Κατ’ αρχήν τολμάει αυτός ο εκπρόσωπος του χειρότερου κρατικού υπαλληλικού παρασιτισμού, ο άνθρωπος που είναι ειδικός στο να κλείνει εργοστάσια και να εξαφανίζει έτσι την εργατική τάξη σαν τέτοια, να κατηγορεί ένα από τα πιο σκληρά εργαζόμενα και ηρωικά αποσπάσματα της εργατικής τάξης, τους μεταλλωρύχους της Χαλκιδικής με τις τόσο μακρυές παραδόσεις εργατικών αγώνων ότι είναι"αγανακτισμένοι" υπάλληλοι της Eldorado Gold”. Δηλαδή τους κατηγορεί ότι δεν είναι οι ίδιοι εργάτες που αγωνίζονται για να σώσουν τη δουλειά, το ψωμί τους και όλη τη βόρεια Χαλκιδική που αργοπεθαίνει, αλλά ότι, είναι όργανα της εργοδοσίας, ότι λειτουργούν ως «κράτος εν κράτει» και ότι προχωράνε «σε αυθαίρετες και επικίνδυνες ενέργειες που προκαλούν την οικονομική και λειτουργική ασφυξία μιας ολόκληρης περιοχής μέσα στις μέρες του Πάσχα» εννοώντας το κλείσμιο για δύο ώρες ενός δρόμου της περιοχής.
Τι ασύλληπτο θράσος, πόσο απόλυτη, πόσο εξοργιστική αντιστροφή της πραγματικότητας. Μα αν υπάρχει ένας εργατικός αγώνας και μάλιστα τόσο παρατεταμένος που ποτέ του δεν εκβίασε κανένα τοπικό πληθυσμό κρατώντας τον σαν όμηρο, δηλαδή κλείνοντας δημόσιους δρόμους, ήταν ο αγώνας των μεταλλωρύχων των Σκουριών που παλεύουν πάνω από 15 χρόνια για να στηθεί μια σύγχρονη μεταλλουργία χρυσού όποια κι αν ήταν η εργοδοσία. Και τους κατηγορεί ότι «προκαλούν οικονομική και λειτουργική ασφυξία» ποιός; Ο Λαφαζάνης, δηλαδή ο Σύριζα που όποτε καθοδηγεί κινητοποιήσεις δεν ξέρει άλλη μορφή πάλης, από το να κλείνει δρόμους όχι για ώρες αλλά για μέρες και για βδομάδες αποκλείοντας ακόμα και νομούς ολόκληρους, ή κλείνοντας τα σύνορα της χώρας, ή απομονώνοντας νησιά, δηλαδή κρατώντας ομήρους ολόκληρους πληθυσμούς. Και μιλάει για επικίνδυνες ενέργειες των μεταλλωρύχων εκεί ακριβώς που ένα κίνημα του Σύριζα έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ στη βία σε βάρος λαού, στην Ιερισσό, εκεί που θεωρείται αγώνας το να περιλούζονται με πετρέλαιο και να απειλούνται μεροκαματιάρηδες να καούν ζωντανοί, εκεί που πετροβολούνται τα σπίτια των μεταλλωρύχων και τους ζητάνε να φύγουν και να γίνουν πρόσφυγες στον τόπο τους, εκεί που με συστηματικό μπούλινγκ ταπεινώνονται τα παιδιά των μεταλλωρύχων στα σχολεία χειρότερα από όσο στο χειρότερο απαρτχάιντ.
Και καλά τα πιο πολλά από αυτά τα αίσχη είναι μακρυά από το φακό. Πως τολμάνε όμως να μιλάνε για βία των μεταλλωρύχων σε βάρος άλλων όταν προχθές την Κυριακή μπροστά στα μάτια όλης της Ελλάδας καμιά 70ρια παρακρατικοί τραμπούκοι στρατιωτικά οργανωμένοι με σφεντόνες και μπουλόνια επιτέθηκαν εντελώς απρόκλητα σε 500 ειρηνικούς μεταλλωρύχους διαδηλωτές και τραυμάτισαν 3 από αυτούς, και αμέσως μετά οι Γκέμπελς του ΣΥΡΙΖΑ με τη βουλευτή Ιγγλέζη βγήκαν να κατηγορήσουν για τη βία αυτή όχι τους τραμπούκους, αλλά τους μεταλλωρύχους!
Τότε και μόνο τότε για πρώτη φορά και αφού έχουν υποστεί όλα αυτά τα πολύχρονα βάσανα και την ώρα που πάνω από το κεφάλι τους κρέμεται το λεπίδι της ανεργίας, τα θύματα αυτής της ατέλειωτης βίας έκλεισαν μόνο συμβολικά μια δημοσιά προς την Ιερισσό και μόνο για 2 ώρες επειδή πνίγηκαν από την αδικία και την οργή.Τη στιγμή αυτή λοιπόν βγήκε ο Λαφαζάνης εκ μέρους της κυβέρνησης να πει: «δηλώνουμε κατηγορηματικά ότι κανείς δεν μπορεί να εκβιάζει την κυβέρνηση ούτε να αυθαιρετεί». Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει συνεχίστε να αυθαιρετείτε τραμπούκοι που είστε κατά της επένδυσης, συνεχίστε να τραυματίζετε τους μεταλλωρύχους, συνεχίστε να πετροβολείτε τους εργάτες και τα παιδιά τους, διώξτε τους από παντού γιατί είναι τάχα υπάλληλοι του κεφάλαιου.
Είναι φυσικό: Οι διάφοροι Λαφαζάνηδες, υπάλληλοι οι ίδιοι του πανίσχυρου ρώσικου κρατικομονοπωλιακού κεφάλαιου που έχει χιλιάδες πυρηνικές κεφαλές και τη μεγαλύτερη διπλωματική μηχανή του πλανήτη, και που διαμελίζει και προσαρτά χώρες, δεν μπορούν να φανταστούν ότι υπάρχουν αυτόβουλα όντα που σε μια μικρή χώρα παλεύουν με περηφάνεια και με άνισους όρους για μια δίκαια υπόθεση. Επιπλέον είναι έξαλλοι αυτοί οι υπάλληλοι ειδικά με τους μεταλλωρύχους της Χαλκιδικής επειδή δεν τους επιτρέπουν να κλείσουν μια μεγάλη βιομηχανική επένδυση που δεν είναι ρώσικη, αλλά δυτική και μάλιστα είναι δίπλα στο Άγιο Όρος, το οποίο το διεκδικεί με λύσσα για τον εαυτό της σαν θρησκευτικό και γεωπολιτικό τρόπαιο η Ρωσία. Είναι η τρίτη μεγάλη απόπειρα των ρωσόδουλων να κλείσουν τα μεταλλεία. Η πρώτη ήταν όταν αυτά ανήκαν στον Μποδοσάκη και μετά στην Εθνική Τράπεζα. Τοτε οι ρωσόδουλοι τραμπούκοι της “17Ν” σκότωσαν τον Αθανασιάδη και τον Βρανόπουλο. Η δεύτερη ήταν όταν πέτυχαν να κλείσουν πάλι με τραμπουκισμούς και με το φιλικό τους ΣτΕ την καναδική TVX. Μετά πήρε την εταιρία ο φίλος τους κρατικο- ολιγάρχης Μπόμπολας και τσέπωσε μισό δις Ευρώ από τους καναδούς της European Goldfelds και στη συνέχεια της Ελντοράντο κρατώντας και τη Διεύθυνση. Τώρα θέλουν να κλείσουν και την Ελντοράντο και να την ξαναπάρει για ένα κομμάτι ψωμί ο Μπόμπολας. Η μόνη διαφορά είναι ότι τώρα οι υπάλληλοι του Πούτιν για πρώτη φορά βρίσκονται αντιμέτωποι με ανθρώπους που δεν έχουν ούτε διέξοδο, ούτε αυταπάτες γιατί η χώρα βυθίζεται, ότι για πρώτη φορά αυτοί οι άνθρωποι είναι τόσες χιλιάδες, ότι για πρώτη φορά έχουν πείρα από τις προηγούμενες καταστροφές και από τις προηγούμενες υποχωρήσεις, ότι για πρώτη φορά όλη η Ελλάδα έχει καταλάβει ότι κάτι βρώμικο γίνεται γενικά με τη βιομηχανία σε αυτή τη χώρα και ότι κάποιοι επίτηδες τη ρημάξανε και φέρανε τελικά τη χρεωκοπία.
Η ΟΑΚΚΕ καλεί κάθε αριστερό και δημοκρατικό άνθρωπο και κάθε πατριώτη να υποστηρίξει με θέρμη τον αγώνα των μεταλλωρύχων της Χαλικιδικής. Αν αυτοί μείνουν χωρίς συμπαράσταση και νικηθούν τότε η αριστερά, η δημοκρατία και οι πατριωτικές δυνάμεις θα έχουν υποστεί ένα πάρα πολύ βαθύ πλήγμα.
Η αριστερά θα έχει πληγεί γιατί το λαϊκό μέλλον της χώρας μας, όπως και κάθε άλλης κρίνεται από το κοινωνικοπολιτικό βάρος της εργατικής της τάξης και από το βιομηχανικό της πλούτο. Αντίθετα από όσα ισχυρίζονται οι εχθροί της βιομηχανίας η υποστήριξή της δεν σημαίνει υποστήριξη στο κεφάλαιο που την κατέχει, σημαίνει το δικαίωμα των εργατών να διεξάγουν την ταξική πάλη ενάντια σε αυτό το κεφάλαιο σήμερα για καλύτερα μεροκάματα, καλύτερες συνθήκες εργασίας και για δημοκρατικό συνδικαλισμό και αύριο για κοινωνική ιδιοκτησία του εργοστάσιου, οπότε και του παραγόμενου πλούτου. Η δημοκρατία θα έχει πληγεί γιατί αν περάσει η βία του κράτους και του παρακράτους (ψευτοαριστερού ή ναζιστικού), πάνω στους ειρηνικά αγωνιζόμενους εργάτες τότε κάθε άλλη βία και κάθε φασιστική δικτατορία θα είναι δυνατή. Οι πατριωτικές δυνάμεις θα έχουν πληγεί γιατί αν οι άνθρωποι της νεοφασιστικής συμμαχίας Ρωσίας και της Κίνας, οι Τσίπρες και οι Καμένοι καταφέρουν να ακυρώσουν μια τόσο μεγάλη παραγωγική επένδυση μετά από τόσες δεσμεύσεις του ελληνικού κράτους, τότε θα μπορούν να ακυρώσουν κάθε άλλη και τελικά να επιβάλουν την αποικιακή, δηλαδή ληστρική, εντελώς υποδουλωτική για τους εργάτες (δες Κόσκο) και πραγματικά εχθρική για το περιβάλον, κυριαρχία των αφεντικών τους, που θα είναι ασύγκριτα χειρότερη από κάθε άλλη.
Ας μην έχει κανένας προοδευτικός άνθρωπος καμιά αμφιβολία. Η μάχη για να αποτρέψουμε αυτό το ερεβώδες μέλλον και για να βγούμε από την πείνα και την ηθική και πολιτική αποσύνθεση κρίνεται σήμερα στις στοές, στα βουνά και στους δρόμους της βόρειας Χαλκιδικής. Σήμερα οφείλουμε όλοι να είμαστε μεταλλωρύχοι.
Αθήνα, 9/4/2015