ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Η. ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΚΕ ΟΑΚΚΕ ΣΤΗΝ EΡΤ ΣΤΙΣ 31 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024
ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΑΚΚΕ ΣΤΙΣ 26 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024
ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ
Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)
Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής
Να βαθύνουμε την στρατηγική μας ανάλυσή μέσα από τη λαθεμένη μας τακτική εκτίμηση για την προεδρική εκλογή
Τελικά η εκτίμηση μας, που τη δημοσιεύσαμε στην ιστοσελίδα μας στις 18/12 και τη διατυπώσαμε με κάθε επιφύλαξη , ότι το πολιτικό σύστημα κορυφής προτιμούσε τώρα εκλογή προέδρου της δημοκρατίας και κυβέρνηση Σαμαρά για ένα διάστημα και να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία λίγο αργότερα αποδείχτηκε λαθεμένη.
Εκτιμούσαμε δηλαδή ότι η κυβέρνηση Σαμαρά με μια μετάθεση των εκλογών θα είχε προλάβει να επιβάλλει μια ακόμα σειρά μέτρων πείνας και θα είχε εξασφαλίσει και κάποιες πιστωτικές ανάσες από την ΕΖ παίζοντας απέναντί της το παιχνίδι «καλός» Σαμαράς και «κακός» ΣΥΡΙΖΑ, ώστε ο τελευταίος να βρει ευνοϊκότερο πολιτικό και οικονομικό έδαφος για να αρπάξει λίγο αργότερα την εξουσία. Αποδείχτηκε όμως ότι το πολιτικό καθεστώς θέλει το ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή το μαζικότερο ανοιχτά ρωσόφιλο κόμμα στην εξουσία ΤΩΡΑ και όχι αύριο ή μεθαύριο.
Αποδείχτηκε από τα πράγματα ότι αυτό το ήθελε και ο ίδιος ο Σαμαράς με το να συντομεύσει την εκλογή προέδρου κατά δύο μήνες σε συνδυασμό με το ότι δεν έκανε στις 3 ψηφοφορίες καμιά ουσιαστική πολιτική υποχώρηση απέναντι στις ενδιάμεσες αντι-ΣΥΡΙΖΑ δυνάμεις των ανεξαρτήτων και των ταλαντευομένων βουλευτών της ΔΗΜΑΡ και της ΑΝΕΛ. Μια τέτοια υποχώρηση θα ήταν για παράδειγμα η αλλαγή στις επόμενες ψηφοφορίες του καθαρά νεοδημοκράτη υποψήφιου για την προεδρία της δημοκρατίας Δήμα και η τοποθέτηση ενός υποψήφιου πιο αποδεκτού από την αντιπολίτευση οπότε γενικά και πιο «αριστερού» (πχ Δαμανάκη). Επίσης χώρια από τη στάση του Σαμαρά το ίδιο το πολιτικό καθεστώς δεν διέπραξε καμιά από τις διάθεσιμες προβοκάτσιες του για να δικαιολογήσει μια εθνική συσπείρωση οπότε και μια κοινοβουλευτική ψηφοφορία κατά των πρόωρων εκλογών (πχ έναν τραπεζικό πανικό). Η μόνη προβοκάτσια που πραγματοποιήθηκε ήταν αυτή με το Χαϊκάλη από τον ΣΥΡΙΖΑ και την ΑΝΕΛ, που ήταν σε αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση καθώς είχε σα στόχο να εμποδίσει την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας. Δηλαδή αντίθετα από την εκτίμησή μας όχι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ ήθελε πραγματικά και διακαώς τις εκλογές, αλλά τις ήθελε και η κυβέρνηση.
Πάντως από καθαρά πολιτική άποψη αυτό στο οποίο πέσαμε έξω αφορούσε μόνο ένα ζήτημα εκτίμησης της τακτικής του εχθρού, δηλαδή το πότε ακριβώς το πολιτικό σύστημα κορυφής θα ανέβαζε τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση και όχι το βασικό ζήτημα ότι αυτό το επιδιώκει μεθοδικά εδώ και πολλά χρόνια, πράγμα που έχει πρωτοπόρα αποκαλύψει η ΟΑΚΚΕ. Το αληθινό λάθος που μπορούσαμε να αποφύγουμε στη συγκεριμμένη ανάλυση ήταν ότι επεκταθήκαμε σε προβλέψεις, έστω υπό επιφύλαξη, για δευτερεύουσες πλευρές της τακτικής του εχθρού, πχ προβοκάτσιες με τις τραπεζικές καταθέσεις, αλλαγή υποψήφιου προέδρου κλπ, που ναι μεν είχαν στενή σχέση με την κεντρική εκτίμηση, αλλά καμιά πρακτική πολιτική ανάγκη δεν μας υποχρέωνε να προχωρήσουμε σε αυτές.
Εκείνο που πάντως έχει τη μεγαλύτερη αξία τώρα είναι να επιχειρήσουμε μια πρώτη εξήγηση για το γιατί ο εχθρός ακολούθησε αυτήν την τακτική, καθώς αυτό θα μας βοηθήσει να σταθούμε πιο σωστά απέναντί του στις νέες εξελίξεις.
Φαίνεται, ότι μια πρώτη αιτία της μεταβολής της ως τώρα γενικής τακτικής των ρωσόδουλων, δηλαδή το να βγει ΤΩΡΑ μπροστά ο ουσιαστικά αντιευρωπαίος ΣΥΡΙΖΑ και να μείνουν για πρώτη φορά στην αντιπολίτευση οι φαινομενικά ευρωπαιόφιλες κυβερνήσεις τύπου Σαμαρά, είναι η δραματική αλλαγή συσχετισμών τον τελευταίο χρόνο υπέρ των ρωσόφιλων και στη βάση και, κυρίως, στην ηγεσία των ευρωπαϊκών πολιτικών δυνάμεων, ιδιαίτερα στην ηγεσία των οργάνων της ΕΕ. Η μέγιστη και πιο αντιπροσωπευτική τέτοια αλλαγή είναι η για πρώτη φορά από την ίδρυση της ΕΕ εκλογή ενός ρωσόφιλου, όπως ο Γιουνκέρ στην προεδρία της Κομισιόν.
Ένας τέτοιος πρόεδρος της Κομισιόν σε συνεργασία με έναν γαλλογερμανικό άξονα που ακολουθεί πλέον λόγω της ηγεσίας των Μέρκελ-Ολάντ φιλική απέναντι στη Ρωσία πολιτική, και ο οποίος άξονας έχει πλεόν ντε φάκτο διευρυνθεί με την Ιταλία του ρωσόφιλου Ρέντζι, θα μπορεί να επιβάλλει στην Κομισιόν την πιο σιχαμερή πολιτική υποχωρήσεων απέναντι στους εκβιασμούς των κάθε λογής φαιο-«κόκκινων». Εννοείται ότι αυτό το μαύρο μέτωπο έχει δίπλα του εδώ και καιρό έναν σύμμαχο ολκής, την προεδρία Ομπάμα, που πιέζει αφόρητα την ΕΖ για μέτρα πλήρους και άνευ ορίων πιστωτικής ενοποίησης δίχως πολιτική ένωση, δηλαδή μέτρα διάσπασης της.
Το δεύτερο νέο στοιχείο είναι ότι αυτή η αλλαγή στα ηγετικά όργανα της ΕΕ συνοδεύεται από μια αρνητική αλλαγή συσχετισμών και στη βάση του ευρωπαϊκού πληθυσμού, όπου οι φαιο-«κόκκινοι» λαϊκιστές, που είναι παντού αντιευρωπαίοι και ρωσόφιλοι κι γι αυτό στρατηγικά ενωμένοι μεταξύ τους, κερδίζουν παντού έδαφος. Οι φαιοί, δηλαδή οι κλασσικοί φασίστες, ενισχύονται κυρίως στο Βορρά ασκώντας αντιμεταναστευτική δημαγωγία, ενώ οι ψευτο-κόκκινοι, δηλαδή οι σοσιαλφασίστες, ενισχύονται στο Νότο όπου ασκούν αντικαπιταλιστική και εργατίστικη μικροαστικού τύπου δημαγωγία. Η μεγάλη άνοδος του, με συριζέικη συνταγή, «Ποδέμος» στην Ισπανία και η ενδυνάμωση της Λεπέν στη Γαλλία και της ρωσόφιλης ακροδεξιάς στην Ιταλία είναι ακραία δείγματα της ανόδου των φαιο-«κόκκινων» στην ΕΖ.
Για μας ωστόσο αυτές οι εξελίξεις όσο και αν διαμορφώνουν ευνοϊκούς πολιτικούς συσχετισμούς για τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν φαίνονται ότι μπορούν να του εξασφαλίσουν τόση πιστωτική ανοχή από τις ευρωπαϊκές οικονομικές αρχές -παρόλη την πιστωτική στήριξη της ΕΚΤ υπό την ηγεσία του Ντράγκι στο Νότο και ειδικά στην Ελλάδα – ώστε να μπορεί να δώσει στην ψηφοφορική του βάση κάποια παροδική οικονομική ανακούφιση και να μην προκαλέσει σύντομα τόση οργή εναντίον του όση και το ΠΑΣΟΚ του «λεφτά υπάρχουν» του 2009. Ακόμα και η επωδός του ΣΥΡΙΖΑ ότι θα φορολογήσει πιο βαρειά τους πλούσιους για να βρει λεφτά για να ανακουφίσει τους φτωχούς, θα του δώσει ίσως κάποιες δυνατότητες ελάττωσης στον ΕΝΦΙΑ των πιο φτωχών αλλά θα του δημιουργήσει προβλήματα με τις τραπεζικές καταθέσεις και θα δυναμώσει το σαμποτάζ στις επιχειρήσεις οπότε και την ανεργία. Μόνο οι ρωσοκινέζοι θα αγοράσουν πιο φτηνά τα ακριβά ακίνητα που εποφθαλμιούν .
Αυτή η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει πιο εύθραυστη και πιο μισητή την επέλαση του ΣΥΡΙΖΑ στο κράτος και πολιτικά θα υπονομεύσει όλο το σοσιαλφασιστικό στρατόπεδο, δηλαδή και το ψευτοΚΚΕ και την εξωκοινοβουλευτική ουρά του. Γι αυτό το λόγο εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι το ρώσικο στρατόπεδο θα ματώσει πολιτικά και ιδεολογικά με αυτήν την πρόωρη άνοδο του καλύτερου εργαλείου του στην κυβερνητική εξουσία.
Μένει στην πραγματικότητα για μας να δώσουμε μια πιο πειστική εξήγηση γιατί τώρα δα ο Σαμαράς μετακίνησε την εκλογή προέδρου Δημοκρατίας ώστε να ρίξει μια ώρα αρχίτερα την κυβέρνηση του ώστε να δώσει τη δυνατότητα για εξουσία τώρα στο ΣΥΡΙΖΑ. Ή αντίστοιχα γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ ήθελε πράγματι εκλογές τώρα δα και δεν περίμενε το Μάρτη να καταψηφίσει τον πρόεδρο που θα πρότεινε ο Σαμαράς για να γίνουν τότε οι εκλογές, δηλαδή γιατί δεν περίμενε πρώτα ο Σαμαράς να επιβάλει τα νέα μέτρα ενάντια στη φτωχολογιά που απαιτούσαν οι δανειστές.
Η μόνη κατεύθυνση στην οποία μπορούμε να αναζητήσουμε μια κάπως πειστική εξήγηση αυτή τη στιγμή είναι ότι οι πουτινικοί πάτρωνες των Σαμαρά και Τσίπρα αποφάσισαν ότι αυτό που τους συμφέρει σήμερα πάνω από όλα δεν είναι μια ομαλή προσγείωση του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία στην Ελλάδα, αλλά μια επείγουσα αποσταθεροποίηση της ευρωπαϊκής οικονομίας και μια όξυνση των εσωτερικών της οικονομικών και πολιτικών αντθέσεων, ιδιαίτερα της αντίθεσης Βορρά-Νότου. Αυτή η ανάγκη του ρώσικου σοσιαλιμπεριαλισμού γίνεται πιο ζωτική σε μια περίοδο που η ίδια η Ρωσία επιτίθεται πια ανοιχτά στη Δύση πολιτικά και εν μέρει στρατιωτικά και την ίδια ώρα αντιμετωπίζει την πολιτική και οικονομική απομόνωση στο ουκρανικό και το οικονομικό χτύπημα στα ραντιέρικα έσοδα της από τους υδρογονάνθρακες.
Με λίγα λόγια τα αφεντικά του ΣΥΡΙΖΑ τον ρίχνουν στην διεθνή μάχη παρά τις απώλειες που αυτός θα έχει υποχρεωτικά στο εσωτερικό της χώρας. Μέσα σε αυτή τη λογική οι ευνοϊκοί νέοι συσχετισμοί υπέρ της Ρωσίας στα ηγετικά κλιμάκια της ΕΖ αλλά και στη βάση, σε συνδυασμό με την προεδρία Ομπάμα, αποτελούν ένα ιδανικό περιβάλλον για το ΣΥΡΙΖΑ όχι τόσο για να αποσπάσει οικονομικές ανάσες από την ΕΖ όσο για να γονιμοποιήσει την πανευρωπαϊκή κρίση στην οποία στοχεύει, και να δώσει τη ευκαιρία στη Ρωσία, αλλά και τη μεγάλη σύμμαχό της Κίνα να αναπτύξουν έναν επεμβατικό και γιατί όχι ακόμα και διαιτητικό ρόλο στα ευρωπαϊκά πράγματα. Ήδη η Μέρκελ ζήτησε από την Κίνα να παίξει αυτό το ρόλο στο Ουκρανικό! Μια τέτοια λογική αλλαγής εξουσίας, δηλαδή για εξωτερική χρήση, πρυτάνευσε στην Ελλάδα και το 2009. Τότε ο ψευτο- ευρωπαίος Καραμανλής έκανε πρόωρες εκλογές ρίχνοντας παταγωδώς από την εξουσία το κόμμα του, για να δώσει την εξουσία σε ένα ΠΑΣΟΚ που ανέλαβε να επιταχύνει τη χρεωκοπία της Ελλάδας και να παρασύρει όλη την ΕΕ σε μια ατέλειωτη ως τώρα οικονομική και πολιτική αποσταθεροποίηση. Το ΠΑΣΟΚ που ανέλαβε αυτή τη βρωμερή δουλειά συνετρίβη εντελώς όπως και ο ίδιος ο προβοκάτορας αρχηγός του, αλλά ο στρατηγικός στόχος της ρώσικης διπλωματίας επετεύχθη. Βέβαια το ΠΑΣΟΚ δεν είναι ένα στελεχικά μασίφ ρώσικο κόμμα, όπως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και με αυτή την έννοια μια θυσία του ΣΥΡΙΖΑ είναι κάτι πολύ πιο επώδυνο για τις ρώσικες πολιτικές θέσεις στην Ελλάδα από όσο ήταν η θυσία του ΠΑΣΟΚ. Γι αυτό όμως νομίζουμε υπάρχουν εφεδρείες πέρα από τις φαιές συμμορίες τύπου ΧΑ και τις ψευτοαριστερές τύπου ψευτοΚΚΕ και εξωκοινοβουλευτικής ουράς του που θα καναλιζάρουν σε ασφαλείς υποδοχές μια φθορά του ΣΥΡΙΖΑ. Αναφερόμαστε στο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει φροντίσει να φτιάξει μέσα του ένα μεγάλο «αριστερό», «λαϊκό» ή καλύτερα εντελώς ρώσικο σωσίβιο για τις χειρότερες ώρες, το οποίο ονομάζεται Αριστερή Πλατφόρμα με αρχηγό τον Λαφαζάνη.
Ίσως αυτός ο ρόλος του διεθνούς προβοκάτορα ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να εξηγήσει και το άλλο περίεργο αυτής της βεβιασμένης προεδρικής εκλογής, δηλαδή το ότι όλα τα μεγάλα ΜΜΕ διαμορφώνανε όλες αυτές τις μέρες την ελληνική κοινή γνώμη κατά των πρόωρων εκλογών και υπέρ της εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας. Είναι η πρώτη φορά από όσο θυμόμαστε που διαμορφώνεται από τα ΜΜΕ μια πολιτική αντίληψη μέσα στις μάζες που δεν περνάει άμεσα στην πολιτική πρακτική ή για την ακρίβεια που δεν διαμορφώνει το επιθυμητό πρακτικό πολιτικό αποτέλεσμα. Είναι πολύ χαρακτηριστικό πως αυτή τη γραμμή δεν την πρόωθησε μόνο ο φιλο-ΣΥΡΙΖΑ Σκάι, αλλά και πολύ έντονα το ΜΕΓΚΑ, όπου έχει πια ηγεμονική θέση ο Μπόμπολας, αλλά και το ίδιο το Έθνος του Μπόμπολα. Όμως αυτή η στάση των βασικών ΜΜΕ, αν βέβαια συνεχιστεί και μέσα στις εκλογές, θα έχει και ένα άλλο αποτέλεσμα : Δεν θα βγάζει μέσα από τις εκλογές μια πολύ ισχυρή αυτοδύναμη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που θα προκαλούσε τρόμο οπότε και έντονη αντισυσπείρωση στις ευρωπαϊκές αστικές τάξεις, αλλά μια κυβέρνηση όπου ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναγκάζεται να διαπραγματεύεται στο εσωτερικό της, οπότε να υποχωρεί, δηλαδή να γεννάει ελπίδες σύμπλευσης με τη ΕΕ και έτσι να τη διασπάει πιο αποτελεσματικά, ενώ και στο εσωτερικό θα του δίνει το άλλοθι ότι για την προδοσία των υποσχέσεών δεν έφταιξε ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά οι κυβερνητικοί του σύμμαχοι .
Αλλά όπως έχουμε ξαναπεί το τι ακριβως σχεδιάζουν τα τέρατα που με τα θανατηφόρα νύχια τους σφιχτά έχουν αδράξει τη χώρα και τελικά όλη την ΕΕ δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Εκείνο που μπορούμε να ξέρουμε είναι τις γενικές τους προθέσεις και τους γενικούς σχεδιασμούς. Στη βάση αυτών και μόνο μπορούμε να έχουμε μια μίνιμουμ γραμμή αντίστασης, την πάγια γραμμή μας του αντιφασιστικού μετώπου στις τωρινές συνθήκες, που θα τη διαγράψουμε πιο διεξοδικά σε ένα άρθρο μας, το οποίο θα αναρτήσουμε σύντομα στην ιστοσελίδα μας και το οποίο θα αφορά τη στάση της ΟΑΚΚΕ σε αυτές εδώ τις εκλογές.