Επίσημη σελίδα ΟΑΚΚΕ

 Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Η. ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΚΕ ΟΑΚΚΕ ΣΤΗΝ EΡΤ ΣΤΙΣ 31 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

   

 

ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΑΚΚΕ ΣΤΙΣ 26 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

   

 

ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ

Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)

  Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής

1pag559

 

crisis russia

Άρθρα Αναφοράς

OAKKE WEB TV

Εκδόσες Μεγάλη Πορεία

ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

http://www.antinazi.gr/ 

www.antinazi.gr

ΑΝΤΙ ΝΑΖΙ

 

Ο δίκαιος αγώνας των εργαζομένων του ΟΛΠ και πως μπορεί να είναι νικηφόρο ένα εργατικό κίνημα κατά των ανατολικών φασιστών

 

Μετά α­πό έ­ναν πα­ρα­τε­τα­μέ­νο α­γώ­να οι λι­με­νερ­γά­τες α­νέ­στει­λαν τις κι­νη­το­ποι­ή­σεις τους για την υ­πε­ρά­σπι­ση των ερ­γα­σια­κών δι­καιω­μά­των τους, α­φού πέ­τυ­χαν κά­ποιες κυ­βερ­νη­τι­κές πα­ρα­χω­ρή­σεις που ω­στό­σο δεν τους δια­σφα­λί­ζουν α­πέ­να­ντι στην Κό­σκο. Η Ο­ΑΚ­ΚΕ στή­ρι­ξε α­πό την πρώ­τη στιγ­μή αυ­τό το δί­καιο και τε­ρά­στιας ση­μα­σί­ας α­γώ­να. Αυ­τός ο α­γώ­νας άρ­χι­σε ε­δώ και χρό­νια  κά­τω α­πό την η­γε­σί­α  της Ο­ΜΥ­ΛΕ και ά­φη­σε πα­ρα­κα­τα­θή­κες ε­νά­ντια στην ε­πέ­κτα­ση του ερ­γα­σια­κού γκέ­το της Κό­σκο στο λι­μά­νι, ε­νώ δό­θη­κε σε συν­θή­κες πο­λι­τι­κής απομό­νω­σης α­πό συν­δι­κά­τα και κοι­νο­βου­λευ­τι­κά κόμμα­τα.

Η Ο­ΜΥ­ΛΕ συ­νε­χί­ζει να κα­ταγ­γέλ­λει την πρό­τα­ση του υ­πουρ­γεί­ου για τα εργασιακά ως α­νεπαρ­κή. Στην τε­λευ­ταί­α α­να­κοί­νω­ση της θε­ω­ρεί υ­πεύ­θυ­νους τό­σο την κυ­βέρ­νηση ό­σο και τα πο­λι­τι­κά κόμ­μα­τα για το ερ­γα­σια­κό κα­θε­στώς που θα ε­πικρατή­σει στο λι­μά­νι. Χα­ρα­κτη­ρί­ζει ζή­τη­μα δη­μο­κρα­τί­ας και ε­θνι­κής κυ­ριαρ­χί­ας τη διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων, και ζη­τά­ει τό­σο α­πό την κυ­βέρ­νη­ση ό­σο και α­πό τα κόμ­μα­τα να το­πο­θε­τη­θούν. 

 

Η Ο­ΑΚ­ΚΕ θα συ­νε­χί­ζει να στη­ρί­ζει με κά­θε τρό­πο τους λι­με­νερ­γά­τες και τους ερ­γα­ζό­με­νους του ΟΛ­Π στον α­γώ­να τους και θα ε­πι­μεί­νει στην καμπά­νια της δια­φώ­τι­σης του λα­ού για το έ­γκλη­μα της με­τα­τρο­πής του Πει­ραιά σε κι­νέ­ζι­κη α­ποι­κια­κή και φα­σι­στι­κή βά­ση, και τις συ­νέ­πειες που θα έ­χει αυ­τό για το λα­ό της πό­λης και για ό­λη τη χώ­ρα.

Με αποικιοκρατική αλαζονεία η Κόσκο απαιτεί την επέκταση του εργασιακού γκέτο

Για να ε­ξυ­πη­ρε­τή­σει τα συμ­φέ­ρο­ντα της Κό­σκο αρ­χι­κά η κυ­βέρ­νη­ση “πα­ρέ­λει­ψε” στο κεί­με­νο του νό­μου για τη λει­τουρ­γί­α του λι­μα­νιού και τη διοί­κη­ση του ΟΛ­Π α­πό την Κό­σκο, να συ­μπε­ρι­λά­βει ο­ποιαδή­πο­τε ρύθ­μι­ση για τα ερ­γα­σια­κά δι­καιώματα, και στη συ­νέ­χεια αρ­νή­θη­κε ε­πίμο­να μια τέ­τοια ρύθ­μι­ση πα­ρά τις ε­πα­νει­λημ­μέ­νες δια­μαρ­τυ­ρί­ες των σω­μα­τεί­ων. Μό­νο ύ­στε­ρα α­πό τον πα­ρα­τε­τα­μέ­νο α­περ­για­κό α­γώ­να των λι­με­νερ­γα­τών που κρά­τη­σε έ­να μή­να με κύ­ριο αί­τη­μα να ι­σχύ­σει ο Γε­νι­κός Κα­νο­νι­σμός Προσω­πι­κού του ΟΛ­Π και να μη θι­γεί το υ­φι­στά­με­νο ερ­γα­σια­κό κα­θε­στώς στη νέ­α κα­τά­στα­ση, η κυ­βέρ­νη­ση πρό­σθε­σε μια κο­λο­βή διά­τα­ξη που α­να­φέ­ρε­ται σε ι­σχύ υ­πό ό­ρους του κα­νο­νι­σμού, και για να χρυ­σώ­σει το χά­πι στους λι­με­νερ­γά­τες τους πρό­σφε­ρε τη δυ­να­τό­τη­τα με­τα­τά­ξε­ων, έ­να αί­τη­μα που δεν εί­χαν και δεν πρό­βα­λαν μέ­χρι να τους το προ­τεί­νει το υ­πουρ­γεί­ο για να τους ξε­φορ­τω­θεί η Κό­σκο και να φτιά­ξει α­νε­νό­χλη­τη το ερ­γα­σια­κό γκέ­το της και να πληρώ­νει γι αυ­τό το ελ­λη­νι­κό κρά­τος.

Συ­γκε­κρι­μέ­να στο κυ­βερ­νη­τι­κό νο­μο­σχέ­διο προ­βλέ­πε­ται ό­τι το Διοι­κη­τι­κό Συμ­βού­λιο του ΟΛ­Π το ο­ποί­ο θα διο­ρί­ζει η Κό­σκο, έ­χει την ε­ξου­σί­α να κα­ταρ­γή­σει και να α­ντι­κα­τα­στή­σει τον υ­φι­στά­με­νο Γε­νι­κό Προ­σω­πι­κό Κανο­νι­σμού με μια α­πλή α­πό­φα­σή του. Για να κα­θη­συχά­σει τους λι­με­νερ­γά­τες ο δι­πρό­σω­πος Δρί­τσας, κα­τέ­φυ­γε στην ε­ξής με­θό­δευ­ση: Ά­φη­σε τη ρύθ­μι­ση ό­πως έ­χει, και στην αι­τιο­λο­γι­κή έκ­θε­ση του νο­μο­σχε­δί­ου συ­μπε­ριέ­λα­βε μί­α ερ­μη­νεί­α, σύμ­φω­να με την ο­ποί­α η ρύθ­μι­ση αυ­τή δεν μπο­ρεί να ε­φαρ­μο­στεί για την κα­τάρ­γη­ση του κα­νο­νι­σμού, πα­ρό­λο που αυ­τό προ­βλέ­πε­ται ρη­τά στο κεί­μενο του νό­μου μπρο­στά στον ο­ποί­ο η αι­τιο­λο­γι­κή έκ­θε­ση δεν έ­χει κα­μιά ι­σχύ. Σε ό­τι α­φο­ρά την αλ­λα­γή του κα­νο­νι­σμού ε­πί­σης συ­μπε­ριέ­λα­βε ερ­μη­νεί­α στην αι­τιο­λο­γι­κή έκ­θε­ση ό­τι δεν μπο­ρεί αυ­τή να γί­νει μο­νομερώς, αλ­λά χωρίς ρη­τή α­να­φο­ρά σε δια­δι­κα­σί­α αλ­λα­γής με συλ­λο­γι­κή σύμ­βα­ση ή με διαι­τη­σία ό­πως ζη­τού­σαν οι ερ­γα­ζό­με­νοι. Εί­ναι σα­φές ό­τι ού­τε και αυ­τή η ερ­μη­νεί­α θα έ­μπαι­νε στην αι­τιο­λο­γι­κή έκ­θε­ση χω­ρίς την πί­ε­ση των κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων των ερ­γα­ζο­μέ­νων. Εί­ναι ό­μως α­κό­μα πιο σα­φές ό­τι έ­να κρά­τος που έ­χει α­πο­δείξει πό­σο εί­ναι δια­τε­θει­μέ­νο να κα­ταρ­γεί την ερ­γα­τι­κή νο­μο­θε­σί­α του στην πρά­ξη υ­πέρ της Κό­σκο, θα της ε­πι­τρέ­ψει να κά­νει τις δι­κές της ερ­μη­νεί­ες στο πως θα χρη­σι­μο­ποι­ή­σει τα δι­καιώ­μα­τα που της δί­νει ο ί­διος ο νόμος.

Ή­δη κα­τά τη δια­δι­κα­σί­α της ψή­φι­σης του νο­μο­σχε­δί­ου στη Βου­λή, κυβέρ­νη­ση και κοι­νο­βου­λευ­τι­κά κόμ­μα­τα δέ­χτη­καν την πρα­ξι­κο­πη­μα­τι­κή πα­ρέμβα­ση της Κό­σκο και της ι­κα­νο­ποί­η­σαν μια σει­ρά α­πό αι­τή­μα­τα που της δί­νουν διευ­ρυ­μέ­νες ε­ξου­σί­ες στο λι­μά­νι και κα­ταρ­γούν σε πολ­λά ση­μεί­α τον κρα­τι­κό έ­λεγ­χο.

Συμπεράσματα από τον αγώνα των λιμενεργατών

Οι λι­με­νερ­γά­τες έ­χουν κα­ταγ­γεί­λει τους πα­ρά­νο­μους ό­ρους με τους ο­ποί­ους δό­θη­κε αρ­χι­κά η προ­βλή­τα Ι­Ι στην Κό­σκο, ι­διαί­τε­ρα τις σκαν­δα­λώδεις φο­ρο­α­παλ­λα­γές, στη συ­νέ­χεια η Ι­Ι­Ι με το “φι­λι­κό” δια­κα­νο­νι­σμό κρά­τους - Κό­σκο ε­πί κυ­βέρ­νη­σης Σα­μα­ρά και στην τε­λευ­ταί­α φά­ση ε­πί κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-Α­ΝΕΛ το όρ­γιο των πα­ρά­νο­μων και πα­ρά­τυ­πων δια­δι­κα­σιών που α­κο­λουθή­θη­καν για να πά­ρει η Κό­σκο ό­λο το λι­μά­νι. Ο α­γώ­νας τους στην τε­λευ­ταία αυ­τή φά­ση κλι­μα­κώ­θη­κε με την α­περ­γί­α που κρά­τη­σε για έ­να μή­να και που εί­χε σαν κύ­ριο το δί­καιο αί­τη­μα της δια­σφά­λι­σης των ερ­γα­σια­κών τους δι­καιω­μάτων α­πό την ΚΟ­ΣΚΟ. Ι­διαί­τε­ρα η Ο­ΜΥ­ΛΕ εί­χε κι­νή­σει μί­α σει­ρά προ­σφυ­γών και στην Ευ­ρώ­πη, στην Ε­πι­τρο­πή Α­ντα­γωνισμού, αλ­λά και στην Ελ­λά­δα ε­νά­ντια στις πα­ρά­νο­μες δια­δι­κα­σί­ες που α­κο­λού­θη­σαν οι κυ­βερ­νή­σεις με την έ­γκριση ή την α­νο­χή ό­λων των κοι­νο­βου­λευ­τι­κών κομ­μά­των.

Οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις αυ­τές, πα­ρό­λο που πέ­τυ­χαν κά­ποιες υ­πο­χω­ρή­σεις α­πό την πλευ­ρά της κυ­βέρ­νη­σης δεν έ­χουν α­κό­μα πε­τύ­χει το βα­σι­κό στό­χο τους: Να μην ε­πε­κτα­θούν σε ό­λο το λι­μά­νι οι πρω­το­φα­νείς για με­γά­λη ε­πι­χείρη­ση στην Ελ­λά­δα βάρ­βα­ρες ερ­γα­σια­κές συν­θή­κες της Κό­σκο.

Ό­πως εί­πα­με στην αρ­χή έ­νας πα­ρά­γο­ντας για αυ­τό εί­ναι ό­τι ο α­γώ­νας βρέ­θη­κε α­πό την αρ­χή σε α­πο­μό­νω­ση α­πό το σύ­νο­λο των κοι­νο­βου­λευ­τι­κών κομ­μά­των και α­πό τα ε­λεγ­χό­με­να α­πό αυ­τά συν­δι­κά­τα, για­τί εί­ναι ό­λα τους φι­λο­κι­νέ­ζι­κα, ό­πως α­πο­δεί­χτη­κε πε­ρί­τρα­να στη συ­ζή­τη­ση στη Βου­λή για τον κυ­ρω­τι­κό νό­μο της σύμ­βα­σης πα­ρα­χώ­ρη­σης.

Οι κυ­βερ­νή­σεις και οι η­γε­σί­ες των κοι­νο­βου­λευ­τι­κών κομ­μά­των έχουν κά­νει ό­τι μπο­ρούν για την ε­γκα­τά­στα­ση στον Πει­ραιά του φα­σι­στι­κού κινέ­ζι­κου μο­νο­πω­λί­ου για­τί εί­ναι δου­λι­κές στο νέ­ο με­γά­λο α­φε­ντι­κό της χώρας, τη Ρω­σί­α του Πού­τιν της ο­ποί­ας η Κί­να εί­ναι στρα­τη­γι­κή σύμ­μα­χος. Γι’ αυτό άλ­λω­στε η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-Α­ΝΕΛ προ­χω­ρά­ει στην ι­διω­τι­κο­ποί­η­ση του ΟΛ­Θ με το ί­διο μο­ντέ­λο που ε­φαρ­μό­στη­κε στο λι­μά­νι του Πει­ραιά για­τί  συμ­με­τέ­χουν στο δια­γω­νι­σμό με α­ξιώ­σεις οι ρώ­σι­κοι σι­δη­ρό­δρο­μοι. Ε­κεί η δια­δικα­σί­α κα­θυ­στε­ρεί για­τί εί­ναι πιο δύ­σκο­λο στην Ευ­ρώ­πη να χω­νέ­ψει έ­να αμι­γώς ρώ­σι­κο κε­φά­λαιο σε με­γά­λο ευ­ρω­πα­ϊ­κό λι­μά­νι, ι­διαί­τε­ρα με­τά το δια­μελι­σμό της Ου­κρα­νί­ας α­πό τη Ρω­σί­α.

Ή­ταν χα­ρα­κτη­ρι­στι­κή η κα­τά­πτυ­στη στά­ση των κοι­νο­βου­λευ­τι­κών κομ­μά­των στη Βου­λή ό­ταν πα­ρά τις εκ­κλή­σεις της Ο­ΜΥ­ΛΕ, κα­νέ­νας δεν την υ­ποστή­ρι­ξε στο αί­τη­μα να συ­μπε­ρι­λη­φθούν οι ρυθ­μί­σεις που ζη­τού­σε στο νό­μο, ό­πως ε­πί­σης και ό­ταν α­γνο­ή­θη­καν πλή­ρως οι θαρ­ρα­λέ­ες κα­ταγ­γε­λί­ες του προέ­δρου της Γε­ωρ­γα­κό­που­λου στην Ε­πι­τρο­πή της Βου­λής για τις ά­θλιες συν­θήκες δου­λειάς στις προ­βλή­τες Ι­Ι και Ι­Ι­Ι, για τα μη­νύ­μα­τα στα κι­νη­τά των εργα­ζο­μέ­νων στις τρεις τα ξη­με­ρώ­μα­τα, και για τη με­τα­φο­ρά μέ­χρι και σή­με­ρα των τραυ­μα­τι­σμέ­νων σε ερ­γα­τι­κά α­τυ­χή­μα­τα με ΙΧ α­ντί για α­σθε­νο­φό­ρο για να μην ε­λέγ­χε­ται η Κό­σκο για τις συν­θή­κες α­σφά­λειας. Α­ντί­θε­τα α­κρι­βώς από αυ­τή τη στά­ση κυ­βέρ­νη­ση και κόμ­μα­τα κι­νη­το­ποι­ή­θη­καν ε­σπευ­σμέ­να και κου­ρέ­λια­σαν την κοι­νο­βου­λευ­τι­κή δια­δι­κα­σί­α για να ι­κα­νο­ποι­ή­σουν τα αιτή­μα­τα της ε­πι­στο­λής της Κό­σκο.

Η α­πο­μό­νω­ση ω­στό­σο α­πό τα κοι­νο­βου­λευ­τι­κά κόμ­μα­τα και συν­δι­κάτα δεν θα ή­ταν αρ­κε­τή για τη διά­λυ­ση αυ­τού του α­γώ­να, αν αυ­τός εί­χε κα­τα­φέ­ρει να συ­σπει­ρώ­σει έ­στω σε ε­πί­πε­δο συ­μπά­θειας τους ερ­γα­ζό­με­νους και το λα­ό του Πει­ραιά και ό­λης της χώ­ρας.

Μί­α τέ­τοια συ­σπεί­ρω­ση ό­μως δεν θα μπο­ρού­σε να γί­νει κά­τω α­πό το σύν­θη­μα που σή­κω­σαν α­πό την αρ­χή ό­λα τα σω­μα­τεί­α των λι­με­νερ­γα­τών σαν κεντρι­κό, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νης της Ο­ΜΥ­ΛΕ δη­λα­δή το σύν­θη­μα “ό­χι στην ι­διω­τικο­ποί­η­ση”.

Πέ­ρα α­πό το ό­τι αυ­τό εί­ναι έ­να ψέ­μα α­φού δεν πρό­κει­ται για ι­διω­τικο­ποί­η­ση, αλ­λά για κρα­τι­κο­ποί­η­ση του λι­μα­νιού του Πει­ραιά α­πό το κι­νέ­ζικο κρά­τος, αυ­τό το σύν­θη­μα ι­διαί­τε­ρα στις ση­με­ρι­νές συν­θή­κες της κρί­σης και της ε­ξα­θλί­ω­σης ε­νός με­γά­λου τμή­μα­τος του πλη­θυ­σμού, δεν μπο­ρεί να κερδί­σει το λα­ό ό­ταν υ­πάρ­χουν ε­νά­μι­σι ε­κα­τομ­μύ­ριο ά­νερ­γοι που δεν μπο­ρούν να βρουν ό­χι μια α­ξιο­πρε­πή δου­λειά, αλλά ο­ποια­δή­πο­τε δου­λειά. Ι­διαί­τερα δεν μπο­ρεί να κερ­δί­σει τους ερ­γα­ζό­με­νους στον ι­διω­τι­κό το­μέ­α που δου­λεύ­ουν κά­τω α­πό ά­θλιες συν­θή­κες, με ά­θλια με­ρο­κά­μα­τα, και συ­χνά έ­ξω α­πό ο­ποια­δή­πο­τε προ­στα­σί­α της ερ­γα­τι­κής νο­μο­θε­σί­ας.

Αυ­τοί ό­λοι θα μπο­ρού­σαν να υ­πο­στη­ρί­ξουν με αρ­κε­τή θέρ­μη τους λιμε­νερ­γά­τες και τους υ­παλ­λή­λους του ΟΛ­Π, αν αυ­τοί ξε­κα­θά­ρι­ζαν α­πό την αρ­χή ό­τι δεν ε­πι­διώ­κουν κά­ποια ει­δι­κά προ­νό­μια κρα­τι­κο-υ­παλ­λη­λι­κού τύ­που, αλλά σαν ερ­γα­ζό­με­νοι θέ­λουν τα ερ­γα­σια­κά και τα νό­μι­μα συν­δι­κα­λι­στι­κά δι­καιώ­μα­τα που εί­χαν, που έ­χουν σε με­γα­λύ­τε­ρο ή μι­κρό­τε­ρο βαθ­μό και άλ­λες με­γά­λες ε­πι­χει­ρή­σεις α­κό­μα και ι­διω­τι­κές αλ­λά δεν τις έ­χει η συ­γκε­κριμέ­νη Κό­σκο. Αν έ­βα­ζαν δη­λα­δή σα βα­σι­κό ζή­τη­μα ό­τι δεν πρό­κει­ται για μια ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση που γί­νε­ται στο λι­μά­νι, αλ­λά ό­τι ε­τοιμά­ζε­ται ε­κεί μια γαλέ­ρα με ερ­γα­σια­κές συν­θή­κες Κί­νας, δη­λα­δή φα­σι­στι­κές, μιας και στις κι­νέζι­κες κρα­τι­κές ε­πι­χει­ρή­σεις α­πα­γο­ρεύ­ε­ται κά­θε συν­δι­κα­λι­σμός δια ρο­πά­λου. Αυ­τές οι συν­θή­κες δεν θα ή­ταν έ­νας ι­σχυ­ρι­σμός αλ­λά εί­ναι ζω­ντα­νές στις προ­βλή­τες 2 και 3.

Έ­τσι, θα α­ντέ­στρε­φαν το κλί­μα που δη­μιουρ­γεί­ται α­πό την κυ­βέρ­νηση και α­πό τους δή­θεν φι­λο­α­να­πτυ­ξια­κούς φί­λους της Κό­σκο, ό­τι οι ερ­γα­ζόμε­νοι του ΟΛ­Π εί­ναι μί­α άλ­λη διε­φθαρ­μέ­νη και τε­μπέ­λι­κη συ­ντε­χνί­α του δη­μοσί­ου που δεν θέ­λει ε­πεν­δύ­σεις στην Ελ­λά­δα που έχουν ι­διω­τι­κού τύ­που συνθή­κες ερ­γα­σί­ας. Οι ερ­γα­ζό­με­νοι του ΟΛ­Π έ­πρε­πε να α­να­δεί­ξουν ό­τι α­πλά δεν θέ­λουν ό­ρους Κί­νας, δη­λα­δή να α­να­δεί­ξουν ό­τι δεν υ­πάρ­χει σε κα­μί­α άλ­λη ευ­ρω­πα­ϊ­κή χώ­ρα α­ντί­στοι­χη πε­ρί­πτω­ση κι­νέ­ζι­κης ε­πέν­δυ­σης που να έ­χει συνο­δευ­τεί α­πό την κατάρ­γη­ση της νο­μο­θε­τι­κής προ­στα­σί­ας των ερ­γα­σια­κών δι­καιω­μά­των στη χώ­ρα αυ­τή και γε­νι­κά την κα­τα­πά­τη­ση των κα­το­χυ­ρω­μέ­νων στις ευ­ρω­πα­ϊ­κές συν­θή­κες στοι­χειω­δών ερ­γα­σια­κών δι­καιω­μά­των. Κα­νο­νι­κά δη­λα­δή αυ­τό το τό­σο ση­μα­ντι­κό κί­νη­μα έ­πρε­πε να ζη­τά­ει ε­νό­τη­τα με την Ευρώ­πη, και ό­χι να την κα­ταγ­γέλ­λει σα δή­θεν υ­πεύ­θυ­νη για την ε­γκα­τά­στα­ση της Κό­σκο, ε­πει­δή η Ευ­ρώ­πη στη­ρί­ζει τις ι­διω­τι­κο­ποι­ή­σεις.

Για να ε­πι­τρα­πεί στην Κί­να η ε­ξα­γο­ρά της σου­η­δι­κής αυ­το­κι­νη­το­βιο­μη­χα­νί­ας Volvo, αυ­τή υ­πο­χρε­ώ­θη­κε να σε­βα­στεί ευ­λα­βι­κά τις συν­θή­κες ερ­γασί­ας ό­πως α­κρι­βώς εί­χαν δια­μορ­φω­θεί μέ­χρι τη με­τα­βί­βα­ση. Μό­νο σε χώ­ρες του τρί­του κό­σμου, κυ­ρί­ως της Α­φρι­κής, έ­χει ε­πι­τρα­πεί στην Κί­να, να κά­νει ε­πενδύ­σεις με την ε­φαρ­μο­γή βά­ναυ­σων ερ­γα­σια­κών συν­θη­κών και κτη­νώ­δους κατα­πί­ε­σης ό­πως κά­νει στην 2 και 3 του Πει­ραιά.

Στην προ­πα­γάν­δα κυ­βέρ­νη­σης και α­ντι­πο­λί­τευ­σης ε­νά­ντια στους λι­με­νερ­γά­τες χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­κε και το ζή­τη­μα των με­τα­τά­ξε­ων, ι­διαί­τε­ρα αφού υ­πάρ­χει το αρ­νη­τι­κό ι­στο­ρι­κό των προ­γραμ­μά­των της ε­θε­λού­σιας ε­ξό­δου με τα ο­ποί­α τέ­λειω­σαν οι κι­νητο­ποι­ή­σεις των ερ­γα­ζο­μέ­νων στην πρώ­τη φάση της ε­γκα­τά­στα­σης της Κό­σκο στην προ­βλή­τα Ι­Ι. Τό­τε ό­λα τα σω­μα­τεί­α δέ­χθη­καν να α­δειά­σουν την προ­βλή­τα για την Κό­σκο με κρα­τι­κά έ­ξο­δα και τη διευκό­λυ­ναν με αυ­τό τον τρό­πο να ε­γκα­τα­στή­σει το κά­τερ­γό της.

Πα­ρό­λο που δεν έ­βα­λαν σαν αί­τη­μα τις με­τα­τά­ξεις, τα σω­μα­τεί­α τις δέ­χθη­καν ό­ταν τους τις πρό­τει­νε το υ­πουρ­γεί­ο χω­ρίς να κα­ταγ­γεί­λουν το φόρτω­μα για άλ­λη μια φο­ρά του κρα­τι­κού προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού για να ε­λα­φρυν­θεί το κό­στος ε­γκα­τά­στα­σης της Κό­σκο. Ε­κεί πά­τη­σε το πιο ά­θλιο κομ­μά­τι του ΠΑ­ΣΟΚ υ­πό τη ση­με­ρι­νή η­γε­σί­α της φι­λο­συ­ρι­ζαί­ας Φ. Γεν­νη­μα­τά, και ό­χι μό­νο δεν έ­βα­λε σαν κε­ντρι­κό ζή­τη­μα στη Βου­λή το αί­τη­μα των ερ­γα­ζο­μέ­νων για σεβα­σμό του γε­νι­κού κα­νο­νι­σμού προ­σω­πι­κού του ΟΛ­Π, αλ­λά έ­βα­λε θέ­μα ο­νο­μα­στικής ψη­φο­φο­ρί­ας ε­νά­ντια στις με­τα­τά­ξεις, τις ο­ποί­ες κα­τα­ψή­φι­σε μα­ζί με το ψευ­τοΚ­ΚΕ και τους να­ζή­δες !!! Οι με­τα­τά­ξεις μπο­ρεί να υ­πάρ­χουν σαν μια διέ­ξο­δος α­πό το νο­μο­θε­τη­μέ­νο πια α­πό την κυ­βέρ­νη­ση κά­τερ­γο της Κό­σκο ή διέ­ξο­δος α­πό την κό­λα­ση της α­νερ­γί­ας, ι­διαί­τε­ρα αν η Κό­σκο ε­πι­χειρήσει α­πο­λύ­σεις των “α­τί­θα­σων” του ΟΛ­Π. Ό­μως τα σω­μα­τεί­α δεν πρέ­πει να τις κά­νουν δε­κτές για άλ­λη μια φο­ρά σαν κρα­τι­κή μέ­θο­δο ε­ξα­γο­ράς για να α­δειά­σουν το χώ­ρο για λο­γα­ρια­σμό της Κό­σκο. Γι’ αυ­τό πρέ­πει να κα­ταγ­γέλ­λουν την  κυ­βέρ­νη­ση ό­τι προ­τεί­νει τις με­τα­τάξεις για να φέ­ρει τη γα­λέ­ρα.

Μό­νο με έ­να τέ­τοιο κί­νη­μα που θα ε­νη­μέ­ρω­νε το λα­ό της Ελ­λά­δας, και ει­δι­κά τον πει­ραιώ­τι­κο λα­ό, θα μπο­ρού­σε να έ­χει η α­περ­γί­α ε­πι­τυ­χί­α ει­δικά α­πό την ώ­ρα που προ­κα­λού­σε προ­βλή­μα­τα στα κρουα­ζιε­ρό­πλοια, στον του­ρισμό, στους μικρέ­μπο­ρους και στους μα­γα­ζά­το­ρες. Ό­λοι ό­σοι ζού­σαν α­πό αυ­τές τις δου­λειές  έ­γι­ναν εύ­κο­λα ε­πιρ­ρε­πείς στην κρα­τι­κή προ­πα­γάν­δα και την προ­πα­γάν­δα της α­ντι­πο­λί­τευ­σης ε­νά­ντια στην α­περ­γί­α.

Θα μπο­ρού­σαν να πει­στούν αν η α­περ­γί­α έ­βα­ζε στα κε­ντρι­κά της ε­πιχει­ρή­μα­τα τον κίν­δυ­νο που α­πο­τε­λεί για ό­λο το λι­μά­νι το κα­θε­στώς της διαφθο­ράς και των συμ­μο­ριών που θα ε­γκα­τα­στα­θεί μα­ζί με την Κό­σκο. Αυ­τοί ε­μπι­στεύ­ο­νται τους “νέ­ους ε­πεν­δυ­τές” για την α­νάπτυ­ξη της οι­κο­νο­μι­κής ζω­ής της πό­λης, και α­πο­χαυ­νώ­νο­νται α­πό τις πα­νη­γυ­ρικές ια­χές κυ­βέρ­νη­σης και α­ντι­πο­λί­τευ­σης για τη συμ­φω­νί­α που θα σώ­σει υ­πο­τί­θε­ται το λι­μά­νι, θα δη­μιουρ­γή­σει νέ­ες θέ­σεις ερ­γα­σί­ας, νέ­ες ε­πι­χει­ρη­μα­τι­κές δρα­στη­ριό­τη­τες κλπ. Δεν έ­χουν πά­ρει τα μα­θή­μα­τα τους α­πό ό­σα έ­χουν γί­νει στις προ­βλή­τες ΙΙ και Ι­Ι­Ι που δεν έ­φε­ραν ού­τε χι­λιά­δες νέ­ες θέ­σεις ερ­γα­σί­ας, ού­τε νέ­ες επι­χει­ρή­σεις στην πό­λη. Δεν κα­τα­λα­βαί­νουν ό­τι μπή­κε καρ­κί­νος στην Ελ­λά­δα, ό­τι πρό­κει­ται για τον πρώ­το καρ­κι­νι­κό ό­γκο που ε­γκα­τα­στά­θη­κε στην καρ­διά της χώ­ρας, στην καρ­διά του ε­μπο­ρί­ου και των με­τα­φο­ρών.

Το σύν­θη­μα “ό­χι στην ι­διω­τι­κο­ποί­η­ση” το ε­πέ­βα­λαν κα­τά τη γνώ­μη μας στους λι­με­νερ­γά­τες, ε­πί ποι­νή διά­σπα­σης του α­γώ­να οι ψεύ­τι­κοι φί­λου του της λε­γό­με­νης α­ρι­στε­ράς, ΠΑ­ΜΕ, Α­ΝΤΑΡ­ΣΥΑ, ΛΑ­Ε, και φρό­ντι­σαν μά­λι­στα να το φορ­τώ­σουν σε ε­πί­πε­δο συν­θη­μα­το­λο­γί­ας με την α­ντιευ­ρω­πα­ϊ­κή τους πλατ­φόρ­μα που κα­τα­φέ­ρε­ται ε­νά­ντια στα μνη­μό­νια, αλ­λά ό­χι ε­νά­ντια στο πα­ρα­γω­γικό σα­μπο­τάζ που τα φέρ­νει, ού­τε ε­νά­ντια στο κα­θε­στώς που κά­νει το σα­μπο­τάζ. Με τον ί­διο τρό­πο που κρύ­βουν α­πό το λα­ό τους α­λη­θι­νούς ε­χθρούς του, έ­τσι έ­κρυ­ψαν και α­πό τους λι­με­νερ­γά­τες τον α­λη­θι­νό ε­χθρό τους στο λι­μά­νι που εί­ναι το φα­σι­στι­κό κρά­τος της Κί­νας.

Αυ­τή η γραμ­μή κυ­ριάρ­χη­σε στην  Έ­νω­ση των Μό­νι­μων και Δό­κι­μων Λιμε­νερ­γα­τών που εί­ναι άλ­λο σω­μα­τεί­ο α­πό την Ο­ΜΥ­ΛΕ. Η διοί­κη­ση της Έ­νω­σης ανέ­στει­λε πρώ­τη και μό­νη της στις 21/6 την α­περ­γί­α σε έ­να κρί­σι­μο ση­μεί­ο των δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων με το υ­πουρ­γεί­ο, πριν κα­τατε­θεί το νο­μο­σχέ­διο και πριν βγά­λει το πό­ρι­σμα της η Ε­πι­τρο­πή Α­ντα­γω­νι­σμού. Έ­τσι δό­θη­κε έ­να καί­ριο χτύ­πη­μα στον α­γώ­να που έ­φε­ρε διά­σπα­ση και α­πο­μό­νω­σε την Ο­ΜΥ­ΛΕ η ο­ποί­α μπόρε­σε να συ­νε­χί­σει την α­περ­γί­α έ­ως τις 24/6 με το αί­τη­μα να α­φαι­ρέ­σει η κυ­βέρ­νη­ση τη ρύθ­μι­ση για το δι­καί­ω­μα της Κό­σκο να κα­ταρ­γή­σει τον Γε­νι­κό Κα­νο­νισμό Προ­σω­πι­κού, η ο­ποί­α έ­χει γί­νει σή­με­ρα έ­χει γί­νει νό­μος.

Έ­να α­ντί­στοι­χο και ύ­που­λο χτύ­πη­μα εί­χε δο­θεί α­πό ψευ­τοΚ­ΚΕ και να­ζή­δες στην κι­νη­το­ποί­η­ση ε­νά­ντια στο “φι­λι­κό δια­κα­νο­νι­σμό” κρά­τους -Κό­σκο που της έ­δω­σε και την προ­βλή­τα Ι­Ι­Ι. Τό­τε έ­να κε­ντρι­κό ε­πι­χεί­ρη­μα που είχε φέ­ρει στο πλευ­ρό των λι­με­νερ­γα­τών και τις ευρω­πα­ϊ­κές συν­δι­κα­λι­στι­κές ενώ­σεις και εί­χε δη­μιουρ­γή­σει προ­βλή­μα­τα για την έ­γκρι­ση α­πό την Κομι­σιόν ή­ταν ό­τι η Κό­σκο δεν δέ­χε­ται το συν­δι­κα­λι­σμό στην προ­βλή­τα Ι­Ι. Α­μέσως διορ­γα­νώ­θη­κε α­πό την Κό­σκο μί­α ψευ­το­α­περ­γί­α μί­ας η­μέ­ρας στην ο­ποί­α πρω­τα­γω­νί­στη­σαν το ψευ­τοΚ­ΚΕ και οι να­ζή­δες, μό­νο και μό­νο για να πει­στεί η Ευ­ρώ­πη ό­τι η Κό­σκο δεν λει­τουρ­γεί πια στην Ελ­λά­δα με ό­ρους γα­λέ­ρας, και τελι­κά να πά­ρει το πρά­σι­νο φως για να ε­πε­κτα­θεί και στην προ­βλή­τα Ι­Ι­Ι. Α­πό τότε μέ­χρι σή­με­ρα α­περ­γί­α νέ­α στις 2 και 3 δεν έ­χει γί­νει ε­νώ συ­νε­χί­ζε­ται ε­κεί η ί­δια κα­τά­στα­ση.

Η ΟΑΚΚΕ συμπαραστέκεται στο δίκαιο αγώνα των λιμενεργατών

Η Ο­ΑΚ­ΚΕ α­πό την πρώ­τη στιγ­μή κα­τάγ­γει­λε το σχέ­διο κα­το­χής του λιμα­νιού α­πό την Κί­να με α­φί­σα που κολ­λή­θη­κε σε Α­θή­να και Πει­ραιά το Δε­κέμ­βρη του 2015 με την ο­ποί­α κα­λού­σε ταυ­τό­χρο­να σε συ­μπα­ρά­στα­ση στο δί­καιο α­γώνα των λι­με­νερ­γα­τών και συμ­με­τεί­χε με μπλοκ, πα­νό και συν­θή­μα­τα σε πο­ρείες και συ­γκε­ντρώ­σεις δια­μαρ­τυ­ρί­ας των λι­με­νερ­γα­τών σε Α­θή­να και Πει­ραιά. Συμ­με­τεί­χε με μπλοκ στην συ­γκέ­ντρω­ση δια­μαρ­τυ­ρί­ας τους στην Α­θή­να με πα­νό με το σύν­θη­μα “Να μη γί­νει ο Πει­ραιάς κά­τερ­γο της φα­σι­στι­κής Κί­νας” και στις δύ­ο πο­ρεί­ες του Ιού­νη στον Πει­ραιά κα­τά τη διάρ­κεια των δια­πραγμα­τεύ­σε­ων με το Δρί­τσα για την ι­σχύ του Γε­νι­κού Κα­νο­νι­σμού Προ­σω­πι­κού με πα­νό με σύν­θη­μα “Να μη γί­νουν σκλά­βοι της Κό­σκο οι ερ­γά­τες του ΟΛ­Π”. Ι­διαίτε­ρα σε αυ­τές τις δύ­ο τε­λευ­ταί­ες κι­νη­το­ποι­ή­σεις η α­ντα­πό­κρι­ση α­πό τους λι­με­νερ­γά­τες ή­ταν θερ­μή τό­σο για την πα­ρου­σί­α μας σε αυ­τές ό­σο και για τα συν­θή­μα­τα που φω­νά­χτη­καν ό­πως: “Ό­χι το λι­μά­νι κά­τερ­γο της Κό­σκο”, “Πα­ρά­νο­μο και άκυ­ρο το πού­λη­μα στην Κό­σκο”, “Να ε­φαρ­μο­στεί η νο­μο­θε­σί­α, ο Πει­ραιάς δεν εί­ναι κι­νέ­ζι­κη α­ποι­κί­α”, “Φταί­ει η κυ­βέρ­νη­ση για την α­περ­γί­α που θέ­λει στο λι­μά­νι της Κό­σκο τη δου­λεί­α”, “Ή νι­κά­ει η α­περ­γί­α ή ο Πει­ραιάς της Κί­νας α­ποι­κί­α”.

Τό­σο στην α­φί­σα μας, ό­σο και στις προ­κη­ρύ­ξεις μας εί­χα­με ε­πι­ση­μάνει τον κίν­δυ­νο α­πό τους ψευ­το­α­ρι­στε­ρούς δή­θεν φί­λους αυ­τού του α­γώ­να που έ­κα­ναν κε­ντρι­κό σύν­θη­μα το “ό­χι στην ι­διω­τι­κο­ποί­η­ση” και έ­κρυ­βαν ό­τι πρό­κει­ται για κρα­τι­κο­ποί­η­ση υ­πέρ της Κί­νας.

Με αυ­τό τον τρό­πο προ­ώ­θη­σαν τα συμ­φέ­ρο­ντα της Κί­νας στο λι­μά­νι α­νοί­γο­ντας της το δρό­μο να με­τα­τρέ­ψει ο­λό­κλη­ρο το λι­μά­νι του Πει­ραιά σε έ­να δου­λο­κτη­τι­κό κά­τερ­γο χω­ρίς ερ­γα­σια­κά και συν­δι­κα­λι­στι­κά δι­καιώ­ματα.

Η Ο­ΑΚ­ΚΕ στην προ­πα­γάν­δα της και στα συν­θή­μα­τα της έ­κα­νε κε­ντρικό αυ­τό το ζή­τη­μα και α­γκα­λιά­στη­κε α­πό τους λι­με­νερ­γά­τες, ει­δι­κά στην τελευ­ταί­α κι­νη­το­ποί­η­ση ό­που εί­χε μεί­νει μό­νη της η Ο­ΜΥ­ΛΕ να δια­μαρ­τύ­ρε­ται. Μι­λή­σα­με με ερ­γα­ζό­με­νους και μας εί­παν ό­τι διά­βασαν τα έ­ντυ­πά μας, μας πα­ρα­κο­λου­θούν, και ε­κτι­μούν ι­διαί­τε­ρα τη συ­μπα­ρά­στα­σή μας.

Ό­μως ο πιο α­ντι-Κό­σκο πυ­ρή­νας αυ­τού του α­γώ­να, η Ο­ΜΥ­ΛΕ, δεν έ­κα­νε πο­τέ κε­ντρι­κό σύν­θη­μα την α­ντί­στα­ση στο κά­τερ­γο της Κό­σκο και κρά­τη­σε μέχρι το τέ­λος τη ση­μαί­α του συν­θή­μα­τος “ό­χι στην ι­διω­τι­κο­ποί­η­ση”, νο­μί­ζου­με κυ­ρί­ως για να πε­τύ­χει την ε­νό­τη­τα με το άλλο σω­μα­τεί­ο, την Έ­νω­ση των Μόνι­μων και Δό­κι­μων Λι­με­νερ­γα­τών. Τε­λι­κά α­πο­δεί­χτη­κε ό­τι η κοι­νή λά­θος προπα­γαν­δι­στι­κή γραμ­μή δεν έ­πει­σε το λα­ό και η διοί­κη­ση της  Έ­νω­σης των Λι­μενερ­γα­τών έ­δω­σε και το χτύ­πη­μα με το σπά­σι­μο της α­περ­γί­ας τη χει­ρό­τε­ρη στιγμή.

Έ­τσι βα­σα­νι­στι­κά θα ξε­κι­νή­σουν, θα δι­δα­χθούν, και θα δια­μορ­φω­θούν τα κι­νή­μα­τα της νέ­ας ε­πο­χής ε­νά­ντια στα νέ­α βάρ­βα­ρα α­φε­ντι­κά που φέρ­νει στη χώ­ρα το σο­σιαλ­φα­σι­στι­κό κα­θε­στώς. Ε­πει­δή αυ­τά θα εί­ναι υ­πο­χρε­ω­τικά α­πο­μο­νω­μέ­να α­πό τα ό­λο και πιο ξε­νό­δου­λα κοι­νοβου­λευ­τι­κά κόμ­μα­τα θα α­να­γκα­στούν να βρουν την αυ­το­νο­μί­α τους και την ε­νό­τη­τα τους ε­νω­νό­με­να με το λα­ό και μι­λώ­ντας στο λα­ό στη γραμ­μή της πο­λι­τι­κής και συν­δι­κα­λι­στικής δη­μο­κρα­τί­ας, του α­ντι­φα­σι­σμού και του διε­θνι­στι­κού πα­τριω­τι­σμού.

Οι ερ­γα­ζό­με­νοι στο λι­μά­νι κρα­τά­νε τις τύ­χες τους στα χέ­ρια τους. Κα­μί­α Κί­να και κα­νέ­να δου­λι­κό σε αυ­τή πο­λι­τι­κό κα­θε­στώς, κυ­βέρ­νη­ση και κοι­νο­βου­λευ­τι­κές η­γε­σί­ες, δεν θα μπο­ρέ­σουν να ε­πι­βά­λουν το νό­μο τους, αν αυτοί συ­σπει­ρω­θούν  για να διεκ­δι­κή­σουν το δί­κιο τους και ε­πι­διώ­ξουν το ευ­ρύ­τε­ρο δυ­να­τό μέ­τω­πο με τους ερ­γα­ζό­με­νους στις προ­βλή­τες Ι­Ι και Ι­Ι­Ι, με το λα­ό και με τους ερ­γα­ζό­με­νους και τους δη­μο­κρά­τες του Πει­ραιά, και ο­λόκλη­ρης της χώ­ρας.