Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

20 χρόνια μετά τη σκηνοθετημένη «κατάρρευση» της ρωσικής υπερδύναμης, οι ηγεμονιστές του Κρεμλίνου συνεχίζουν να αναμειγνύονται στα εσωτερικά των κρατών της πρώην ΕΣΣΔ και να καταπατούν τα κυριαρχικά τους δικαιώματα. Τα κράτη αυτά – ειδικότερα τα

Η νέα ιστορική περίοδος στην οποία μπήκαμε με τη ρωσική νεοχιτλερική εισβολή στην Ουκρανία προκάλεσε την πρωτοφανή αφύπνιση των ευρωπαϊκών λαών και μιας σημαντικής μερίδας της ευρωπαϊκής μονοπωλιακής αστικής τάξης όχι μόνο ως προς την πολιτικοστρατιωτική απειλή που αποτελεί η πουτινική Ρωσία για την Ευρώπη, αλλά τελευταία και ως προς το πελώριο μέγεθος της ενεργειακής εξάρτησης της δεύτερης από την πρώτη. Ειδικά ο σημερινός ενεργειακός εκβιασμός της Ρωσίας στις χώρες της ΕΕ επιβεβαίωσε τις εκτιμήσεις της ΟΑΚΚΕ, που στηριγμένη στη μαοϊκή στρατηγική θεωρία των Τριών Κόσμων, είχε εδώ και πολλά χρόνια καταγγείλει την προσπάθεια των νεοχιτλερικών του Κρεμλίνου να περικυκλώσουν την Ευρώπη πολιτικοστρατιωτικά, να την εξαρτήσουν ενεργειακά και έτσι αδυνατισμένη και διασπασμένη να την καταλάβουν με έναν πόλεμο χιτλερικού τύπου.

«Εθνική ανεξαρτησία πάει να πει πρώτα απ’ όλα νάσαι οικονομικά ανεξάρτητος, και αυτό θα το πετύχουμε όταν δίπλα στη λύση του αγροτικού, βάλουμε στο δρόμο της πραγματοποίησης και την ανάπτυξη για τις εσωτερικές παραγωγικές δυνάμεις – ηλεκτρισμός, σίδερο, ατσάλι, νίκελ και άλλα – που θα αξιοποιήσει όχι μονάχα τον ελληνικό πλούτο μα – πράμα που είναι πιο σημαντικό ακόμα – και τη δουλειά του Έλληνα εργάτη, σηκώνοντάς τον οικονομικά, τεχνικά και πολιτικοοικονομικά σε διευθύνουσα θέση και δύναμη» (Συνέντευξη του Ν.Ζαχαριάδη στο Ριζοσπάστη, 31 Μάη 1945).

Τόσο από τα συγκεκριμένα στοιχεία της υπόθεσης όσο κι απ’ το ιστορικό της εύκολα μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι στο στρατιωτικό επεισόδιο Τουρκίας – Ρωσίας, το δίκιο είναι με την πρώτη. Από την πρώτη στιγμή της στρατιωτικής της επέμβασης στη Συρία η ρώσικη αεροπορία προχωράει συστηματικά σε παραβιάσεις του τούρκικου εναέριου χώρου

Δεν εί­ναι η πρώ­τη φο­ρά που στη Νέ­α Α­να­το­λή α­να­φε­ρό­μα­στε στον βρώμι­κο ρό­λο του προ­έ­δρου της Ου­κρα­νί­ας Πο­ρο­σέν­κο και μιας στε­νής αλ­λά ι­σχυρής δια­κομ­μα­τι­κής η­γε­τι­κής φρά­ξιας ρω­σό­φι­λων προ­βο­κα­τό­ρων μέ­σα στην κυ­βέρ­νη­ση της μι­σο­κα­τε­χό­με­νης α­πό τη Ρω­σί­α Ου­κρα­νί­ας.

Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στη θεωρία που διακινούν οι ευρασιατιστές - νεοναζιστές του Κρεμλίνου από τη δεκαετία του 1990 και εξής περί της υποτιθέμενης «περικύκλωσης της Ρωσίας από το ΝΑΤΟ», η οποία τάχα δικαιολογεί κάθε πολεμική εξόρμηση των Ρώσων νεοτσαρικών όχι μόνο ενάντια στις χώρες που βρίσκονται στην Ευρώπη αλλά οπουδήποτε στον πλανήτη, ιδιαίτερα στη Μέση Ανατολή και την Αφρική.

Σπάνια θα ακούσετε τους επικεφαλής του επίσημου πολιτικού κόσμου της χώρας μας, ειδικά εκείνους που παριστάνουν το φίλο της Ουκρανίας, να αναφέρονται στα εγκλήματα πολέμου που διαπράττουν οι ρώσοι εισβολείς σε βάρος της. Κι όμως, τα εγκλήματα αυτά είναι  μαζικά, διαρκή και πολύ απεχθή για να μπορεί ένας κάπως ειλικρινής δημοκράτης να τα αγνοεί ή να τα υποβαθμίζει. Πρόκειται για ναζιστικά εγκλήματα τα οποία η Ανεξάρτητη Διεθνής Επιτροπή Έρευνας για την Ουκρανία του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, έχει επανειλημμένα φέρει στο φως ήδη από το 2022.

Πάνω στην επέτειο ενός χρόνου από την έναρξη του ρώσικου νεοναζιστικού σφαγείου στην Ουκρανία, στα τέλη Φεβρουαρίου, βρήκαν την ευκαιρία να εμφανιστούν στο προσκήνιο οι καλύτεροι και στενότεροι φίλοι του Πούτιν, οι Κινέζοι νεοχιτλερικοί, προβάλλοντας ένα σκαρίφημα δικού τους «σχεδίου ειρήνευσης» μεταξύ του φίλου τους, Ρώσου θύτη και του θύματος-Ουκρανίας.

Ο Πούτιν έχει συνηθίσει να τα χει όλα δικά του: και τσάρος και κληρονόμος του «κομμουνισμού» και του «αντιιμπεριαλισμού» τύπου Μπρέζνιεφ, και κλασσικός νεοτσαρικός φασίστας και συνέχεια του «κόκκινου» αντιδυτικισμού, και καπιταλιστής του χειρότερου και πιο αρπακτικού είδους στον κόσμο και πάτρωνας κάθε «αντινεοφιλελεύθερου αντικαπιταλιστή» του πλανήτη.

Ένα νέο μέτωπο του παγκόσμιου πολέμου που έχουν ξεκινήσει στην Ουκρανία οι δυνάμεις του νεοναζιστικού άξονα Μόσχας-Πεκίνου για να κατακτήσουν την παγκόσμια κυριαρχία είναι και η τωρινή ένοπλη σύγκρουση στο Σουδάν.

Πρόκειται στην πραγματικότητα για μια απόπειρα πραξικοπήματος μέσα στους κόλπους της στρατιωτικής χούντας που κυβερνάει τη χώρα ανοιχτά από το φθινόπωρο του 2021. Οι επικεφαλής της βγήκαν μέσα από το δικτατορικό καθεστώς αλ-Μπασίρ και πάτησαν στη λαϊκή εξέγερση που το ανέτρεψε το 2019 για να αναρριχηθούν στην εξουσία. Από τη μία μεριά της σύγκρουσης έχουμε το στρατηγό Αμπντέλ Φατάχ αλ-Μπουρχάν, επικεφαλής των σουδανικών ενόπλων δυνάμεων (SAF), και από την άλλη τον Νο.2 του καθεστώτος, στρατηγό Μοχάμεντ Χαμντάν Νταγκάλο (γνωστό με το ψευδώνυμο Χεμέτι), επικεφαλής μιας παραστρατιωτικής συμμορίας που ονομάζεται Δυνάμεις Ταχείας Υποστήριξης (RSF) και η οποία στα μέσα Απρίλη κινήθηκε ανοιχτά για την ανατροπή του πρώτου. Ο Χεμέτι κατηγορεί τον αλ-Μπουρχάν ότι προωθεί στον κρατικό μηχανισμό φιλο-ισλαμικά στοιχεία του παλιού καθεστώτος αλ-Μπασίρ, που έχει στενές σχέσεις με το κίνημα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, όπως άλλωστε και ο ανατραπείς προκάτοχός του Μπασίρ.