Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

  Όταν σήμερα μια πολιτική προσωπικότητα εξυμνείται από όλους τους ισχυρούς της γης, δηλαδή από όλους τους ιμπεριαλιστές, που σημαίνει ακόμα και από τους πιο φασίστες, αυτό σημαίνει οπωσδηποτε ότι κάτι πολύ βρώμικο συμβαίνει με αυτήν. Ο Μαντέλα είναι η πιο τυπική και ακραία εκδήλωση αυτού του κανόνα.

Δεν μπορούμε να ξέρουμε πόσο μέρος από το σιδερόφρακτο κορμί του θα ξεδιπλώσει αυτή τη φορά στο έδαφος της Ουκρανίας το φίδι του Κρεμλίνου. Πιθανά να είναι τόσο λίγο όσο χρειάζεται για να διασπάσει τα υποψήφια θύματα του, τους λαούς και τις χώρες της Ευρώπης και τόσο πολύ ώστε να τα τρομοκρατήσει σε συνδυασμό με την ενεργειακή ομηρία στην οποία τα έχει υποβάλλει.

Αυτή τη φορά όμως πολύ πιο ανησυχητικά από τις πράξεις είναι τα λόγια. Ήταν σε ένα χιτλερικού τύπου διάγγελμα του που ο Πούτιν προανήγγειλε πόλεμο εξόντωσης ενάντια στο Ουκρανικό έθνος των 45 εκατομμυρίων ανθρώπων πριν προσαρτήσει για δεύτερη φορά μέσα σε οκτώ χρόνια ένα κομμάτι του, χωρίς να έχει δεχτεί προηγούμενα την παραμικρή απειλή από αυτό.

Σε τρία άρθρα μας στην Νέα Ανατολή, που είχαμε γράψει το πρώτο το 2015 (http://www.oakke.gr/global/item/578), το δεύτερο το 2016 (http://www.oakke.gr/global/2013-02-16-19-25-28/item/693) και το τρίτο το 2017 (http://www.oakke.gr/global/2013-02-16-19-25-28/item/835), είχαμε δείξει πως η πολιτική και ιδεολογική γραμμή του αρχηγού του αγγλικού εργατικού κόμματος, του τροτσκιστή Κόρμπιν ταυτιζόταν απόλυτα με τα συμφέροντα της Ρωσίας.

Αυτό το κείμενο το γράφουμε με την ευκαιρία του θανάτου του Γκορμπατσόφ. Αυτόν τον θρηνούν οι αδιόρθωτοι δυτικοί αστοί ανίκανοι να καταλάβουν τον αναγκαίο ρόλο του στην άνοδο του Γέλτσιν και μέσα από αυτή του Πούτιν. Λέμε ότι είναι αδιόρθωτοι γιατί δεν προβληματίζονται ούτε για το γεγονός ότι ο ίδιος έζησε τα τελευταία του χρόνια και πέθανε υπερασπιζόμενος τον Πούτιν στο αποκορύφωμα της κτηνωδίας του. Η εξήγηση αυτής της προσήλωσης βρίσκεται στο πιο σημαντικό κείμενο διεθνούς ανάλυσης της ΟΑΚΚΕ που έκρινε την παραπέρα ανάπτυξη της γραμμής της. Πρόκειται για το κεντρικό άρθρο της Νέας Ανατολής αρ. φ. 146 του Αυγούστου του 1991 που είχε τον τίτλο «ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΓΕΛΤΣΙΝ – ΓΚΟΡΜΠΑΤΣΟΦ ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ» (*). Στο άρθρο αυτό σχολιάζεται η ταραχώδης περίοδος στην οποία συντελείται το πέρασμα από την υπό διάλυση ΕΣΣΔ του Γκορμπατσόφ στη δήθεν δημοκρατική Ρωσία του Γέλτσιν και γίνεται η εκτίμηση ότι αυτή η νέα Ρωσία αποτελεί την αρχή μιας ακόμα πιο επιθετικής εποχής για το ρώσικο σοσιαλιμπεριαλισμό - νεοχιτλερισμό.

 

 Συμπληρώνονται αυτό τον Αύγουστο σαράντα χρόνια από τη δολοφονία του ηρωϊκού ηγέτη του ΚΚΕ, Ν. Ζαχαριάδη. Με την ευκαιρία αυτή αναδημοσιεύουμε ένα μέρος του άρθρου που είχε δημοσιευτεί στη Νέα Ανατολή, στο φ. 458 του Ιούλη 2010 που φωτίζει τα στοιχεία που αποδεικνύουν τη δολοφονία του από το ρώσικο σοσιαλιμπεριαλισμό.

Πριν από 51 χρόνια δολοφονήθηκε ο Ν. Ζαχαριάδης. Αναδημοσιεύουμε εδώ το άρθρο που είχαμε δημοσιεύσει πέρσι με τη συμπλήρωση των πενήντα χρόνων από τη δολοφονία του γίγαντα ηγέτη του αληθινού ΚΚΕ

Η ΔΙΠΛΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

Η φυσική του εξόντωση και η ηθικο-πολιτική του κατασυκοφάντηση από το ρωσικό νεοχιτλερισμό με τη βοήθεια του ψευτοΚΚΕ είναι ένα έγκλημα παγκόσμιου βάρους, και δε θα μείνει αναπάντητο από το ελληνικό και το παγκόσμιο προλεταριάτο

(Συνέχεια από το α΄ μέρος: https://www.oakke.gr/global/2013-02-16-19-26-19/item/1142-)

Αυτή την πελώρια ανατροπή των συσχετισμών δύναμης σε ολόκληρο τον πλανήτη υπέρ του φαιο-”κόκκινου” νεοχιτλερισμού, που το γενικό του επιτελείο συνεδριάζει στο Κρεμλίνο, οι σοσιαλφασίστες που παριστάνουν την αριστερά (ΣΥΡΙΖΑ, ψευτοΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, “μ-λ” αποστάτες του μαοϊσμού και παραδοσιακοί τροτσκιστές) την κρύβουν καταγγέλλοντας δυνατά τις αμερικανοδυτικές επεμβάσεις, σαν δήθεν έκφραση της επελαύνουσας αμερικάνικης μονοκρατορίας, όχι όμως για να τις εμποδίσουν, αλλά για να βοηθήσουν τον Χίτλερ-Πούτιν να δρέψει τους καρπούς αυτών των επεμβάσεων και εισβολών.

Με την άνοδο του φασίστα Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ η δημοκρατική ανθρωπότητα βρέθηκε μπροστά σε μια μεγάλη αποκάλυψη που είναι ταυτόχρονα και ένα μεγάλο σοκ. Η Ρωσία, που υποτίθεται είχε καταρρεύσει και διαλυθεί σαν υπερδύναμη το 1991, είναι τώρα αρκετά ισχυρή ώστε να εγκαταστήσει έναν άνθρωπό της στο ισχυρότερο πολιτικό πόστο της ισχυρότερης οικονομικά και στρατιωτικά δύναμης στον πλανήτη. Μάλιστα αυτό της το κατόρθωμα δεν προσπαθεί ιδιαίτερα να το κρύψει, αφού μπορεί επίσημα να το αρνείται, όμως όταν μιλάει στους φίλους της δεν μπορεί να μην κοκορεύεται για την ταπεινωτική εξέλιξη που επέβαλε στην αμερικάνικη υπερδύναμη.

 

Ο Γιέλτσιν δήλωσε στις πρώτες ώρες μετά το πραξικόπημα: «Πιστεύω ότι η Ρωσία πρέπει να αντιπροσωπεύεται περισσότερο στην κυβέρνηση της ΕΣΣΔ, γιατί η Ρωσία υπερασπίστηκε τη δημοκρατία σ’ αυτή τη δύσκολη στιγμή».

Αν θα μπορούσε να βρεθεί μια φράση που να συνοψίζει το νόημα όλου αυτού του θυελλώδους τριήμερου αυτή θα ήταν η καταλληλότερη.

Όλα όσα έγιναν αυτές τις μέρες κι όλα όσα έχουν ξεκινήσει να γίνονται αναδείχνουν μια καινούργια ποιότητα: την άνοδο της Ρωσίας σαν ανοιχτής ηγεμονικής δύναμης στις εξελίξεις της ΕΣΣΔ.

Με την ευκαιρία της δημοσίευσης του φιλοσοφικού δοκιμίου του Μάο Τσε Τουνγκ  «Για την Πράξη»

Δη­μο­σιεύ­σα­με σε δύ­ο συ­νέ­χειες στα φύλ­λα 483 και 484 της Νέ­ας Α­νατο­λής το σπου­δαί­ο φι­λο­σο­φι­κό δο­κί­μιο «Για την πρά­ξη» που έ­γρα­ψε ο Μά­ο Τσε Τουν­γκ το 1937 στη διάρ­κεια του α­ντι­για­πω­νέ­ζι­κου ε­θνι­κο­α­πε­λευ­θε­ρω­τικού πο­λέ­μου. Στο κά­θε κομ­μά­τι εί­χα­με γρά­ψει και α­πό έ­να μι­κρό πρό­λο­γο. Τώ­ρα το δη­μο­σιεύ­ου­με ό­λο μα­ζί στην ι­στο­σε­λί­δα της Ο­ΑΚ­ΚΕ. 

Αρ­χι­κά εί­χα­με την πρό­θε­ση να ε­νο­ποιή­σου­με κά­πως τους δύ­ο προ­λό­γους, με έ­ναν τρί­το ε­πί­σης ο­λι­γό­λο­γο. Αρ­χί­ζοντας όμως να γρά­φου­με αυ­τόν τον τε­λευ­ταί­ο, αι­σθαν­θή­κα­με την α­νά­γκη να δια­τυ­πώ­σου­με κά­ποιες σκέ­ψεις για το γε­νι­κό­τε­ρο πλαί­σιο μέ­σα στο ο­ποί­ο κα­τά τη γνώ­μη μας ε­ξε­λίσ­σε­ται η ση­με­ρι­νή πά­λη για την α­νά­πτυ­ξη της μαρ­ξιστι­κής γνώ­σης και τε­λι­κά της πρά­ξης. Δεν εί­ναι τυχαί­ο  ό­τι α­πό ό­λα τα θεω­ρη­τι­κά κεί­με­να του Μά­ο Τσε Τουν­γκ δια­λέ­ξα­με αυ­τό για να δη­μο­σιεύ­σου­με σε αυ­τή τη φά­ση και μά­λι­στα το με­τα­φρά­σα­με και α­πό το γαλ­λι­κό πρω­τό­τυ­πο των πα­λιών κι­νέ­ζι­κων εκ­δό­σε­ων του Λα­ού για να εί­ναι πιο α­κρι­βές.