"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 
Εκτιμάμε ωστόσο ότι ο πιο άμεσος πολιτικός στόχος αυτής της εισβολής δεν ήταν η ματαίωση της ανάδειξης του Μπάιντεν στην προεδρία, μιας και αυτό ουσιαστικά είχε κριθεί από τις τοποθετήσεις των βουλευτών πριν από την εισβολή, αλλά η δημιουργία ενός οργανωμένου φασιστικού ρεύματος υποταγμένου απόλυτα στον Τραμπ, οπότε πολύ πιο αυτονομημένου από τη σημερινή ηγεσία του ρεπουμπλικανικού κόμματος, που θα επιδιώξει να σύρει τις ΗΠΑ σε μια παρατεταμένη περίοδο ακήρυχτου πολιτικού εμφύλιου και πολιτικής ανωμαλίας.
Όλα δείχνουν ότι ο Τραμπ προσπαθεί να το πετύχει αυτό αξιοποιώντας την πελώρια πολιτική επιρροή που του έδωσε πάνω σε εκτεταμένες, κυρίως μικροαστικές, αλλά και προλεταριακές μάζες ο πολιτικός καιροσκοπισμός ενός ισχυρού κομματιού των αμερικάνικων μονοπωλίων και του ρεπουμπλικανικού κόμματος που τα εκφράζει, για να διασπάσει και να παραλύσει αυτό το τελευταίο. Είναι χαρακτηριστικό ότι η εισβολή πραγματοποιήθηκε ακριβώς τη στιγμή που η ηγεσία του ρεπουμπλικανικού κόμματος παρά την ως τότε ελεεινή στάση της δεν υπέκυψε στις πιέσεις και τις απειλές του Τραμπ και του όχλου του και αναγνώρισε μαζί με την πλειοψηφία των βουλευτών του σαν νόμιμο πρόεδρο των ΗΠΑ τον Μπάιντεν.
Δεν πιστεύουμε ότι ένα τόσο ανοιχτά τραμπούκικο και τόσο συνομωσιολογικό ρεύμα ή ενδεχόμενα και κόμμα θα έχει τη δυνατότητα να πάρει, τουλάχιστον μόνο του, την πολιτική εξουσία σε μια ιμπεριαλιστική υπερδύναμη που είναι ακόμα ηγεμονική οικονομικο-στρατιωτικά και γι αυτό δεν χρειάζεται να εξαπολύσει έναν παγκόσμιο πόλεμο, οπότε δεν χρειάζεται -εφόσον δεν υπάρχει κάποια προλεταριακή εξέγερση στον ορίζοντα- και τη σύμφυτη με αυτό το στόχο εσωτερική φασιστική δικτατορία. Όμως ένα φασιστικό λίγο ή πολύ αυτονομημένο ρεύμα ή κόμμα Τραμπ θα μπορεί να παίζει έναν ρυθμιστικό ρόλο τόσο στα αμερικανικά όσο και στα παγκόσμια πράγματα σε ανοιχτή ή έμμεση συνεργασία με τους ανερχόμενους ιμπεριαλισμούς της Ρωσίας του Πούτιν και της Κίνας του Σι, που συγκροτούν ένα παγκόσμιο νεοχιτλερικό φασιστικό κέντρο. Δεν είναι τυχαίο ότι και οι δύο αυτές χώρες απέφυγαν για αρκετό καιρό να αναγνωρίσουν τη νίκη Μπάιντεν μέχρις ότου βεβαιωθούν ότι ήταν ανεπίστρεπτη, ενώ ήδη ο επικεφαλής της επιτροπής εξωτερικών της ρώσικης Δούμας Κοσατσιόφ σχολιάζει την εισβολή των φασιστών λέγοντας ότι «η πλευρά που χάνει έχει περισσότερους από αρκετούς λόγους να κατηγορεί τον νικητή για παραχαράξεις». Πολύ χαρακτηριστικά μάλιστα ο ίδιος ο Πούτιν υιοθετώντας αυτούσια τη λογική Τραμπ κιόλας από τις 22 του Νοέμβρη δήλωνε ότι τα σημερινά μετεκλογικά προβλήματα στις ΗΠΑ προκύπτουν από το απαρχαιωμένο εκλογικό σύστημα.
Εκτιμούμε ότι ένα αχαλίνωτο ρεύμα ή κόμμα Τραμπ θα αξιοποιήσει όσο ποτέ πριν την παρουσία ενός συμμετρικού αντιδραστικού φιλορώσικου-φιλοκινέζικου ρεύματος που δουλεύει μέσα στο δημοκρατικό κόμμα διασπώντας το από τα «αριστερά» όπως ο Τραμπ διασπά το ρεπουμπλικανικό κόμμα από τα δεξιά. Πρόκειται για ένα σοσιαλφασιστικό ρεύμα υπό την ηγεσία των Σάντερς-Κορτέζ που δουλεύει μέσα σε μια πραγματική αριστερή και προοδευτική βάση του δημοκρατικού κόμματος τη γραμμή μιας βίας τάχα αντιαστυνομικής και αντικαπιταλιστικής. Αυτή η βία συναντά το ρώσικο και τον κινέζικο φασισμό και συμπαρατάσσεται, χωρίς να το παραδέχεται, με αυτούς από την πλευρά τους εκείνη που εμφανίζεται σαν συνεχιστής των μεγάλων επαναστάσεων της ΕΣΣΔ και της Κίνας τις οποίες από τα μέσα έχει ανατρέψει. Αυτού του είδους η «αριστερή» βία δεν εκπροσωπεί τις μάζες ενώ ταυτόχρονα τις διασπά φυλετικά, εθνικά και ως προς το φύλο, στο όνομα ακριβώς της υπεράσπισης των δικαιωμάτων των μαύρων, των μεταναστών, των γυναικών κλπ. Στην ουσία αυτή η γραμμή οξύνει τις αντιθέσεις στους κόλπους του λαού αντί να τον ενώνει στον κοινό δημοκρατικό και ταξικό αγώνα και έτσι αποτελεί το βούτυρο στο ψωμί της τραμπικής φασιστικής δεξιάς. Είναι πολύ χαρακτηριστικό πως κατά την εισβολή του στο Καπιτώλιο ο φασιστικός όχλος καταφερόταν με ιδιαίτερη και προσβλητική μανία ενάντια στο κίνημα «οι μαύρες ζωές μετράνε», ώστε να ενθαρρύνει από τη μια τον κλασσικό αντιμαύρο ρατσισμό στους λευκούς του στρατοπέδου του και από την άλλη να προκαλέσει την ισχυροποίηση του βίαιου και φυλετικά διασπαστικού ρεύματος μέσα στο «κίνημα για τις μαύρες ζωές».
Αν η συμμορία Τραμπ καταφέρει να δημιουργήσει το λίγο ή πολύ αυτονομημένο μαζικό ρεύμα που θέλει, παρά την οργή που προκάλεσε στην πλειοψηφία του αμερικάνικου λαού η αποκρουστική εισβολή στο αμερικάνικο κοινοβούλιο, τότε οι δημοκράτες τόσο του δημοκρατικού κόμματος όσο και του ρεπουμπλικανικού θα βρεθούν σε μια θανάσιμη λαβίδα. Αυτή θα σχηματίζεται από το έντονα υπαρκτό ήδη αλληλοτροφοδοτούμενο και τεχνητά υπερδιογκωμένο δίπολο φαιού φασισμού-σοσιαλφασισμού, το οποίο θα συνθλίβει ό,τι θέλει να αντισταθεί στους δύο πόλους αλλά δεν μπορεί γιατί δεν βλέπει ότι είναι ταξικά ταυτόσημοι, δηλαδή ότι η πηγή της δύναμης τους είναι κοινή: είναι το σύγχρονο κρατικοφασιστικού πολεμικού τύπου μονοπώλιο που μισεί θανάσιμα τις λαϊκές μάζες σε όλο τον πλανήτη. Αυτή η σύνθλιψη μπορεί ίσως να μην καταφέρει να φέρει το φασισμό-σοσιαλφασισμό στην εξουσία αλλά μπορεί να εξουδετερώσει για καιρό τους δημοκράτες στις ΗΠΑ και να δώσει όλο το χρόνο στους νεοχιτλερικούς να επιτεθούν και να καταπιούν εντελώς ανενόχλητοι και χωρίς καμιά αποτελεσματική βοήθεια την Ευρώπη και τις δημοκρατίες της Ασίας.
Αυτό σημαίνει ότι η αντίσταση σήμερα στο φασισμό και στο σοσιαλφασισμό στις ΗΠΑ και παντού αλλού στον κόσμο είναι δυνατή μόνο αν είναι ταυτόχρονη ενάντια και στις δύο αυτές πλευρές του φασισμού, αν στηρίζεται στις πλατιές λαϊκές μάζες, αν τις ενώνει ενάντια στους κάθε φορά χειρότερους εχθρούς τους, και αν είναι αποφασισμένη να ικανοποιήσει τις άμεσες ανάγκες τους αλλά και να μιλήσει με τη γλώσσα της πράξης στην καρδιά τους και στους βαθύτερους πόθους τους. Αυτή είναι μια υποχρέωση ζωής και θανάτου για τον πλανήτη. Την εισβολή του φασισμού στο αμερικανικό κοινοβούλιο στις 6 του Γενάρη δεν πρέπει να τη δει κανείς περιορισμένα σαν αποτέλεσμα κάποιων αυθόρμητων κοινωνικών και πολιτικών διεργασιών στις ΗΠΑ που τις εκμεταλλεύτηκε ένας αρχομανής νάρκισσος, όπως πιστεύουν οι φιλελεύθεροι αλλά σαν καρπό μια επιστημονικά εκπονημένης στρατηγικής από το πολιτικά υπομονετικότερο και επιστημονικότερο τέρας που έχει γεννήσει ο ιμπεριαλισμός στα 120 χρόνια της ιστορίας του, το ρώσικο σοσιαλιμπεριαλισμό.