Πρόκειται για ένα ζήτημα τόσο πολύ κρίσιμο για το μέλλον της ευρωπαϊκής ηπείρου, ώστε να ασχοληθεί μ’ αυτό η ισπανική El Pais, τη στιγμή που το φιλοανατολικό ελληνικό πολιτικό καθεστώς το υποβαθμίζει συνειδητά, αν δεν το παρουσιάζει με πολύ θετικά χρώματα, όπως ακριβώς οι ίδιοι οι κινέζοι νεοαποικιοκράτες. Γιατί, σε αντίθεση με την επίσημη γραμμή της ΕΕ, η ελληνική κυβέρνηση και αντιπολίτευση θεωρούν φυσικό να εκχωρούν το μεγαλύτερο λιμάνι στο φασιστικό μονοπώλιο μιας ανερχόμενης υπερδύναμης (που βαδίζει στο πλάι της χιτλερικής ρώσικης) και να καταδικάζουν τους εργαζόμενους εκεί -και σταδιακά όλη την εργατική τάξη της χώρας- στη μεγαλύτερη εξαθλίωση και εκμετάλλευση που έχει θεσμοθετήσει ποτέ αστική τάξη στη Δ. Ευρώπη τα τελευταία 70 χρόνια.
“Καμία χώρα της Ευρώπης δεν προσφέρει τέτοια δυναμικότητα”, επισήμαινε αυτή την άνοιξη ο Φου Τσενγκ, εκπρόσωπος της κινεζικής επιχείρησης, υποστηρίζοντας ότι η πραγματική κίνηση των 6.000 κοντέινερ ανά μέρα θα μπορούσε να εκτιναχθεί με την πρόσφατη εκχώρηση. Οι υπολογισμοί προβλέπουν για το 2021 μία ετήσια χωρητικότητα των 7,2 εκατομμυρίων κοντέινερ. “Ο Πειραιάς θα γίνει το μεγαλύτερο μεσογειακό λιμάνι και ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα διαμετακόμισης εμπορευμάτων της ανατολικής Ευρώπης” (βλ. El Pais, 16/12).
Η ληστρική εκχώρηση του Πειραιά ανοίγει την όρεξη των κινέζων σοσιαλιμπεριαλιστών για νέα αποκτήματα, όπως είναι το λιμάνι της Θεσσαλονίκης και οι σιδηρόδρομοι, ενώ παράλληλα δρομολογείται η συμμετοχή στην κατασκευή ενός τεράστιου οικιστικού, τουριστικού και εμπορικού συγκροτήματος στο Ελληνικό από τον κινεζικό όμιλο Fosun. Όλα αυτά αποτελούν τμήμα ενός μεγαλύτερου σχεδίου διείσδυσης του Πεκίνου στα Βαλκάνια και την Ευρώπη, για το οποίο γράφει αναλυτικότερα η εφημερίδα σε άλλο άρθρο της (16/12):
“Η Κίνα επιθυμεί να προσθέσει ένα τμήμα στον νέο της Δρόμο του Μεταξιού, ένα φιλόδοξο σχέδιο για να συνδέσει το έδαφός της με την Ευρώπη μέσω υποδομών και συγκοινωνιών. Ο στόχος είναι να δημιουργηθεί ένας διάδρομος που θα συνδέει το αθηναϊκό λιμάνι του Πειραιά -όπου η κινεζική επιχείρηση Cosco έχει ήδη μία παραχώρηση 35 χρόνων- με την Κεντρική Ευρώπη, σύμφωνα με την πρόταση του κινέζου πρωθυπουργού Λι Κετσιάνγκ στο φόρουμ Κίνα-Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη (ECE), που διεξάγεται από χθες έως σήμερα στο Βελιγράδι με 17 χώρες.
Η γραμμή τραίνων υψηλής ταχύτητας Βελιγράδι-Βουδαπέστη, που προβλέπεται για το 2017, είναι ο άξονας του σχεδίου. Η υπογραφή της συμφωνίας ανάμεσα στον Λι και τους πρωθυπουργούς της Ουγγαρίας και της Σερβίας Βίκτορ Ορμπάν και Αλεξάνταρ Βούτσιτς αποτελεί την κατακλείδα του φόρουμ για το Πεκίνο: είναι η πρώτη γραμμή υψηλής ταχύτητας που η Κίνα θα κατασκευάσει στην Ευρώπη.
Ο Λι, σε ένα άρθρο που δημοσιεύει το σερβικό πρακτορείο Τανγιούγκ, εξυμνεί τις αρετές του νέου Δρόμου του Μεταξιού: “Βασισμένος στο λιμάνι του Πειραιά και τη γραμμή Βελιγραδίου-Βουδαπέστης, μπορεί να γίνει μία ταχεία γραμμή θάλασσας-ξηράς ανάμεσα στην Κίνα και την Ευρώπη. Θα βελτιώσει την περιφερειακή συνδεσιμότητα, θα δώσει ώθηση στην ανάπτυξη των χωρών κατά μήκος του δρόμου και θα παράσχει μία βολική πρόσβαση στις εξαγωγές της Κίνας στην Ευρώπη, και αντίστροφα. Καλούμε σε συμμετοχή περισσότερες χώρες της ECE για να βελτιωθεί το δίκτυο”.”
Στηριγμένο λοιπόν στα φιλικά του ρωσόδουλα καθεστώτα Ελλάδας-Σερβίας-Ουγγαρίας το Πεκίνο χρησιμοποιεί τα Βαλκάνια για να κατακλύσει με τα φτηνά λόγω εργασιακού ντάμπινγκ προϊόντα του τις ευρωπαϊκές αγορές. Παρά τις διαβεβαιώσεις των σοσιαλφασιστών της Κίνας, εξυπακούεται πως μια τέτοια εμπορική σχέση με μια βιομηχανική υπερδύναμη-μαγνήτη της παγκόσμιας φασιστικού αντεργατικού τύπου βιομηχανικής παραγωγής μόνο επωφελής δε θα είναι για τα οικονομικά δεδομένα των χωρών αυτών. Δε δίνει τζάμπα η Κίνα 8 δις ευρώ σε πιστώσεις για υποδομές, ούτε κλείνει υπέρογκες συμφωνίες 2,8 δις με τη φιλική της Ουγγαρία.
Όμως η κατασκευή ενός τέτοιου δικτύου διασύνδεσης Ελλάδας-Κεντρικής Ευρώπης είναι θεμελιώδης για τους Κινέζους κυρίως για έναν άλλο λόγο: συμβάλλει στη μεσοπρόθεσμη πρόσδεση νέων χωρών στο άρμα του ρωσοκινεζικού πολεμικού άξονα για την παγκόσμια κυριαρχία.
“Το σχέδιο του Πεκίνου περνάει μέσα από επενδύσεις σε υποδομές, μεταφορές και ενέργεια, μεγάλα βιομηχανικά συγκροτήματα και, σύντομα, την αγορά ευρωπαϊκών γεωργικών και κτηνοτροφικών προϊόντων (ενδιαφέρον του τομέα για χώρες όπως η Βουλγαρία ή η Μακεδονία). Η εμπορική σχέση με τη ζώνη, σύμφωνα με τον κινέζο υπουργό Εμπορίου Γκάο Χουτσένγκ, θα μπορούσε να πλησιάσει τα 48.000 εκατομμύρια ευρώ αυτό το έτος, και το Πεκίνο επιθυμεί να πετύχει τα 90.000 εκατομμύρια στα 2018.
Το 80% του εμπορίου του ασιατικού γίγαντα με την Ευρώπη διεξάγεται από τη θάλασσα. Εξ ου και το κινεζικό ενδιαφέρον για να προωθήσουν λιμάνια σαν αυτά της Αδριατικής στην Κροατία και την Αλβανία, αλλά επίσης και η ανάγκη να διαφοροποιήσουν και να βελτιώσουν τις εδαφικές συνδέσεις. Σχεδόν όλα τα τρένα για την Ευρώπη περνούν από την Πολωνία, πράγμα το οποίο έχει μετατρέψει τη χώρα σε έναν προσοδοφόρο λογιστικό κόμβο. Η Βαρσοβία προσβλέπει επιπλέον σε αύξηση των εξαγωγών της στην Κίνα για να ανακουφίσει τον εμπορικό αποκλεισμό που έχει επιβάλει η Ρωσία στη διαμάχη της με την ΕΕ για τον πόλεμο στην Ουκρανία.”
Στη φιλική της Σερβία, που η Ευρώπη θέλει να την εντάξει στους κόλπους της, το Πεκίνο κάνει γερή είσοδο. “Η Κίνα έχει ήδη υπογράψει μια συμφωνία για τον εκσυγχρονισμό του βασικού εργοστασίου παραγωγής ενέργειας στη Σερβία για 1.250 εκατομμύρια ευρώ. Στη διάρκεια της επίσκεψής του στο Βελιγράδι, που θα διαρκέσει ως την Πέμπτη, ο Λι θα εγκαινιάσει μια γέφυρα 1,5 χιλιομέτρου και κινέζικης κατασκευής πάνω στο Δούναβη. Στη Βοσνία, το Πεκίνο συμμετέχει ήδη σε δύο σχέδια κατασκευής εργοστασίων ηλεκτρικής ενέργειας και έχει υπογράψει ένα προσύμφωνο για την κατασκευή ενός αυτοκινητοδρόμου που συνδέει τη χώρα με την κροατική ακτή. Και στο Μαυροβούνιο έχει συμφωνήσει μία πίστωση 800 εκατομμυρίων ευρώ για την κατασκευή μιας εθνικής οδού που θα συνδέει το λιμάνι του Μπαρ με τη Σερβία”.
Όμως όλες αυτές οι επενδύσεις και οι υποδομές, που φαίνονται με μια πρώτη ματιά θετικές στο οικονομικό επίπεδο για τις ενδιαφερόμενες χώρες, υποχρεώνουν τις πολιτικές ηγεσίες ακόμα και κρατών που κοιτάζουν προς τη Δύση να συμβιβάζονται με τις πολιτικές των σοσιαλναζί. Έτσι πρόσφατα: “Ο τσέχος πρόεδρος Μίλος Ζέμαν επισκέφτηκε την Κίνα τον περασμένο μήνα, μετά τις διαμαρτυρίες του Χονγκ Κονγκ, και απέφυγε να σχολιάσει το θέμα, δηλώνοντας ότι δε βρισκόταν εκεί για να δώσει μαθήματα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά, ανάμεσα στα άλλα, για να “διδαχθεί πώς να σταθεροποιήσει μια κοινωνία”. Οι τσέχοι γνωρίζουν ότι είναι καλύτερο να αποφύγουν τέτοια θέματα. Μπορούν να διδαχτούν από την εμπειρία της Εσθονίας, τον μόνο αυτόμολο σ’ αυτό το φόρουμ ανάμεσα στην Κίνα και την ανατολική Ευρώπη. Το κινεζικό εμπόριο είναι κλειστό για τις εσθονικές επιχειρήσεις από τότε που ο πρόεδρος της βαλτικής χώρας δέχτηκε στα 2011 το Δαλάι Λάμα”.
Άμα μπλέξεις με τη μαφία χάνεις κάθε αξιοπρέπεια, ανεξαρτησία και ανθρωπιά. Και, στην περίπτωση που θα θελήσεις να απαγκιστρωθείς απ’ αυτή τη σχέση εξάρτησης, σε περιμένει ο θάνατος. Όμως οι λαοί των Βαλκανίων δε δεσμεύονται από τέτοιες κινήσεις και στους ώμους τους πέφτει το βαρύ καθήκον να τις αναιρέσουν.
- Άρθρο που δημοσιεύτηκε στο φ. 502 της Νέας Ανατολής (Νοέμβρης 2014) -