για την υπεράσπιση της Ευρώπης 

Το Σάββατο 24 Αυγούστου η ουκρανική κοινότητα συγκεντρώθηκε όπως κάθε χρονιά στο Σύνταγμα για να γιορτάσει τη Μέρα της Ανεξαρτησίας. Είναι η τρίτη στη σειρά χρονιά που οι Ουκρανοί που ζουν στην Ελλάδα συγκεντρώνονται αυτή τη μέρα για να καλέσουν σε συμπαράσταση και να καταγγείλουν την εισβολή της Ρωσίας και τον πόλεμο που έχει έχει εξαπολύσει για προσάρτηση των εδαφών της Ουκρανίας, υποδούλωση και εθνικό εξανδραποδισμό του πληθυσμού της. 

Η πλατεία Συντάγματος γέμισε για άλλη μια φορά με τις ουκρανικές σημαίες. Έγιναν ομιλίες από εκπροσώπους της ουκρανικής κοινότητας για το πόσο επιτακτική είναι η ανάγκη στήριξης της Ουκρανίας όχι μόνο γιατί παλεύει για να υπερασπιστεί την ύπαρξή της, αλλά και γιατί ο εισβολέας κατακτητής αποτελεί ενεργή απειλή για όλες τις χώρες της Ευρώπης και τη δικιά μας. Στη συγκέντρωση συμμετείχαν Γεωργιανοί και Μολδαβοί με τις σημαίες των χωρών τους, που ξέρουν από πρώτο χέρι πως συμπεριφέρεται η νεοχιτλερική Ρωσία στις χώρες που έχει βάλει στο στόχαστρο στο δρόμο της για την παγκόσμια κυριαρχία. 

Εκεί στο πλευρό της ουκρανικής κοινότητας ήταν όπως πάντα οι σύντροφοι της ΟΑΚΚΕ με πλακάτ που έγραφαν στα ελληνικά και στα αγγλικά: «Χίτλερ – Πούτιν κάτω τα χέρια από την Ουκρανία», «Ο νέος Χίτλερ Πούτιν θα χει το τέλος του παλιού», «Όπλα για τη νίκη στην Ουκρανία», «Ειρήνη = Καμία εδαφική παραχώρηση στον εισβολέα», «Λαοί της Ευρώπης Ενωθείτε στον Χίτλερ Πούτιν Αντισταθείτε». Όταν οι πουτινικοί αντισημίτες επιτέθηκαν φωνάξαμε τα συνθήματα «Έξω η Ρωσία από την Ουκρανία» και «Νίκη, νίκη στην Ουκρανία». 

Λίγες βδομάδες μετά τις ευρωεκλογές που έδειξαν πόσο δυνάμωσαν σε όλη την Ευρώπη οι φιλοπουτινικές δυνάμεις, αυτές στη δικιά μας χώρα εξαπέλυσαν μια ταυτόχρονη επίθεση από τα μέσα ενάντια στα δύο φιλοευρωπαϊκά ως προς την πλειοψηφία της βάσης τους κόμματα, κυρίως ενάντια στο ΠΑΣΟΚ και δευτερευόντως ενάντια στη ΝΔ. Στη ΝΔ ήταν για να θυμίσουν ποιοι είναι τα πραγματικά αφεντικά της και να οδηγήσουν σε μια κατάσταση άμυνας τις φιλοευρωπαϊκές και δημοκρατικές τάσεις της που έχουν για αρχηγό τον διορισμένο από αυτά τα αφεντικά ψευτοφιλελεύθερο Μητσοτάκη. Όμως το κέντρο της επίθεσής τους ήταν ενάντια στο ΠΑΣΟΚ όπου θέλουν κατ αρχήν να καθαιρέσουν τη σημερινή του ηγεσία η οποία σε ένα βαθμό τους αντιστέκεται και να εγκαταστήσουν μια εντελώς δικιά τους που θα μπορέσει να το διαλύσει πολιτικά, ενδεχόμενα και οργανωτικά μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ.  

Η εσωκομματική επίθεση στη ΝΔ δεν είναι ανεξάρτητη από εκείνη στο ΠΑΣΟΚ

Στη ΝΔ την επίθεση την εξαπέλυσαν συντονισμένα σε επίπεδο πολιτικής πλατφόρμας σαν ένας άνθρωπος οι δυο προηγούμενοι πρωθυπουργοί και στρατηγικοί αρχηγοί της Καραμανλής και Σαμαράς. Αυτοί εκφράσαν πρόσφατα σε δύο ομιλίες τους μπροστά σε μαζικό κομματικό ακροατήριο για πρώτη φορά μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία τη θέση τους υπέρ της Ρωσίας (ωμά ο Καραμανλής και κάπως πιο έμμεσα αλλά με σαφήνεια ο Σαμαράς) καθώς και την αντιευρωπαϊκή εσωτερική και βαλκανική πλατφόρμα τους σε κατεύθυνση ταυτισμένη με εκείνη του Ορμπάν. Ιδιαίτερα ο Σαμαράς ανέπτυξε όλη την πουτινική πλατφόρμα υπέρ του νεοφεουδαρχικού φασιστικού «πολιτισμού», δηλαδή αυτού υπέρ «των παραδοσιακών οικογενειακών αξιών» που σημαίνει στην ουσία την πάλη εναντίον της γυναικείας χειραφέτησης (και σήμερα παίρνει τη μορφή της καταδίκης της ομοφυλοφιλίας και ειδικά του γάμου των ομοφύλων) όπως και γενικότερα ενάντια στα δημοκρατικά δικαιώματα στο όνομα της θυσίας τάχα του ατόμου στο συλλογικό πατριωτικό καθήκον. Όμως ενώ οι Καραμανλής και Σαμαράς έβαλαν ζήτημα ανατροπής της επίσημης κεντρικής τόσο διεθνούς όσο και εσωτερικής γραμμής της ΝΔ, δεν έβαλαν ζήτημα άμεσης πτώσης από την αρχηγία του διορισμένου από τους ίδιους Μητσοτάκη. Είναι χαρακτηριστικό ότι ούτε τον ίδιο τον Μητσοτάκη τον ενόχλησε η πλατφόρμα των δύο πουτινικών αφού η απάντηση του Μαξίμου σε αυτήν την ανοιχτή πρόκληση ήταν, ότι «δεν σχολιάζει τοποθετήσεις πρώην πρωθυπουργών της ΝΔ». Δηλαδή άφησε τη βάση και την πλατιά μάζα των ψηφοφόρων εντελώς ανοχύρωτη απέναντι στους θερμούς κλακαδόρους που καταχειροκροτούσαν τους δυο πραγματικούς πολιτικο-ιδεολογικούς αρχηγούς της ΝΔ σε όλη την διάρκεια των ομιλιών τους.

Είναι το υποδουλωμένο στο ρωσοκινέζικο νεοχιτλερικό άξονα πολιτικό καθεστώς και το βιομηχανικό σαμποτάζ που μας οδηγεί στην εξαήμερη, και όχι οι οδηγίες της ΕΕ

Γυρίζουν πενήντα χρόνια πίσω τα εργατικά δικαιώματα στη χώρα μας και μαχαιρώνουν την εργατική τάξη της Ενωμένης  Ευρώπης

Από 1η Ιούλη μπήκε σε εφαρμογή το μέτρο της εξαήμερης εργασίας στη βιομηχανία προς το παρόν στις επιχειρήσεις που δουλεύουν  με 3 βάρδιες. Ένα πελώριο φράγμα έσπασε. Η χώρα γυρίζει πενήντα χρόνια πίσω σε επίπεδο εργασιακών δικαιωμάτων. 

 Ήταν μετά την πτώση της δικτατορίας και χάρη σε αυτή που με την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση του 1975 εφαρμόστηκε η πενθήμερη εβδομάδα αρχικά στη βιομηχανία και από το 1980 σε όλο τον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Η εξαήμερη εργασία, που μόλις τώρα τόλμησε και εφάρμοσε στην πράξη η κυβέρνηση του ρωσόφιλου και κινεζόφιλου Μητσοτάκη, είχε περάσει νομοθετικά στα χαρτιά πέρυσι. Τότε η κυβέρνηση είχε περάσει και τη δεύτερη εργασία καταργώντας επίσημα το 8ωρο καθώς και τις συμβάσεις χωρίς ωράριο με τις οποίες ο εργαζόμενος είναι στη διάθεση του εργοδότη να εργαστεί όποτε τον φωνάξει για δουλειά βάζοντας σε εφαρμογή σε όλη τη χώρα το μοντέλο που πρώτη εγκαινίασε η κινέζικη γαλέρα της Κόσκο στην προβλήτα ΙΙ του λιμανιού του Πειραιά.  

Η εξαήμερη εργασία αποτελεί μετακύλιση των συνεπειών του σαμποτάζ της βιομηχανικής παραγωγής στις πλάτες της εργατικής τάξης, εφαρμόζεται ουσιαστικά με διακομματική κάλυψη και οδηγεί συνειδητά στην κινεζοποίηση των συνθηκών δουλειάς και πληρωμής της εργατικής τάξης όπως κατάγγειλε με ένταση η ΟΑΚΚΕ στις τρεις τελευταίες εκλογικές μάχες. 

Είχαμε αναφερθεί σε προηγούμενη αρθρογραφία μας πως επιχειρείται σήμερα από την κυβέρνηση Μητσοτάκη η απομόνωση της Αλβανίας στην ΕΕ και το χτύπημα της ευρωπαιόφιλης ηγεσίας Ράμα μέσα από τη διεθνοποίηση της υπόθεσης Μπελέρη, ενός κατά κύριο λόγο εσωτερικού ζητήματος της Αλβανίας, δήθεν στο όνομα της υπεράσπισης των δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας (https://www.oakke.gr/global/2013-02-16-19-26-19/item/1603- ). Λέγαμε ότι την ίδια ώρα που κατήγγειλε το φιλοευρωπαίο Ράμα, ο Μητσοτάκης έσφιγγε τα χέρια με τον  πρωθυπουργό του Κοσσόβου Κούρτι, ο οποίος για να εκτοπίσει το Ράμα προωθεί την προβοκατόρικη επεκτατική  πολιτική της Μεγάλης Αλβανίας που ανάμεσα στα άλλα εδάφη  που ζητάει από τις άλλες χώρες είναι και ελληνικά εδάφη!!!  Αυτή η πολιτική οδηγεί το Κόσοβο και την Αλβανία σε σύγκρουση με την Ευρώπη και κατ ευθείαν και τις δυο χώρες στην αγκαλιά της νεοχιτλερικής Ρωσίας, πράγμα που ακριβώς θέλει ο ρωσόφιλος διπρόσωπος προβοκάτορας Μητσοτάκης. 

Ένα πρώτο σχόλιο για το αποτέλεσμα των εκλογών. Μέσα στην προέλαση του φασισμού στη χώρα μας, από τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη, το εκλογικό αποτέλεσμα της ΟΑΚΚΕ ήταν ένα μικρό μεν αλλά καθαρό σημάδι της αντίστοιχης προόδου που μπόρεσε να πραγματοποιήσει ο πιο συνειδητός αντιφασιστικός πυρήνας της.  Ακόμα πιο σημαντικό ήταν το γεγονός ότι ο μοναδικός πολιτικός εκφραστής μιας πραγματικής αριστεράς ήταν και ο μόνος που πραγματοποίησε πρόοδο σε σχέση με την απόλυτη ή τη σχετική πτώση όλης της ψεύτικης αριστεράς.  

Χαιρετίζουμε με συγκίνηση τους 1615 ψηφοφόρους μας όχι τόσο γιατί διπλασίασαν το ποσοστό της ΟΑΚΚΕ σε σχέση με εκείνο του περασμένου Ιούνη και αύξησαν κατά 50% το ποσοστό της σε ψήφους παρά την πελώρια αποχή, αλλά κυρίως για την ποιότητα αυτής της υποστήριξης. Αυτή ήταν η πιο θερμή από ποτέ στην ιστορία της ΟΑΚΚΕ και η πιο πολύτιμη πολιτικά καθώς στάθηκαν δίπλα μας άνθρωποι που αντικειμενικά εκπροσωπούσαν άλλα δημοκρατικά και αριστερά ρεύματα και έκφρασαν με την ανοιχτή υποστήριξη τους στην ΟΑΚΚΕ την ανάγκη να συγκροτηθεί ένα λαϊκό αντιφασιστικό και πατριωτικό μέτωπο που θα σταθεί αποφασιστικό εμπόδιο στην πείνα, στη δικτατορία και στο ντροπιαστικό πόλεμο στο πλευρό των νεοχιτλερικών  στον οποίο οι ντόπιοι εγκάθετοι τους πάνε να παρασύρουν τη χώρα.