Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Αυ­τή η α­ποι­κιο­ποί­η­ση κρύ­βε­ται α­πό το λα­ό μας με το κα­θε­στω­τι­κό ε­πιχεί­ρη­μα ό­τι εί­ναι οι ευ­ρω­παί­οι που με τα μνη­μό­νια χρε­ο­κό­πη­σαν τη χώ­ρα για να την α­γο­ρά­σουν τζά­μπα. Ό­μως α) αυ­τός που α­γο­ρά­ζει τζά­μπα μέ­σα στην κρί­ση τα πιο κα­λά κομ­μά­τια της χώ­ρας δεν εί­ναι οι ευ­ρω­παί­οι αλ­λά οι ρω­σο­κινέ­ζοι κα­πι­τα­λι­στές και οι έλ­λη­νες ή και δυ­τι­κοί φί­λοι τους: Λι­μά­νι Πει­ραιά, Ο­ΠΑΠ, βιο­μη­χα­νί­ες τρο­φί­μων (Δω­δώ­νη α­πό Ρω­σί­α) και κα­πνού (ΣΕ­ΚΑΠ-Σαβ­βί­δης) ξε­νο­δο­χεί­α και φι­λέ­τα γης (Σαβ­βί­δης, Ρι­μπο­λό­βλεφ που έ­χει ε­πι­βάλ­λει α­ποι­κια­κά χω­ρι­κά ύ­δα­τα στο Σκορ­πιό), κλπ. Α­κό­μα και ε­κεί που φαί­νε­ται ό­τι αγο­ρά­ζουν οι δυ­τι­κοί η δου­λειά γί­νε­ται σε μοι­ρα­σιά με τη Ρω­σί­α (ο Ο­ΣΕ χα­ρί­στη­κε κυ­ριο­λε­κτι­κά στους ι­τα­λι­κούς σι­δη­ρο­δρό­μους α­φού πρώ­τα αυ­τοί έ­κα­ναν συμ­φω­νί­α μοι­ρα­σιάς με τους ρώ­σι­κους σι­δη­ρο­δρόμους, ε­νώ τα 14 α­ε­ρο­δρόμια δό­θη­καν σε μια γερ­μα­νι­κή ε­ται­ρί­α που κά­νει χο­ντρές δου­λειές στη Ρω­σία και τη διεύ­θυν­ση τους θα την έ­χει ο άν­θρω­πος της Ρω­σί­ας Κο­πε­λού­ζος). Ό­ποια φι­λο­δυ­τι­κή ε­ται­ρί­α πή­ρε δου­λειά υ­πο­δο­μών α­πό τον Τσί­πρα αυ­τή μα­ταιώ­θηκε ή εί­ναι υ­πό μα­ταί­ω­ση (α­ζέ­ρι­κη SOCAR). β) το πε­λώ­ριο χρέ­ος, ο­πό­τε και η χρε­ω­κο­πί­α ήρ­θαν πριν α­πό τα μνη­μό­νια. Αυ­τό το χρέος δεν ο­φει­λό­ταν στις συ­νη­θι­σμέ­νες κλε­ψιές των κα­πι­τα­λι­στών και των πολι­τι­κών ή στη γε­νι­κή κρί­ση του κα­πι­τα­λι­σμού όπως λέ­νε οι α­κρο­δε­ξιοί και οι ψευ­το­α­ρι­στε­ροί α­ντί­στοι­χα, αλ­λά στη συ­ντρι­βή των ε­ξα­γω­γών που ο­φειλό­ταν στο ε­πί δε­κα­ε­τί­ες πο­λι­τι­κό σα­μπο­τά­ρι­σμα της βιο­μη­χα­νι­κής πα­ρα­γωγής, ι­διαί­τε­ρα της ε­ξα­γω­γι­κής και του του­ρι­σμού, α­πό τους κα­λυμ­μέ­να ρω­σόφι­λους πρω­θυ­πουρ­γούς Α. Πα­παν­δρέ­ου, Ση­μί­τη, Κα­ρα­μαν­λή και κυ­ρί­ως τα κόμ­μα­τα ψευ­τοΚ­ΚΕ και ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Αυ­τό το σα­μπο­τάζ συ­νε­χί­στη­κε και με­τά τα μνη­μόνια α­πό τις κυ­βερ­νή­σεις Γ. Πα­παν­δρέ­ου και Σα­μα­ρά και έ­γι­νε ορ­γιώ­δες με την κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ (δη­μιουρ­γί­α τρα­πε­ζι­κού πα­νι­κού με ό­πλο την προ­βο­κατό­ρι­κη πα­ρά­τα­ση των δή­θεν δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων με τους δα­νει­στές, και έ­τσι εξα­φά­νι­ση των κα­τα­θέ­σε­ων, χρε­ω­κο­πί­α και α­φελ­λη­νι­σμός των τρα­πε­ζών, πι­στωτι­κή α­σφυ­ξί­α ό­λων σχε­δόν των ε­πι­χει­ρή­σε­ων, μα­ταί­ω­ση ή διαρ­κής α­να­βο­λή όλων των στρα­τη­γι­κών ε­πεν­δύ­σε­ων ό­πως η ε­κτρο­πή Α­χε­λώ­ου, το Ελ­λη­νι­κό, τα Αφά­ντου, πα­νά­κρι­βη ε­νέρ­γεια, ε­ξο­ντω­τι­κή υ­περ­φο­ρο­λό­γη­ση ι­διαί­τε­ρα των μικρο­με­σαί­ων). Γι αυ­τό το χρέ­ος θα με­γα­λώ­νει ό­σο και να κό­βο­νται οι μι­σθοί και οι συ­ντά­ξεις και ό­σο και να αυ­ξά­νο­νται οι φό­ροι.

Η μέ­θο­δος φα­σι­στι­κο­ποίη­σης του κρά­τους που α­κο­λου­θεί η συμ­μο­ρί­α Τσί­πρα εί­ναι τέ­τοια που να μην τη φέρ­νει σε α­νοι­χτή σύ­γκρου­ση με την ευ­ρωπα­ϊ­κή κοι­νή γνώ­μη, έ­τσι ώ­στε η χώ­ρα, σύμ­φω­να με τα βα­θύ­τε­ρα συμ­φέ­ρο­ντα του ρώ­σι­κου κρα­τι­κο­μο­νο­πω­λια­κού φα­σι­στι­κού κε­φά­λαιου, να μέ­νει μέ­σα στην Ε­Ε για να τη δια­σπά. Το βα­σι­κό σε αυ­τή τη στρα­τη­γι­κή εί­ναι να μην χρη­σι­μο­ποιεί­ται σε αυ­τή τη φά­ση ω­μή στρα­τιω­τι­κή βί­α, αλ­λά βί­α με κοι­νο­βου­λευ­τι­κό και συ­νταγ­μα­τι­κό μαν­δύ­α. Τα κλει­διά σε αυ­τή τη στρα­τη­γι­κή σύμ­φω­να με τη συντα­γή Πού­τιν εί­ναι:

1ο   Ο πλή­ρης έ­λεγ­χος της δι­κα­στι­κής ε­ξου­σί­ας. Αυ­τή η δια­δι­κα­σί­α έ­χει ή­δη ξε­κι­νή­σει α­πό πα­λιά με τον έ­λεγ­χο της η­γε­σί­ας του ΣτΕ α­πό το ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και το ψευ­τοΚ­ΚΕ ό­μως τώ­ρα κλι­μα­κώ­νε­ται ρα­γδαί­α με την το­πο­θέ­τη­ση της Θά­νου στην η­γε­σί­α του Ά­ρειου Πά­γου στην οποία η κυβέρνηση έδωσε υπερεξουσίες για να ε­ξα­πο­λύει πειθαρχικές διώξεις στους δι­κα­στές που α­ντι­στέ­κο­νται στις πο­λι­τι­κές ε­πι­θυ­μί­ες της συμ­μο­ρί­ας Τσί­πρα.

2ο  Ο ου­σια­στι­κός έ­λεγ­χος της τη­λε­ό­ρα­σης με την α­ντι­συ­νταγ­μα­τι­κή ουσια­στι­κή κα­τάρ­γη­ση του ΕΣ­Ρ, με τη φα­σι­στι­κή α­πό­φα­ση να υ­πάρ­χουν μό­νο 4 κανά­λια και με το ωμό κλεί­σι­μο (αρ­χι­κά με α­πό­φα­ση της Τρά­πε­ζας της Ελ­λά­δας κατά Ψυχάρη και στη συ­νέ­χεια με γε­νι­κή τρα­πε­ζι­κή α­σφυ­ξί­α) του πιο α­ντι­πο­λι­τευτι­κού στο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ κα­να­λιού, του ΜΕ­ΓΚΑ ε­νώ ε­τοι­μά­ζε­ται και το κλεί­σι­μο του ΣΚΑΙ. Την ί­δια ώ­ρα έ­χουν ε­γκρι­θεί σαν υ­πο­ψή­φιοι ι­διο­κτή­τες των κα­να­λιών ο ερ­γο­λά­βος Κα­λο­γρί­τσας με δε­σμούς με το ψευ­τοΚ­ΚΕ και το ΣΥΡΙΖΑ, ο Σαβ­βί­δης (άνθρω­πος του Πού­τιν), α­κό­μα και ο κα­τη­γο­ρού­με­νος για ε­γκλη­μα­τι­κές πρά­ξεις αρ­χι­τρα­μπού­κος σύμ­μα­χος των χρυ­σαυ­γι­τών Μα­ρι­νά­κης.

3ο   Ο πλή­ρης έ­λεγ­χος των φο­ρο­λο­γι­κών μη­χα­νι­σμών του κρά­τους ώ­στε αυτοί, σε συ­νερ­γα­σί­α με τους δι­κα­στι­κούς μη­χα­νι­σμούς, να ε­ξα­πο­λύ­ο­νται ε­πι­λεκτι­κά ενάντια σε μη ευθυγραμμισμένους ακόμα με το ρωσοκινέζικο μέτωπο κεφαλαιοκράτες.

4ο   Η πο­λι­τι­κή και δι­κα­στι­κή προ­στα­σί­α των φα­σι­στι­κών συμ­μο­ριών με δε­ξιό ή “α­ρι­στε­ρό” πρό­σω­πο που μπορούν να α­σκούν βί­α σε α­ντί­πα­λους του νέου κα­θε­στώ­τος χω­ρίς το ε­πί­ση­μο κρά­τος και οι κυ­βερ­νή­σεις του να ε­νο­χο­ποιού­νται γι αυ­τήν: Ει­δι­κά στη φα­να­τι­κά που­τι­νι­κή να­ζι­στι­κή ε­γκλη­μα­τι­κή συμμο­ρί­α της “Χρυσής Αυγής” έ­χει α­να­τε­θεί και ο ρό­λος της γε­νι­κής φα­σι­στι­κο­ποί­η­σης της α­στυ­νο­μί­ας.

5ο   Ο γορ­γός έ­λεγ­χος του στρα­τού ώ­στε να μην τολ­μή­σει αρ­γό­τε­ρα κα­νένα μα­ζι­κό πο­λι­τι­κό κί­νη­μα να αμ­φι­σβη­τή­σει τη βί­α του νέ­ου κα­θε­στώ­τος και ι­διαί­τε­ρα με­τά την πεί­να που ή­δη αυ­τό έ­χει ε­πι­βά­λει στο λα­ό προ­κει­μέ­νου να τσα­κί­σει ό­λες τις πα­ρα­γω­γι­κές δυ­νά­μεις μι­κρές και με­γά­λες που δεν ελέγ­χουν τα ρω­σο­κι­νέ­ζι­κα α­φε­ντι­κά. Να για­τί ο α­κρο­δε­ξιός ρω­σό­φι­λος Καμ­μένος, που πραγ­μα­το­ποιεί ε­κτε­τα­μέ­νες εκ­κα­θα­ρί­σεις στο στρα­τό, εί­ναι τό­σο απα­ραί­τη­τος στον Τσί­πρα.

Ό­λες οι κοι­νο­βου­λευ­τι­κές η­γε­σί­ες στη­ρί­ζουν με τον τρό­πο τους το διαρ­κές, α­κή­ρυ­κτο, πο­λυ­μέ­τω­πο και σε αρ­γή κί­νη­ση φα­σι­στι­κό πρα­ξι­κό­πη­μα Τσί­πρα. 

Σε αυ­τό η συμ­μο­ρί­α Τσί­πρα έ­χει μα­ζί της ό­χι μό­νο, ό­πως εί­ναι φυ­σι­κό, τους φα­να­τι­κά που­τι­νι­κούς να­ζι­στές της ΧΑ, που πρω­το­στά­τη­σαν ι­διαί­τε­ρα στην εκ­στρα­τεί­α για το κλεί­σι­μο του ΜΕ­ΓΚΑ, αλ­λά και τη ρω­σό­δου­λη η­γε­σί­α του ψευ­τοΚ­ΚΕ (που σέρ­νει πια πί­σω της ό­λο τον υ­πε­ρα­ντι­δρα­στι­κό μι­κρο­α­στι­κό φι­λο­ρω­σι­σμό των Α­ΝΤΑΡ­ΣΥΑ, μ-λ, τρο­τσκι­στών κλπ).

Η ψευ­το­α­ρι­στε­ρά αυ­τή προ­σφέ­ρει στη συμ­μο­ρί­α Τσί­πρα την τε­ρά­στια υπη­ρε­σί­α να α­φο­πλί­ζει πο­λι­τι­κο-ι­δε­ο­λο­γι­κά τους κατ ε­ξο­χήν πα­ρά­γο­ντες αντί­στα­σης στην ε­περ­χό­με­νη φα­σι­στι­κή δι­κτα­το­ρί­α και στην πεί­να: τον ερ­γαζό­με­νο λα­ό και την α­ρι­στε­ρά. Η θε­ω­ρί­α που προ­ω­θούν εί­ναι ό­τι τά­χα δεν νοιά­ζει τους μαρ­ξι­στές αν έ­νας φα­σι­σμός σκο­τώ­νει την α­στι­κή δη­μο­κρα­τί­α, όσο την ε­ξου­σί­α σε αυ­τή τη χώ­ρα την έ­χει η α­στι­κή τά­ξη. Αυ­τό φαί­νε­ται σαν αρι­στε­ρι­σμός ή έ­στω σαν κλασ­σι­κός τρο­τσκι­σμός ό­μως στην ου­σί­α εί­ναι υ­πη­ρεσί­α στον πιο φα­σι­στι­κό α­στι­σμό και ι­μπε­ρια­λι­σμό που διεκ­δι­κεί την πο­λιτι­κή και οι­κο­νο­μι­κή ε­ξου­σί­α και εί­ναι σε α­πό­λυ­τη ρή­ξη με τη μαρ­ξι­στι­κή λε­νι­νι­στι­κή α­ντί­λη­ψη αρ­χής για την α­να­γκαιό­τη­τα σκλη­ρής πά­λης για τον πολι­τι­κό δη­μο­κρα­τι­σμό και μέ­σα στον κα­πι­τα­λι­σμό. Αυ­τή η α­ντί­λη­ψη ο­δή­γη­σε στα α­ντι­φα­σι­στι­κά μέ­τω­πα της Τρί­της Διε­θνούς που α­πο­δεί­χτη­καν και δίαυλοι για τις με­τα­πο­λε­μι­κές λα­ϊ­κές ε­πα­να­στά­σεις. Να για­τί η ψευ­το­α­ρι­στερά δεν έ­κα­νε πο­τέ θέ­μα την κα­τα­πά­τη­ση της ερ­γα­τι­κής νο­μο­θε­σί­ας α­πό την ΚΟ­ΣΚΟ στον Πει­ραιά ε­νώ ο­δη­γεί κά­θε δί­και­η α­μυ­ντι­κή διεκ­δί­κη­ση ερ­γα­ζο­μένων κά­θε ντό­πιας ή δυ­τι­κής ε­πι­χεί­ρη­σης μέ­χρι το κλεί­σι­μό της (Χα­λυ­βουρ­γί­α Α­σπρο­πύρ­γου, Σό­φτεξ, Η­λε­κτρο­νι­κή Α­θη­νών, κλπ) ρί­χνο­ντας τους ερ­γα­ζό­μενους στην κό­λα­ση της α­νερ­γί­ας.

Με α­νά­λο­γο τρό­πο α­κι­νη­το­ποιούν οι η­γε­σί­ες της κλασ­σι­κής δε­ξιάς και του κέ­ντρου την έ­τσι κι αλ­λιώς ι­στο­ρι­κά υ­πο­τα­κτι­κή στον ι­μπερια­λι­σμό και στο κρά­τος του ε­μπο­ρο­βιο­μη­χα­νι­κή ελ­λη­νι­κή α­στι­κή τά­ξη, αλ­λά και τους δη­μο­κρα­τι­κούς αν­θρώ­πους που α­κο­λου­θούν αυ­τά τα κόμ­μα­τα. Η α­χρειό­τη­τα των η­γε­τι­κών ο­μά­δων Μη­τσο­τά­κη, Γεν­νη­μα­τά, Θε­ο­δω­ρά­κη, Λε­βέ­ντη έ­γκει­ται στο ό­τι α­φή­νουν ου­σια­στι­κά στο α­πυρό­βλη­το το διαρ­κές, πο­λυ­μέ­τω­πο φα­σι­στι­κό πρα­ξι­κό­πη­μα της συμ­μο­ρί­ας Τσί­πρα κα­τη­γο­ρώ­ντας την πα­ρα­πλα­νη­τι­κά για “α­ρι­στε­ρές ι­δε­ο­λη­ψί­ες”, “α­νι­κα­νό­τη­τα”, “πα­λαιο­κομ­μα­τι­σμό” και “κομ­μα­τι­κό ρε­βαν­σι­σμό”. Εί­ναι φυ­σι­κό να προ­δί­δουν έ­τσι την κομ­μα­τι­κή βά­ση τους α­φού όλοι τους, ε­νώ πα­ρι­στά­νουν τους φι­λο­ευ­ρω­παί­ους, υ­πε­ρα­σπί­ζουν α­πό πάνω ως κά­τω ό­λη τη φι­λο­που­τι­νι­κή ε­ξω­τε­ρι­κή πο­λι­τι­κή της κυ­βέρ­νη­σης Τσί­πρα και ό­λη την α­ποι­κια­κή διείσ­δυ­ση του ρω­σο­κι­νε­ζι­κού κε­φά­λαιου στη χώ­ρα μας.

Γι αυ­τούς τους λό­γους χρειά­ζε­ται σή­με­ρα ε­πει­γό­ντως έ­να πλα­τύ δη­μοκρα­τι­κό μέ­τω­πο το ο­ποί­ο με κορμό τους φτω­χούς ερ­γα­ζό­με­νους και α­νέργους θα α­να­χαι­τί­σει την προ­ε­τοι­μα­ζό­με­νη φα­σι­στι­κή δι­κτα­το­ρί­α νέ­ου τύπου ε­πι­χει­ρώ­ντας κατ αρ­χήν να α­να­τρέ­ψει τον κύ­ριο ορ­γα­νω­τή της, τον πρωτα­γω­νι­στή του πα­ρα­γω­γι­κού σα­μπο­τάζ, τον κύ­ριο υπεύ­θυ­νο της ε­περ­χό­με­νης πε­λώ­ριας α­νερ­γί­ας και της πιο κτη­νώ­δους εκ­με­τάλλευ­σης των μι­σθω­τών: τη βρώ­μι­κη κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-Α­ΝΕΛ.