Γιατί το λέμε αυτό; Το λέμε γιατί αυτές εδώ οι εκλογές γίνονται σε συνθήκες όπου μόλις γκρεμίστηκε μια μεγάλη ελπίδα ενός πολύ βασανισμένου λαού: Η ελπίδα ότι αρκεί να διακηρύξει κανείς ένα όχι στους δανειστές του για να σωθεί από τη δυστυχία. Για την ακρίβεια αποδείχνεται ότι μπορεί να βυθιστεί σε χειρότερη δυστυχία. Βέβαια οι απατεώνες του «όχι» θα συνεχίζουν να εμπορεύονται ελπίδες όπως κάνουν όλοι οι φασίστες και γι΄ αυτό ένα όλο και μεγαλύτερο κομμάτι απελπισίας θα γίνεται φασισμός.
Από την άλλη απέναντι σε αυτά τα απατηλά «όχι» στα μνημόνια δεν υπάρχει καμιά διέξοδος με τα «ναι» σ’ αυτά. Αυτό έχει επίσης αποδειχτεί στο παρελθόν. Γι αυτό η κατάσταση των μαζών σήμερα είναι η κατάσταση της απελπισμένης απάθειας, όπου δηλαδή το ενδιαφέρον τους για την πολιτική έχει αρχίσει να χάνεται επειδή πια δεν μπορούν να παρακολουθήσουν τις ασύλληπτες μεταμορφώσεις και τα σιχαμερά καμώματα σύσσωμου του επίσημου πολιτικού κόσμου. Αυτό οφείλεται στο βάθος στο ότι ο σοσιαλφασισμός με πρωτεργάτη το ΣΥΡΙΖΑ έχει αποκτηνώσει ολόκληρη την πολιτική ζωή καταργώντας με κυνισμό κάθε αρχή, κάθε δημοκρατισμό, και κάθε ικμάδα οικονομικής προόδου. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πλέον απλά ένα εγκληματικό κόμμα, που έχει καταστρέψει την παραγωγική ζωή και έχει πάει τη χώρα μισό αιώνα πίσω, αλλά είναι το κέντρο, είναι ο πιο ενεργητικός παράγοντας, ενός ολόκληρου εγκληματικού διακομματικού καθαστώτος.
Η κατάσταση αυτή είναι μοναδική στη 40χρονη μεταπολίτευση και οφείλεται στο βάθος στο ότι κανείς πολιτικός σχηματισμός σε κοινοβουλευτικό επίπεδο, δεν αντιστέκεται πια σαν τέτοιος στη ρωσοκίνητη επέλαση φασιστικού εκβαρβαρισμού και σαπίλας. Υπάρχουν μόνο επί μέρους πρόσωπα που αντιστέκονται λίγο ή πολύ στους εγκληματίες. Δηλαδή δεν έχουμε πια δύο αστικά μπλοκ που αντιπαλεύουν : Το ευρωπαϊκό μισοδημοκρατικό και το ρωσόφιλο φασιστικό. Τώρα το ευρωπαϊκό αυτό μπλοκ ηγεμονεύεται ασφυκτικά απ’ τη ρώσικη πολιτική που θέλει την Ελλάδα μέσα στην Ευρώπη, εναντίον της Ευρώπης. Και από αυτή την άποψη κάνει πιο μεγάλη ζημιά από το ανοιχτό ρώσικο αντιευρωπαϊκό μπλοκ.
Οι 7 μήνες δηλαδή που πέρασαν δεν ήταν αποκαλυπτικοί κυρίως για την αχρειότητα του ΣΥΡΙΖΑ αλλά για τη σιχαμερή και γλοιώδη στήριξη αυτής της αχρειότητας από τους υποτιθέμενους ευρωπαίους, και μάλιστα τη στοίχιση των υποτιθέμενων πιο προοδευτικών από αυτούς, από τον ύπουλο αρχιτσιπραίο Θεοδωράκη του Ποταμιού. Είναι όλοι αυτοί, και ΝΔ, και ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι που στήριξαν τον Τσίπρα περιδιαβαίνοντας την Ευρώπη, όταν αυτός κήρυσσε το βρώμικο πόλεμο μίσους και διάσπασης ενάντια στην Ευρώπη που τον ονόμασε διαπραγμάτευση. Είναι όλοι τους που έπαιξαν το παιχνίδι του μπαίνοντας με το «ναι» τους στην ιστορικά καταστροφική για τη χώρα προβοκάτσια του δημοψηφίσματος που ήταν το προκάλυμα για να κλείσει τις τράπεζες και να σκοτώσει την ετοιμοθάνατη οικονομία. Είναι όλοι τους που τον συγχάρηκαν που από αντιμνημονιακός έγινε μνημονιακός εξαπατώντας ωμά την πλειοψηφία του λαού ενώ συνέχισε να τον γεμίζει με μεγαλύτερο μίσος για τη δημοκρατική Ευρώπη, είναι όλοι μαζί που σιώπησαν όταν κατέθεσε το νομοσχέδιο αρχής της πολιτικής δικτατορίας στην Ελλάδα για το κλείσμο ή τον πολιτικό έλεγχο των καναλιών, είναι όλοι τους που δεν μίλησαν όταν έκλεισε τη μεγαλύτερη βιομηχανική επένδυση μιας Ελλάδας που μετατρέπεται σε βιομηχανικά ερείπια. Τελικά όλοι τους ακολουθούν το πολυκέφαλο ρώσικο κόμμα, τους ψευτοαριστερούς, τους ψευτοκομμουνιστές και τους ναζήδες και κάνουν το ειδικό έγκλημα απέναντι στην Ευρώπη να εμφανίζουν σαν ευρωπαίους τους Τσιπροθεοδωράκηδες.
Σε τέτοιες συνθήκες δεν αδυνατίζει μόνο η ελπίδα των μαζών για υλική επιβίωση μέσα στις βαριές μυρωδιές του γενικού βούρκου αλλά αρχίζουν να απογοητεύονται και πιο προοδευτικοί και ευαίσθητοι άνθρωποι και αναρωτιούνται αν υπάρχει στ’ αλήθεια διέξοδος. Είναι ακριβώς οι συνθήκες όπου νικάει για την πρωτοπορία η παραίτηση και για τους υπόλοιπους το να βρουν μια τρύπα να σωθούν. Είναι οι συνθήκες όπου ανοίγει ο δρόμος σε μια νέα βαρβαρότητα από την οποία θα βγουν κερδισμένες οι φασιστικές και σοσιαλφασιστικές συμμορίες που ξέρουν να χειρίζονται όσο κανείς άλλος τους φόβους των μεμονωμένων ατόμων και την ανάγκη τους για προστασία από δυνάμεις έξω και πάνω από τα ίδια αυτά τα άτομα.
Σε τέτοιες συνθήκες δεν μπορεί να λείπει, δεν πρέπει να λείπει η ΟΑΚΚΕ, ο μόνος πολιτικός σχηματισμός που αντέχει στη λαίλαπα και δίνει ερμηνεία και πολιτική προοπτική σ’ αυτό το λαό και στη δημοκρατική, αριστερή και προλεταριακή του πρωτοπορία. Μερικοί φίλοι ίσως αναρωτηθούν. Μα τόσα χρόνια παλεύει η ΟΑΚΚΕ κόντρα στα τέρατα και παρά την παταγώδη επιβεβαίωσή της δεν δυναμώνει ακόμα οργανωτικά. Μα το ζήτημα δεν είναι γιατί δεν αναπτύχθηκε οργανωτικά σε αυτήν τη θύελλα η ΟΑΚΚΕ αλλά το ότι παρά το μικρό όγκο της άντεξε σε αυτήν, έμεινε εντελώς ενωμένη και μάλιστα αύξησε την πολιτική επιρροή της όταν κατέρρεαν, συρρικνώνονταν και διασπιόντουσαν οι πάντες μέσα στην ανυποληψία. Η αντίσταση ενός μικρού αποσπάσματος την ώρα μιας μεγάλης επέλασης είναι πάρα πολύ μεγάλη υπόθεση. Η ανάπτυξη θα αρχίσει όταν ο εχθρός θα αρχίσει να αποκαλύπτεται στις μάζες, ιδιαίτερα στις αριστερές μάζες που είναι ρουφηγμένες ακριβώς από αυτόν τον εχθρό και μάλιστα αποτελούν την κοινωνική του αιχμή. Και η αποκάλυψη και η αποσύνθεση του εχθρού έχει αρχίσει. Η ώρα της ΟΑΚΚΕ δεν είναι μακρυά. Το ζήτημα είναι τώρα να ανεμίσει η σημαία μας πάνω στα ερείπια, για να δώσει τη δυνατότητα σε όλους τους φίλους της να πουν έμπρακτα: «Είμαι μ’ αυτούς. Αυτοί είναι η διέξοδος. Ψηφίστε αυτούς». Δεν κάνει δηλαδή αυτή τη στιγμή να πούμε το «κάτω όλοι, και ψηφίστε άκυρο της ΟΑΚΚΕ» όπως κάναμε το Γενάρη. Ακόμα και αν δεν μπορούσαμε να βρούμε τα λεφτά για όλες τις εκλογικές περιφέρειες θα έπρεπε να το κάναμε ακόμα και για μια μόνο. Η σημαία πρέπει να είναι εκεί μέσα στον ορυμαγδό και τον αποπνικτικό κουρνιαχτό που σηκώνει το εγκληματικό καθεστώς. Πάντα κατεβαίναμε για να μιλήσουμε στα ΜΜΕ. Το θέλουμε κι αυτό και είναι πολύ καλό. Αλλά τώρα αυτό που μετράει είναι να είναι εκεί το ψηφοδέλτιο της ΟΑΚΚΕ, στο βαθμό βέβαια που υπάρχει πλέον στη διάθεση μας το ίντερνετ.
Καλούμε τους φίλους μας να μας ενισχύσουν οικονομικά τώρα με όσες δυνατότητες έχουν ώστε να τα καταφέρουμε να κατεβούμε και στις 56 εκλογικες περιφέρειες. Ξέρουμε ότι είναι δύσκολο σε αυτές τις εποχές να δίνει κανείς λεφτά από αυτά που του λείπουν. Αλλά πιστεύουμε ότι είναι ζήτημα οικονομικής επιβίωσης και πολιτικής ελευθερίας για ολους μας το να είναι δυνατή η ΟΑΚΚΕ.
Μπορείτε να δώσετε την ενίσχυση είτε στέλνοντας λεφτά στο λογαριασμό μας στην Εθνική Τράπεζα με
IBAN ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ: GR 7201101600000016076496229
είτε με ταχυδρομικές επιταγές στο όνομα Κώστας Κούτελος, ΤΘ 3408, ΤΚ 10210, Αθήνα, είτε με επαφή με τους συντρόφους που δίνουν κουπόνια ενίσχυσης.
Γενικά καλούμε τους φίλους μας σε συμμετοχή στην εκλογική αυτή μάχη κόντρα στο εγκληματικό καθεστώς.