Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

 

Ό­ταν στα μέ­σα της δε­κα­ε­τί­ας του ’80 η σο­βιε­τι­κή πο­λι­τι­κή η­γε­σί­α υπό τον Μ. Γκορ­μπα­τσόφ λάν­σα­ρε την πο­λι­τι­κή της “πε­ρε­στρό­ι­κα”, αρ­κε­τοί άν­θρωποι και πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις στον πλα­νή­τη έ­χα­φταν το πα­ρα­μύ­θι πε­ρί οι­κειοθε­λούς ε­ξη­μέ­ρω­σης της ρω­σι­κής ι­μπε­ρια­λι­στι­κής υ­περ­δύ­να­μης (η ο­ποί­α προέ­κυ­ψε μέ­σα απ’ την α­ναρ­ρί­χη­ση της κρα­τικο-κομ­μα­τι­κής α­στι­κής τά­ξης στην ε­ξου­σί­α στα μέ­σα της δε­κα­ε­τί­ας του ’50 και τη με­τα­τρο­πή των σο­σια­λι­στι­κών σχέ­σε­ων πα­ρα­γω­γής σε κα­πι­τα­λι­στι­κές),

 

Η προστασία των γυναικών και των παιδιών μέσα στην οι­κογένεια είναι μια κατάκτηση των λαών που κερδήθηκε μέσα από τους μακρόχρονους αιματηρούς δημοκρατικούς και επαναστατικούς προλεταριακούς αγώνες τους για τη χειρα­φέτηση της γυναίκας. Αυτοί οι αγώνες οδήγησαν, ιδιαίτερα μετά το β΄ παγκόσμιο αντιφασιστικό πόλεμο, στην κατάκτηση ισχυρών θέσεων για τη γυναίκα σε όλα τα επίπεδα σε όλο τον κόσμο.

  Ο­σο πε­ρισ­σό­τε­ρο ξε­τυ­λί­γε­ται η πα­γκό­σμια ε­πι­θε­τι­κή πο­ρεί­α των νέ­ων χί­τλερ του Κρεμ­λί­νου, τό­σο πιο δύ­σκο­λη θα γί­νε­ται γι’ αυ­τούς η κα­τά­κτηση της πα­γκό­σμιας η­γε­μο­νί­ας. Τα ε­μπό­δια θα μπαί­νουν ό­χι μό­νο α­πό τα κρά­τη και τους λα­ούς που δέ­χο­νται ά­με­σα ε­πί­θε­ση - όπως εί­ναι σή­με­ρα ο ου­κρανι­κός λα­ός - αλ­λά και α­πό τους συμ­μά­χους των ρώ­σων ε­πι­θε­τι­στών.

Η ιστορία έχει αποδείξει ότι δεν είναι πολύ δύσκολο μια άρχουσα τάξη, που σε κάθε περίπτωση κρατάει στα χέρια της την ενημέρωση ενός λαού, να το μετατρέψει σε έναν αντιδραστικό όχλο, αν αυτή η τάξη στο σύνολό της ακολουθήσει την πιο αντιδραστική της μερίδα η οποία με τη σειρά της υπηρετεί πολιτικά την πιο φασιστική υπερδύναμη. Αυτό συμβαίνει σήμερα στη χώρα μας. Είναι η τρίτη φορά που συμβαίνει αυτό και είναι η χειρότερη.

 

Ο να­ζι­στής Πού­τιν στην κοι­νή συ­νέ­ντευ­ξη τύ­που με τον Τσί­πρα, ό­ταν αυ­τός ε­πι­σκέ­φτη­κε τη Μό­σχα, α­να­φέρ­θη­κε με­τα­ξύ άλ­λων και στα ζη­τή­μα­τα των ε­μπο­ρι­κών συ­ναλ­λα­γών Ρω­σί­ας και Ελ­λά­δας. Εί­πε ο Πού­τιν: “συ­ζη­τή­σα­με τη συνερ­γα­σί­α με­τα­ξύ των χω­ρών μας, αλ­λά και θέματα της πε­ρι­φε­ρεια­κής συ­νεργα­σί­ας. Ι­διαί­τε­ρη ση­μα­σί­α δό­θη­κε στον το­μέ­α του ε­μπο­ρί­ου.

Η διαρκώς αυξανόμενη επιθετικότητα της ρωσικής νεοναζιστικής υπερδύναμης και των συμμάχων της, Κίνας-Ιράν, ανά τον πλανήτη προμηνύει το ξέσπασμα ενός νέου παγκόσμιου πολέμου. Χρόνο με το χρόνο, Ρωσία και Κίνα αυξάνουν τις στρατιωτικές τους δαπάνες και εκσυγχρονίζουν ταχύτατα το στρατό τους.

Η ΟΑΚΚΕ καταδικάζει τη βάρβαρη επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ. Πρόκειται για μια επίθεση ναζιστικού αντισημιτικού γενοκτονικού τύπου και όπως και κάθε προηγούμενη υπηρετεί το στρατηγικό στόχο της εξαφάνισης του κράτους και του ίδιου του εβραϊκού πληθυσμού του Ισραήλ.

Αντίθετα από όσα λέει η ίδια η Χαμάς και οι φαιο-«κόκκινοι» φίλοι της σε όλο τον κόσμο η επίθεση αυτή δεν έχει σαν αιτία της, αλλά σαν πρόσχημα την εποικιστική επεκτατική πολιτική που πραγματικά ασκούν, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια στη Δυτική Όχθη, οι ακροδεξιές και πιο επεκτατικές μερίδες της ισραηλινής αστικής τάξης σε βάρος του παλαιστινιακού λαού και κράτους. Το λέμε αυτό γιατί η Χαμάς είναι ο κύριος παράγοντας που από την εποχή της συμφωνίας του Όσλο τη δεκαετία του 90 με τις μαζικές δολοφονίες ισραηλινών αμάχων εμπόδισε κάθε λύση του Παλαιστινιακού αρνούμενη ανοιχτά την ύπαρξη ισραηλινού κράτους, αλλά έμμεσα και παλαιστινιακού στα σύνορα του 1967, δηλαδή υπονόμευσε τη φιλειρηνική πολιτική υπέρ των δύο κρατών της ώριμης Φατάχ του Αραφάτ και προβόκαρε στη συνείδηση του ισραηλινού λαού, ολόκληρο το παλαιστινιακό εθνικό κίνημα. Mε τον ίδιο ακριβώς τρόπο βοήθησε την ισραηλινή επεκτατική ακροδεξιά να έρθει πανίσχυρη στην εξουσία, να ανατινάξει οριστικά τη λύση του Όσλο, και το χειρότερο, σταδιακά με την αρπαγή γης και τους αποκλεισμούς των Παλαιστίνιων στη Δυτική Όχθη να εκθέσει την Παλαιστινιακή αρχή σαν ενδοτική απέναντι στο Ισραήλ με αποτέλεσμα να έχει δυναμώσει πολιτικά η Χαμάς όχι μόνο στη Γάζα αλλά και στη Δυτική Όχθη (Θα είναι πολύ χρήσιμο να διαβάσουν οι αναγνώστες μας το στρατηγικό κείμενο ανάλυσης της ΟΑΚΚΕ για το δίπολο Χαμάς-Ισραηλινής ακροδεξιάς που το δημοσιεύουμε στο link https://www.oakke.gr/global/2013-02-16-19-26-19/item/1332- ).

Μέσα σε μία στιγμή όλα τα θέματα της επικαιρότητας πάγωσαν στις οθόνες των τηλεοράσεων, και μία εικόνα εντυπώθηκε βαθειά στη συνείδηση της χώρας σαν ένα σοκ που αναζητάει την εξήγηση του : ήταν η εικόνα του πουτινικού ολιγάρχη Σαββίδη να τρέχει μέσα στο γήπεδο της Τούμπας, με το όπλο του στην πίσω τσέπη του παντελονιού σε κοινή θέα, και το χέρι του σε ετοιμότητα για να το πιάσει, για να εξαναγκάσει με απειλή βίας το διαιτητή του αγώνα που μόλις είχε ακυρώσει γκολ του ΠΑΟΚ να αλλάξει την απόφαση του.

  Βίντεο των Τάϊμς της Νέας Υόρκης στο οποίο ουκρανοί παραδίνουν σε ρώσικες δυνάμεις  βάση στη Σεβαστούπολη (http://www.nytimes.com/video/world/europe/100000002780196/russians-take-over-ukrainian-base.html?emc=eta1)   Η προσάρτηση

Γερμανία, 20 Φλεβάρη του 1938: Ο Χίτλερ στον λόγο του που εκφωνεί εκείνη τη μέρα στο Ράιχσταγκ τόνιζε μεταξύ άλλων ότι είναι ανάγκη να προστατευθούν 10 εκατομμύρια Γερμανοί που βρίσκονταν στα σύνορα του Ράιχ, υπονοώντας τα σύνορα Αυστρίας και Τσεχοσλοβακίας (Σουδητία). Προχωρώντας γρήγορα στα σχέδιά του, στις 12 Μάρτη ο γερμανικός στρατός εισβάλλει χωρίς μάχη στην Αυστρία.