Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Η υπόθεση των διώξεων της Νοβάρτις περιγράφεται με δυο λόγια ως εξής: Πρόκειται για την πιο ωμή και κυνική φασιστική πρακτική χρήσης σκανδάλου για εξόντωση πολιτικών αντιπάλων των τελευταίων δεκαετιών.

Το παραπάνω σκίτσο της "Καθημερινής" δείχνει πως θα ήθελε το πολιτικό καθεστώς το αποτέλεσμα των εσωκομματικών εκλογών του ΚΙΝΑΛ

 

Οι εσωκομματικές εκλογές στο ΚΙΝΑΛ - ΠΑΣΟΚ προκαλούν γενικά ενδιαφέρον μεγαλύτερο από την εκλογική απήχηση αυτού του κόμματος με βάση τους σημερινούς πολιτικούς-κομματικούς συσχετισμούς - κι όχι άδικα. Και προκαλούν όχι μόνο το ενδιαφέρον ενός κόσμου που κάποτε το πίστεψε και το ακολούθησε, αλλά πάνω απ’ όλα κινούν το ενδιαφέρον ενός διακομματικού συντονιστικού κορυφής, το οποίο, με επικεφαλής τους Τσίπρα - Μητσοτάκη και τον πανταχού παρόντα σύμμαχο και φίλο τους, Λαλιώτη, επιχειρεί να εισβάλει σε αυτές τις εκλογές και να τις οδηγήσει εκεί που το βολεύουν. Με το σύνθημα, μάλιστα «κάτω οι μηχανισμοί», δηλαδή κάτω ο υπαρκτός κομματικός μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ, θέλουν να διαλύσουν το συγκεκριμένο κόμμα προς όφελος στρατηγικών του αντιπάλων, να το αλώσουν και να μοιράσουν τα ιμάτιά του.

Το άρθρο μας που αναρτήσαμε στην ιστοσελίδα μας στις 24 του Νοέμβρη για τις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ είχε τον εξής τίτλο: «Εκλογές ΠΑΣΟΚ: Το ελεγχόμενο λαλιωτικό δίπολο Παπανδρέου-Λοβέρδου και πως ΣΥΡΙΖΑ-Μητσοτάκης θέλουν τον Ανδρουλάκη εκτός Β΄ γύρου». Οι εξελίξεις δεν διαψεύδουν την εκτίμησή μας ότι αυτό το δίπολο ελεγχόταν από το χειρότερο ΠΑΣΟΚ, εκείνο του Λαλιώτη, όμως καθόλου δεν επαληθεύουν το ότι ο στόχος του δίπολου ήταν να πετάξει έξω από τον β΄ γύρο τον Ανδρουλάκη. Αντίθετα ο ανταγωνισμός Παπανδρέου-Λοβέρδου διευκόλυνε τον Ανδρουλάκη να ανέβει θριαμβευτικά στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ καθώς του επέτρεψε να φανεί σαν ένα νέο, αγνό και πάνω από όλα ενωτικό κέντρο του κόμματος. Γιατί αυτό που έκανε ο Παπανδρέου ήταν να σύρει πίσω του και να εκθέσει σαν χρεωκοπημένες παλαιοκομματικές εκείνες ακριβώς τις τάσεις του που αντιστέκονταν στον πιο σκληρό, στον κνίτικο σοσιαλφασισμό (βασικά οι συνδικαλιστικές δυνάμεις οι κυρίαρχες στη σημερινή ΓΣΕΕ) ενώ ο δεύτερος προβόκαρε σαν εξάρτημα της πιο δεξιάς-σοβινιστικής μερίδας της Νέας Δημοκρατίας ακριβώς τις πιο ανοιχτά αντισυριζέικες και σε μεγάλο βαθμό δημοκρατικές δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ.