Επίσημη σελίδα ΟΑΚΚΕ

 Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Η. ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΚΕ ΟΑΚΚΕ ΣΤΗΝ EΡΤ ΣΤΙΣ 31 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

   

 

ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΑΚΚΕ ΣΤΙΣ 26 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

   

 

ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ

Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)

  Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής

1pag559

 

crisis russia

Άρθρα Αναφοράς

OAKKE WEB TV

Εκδόσες Μεγάλη Πορεία

ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

http://www.antinazi.gr/ 

www.antinazi.gr

ΑΝΤΙ ΝΑΖΙ

 

ΕΛΛΗΝΟ-ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΕΝΤΑΞΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΚΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ «ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΟΞΟ»

  Ξαφ­νι­κά, ο πά­γος στις σχέ­σεις με­τα­ξύ Ελ­λά­δας και Δη­μο­κρα­τί­ας της Μα­κε­δο­νί­ας αρ­χί­ζει να λιώ­νει. Για πρώ­τη φο­ρά μέ­σα σε 15 χρό­νια ε­πί­ση­μος αξιω­μα­τού­χος της γει­το­νι­κής χώ­ρας, και μά­λι­στα ο υ­πουρ­γός της των ε­ξω­τε­ρικών, ε­πι­σκέ­πτε­ται τη χώ­ρα μας, κα­τό­πιν φι­λι­κής πρό­σκλη­σης του έλ­λη­να ο­μο­λό­γου του. 
Ε­πί­ση­μα χεί­λη ε­πι­βε­βαιώ­νουν ξαφ­νι­κά τη θέ­λη­σή τους το ζή­τημα του ο­νό­μα­τος «να μην α­πο­τε­λέ­σει (…) ε­μπό­διο στην κα­λή συ­νερ­γα­σί­α των δύο χω­ρών σε πολ­λούς το­μείς, καλ­λιερ­γώ­ντας και ε­νι­σχύ­ο­ντας το κλί­μα ε­μπι­στο­σύ­νης στις διμε­ρείς τους σχέ­σεις» (capital.gr, 17/12). Τώ­ρα πια η α­ντι-μα­κε­δο­νι­κή υστε­ρί­α στα ΜΜΕ έ­χει αρ­χί­σει να δί­νει τη θέ­ση της σε μια στά­ση «κα­τα­νό­η­σης» των ε­πι­χει­ρη­μά­των και της άλ­λης πλευ­ράς.  
Πώς ε­ξη­γεί­ται αυ­τή η ξαφ­νι­κή με­τα­στρο­φή; Μή­πως οι κυ­βερ­νή­σεις ΣΥ­ΡΙ­ΖΑΝΕΛ εί­ναι πιο δη­μο­κρα­τι­κές στις διε­θνείς σχέ­σεις α­πό τις προ­η­γούμε­νες και ξέ­ρουν να σέ­βο­νται την κυ­ριαρ­χί­α των άλ­λων κρα­τών, κυ­ριαρ­χί­α, που στην προ­κει­μέ­νη πε­ρί­πτω­ση κρί­νε­ται και στο δι­καί­ωμα του κρά­τους αυτού να έ­χει το δι­κό του ε­θνι­κό χα­ρα­κτή­ρα, με ε­θνι­κή γλώσ­σα και δι­κής του επι­λο­γής ε­θνι­κή και κρα­τι­κή ο­νο­μα­σί­α; 
Σε κα­μί­α πε­ρί­πτω­ση, ό­πως έ­δει­ξαν με τη στά­ση τους στο ου­κρα­νι­κό, και στις σχέ­σεις τους με την Ε­Ε κτλ! Αυ­τό που συ­νέ­βη στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα είναι η στρο­φή της πο­λι­τι­κής η­γε­σί­ας της Δημ. της Μα­κε­δονί­ας προς τη Ρω­σί­α, δηλ. η έ­ντα­ξή της στο βαλ­κα­νι­κό «ορ­θό­δο­ξο» πο­λι­τι­κό ά­ξο­να στον ο­ποί­ο η Α­θή­να δεν πρό­κει­ται φυ­σι­κά να θέ­σει κα­νέ­να βέ­το με πρό­σχη­μα το ό­νο­μα, ό­πως ου­δέ­πο­τε δια­μαρ­τυ­ρή­θη­κε για τη σχε­δόν εξ αρ­χής α­να­γνώ­ρι­ση της χώ­ρας αυτής α­πό Μό­σχα και Πε­κί­νο με σκέ­το το ό­νο­μα Μα­κε­δο­νί­α.    
20 και πλέ­ον χρό­νια ελ­λη­νι­κού βέ­το ως προς την έ­ντα­ξη της Δημ. της Μα­κε­δο­νί­ας στο ΝΑ­ΤΟ και την Ε­Ε, ε­σω­τε­ρι­κά πρα­ξι­κο­πή­μα­τα ό­πως ή­ταν το σκάνδα­λο με τις πα­ρα­κο­λου­θή­σεις πο­λι­τι­κών προ­σώ­πων (βλ. Ν.Α., αρ. φ. 507) και λίγη ακό­μα βο­ή­θεια α­πό τον προ­βο­κα­τό­ρι­κο αλβα­νι­κό σο­βι­νι­σμό που α­πεί­λη­σε να δια­με­λί­σει τη χώ­ρα ή­ταν αρ­κε­τά για να καμ­φθούν οι α­ντι­στά­σεις της πε­ρικυ­κλω­μέ­νης και ε­γκα­τα­λε­λειμ­μέ­νης α­πό την Ε­Ε και τις Η­ΠΑ γει­το­νι­κής χώ­ρας,  στην α­πορ­ρό­φη­σή της στο ρώ­σι­κο «ορ­θό­δο­ξο τό­ξο» μα­ζί με τη Σερ­βί­α και την Ελ­λάδα. Δυ­στυ­χώς ε­πα­λη­θεύ­τη­κε στο α­κέ­ραιο η ε­κτί­μη­ση της Ο­ΑΚ­ΚΕ κιό­λας α­πό το 1992 ό­τι ο θό­ρυ­βος που ξε­σή­κω­σε με το ό­νο­μα «μα­κε­δο­νί­α» ο ε­ρε­βώ­δης προβο­κά­το­ρας Α. Πα­παν­δρέ­ου δεν ή­ταν πα­ρά η προ­σπά­θεια του ρώ­σι­κου νε­ο­χι­τλερισμού να α­πο­κό­ψει τη γει­το­νι­κή χώ­ρα α­πό την Ευ­ρώ­πη ώ­στε τε­λι­κά να την απορ­ρο­φή­σει ο ί­διος. Εν­νο­εί­ται μέ­ρος αυ­τής της δια­δι­κα­σί­ας α­πορ­ρό­φη­σης ήταν η ήτ­τα των φι­λο­ευ­ρω­πα­ϊ­κών τά­σε­ων της α­στι­κής τά­ξης μέ­σα στη Μα­κε­δο­νί­α και η ά­νο­δος στην ε­ξου­σί­α των μα­κε­δό­νων σο­βι­νι­στών, που ό­πως ό­λοι του εί­δους τους ό­σο πιο δυ­να­τά φω­νά­ζουν για την πα­τρί­δα τό­σο πιο εύ­κο­λα την ξεπου­λά­νε  για να την κά­νουν κο­λα­ού­ζο  στον κά­θε δυ­να­τό της ε­πο­χής. 
Έ­τσι συμ­βαί­νει σή­με­ρα η μα­κε­δο­νι­κή σο­βι­νι­στι­κή κυ­βέρ­νη­ση Γκρού­εφ­σκυ, κυ­βέρ­νη­ση μιας χώ­ρας που υ­πό­κει­ται σε κα­λυμ­μέ­νη ή α­νοι­χτή βί­α, να εί­ναι μια α­πό τις λί­γες κυ­βερ­νή­σεις στην Ευ­ρώ­πη που έ­χουν αρ­νη­θεί να τι­μω­ρή­σουν με οι­κο­νο­μι­κές κυ­ρώ­σεις τη Ρω­σί­α για τη χι­τλε­ρι­κή ει­σβο­λή και δια­με­λι­σμό της α­νε­ξάρ­τη­της Ου­κρα­νί­ας στα 2014. Ο πρό­ε­δρος της χώ­ρας βρέ­θη­κε μά­λι­στα στη Μό­σχα τον πε­ρα­σμέ­νο Μά­η για να συμ­με­τά­σχει στον ε­ορ­τα­σμό της η­μέ­ρας της νί­κης κα­τά του χι­τλε­ρι­σμού – μια ε­πέ­τειος που η υ­πό­λοι­πη Ευ­ρώ­πη προ­τί­μη­σε να τη γιορ­τά­σει χω­ρι­στά α­φού ο Πού­τιν χρη­σι­μο­ποιεί τον α­ντι­χι­τλε­ρι­κό α­γώ­να για να δυ­να­μώ­σει το με­γα­λο­ρώ­σι­κο ε­πε­κτα­τι­σμό – και να συ­νο­μι­λή­σει με το ρώ­σο πα­τριάρ­χη Κύ­ριλ­λο, έ­να «προ­νό­μιο» που απο­λαμ­βά­νουν μό­νο οι στε­νοί «ορ­θό­δο­ξοι» σύμ­μα­χοι της Μό­σχας. Έ­να άλ­λο ζή­τη­μα στο ο­ποί­ο εκ­δη­λώ­νε­ται η φι­λο­ρώ­σι­κη στρο­φή της Δη­μο­κρα­τί­ας της Μα­κε­δο­νί­ας εί­ναι το ε­νερ­γεια­κό, στο ο­ποί­ο η πο­λι­τι­κή η­γε­σί­α της χώ­ρας κι­νεί­ται υ­πο­νο­μευ­τι­κά α­πέ­να­ντι στις ό­ποιες προ­σπά­θειες της Ευ­ρώ­πης για α­πε­ξάρ­τη­ση α­πό το ρω­σι­κό φυ­σι­κό α­έ­ριο. Η μα­κε­δο­νι­κή η­γε­σί­α έ­χει τα­χθεί α­νοι­χτά υ­πέρ του ρω­σι­κού α­γω­γού Turkish Stream και της σύν­δε­σης της χώ­ρας με το ελ­λη­νι­κό ε­νερ­γεια­κό σύ­στη­μα. 
Να για­τί σι­γά-σι­γά διο­χε­τεύ­ο­νται στον ελ­λη­νι­κό τύ­πο α­να­λύ­σεις που εμ­φα­νί­ζο­νται να «κα­τα­νο­ούν» τη στά­ση των γει­τό­νων στο ζή­τη­μα της ο­νομα­σί­ας, ό­πως εί­ναι το άρ­θρο με τί­τλο «Το Μα­κε­δο­νι­κό α­πό την πλευ­ρά της ΠΓΔΜ» της Κ. Καλ­λιο­ντζή (The Huffington Post, 19/12). Δια­βά­ζου­με λοι­πόν ε­κεί με­τα­ξύ άλ­λων τα εξής:   
«Η κυ­βέρ­νη­ση της ΠΓΔΜ έ­χει σο­βα­ρούς λό­γους να εμ­μέ­νει στη θέ­ση της ο­νο­μα­σί­ας του κρά­τους της, τους ο­ποί­ους λό­γους θα πρέ­πει να κα­τα­νο­ή­σου­με και να ε­ξε­τά­σου­με σε βά­θος για να βγού­με νι­κη­τές α­πό αυ­τήν τη δια­δικα­σί­α. Δεν α­φο­ρούν το δια­χω­ρι­σμό δί­καιου και ά­δι­κου αυ­τοί οι λό­γοι, υ­πα­γορεύ­ουν ό­μως συ­γκε­κρι­μέ­νη πο­λι­τι­κή και στά­ση. Δε δι­καιο­λο­γούν και πά­λι τις ε­κά­στο­τε ε­θνι­κι­στι­κές υ­στε­ρί­ες και το ε­θνι­κι­στι­κό κιτ­ς α­πό την πλευ­ρά των Σκο­πί­ων. Πρό­κει­ται, ό­μως για ζή­τη­μα ε­πι­βί­ω­σης για την ΠΓΔΜ. Α­πό την ί­δρυ­σή της α­κό­μα, ή μάλ­λον ορ­θό­τε­ρα πριν κι απ’ αυ­τήν η ΠΓΔΜ έ­χει στη­ρί­ξει τη σύ­στα­ση και την ύ­παρ­ξή της στη «μα­κε­δο­νι­κή» της ταυ­τό­τη­τα. Αν κά­νει πί­σω σ’ αυ­τό το ζή­τη­μα, τό­τε κά­νει στην ου­σί­α βή­μα­τα προς την α­πο­δό­μη­ση της εθνι­κής ταυ­τό­τη­τας που η ί­δια έ­χει κα­τα­σκευά­σει για τον ε­αυ­τό της. 
Έ­να κρά­τος ό­μως, στη ση­με­ρι­νή πα­γκό­σμια πραγ­μα­τι­κό­τη­τα της κυ­ριαρ­χί­ας του έ­θνους κρά­τους, με α­πο­δο­μη­μέ­νη ή α­κό­μα και τραυ­μα­τι­σμέ­νη ε­θνική ταυ­τό­τη­τα, δυ­σκο­λεύ­ε­ται α­κό­μα και να ε­πι­ζή­σει. Ό­σο κι αν γνω­ρί­ζου­με το πλα­στό του χα­ρα­κτή­ρα της «μα­κε­δο­νι­κής» ε­θνι­κής ταυ­τό­τη­τας, πρέ­πει να προ­σπα­θή­σου­με να κα­τα­νο­ή­σου­με το σκε­πτι­κό και την «ε­θνι­κή ψυ­χο­σύν­θεση» αυ­τού του κρά­τους με το ο­ποί­ο βρισκό­μα­στε α­πέ­να­ντι στη συ­γκε­κρι­μένη συ­γκυ­ρί­α. Τι θα έ­χουν να πουν οι προ­ε­ξάρ­χο­ντες της ΠΓΔΜ στις γε­νιές που έχουν γα­λου­χη­θεί με τις α­λυ­τρω­τι­κές ρη­το­ρεί­ες και τις έ­χουν γνω­ρί­σει, α­πό το εκ­παι­δευ­τι­κό τους σύ­στη­μα, σαν α­να­πό­σπα­στο κομ­μά­τι της ε­θνι­κής τους ταυτό­τη­τας;» 
 
Οι κω­λο­τού­μπες στις ο­ποί­ες έ­χει ο­δη­γή­σει το ελ­λη­νι­κό πο­λι­τι­κό κα­θε­στώς η δου­λι­κή προ­σή­λω­ση στην υ­πε­ρά­σπι­ση των ρω­σι­κών η­γε­μο­νι­κών συμφε­ρό­ντων εί­ναι πραγ­μα­τι­κά α­μί­μη­τες! Ό­ταν η Δημ. της Μα­κε­δο­νί­ας α­κο­λου­θούσε δυ­τι­κό­φι­λη πο­λι­τι­κή «μας έ­κλε­βε την ψυ­χή» και «απει­λού­σε την ε­θνική μας κυ­ριαρ­χί­α». Τώ­ρα που έ­γι­νε ρω­σό­φι­λη «μας α­πει­λεί μεν αλ­λά την κα­τανο­ού­με για­τί κι αυ­τή κιν­δυ­νεύ­ει με διά­λυ­ση αν υ­πο­χω­ρή­σει». Μέ­σα σ’ αυ­τές τις λί­γες γραμ­μές κρύ­βε­ται ό­λη η υ­πο­κρι­σί­α, η ξε­νο­δου­λεί­α και ο και­ρο­σκο­πι­σμός της ελ­λη­νι­κής άρ­χου­σας τά­ξης. Για­τί σ’ έ­να τέ­τοιο ζή­τη­μα δύ­ο μο­νο­μά­χων το δί­κιο θα εί­ναι εί­τε με τον έ­να εί­τε με τον άλ­λο. Εί­τε δηλ. η θέ­ση της γει­το­νι­κής χώ­ρας για το ό­νο­μα εί­ναι «α­λυ­τρω­τι­κή» και α­πει­λεί τη χώ­ρα μας εί­τε οι ελ­λη­νι­κές α­ξιώ­σεις α­πει­λούν την εθνι­κή υ­πό­στα­ση, α­νε­ξαρ­τησί­α και κρα­τι­κή κυ­ριαρ­χί­α της Δη­μο­κρα­τί­ας της Μα­κε­δο­νί­ας. Δε γί­νε­ται να συμ­βαί­νουν και τα δύ­ο στον ί­διο βαθ­μό, ό­πως μά­ταια προ­σπα­θεί να μας πεί­σει το πιο πά­νω κεί­με­νο. Η ελ­λη­νι­κή ε­πί­ση­μη στά­ση για το ό­νο­μα α­πο­δει­κνύ­ε­ται για α­κό­μα μία φο­ρά σα­θρή.   
Ό­σο τρα­γι­κή κι αν εί­ναι για τα Βαλ­κά­νια και την Ευ­ρώ­πη η ό­ψι­μη ρω­σοκί­νη­τη ελ­λη­νο-μα­κε­δο­νι­κή προ­σέγ­γι­ση εί­ναι έ­να γε­ρό χα­στού­κι στο πρό­σω­πο του ελ­λη­νι­κού σο­βι­νι­σμού, που νό­μι­ζε ό­τι ε­ξυ­πη­ρε­τού­σε τα συμ­φέ­ρο­ντα του έ­θνους αλ­λά ήρ­θε η νε­ο­τσα­ρική υ­περ­δύ­να­μη για να του υ­πεν­θυ­μί­σει ποιος εί­ναι το α­φε­ντι­κό…