Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

https://www.oakke.gr/antifasism/2013-02-16-20-19-25/item/307-

Η λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου ωρίμασε κόντρα στη γραμμή της “φιλελευθεροποίησης” που προωθούσε εκείνη την περίοδο η φασιστική χούντα κάτω από την πίεση όλης της Ευρώπης και της κοινής γνώμης των ΗΠΑ.

Αυτή η περίοδος άρχισε με το χουντοδημοψήφισμα, με την “πολιτική” κυβέρνηση Μαρκεζίνη, με την απελευθέρωση αρκετών πολιτικών κρατουμένων από τα ξερονήσια και με την προσπάθεια για διενέργεια εκλογών.

Αξίζει πραγματικά να δει κανείς τη στάση των διάφορων πολιτικών δυνάμεων εκείνη την εποχή.

 

Όχι στη νέα δικτατορία που ετοιμάζουν ναζί και ψευτοαριστερά

Να υψώσουμε το  αληθινό Πολυτεχνείο ενάντια στο ψεύτικο

42 χρό­νια με­τά τη με­γά­λη δη­μο­κρα­τι­κή ε­ξέ­γερ­ση του Πο­λυ­τε­χνεί­ου, που τσά­κι­σε ι­δε­ο­λο­γι­κά το φα­σι­σμό των συ­νταγ­μα­ταρ­χών και έ­φε­ρε την πρώ­τη με­γά­λη πε­ρί­ο­δο α­στι­κής δη­μο­κρα­τί­ας που έ­ζη­σε η χώ­ρα μας, έ­νας νέ­ος α­κό­μα πιο με­γά­λος φα­σι­σμός  τρο­χί­ζει τα ερ­γα­λεί­α της κρα­τι­κής και  πα­ρα­κρα­τι­κής βί­ας  μιας νέ­ας α­κό­μα πιο με­γά­λης δι­κτα­το­ρί­ας.

ΟΙ ΣΦΕΤΕΡΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΜΙΑ ΝΕΑ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΡΩΣΩΝ ΝΕΟΧΙΤΛΕΡΙΚΩΝ

 

Το πνεύμα της μεγάλης εξέγερσης θα τους χαλάσει τα σχέδια. Μπαίνουμε στην περίοδο:

«Το Αληθινό Δημοκρατικό Πολυτεχνείο ενάντια στο Ψεύτικο Πολυτεχνείο του σοσιαλφασισμού»

Η ΔΙΠΛΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

Η φυσική του εξόντωση και η ηθικο-πολιτική του κατασυκοφάντηση από το ρωσικό νεοχιτλερισμό με τη βοήθεια του ψευτοΚΚΕ είναι ένα έγκλημα παγκόσμιου βάρους, και δε θα μείνει αναπάντητο από το ελληνικό και το παγκόσμιο προλεταριάτο

 

 

Αναδημοσιεύουμε άρθρο που δημοσιεύτηκε στο φ. 406 της Νέας Ανατολής, Οκτώβρης 2005

Κάθε χρόνο μπροστά στο Πολυτεχνείο συντελείται ένα έγκλημα. Συνειδητά παραποιείται ένα μέρος της ιστορίας του λαού μας και αλλοιώνεται η μνήμη του. Όλοι αυτοί που μίσησαν βαθιά το Πολυτεχνείο,

  Αναδημοσιεύουμε άρθρο που δημοσιεύτηκε στο φ. 418 της Νέας Ανατολής, Οκτώβρης 2006 Η λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου ωρίμασε κόντρα στη γραμμή της “φιλελευθεροποίησης” που προωθούσε εκείνη την περίοδο η φασιστική χούντα κάτω από την πίεση όλης της Ευρώπης και της κοινής γνώμης των ΗΠΑ.

ΖΗΤΩ ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ! ΟΧΙ ΣΤΟ ΦΕΤΕΙΝΟ ΓΙΟΡΤΑΣΜΟ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ

ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ ΕΝΩΘΕΙΤΕ ΣΕ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ

ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ ΣΤΗ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΕ ΡΩΣΙΚΗ ΑΠΟΙΚΙΑ

ΕΜΠΟΔΙΣΤΕ ΤΗ ΦΑΙΟ-«ΚΟΚΚΙΝΗ» ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ

ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ ΣΤΟ ΦΑΙΟ-«ΚΟΚΚΙΝΟ» ΦΑΣΙΣΜΟ!

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΤΟ ΝΕΟ ΥΠΟΥΛΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ

 

Σαράντα πέντε χρόνια πέρασαν από τη 17 Νοέμβρη 1973, την ημέρα που η στρατιωτική χούντα χρειάστηκε να κατεβάσει τανκς, αστυνομία, στρατό και ελεύθερους σκοπευτές για να σταματήσει την πιο ηρωϊκή και μαζική αντιφασιστική εξέγερση του ελληνικού λαού μετά τη ναζιστική κατοχή. Η ημέρα αυτή έχει χαραχτεί στις μνήμες του λαού μας γιατί απέδειξε ότι δεν είναι δυνατή μια μακρόχρονη πολιτική καταπίεση χωρίς αργά ή γρήγορα να υπάρξει μια μεγάλη αντίσταση που να αδυνατίζει εκείνο που φαινόταν ως τότε πανίσχυρο και να βάζει τις βάσεις για την ανατροπή του λίγο αργότερα, δίνοντας μια νέα αυτοπεποίθηση και χτίζοντας μια πιο ανεπτυγμένη και δημοκρατική νοοτροπία στον ελληνικό λαό.

Δεν είχαμε σκοπό να γράψουμε ένα σημείωμα για το θάνατο του Μίκη Θεοδωράκη. Όπως ξέρουν καλά οι αναγνώστες μας έχουμε σταθεί μαχητικά απέναντι στις πολιτικο-ιδεολογικές του θέσεις στα τελευταία 30 χρόνια και δεν είναι στις συνήθειες μας να μιλάμε αρνητικά σε στιγμές που οι συγγενείς και φίλοι ενός ανθρώπου θρηνούν για την απώλεια του. Ακόμα περισσότερο αυτό ισχύει για έναν άνθρωπο που η καλλιτεχνική του δημιουργία έχει βαθιά αγαπηθεί από το λαό και ακόμα περισσότερο έχει βοηθήσει τον ηρωικό αντιδικτατορικό του αγώνα.

Όμως δεν μπορούμε να μένουμε σιωπηλοί από την ώρα που οι μεγαλύτεροι εχθροί του λαού μας και των λαών όλης της γης συνεπικουρούμενοι από σύσσωμη την ελληνική αστική τάξη προσπαθούν να αξιοποιήσουν αυτά τα αισθήματα για να δώσουν στο νεκρό συνθέτη τη διάσταση ενός μοναδικού, όχι απλά εθνικού, αλλά και παγκόσμιου αγωνιστή της δημοκρατίας, της προόδου και ιδιαίτερα του κομμουνισμού ισχυριζόμενοι ότι υπήρξε τέτοιος ως το τέλος της ζωής του.