Ο ελληνικός λαός είναι θυμωμένος αλλά δεν θέλει βία
Ο ελληνικός λαός είναι θυμωμένος με τα μνημόνια και με όσους τα επέβαλαν, αν και πιο πολύ είναι αγανακτισμένος και εξοργισμένος σήμερα με τον Τσίπρα που έδωσε στο λαό απραγματοποίητες υποσχέσεις και τον εξαπάτησε και πρόδωσε κατ επανάληψη την εμπιστοσύνη του, και γι' αυτό και δίνει στη «μνημονιακή ΝΔ» 32% σε μια τελευταία δημοσκόπηση και στον ΣΥΡΙΖΑ μόνο 17%. Ωστόσο ούτε για τον Τσίπρα, ούτε για τους προηγούμενους πρωθυπουργούς μνημονίων δεν εκδηλώθηκε ποτέ μέσα από τις ζυμώσεις στους κόλπους του λαού κάποια πραγματική διάθεση για την εξόντωσή τους. Κι αυτό γιατί κανείς από αυτούς δεν άσκησε ως τώρα ωμή βία στο λαό, δεν αιματοκύλισε κάποια ειρηνική διαδήλωση, δεν διέταξε φυλακίσεις, βασανιστήρια και εκτελέσεις όπως έκαναν οι κατακτητές και οι χούντες. Αντίθετα τους έδωσε τη δυνατότητα να τον καταψηφίσουν και να τον κατεβάσουν από την κυβέρνηση. Και επειδή οι μάζες ξέρουν ότι μπορούν να το κάνουν αυτό, έστω κάθε δυο τρία χρόνια, και τελικά όποτε το κάνουν πέφτουν σε νέους απατεώνες, καταλαβαίνουν ότι το ζήτημα της απαλλαγής τους από αυτούς είναι μια πολύ πολύπλοκη υπόθεση, μια υπόθεση βαθύτερης κατανόησης του τι είναι αυτό που φταίει για τα αυξανόμενα πλήγματα που δέχονται. Γι αυτό το λόγο δεν θέλουν και δεν σκέφτονται κάτω από τις συνθήκες της αστικής δημοκρατίας να καταφύγουν στην πολιτική βία.
Πως ο σοσιαλφασισμός αξιοποιεί τα θύματα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και της αστικής οικονομικής πολιτικής
Αντίθετα οι ανοιχτοί καθώς και οι κάπως πιο καλυμμένοι φίλοι των δολοφόνων χρησιμοποιούν διαρκώς το επιχείρημα ότι είτε μια οικονομική πολιτική προκαλεί βάσανα και νεκρούς στο λαό, είτε τα προκαλεί μια κτηνώδης φασιστική δικτατορία είναι το ίδιο και το αυτό, οπότε είναι εξ ίσου δίκαιη η βία του λαού τόσο κατά των αστών γενικά όσο και κατά των πιο αιμοσταγών δικτατόρων. Αυτή είναι η λογική του φασισμού, ιδιαίτερα της πιο σύγχρονής μορφής του, του σοσιαλφασισμού, η οποία τον βολεύει για να εξοντώνει ο ίδιος με τη βία τα αντίπαλα κομμάτια της αστικής τάξης κατηγορώντας τα για τους θανάτους που προκαλεί γενικά ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής και κάθε αστική οικονομική πολιτική. Έτσι μιλάει για θανάτους που προκαλεί η διαφθορά που είναι σύμφυτη με τον καπιταλισμό γιατί εξαιτίας της σπαταλιούνται κρατικοί πόροι χρήσιμοι για την υγεία και την περίθαλψη του πληθυσμού, έτσι μιλάει για θανάτους από ψυχοπάθειες και αυτοκτονίες που προκαλεί η ανεργία, έτσι μιλάει για θανάτους από τα εργατικά ατυχήματα.* Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις το τέχνασμα που χρησιμοποιούν οι φασίστες είναι να ταυτίζουν τα θύματα του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής με τα θύματα της συνειδητής πολιτικής ταξικής βίας του κεφάλαιου, έτσι ώστε να σχετικοποιούν τη δικιά τους ταξική πολιτική βία σαν εντολοδόχων των πιο εκμεταλλευτικών, των πιο επιθετικών, των πιο κτηνώδικων μερίδων του μονοπωλιακού κεφάλαιου.
Αυτή είναι η διαφορά των φασιστών από τα λαϊκά κινήματα της προόδου, ακόμα και από τους μεμονωμένους δημοκράτες που ασκούν πολιτική βία μόνο απέναντι στην πολιτική βία των ταξικών τους εχθρών, ενώ απέναντι στη βία που έχει μέσα του ο ίδιος ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής απαντάνε με την ανατροπή αυτού του τρόπου παραγωγής, παίρνοντας τα μέσα παραγωγής στα χέρια τους και όχι σκοτώνοντας τους μεμονωμένους καπιταλιστές που τα κατέχουν ή τους πολιτικούς εκπροσώπους τους**.
Εμείς καταγγείλαμε τον Παπαδήμο, όπως πριν και μετά από αυτόν κάθε μνημονιακή πολιτική εξαθλίωσης του λαού και της χώρας, μόνο που πάντα τονίζαμε ότι η κύρια και βασική πηγή αυτής της πολιτικής δεν ήταν οι ευρωπαίοι δανειστές αλλά οι διακομματικοί σαμποτέρ της παραγωγής με επικεφαλής την ψευτοαριστερά, γιατί αυτοί χρεωκόπησαν τη χώρα, συνέχισαν να την καταστρέφουν παραγωγικά και έτσι έφεραν νέα κύματα μνημονίων. Αλλά ούτε εμείς ούτε κανείς δημοκράτης θα ζητούσε ποτέ την άσκηση δολοφονικής βίας ενάντια ακόμα και σε μια κυβέρνηση σαμποταριστών όσο ακόμα αυτή δεν έχει φτάσει στο σημείο να ασκεί ανοιχτή και μάλιστα μαζική δολοφονική βία στους αντιπάλους της, ακριβώς επειδή έχει αποκαλυφθεί και δεν μπορεί να κυβερνήσει με ειρηνικά μέσα.
Η δολοφονική πολιτική πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ και των φίλων του
Την κυβερνητική εξήγηση βέβαια γιατί πρέπει κανείς να μισεί τον Παπαδήμο και όχι τον Τσίπρα την έδωσε μια μέρα μετά τη δολοφονική απόπειρα ο διευθυντής της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ Ζαχαριάδης: "Εμείς το ομολογούμε. Λέμε ότι η χώρα βρίσκεται σε κηδεμονία, επιτροπεία. Ουσιαστικά στα δημοσιονομικά συγκυβερνάμε με τους θεσμούς, με την τρόικα. Πολλές φορές μας πιάνουν το χέρι και μας γράφουν το νομοσχέδιο. Οι προηγούμενες κυβερνήσεις έλεγαν ότι αυτά τα προγράμματα είναι ευλογία" (http://www.capital.gr/politiki/3214845/zaxariadis-suriza-sugkubername-me-tous-thesmous). Ο Παπαδήμος ήταν προφανώς ένας απ’ αυτούς που σύμφωνα με τη συριζέικη λογική έλεγε «ότι αυτά τα προγράμματα είναι ευλογία». Αργότερα, όπως κάθε συνεπής συριζαίος, ο Ζαχαριάδης πήρε πίσω το «συγκυβερνάμε» ονομάζοντάς το λεκτική υπερβολή, αλλά δεν αναίρεσε την ουσία της δήλωσής του.
Στην πραγματικότητα η συγκεκριμένη πολιτική πλατφόρμα της απόπειρας δολοφονίας του Παπαδήμου είναι έτοιμη εδώ και 7 χρόνια και απλώς τώρα ενεργοποιείται για να αρχίσει να γίνεται και πολιτικό κίνημα. Αυτή η πλατφόρμα συνοψίζεται στις λέξεις «προδότες και γερμανοτσολιάδες» ενάντια στους οποίους πράγματι το 1943 άξιζε ο θάνατος αλλά ακριβώς γιατί σκότωναν το λαό που αντιστεκόταν στον πάνοπλο και μαζικό δολοφόνο κατακτητή. Πηγή αυτής της σύγχρονης δολοφονικής «αντιταγματασφαλίτικης» πλατφόρμας, ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος με αφάνταστο κυνισμό δεν δίστασε να συνεργαστεί με τους χρυσαυγίτες απογόνους των ναζιστών στα πλαίσια των «Αγανακτισμένων» στην πλατεία Συντάγματος και στους τραμπουκισμούς ενάντια σε συγκεντρώσεις του ΠΑΣΟΚ, ενώ έκανε το ίδιο και με το προβοκατόρικο δημοψήφισμα του 2015. Ο ΣΥΡΙΖΑ κράτησε ζωντανό αυτό το μαύρο ρεύμα ακόμα και όταν υπέγραψε το μνημόνιο το 2015 μιλώντας για εκβιασμό που δέχτηκε από τους δανειστές και ότι τάχα υποχώρησε μπροστά στους δυσμενείς συσχετισμούς (ενώ στην πραγματικότητα με τα μνημόνια έδινε ευχαρίστως φτηνό κρέας στα κάτεργα που στήνουν οι ρωσοκινέζοι πάτρωνές του στους οποίους παραδίδει σχεδόν τζάμπα τα οικονομικά γάγγλια της χώρας).
Πιστεύουμε ότι αυτή εδώ η δολοφονική απόπειρα καθώς και τα άφθονα σχόλια που γίνονται υπέρ της προετοιμάζουν μια πολιτική δικτατορία πουτινικού τύπου, όπου όποιος ορίζεται σαν εχθρός του λαού, από το κυρίαρχο ανατολικό πολιτικο-οικονομικό μπλοκ της χώρας μας μπορεί να δολοφονείται ή εν πάσει περιπτώσει να τρομοκρατείται και το στόμα του να φιμώνεται χωρίς να εκτίθεται η κυβέρνηση και χωρίς να βγαίνει ένα μαζικό κίνημα υπέρ του, αλλά μόνο ένα «λαϊκό» φαινομενικά μισοπαράνομο αλλά ουσιαστικά νομιμότατο κίνημα υπέρ του θανάτου του. Πιστεύουμε μάλιστα ότι εφόσον δεν έχει προηγηθεί, και όσο δεν εκδηλώνεται ένα μαζικό αντιφασιστικό κίνημα καταγγελίας της δολοφονικής πολιτικής πλατφόρμας, οι όποιες αστυνομικές διώξεις των «πρωτοπόρων» αυτού του σοσιαλφασιστικού κινήματος θα του δώσουν σήμερα ώθηση.
Η συγκεκριμένη στόχευση του φιλο-δολοφονικού κινήματος στη συγκεκριμένη στιγμή πριν το Γιούρογκρουπ της 15 Ιούνη
Πέρα από αυτό το γενικό στόχο της τρομοκράτησης του φιλοευρωπαϊκού και γι αυτό δημοκρατικού στρατοπέδου στην Ελλάδα, η συγκεκριμένη βομβιστική δολοφονική επίθεση και η συγκεκριμένη φιλο-δολοφονική πολιτική εκστρατεία εξυπηρετεί απόλυτα τη συγκεκριμένη στιγμή την εσωτερική και πανευρωπαϊκή εθνομετωπική εκστρατεία του ΣΥΡΙΖΑ, (στην οποία ανταποκρίθηκε με πάθος και σύσσωμη η αντιπολίτευση), για να ανατραπεί η συμφωνία ΔΝΤ-Σόυμπλε στις 15 του Ιούνη και να αποφασιστεί από τώρα η απομείωση του χρέους, και να εξασφαλίσει η κυβέρνηση από την ΕΚΤ ή από τις αγορές νέα δανεικά πιθανής λήξης στο τέλος του αιώνα. Η απόπειρα κατά Παπαδήμου και το φιλο-δολοφονικό κίνημα θα επιτρέψει στην κυβέρνηση Τσίπρα να ισχυριστεί στη βυθισμένη σε πολιτικές κρίσεις και περικυκλωμένη Ευρώπη ότι η μεγάλη της άρρωστη απειλείται με εμφύλιο, ώστε να μπορέσει να κάμψει τις αντιστάσεις της ΕΖ και του ΔΝΤ αλλά και της ΕΚΤ. Το ότι χτυπήθηκε ένας πρώην αντιπρόεδρος της ΕΚΤ είναι αντικειμενικά και μια απειλή προς το τελευταίο.
Πως στήνουν το φιλο-δολοφονικό κίνημα
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια του πανεθνικού δήθεν απελευθερωτικού, στην ουσία νέου υποδουλωτικού μετώπου στους ανατολικούς κρατικοφασισμούς, βγήκε ο ειδικός γραμματέας της ΕΣΗΕΑ και παλιός κνίτης Φιλιππάκης να ηγηθεί του πολιτικού φιλοδολοφονικού μετώπου με μία τοποθέτηση για τον Παπαδήμο η ουσία της οποίας ήταν ότι καλά του κάνανε, και η οποία κατέληγε να καλέσει τα ίδια να κάνουν και στον Στουρνάρα: «για να είμαι ξεκάθαρος δεν θα με ενοχλούσε καθόλου αν έσκαγε και μια ακόμα βόμβα στα πόδια του Στουρνάρα». Με σχόλιο του στην ίδια τοποθέτηση είπε επίσης ότι: «Πάντως εκτός του Παπαδήμου υπάρχουν και άλλοι υπάλληλοι του κεφαλαίου που σύντομα θα έρθει η σειρά τους» χωρίς καμιά ΕΣΗΕΑ να καταδικάσει τα λόγια του και να τον καθαιρέσει. Στην ουσία η εντελώς κρατική και μάλιστα κυβερνητική ΕΣΗΕΑ το μόνο που ξέρει να κάνει καλά είναι να βοηθάει την κυβέρνηση να παίρνει το κάθε ΜΕΓΚΑ από το φιλοευρωπαίο ιδιοκτήτη του και να το δίνει στον ρώσο κρατικο-ολιγάρχη. Είναι φυσικό λοιπόν που, ενώ περνούσε τους αντικυβερνητικούς δημοσιογράφους από τα πειθαρχικά, δεν είδε ούτε το πρωτοσέλιδο του ναζιστικού «ΜΑΚΕΛΕΙΟ» την επόμενη της απόπειρας που ζητωκραύγαζε «έτσι ανατίναξαν τον Ευρωμασόνο Παπαδήμο».
Την επιδοκιμασία της για τη δολοφονική απόπειρα αλλά πιο καλυμμένα, όσο δηλαδή μπορεί ένα νόμιμο κόμμα να μπει ολόκληρο μέσα σε ένα φιλο-δολοφονικό κίνημα, έκφρασε ανοιχτά το κόμμα γέφυρα με το ναζισμό, η «Πλεύση Ελευθερίας» με την Κωνσταντοπούλου να λέει: « Εγώ δεν θα καταδικάσω τη βία από όπου κι αν προέρχεται. Δεν θα το κάνω αυτό σήμερα. Καταδικάζω τη βία των Μνημονίων…» προσθέτοντας για την κάλυψη της ότι «είναι ιερή κάθε ανθρώπινη ζωή» εννοώντας ωστόσο σαφώς με αυτό ότι απλά δεν είναι πιο ιερή η ζωή του Παπαδήμου από τη ζωή των πολιτών που σκότωσε με την πολιτική του.
Πιο βρώμικη και επιθετική από όλες η ανακοίνωση του ψευτοΚΚΕ
Το χειρότερο στην ουσία και όπως πάντα το πιο ύπουλο ήταν το ψευτοΚΚΕ, ο πολιτικο-ιδεολογικός αρχηγός όλου του σοσιαλφασισμού στην Ελλάδα, που μίλησε με επίτηδες σκοτεινό τρόπο στη δεύτερη ανακοίνωσή του «σχετικά με τις διάφορες δηλώσεις μετά την τρομοκρατική επίθεση στον Λ. Παπαδήμο»: «Όσοι προσπαθούν άμεσα ή έμμεσα να συνδέσουν την καταδικαστέα τρομοκρατική επίθεση σε βάρος του Λ. Παπαδήμου, με τη δικαιολογημένη αγανάκτηση, την αντίσταση και τους αγώνες του λαού, το μόνο που κάνουν είναι να επιβεβαιώνουν ποιος είναι ο πραγματικός στόχος αυτών των προβοκατόρικων επιθέσεων». (http://voria.gr/article/kke-gia-papadimo-epiveveonoun-ton-stocho-ton-provokatorikon-epitheseon).
Αυτό μεταφράζεται ως εξής σε απλή και καθαρή πολιτική γλώσσα: «Δεν καταδικάζουμε σήμερα πάνω από όλους τους βομβιστές, ούτε όλους αυτούς που υπερασπίζουν τους βομβιστές, αλλά πάνω απ όλους καταδικάζουμε αυτούς που βγήκαν να πουν ότι είναι τα λόγια μίσους ενάντια στον Παπαδήμο που όπλισαν το χέρι των βομβιστών».
Αυτό σημαίνει ότι την ώρα που ο Παπαδήμος είναι στο νοσοκομείο το ψευτοΚΚΕ καταδικάζει πάνω απ' όλα τη ΝΔ, το Ποτάμι και άλλες φιλοευρωπαϊκές στη βάση τους δυνάμεις που καταγγέλλουν για πρώτη φορά με κάποια ένταση τη βία στον Παπαδήμο και ταυτόχρονα καταγγέλλουν αυτούς που έχουν απλώσει στη χώρα το μίσος ενάντια στον Παπαδήμο και σε κάθε άλλον φιλοευρωπαίο που υπεράσπισε τα μνημόνια σαν αναπόφευκτα.
Πράγματι αυτό το μίσος το έχουν οργανώσει κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ, οι Ναζί, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και το ψευτοΚΚΕ που λένε εδώ και 7 χρόνια ότι τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα είναι υπηρέτες της ΕΕ και για λογαριασμό της και συνειδητά φτώχυναν, εξαθλίωσαν και βασάνισαν με τα μνημόνια τους τον ελληνικό λαό.
Το ψευτοΚΚΕ λοιπόν απαντάει σε αυτήν την κατηγορία με το πιο βασικό κομμάτι της ανακοίνωσης του που λέει: « …επιβεβαιώνουν ποιος είναι ο πραγματικός στόχος αυτών των προβοκατόρικων επιθέσεων», και το οποίο πολιτικά μεταφράζεται ως εξής: «Εσείς φιλοευρωπαίοι της ΝΔ, του Ποταμιού κλπ που μας κατηγορείτε ότι απλώσαμε το μίσος για τον Παπαδήμο, εσείς ακριβώς είχατε το συμφέρον να βάλετε δικούς σας προβοκάτορες να σκοτώσουν τον Παπαδήμο για να κατηγορήσετε για ηθικό αυτουργό της δολοφονίας του εμάς και όλο το λαό που έχει «δικαιολογημένη αγανάκτηση» εναντίον και του Παπαδήμου και εναντίον σας και την εκφράζει με τα κινήματα του, δηλαδή τα κινήματά μας».
Αυτό σημαίνει ότι το ψευτοΚΚΕ κατηγορεί το πολιτικό στρατόπεδο του Παπαδήμου ότι ήταν αυτό που του έριξε τη βόμβα για να ρίξει μετά την πολιτική ευθύνη στο ψευτοΚΚΕ και στο ευρύτερο αντιευρωπαϊκό στρατόπεδο. Με λίγα λόγια σύμφωνα με το ψευτοΚΚΕ η Ευρώπη και οι ντόπιοι φίλοι της όχι μόνο βασανίζουν και σκοτώνουν τον ελληνικό λαό, αλλά είναι τόσο αδίστακτοι προβοκάτορες που φτάνουν στο σημείο να σκοτώνουν και τα παροπλισμένα ηγετικά στελέχη τους προκειμένου να συκοφαντήσουν το λαό και το «ΚΚΕ» του.
Η ανακοίνωση του ψευτοΚΚΕ στην ουσία είναι πολιτικά πολύ πιο δολοφονική από εκείνη των ανοιχτών φίλων των βομβιστών.
Αυτήν την κατηγορία ότι ο θάνατός του Παπαδήμου προέρχεται από το δικό τους πολιτικό στρατόπεδο, δηλαδή ότι πολιτικά έχουν αυτοκτονήσει, δεν την απευθύνει μόνο τώρα το ψευτοΚΚΕ στα θύματα της σοσιαλφασιστικής τρομοκρατίας. Από την εποχή της «17 Νοέμβρη» κάθε φορά που αυτή ή κάποια φιλική της δολοφονική συμμορία, σκότωνε έναν δυτικό αστό, πολιτικό, στρατιωτικό, ντόπιο ή ξένο το ψευτοΚΚΕ λέει πάντα το ίδιο πράγμα: προβοκάτσια ενάντια στις δυνάμεις του κινήματος και κύρια ενάντια στο ΚΚΕ.
Τι απατεώνες! Πότε η δυτική αστική τάξη ενοχοποίησε γι αυτούς τους θανάτους και γενικά γι αυτή τη βία στην ίδια ή στην ιδιοκτησία της, το αντιδυτικό του κίνημα του και το ίδιο το ψευτοΚΚΕ; Πότε μα πότε έκανε οποιαδήποτε πολιτική καμπάνια ενάντιά του;
Ποτέ! Μόνο χθες αυτό το βαλλόμενο κομμάτι της αστικής τάξης, επειδή οι εχθροί του πήγαν να σκοτώσουν έναν πρωθυπουργό του, μίλησε με κάποια ένταση για πρώτη φορά για την πολιτική αυτουργία, δηλαδή για το δολοφονικό μίσος που καλλιεργήθηκε ενάντια στους φιλοευρωπαίους εκπροσώπους του από τον ΣΥΡΙΖΑ και το κίνημα του των αγανακτισμένων. Όμως κανείς δεν κατηγόρησε ούτε τώρα ούτε ποτέ πριν το ψευτοΚΚΕ που τόσο καλά καλύπτεται παριστάνοντας το δήθεν ουδέτερο κόμμα απέναντι στις φαγωμάρες της αστικής τάξης ενώ είναι με τα μπούνια πάντα υπέρ των πιο αντιευρωπαϊκών τάσεών της και σήμερα υπέρ των πιο φασιστικών πλευρών της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ.
Μόνο ένα πραγματικό εργατικό κίνημα μπορεί να αντισταθεί στο παραγωγικό σαμποτάζ και το φασισμό που δυναμώνει
Το αληθινό ερώτημα είναι γιατί ποτέ η δυτικόφιλη αστική τάξη δεν καταφέρθηκε ενάντια στην αντιευρωπαϊκή πολιτική του ψευτοΚΚΕ που αποτελεί την αληθινή πολιτική και ιδεολογική καθοδήγηση του ΣΥΡΙΖΑ και όλης της εξωκοινοβουλευτικής ψευτοαριστεράς. Για τον εξής λόγο. Γιατί εξαιτίας του μη ανεξάρτητου εθνικά χαρακτήρα της η ελληνική ντόπια και δυτικόφιλη αστική τάξη δεν μπορεί και δεν θέλει να τα βάλει με τον ηγεμονικό ιδεολογικά στη χώρα ρώσικο σοσιαλιμπεριαλισμό παρόλο που τουλάχιστον σε επίπεδο πολιτικής γραμμής τη σκοτώνει και του οποίου την αντιευρωπαϊκή στρατηγική με τη μεγαλύτερη ένταση και συνέπεια προωθεί το ψευτοΚΚΕ. Χαρακτηριστικό είναι άλλωστε ότι και τώρα που όλοι οι δυτικοί ιμπεριαλιστές και μονοπωλιστές έχουν τουλάχιστον αναστατωθεί και ανησυχήσει με τη δράση των ρώσων εισοδιστών και επεμβατιστών σε όλο τον κόσμο, μόνο μεμονωμένα και συνήθως όχι ηγετικά πολιτικά στελέχη της ντόπιας δυτικόφιλης αστικής τάξης τολμάνε να τα βάζουν με τον κτηνώδη μεγαλορώσικο ιμπεριαλισμό.
Αυτός ο ειδικός χαρακτήρας της ελληνικής αστικής, εξηγεί γιατί οργιάζει αυτή τη στιγμή στη χώρα μας ο σοσιαλφασιστικός τραμπουκισμός και η δολοφονική γραμμή που τον κινεί, η γραμμή ότι ο οικονομικός δολοφόνος της χώρας, ο εξαθλιωτής και βασανιστής της είναι τα ευρωπαϊκά μνημόνια και όχι το πολύχρονο, ολόπλευρο και τώρα πια μανιασμένο παραγωγικό σαμποτάζ του ρωσόφιλου- και κινεζόφιλου- πολιτικού μπλοκ.
Ασφαλώς η αντίσταση όχι τόσο της φιλοδυτικής μεγαλοαστικής τάξης που επιδιώκει το συμβιβασμό και την υποταγή στον εχθρό της, όσο και των βαριά τραυματισμένων αστικών μεσοστρωμάτων, θα δυναμώσει όσο θα δυναμώνει σε βία η επίθεση του σοσιαλφασισμού. Όμως η αποτελεσματική απάντηση σε αυτόν θα μπορέσει να προέλθει μόνο από τον εργαζόμενο λαό με επικεφαλής του τη συρρικνωμένη αλλά ιστορικά αποδειγμένη πιο ανεξάρτητη τάξη της χώρας, την εργατική. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή δεν έχει ακόμα σταθεί δυνατό να συνδεθεί με την πολιτική και θεωρητική πρωτοπορία της και η βαθειά αιτία γι αυτό είναι ότι δεν δέχεται ή ίδια απ ευθείας το δολοφονικό πλήγμα των αληθινών εχθρών της, των ρωσόδουλων σαμποταριστών, αλλά το δέχεται έμμεσα μέσω της αστικής τάξης. Δηλαδή οι σαμποταριστές σαν έμπειροι σοσιαλφασίστες, βγαλμένοι μέσα από την προδοσία και τη λεηλασία της εργατικής τάξης, δεν τσακίζουν οι ίδιοι τους εργάτες, αλλά στραγγαλίζοντας το εργοστάσιο που αποτελεί τον υλικό όρο της ύπαρξής τους, τον ρίχνουν στην ανεργία ή λόγω αυτής στο πιο άθλιο μεροκάματο, ενοχοποιώντας γι αυτό είτε τον αστό ιδιοκτήτη της επιχείρησης που κλείνει, είτε την τάχα φιλοευρωπαϊκή κυβέρνησή του είτε, κυρίως, τα μνημόνια των «ευρωπαίων τοκογλύφων» που τάχα διατάζουν τις κυβερνήσεις τους να τσακίσουν την ανάπτυξη.
Έτσι ακόμα και όταν ο σαμποταριστής σκοτώνει τον αστό ο εργαζόμενος αισθάνεται ότι αυτό είτε δεν τον αφορά, είτε πιστεύει αυτό που του λέει ο δολοφόνος δηλαδή ότι αυτός άξιζε να πεθάνει, είτε, στην περίπτωση του ψευτοΚΚΕ, ότι ήταν δίκαιο το μίσος εναντίον του αλλά αυτός που τον σκότωσε ήταν κάποιος δικός του που το έκανε για να ενοχοποιήσει το «ΚΚΕ» δηλαδή τον ίδιο τον εργάτη που το «ΚΚΕ» είναι τάχα το κόμμα του.
Τόση η διαστροφή, αλλά τόσο κοντά η αρχή του τέλους του σοσιαλφασισμού που όλο και περισσότερο δυσκολεύεται να αποδείξει πως γίνεται να σκοτώνουν οι ευρωπαίοι την Ελλάδα αλλά να την αγοράζουν για μια μερίδα γύρο οι ρωσοκινέζοι φασίστες.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
*έτσι δολοφονούσε η 17Ν βιομήχανους κλείνοντας τις ντόπιες βιομηχανίες, ενώ με τη λογική της των εργατικών ατυχημάτων θα έπρεπε να δολοφονεί κυρίως τους μικροεργολάβους της οικοδομής, όπου γίνονται τα περισσότερα θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα
**Αυτό το τελευταίο το κάνουν με ιδιαίτερη ζέση οι αντισημίτες που θέλουν να εξοντώσουν τους εβραίους επειδή ο καθένας τους ενσαρκώνει το πνεύμα του κεφάλαιου ή του άεθνου και κοσμοπολίτικου φιλελεύθερου δυτικού μονοπώλιου. Δεν είναι τυχαίο που κάθε συνεπής φασίστας και σοσιαλφασίστας είναι και αντισημίτης που απλά στη θέση του ατομικού εβραίου έχει τοποθετήσει το συμπυκνωμένο παγκόσμιο εβραίο, δηλαδή το κράτος του Ισραήλ.
Αθήνα, 30/05/2017