Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Η νέα ιστορική περίοδος στην οποία μπήκαμε με τη ρωσική νεοχιτλερική εισβολή στην Ουκρανία προκάλεσε την πρωτοφανή αφύπνιση των ευρωπαϊκών λαών και μιας σημαντικής μερίδας της ευρωπαϊκής μονοπωλιακής αστικής τάξης όχι μόνο ως προς την πολιτικοστρατιωτική απειλή που αποτελεί η πουτινική Ρωσία για την Ευρώπη, αλλά τελευταία και ως προς το πελώριο μέγεθος της ενεργειακής εξάρτησης της δεύτερης από την πρώτη. Ειδικά ο σημερινός ενεργειακός εκβιασμός της Ρωσίας στις χώρες της ΕΕ επιβεβαίωσε τις εκτιμήσεις της ΟΑΚΚΕ, που στηριγμένη στη μαοϊκή στρατηγική θεωρία των Τριών Κόσμων, είχε εδώ και πολλά χρόνια καταγγείλει την προσπάθεια των νεοχιτλερικών του Κρεμλίνου να περικυκλώσουν την Ευρώπη πολιτικοστρατιωτικά, να την εξαρτήσουν ενεργειακά και έτσι αδυνατισμένη και διασπασμένη να την καταλάβουν με έναν πόλεμο χιτλερικού τύπου.

Το τε­λευ­ταί­ο διά­στη­μα, ό­σο οι σχέ­σεις ε­ξάρ­τη­σης της χώ­ρας μας με το ρώ­σι­κο ι­μπε­ρια­λι­σμό δυ­να­μώ­νουν, πραγ­μα­το­ποιού­νται ε­πι­σκέ­ψεις ρώσι­κων πο­λε­μι­κών στα ελ­λη­νι­κά λι­μά­νια.

Σε συνεδρίασή της στις αρχές του Δεκέμβρη η Κεντρική Επιτροπή της ΟΑΚΚΕ ασχολήθηκε με τις γενικές πολιτικές εξελίξεις. Μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια προχώρησε σε μια πολιτική εκτίμηση και πήρε μια σημαντική απόφαση σχετικά με το ποιος είναι

Η ρώσικη γενοκτονική επίθεση στην Ουκρανία αποκάλυψε, είναι η αλήθεια, σε μεγάλο αριθμό δημοκρατικών και προοδευτικών ανθρώπων ορισμένους βαστάζους του ρώσικου σοσιαλιμπεριαλισμού που προηγούμενα εμφανίζονταν ντυμένοι με το σεμνό χιτώνιο των «φίλων του λαού». Πρόκειται κυρίως για διάφορους αυτοπαρουσιαζόμενους ως αντικαπιταλιστές, «ριζοσπάστες αριστερούς», «κομμουνιστές» ή «αναρχικούς» κλπ. Αυτοί, ενώ εδώ και χρόνια ορκίζονταν ότι χτυπούσαν το δυτικό, φιλελεύθερου τύπου αστισμό και καπιταλισμό από τα αριστερά, αποδείχθηκαν μέσα σε μια νύχτα φίλοι βιαστών και δολοφόνων, νοσταλγοί τσάρων τύπου Μεγάλου Πέτρου, συνήγοροι γενοκτόνων και της προσπάθειας εξάλειψης ολόκληρων εθνών. Δεν θα ασχοληθούμε εδώ τόσο με αυτούς, δηλαδή με το ψευτοΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ, τους ΑΝΤΑΡΣΥΑ - «μ-λ» τροτσκιστές, καθώς και τους ακολούθους τους στα Εξάρχεια, αλλά με έναν πολιτικό εκπρόσωπο της κλασσικού τύπου μεγαλοαστικής τάξης της χώρας. Πρόκειται για τον πιο μοιραίο την τελευταία εικοσαετία και το χειρότερο μαζί με τον Ανδρέα Παπανδρέου πράκτορα του ρώσικου νεοχιτλερισμού στα ανώτερα πολιτικά κλιμάκια της άρχουσας τάξης από τη μεταπολίτευση και δώθε.

 

Ο να­ζι­στής Πού­τιν στην κοι­νή συ­νέ­ντευ­ξη τύ­που με τον Τσί­πρα, ό­ταν αυ­τός ε­πι­σκέ­φτη­κε τη Μό­σχα, α­να­φέρ­θη­κε με­τα­ξύ άλ­λων και στα ζη­τή­μα­τα των ε­μπο­ρι­κών συ­ναλ­λα­γών Ρω­σί­ας και Ελ­λά­δας. Εί­πε ο Πού­τιν: “συ­ζη­τή­σα­με τη συνερ­γα­σί­α με­τα­ξύ των χω­ρών μας, αλ­λά και θέματα της πε­ρι­φε­ρεια­κής συ­νεργα­σί­ας. Ι­διαί­τε­ρη ση­μα­σί­α δό­θη­κε στον το­μέ­α του ε­μπο­ρί­ου.

 

Στο Χαλέπι της Συρίας εκδηλώνεται σήμερα καθαρότερα από οπουδήποτε αλλού το πραγματικό αποκρουστικό πρόσωπο του ρωσικού νεοχιτλερισμού. Μισή κατοικημένη πόλη περικυκλωμένη από ξένες στρατιωτικές δυνάμεις – το ανατολικό τμήμα της πόλης που ελέγχεται από την αντίσταση – σφυροκοπείται ανηλεώς και ισοπεδώνεται από τα ρωσικά μαχητικά αεροσκάφη, ενώ οι εγκλωβισμένοι 250.000 κάτοικοί της προσπαθούν να επιβιώσουν ανάμεσα στα χαλάσματα χωρίς τροφή, νερό, ηλεκτρικό ή ιατρική μέριμνα.

 

Η μάχη για το Χαλέπι είναι ίσως η πιο καθοριστική για το μέλλον της συριακής αντίστασης, της μόνης εσωτερικής δύναμης που παλεύει για μία ανεξάρτητη και δημοκρατική Συρία και ενάντια στη μετατροπή της σε ένα απέραντο πεδίο ξένης κατοχικής καθώς και σεχταριστικής βίας. Πρόκειται από την πλευρά του καθεστώτος της Δαμασκού και των ρώσο-ιρανών χιτλερικών προστατών του για μια βάρβαρη επιχείρηση κύρια για την περικύκλωση και το διαμελισμό της Τουρκίας και δευτερευόντως, μέσω της εξόντωσης εκατοντάδων χιλιάδων αμάχων, για τη δημιουργία νέων πελώριων προσφυγικών κυμάτων που ήδη χρησιμοποιούνται για την πολιτική αποσταθεροποίηση της Τουρκίας και την αποσάθρωση της ήδη ασταθούς Ευρώπης.

Πριν κιόλας από τους τελευταίους ελιγμούς και τον πόλεμο νεύρων του Πούτιν με την αποχώρηση ή την παραμονή των φουσάτων του στα σύνορα της Ουκρανίας, έχουν εδώ και λίγες βδομάδες διαμορφωθεί δύο ειδών αντιλήψεις στην Ευρώπη ως προς τις πιο πιθανές προθέσεις της πουτινικής Ρωσίας σε σχέση με την Ουκρανία. Η μια είναι ότι μάλλον η Ρωσία θα εισβάλει τώρα στην Ουκρανία και η άλλη ότι μάλλον δεν θα εισβάλει. Οι χώρες που έχουν την πρώτη εκτίμηση έχουν καλέσει εδώ και μέρες τους πολίτες τους να φύγουν από την Ουκρανία, ενώ αυτές που έχουν τη δεύτερη εκτίμηση αποφεύγουν να κάνουν ένα τέτοιο κάλεσμα ή το κάνουν διστακτικά. Στην κύρια πλευρά τους οι πρώτες είναι αυτές που αντιμετωπίζουν την πουτινική Ρωσία σαν έναν επικίνδυνο επιθετιστή που πρέπει να αντιμετωπιστεί κυρίως με μια καλή στρατιωτική άμυνα και οι δεύτερες εκείνες που την αντιμετωπίζουν σαν μια χώρα που δρα τώρα επιθετικά απλά επειδή αισθάνεται περικυκλωμένη, οπότε πρέπει να καθησυχαστεί κυρίως με υποχωρήσεις που θα αποφασιστούν απέναντι της μέσα από διπλωματικές διαδικασίες.

Στο άρθρο που ακολουθεί υποστηρίζουμε πως στην τωρινή φάση του Κυπριακού, όπου υποτίθεται ότι αναζητείται μια «δίκαιη και βιώσιμη λύση», όπως συνηθίζουν να λένε εδώ και πολλές δεκαετίες τα φερέφωνα του ρώσικου ιμπεριαλι­σμού σε Ελλάδα και Κύπρο, είναι πια φανερό ότι η Ρωσία κάνει πλάτες στην Τουρκία για να προωθήσει τον οριστικό διαμελισμό και να τελειώσει κάθε λύση που αποσκοπεί στην αποκατάσταση του ενιαίου κράτους. Η ελληνική, όπως και η κυπριακή κυβέρνηση, καμώνονται πως νοιάζονται για λύση, αλλά αυτήν την έχουν προβοκάρει και πουλήσει εδώ και καιρό. Τώρα κάνουν πως θέλουν την Τουρκία σε νέες διαπραγματεύσεις, αλλά δεν κάνουν πια τόσο θόρυβο όπως πα­λιότερα, από την ώρα που η Τουρκία έχει γίνει πια φιλορώσικη παρά φιλοδυτική. Κυρίως όμως καλύπτουν σκανδαλωδώς τη Ρωσία, που υποστηρίζει έμμεσα, αλλά σαφώς, μια τουρκική προσάρτηση. Γιατί η θέση περί «δύο κυρίαρχων κρατών» εκεί οδηγεί.

Ας γίνουμε όμως πιο συγκεκριμένοι.

Όχι στους Χίτλερ του Κρεμλίνου-Ζήτω η ηρωική αντίσταση των Τσετσένων

Tην 1η Οκτώβρη ο ρώσικος στρατός εισέβαλε στο έδαφος της Τσετσενίας. Όλο το προηγούμενο διάστημα, από τις 5 Σε πτέμβρη, η ρώσικη αεροπορία βομβάρδιζε τον άμαχο πληθυ σμό, διυλιστήρια, αποθήκες καυσίμων, τις τηλεπικοινωνίες και τις τεχνικές εγκαταστάσεις της τηλεόρασης, στο Γκρόζνι