Εκείνο που θα χαρακτηρίζει τη θυελλώδη περίοδο στην οποία ήδη έχουμε μπει και θα την κάνει να ξεχωρίζει από εκείνη της μεγάλης εξέγερσης του Πολυτεχνείου είναι ότι ο κύριος εχθρός της ανθρωπότητας είναι ήδη και θα συνεχίσει να είναι όλο και περισσότερο ο ανερχόμενος νεοχιτλερικός Άξονας Ρωσίας-Κίνας με ηγέτιδα δύναμη του την πρώτη. Μάλιστα αυτός ο εχθρός μόλις τις τελευταίες μέρες έχει εμφανίσει την κρυμμένη πελώρια ισχύ του καθώς στις ΗΠΑ το φασιστικό και αποφασιστικά ρωσόφιλο κομμάτι της μεγαλοαστικής της τάξης απέσπασε την προεδρία της χώρας. Αυτό σημαίνει ότι σύντομα η Ευρώπη θα βρεθεί μέσα σε μια τριπλή μέγγενη. Από τη μια από το πιο βασικό, το ανατολικό ουκρανικό της σύνορο από το οποίο οι ρώσοι νεοχιτλερικοί έχουν ήδη ξεκινήσει τον υποδουλωτικό τους πόλεμο ενάντια της. Από το Νότο οι φασίστες σύμμαχοι των ρωσοκινέζων νεοχιτλερικών ετοιμάζονται την κατάλληλη στιγμή να οργανώσουν εναντίον της έναν ενεργειακό αποκλεισμό. Και από τον Ατλαντικό όχι μόνο δεν θα υπάρχει η Νατοϊκή κάλυψη από την ανατολική επίθεση αλλά ήδη οι Αμερικανοί φασίστες έχουν υποσχεθεί έναν κατ’ αρχήν οικονομικό πόλεμο ενάντια στην Ευρώπη.
Η ξεχωριστή δύναμη που έχει ο νεοχιτλερικός Άξονας σε σχέση με τον αντίστοιχο Άξονα του β παγκόσμιου πόλεμου οφείλεται στο εξής: ότι έχει ξεπροβάλει μέσα από σοσιαλιστικές επαναστάσεις τις οποίες έχει από τα μέσα ανατρέψει οπότε είναι από τη μια ο πιο εχθρικός που υπάρχει για τους λαούς στο βαθμό που κατάφερε όχι μόνο να διαλύσει τα περισσότερα κομμουνιστικά κόμματα ή να τα μετατρέψει κι αυτά σε εργαλεία του, αλλά γιατί έχει καταφέρει όσο κανένας άλλος ιμπεριαλισμός να εκμεταλλεύεται τους πόθους και τις ανάγκες τους για να τους εξαπατά να τους επιβάλει δικτατορίες και δικτάτορες και τελικά να τους σέρνει με τη βία πίσω του. Αυτό το καταφέρνει λέγοντας τους το δοκιμασμένο ψέμα ότι στόχος του είναι να τους απελευθερώσει από τους παλιότερους και οικονομικά πιο ισχυρούς ιμπεριαλιστές. Η ικανότητα δηλαδή των νεοχιτλερικών είναι το να μετατρέπουν ελλείψει επαναστατικών κομμάτων ένα μεγάλο τμήμα των καταπιεσμένων μαζών σε έναν αντεπαναστατικό και φασιστικό στρατό. Χάρη κυρίως σε αυτή την ικανότητα τους έχουν γίνει σήμερα η πολιτικά ισχυρότερη δύναμη του πλανήτη. Η δύναμη τους αυτή εκδηλώνεται ιδιαίτερα στη χώρα μας όπου κυριαρχεί σε όλα τα κόμματα και ειδικά στις επετείους του Πολυτεχνείου όπου βλέπουμε πιο γλαφυρά και πιο ανατριχιαστικά τους παλιούς αγώνες και τα παλιά αγαπημένα σύμβολα της δημοκρατίας και της επανάστασης να μετατρέπονται στο αντίθετό τους. Το ίδιο δηλαδή αυτό Πολυτεχνείο το οποίο απλοί δημοκράτες ή έντιμοι αριστεροί άνθρωποι επισκέπτονται κάθε χρόνο να αφήσουν με συγκίνηση ένα λουλούδι για να τιμήσουν την μεγάλη εξέγερση, το ελέγχουν από πάνω ως κάτω οι σημερινοί ουσιαστικοί ιδιοκτήτες του, οι σοσιαλφασίστες του ψευτοΚΚΕ που έχουν μπροστά του ακουμπήσει στους πάγκους τους τα σφυροδρέπανα τους όπως οι θεομπαίχτες παπάδες τα φυλαχτά και τα άγιο ξύλο. Μάλιστα ήταν ειδικά αυτοί οι δολοφόνοι οι ίδιοι του πραγματικού ΚΚΕ και του Ν. Ζαχαριάδη στα 1956-58, εκείνοι που το Νοέμβρη του 1973 πάλεψαν να ματαιώσουν την κατάληψη του Πολυτεχνείου επειδή η Χούντα επιζητούσε συνεργασία με τη σοσιαλφασιστική ΕΣΣΔ του Μπρέζνιεφ, και αφού απέτυχαν σε αυτό μετά μπήκαν μέσα του για να το μοιραστούν με τους εξεγερμένους. Τέλος ήταν οι ίδιοι που στη μεταπολίτευση με βία και με διπροσωπία κατάφεραν να κάνουν το Πολυτεχνείο και όλα τα Πανεπιστήμια της χώρας δικτατορικά άντρα του νεοχιτλερισμού τους στη χώρα μας. Στο διάστημα αυτό κατάφεραν να καταβροχθίσουν ιδεολογικά και πολιτικά ό,τι απέμεινε εκεί δίπλα τους σ αυτές τις επετείους που να μοιάζει με την επαναστατική αριστερά που είχε ξεκινήσει τη μεγάλη εξέγερση και τώρα επαίσχυντα τη ντροπιάζει. Γιατί όχι μόνο δεν είναι όλοι αυτοί οι εκπρόσωποι της εξέγερσης αλλά εκείνοι που έχουν θάψει εντελώς το δημοκρατικό πνεύμα της. Και όχι μόνο αυτό αλλά εξυφαίνουν τη νέα δικτατορία μαζί με τους σιχαμερούς αναβιωτές του κτηνώδους πνεύματος της χούντας , τους ακροδεξιούς Βελόπουλους, Νατσιούς, και Λατινοπούλου και τους ναζήδες της “Χρυσής Αυγής” και του Κασιδιάρη που όλους αυτούς το ψευτοΚΚΕ και οι κοινοβουλευτικοί και εξωκοινοβουλευτικοί σύμμαχοί του ποτέ δεν τους χτυπάνε σαν τον κύριο εχθρό τους, για τον απλό λόγο ότι και αυτοί είναι με τη Ρωσία, οπότε είναι επίσης ενάντια σε κάθε βοήθεια στην Ουκρανία και γι αυτό έχουν μαζί με αυτούς κοινό το κεντρικό σήμερα σύνθημα των νεοχιτλερικών στην Ευρώπη: «κάτω οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ». Αυτό είναι το αντίστοιχο: «κάτω η Αγγλία» που έλεγε ο Χίτλερ πριν και στη διάρκεια του παγκόσμιου πολέμου. Μόνο που εκείνος κατήγγειλε ταυτόχρονα σαν ακόμα πιο μεγάλο εχθρό το «κάτω η μπολσεβίκικη ΕΣΣΔ» που σήμερα όχι μόνο δεν υπάρχει αλλά έχει αντικατασταθεί από το νεοτσαρικό και χιτλερικό αντίθετό της. Στην ουσία μετά την άνοδο του Τραμπ στην εξουσία το σύνθημα «κάτω οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ» σημαίνει μόνο «κάτω μόνο εκείνη η πλευρά των ΗΠΑ που είναι ακόμα με το ΝΑΤΟ», γιατί η πλευρά Τραμπ των ΗΠΑ είναι ενάντια στο ΝΑΤΟ όχι από αντιιμπεριαλιστική πλευρά αλλά γιατί είναι με το νεοχιτλερικό ρωσοκινεζικό Αξονα. Απλά δεν έχει ετοιμάσει ακόμα τους εσωτερικούς κρατικούς όρους για να βγάλει τις ΗΠΑ από το ΝΑΤΟ γιατί ο Τραμπ έχει την Προεδρία αλλά όχι ακόμα την εξουσία στις ΗΠΑ. Θα την αποκτήσει μόνο αν καταφέρει να ολοκληρώσει ένα δύσκολο πολιτικό πραξικόπημα στο εσωτερικό της χώρας πράγμα που επιχειρεί με τα δύο πιο βασικά φασιστικά και ρωσόδουλα στελέχη του, την αρχηγό της CIA και τον υπουργό Δικαιοσύνης. (Και με την ευκαιρία ας μην έχει κανείς καμμιά αυταπάτη ότι ο Τραμπ είναι κατά της Κίνας. Ενάντια στην Κίνα είναι μόνο από οικονομική άποψη για να κερδίσει τους Αμερικάνους απομονωτιστές αλλά καθόλου από πολιτικοστρατιωτική άποψη όπως το αποδεικνύει η αδιαφορία του για την καταβρόχθιση της Ταιβάν από αυτήν).
Η πιο μεγάλη ωστόσο προδοσία της εξέγερσης του Πολυτεχνείου από αυτούς που εμφανίζονται σαν θεματοφύλακες της δεν είναι ότι έχουν παραταχθεί αναφανδόν στην πράξη στο πλευρό του νεοχιτλερικού Αξονα ενάντια στην Ουκρανία καθώς καλούν τους λαούς να τη στραγγαλίσουν εξοπλιστικά. Γιατί ακόμα δεν έχουν εκδηλωθεί ανοιχτά υπέρ της Ρωσίας κι αυτό επειδή η καθοδήγηση τους, το ψευτοΚΚΕ δεν θέλει ακόμα να εκδηλώσει τόσο ωμά το φιλορωσισμό του γι’ αυτό προσπαθεί εναγώνια να διεισδύσει στον ακόμα σε σημαντικό βαθμό νατοϊκό στρατό. Όμως εκεί που η προδοσία τους τους έχει οδηγήσει σε ταύτιση με τους νεοχιτλερικούς είναι ότι έχουν γίνει αντισημίτες γενοκτονικού τύπου. Έχουν φτάσει στο σημείο να ονομάζουν τους ναζί της Χαμάς παλαιστινιακή αντίσταση ενώ το Ισραήλ είναι το μόνο κράτος του κόσμου που αποκαλούν σιωνιστικό κράτος δολοφόνο καλώντας ουσιαστικά τους λαούς να το εξαφανίσουν την ώρα που συνεχίζουν υποκριτικά να μιλάνε για δυο κράτη. Σημειώνουμε εδώ ότι το ψευτοΚΚΕ έχει εγκαταλείψει τα τελευταία χρόνια τον όρο “σιωνιστικό” για να μην εκτίθεται σαν ανοιχτά αντισημιτικό ειδικά στους κύκλους μιας ευρωπαϊκής αριστεράς, αλλά κρατάει την καρδιά της αντισημιτικής ιδεολογίας που είναι σήμερα ο ισχυρισμός για “κράτος - δολοφόνο”, την ώρα που δεν χαρακτηρίζει κανένα άλλο κράτος στον πλανήτη έτσι, όποια εγκλήματα και αν έχει κάνει, και δεν χρησιμοποιεί αυτό το χαρακτηρισμό ούτε καν για τη χιτλερική Γερμανία.
Πρέπει εδώ μάλιστα να τονίσουμε κάτι φρικτό που ισχύει για τον παγκόσμιο σοσιαλφασισμό. Ενώ ο παλαιοχιτλερικός αντισημιτισμός έριχνε την εξοντωτική γραμμή του κατά των Εβραίων αρκετά καλυμμένα και τους αποτελείωνε κρυφά μέσα στους θαλάμους αερίων, ο νεοχιτλερισμός οικοδομεί ένα αβυσσαλέο και ανοιχτό εξοντωτικό μίσος στις μάζες καθώς έχει στήσει εναντίον τους σύνθετες προβοκάτσιες που το αποκορύφωμα τους αυτή της 7 του Οκτώβρη και η συνέχειά της στη Γάζα είχε σα στόχο να εκθέσει το Ισραήλ όσο πιο ζωντανά γίνεται σαν μαζικό σφαγέα μικρών παιδιών και φρικτό γενοκτόνο. Δηλαδή επιχειρούν να κατεδαφίσουν ηθικά και πολιτικά το κράτος καταφύγιο που τους αναγνώρισε η καταχτημένη μέσα από ωκεανούς αίματος μεγάλη αντιχιτλερική νίκη.
Αυτό το βαθύ μίσος άρχισε να το κορυφώνει και να το εγκαθιστά στο κέντρο της παγκόσμιας πολιτικής ο ρώσικος σοσιαλιμπεριαλισμός κυρίως μετά το 1990 όταν άρχισε να δουλεύει όχι μόνο με το αριστερό αντισημιτικό του χέρι όπως έκανε επί ΕΣΣΔ, αλλά με δυο χέρια, το ένα το «αριστερό» και το άλλο το δεξιό για να προβοκάρει και από τις δυο πλευρές και να οδηγήσει σε απόλυτη ρήξη τις ισραηλο-παλαιστινιακές σχέσεις.
‘Όταν μιλάμε για το «αριστερό» αναφερόμαστε στο πιο στρατηγικό παγκόσμιο αντισημιτικό «Νότιο», «αντικαπιταλιστικό» και «αντιιμπεριαλιστικό» χέρι του. Με αυτό το χέρι και με βασικό τοπικό εργαλείο του τη Χαμάς δολοφόνησε επί μια δεκαετία εκατοντάδες άμαχους Εβραίους και έτσι υπήρξε ο κύριος υπεύθυνος για το θάψιμο της συμφωνίας του Οσλο δηλαδή της πιο κρίσιμης συμφωνίας συνύπαρξης των δύο εθνών και κρατών.
Πιο τακτικά αλλά εντελώς αποτελεσματικά και ενισχυτικά η ρώσικη διπλωματική και αστυνομική μηχανή δούλεψε με το παγκόσμιο «Βόρειο» εθνορατσιστικό και ιμπεριαλιστικό χέρι της με τοπικό εργαλείο του στο Ισραήλ τον αναθεωρητικό σιωνισμό και τη φασιστική κλίκα Νετανιάχου. Αυτή η κλίκα φρόντισε να επεκταθεί εδαφικά σε βάρος του παλαιστινιακού κράτους και τελικά να αρνηθεί την ύπαρξή του ώστε να δώσει στη Χαμάς το πρόσχημα για να απαιτεί την κατάργηση του «κράτους δολοφόνου». Όμως οι φασίστες του Ισραήλ δεν θα μπορούσαν ποτέ να κινηθούν τόσο επεκτατικά όσο μετά το 2016, αν δεν είχαν στο πλευρό τους αυτή τη φορά ένα παγκόσμιο ρεύμα που είχε οργανώσει το Κρεμλίνο, αυτό των ρωσόφιλων φασιστών, ως πρόσφατα αντισημιτών, που τελευταία ντύθηκαν υπερασπιστές του Ισραήλ με αρχηγό τον Τραμπ και ακολούθους του τους αντίστοιχους ευρωπαίους διώκτες των μουσουλμάνων μεταναστών, τους επίσης ρωσόδουλους Ορμπάν, Λεπέν,Βίλντερς κλπ . Η βασική δουλειά αυτών των προβοκατόρων είναι να ενθαρρύνουν τους ισραηλινούς φασίστες επεκτατιστές ώστε να κάνουν μισητό και το Ισραήλ και την υπερασπίστρια του δημοκρατική Ευρώπη στον αραβο-μουσουλμανικό κόσμο ώστε ο τελευταίος να πολεμήσει στο πλευρό του Πούτιν εναντίον της, να τη διασπάσει ταξικά σπρώχνοντας μαζί μετανάστες και ντόπιους εργάτες στον αντισημιτισμό και μάλιστα σε πρώτη φάση να την απομονώσει ενεργειακά. Έτσι υπομονετικά και σε βάθος χρόνου προετοίμασε η Ρωσία του Πούτιν με τα δυο της χέρια την ιστορική προβοκάτσια της 7 του Οκτώβρη για να τοποθετηθεί τελικά η ίδια σήμερα στη θέση του δήθεν ενδιάμεσου σαν ειρηνοποιός αφήνοντας τα καθήκοντα της ηγεσίας του αντισημιτικού Νότου και προστάτη της ενότητας με τη Χαμάς στη σύμμαχο της Κίνα και τα καθήκοντα του ηγέτη του Βόρειου μετώπου και προστάτη της κλίκας Νετανιάχου, στο φασίστα Τραμπ.
Με το πογκρόμ-προβοκάτσια της 7 του Οκτώβρη η Ρωσία έδειξε ζωντανά σε όλους τους κατοίκους του Ισραήλ και σε όλους τους Εβραίους του κόσμου ότι τους περιμένει ένα νέο Ολοκαύτωμα, μια εφιαλτική εικόνα, ποιοτικά αφάνταστα πολύ πιο σκληρή από τους θαλάμους αερίων του Άουσβιτς. Μόνο οι Εβραίοι στο Ισραήλ και σε όλο τον κόσμο μπορούσαν τόσο ενστικτώδικα να καταλάβουν ότι η 7 του Οκτώβρη όχι μόνο δεν είχε καμία σχέση με τα εθνικά δίκαια των Παλαιστίνιων που η Χαμάς είχε ποδοπατήσει, αλλά ότι δεν επρόκειτο για την εξόντωση, το βιασμό και την απαγωγή1400 πολιτών, ότι ήταν ειδοποίηση ότι ετοιμάζεται ένα νέο παγκόσμιο Εβραϊκό ολοκαύτωμα. Και γι αυτό δεν ειδοποιούσε μόνο η 7 του Οκτώβρη αλλά οι διαδηλώσεις συμπαράστασης στους κανίβαλους όλων των αντισημιτών όλης της γης ακόμα και πριν αρχίσει η ισραηλινή αντεπίθεση στο Ισραήλ.
Το αποτέλεσμα αυτής της προβοκάτσιας ήταν ότι ο ισραηλινός λαός, που όχι τυχαία την ώρα εκείνη βρέθηκε κάτω από την ηγεσία της φιλορώσικης κλίκας Νετανιάχου, στη συντριπτική του πλειοψηφία, ακόμα και σε ότι αφορά τα πιο δημοκρατικά φιλοπαλαιστινιακά του κόμματα, θεώρησε ότι απέναντι του είχε έναν τοπικό γενοκτόνο που είχε τον όγκο της Χαμάς, της Χεζμπολάχ και το πολύ τον όγκο του Ιράν και όχι τον όγκο του παγκόσμιου ρωσοκινεζικού Αξονα. Και νόμιζε ότι αν εξόντωνε τη Χαμάς και μετά τους άλλους δυο θα τελείωνε ο εφιάλτης του, ενώ έτσι ακριβώς ο Άξονας ετοίμαζε αυτόν τον εφιάλτη, δηλαδή έτσι πραγματοποιούσε τον Εβραίο σφαγέα μέσα στο αίμα των μωρών που επί μια δεκαετία ο Πούτιν περίμενε να φωτογραφήσει. Έτσι σύσσωμο το Ισραήλ και όχι μόνο η φασιστική κλίκα αλλά και η δημοκρατία που διαδήλωνε εναντίον του συμφώνησε και προσπάθησε να εξοντώσει καταρχήν τη Χαμάς. Και εκεί έκανε και συνεχίζει να κάνει το ιστορικό λάθος να απαντήσει με τον ίδιο τρόπο που θα απαντούσε κάθε αστικός εθνικιστικός στρατός σε γενοκτόνους επιθετιστές που για πρώτη φορά στην ιστορία κρύβονταν με βαριά όπλα μέσα σε σπίτια, νοσοκομεία, σχολεία και κυρίως σε απέραντες σήραγγες που κατέληγαν μέσα σε αυτά και στις οποίες είχαν αποθηκεύσει επιθετικούς πυραύλους. Δηλαδή βρέθηκε απέναντι σε έναν στρατό που φέρθηκε αντίθετα από ότι θα έκανε κάθε εθνικός στρατός όταν αμύνεται. Κάθε τέτοιος στρατός προστατεύει τον άμαχο πληθυσμό του και τον απομακρύνει πάσει θυσία, ιδιαίτερα τα παιδιά όταν δέχεται βομβαρδισμούς. Έτσι η ΕΣΣΔ έδιωξε όλο τον άμαχο πληθυσμό της από το Στάλινγκραντ και τα γυναικόπαιδα από το Λένινγκραντ όταν δέχτηκαν τη χιτλερική επίθεση, η Αγγλία έδιωξε όλα τα παιδιά της από το Λονδίνο για να μην υποστούν τους βομβαρδισμούς του από το Χίτλερ. ο ΔΣΕ έστειλε στις λαϊκές Δημοκρατίες τα παιδιά των φιλικών του χωριών που βομβάρδιζαν οι μοναρχοφασίστες. Τώρα πάλι η Ουκρανία έχει καταφύγια για τους αμάχους. Μόνο η Χαμάς δεν έχει καταφύγια για τους κατοίκους ενώ έχει ατελείωτα για τον εαυτό της. Μόνο αυτή έκανε ακριβώς το αντίθετο και αποθάρρυνε πάντα τους αμάχους να φεύγουν. Ετσι κάνει τώρα στη Βόρεια Γάζα και δεν την αθωώνει το ότι οι ισραηλινοί φασίστες θα θελήσουν αν μπορέσουν, να χρησιμοποιήσουν για εποικισμό αυτήν την αποχώρηση. Το ίδιο κάνει η Χαμάς όταν ακολουθεί στους καταυλισμούς τους άμαχους για να προστατεύεται όπως πάντα έκανε για να τους κρατήσει μέσα στη Γάζα ώστε να εξασφαλίσει για την ίδια και τα αφεντικά της το μεγαλύτερο δυνατό αριθμό νεκρών αμάχων. Γιατί αυτοί οι νεκροί είναι το ανεκτίμητο πολιτικό της κεφάλαιο όχι απλά της Χαμάς αλλά του νεοχιτλερικού Αξονα. Από το 2007 που πήρε τη Γάζα δουλεύει η Ρωσία για να προκαλέσει το βομβαρδισμό της.
Ένας πόλεμος του Ισραήλ ενάντια στη Χαμάς που δεν θα ήταν μόνο δίκαιος αλλά και πολιτικά νικηφόρος θα ήταν αυτός που θα απομόνωνε τη δεύτερη πολιτικά εκτός από το ότι θα την αδυνάτιζε στρατιωτικά. Αυτό θα μπορούσε να γίνει μόνο με έναν άλλο τρόπο διεξαγωγής αυτού του πολέμου. Από τη μια θα έπρεπε να είναι πολλαπλάσια αιματηρός για το στρατό του Ισραήλ που όμως είναι σήμερα ένας αστικός εθνικός στρατός μιας μικρής περικυκλωμένης χώρας, και αυτό το τίμημα ο ισραηλινός λαός θα δεχόταν να το πληρώσει μόνο αν καταλάβαινε το σχέδιο που είχε εξυφανθεί εναντίον του. Από την άλλη το Ισραήλ έπρεπε να κάνει το πιο κατάλληλο σχέδιο προστασίας που μπορούσε για τα γυναικόπαιδα, αυτό που δεν έκανε η Χαμάς: Να τα μεταφέρει στην ύπαιθρο του Ισραήλ. Και για τις δυο αυτές λύσεις χρειαζόταν μια άλλη συνείδηση και μια άλλη ταξική φύση για το Ισραήλ. Aλλά η ιστορία παραδίδει στους ανθρώπους τα διλήμματα έτσι όπως τους παραδίνει και τις καταστάσεις. Οι αντιφασίστες έχουν αυτό το συγκεκριμένο Ισραήλ μπροστά τους, τη συγκεκριμένη Χαμάς, και πρέπει να αποφασίσουν ποια είναι η δίκαιη πλευρά με όλες τις αδυναμίες ή και τις αθλιότητες της.
Το βασικό είναι να σταθεί κανείς δίπλα στο Ισραήλ ενάντια σε αυτούς που ετοιμάζουν το νέο Ολοκαύτωμα και τη συντριβή του κράτους του Ισραήλ στο όνομα εκδίκησης για τη Γάζα που είναι η κεντρική και παγκόσμια σημαία του παγκόσμιου αντισημιτικού πολέμου που έρχεται. Αλλά η κατηγορία του κράτους δολοφόνου δεν απευθύνεται μόνο στο Ισραήλ, ούτε καν κυρίως σ αυτό. Απευθύνεται σε όλες τις δημοκρατίες του κόσμου και όλους τους δημοκράτες που αρνούνται να ξαναεγκατελείψουν αυτό το κράτος στους δημίους του. Στην υποδούλωση όλων δημοκρατιών αποβλέπει ο νεοχιτλερικός Αξονας. Αυτό είναι το ταξικό μυστικό του γενοκτονικού χιτλερικού τύπου αντισημιτισμού που εμφανίζεται εδώ και 80 χρόνια σαν αντισιωνισμός : Πρόκειται για την παγκόσμια αποικιακή κυριαρχία του πιο επιθετικού και πιο κανιβαλικού ιμπεριαλισμού. Όταν θα έρθει η ώρα που ο νεοχιτλερικός Άξονας Ρωσίας Κίνας θα κάνει την κεντρική του έφοδο για να εξαφανίσει από το χάρτη το Ισραήλ και να υποδουλώσει την Ευρώπη και το Δυτικό Ειρηνικό όλοι οι Βόρειοι ρατσιστές και ιμπεριαλιστές που σήμερα παριστάνουν τον Εβραίο και τον προστάτη του Ισραήλ θα μετατραπούν σε «αντισιωνιστές». Δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα με αυτήν τη μετατροπή μιας και από μέσα ποτέ δεν είχαν αλλάξει. Ήδη έχουν βρει τις δικαιολογίες. Θα πουν ότι δεν έχουν πρόβλημα με τους γνήσιους παραδοσιακούς και εθνικιστές Εβραίους του Ισραήλ αλλά με τους παγκοσμιοποιητές φιλελεύθερους Εβραίους.
Αλλά αυτό δεν θα είναι το πρόβλημα τότε. Όπως δεν θα είναι το κύριο πρόβλημα για τη χώρα μας ότι θα της επιτεθούν οι ρωσοκινέζοι. Αν το Πολυτεχνείο και τα Πανεπιστήμια της θα συνεχίσουν να βρίσκονται στα χέρια των αντισημιτών, τάχα «αντισιωνιστών» και αφοσιωμένων πρακτόρων και φίλων του Αξονα το μεγάλο πρόβλημα θα είναι ότι αυτοί θα γίνουν οι νέοι Κουίσλιγκς και η χώρα μας θα γίνει μια κυρίως ρωσική αποικία αν ο λαός δεν τους αντισταθεί με δύναμη και ηρωισμό. Μάλιστα αν δεν τους αντισταθεί ο μεγαλύτερος κίνδυνος που διατρέχει είναι να τον χρησιμοποιήσουν – αν η Τουρκία κρατήσει ουδέτερη ή φιλορώσικη στάση- για να πολεμήσει δίπλα τους και για λογαριασμό τους ενάντια στην Ευρώπη με προσχήματα του τύπου ότι θα πάρει τα μάρμαρα του Παρθενώνα από την Αγγλία ή τις αποζημιώσεις από τη Γερμανία. Μια τέτοια εθνική κατάπτωση, που βέβαια θα καταλήξει και σε καταστροφή καθώς κανένας Χίτλερ δεν θα μπορέσει ποτέ σήμερα να υποδουλώσει λαούς που ζήσανε για πολλά χρόνια με δημοκρατία, δεν θα πρέπει κανείς να την αντιμετωπίσει σαν κάποιο παρατραβηγμένο ενδεχόμενο. Γιατί ήδη η χώρα μας ζει ένα μέρος καταστροφής που έχει επέλθει αδιόρατα μετά τη μεταπολίτευση όσο το ψευτοΚΚΕ, το νέο κόμμα της Ρωσίας, εξελισσόταν σε πολιτικό αφεντικό των Πανεπιστημίων επικεφαλής των μικροαστών υποψήφιων γραφειοκρατών τραμπούκων της «επαναστατικής αριστεράς» και του ψευτοαναρχισμού χωρίς το ίδιο να εκτίθεται σαν βίαιο. Κι αυτό όχι για το βαθύ σαμποτάζ που έχουν κάνει όλοι αυτοί στην εκπαίδευση αλλά γιατί αυτοί οι αντισημίτες βρίσκονται επικεφαλής σαν ψευτοΚΚΕ αλλά και σαν διάσπαση του δηλαδή σαν Σύριζα, στην πολιτική και ιδεολογική καρδιά της καταστροφής της βιομηχανίας, της σύγχρονης γεωργίας και της εφαρμοσμένης τεχνολογίας της χώρας.
Αυτά τα δύο ρωσόφιλα κόμματα σαμποτάραν με πολλές μεθόδους, νομοθετικές, δικαστικές, περιβαλλοντικές, κινηματικές τόσες πολλές σύγχρονες παραγωγικές επενδύσεις και χωροταξικά, και πάντα σε συνεργασία με κυβερνητικές ρωσόφιλες φράξιες των φιλοδυτικών στη στελεχική βάση τους κομμάτων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ώστε σήμερα η Ελλάδα να είναι η προτελευταία πιο φτωχή χώρα της Ευρώπης την ώρα που μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν από τις πιο πλούσιες. Ετσι σαμπόταραν μία σειρά βιομηχανίες, όπως η Pirelli, Goodyear, τα Λιπάσματα Δραπετσώνας, το χρυσό στη Χαλκιδική, την Ελληνική Χαλυβουργία Ασπροπύργου. Σήμερα οι σοσιαλφασίστες με επικεφαλής το ψευτοΚΚΕ για να τσακίσουν τη βιομηχανία χτυπάνε την καρδιά της, την ενέργεια, δηλαδή χτυπάνε για χρόνια και επίμονα τις εξορύξεις υδρογονανθράκων και τα τελευταία χρόνια με λύσσα τις πιο αποδοτικές ΑΠΕ, τις ανεμογεννήτριες. Ετσι τις κυνηγάνε από βουνό σε βουνό, την ίδια ώρα προστατεύουν πολιτικά τους εμπρηστές που καίνε και καταστρέφουν όσα βουνά μπορούν για να διασφαλίσουν ότι δεν θα μπει ούτε μία στα καμμένα βουνά (ενώ στα μη καμμένα βουνά επιτρέπεται να μπαίνουν).
Όλο αυτό το σαμποτάζ πολιτικά και ιδεολογικά διεξάγεται στην ίδια καταστροφική αντισημιτική λογική και συχνά στην ίδια αντισημιτική γλώσσα που προσωποποιεί ή δίνει φυλετική όψη στο κεφάλαιο και μπορούν να την καταλάβουν οι μικροαστικές και γενικά οι πολιτικά καθυστερημένες μάζες και έτσι να κινηθούν ενάντια σε έναν εχθρό που να μπορούν να μισήσουν. Και πολλοί λίγοι θα μπορούσαν να μισήσουν γενικά το κεφάλαιο που οι μαρξιστές ορίζουν σαν μια σχέση παραγωγής. Οι προλετάριοι αντικαπιταλιστές δεν σκοτώνουν καπιταλιστές που δεν τους απειλούν, ούτε κλέβουν μηχανές, ούτε τις καταστρέφουν. Μόνο οι μικροαστοί έχουν αυτοί τη διάθεση επειδή μισούν το μεγάλο κεφάλαιο σαν τέτοιο. Οι επαναστάτες πάνω απ όλα παλεύουν για να ελέγξουν τις μηχανές και τις παραγωγικές σχέσεις, ενώ ο αντισημιτισμός όχι μόνο σκοτώνει ανθρώπους και λαούς ολόκληρους, είναι κατάλληλος για να σκοτώνει και τα μέσα παραγωγής. Γιατί τι είναι ο αντισημιτισμός χιτλερικού τύπου; Είναι η ιδιοποίηση, η ληστεία ή αν αυτό δεν είναι δυνατό, η καταστροφή εκείνου του είδους του μεγάλου κεφάλαιου το οποίο το χιτλερικό μονοπωλιακό κεφάλαιο δεν μπορεί να ανταγωνιστεί με οικονομικά μέσα αλλά μπορεί μόνο να το ιδιοποιηθεί με πόλεμο ή αν δεν μπορεί να το ιδιοποιηθεί, μπορεί να το καταστρέψει και σαν κεφάλαιο και σαν φορέα του. Αλλά αυτή την ιδιοποίηση δεν μπορεί να την εμφανίσει στις μάζες (που θα κάνουν για λογαριασμό του αυτόν τον πόλεμο) σαν ληστεία, και για αυτό εμφανίζει σαν ληστευμένο ήδη από τον καπιταλιστή το κεφάλαιο που το χιτλερικού τύπου μονοπώλιο θέλει να ιδιοποιηθεί. Τότε αυτό το κεφάλαιο που είναι να απαλλοτριωθεί καταγγέλλεται σαν το κατ εξοχήν ληστρικό, κακόβουλο, υπερεκμεταλλευτικό και δολοφονικό κεφάλαιο που είναι το «σιωνιστικό» κεφάλαιο. Το « σιωνιστικό» κεφάλαιο είναι το μονοπωλιακό εβραϊκό κεφάλαιο που βρίσκεται στον πυρήνα του πιο διεθνοποιημένου και γι αυτό του λιγότερο εθνικού κεφάλαιου που είναι ως τώρα κυρίως το αμερικάνικο ενώ κατά τους αντισιωνιστές είναι ο “σιωνιστικός” κεφαλαιικός πυρήνας που κυριαρχεί και στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό όσο και στο ίδιο το Ισραήλ, δηλαδή στο «κράτος δολοφόνο». Αυτό για τους περισσότερους αντισημίτες είναι και το κυρίαρχο κράτος ή αλλιώς το πραγματικό κέντρο του ιμπεριαλισμού, το κέντρο όλων των ιμπεριαλισμών. Η θεωρητική σχέση ανάμεσα στο «κράτος δολοφόνο», στις ΗΠΑ, στο “σιωνιστικό” κεφάλαιο, στο Εβραϊκό κράτος και στον δυτικό ιμπεριαλισμό γενικά μπορεί να πάρει χίλιες μορφές και ποτέ οι σοσιαλφασίστες δεν έχουν μια και μόνη ανάλυση για όλα αυτά.
Για να μιλήσουμε πάντως πιο συγκεκριμένα η Ρωσία δεν μπορεί να ανταγωνιστεί ούτε το ευρωπαϊκό τραπεζικό και το παραγωγικό κεφάλαιο. Μπορεί να τα καταλάβει εξ εφόδου. Σε κάθε περίπτωση εκείνο που δεν θέλει καθόλου είναι τα ευρωπαϊκά κεφάλαια και οι ίδιες οι ευρωπαϊκές χώρες να ισχυροποιούνται και να ενώνονται. Χώρες μικρές και αδύνατες σαν την Ελλάδα που μπορούν πιο εύκολα να γίνουν του χεριού της επιδιώκει με δεκαπλάσιες δυνάμεις να τις εμποδίζει να αναπτύσσουν τις παραγωγικές τους δυνάμεις έτσι ώστε να απομακρύνονται από την Ευρώπη. Αυτή είναι η εξήγηση για το παραγωγικό και γενικά το επενδυτικό σαμποτάζ που κάνουν οι ρωσόδουλοι αντισημίτες όλης της ψευτοαριστεράς από δεκαετίες σε κάθε συγκεντρωμένη βιομηχανική, αγροτική μεγάλης κλίμακας, τεχνολογικά ανεπτυγμένη επένδυση στη χώρα μας και σε κάθε στοιχειωδή εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που έχει σχέση με το πείραμα, τις θετικές επιστήμες, το χτύπημα της παπαγαλίας και την αξιολόγηση. Μπορεί κανείς να το δει πιο καθαρά στο ψευτοΚΚΕ που χτυπάει τις παραγωγικές δυνάμεις που θέλει να καταστρέψει, όχι ως αξία χρήσης αλλά ως «ιδιοκτησία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων» όπως λεει ενώ δεν θα το πείραζε αν ηταν στα χέρια του μικρού κεφάλαιου. Γι αυτό άλλωστε κυνηγάει τις φωτοβολταϊκά πολύ λιγότερο από τις ανεμμογεννήτριες. Έτσι η ψευτοαριστερά έχει πετύχει η Ελλάδα να καταβαραθρωθεί παραγωγικά και η εργατική της τάξη να πεινάει όχι τόσο από την άνιση διανομή του παραγόμενου πλούτου όσο από την αυξανόμενη πτώση της παραγωγικότητας της εργασίας. Δεν είναι τυχαίο που η πρώτη τους έφοδος μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν για να ασκήσουν βία, να διαφθείρουν και τελικά να σκοτώσουν το νεαρό δημοκρατικό και επαναστατικό φοιτητικό κίνημα.
Πρέπει να πάρουμε τα μαθήματα μας από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και να οργανώσουμε την αντίστασή μας ενάντια στη νέα δικτατορία που ετοιμάζεται, μία δικτατορία κοινοβουλευτικού τύπου που θα περάσει πάνω απ όλα μέσα από τον έλεγχο της δικαιοσύνης και μετά των ΜΜΕ, και που δεν θα διστάσει να εξαθλιώσει κι άλλο το λαό και να τον σύρει σε πολεμικές περιπέτειες στο πλευρό των νέων Χίτλερ.
Γι αυτό η πάλη για τη δημοκρατία και το ψωμί του λαού περνάει σήμερα μέσα από την αντίσταση στο νεοχιτλερικό άξονα του πολέμου, και από τη συγκρότηση ενός νέου αντιφασιστικού δημοκρατικού λαϊκού μετώπου.
Αθήνα, 17/11/2024