Η Ρωσία μπαίνοντας αρχικά στο διαγωνισμό για την απόκτηση των δύο παραπάνω ελληνικών κρατικών εταιρειών και φεύγοντας σε συννενόηση με την ελληνική κυβέρνηση από αυτόν, πέτυχε να προωθηθεί από την Ευρώπη ο αγωγός ΤΑΡ -για τη μεταφορά του αζέρικου φυσικού αερίου- που στην κύρια πλευρά του θα διέρχονταν από ελληνικό έδαφος. Αυτή η ιδιαιτερότητα της κατασκευής του ΤΑΡ τον έκανε να είναι πιο εύκολα ελεγχόμενος σε ότι αφορά την κατασκευή του από το ρωσόδουλο ελληνικό καθεστώς, αντίθετα από το Nabucco που θα διέρχονταν από χώρες που δεν μπορεί να τις ελέγξει η Ρωσία στον ίδιο βαθμό που ελέγχει την Ελλάδα.
Η έγκριση του ΤΑΡ εκ μέρους της ΕΕ βασίστηκε στη θέση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σχετικά με τις κατευθυντήριες γραμμές για τις διευρωπαϊκές ενεργειακές υποδομές της 13-3-2013. Όπως γράφει η σχετική θέση “ΔΙΑΔΡΟΜΟΙ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑΣ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΟ ΑΕΡΙΟ … (7) Νότιος διάδρομος μεταφοράς φυσικού αερίου (“SGC”): υποδομές μεταφοράς φυσικού αερίου από τη λεκάνη της Κασπίας, την κεντρική Ασία, τη Μέση Ανατολή και τη λεκάνη της ανατολικής Μεσογείου προς την Ένωση με στόχο την ενίσχυση της διαφοροποίησης του εφοδιασμού. Συμμετέχοντα κράτη μέλη: Αυστρία, Βουλγαρία, Κροατία, Τσεχική Δημοκρατία, Κύπρος, Γαλλία, Γερμανία, Ουγγαρία, Ελλάδα, Ιταλία, Πολωνία, Ρουμανία, Σλοβακία και Σλοβενία”. Έτσι ξεκίνησε η κατασκευή του ΤΑΡ το κόστος του οποίου εκτιμάται σε περίπου 1,5 δις ευρώ και χωρίς καμιά χρηματοδότηση από τον ελληνικό κρατικό προϋπολογισμό. Πρόκειται δηλαδή για μια άμεση ξένη επενδυση από αυτές που έχει επιτακτική ανάγκη η χώρα.
Η βασική αιτία της παραπάνω απόφασης ήταν το γεγονός ότι το ρώσικο κρατικό μονοπώλιο της Gazprom εκμεταλλευόμενο τη μονοπωλιακή θέση του προμηθευτή φυσικού αερίου της ΕΕ πουλούσε ήδη το αέριο σε υψηλές τιμές. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα από τη μια να αναζητήσει η ΕΕ και άλλους εναλλακτικούς παρόχους εκτός της Ρωσίας και από την άλλη πολλοί καταναλωτές φυσικού αερίου να καταφύγουν στη διαιτησία και τελικά να πετύχουν μείωση της τιμής αγοράς από τη Gazprom. Η Ελλάδα των ρωσόδουλων ηγεσιών δεν τόλμησε βεβαια να διεκδικήσει ουσιαστικά μείωση της τιμής του αερίου και έτσι το πληρώνει περίπου 35% ακριβότερο από ότι το προμηθεύονται οι υπόλοιποι ευρωπαίοι. Με αυτόν τον τρόπο επιβαρύνεται το κόστος των προϊόντων ιδιαίτερα της βαριάς βιομηχανίας και το μεγαλύτερο μέρος της έχει ήδη κλείσει οδηγώντας την Ελλάδα μισό αιώνα πίσω και σπρώχνοντας στην ανεργία χιλιάδες εργάτες. Είναι αυτή η πιο σημαντκή συνεισφορά του ρώσικου ιμπεριαλισμού στην καταστροφή της χώρας μας.
Στην προηγούμενη περίοδο, η Ρωσία είχε προτείνει την κατασκευή του South Stream που θα διερχόταν εξ ολοκλήρου μέσα από τη Μαύρη θάλασσα. Γιαυτόν δεν έδειξε κανείς ενδιαφέρον μέχρι σήμερα γιατί το κόστος του ήταν τεράστιο και η κατασκευή του πολύ δύσκολη. Στην ουσία της αυτή η πρόταση ήταν απλά ένα μέσο για να υποχωρήσει η Ευρώπη από τον Ναμπούκο και να προκρίνει τον ΤΑΡ. Αφού λοιπόν η Ευρώπη, με τη κοντόφθαλμη στρατηγική που τη διακρίνει, απέρριψε τον Ναμπούκο και αποφάσισε τον ΤΑΡ, λίγο μετά άρχισαν τα όργανα από τους ρωσόδουλους στη χώρα ενάντια στους Αζέρους και τον ΤΑΡ.
Στο συνέδριο Athens Natural Gas Forum 2014 της 30 του περασμένου Ιούνη, η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ε.Ουζουνίδου, που συμμετείχε στο ίδιο πάνελ με τον επικεφαλής της Socar στην Ελλάδα και με θέμα “οι δρόμοι του φυσικού αερίου και η στρατηγική της Ελλάδας” παρουσία του εκπροσώπου των Αζέρων, ανέφερε ότι “όταν αναλάβει η κυβέρνηση ριζοσπαστικής αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ, οι συμβάσεις τόσο του αγωγού TAP όσο και της πώλησης του ΔΕΣΦΑ θα γίνουν αντικείμενο αναδιαπραγμάτευσης και αναθεώρησης, με στόχο αφενός να αλλάξουν οι όροι διέλευσης του TAP από την Ελλάδα και αφετέρου να επιστρέψει ο ΔΕΣΦΑ υπό δημόσιο έλεγχο” (http://www.capital.gr/News.asp?id=2053852).
Νωρίτερα, το Φλεβάρη του περασμένου έτους, στην Καβάλα εγινε ένα συνηθσμένο διακομματικό ξεσήκωμα των ανημέρωτων ανθρώπων του λαού εναντια σε μια επενδυση που δεν ήθελε η Ρωσία “Περισσότεροι από δυόμισι χιλιάδες πολίτες, αγρότες, εκπρόσωποι φορέων, συλλόγων και σωματείων και σύσσωμες οι τοπικές της Περιφέρειας ΑΜΘ, της Καβάλας, της Δράμας και των Σερρών εξέφρασαν σήμερα το μεσημέρι την έντονη διαμαρτυρία τους στον επιχειρούμενο σχεδιασμό της διέλευσης του αγωγού φυσικού αερίου ΤΑΡ (Trans Adriatic Pipeline) μέσα από τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις του κάμπου της Νέας Καρβάλης, της εύφορης πεδιάδας των Τενάγων στην περιοχή των Φιλίππων και στην κατασκευή σταθμού συμπίεσης αερίου του ίδιου αγωγού κοντά στην πόλη των Σερρών και μέσα σε πυκνό δίκτυο οικισμών… Ο δήμαρχος Καβάλας Κωστής Σιμιτσής μετέφερε τη δέσμευση του υπουργού Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Γιάννη Μανιάτη να συζητηθεί από μηδενική βάση ο σχεδιασμός της όδευσης του αγωγού φυσικού αερίου, επισημαίνοντας ότι κάθε τέτοια επένδυση επιβάλλεται να έχει την κοινωνική συναίνεση και τη συμφωνία των πολιτών” (Καθημερινή, 9-2-14).
Ένα χρόνο μετά και αφού στο μεταξύ ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στην εξουσία, συνεδριάζουν στη Βουδαπέστη, σε επίπεδο υπουργών εξωτερικών, προφανώς με πρωτοβουλία του υπερδραστήριου φίλου της Ρωσίας Κοτζιά, η Ουγγαρία, η Ελλάδα, η Σερβία, η Δημοκρατία της Μακεδονίας και η Τουρκία και προχωρούν σε Κοινή Διακήρυξη για την Ενίσχυση της Ενεργειακής Συνεργασίας μεταξύ τους. Σύμφωνα με το Βήμα της 7-4: “η πενταμερής της Βουδαπέστης αποφάσισε να εξετάσει την πιθανότητα κατασκευής άλλου ενός αγωγού, ο οποίος θα είναι ανεξάρτητος από τον Διαδριατικό Αγωγό (ΤΑΡ) και θα μπορεί να μεταφέρει φυσικό αέριο που θα παραλαμβάνεται από τα ελληνοτουρκικά σύνορα και μέσω Σκοπίων και Σερβίας προς την Ουγγαρία…Στην παρούσα φάση, η εν λόγω ιδέα (διότι τα πάντα βρίσκονται επί χάρτου) αφορά στη μεταφορά φυσικού αερίου από τη Ρωσία το οποίο, εφόσον κατασκευαστεί ο επονομαζόμενος Turkish Stream, θα φθάνει στην τουρκική Ανατολική Θράκη και από εκεί θα μπορούσε να φθάσει στην Κεντρική Ευρώπη μέσω των προαναφερθεισών χωρών. Διπλωματικές πηγές σημείωναν ότι ακόμη είναι πρόωρο να προβλέψει κανείς από πού θα προέλθει το αέριο που θα γεμίσει αυτόν τον αγωγό, διότι πχ σε περίπτωση που ολοκληρωθεί η συμφωνία Δύσης - Ιράν, το αέριο αυτό θα μπορούσε να είναι ιρανικό. Τονίζεται πάντως ότι η Διακήρυξη αυτή εκφράζει προς το παρόν “πολιτική πρόθεση” και ότι “χρειάζεται περαιτέρω ανταλλαγή απόψεων και διάλογος”. Σε αυτό το πλαίσιο, ο έλληνας υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς πρότεινε, σύμφωνα με πληροφορίες, στους ομολόγους του τη διεύρυνση του σχήματος με σκοπό να μπορέσουν να συμμετάσχουν στο project και άλλα κράτη από τα Δυτικά Βαλκάνια”. Ήδη δηλαδή υπονομεύεται σοβαρά η οικονομική βιωσιμότητα του ΤΑΡ από την παραπάνω πενταμερή διάσκεψη. Στην πραγματικότητα αν αυτή η πρόταση υλοποιηθεί θα σημαίνει σημαντική καταστροφή της ενεργειακής ανεξαρτησίας της ΕΕ, για όλες τις χώρες που θα τροφοδοτούνται από αυτόν. Γιατί το αέριο θα είναι ή ρώσικο ή ιρανικό ή και τα δύο. Ο παλιός σοσιαλφασίστας κνίτης Κοτζιάς δεν προωθεί μόνο τις ιδέες του ναζιστή Ντούγκιν, αλλά και τα ιμπεριαλιστικά ενεργειακά συμφέροντα της ρώσικης υπερδύναμης που είναι η υποδούλωση των λαών και των χωρών της Ευρώπης μέσα από την εξάρτησή τους από το ρώσικο φυσικό αέριο.
Μετά ακολουθήθηκε η γνωστή και δοκιμασμένη μέθοδος του αρχισαμποταριστή ΣΥΡΙΖΑ. Οι παραπάνω κάνουν προσφυγή στο επίσης βιομηχανοκτόνο Συμβούλιο της Επικρατείας και η υπόθεση ήταν να δικαστεί στις 10 του Ιούνη. Όμως “Χθες ο κ. Βελάκης γνωστοποίησε ότι η υπόθεση δε θα δικασθεί στις 10 Ιουνίου, αλλά αρχές Σεπτέμβρη, μετά από νέα αναβολή, την οποία ζητά ο δικαστής εισηγητής. Θέλει σε γενικές γραμμές να συστηθούν ταυτόχρονα δύο προσφυγές για την όδευση του αγωγού ΤΑΡ, αυτή των φορέων του νομού Καβάλας με αυτή των φορέων του Νομού Σερρών” (http://energypress.gr/4-6). Πρόκειται για το δοκιμασμένο και αποτελεσματικό παιχνίδι των σαμποταριστών που προσφεύγουν στο ΣτΕ, αυτό καθυστερεί την απόφαση για χρόνια, η επένδυση σταματά, αιμορραγεί οικονομικά και στο τέλος ακυρώνεται. Και όλα αυτά ενώ η εταιρεία του ΤΑΡ έχει ανακοινώσει ήδη τις τιμές των αποζημιώσεων της γης από την οποία θα διέλθει ο ΤΑΡ και ενώ ήδη έχει προκηρυχθεί διεθνής διαγωνισμός για την κατασκευή του υποθαλάσσιου τμήματος του αγωγού από την Αλβανία έως την Ιταλία.
Αυτήν την “κοινωνική συναίνεση και συμφωνία των πολιτών” καθώς και την υπονόμευση του ΤΑΡ την ανέλαβε ο ρωσόδουλος υπουργός “παραγωγικής καταστροφής” Λαφαζάνης να την προωθήσει παραπάνω. “Ο κ. Λαφαζάνης είχε δεσμευτεί από την πρώτη ημέρα που ανέλαβε το υπουργείο ότι θα εξαντλήσει όλα τα περιθώρια που μπορεί προς όφελος της τοπικής κοινωνίας” (http://energypress.gr/22-6). Αμέσως σχεδόν με την ανάληψη του υπουργείου ΠΑΠΕΝ επιδίωξε να μεταβάλει κομμάτια της συμφωνίας για τον αγωγό ΤΑΡ. “Η συγκεκριμένη επιδίωξη εστιάστηκε αρχικά στην αλλαγή των όρων κατασκευής του αγωγού, με αιτήματα που δεν μπορούσαν καν να εφαρμοστούν όπως η επιβολή τελών διέλευσης σε ιδιωτικό αγωγό (κάτι που δεν επιτρέπεται από την κοινοτική νομοθεσία). Η ελληνική κυβέρνηση ήθελε επίσης να διαπραγματευθεί την είσοδό της στο μετοχικό κεφάλαιο της κοινοπραξίας του αγωγού, αλλά από τη στιγμή που αυτή η δυνατότητα δεν υπάρχει, η ιδέα εγκαταλείφθηκε εν τη γενέση της” (http://energypress.gr/8-6).
Γιατί ο Λαφαζάνης θέλει να ακυρώσει τον ΤΑΡ;
Μετά τα γεγονότα της Ουκρανίας και αργότερα την προσάρτηση της Κριμαίας από την ιμπεριαλιστική Ρωσία η ΕΕ άρχισε να αναζητά εναλλακτικούς τρόπους ενεργειακής τροφοδότησής της. Ήδη η Ευρώπη και κατά κύριο λόγο η Γερμανία σε πολύ μεγάλο βαθμό είναι ενεργειακά εξαρτημένες από το ρώσικο φυσικό αέριο, που συνολικά για την ΕΕ είναι περίπου 40%. Ένας πρώτος σύμμαχος για την απεξάρτησή της αναζητήθηκε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, στις ΗΠΑ. Έτσι, “Οι Ευρωπαίοι ηγέτες συμφώνησαν την προηγούμενη εβδομάδα ότι επιθυμούν να διαφοροποιήσουν τις πηγές απ’ όπου προμηθεύονται ενέργεια και οι ΗΠΑ χάρη στις νέες τεχνολογίες έχει μεγάλες ποσότητες σχιστολιθικού αερίου που μπορεί να πουλήσει στην Ευρώπη” (Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ, 26-3-14). Αργότερα το Ιούνη του ίδιου χρόνου η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρουσίασε πρόσφατα μια ολοκληρωμένη στρατηγική για την ενίσχυση της ασφάλειας του ενεργειακού εφοδιασμού της Ευρώπης. Πιο συγκεκριμένα, η πρόταση της Κομισιόν προβλέπει μεταξύ άλλων: “Διαφοροποίηση της προέλευσης των εισαγωγών ενέργειας και των διαύλων εφοδιασμού. Το 2013, το 39% των εισαγωγών φυσικού αερίου στην ΕΕ κατ’ όγκο προερχόταν από τη Ρωσία, το 33% από τη Νορβηγία και το 22% από τη Βόρεια Αφρική (Αλγερία, Λιβύη). Η ΕΕ θα διατηρήσει τις σχέσεις της με αξιόπιστους εταίρους, παράλληλα όμως θα επιδιώξει συμφωνίες με νέες χώρες-εταίρους και διαύλους εφοδιασμού, π.χ. στην περιοχή της Κασπίας Θάλασσας” (http://energypress.gr/30-6-14).
Με βάση λοιπόν αυτήν την ενεργειακή πολιτική σχεδιάστηκε από την ΕΕ ο Νότιος διάδρομος φυσικού αερίου που στην ουσία θα συγκροτηθεί από τρεις αγωγούς (τον Νότιο Αγωγό του Καυκάσου, τον Αγωγό Φυσικού Αερίου της Ανατολίας, αλλά και τον Αγωγό της Αδριατικής), σε συνδυασμό με την ενεργειακή διασύνδεση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας για τη μεταφορά φυσικού αερίου στην ΕΕ από την ευρύτερη περιοχή της Κασπίας θάλασσας, στον οποίο βέβαια δεν θα υπήρχε ρώσικο φυσικό αέριο. Είναι αυτονόητο ότι ο Νότιος Διάδρομος πετυχαίνει σε σημαντικό βαθμό την ανεξαρτησία της ΕΕ από την ενέργεια της Ρωσίας και αδυνατίζει ένα σοβαρό στοιχείο εκβιασμού εκ μέρους του ρώσικου ιμπεριαλισμού απέναντι στην ΕΕ.
Turkish ή Greek Stream
Στις αρχές του περασμένου Δεκέμβρη ο Πούτιν κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στην Άγκυρα δηλώνει: “Αν η Ευρώπη δεν επιθυμεί την υλοποίηση του σχεδίου, αυτό δεν θα υλοποιηθεί (σσ. η κατασκευή του South Stream)” (Καθημερινή, 2-12). Ταυτόχρονα “Αναζητώντας τρόπους να καλύψει το κενό που δημιουργεί η ματαίωση του South Stream, ο κ. Πούτιν ανακοίνωσε ότι θα μεγεθύνει τον υπάρχοντα αγωγό Blue Stream, ο οποίος συνδέει τη Ρωσία με την Τουρκία. Επιπλέον, ανήγγειλε ότι η Μόσχα “είναι έτοιμη να κατασκευάσει ένα άλλο σύστημα αγωγών και, αν αυτό κριθεί σκόπιμο, έναν πρόσθετο κόμβο για τους πελάτες μας στη Νότια Ευρώπη, ο οποίος θα βρίσκεται σε τουρκικό έδαφος, κοντά στα σύνορα με την Ελλάδα” (στο ίδιο).
Αμέσως μετά βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ με επικεφαλής τη Βαλαβάνη, υπεύθυνη του τμήματος εξωτερικών υποθέσεών του ΣΥΡΙΖΑ, καταθέτουν επερώτηση στη Βουλή, γιατί ανησυχούν μήπως και η σημερινή κυβέρνηση δεν απαντήσει θετικά στις προτάσεις του μεγάλου αφεντικού “…Ερωτάται ο αρμόδιος Υπουργός: 1. Πώς αντιλαμβάνεται τον επανασχεδιασμό του αγωγού που προωθεί η Ρωσία σε σχέση με τις ανάγκες, ενεργειακές και αναπτυξιακές, της ελληνικής οικονομίας και σε σχέση με τις γεωπολιτικές ισορροπίες στη περιοχή; 2. Τι προτίθεται να κάνει με τις ανωτέρω εξελίξεις και ποια η θέση της Ελληνικής Κυβέρνησης απέναντι στη προσεκτική μεν, αλλά σαφή πρόσκληση του Ρώσου Προέδρου να μη μείνει η χώρα μας έξω από τις σχετικές διεργασίες; 4. Προτίθεται να κάνει σαφές στους εταίρους ότι προηγείται το συμφέρον της Ελλάδας και ιδιαίτερα αυτή τη στιγμή που δοκιμάζεται βίαια η ελληνική κοινωνία; Αν ναι, με ποιο τρόπο σκοπεύει από κοινού με άλλες ενδιαφερόμενες κυβερνήσεις να το θέσει στα όργανα και στους θεσμούς της Ε.Ε.;” (Αυγή, 10-12-14). Η Βαλαβάνη λοιπόν ταυτίζει τα συμφέροντα της χώρας μας με τα γεωπολιτικά συμφέροντα της Ρωσίας και καλεί την κυβέρνηση να αναλάβει πρωτοβουλίες μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση για την υλοποίησή τους.
Η πρόταση αυτή του Πούτιν -όταν ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε πια στην εξουσία- βρήκε τον καλύτερο και φανατικότερο υποστηρικτή της, στο παλιό δεξί χέρι του Χ. Φλωράκη, του εκ των ηθικών αυτουργών της δολοφονίας του ηγέτη του αληθινού ΚΚΕ Ν. Ζαχαριάδη, τον Λαφαζάνη. Στις 21 Απριλίου ο επικεφαλής της Gazprom Μίλερ επισκέπτεται την Ελλάδα και είχε συνομιλίες με Τσίπρα και Λαφαζάνη. “Πηγές που μετείχαν στις συναντήσεις ανέφεραν ότι συμφωνήθηκε η σύσταση ομάδας εργασίας για την προώθηση του αγωγού μεταφοράς ρωσικού αερίου μέσω Ελλάδας προς την Ευρώπη, τον καθορισμό του χρονοδιαγράμματος και ενός “οδικού χάρτη” που θα περιγράφει τις αρμοδιότητες κάθε πλευράς. Δεν απέκλεισαν επίσης την υπογραφή σχετικής συμφωνία” (http://news247.gr/21-4). Όπως δήλωσε στη σε συνέντευξη τύπου που ακολούθησε ο Λαφαζάνης: “Η συνεργασία στον ενεργειακό τομέα μεταξύ Ελλάδας και Ρωσίας έχει ιδιαίτερη σημασία για εμάς. Συνεχίζουμε τις συζητήσεις και ελπίζουμε σύντομα να καταλήξουμε σε συμφωνία που θα έχει οφέλη για τον ελληνικό λαό. Μια δυνατή ελληνορωσική σχέση μπορεί να αλλάξει την εικόνα στην περιοχή μας και στον ευρωπαϊκό χώρο” (στο ίδιο). Ήταν τότε που ο Λαφαζάνης είπε ότι η Ρωσία σε αντάλλαγμα για την κατασκευή του Greek Stream (όπως τον αποκάλεσε ο Λαφαζάνης) θα δώσει στην Ελλάδα για τον αγωγό 5 δις ευρώ άμεσα, πράγμα που ο Πούτιν διέψευσε αμέσως. Και τότε γέλασε και ο κάθε πικραμένος της χρεοκοπημένης μας χώρας με τη ρωσοδουλία του Λαφαζάνη.
Όμως τόσο η ΕΕ όσο και οι ΗΠΑ αντέδρασαν “έντονα στα σχέδια για τον Turkish Stream, στο πλαίσιο της πάγιας θέσης τους για τη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης και γενικότερα της ρωσικής επιρροής στην Eυρώπη” (http://energypress.gr/28-6). Παρόλα αυτά όταν ο Λαφαζάνης υπέγραφε στην Aγία Πετρούπολη (το Λένινγκραντ δηλαδή) με τους Pώσους το μη δεσμευτικό μνημόνιο για το “Nότιο Eυρωπαϊκό Aγωγό” αερίου, όπως ονομάζεται επίσημα ο Greek Stream, “η ρωσική Gazprom υπέγραφε ένα άλλο “μνημόνιο προθέσεων” με τη Royal Dutch Shell, τη γερμανική E.ON και την αυστριακή OMV για την κατασκευή δύο επιπλέον γραμμών μεταφοράς αερίου στο σύστημα του αγωγού Nord Stream, ο οποίος από το 2011 συνδέει απευθείας τη Pωσία με τη Γερμανία, διασχίζοντας υποθαλάσσια τη Bαλτική” (στο ίδιο). Το σχέδιο του ρώσικου ιμπεριαλισμού είναι -και σε αυτό εντάσσεται και ο αγωγός που θέλει ο Λαφαζάνης- πέρα από την ενεργειακή εξάρτηση της ΕΕ, η παράκαμψη της Ουκρανίας σαν χώρα διαμετακόμισης. Το να είναι χώρα διαμετακόμισης είναι σημαντικό για την Ουκρανία και είναι ένα μέσο για να πετυχαίνει καλύτερους όρους αγοράς αερίου από τη Μόσχα και είναι επίσης ένα μέσο για να μπορεί να αντιστέκεται στους εκβιασμούς της. Έτσι “ο καθένας από τους δύο αγωγούς, είτε ο Nord Steam ξεχωριστά, είτε ο Turkish Stream από μόνος του, μπορεί να καλύψει το κενό που θα αφήσει η παράκαμψη της Oυκρανίας, στα τέλη του 2019, όταν λήξει το συμβόλαιο για την τράνζιτ διέλευση, που έχει η Gazprom με το ουκρανικό σύστημα” (στο ίδιο). Πρόκειται για μια άθλια στάση των Ευρωπαίων υφεσιακών μονοπωλιστών που πουλάνε την Ουκρανία για να έχουν -όσο βέβαια θα τους επιτρέπει ο Πούτιν- το φυσικό τους αέριο, αυξάνοντας τα δεσμά τους ακόμη πιο πολύ. Έτσι στις 19-6 σύμφωνα με την ανακοίνωση του ΥΠΑΠΕΝ “Υπογράφηκε σήμερα από τον υπουργό Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας Παναγιώτη Λαφαζάνη και από τον υπουργό Ενέργειας της Ρωσικής Ομοσπονδίας Alexander Novak, το ιστορικής σημασίας Μνημόνιο Συνεργασίας για την κατασκευή και λειτουργία του αγωγού με ρωσικό φυσικό αέριο που θα περάσει μέσα από το ελληνικό έδαφος και ονομάζεται Νότιος Ευρωπαϊκός Αγωγός. Επίσης υπογράφηκε μεταξύ του υπουργού Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας Παναγιώτη Λαφαζάνη και του προέδρου της “Τράπεζας Ανάπτυξης και Διεθνών Οικονομικών Υποθέσεων, (Vnesheconombank-VEB)” Βλαντιμίρ Ντιμίτριεφ Κοινή Δήλωση για τη δημιουργία κοινής ελληνορωσικής εταιρείας, η οποία θα κατασκευάσει και θα λειτουργήσει τον νέο αγωγό φυσικού αερίου” (http://energypress.gr/19-6).
Η κατάργηση του ΤΑΡ και η κατασκευή του ρώσικου αγωγού μόνο δεινά θα φέρει στη χώρα μας και μόνο φασισμό πείνα και καταστροφή. Είναι χρέος κάθε δημοκράτη να αντισταθεί στην επαπειλούμενη κατάργηση του ΤΑΡ.