Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Δυόμιση μήνες μετά τις 24 του Φλεβάρη οπότε ξεκίνησε η μεγαλύτερη και πιο ωμή εισβολή σε μια ευρωπαϊκή χώρα από μια άλλη μετά τον β παγκόσμιο πόλεμο αρχίζουν να διακρίνονται αχνά, κυρίως μέσα από τα γεγονότα και λιγότερο μέσα από τις δικές της διακηρύξεις, οι ευρύτερες στοχεύσεις της πουτινικής Ρωσίας, που η ίδια θέλει να συσκοτίζει και να πνίγει στην αμφιβολία. Παίρνοντας υπόψη μας το μακροπρόθεσμο, καλά μελετημένο, γεμάτο θεαματικές προσποιήσεις και κυρίως παγκόσμιο τρόπο με τον οποίο δρα πάντα αυτή η πιο πολιτική από τις δύο υπερδυνάμεις, εκτιμάμε ότι η κτηνώδης εισβολή της στην Ουκρανία ενώ αποτελεί την αρχή του προετοιμαζόμενου κατακτητικού της πολέμου ενάντια στην Ευρώπη, είναι ταυτόχρονα και ένα μέσο, ένας πρόσχημα, για την επιτάχυνση του μεσοπρόθεσμου πολιτικού στόχου της που είναι το κλείσιμο των στροφίγγων του φυσικού αέριου, οπότε η ενεργειακή πολιορκία και η πολιτική διάσπαση της Ευρώπης.

Η συγκέντρωση στο Σύνταγμα για τον γιορτασμό της εθνικής ανεξαρτησίας, που γίνονταν ταυτόχρονα σε πολλές χώρες του κόσμου είχε μαζική συμμετοχή. Η πλατεία χρωματίστηκε από την επιβλητική σημαία των 50 μέτρων που είχαν ετοιμάσει και κρατούσαν σε όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης οι Ουκρανοί μετανάστες και πρόσφυγες, κυρίως γυναίκες και παιδιά που είχαν αφήσει πίσω τους άντρες να πολεμάνε. Αυτό που διέκρινε κανείς σε σχέση με τις συγκεντρώσεις της αρχής του πολέμου ήταν ότι τότε ήταν σαν μια βαριά στενοχώρια ανάμικτη με κατάπληξη να διαπερνούσε το πλήθος. Προχτές έβλεπε κανείς μια άλλου είδους ατμόσφαιρα από όλες τις ως τώρα συγκεντρώσεις ακόμα και τις δύο πρώτες αμέσως μετά τον πόλεμο που ήταν μαζικότερες. Τώρα δεν υπήρχαν αλλεπάλληλες ομιλίες όπως τότε, αλλά ο κόσμος συμμετείχε και φώναζε ασταμάτητα επί δύο ώρες συνθήματα και τραγούδαγε και διέκρινε κανείς μια ζωντάνια και μια αισιόδοξη αποφασιστικότητα και μια μεγάλη συγκίνηση που δεν την είχαμε ξαναδεί. Μας είπαν φίλοι ουκρανοί ότι ούτε οι ίδιοι δεν περίμεναν τόσο μεγάλη συμμετοχή έξι μήνες μετά το ξέσπασμα του πολέμου.

Αυτό το κείμενο το γράφουμε με την ευκαιρία του θανάτου του Γκορμπατσόφ. Αυτόν τον θρηνούν οι αδιόρθωτοι δυτικοί αστοί ανίκανοι να καταλάβουν τον αναγκαίο ρόλο του στην άνοδο του Γέλτσιν και μέσα από αυτή του Πούτιν. Λέμε ότι είναι αδιόρθωτοι γιατί δεν προβληματίζονται ούτε για το γεγονός ότι ο ίδιος έζησε τα τελευταία του χρόνια και πέθανε υπερασπιζόμενος τον Πούτιν στο αποκορύφωμα της κτηνωδίας του. Η εξήγηση αυτής της προσήλωσης βρίσκεται στο πιο σημαντικό κείμενο διεθνούς ανάλυσης της ΟΑΚΚΕ που έκρινε την παραπέρα ανάπτυξη της γραμμής της. Πρόκειται για το κεντρικό άρθρο της Νέας Ανατολής αρ. φ. 146 του Αυγούστου του 1991 που είχε τον τίτλο «ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΓΕΛΤΣΙΝ – ΓΚΟΡΜΠΑΤΣΟΦ ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ» (*). Στο άρθρο αυτό σχολιάζεται η ταραχώδης περίοδος στην οποία συντελείται το πέρασμα από την υπό διάλυση ΕΣΣΔ του Γκορμπατσόφ στη δήθεν δημοκρατική Ρωσία του Γέλτσιν και γίνεται η εκτίμηση ότι αυτή η νέα Ρωσία αποτελεί την αρχή μιας ακόμα πιο επιθετικής εποχής για το ρώσικο σοσιαλιμπεριαλισμό - νεοχιτλερισμό.

Αναδημοσιεύουμε παρακάτω το επίσημο δελτίο τύπου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την απόφαση της Ολομέλειας του ΕΚ της 10 Ιούνη, στην οποία καταγγέλλεται ο ρώσικος φασισμός και επεκτατισμός. Πρόκειται για μία ιστορική απόφαση που δείχνει ότι επιτέλους η Ευρώπη ξυπνάει και αντιστέκεται.