Το κυβερνητικό σχέδιο για τις 200 ψήφους που θα επέτρεπε την άμεση εφαρμογή του νόμου δεν πέρασε, χάρη στις αντιστάσεις που εκδηλώθηκαν από στελέχη και τμήμα της κομματικής βάσης του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού που υποχρέωσε τις ηγεσίες τους να τοποθετηθούν εναντίον του νόμου. Αλλά μαζί με τον Μητσοτάκη άφησαν στο απυρόβλητο τον Τσίπρα και την κυβέρνησή του σε ότι αφορά το βασικό στόχο της νέας αυτής φασιστικής μεθόδευσης που είναι να διασφαλιστεί η πραξικοπηματική άλωση του κρατικού μηχανισμού από τον ΣΥΡΙΖΑ και να μείνει ανοιχτός ο δρόμος για το στήσιμο του σοσιαλφασιστικού του κράτους. Αν το κράτος αλωθεί από το ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ μετά δεν θα υπάρχει πρόβλημα να συμμετέχουν στις κυβερνήσεις μαζί με το ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι κλπ. Επίσης παρόλο που δεν θα εφαρμοστεί ο νόμος στις αμέσως επόμενες εκλογές, θα είναι πολύ δύσκολη μια αυτοδυναμία της ΝΔ. Αλλά και αν υπάρξει οριακά μια τέτοια αυτοδυναμία ο νόμος που ψηφίστηκε -συν η έκρηξη των σε αναστολή κρατικών κινημάτων - θα λειτουργήσουν εκβιαστικά για διευκολύνσεις και παραχωρήσεις από τη ΝΔ στον ΣΥΡΙΖΑ σε επίπεδο κυβερνητικών συνεργασιών και κρατικού μηχανισμού, κάτω από την απειλή μιας δεύτερης εκλογικής μάχης στην οποία η συριζέικη απλή αναλογική θα εφαρμοστεί.
Δεν υπάρχει απλή αναλογική με όριο 3%
Η κυβέρνηση Τσίπρα με θράσος διακηρύσσει ότι ο νέος εκλογικός νόμος καθιερώνει την απλή αναλογική και εισάγει την πιο δημοκρατική μεταρρύθμιση στη χώρα μετά από τα πολλά χρόνια εφαρμογής των εκλογικών συστημάτων της ενισχυμένης αναλογικής. Πρόκειται για πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας και εξαπάτηση του λαού. Για να υπάρξει απλή αναλογική πρέπει να καταργηθεί το όριο εισόδου στη Βουλή, δηλαδή ούτε 3%, ούτε καν 2% και 1%, αλλά 0,33%.
Η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι και η Ένωση Κεντρώων έχουν ταχθεί σύσσωμα κατά της κατάργησης του 3%, προβάλλοντας δήθεν εθνικούς λόγους δηλαδή την ενδεχόμενη κοινοβουλευτική εκπροσώπηση της τούρκικης μειονότητας που αντιμετωπίζεται σαν “εθνικός κίνδυνος”. Ασφαλώς αυτό είναι από μόνο του ένα φασιστικό επιχείρημα κατά της απλής αναλογικής. Όμως δεν είναι αυτός ο κύριος λόγος που θέλουν το 3% οι κοινοβουλευτικές ηγεσίες.
Το θέλουν γιατί η κατάργηση του 3% θα απελευθέρωνε τις κάπως δημοκρατικές τάσεις μέσα στα ευρωπαιόφιλα στη στελεχική βάση τους κόμματα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι), αλλά και θα επέτρεπε σε κόμματα που έχουν ήδη σχηματιστεί και βρίσκονται εκτός του σκληρού ρωσόφιλου καθεστωτικού πλαισίου (όπως πχ η “Δημοκρατική Ενότητα” των Αλ. Παπαδόπουλου και Χ. Θεοχάρη) να αποκτήσουν κοινοβουλευτική έκφραση και πιθανά ρυθμιστικό ρόλο στη διαμόρφωση των κυβερνητικών πλειοψηφιών. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ από κοινού με τις υπόλοιπες κοινοβουλευτικές ηγεσίες αρνούνται την κατάργηση του 3% όχι για να αποτρέψουν μία δήθεν “εθνική απειλή”, δηλαδή όχι για να μην μπει ένα κόμμα της τούρκικης εθνικής μειονότητας στη Βουλή, αλλά για να διατηρήσουν την εξουσία ενός καθεστώτος που στηρίζεται στην πολιτική περιθωριοποίηση κάθε μη ελεγχόμενου από τη Ρωσία πολιτικού ρεύματος. Όσο περισσότερα είναι τα κόμματα που μπαίνουν στη Βουλή, δηλαδή όσο χαμηλώνει το όριο του 3%, τόσο πιο δύσκολο είναι να ελεγχθούν από τη Ρωσία του Πούτιν μέσω των υπόλοιπων υποτακτικών της κοινοβουλευτικών ηγεσιών.
Στα πλαίσια της λειτουργίας αυτού του συστήματος με το ψηλό όριο του 3% και με τον πολιτικό έλεγχο των ΜΜΕ από τις κοινοβουλευτικές ηγεσίες, οδηγήθηκε ως τώρα στο περιθώριο κάθε πολιτικός σχηματισμός που διαφοροποιήθηκε από τη ρωσόδουλη πολιτική. Αντίστοιχα, προωθήθηκαν στο κέντρο της πολιτικής ζωής της χώρας, οι ΑΝΕΛ, το απότομα φουσκωμένο Ποτάμι, ακόμα και ο Λεβέντης που για χρόνια κρατιόταν στο περιθώριο ως “γραφικός” πριν δηλώσει επίσημα ότι η ευρωπαική άμυνα πρέπει να στηριχθεί στο ρώσικο στρατό. Όλοι δηλαδή αυτοί οι απότομα “επιτυχημένοι” μικροί ξεπέρασαν το 3% επειδή είχαν ένα βασικό πολιτικό χαρακτηριστικό, το ότι συντάχθηκαν με τη γραμμή της στρατηγικής “συνεργασίας” της χώρας με τη Ρωσία, και έχουν αποδείξει πόσο μπορούν να διευκολύνουν την ίδια και τους συμμάχους της να μετατρέψουν τη χώρα σε αποικία με πιο πρόσφατο παράδειγμα τη ομόθυμη δουλική υποταγή του ελληνικού κοινοβουλίου στην αποικιακή σύμβαση της Cosco.
Μάλιστα, ο Λεβέντης ήταν αυτός που έδωσε τα πιο πολλά εύσημα στον Τσίπρα για την “απλή αναλογική” του κατηγορώντας το ΠΑΣΟΚ για προδοσία, όταν δεν τον ενόχλησε καθόλου η πρόσκληση της κυβέρνησης στους ναζιστές να υπερασπιστούν τη “δημοκρατική μεταρρύθμιση”. Τόσο πολύ εμπνέεται από τα δημοκρατικά ιδεώδη ο ξαφνικά οξυδερκής Λεβέντης που δήλωσε για το τελευταίο μνημόνιο ότι: “Αν ο Χίτλερ κέρδιζε τον πόλεμο θα έκανε καλύτερη συμφωνία με τους ηττημένους”, που σημαίνει ότι μία χιτλερική Ευρώπη μπορεί να ήταν πιο δημοκρατική από τη σημερινή. (http://www.newsbeast.gr/politiki/arthro/2236891/leventis-an-o-chitler-kerdize-ton-polemo-tha-ekane-kaliteri-simfonia-me-tous-ittimenous). Όταν θέλεις το Χίτλερ να αποφασίζει για το μέλλον της χώρας, τι να την κάνεις την απλή αναλογική…
Οι ναζιστές της “ΧΑ” είναι αυτοί που έχουν ωφεληθεί περισσότερο από τον ασφυκτικό έλεγχο του ρωσόδουλου διακομματικού συστήματος κορυφής στην πολιτική ζωή της χώρας. Για χρόνια κυβερνήσεις και κοινοβουλευτικά κόμματα όχι μόνο αναγνώρισαν τη νομιμότητα αυτής της εγκληματικής χιτλερικής συμμορίας, και την άφησαν να κατεβαίνει στις εκλογές, αλλά της εξασφαλίζουν ως τώρα ξεδιάντροπα ασυλία για τα εγκλήματά της, μέχρι που σήμερα μεθοδεύεται προκλητικά η αθώωσή των ηγετικών στελεχών της μέσα από μια δίκη όπου κατηγορούμενα είναι τα θύματα και όχι οι δράστες . Αυτή η συμμορία έχει γίνει το πιο πετυχημένο κόμμα από όλα τα υπόλοιπα μικρά γιατί αυτή μόνο έχει καλέσει το ρώσικο στρατό να φυλάξει τα σύνορα της χώρας. Για να την ανταμείψει σήμερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κάλεσε τους υπόδικους της δολοφονικής συμμορίας σε μέτωπο για το έκτρωμα που βάφτισε απλή αναλογική, αναγορεύοντας τους επίσημα σε ρυθμιστές της πολιτικής κατάστασης.
Πως το ψευτοΚΚΕ πούλησε το 3%. Η πιο ανέντιμη στάση από το κόμμα που το καθεστώς έχει βαφτίσει το πιο “έντιμο”
Το ψευτοΚΚΕ που αποτελεί το σκληρό πολιτικό και κυρίως ιδεολογικό πυρήνα του καθεστώτος ΣΥΡΙΖΑ, στήριζε στο παρελθόν την απλή αναλογική με κατάργηση του ορίου 3% μόνο και μόνο για να επιτεθεί στις αυτοδυναμικές τάσεις μέσα στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ και να προωθήσει τον ΣΥΝ και μετέπειτα ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Τότε ήταν “κάθετα” αντίθετο σε οποιοδήποτε άλλο εκλογικό σύστημα εκτός από την ανόθευτη απλή αναλογική.
Είναι χαρακτηριστική η τοποθέτηση της Αλ. Παπαρρήγα το Μάρτη του 2002: <<Λοιπόν είμαστε κάθετα αντίθετοι, ακάθεκτοι στη διεκδίκησή μας για την απλή αναλογική. Μία είναι η απλή αναλογική. Δεν υπάρχει αναλογικότερο ή αναλογικότατο εκλογικό σύστημα, γι’ αυτό και έχουμε ζητήσει από τον πρόεδρο της Βουλής να γίνει προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση για την απλή αναλογική και ας απαντήσουν οι άλλοι γιατί δεν τη θέλουν και πώς θέλουν το εκλογικό σύστημα>> (Ριζοσπάστης, 9/3/2002). Ξανά, η Αλ. Παπαρρήγα ήταν ακόμα πιο ακάθεκτη στη διεκδίκηση της απλής αναλογικής τον Ιούλη του 2003: <<Τα δύο μεγάλα κόμματα δε θέλουν την απλή αναλογική γιατί τους ευνοεί το υπάρχον καλπονοθευτικό σύστημα που με το 3% αποκλείουν κόμματα από τη Βουλή. Αυτό το σύστημα πριμοδοτεί και το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Εμείς δεν κάνουμε κανένα διάλογο για το εκλογικό σύστημα. Είναι πάγια η θέση του ΚΚΕ για την απλή αναλογική”.
Αναφερόμενη σε όσα υποστηρίζουν, ότι ο νέος νόμος θα είναι αναλογικότερος, η ΓΓ της ΚΕ ανέφερε: “‘Η κλέβει ή δεν κλέβει ένα σύστημα. ‘Η υπάρχει ισοτιμία ψήφου ή δεν υπάρχει. Εμείς - τόνισε - καλούμε και τα συνδικάτα και τους μαζικούς φορείς να πάρουν θέση υπέρ της απλής αναλογικής, ανεξάρτητα τι κόμμα υποστηρίζουν, για να υπάρχει ισοτιμία ψήφου>> (Ριζοσπάστης, 31/7/2003, οι υπογραμμίσεις δικές μας).
Ε, τώρα το νέο σύστημα κλέβει με τις ευλογίες του ψευτοΚΚΕ. Τώρα το κόμμα που αποτέλεσε τη μήτρα του ΣΥΡΙΖΑ, στηρίζει ξετσίπωτα την εξουσία του και γράφει στα παλιά του τα παπούτσια το 3%. Η μέγιστη ξεδιαντροπιά του βρίσκεται στο ότι προσποιήθηκε πως υποστήριξε το 3%.
Στις 28 Ιούνη λίγο πριν ξεκινήσει η συζήτηση του νομοσχέδιου Κουτσούμπας και ΣΥΡΙΖΑ ξιφομάχησαν για το ποιος είναι συνεπής και ποιος ασυνεπής στην υποστήριξη της απλής αναλογικής. Όταν όμως έφτασε η ώρα της ψήφισης, ο Κουτσούμπας με άρθρο του που δημοσιεύτηκε στις 3/7 εγκατέλειψε την τακτική της σύγκρουσης και δήλωσε ανερυθρίαστα ενώ είχε αποκλειστεί από την κυβέρνηση η κατάργηση του 3% ότι “Θα ψηφίσουμε πιθανές επιμέρους διατάξεις με τις οποίες συμφωνούμε, όπως αυτή για την ψήφο στα 17 και την κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών. Αλλά η κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών ήταν η ουσία του νέου εκλογικού νόμου, δηλαδή της “απλής αναλογικής αλά Τσίπρα”.
Για να διευκολύνει τον Κουτσούμπα να κάνει την κωλοτούμπα του μπροστά στα έτσι κι αλλιώς όχι πολύ ευαίσθητα στα ζητήματα αρχων μέλη του ψευτοΚΚΕ ο Τσίπρας φρόντισε να μπει σε άλλο άρθρο η κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών και σε άλλο άρθρο το 3%!!! Το ψευτοΚΚΕ κατάθεσε λοιπόν προκαταδικασμένη τροπολογία για την κατάργηση του 3% για να κάνει πως έμεινε πιστό στο 3%, και χωρίς τύψεις υπερψηφίσε την κατάργηση του μπόνους. Τέτοια υποκρισία!
Ο λόγος που το ψευτοΚΚΕ δεν έδωσε στον Τσίπρα τις ψήφους του στο σύνολο του νόμου για να ισχύσει άμεσα στις επόμενες εκλογές δεν ήταν το 3%, αλλά ότι οι ψήφοι του δεν ήταν αρκετοί για να σχηματιστεί η απαιτούμενη πλειοψηφία των 200 από τη στιγμή που εκτός από τη ΝΔ, δεν υπερψήφισαν ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι. Άλλωστε αν τα πράγματα ήταν διαφορετικά ο Τσίπρας θα μπορούσε άνετα να κάνει ένα παζάρι μίας μικρής μείωσης αυτού του ποσοστού για να μπορεί το ψευτοΚΚΕ να υπερψηφίσει χωρίς να πολυεκτεθεί.
Αυτή τη στάση κράτησε το κόμμα που ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι λιβανίζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ σαν το μόνο “έντιμο” επειδή καμώνεται ότι δεν διεκδικεί άμεσα την εξουσία, αλλά ότι παλεύει για σοσιαλισμό “εδώ και τώρα”, ένα αίτημα που δεν απειλεί τη διεκδίκηση της εξουσίας από τους υπόλοιπους, αφού είναι φανερό ότι δεν υπάρχει καμία προϋπόθεση να γίνει κανένας σοσιαλισμός “εδώ και τώρα” στην Ελλάδα. Τώρα που ο δήθεν έντιμος συνομιλητής τους κράτησε την πιο ανέντιμη στάση για να στηρίξει τον ΣΥΡΙΖΑ που εδώ και τώρα επιβάλει το σοσιαλφασιστικό του κράτος, κανένας δεν τον κατάγγειλε για αυτό.
Έτσι μπόρεσε ο Κουτσούμπας να δημαγωγεί με θράσος και με ψευτοεπαναστατική φρασεολογία εναντίον του νέου εκλογικού νόμου που το κόμμα του ψήφισε (!) ότι είναι απλά ένα εργαλείο αποπροσανατολισμού του λαού από τα αντιλαϊκά μέτρα και ότι είναι ίδιος με όλους τους προηγούμενους αφού όλοι τους αποτελούν ένα εργαλείο για “παζάρι” διαπραγματεύσεων μεταξύ “αστικών κομμάτων” για την εξουσία. Όμως αυτός ο εκλογικός νόμος ωφελεί μία συγκεκριμένη εξουσία, όχι οποιοδήποτε παζάρι, και οποιαδήποτε αστικά κόμματα. Αυτή την εξουσία ενίσχυσε στην πράξη το ψευτοΚΚΕ όταν παρά τις καταγγελίες για “παζάρια” βοήθησε το συγκεκριμένο συριζέϊκό παζάρι και υπερψήφισε την κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών για να ισχύσει με αυξημένο κύρος χάρη στις δικές του ψήφους για τις μεθεπόμενες εκλογές.
Εκλογικός νόμος και δημοκρατία. Χειρότερος είναι ο νόμος που προωθεί το φασισμό στην εξουσία
Η εφαρμογή της απλής αναλογικής είχε συζητηθεί ξανά το 2003, επί κυβέρνησης Σημίτη, όταν η ηγεσία Σημίτη πρότεινε να γίνει ο νόμος αναλογικότερος για να χτυπήσει την αυτοδυναμική τάση μέσα στο ΠΑΣΟΚ και να διευκολύνει τη συνεργασία ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ. Είχαμε γράψει τότε ότι το κριτήριο για τη δημοκρατικότητα του εκλογικού νόμου δεν είναι η μεγαλύτερη ή μικρότερη αναλογικότητά του: “Το ποιο εκλογικό σύστημα είναι το πιο δημοκρατικό δεν είναι ένα ζήτημα αρχής όπως δεν είναι κανένα άλλο ζήτημα τυπικού δημοκρατισμού. Το πιο δημοκρατικό εκλογικό σύστημα απαντώντας γενικά είναι εκείνο που στις δοσμένες συνθήκες εξασφαλίζει την πιο δημοκρατική κυβέρνηση. Αν δηλαδή ένα εντελώς δημοκρατικό στη μορφή του σύστημα οδηγεί στην άνοδο του φασισμού στην εξουσία , τότε αυτό το σύστημα δεν είναι καθόλου δημοκρατικό στην ουσία του” (Νέα Ανατολή, φ. 388, 1/9/2003).
Στο ίδιο άρθρο αναλύαμε πως στην Ελλάδα το βασικό κριτήριο δημοκρατικότητας ενός εκλογικού νόμου είναι η κατάργηση του ορίου του 3%, ακριβώς γιατί αυτό θα χτυπούσε στην καρδιά τον έλεγχο της πολιτικής ζωής από το ρωσόδουλο διακομματικό σύστημα κορυφής, αλλά και γιατί θα επέτρεπε στις μειονότητες την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θέλει τώρα την κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών για το πρώτο κόμμα για να αποτρέψει μία αυτοδύναμη κυβέρνηση ΝΔ. Γιατί παρόλο που η ηγεσία της σήμερα ελέγχεται από τον ρωσόδουλο Μητσοτάκη δεν έχει τα στελέχη και την πολιτικο-ιδεολογική βάση για να επιβάλει μια πουτινικού τύπου δικτατορία στη χώρα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ σε συμμαχία με τα ψευτοΚΚΕ και ΧΑ. Για παράδειγμα, μια ΝΔ στην εξουσία δεν θα μπορούσε ποτέ να περάσει ένα νόμο για τέσσερα κανάλια και να κλείσει το MEGA, λόγω αντίστασης της στελεχικής της βάσης.
Για αυτό ο νόμος δεν έχει τίποτα δημοκρατικό. Αυτό ισχύει ακόμα και για τη διάταξη για ψήφο στα 17 που την ψήφισε επίσης το ψευτοΚΚΕ. Η ψήφος στα 17 μπορεί να φαίνεται ένα προοδευτικό μέτρο γιατί ενισχύει πολιτικά το ρόλο της νεολαίας. Αλλά, στις δοσμένες συνθήκες δεν δίνεται στη νεολαία ψήφος για να μπορέσει να παίξει έναν ενεργό πολιτικό ρόλο που θα ανατρέψει την πιο μεγάλη απειλή για την επιβίωση της που είναι η ανεργία. Της δίνεται γιατί η δικαιολογημένη οργή της, ελλείψει μιας πλατειάς δημοκρατικής αριστεράς, έχει αποδειχτεί ότι καναλιζάρεται ως τώρα κύρια στον σοσιαλφασιστικό, ακόμα και φασιστικό, δήθεν αντικαθεστωτισμό, δηλαδή στον ρωσόφιλο αντιευρωπαϊσμό και στον αντιδραστικό κρατικοφασιστικό αντικαπιταλισμό. Με τους δοσμένους πολιτικούς συσχετισμούς η ψήφος αυτή θα γίνει εργαλείο στα χέρια του ψευτοΚΚΕ και της εξωκοινοβουλευτικής ουράς του, ακόμα και των ναζιστών, που όλοι τους διακρίνονται για ένα πράγμα, ότι εμφανίζονται μπροστά στη νεολαία σαν σωτήρες μέσα στην παθητικότητα της και όχι σαν εκφραστές των δημοκρατικών της και επαναστατικών δημιουργικών διαθέσεων.
Βέβαια το καλύτερο για την κυβέρνηση θα ήταν να περάσει ο εκλογικός νόμος με άμεση εφαρμογή με 200 ψήφους. Αλλά γι αυτό μαζί με τους 144 του ΣΥΡΙΖΑ, τους 9 των ΑΝΕΛ, τους 9 του Λεβέντη (162 συνολικά) που έδωσαν θετική ψήφο, θα χρειαζόταν οπωσδήποτε το ΠΑΣΟΚ (16) και το Ποτάμι (10), που θα έπρεπε να ενισχυθούν από το ψευτοΚΚΕ (15), ή τους ναζήδες (18). Τόσο το ψευτοΚΚΕ όσο και οι ναζιστές ήταν διατεθειμένοι να τρέξουν να σώσουν το ΣΥΡΙΖΑ αν το μπορούσαν, και γι’ αυτό άφηναν ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα μέχρι την τελευταία στιγμή.
Ωστόσο, στο Ποτάμι έχει εκφραστεί μία ισχυρή αντι-ΣΥΡΙΖΑ τάση που μάλιστα, έχει ζητήσει ανοιχτά συνεργασία με το ΝΔ, και στο ΠΑΣΟΚ είναι ισχυρή επίσης η αντι-ΣΥΡΙΖΑ τάση που εκφράζεται κυρίως από το Βενιζέλο, και εκφράστηκε και πρόσφατα με τη συμμετοχή των στελεχών του στο κίνημα “Παραιτηθείτε”. Δεν ήταν εύκολο ούτε για το Θεοδωράκη, ούτε για τη Γεννηματά να στηρίξουν αυτή τη στιγμή το ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να διασπαστούν άσχημα. Πάντως και ο Μητσοτάκης όσο μπορούσε προστάτεψε τον Τσίπρα όταν απέδωσε την προώθηση του νέου εκλογικού νόμου στο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει τάχα “ακυβερνησία”. Μία κυβέρνηση που έχει πραξικοπηματικά προωθήσει τα στελέχη της στο σύνολο του κρατικού μηχανισμού, παραβιάζοντας με κάθε τρόπο θεσμοθετημένες αστοδημοκρατικές διαδικασίες, και που επιχειρεί να κλείσει και να φιμώσει κανάλια με φασιστικούς νόμους μόνο για “ακυβερνησία” δεν μπορεί να κατηγορηθεί.
Οι ναζιστές για να μη διαταράξουν τη συμμαχία με τον μεγαλύτερο πολιτικό προστάτη τους, τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και για να μην τον εκθέσουν με τις ψήφους τους που ήταν περιττές στη συγκεκριμένη περίπτωση αφού η “απλή αναλογική” για τις μεθεπόμενες εκλογές, επιτεύχθηκε με τις ψήφους “πιο καθώς πρέπει” κομμάτων αποχώρησαν από την ψηφοφορία για να μη “γίνουν ουρά” κανενός όπως δήλωσε στη Βουλή ο υπόδικος Μιχαλολιάκος.
Το δεύτερο καλύτερο για την κυβέρνηση ήταν να περάσει το νόμο χωρίς να πληγεί στ’ αλήθεια πολιτικά, δηλαδή χωρίς να συσπειρωθεί εναντίον της ένα αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο που καθόλου δεν θέλουν να συγκροτήσουν οι Κ. Μητσοτάκης, Στ. Θεοδωράκης και Φ. Γεννηματά, και αυτό έδειξαν με τις τοποθετήσεις τους στη Βουλή.
Το επόμενο πεδίο που θα μπορέσουν όλοι αυτοί να δώσουν χείρα βοηθείας στον Τσίπρα είναι η συνταγματική αναθεώρηση που έρχεται. Σε αυτήν θα συμπεριλαμβάνεται η πρόταση για εκλογή του προέδρου της δημοκρατίας από το λαό που θα συνεπάγεται αντίστοιχη ενίσχυση των εξουσιών του παρόλο που δεν μπαίνει ανοιχτά ένα τέτοιο ζήτημα από τώρα. Αυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν παράθυρο για τη διατήρηση του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, με τον κατάλληλο “υπερκομματικό” εκφραστή που μπορεί να είναι πχ κάποιος Κουβέλης, κάποιος Καραμανλής κ.λπ.
Το πόσο απαραίτητο είναι για τους ρωσόδουλους να επιβάλουν μία δικτατορία στη χώρα, φαίνεται από το ότι ο λαός έχει ήδη αποσύρει την εμπιστοσύνη του από το ΣΥΡΙΖΑ, παρά τα ψέμματα που ακούει από το πρωί μέχρι το βράδυ και τη γκαιμπελίστικη δημαγωγία των στελεχών του. Όσο θα συνεχίζεται το σαμποτάζ της παραγωγής που είναι αναγκαίο για την αποικιοποίηση της χώρας, οπότε θα μεγαλώνει η εξαθλίωση του λαού, αυτός θα μαθαίνει από την εμπειρία του, όσο και να του δείχνουν σαν κύριο φταίχτη την Ευρώπη και τους δανειστές, ότι για να γλυτώσει από τα δεινά του πρέπει καταρχήν να απελευθερωθεί από αυτούς που κυβερνάνε. Όσο αυτοί θα ξεδιπλώνουν το φασισμό τους, και όσο θα αποκαλύπτεται η σαπίλα της υπόλοιπης, ας πούμε δυτικόφιλης, αστικής τάξης που τους καλύπτει και τους ακολουθεί, τόσο θα αρχίσει να ψάχνει την αλήθεια πίσω από τα ψέμματα που του λένε, και θα βρίσκει τη μόνη πειστική εξήγηση και διέξοδο στην ανάλυση και τη γραμμή της ΟΑΚΚΕ.