Πρόκειται για μία πολύ κρίσιμη μάχη ενάντια στους κινέζους δουλοκτήτες, που έχει υπονομευτεί και συνεχίζει να υπονομεύεται από δυο σωματεία που αυτοί ελέγχουν στις προβλήτες. Το ένα σωματείο είναι σχεδόν ανοιχτά πουλημένο στην ΚΟΣΚΟ και στους εργολάβους της. Αυτό έχει τα περισσότερα μέλη και λέγεται ΣΕΕΔΠ και είναι αυτό με το οποίο κυρίως συζητάει η εργοδοσία. Το άλλο σωματείο είναι επίσης πουλημένο στους εργολάβους και στην ΚΟΣΚΟ αλλά παριστάνει ότι είναι …ταξικό, σχεδόν επαναστατικό. Αυτό για να κρύψει το πούλημα του και να εκτονώσει το εργατικό μίσος στα κινέζικα αφεντικά άρχισε τα τελευταία δυο χρόνια να κάνει σύντομες απεργίες, λίγο μεγαλύτερες από 24ωρες η 48ωρες, τις οποίες πουλάει ώστε να μην δίνουν καμιά ουσιαστική ανακούφιση στην επικίνδυνη εργασιακή γαλέρα. Αυτό το σωματείο λέγεται ΕΝΕΔΕΠ και είναι στα χέρια του ΠΑΜΕ. Η τελευταία μισοαπεργία του για συλλογική σύμβαση έληξε κι αυτή στα γρήγορα και με μία υπόσχεση της εργοδοσίας ότι θα κάνει μία νέα πρόταση μέχρι τις 6 Μάη. Έτσι οι εργάτες ξαναμπήκαν σε αναμονή. Αυτό το σκηνικό επαναλαμβάνεται κοντά 6 μήνες τώρα.
Είναι με τις πλάτες του ΣΕΕΔΠ, του ΠΑΜΕ και του φιλορώσικου και φιλοκινέζικου ελληνικού κράτους που το κινέζικο κράτος-κάτεργο της Κόσκο στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ συνεχίζει να καταληστεύει, να δολοφονεί, να σακατεύει εργαζόμενους ασύδοτα και ατιμώρητα χρόνια τώρα. Εκεί η Κίνα έχει στήσει την αποικιοκρατική βάση της από το 2008, για να καταπιεί τελικά όλο το λιμάνι, από άκρη σε άκρη, να καταργήσει τη Ναυπηγοεπισκευή, την Κρουαζιέρα και κάθε τουριστική και ακτοπλοϊκή λειτουργία του, και να το μετατρέψει σε ΣΕΜΠΟ, δηλαδή να το κάνει όλο ένα εργαλείο στον πολεμικό Δρόμο του Μεταξιού. Για αυτό διεκδικεί τώρα με λύσσα την κατοχή χώρου για την 4η προβλήτα.
Τα πιο πρόσφατα και κραυγαλέα εγκλήματα της κατά της ζωής και της σωματικής ακεραιότητας των εργατών ήταν το εργατικό ατύχημα – δολοφονία του εργάτη Δ. Δαγκλή από ακατάλληλη γερανογέφυρα της Κόσκο, και η πρόσφατη πτώση εναερίτη από 12 μέτρα αφού τα ρέλια του πλοίου της ίδιας της COSCO, από τα οποία είχε κρεμαστεί, ήταν σάπια με αποτέλεσμα να υποχωρήσουν. Μπόρεσε να επιβιώσει, σοβαρά τραυματισμένος.
Μέσα στο κάτεργο της ΙΙ και της ΙΙΙ εργάζονται και επιβιώνουν όσο μπορούν εργάτες δύο ταχυτήτων, αυτοί που έχει προσλάβει η ίδια η Κόσκο, πιο ειδικευμένους ή με δουλειά γραφείου με καλύτερες αμοιβές και καλύτερους όρους εργασίας, στους οποίους όμως σε αντάλλαγμα δεν επιτρέπει να φτιάξουν σωματείο, και η μεγάλη μάζα των σχετικά πιο ανειδίκευτων που βιώνει συνθήκες κάτεργου και που έχει προσληφθεί από τους εργολάβους που έχει βάλει η Κόσκο να κάνουν τη δική της βρώμικη δουλειά. Η εταιρεία που κάνει τη γενική διαχείριση της εργολαβικής δουλειάς λέγεται D-Port.
Εκτός από αυτούς του εργάτες, που δουλεύουν στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ, υπάρχουν και οι εργάτες της προβλήτας Ι. Αυτούς τους βρήκε εκεί όταν ήρθε η ΚΟΣΚΟ και συνεχίζουν με τους παλιούς όρους εργασίας τους οποίους έχουν εξασφαλίσει μετά από την επιμονή των σωματείων τους που δεν ελέγχονται από το ΠΑΜΕ. Αυτά είναι η ΟΜΥΛΕ (με ηγεσία ΠΑΣΚΕ –ΔΑΚΕ), και η Ένωση Μονίμων και Δοκίμων Λιμενεργατών που έδωσαν και την πάλη για να μην παραδοθεί το λιμάνι στην Κόσκο το 2016. Σήμερα και τα δύο αυτά σωματεία, έχουν ρίξει τους τόνους ενάντια στην Κόσκο και επειδή τα μέλη τους έχουν εξασφαλίσει καλές συλλογικές συμβάσεις αυτά αρκούνται σε αυτό και δεν τα χαλάνε με την Κόσκο και τα κόμματά τους, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Ετσι όμως κάνουν μαζί με τη ΣΕΕΔΠ και κυρίως μαζί με το τάχα ταξικό ΠΑΜΕ το εξής πούλημα στην εργατική τάξη. Αφήνουν σταδιακά να δουλεύουν στην προβλήτα Ι και εργάτες από την ΙΙ και την ΙΙΙ με τους όρους γαλέρας. Με αυτό τον τρόπο ανοίγει ο δρόμος στην Κίνα, και μάλιστα όσο οι παλιοί εργάτες της προβλήτας Ι με τους καλούς όρους σταδιακά θα συνταξιοδοτούνται, η Ι θα γίνει και αυτή μια γαλέρα. Εδώ φαίνεται πόσο πουλημένο είναι κυρίως το ΠΑΜΕ. Αντί δηλαδή να απαιτεί διαρκώς και με τη μεγαλύτερη ένταση να δημιουργηθούν οι συνθήκες προβλήτας Ι για τις προβλήτες ΙΙ και τις ΙΙΙ αφήνει την Κόσκο να χαλάει και την προβλήτα Ι, δηλαδή να καταστρέφει το πιο βασικό και χειροπιαστό επιχείρημα των λιμενεργατών ότι το λιμάνι πρέπει και μπορεί να δουλέψει με διαφορετικό τρόπο. Κι αυτό όχι αύριο στον ψευτοσοσιαλισμό του ΠΑΜΕ, αλλά ακόμα και σήμερα στον εκμεταλλευτικό καπιταλισμό δημοκρατικού και όχι αποικιακού «οκτωβρίστικου» τύπου, σύμφωνα με τη διάκριση που έχει κάνει ο Λένιν (Άπαντα Λένιν, τ. 48, σ.12-13, εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», 1984, https://www.oakke.gr/esoteriki-politiki/item/490-).
Το προδοτικό χρονικό της ΕΝΕΔΕΠ-ΠΑΜΕ. Πως με τις πλάτες της η ΚΟΣΚΟ έστησε τη ΣΕΕΔΠ
Η ΕΝΕΔΕΠ, το σωματείο κλειδί για το κρυφό πούλημα των εργατών, συγκροτήθηκε το 2014 υπό την καθοδήγηση του ΠΑΜΕ, σαν σωματείο της D-Port πάντα δηλαδή των εργολάβων της Κόσκο, αφού η ίδια σαν Κόσκο ποτέ δεν αναγνώρισε κανένα σωματείο, από θέση αρχής. Ούτε ποτέ έχει βάλει αυτό το ζήτημα το ΠΑΜΕ και επίσημα ποτέ δεν το έχει καταγγείλει το ψευτοΚΚΕ. Για 4 ολόκληρα χρόνια δεν έκανε καμία απολύτως απεργιακή κινητοποίηση για τη στοιχειώδη εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας στο κάτεργο της Κόσκο, πόσο μάλλον για την υπογραφή συλλογικής σύμβασης για την κατοχύρωση των ελάχιστων εργασιακών δικαιωμάτων που προβλέπονται σε ένα σύγχρονο κράτος. Δεν κινήθηκε ούτε καν το 2016, όταν η Κόσκο εγκαταστάθηκε σαν ΟΛΠ σε όλο το λιμάνι, δηλαδή στον ΣΕΜΠΟ της Ι με τους ελληνικούς όρους εργασίας και στους ΣΕΜΠΟ των ΙΙ και ΙΙΙ με τους κινέζικους. Αυτό ήταν μία μοναδική ευκαιρία για οποιοδήποτε σωματείο των καταραμένων στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ, να ενωθεί με τα πολύ πιο ισχυρά σε κατακτημένα δικαιώματα απέναντι στους κινέζους συνδικάτα του ΟΛΠ, δηλαδή με την ΟΜΥΛΕ (σωματείο κυρίως υπαλλήλων γραφείων) και την Ένωση Μονίμων και Δοκίμων Λιμενεργατών (σωματείο κυρίως λιμενεργατών φορτοεκφορτωτών) για τη διεκδίκηση ίσων όρων εργασίας σε όλο το λιμάνι. Γιατί η Κόσκο έχανε πια το βασικό της επιχείρημα για να συνεχίζει το κάτεργο της. Εφόσον σαν ΟΛΠ εφάρμοζε όρους ελληνικού εργατικού δικαίου με αντίστοιχες συλλογικές συμβάσεις εργασίας στο ΣΕΜΠΟ της Ι, δεν είχε καμία δικαιολογία να μην κάνει το ίδιο στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ. Ήταν η ώρα για απελευθέρωση. Το κάτεργο έπρεπε να ανοίξει τις πύλες του στους σύγχρονους όρους εργασίας ενός ευρωπαϊκού κράτους. Κι όμως όταν η ΟΜΥΛΕ έδωσε την πάλη στην προβλήτα Ι και πέτυχε το 2017 την υπογραφή και νέας συλλογικής σύμβασης με τους όρους της παλιάς σύμβασης που είχε ως τότε, το ψευτοΚΚΕ έκανε με ασύλληπτο θράσος κριτική για πούλημα επειδή δεν του άρεσαν αυτοί οι όροι όταν το δικό του σωματείο στις ΙΙ και στις ΙΙΙ δεν είχε καμιά σύμβαση αλλά μόνο γαλέρα (!!!) και παρακολουθούσε σε πλήρη αδράνεια τις εξελίξεις. Λίγο μετά ακολούθησε με νέα συλλογική σύμβαση πάλι στην Ι το δεύτερο σωματείο εκεί, η Ένωση Μονίμων και Δοκίμων Λιμενεργατών. Και τα δύο σωματεία έχουν ανανεωμένες συμβάσεις σήμερα που δεν συγκρίνονται με τις συνθήκες κάτεργου που επικρατούν στο συνδικαλιστικό χώρο των ΙΙ και ΙΙΙ, δηλαδή το χώρο της ΣΕΕΔΠ και της ΕΝΕΔΕΠ.
Στο μεταξύ η οργή των εργατών στις ΙΙ και ΙΙΙ μεγάλωνε ειδικά από τη στιγμή που η εξαντλητική εργασία τους έστελνε στο νοσοκομείο. Τον Αύγουστο του 2017 ένας εργάτης εκεί, ο Δ. Θανόπουλος, τελικά έχασε τη μάχη της ζωής στο νοσοκομείο, αφού έφυγε από το κάτεργο με ασθενοφόρο χωρίς να γίνει καμιά απεργία από την ΕΝΕΔΕΠ (δες στη Νέα Ανατολή: Στις προβλήτες της Κόσκο, η ζωή των εργαζόμενων δεν έχει καμία αξία - Συγκάλυψη του πρώτου θανάτου εργαζόμενου από τις αρχές, κράτος, υπουργεία, κόμματα, σωματεία). Έφτασε πια το 2018 για να ξεκινήσει τελικά η ΕΝΕΔΕΠ κάποιες απεργιακές κινητοποιήσεις με αίτημα την υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας και την ένταξη των εργατών στα βαρέα και ανθυγιεινά (δες στην Νέα Ανατολή: ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΣΤΗΝ ΚΟΣΚΟ: ΑΠΟ ΤΙΣ ΞΑΦΝΙΚΕΣ ΤΑΞΙΚΕΣ ΕΠΕΛΑΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΞΑΦΝΙΚΕΣ ΤΑΞΙΚΕΣ ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ). Τότε προσφέρθηκε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να εμφανίσει στα χαρτιά την ικανοποίηση ενός από τα δύο αιτήματα, του πιο δευτερεύοντος για τους περισσότερους εργάτες, αυτού των βαριών και ανθυγιεινών ενσήμων, και μάλιστα με τον κατάλληλο τρόπο ώστε να μην είναι υποχρεωτική η εφαρμογή του σχετικού μέτρου. Δηλαδή φρόντισε η ρύθμιση να είναι αρκετά λειψή και αρκετά αόριστη ώστε να μην είναι υποχρεωτική η εφαρμογή της ένταξης στα βαρέα και ανθυγιεινά ειδικά της ΣΕΠ και του ΟΛΠ-Κόσκο, αλλά και των εργολάβων της διαχειρίστριας D-Port στις ΙΙ και ΙΙΙ (!!!) Αυτή η ρύθμιση εφαρμόστηκε μόνο για κάποιους εργολάβους της D-Port. Το πως μεθόδευσε ο ΣΥΡΙΖΑ την αποτυχία της φιλεργατικής του ρύθμισης προκύπτει σε επιστολή-απάντηση της Κόσκο το Δεκέμβρη του 2020 σχετικά με κριτική που δέχθηκε από παράγοντες του λιμανιού για τις αυθαιρεσίες της. Στην επιστολή αυτή αναφέρει με θράσος «Η εγκύκλιος 46/2018 του κ. Διοικητή του Ε.Φ.Κ.Α. εντάσσει τους εργατοτεχνίτες που απασχολούνται στους προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ Πειραιά στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα και συνεπώς ούτε για την ΟΛΠ Α.Ε, ούτε για την ΣΕΠ Α.Ε. δεν τίθεται ζήτημα, αφού δεν αναφέρεται σε καμία από τις δύο εταιρίες» (https://radar.gr/article/antepithesi-tis-cosco-me-epistoli-tis-sto-yp-naytilias). Σε αυτή την απάντηση προαναγγέλλεται και η μελλοντική εξέλιξη για τα βαρέα και ανθυγιεινά στην προβλήτα Ι, όταν πια η Κόσκο δεν θα δεσμεύεται από τις συλλογικές συμβάσεις για τα εργασιακά δικαιώματα των παλιών εργατών γιατί αυτοί θα έχουν αποχωρήσει είτε με τις μετατάξεις, είτε με συνταξιοδότηση. Σημειώνουμε ότι τα βαρέα και ανθυγιεινά εφαρμόζονται αδιάλειπτα μέχρι σήμερα στο ΣΕΜΠΟ της προβλήτας Ι.
Κι ενώ η ΕΝΕΔΕΠ είχε τότε να κραδαίνει αυτή την όπως αποδείχθηκε κάλπικη νίκη των απεργιακών κινητοποιήσεων με τις κούφιες δεσμεύσεις στα βαρέα και ανθυγιεινά που παραμένει ανεπίλυτο αίτημα στις σημερινές απεργιακές κινητοποιήσεις, άφησε την εργοδοσία της Κόσκο αθόρυβα να κινητοποιηθεί μέσα στους εργαζόμενους. Η Κόσκο πάτησε πάνω στην απογοήτευση τους για τη μακρόχρονη συνδικαλιστική απραξία και τα λόγια του αέρα της ΕΝΕΔΕΠ, και στη δικιά της τρομοκρατία για να τους πιέσει, να τους εκβιάσει, να τους εξαπατήσει και να στήσει μπροστά στα μάτια του μόνου σωματείου που υπήρχε ως τότε επί 4 χρόνια, και χωρίς κανένα ψευτοΚΚΕ, κανείς Κουτσούμπας στη Βουλή και σε κανένα δελτίο ειδήσεων να κάνει πολιτικό και συνδικαλιστικό ζήτημα αυτή τη διασπαστική κίνηση, το δικό της μαζικό εκ γενετής πουλημένο εργοδοτικό σωματείο, το ΣΕΕΔΠ. Έτσι στη ζούλα στήθηκε αυτό το συνδικάτο σε έναν από τους πολυπληθέστερους ενιαίους χώρους δουλειάς και με τον ισχυρότερο κεφαλαιϊκά εργοδότη σε όλη τη χώρα. Με αυτό το δημιούργημα της η Κόσκο υπέγραψε άμεσα συλλογική σύμβαση εργασίας (!!!) με υποτυπώδεις εργασιακούς όρους. Όταν λέμε ότι η εργοδοσία υπέγραψε σύμβαση, εννοούμε πάντα τους εργολάβους της D-Port γιατί η Κόσκο ποτέ δεν αναγνώρισε κανένα σωματείο, ούτε το εργοδοτικό, ώστε να παριστάνει πως κρατάει τα πενταβρώμικα χέρια της καθαρά.
Ακολούθησε μετά το 2018 μία νέα περίοδος εργασιακής ειρήνης, που εξασφαλιζόταν από διάφορες ελαφρύνσεις τις οποίες παραχωρούσαν οι εργολάβοι στους εργαζόμενους πάντα μέσω του ανοιχτά εργοδοτικού σωματείου, της ΣΕΕΔΠ ενώ η ΕΝΕΔΕΠ δεν έκανε τίποτα για να ανατρέψει τη λειτουργία του και το φούσκωμα του, πέρα από μία δικαστική μάχη στα χαρτιά που χάθηκε μέσα στη σιωπή, αφού όπως είναι γνωστό κανένα σωματείο δεν ακυρώνεται σαν αντεργατικό-διασπαστικό χωρίς να μαζεύονται έξω από τα δικαστήρια και σε όλη τη χώρα, όταν πρόκειται για κάτι τόσο κρίσιμο, οι εργάτες, χωρίς δηλαδή εργατικό κίνημα. Μάλιστα, σε αντίθεση με τις πρακτικές του το ΠΑΜΕ φρόντισε να εξελιχθεί αυτή η δικαστική μάχη στη σιωπή, χωρίς ούτε μία κάπως μαζική συγκέντρωση συμπαράστασης, έστω για τα μάτια.
Το 2021 η άθλια σύμβαση που υπογράφηκε το 2018 με το εργοδοτικό σωματείο έληξε. Τότε και μόνο τότε το 2021, ξεκίνησε ξανά τις απεργιακές κινητοποιήσεις η ΕΝΕΔΕΠ ενώ μάλιστα δεν είχε κάνει στο μεταξύ καμιά συνδικαλιστική και πολιτική καμπάνια για να καταγγείλει το σωματείο της εργοδοσίας σαν προϊόν τρομοκρατίας ή έστω να του πάρει αρκετά μέλη και να πάψει να έχει την πλασματική πλειοψηφία. Εννοείται η εργοδοσία είχε να αντιτείνει ότι μπορεί να κάνει μόνο διαπραγματεύσεις με οποιοδήποτε σωματείο αλλά για να υπογράψει μία συλλογική σύμβαση πρέπει να κριθεί από τα δικαστήρια ποιο είναι το πιο αντιπροσωπευτικό σωματείο. Για αυτό το θέμα έχει γίνει νέα προσφυγή στα δικαστήρια που αναμένεται να αποφασίσουν γύρω στο 2023!!!
Στο μεταξύ στις 25 Οκτώβρη 2021 ήρθε ο δεύτερος νεκρός, ο 46χρονος Δ. Δαγκλής, που χτυπήθηκε θανάσιμα από ακατάλληλη γερανογέφυρα, εργαζόμενος σε «κόντρα» βάρδια (κόντρα λέγεται αυτή που γυρίζει από πρωϊνή σε βραδινή βάρδια, ή από βραδινή σε πρωϊνή από τη μία μέρα στην άλλη). Μετά από αυτό το θάνατο ξεκίνησε η πιο πολυήμερη απεργία μέχρι σήμερα που κράτησε 7 μέρες. Αυτή έληξε με δεσμεύσεις μίας ασύδοτης εργοδοσίας για βελτίωση των εργασιακών συνθηκών, οι οποίες αποτυπώθηκαν σε μία επιστολή προς το Υπουργείο Ναυτιλίας (!!!), και χωρίς καμία πρακτική ανάληψη ευθύνης από την πλευρά της για τα ελλιπή μέτρα ασφαλείας που φταίνε για το θάνατο και που προετοιμάζουν τον επόμενο.Δεν ξεκίνησε άμεσα καμία ποινική δίωξη κατά εργολάβων της D-Port– διοίκησης της ΣΕΠ, δεν επιβλήθηκαν πρόστιμα από τις αρχές, δεν αποσύρθηκε η χαλασμένη γερανογέφυρα, ούτε καν επισκευάστηκε, όπως παραδέχτηκε αργότερα ο ίδιος ο Μπεκρής, δεν καταγράφηκαν από κάποια αρχή όλες οι ελλείψεις μέτρων ασφάλειας στο χώρο, δεν εκδόθηκε καμία απόφαση για άμεση αποκατάσταση τους, με απειλή προστίμων, ακόμα και κλεισίματος του χώρου εργασίας μέχρι να αποκατασταθούν. Κι όμως το ΠΑΜΕ μάζεψε τα απεργιακά πανό και πανηγύρισε με στόμφο άλλη μία νίκη απλά με μία έγγραφη αναγνώριση από τη Κόσκο ότι πρέπει να εφαρμοστεί η πεντάρα πόστα, δηλαδή συνεργείο πέντε ατόμων στη φορτοεκφόρτωση αντί για έξι που ήταν το αρχικό αίτημα, να καταργηθούν οι «κόντρα βάρδιες», να συσταθεί επιτροπή υγιεινής και ασφαλείας με μέλη από τεχνικούς ασφαλείας και γιατρούς που δουλεύουν στις προβλήτες (δηλ υπαλλήλους της Κόσκο) και εκπροσώπηση των σωματείων, μαζί με την υπόσχεση για ξεκίνημα σύντομων διαπραγματεύσεων για συλλογική σύμβαση). Μάλιστα τη δήθεν νίκη τους οι απατεώνες του Περισσού άρχισαν να την πανηγυρίζουν δίνοντας της διεθνείς διαστάσεις ισχυριζόμενοι ότι τάχα για πρώτη φορά νικήθηκε από ταξικό αγώνα ο κινέζικος κρατικός μεταφορικός κολοσσός που λέγεται Κόσκο.
Λίγους μήνες μετά, ήρθε ο τρίτος στη σειρά θάνατος ενός 54χρονου εργαζόμενου το Γενάρη του 2022 ο οποίος, όπως ο Δ. Θανόπουλος το 2017, έφυγε με ασθενοφόρο από τη δουλειά και έχασε τη ζωή του λίγες ώρες αργότερα. Και για τους δύο αυτούς εργαζόμενους που έχασαν τη ζωή τους ουσιαστικά σε ώρα δουλειάς, δεν έχει γίνει γνωστό κανένα πόρισμα και καμία ΕΝΕΔΕΠ δεν πίεσε για την καταγραφή από τις αρχές με εξαντλητικές πραγματογνωμοσύνες των συνθηκών εργασίας που μπορεί να ήταν η αιτία του θανάτου.
Πριν λίγες μέρες ήρθε και νέο ατύχημα με πτώση από πλοίο της Κόσκο, οπότε ο πρόεδρος της ΕΝΕΔΕΠ, Μπεκρής αναγκάστηκε να ενημερώσει, χωρίς βέβαια ίχνος αυτοκριτικής, όπως πάντα κάνει ο σοσιαλφασισμός, ότι η επιτροπή υγιεινής και ασφάλειας υπολειτουργεί, χωρίς να διευκρινίζει αν έχει συγκροτηθεί ή αν έχει μείνει κι αυτή στα χαρτιά, και ότι μέχρι σήμερα δεν έχει επισκευασθεί η γερανογέφυρα που σκότωσε το λιμενεργάτη το 2021! (https://www.youtube.com/watch?v=hEyJ4JK2dgc).
Όμως ούτε η υπόσχεση για έναρξη σύντομων διαπραγματεύσεων για τη συλλογική σύμβαση υλοποιήθηκε. Για αυτό η ΕΝΕΔΕΠ για να δείξει κάποια δράση, έχει ξεκινήσει μία σειρά σποραδικών απεργιών από το Φλεβάρη. Οι αργόσυρτες και αραιές συναντήσεις εργοδοσίας-σωματείων έχουν αποδώσει μία πενιχρή αύξηση 8% που έχουν απορρίψει από κοινού ΕΝΕΔΕΠ και εργοδοτικοί γιατί πραγματικά δεν αντιμετωπίζουν καν τον καλπάζοντα πια πληθωρισμό. Μετά το νέο ατύχημα η απόφαση που ανακοινώθηκε ήταν απεργία διαρκείας. Αποδείχτηκε όμως ότι ούτε κι αυτό ήταν αρκετός λόγος για μια πραγματική απεργία. Έγινε τελικά από την ΕΝΕΔΕΠ μια τριήμερη, 28-30 Απρίλη. Αυτή στιγματίστηκε από την εμφάνιση της αστυνομίας στις πύλες στις 30/4 τα ξημερώματα για να επιβάλει την είσοδο των απεργοσπαστών του εργοδοτικού σωματείου που είδαμε πως το ψευτοΚΚΕ επέτρεψε και να ιδρυθεί και να υπάρξει από πολιτική άποψη αφού ποτέ δεν θέλησε να κάνει ζήτημα τη γαλέρα Κόσκο. Την ίδια μέρα το μεσημέρι η ΕΝΕΔΕΠ παρέδωσε τα κλειδιά των πυλών για να μπουν μέσα τα μέλη του ανοιχτά εργοδοτικού σωματείου και να πιάσουν δουλειά, λέγοντας ότι έκανε αυτή την υποχώρηση επειδή αυτός ήταν ο όρος που μπήκε από το υπουργείο για να γίνει μία τριμερής συνάντηση εργοδοσίας, σωματείων και υπουργείου το απόγευμα της Δευτέρας 2 Μάη !!! (https://www.protothema.gr/greece/article/1238327/epanaleitourgei-apo-to-mesimeri-to-eboriko-limani-tou-peiraia/). Με αυτό τον τρόπο αναγνώρισε με κάθε επισημότητα την απεργοσπασία, χωρίς να χρειάζονται ούτε δικαστικές αποφάσεις, ούτε αστυνομικές επεμβάσεις, παρά μόνο ραβασάκια της εργοδοσίας (δηλαδή της D-Port, και όχι της Κόσκο που δεν καταδέχεται ποτέ να μιλήσει με τους εργάτες απευθείας). Αυτή η «κρίσιμη συνάντηση» κατέληξε σε μία νέα προθεσμία για την εργοδοσία να υποβάλει μία βελτιωμένη πρόταση για συλλογική σύμβαση στις 6 Μάη. Έτσι η απεργία σταμάτησε επίσημα από την ΕΝΕΔΕΠ. Και το θέατρο, και η κοροϊδία των εργατών, θα συνεχίζονται.
Το πόσο μεθοδευμένα εξαπατούν τους εργάτες , οι ΕΝΕΔΕΠ-ΠΑΜΕ και οι ανοιχτοί τσάτσοι της ΣΕΕΔΠ, φαίνεται από τις λεγόμενες «παύσεις εργασίας» που κάνει η D-Port, όταν κάνει τις απεργιακές της κινητοποιήσεις της η ΕΝΕΔΕΠ. Τέτοια παύση αποφάσισε την Πρωτομαγιά, και προηγούμενα τη μέρα του θανάτου του Δ. Δαγκλή, όταν θέλησε υποτίθεται έτσι να τιμήσει τη μνήμη του νεκρού, όταν οι δολοφόνοι δηλαδή αποφάσισαν κυνικά να κάνουν μία τελετή υπέρ του θύματος τους. Πρόκειται απλά για διευκολύνσεις στο ΠΑΜΕ είτε για να καταλαγιάζει την οργή των εργατών ώστε να μην επιμένουν στο αυθόρμητο και άμεσο αίτημα μετά από κάθε ατύχημα που δεν μπορεί να είναι άλλο από το να πληρώσουν οι δολοφόνοι-εγκληματίες της Κόσκο, είτε για να κάνει «επαναστατικά» περάσματα στη συνεννόηση με τους εργοδοτικούς όπως το τελευταίο.
Η ΕΝΕΔΕΠ δεν βάζει ποτέ σαν το πιο βασικό ζήτημα πάλης της στο λιμάνι να συντριβεί πολιτικά, δικαστικά και πρώτα απ όλα να απομονωθεί συνδικαλιστικά από τους ίδιους τους εργάτες το εργοδοτικό σωματείο της ΣΕΕΔΠ. Το ότι το καταγγέλλει σαν κατασκεύασμα της εργοδοτικής τρομοκρατίας αλλά δεν βρίσκει τρόπους να πείσει και να οργανώσει τόσα χρόνια τώρα την πλειοψηφία των εργαζομένων στους αγώνες της δείχνει ότι στην πραγματικότητα δεν ενδιαφέρεται στ αλήθεια γι αυτό. Έτσι πολύ εύκολα το σταμάτημα των απεργιών το αναλαμβάνουν τα δικαστήρια, και η αστυνομία που κάνει την παρουσία της κάθε τόσο έξω από την πύλη του λιμανιού, απειλώντας με επέμβαση, μέχρι που η απεργία λήγει από την ΕΝΕΔΕΠ είτε με απόφαση, είτε με το καλωσόρισμα απεργοσπαστών χωρίς να χρειαστεί καμία κρατική επέμβαση. Και τα δύο σωματεία προσφεύγουν τελικά στη διαιτησία του κράτους, δηλαδή του υπουργείου Ναυτιλίας το οποίο και οι τρεις πλευρές, ΕΝΕΔΕΠ, ΣΕΕΔΠ, Κόσκο – D-port έχουν αναγνωρίσει σαν τον τελικό ρυθμιστή-εγγυητή των εργασιακών του λιμανιού. Γι αυτό πανηγυρίζεται σα νίκη και από τα δύο σωματεία οποιαδήποτε έγγραφη «δέσμευση» φτάνει από την εργοδοσία στο υπουργείο Ναυτιλίας. Έτσι έχουν αντικατασταθεί όλοι οι θεσμοί και όλα τα εργαλεία που έχουν κατοχυρωθεί στο εργατικό δίκαιο για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων των εργατών, από την αλληλογραφία της Κόσκο με το Υπουργείο Ναυτιλίας!!! Όλα αυτά είναι πρωτοφανείς πρακτικές που εισάγει το ΠΑΜΕ στο εργατικό κίνημα.
Συνδικαλισμός στην υπηρεσία της Κόσκο
Η Κόσκο έχει κάθε λόγο να εμπιστεύεται το κόμμα που έχει τις καλύτερες σχέσεις με την κινέζικη πρεσβεία, το ψευτοΚΚΕ, για να έχει αυτό μαζί με τα δικαστήρια τα κλειδιά στις πόρτες των προβλητών και τη διαχείριση των εργατών. Ο συνδικαλιστικός του βραχίονας, το ΠΑΜΕ εξασφαλίζει ότι η πύλη θα κλείνει και θα ανοίγει χωρίς να απειλείται η Κόσκο και τα στρατηγικά της συμφέροντα, αντίθετα κατά το δυνατόν φροντίζει να εξυπηρετούνται, δηλαδή: α) η πύλη κλείνει μόνο με περιορισμένες απεργίες που πνίγονται σε μία σειρά ατέρμονων διαπραγματεύσεων με αβέβαιη έκβαση, ή που τελειώνουν με δεσμεύσεις που βρίσκονται στον αέρα, β) η πύλη κλείνει χωρίς να υπάρχει σύνθημα ενάντια στην προβλήτα 4, τη βασική διεκδίκηση της Κόσκο στο λιμάνι, ένα σύνθημα που είναι εντελώς αναγκαίο από τη στιγμή που η Κόσκο προβάλει το φρακάρισμα του λιμανιού σε κάθε απεργία λίγων ημερών σα βασικό επιχείρημα για τη διεκδίκηση της 4ης προβλήτας, και γ) η πύλη κλείνει με μία απεργιακή διακήρυξη, όπως αυτής της Πρωτομαγιάς, να γράφει ότι «σε μια εποχή που πληρώνουμε με αίμα τα κέρδη της “COSCO” με τους δικούς μας νεκρούς εργάτες, πληρώνουν με αίμα οι αδελφοί εργάτες στη περιοχή της Ουκρανίας από τη σύγκρουση μεταξύ των συμφερόντων ΗΠΑ-ΝΑΤΟ με Ρωσίας-ΚΙΝΑΣ, εμείς δίνουμε τη μάχη να μην κουβαλήσουμε όπλα για να δολοφονηθούν αδέλφια εργάτες όπως έκαναν οι συνάδελφοι Ιταλοί Λιμενεργάτες, αλλά ταυτόχρονα μια μάχη για την υπογραφή μιας ΣΣΕ»!!! Για το ψευτοΚΚΕ δεν υπάρχει δηλαδή μια χώρα που λέγεται Ουκρανία η οποία έχει δεχτεί απρόκλητη εισβολή από τη Ρωσία, σύμμαχο της Κίνας αλλά υπάρχει μια περιοχή που λέγεται Ουκρανία στην οποία απλά τσακώνονται οι ΗΠΑ με την Ρωσία και την Κίνα. Αυτό ακριβώς λένε η Ρωσία και η Κίνα όταν δεν θέλουν να γίνονται τελείως μισητές στους λαούς.
Κυρίως όμως το ψευτοΚΚΕ διευκολύνει την Κόσκο, εμποδίζοντας τους εργάτες να ενωθούν με τα αδέλφια τους στην ίδια την Κίνα, και με τους ταξικούς και δημοκρατικούς αγώνες τους, ενάντια στο φασιστικό κινέζικο καθεστώς, τους εμποδίζουν να δουν και να καταγγείλουν το αντεργατικό κινέζικο κράτος, γιατί αυτή είναι η εργοδοσία τους στο λιμάνι, και όχι η «επιχείρηση Cosco» όπως τη βαφτίζουν.
Είναι εξαιρετικά αποκαλυπτικό για την κομπραδόρικη ιδεολογία και πολιτική του ψευτοΚΚΕ απέναντι στην Κίνα, ότι ο πρόεδρος της ΕΝΕΔΕΠ Μπεκρής, που ανταμείφθηκε από το ψευτοΚΚΕ για το έξυπνο πούλημα των συναδέλφων τους με το να γίνει πρόεδρος του Εργ. Κέντρου Πειραιά, δεν χρεώνει την εργασιακή γαλέρα της ΚΟΣΚΟ στο κινέζικο κράτος, αλλά στην ευρωπαϊκή εργατική νομοθεσία την οποία αυτός ισχυρίζεται ότι η ΚΟΣΚΟ εφαρμόζει!!! (Από τη σχετική συνέντευξη του Μπεκρή: “Θα ξεκινήσω λέγοντας πως ο όρος «κινεζοποίηση» είναι άστοχος και αδόκιμος και αυτό διότι έτσι ξεπλένουμε τα υπόλοιπα μονοπώλια. Δεν ανακάλυψε η COSCO την πυρίτιδα και εκμεταλλεύτηκε το ξήλωμα των εργασιακών δικαιωμάτων. Η επίθεση αυτή είναι ένα προσχεδιασμένο έγκλημα ήδη από την αρχή της δεκαετίας του ’90 με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ που βρήκε γόνιμο έδαφος την τελευταία δεκαετία να ξηλώσει συγκροτημένα δικαιώματα»” –(https://www.imerodromos.gr/proedros-enedep-pleon-theoreitai-polyteleia-i-statheri-doyleia-me-sygkrotimena-ergasiaka-dikaiomata/).
Η κάλυψη των κινέζων φασιστών και της ελληνικής κατοχικής γαλέρας στο λιμάνι του Πειραιά δεν μεταφέρεται πλατιά στο λαό από τους βουλευτές και τους πολιτικούς παράγοντες του ψευτοΚΚΕ που θα μπορούσαν πολύ άνετα να το κάνουν ζήτημα με τον άπλετο χρόνο που διαθέτουν στα κανάλια, αλλά μόνο αφήνουν έναν ψίθυρο να σέρνεται περιορισμένα στον τύπο, στο ίντερνετ, και στον κύκλο των σωματείων του ψευτοΚΚΕ και των κολαούζων του της εξωκοινοβουλευτικής λεγόμενης αριστεράς. Τα αληθινά αφεντικά της Κόσκο μένουν ανενόχλητα στα γραφεία τους, μακριά από οποιαδήποτε δημόσια προβολή και καταγγελία, και κάθε τόσο βλέπει ο λαός στις οθόνες του κάποιο κυβερνητικό στέλεχος να μιλάει για τη «στρατηγική» επένδυση της Κόσκο στον Πειραιά, και δεν έχει ιδέα, ότι όχι μόνο η Κόσκο δεν κάνει ούτε ένα έργο ευρύτερα στο λιμάνι από αυτά που υποχρεούται να κάνει, εκτός από τους γερανούς για τα κοντέϊνερ της, αλλά αντίθετα τα εμποδίζει με τη βοήθεια του ψευτοΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ. Και τα εμποδίζει γιατί στο βάθος τρέμει την εργατική τάξη που γεννάει η ίδια η σύγχρονη παραγωγή και βέβαια πάνω απ όλα τρέμει την εργατική τάξη που η ίδια τόσο άγρια εκμεταλλεύεται.
Το φασιστικό σοσιαλιμπεριαλιστικό κινέζικο κράτος τρέμει τους εργάτες, γιατί ξέρει ότι μόνο αυτοί μπορούν να το γκρεμίσουν για αυτό κοιτάει να μην τους αφήνει να ανασάνουν. Όταν οι εργάτες του λιμανιού συνειδητοποιήσουν τη δύναμή τους, και αρχίσουν να οργανώνονται ανεξάρτητα από τους ψεύτικους προστάτες που κοιτάνε μόνο να τους παραδίνουν κάθε τόσο δέσμιους στα αφεντικά τους, τότε μπορούν να κόψουν το δρόμο στην Κόσκο, να γκρεμίσουν το κάτεργό της, και να υπερασπίσουν τη δουλειά τους, τους μισθούς τους, αλλά και βαθύτερα όλη τη ρημαγμένη από τους νεοχιτλερικούς και τα τσιράκια τους χώρα μας. Αυτή είναι η βασική προϋπόθεση για να πληρώσει για τα αντεργατικά της εγκλήματα η Κόσκο.